MEAGAN PEREZ' POV
Kinabukasan, tanghali na nang makauwi ako sa bahay namin galing sa mala-palasyong bahay nila Van.
Ang walang hiyang Alvarez na 'yon, simula kagabi hindi na 'ko kinausap. Maski na nasa limousine na kami at magkatabi, parang anino lang siya r'on na hindi nagsasalita. >_<
Ugh! Nakakaasar talaga siya. Akala mo kung sino! Hindi tuloy ako nakapasok sa school dahil na-late na 'ko ng dalawang subject. Ni hindi man lang siya nagsorry sa pagkaabsent ko ngayon nang dahil sa kanya.
Nakapanggigigil! Ano bang problema no'n? Grr!
Heto tuloy ako at nakatengga rito sa bahay. Walang ginagawa. Hindi rin naman ako nasasayahan kapag nasa school ako pero, mas gugustuhin ko nang nando'n ako kaysa nandito. Atleast kasi don, may ginagawa. Dito sa bahay, nganga. ~O(>_<)O~
Tutal wala naman akong maisip na pwedeng gawin ngayon, maggogrocery na lang ako. Mauubos na rin naman ang stock namin sa ref. Kung hindi pa 'ko mamimili ngayon, wala na kaming makakain ni Luke pagdating ng mga susunod na araw.
Ang Mommy ko, hindi pa kami kinocontact ni Luke. Ni hindi man lang tumawag kahit na isang beses para mangumusta. Nakaka-touch. Namimiss ko na kaya siya! T_T
Inilista ko muna sa isang papel ang mga kailangang bilihin. Mga pagkain at toiletries, at saka ako kumuha ng pera at lumabas.
Yung kotse ni Mommy ang ginamit ko. Matagal-tagal na rin kasi 'tong naka-standby lang sa garahe. Baka mas masira lang kapag tinambak don dahil hindi na napapainitan ang makina. Meron pa namang natitirang kaunti sa allowance ko na pwedeng ipampaayos sa sasakyan na 'to kung sakali mang masira ko ulit. Pero syempre, hindi ko na hahayaan pang maulit uli 'yon.
"Can goods, check. Chocolates, check. Milks, check. Cereal oats, check. Coffees and sugar, check."
Isa-isa kong pinagche-check-an ang mga pagkain na nabili ko na. Halos nakumpleto ko na ang mga pangangailangan namin maliban sa isa.
Napkin. Nasabi ko sa sarili ko.
Pumunta ako sa estante ng iba't ibang klaseng brand ng sanitary napkin. Hinanap ko ang brand kung saan ako hiyang.
"Look who's here."
Napalingon ako sa maarteng babae na nagsalita.
O! Si Poopoo girl. Sayang, wala ako sa mood na makipag-ututan sa kanya ngayon >.>
At, dahil sa wala akong balak na pansinin siya, kumuha nalang ako ng napkin ko tapos nilagay 'yon sa cart ko. Tinalikuran ko na siya at humakbang na 'ko paalis nang hilahin niya ang buhok ko nang pagkalakas lakas.
"Don't be so bastos, ha! I am talking to you so, wag mo 'kong tinatalikuran!" Bulyaw niya sa 'kin.
"I'm not in a mood to talk to a poof, understand? Stop pulling my hair or else papatulan kita!"
Nakakalokang babaeng tae 'to, nambibeastmode. >.<
"Sige, pumatol ka! Kung kaya mo." Parang full of confidence pang sabi niya.
Ah, gusto mo 'to ha!
Lalo niya pang hinihila ang buhok ko. Humarap ako sa kanya at hinila ko rin ang sa kanya. Nilakasan ko talaga, yung tipong siguradong-sigurado ako na may mabubunot akong hibla ng buhok sa anit niya.
"Ouch! Lemme go, stop!" Napabitaw na siya sa 'kin kaya naman binitiwan ko na rin siya.
Na-reach ko naman ang goal ko na malagasan siya ng iilang hibla ng buhok.
"You will pay for this, I swear!" Mangiyak-ngiyak pa niyang sabi.
Ang galing mag-umpisa ng away tapos, iiyak pala sa huli. Parang bata! Nakakaawa. -_-
Inayos ko ang buhok ko at idiniretso na sa counter ang mga binili ko. Magbabayad nalang, napaaway pa. Haynako! -.-
Pagkatapos kong magbayad, umuwi na 'ko at isinalansan ang mga napamili ko.
Isang linggo. Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin ako pinapansin ni Van. Pati yung anim, iniiwasan na rin ako. Wala man lang akong maisip na dahilan kung bakit nila ginagawa sa 'kin 'to, nakakaasar. >_<
Pati nga si Luke, iniiwasan na rin nila. Ayaw na raw siyang turuan ng COC at sinabihan pa siya na hwag na raw lalapit sa kanila. Like, seriously? Anong nagawa namin sa kanila para ganitohin nila kami?!
Hindi naman ako tanga para hindi maramdaman na iniiwasan nila ako pero sana man lang, sinasabi nila ang dahilan kung bakit. Hindi naman ako manghuhula na may kakayahang malaman ang mga bagay bagay. And, I really hate to feel so dumbfounded! >_<
Gulong-gulo ang isip ko habang inilalagay ang bag ko sa locker ko. Ini-lock ko na 'yon at nagsimula nang lumabas don pero hindi ko inaasahan na magkakabanggaan kami ni Van.
"Van, mag-usap nga tayo." Sabi ko sa kanya pero, dinaanan niya lang ako.
"Van naman! Ano bang problema niyo sa 'kin?!"
Hindi pa rin niya ako sinagot. Sa halip, pagkalagay na pagkalagay niya ng gamit niya sa locker niya, dinaanan lang ulit niya 'ko. Nabangga niya pa nga ang kaliwang balikat ko.
Hinayaan ko nalang siya. Kung ayaw niyang sabihin, fine! Hindi ko siya hahabulin. Ang kapal ng mukha niya. Napaka kapal ng mukha niya!
Umuwi nalang ako sa bahay. Nakita ko r'on si Luke na nakatingin sa bintana at sinisilip ang katapat na bahay.
"Bakit ka sumisilip d'yan?" Tanong ko sa kanya.
"Wala lang, Ate. Namimiss ko lang sila Kuya Van. -,- Siya nga pala, may nagpadala sa 'yo ng regalo."
"Ha? Kanino naman galing? >.>"
"Ewan ko. Hindi ko naman tinignan e. Ikaw na umalam, inilagay ko 'yon don sa kwarto mo."
Agad-agad akong tumakbo sa kwarto ko at nakita ko r'on ang isang box na nakabalot sa pulang gift wrapper.
Tinignan ko kung kanino galing pero, wala namang nakasulat.
Hindi kaya galing 'to kanila Van? >.>
Binuksan ko ang regalo. At nang makita ko ang laman non, napatalon ako at naihagis ang kahon na hawak ko.
"Luke! Luke bilisan mo umakyat ka rito!! Luke!!" Nagpapanic na sigaw ko.
Bigla nalang akong kinabahan.
"Ano ba 'yon, At—Puta, ang baho naman!" Tinakpan pa ni Luke ang ilong niya.
"Sino ang nag-abot sa 'yo ng padala na 'yan?! Sabihin mo!"
"Hindi ko nakita ang mukha, Ate. May nakaaway ka ba?!"
Kaaway? Meron ba?
Si Poopoo girl!
Siya kaya ang nagpadala nito?! Ganon ba siya gumanti, nagpapadala ng patay na daga na may kasama pang sariwang dugo?! Napaka-late niya naman gumanti, noong nakaraang linggo pa ang away namin ah!
"Sasabihin ko 'to kay Kuya Van. Siguradong tutulungan ka non." Agad na tumakbo si Luke.
Napansin kong may kasamang papel na may sulat sa loob ng kahon.
Nilapitan ko 'yon at saka binasa.
"Advance happy birthday Ms. Perez." — BGS
BGS as in Black Gang Society?!
Sila ang nagpadala nito? Bakit?! O_o
Hinintay kong bumalik si Luke. Bakit parang ang tagal niya?
"Ate, ayaw akong pagbuksan ng pinto ni Kuya Van." Malungkot na balita niya sa 'kin pagkabalik na pagkabalik niya.
"Hayaan mo na sila, Luke. Hayaan mo na."
Kung ayaw niya, edi hwag!
Iniligpit na ni Luke ang nakakadiring padala na 'yon.
Hindi ako nakatulog nang maayos dahil sa nangyari. Ano pang ipapadala nila sa susunod? Baka pati ang kapatid kong si Luke, madamay pa.
Pinilit kong pumasok sa school na parang walang nangyari. Maski si Abbi, hindi ko pinagkwentuhan. Baka kasi kapag nalaman niya ang tungkol don, pati siya madamay. Sana wala nang susunod na mangyari. Sana hwag ngayon habang hindi pa 'ko pinapansin nung pito.
Nagpunta na ulit ako sa locker ko pagkatapos ng klase. Pagkabukas ko non, may isang puting papel na nakarolyo ang nakalagay don. Kinuha ko 'to at saka binasa.
"Enjoy your day. Maybe sooner or later, you'll be dead." — BGS
Napalunok ako sa nakita ko. Sasabihin ko na talaga kanila Van ang tungkol dito! Natatakot na 'ko. Ayoko pang mamatay. Ayoko pa!
"Meagan!"
"Ayoko pang mamatay!" Naisaboses ko nang dahil sa gulat.
"At bakit ka naman mamamatay?" Tanong ng tumawag sa 'king si Drake.
"H-Ha? Hindi. W-Wala 'yon." Peke pa 'kong tumawa sa kanya.
"Bakit parang namumutla ka? Okay ka lang ba? Ano ba 'yang hawak mo?" Sunod-sunod na tanong niya.
"Wala 'to." Itinago ko pa sa likod ko yung papel. "Masama lang ang pakiramdam ko. Sige ha, nagmamadali ako e."
Umalis na 'ko kaagad. Kailangan kong mahanap sila Van. Siguradong wala na sila rito sa campus dahil uwian na kanina pa. Sa bahay na niya 'ko didiretso.
Naabutan ko yung pito sa bahay ni Van. Mga nakaayos sila. Mukhang may pupuntahan.
Tumakbo ako papalapit sa kanila. Una kong tinawag si,
"Carlo!"
Napalingon silang lahat sa 'kin. Nagkatinginan pa sila at parang nagsesenyasan kung sinong kakausap sa 'kin.
"Saan. Kayo. Pupunta?" Hinihingal na tanong ko sa kanila.
"It's none of your business anymore." Malamig na sagot sa 'kin ni Carlo.
Bakit ang cold pa rin nila sa 'kin hanggang ngayon? >_<
"May sasabihin ako—"
"We're not fuckin' interested about your stories, so you better keep it to yourself." Si Van ang nagsalita. Ini-lock niya ang pinto ng bahay niya.
"Sandali lang 'to, it's all about the—"
"Stop it." Pigil pa ni Van sa 'kin.
"Ano bang nangyayari sa inyong pito? Natatakot na 'ko sa mga nangyayari sa 'kin, sa buhay ko."
"And we. Don't. Care. Just go."
"Van, tungkol 'to sa kabilang Gan—"
"Listen, Meagan Perez." Hinawakan pa niya 'ko sa magkabila kong balikat. "We all used you. Sinadya naming mapalapit sa 'yo para magamit ka namin bilang acting girlfriend ko, para mainis ang kapatid ng kaaway naming grupo dahil sa pagbasura ko sa kapatid niya. And it's work. It's all done! 'Yon lang ang kailangan namin sa 'yo. Kung ano man 'yang problema mo, hindi na kami mangingialam. Face it by yourself. Umalis kana." Itinulak pa niya 'ko paalis.
Lahat 'yon pagpapanggap lang dahil gusto nila 'kong gamitin? Gawing pain ganon?
Tapos ngayong nakakatanggap ako ng death threats galing don sa mga pesteng black gang na 'yon, hindi na nila 'ko papakialaman? Ang kakapal!
"E mga gago pala kayong lahat e! Mga manggagamit!" Sigaw ko sa kanila.
"Sabihin mo na lahat ng gusto mong sabihin." — Van
Tinitigan ko sila isa-isa pero, nagsiiwas sila ng tingin maliban kay Van.
"Okay fine."
Hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko. Naiiyak ako dahil sa galit, pagkainis, at takot. Pero pinilit ko pa ring magmukhang matatag sa harap nila kahit na mukha akong tangang umiiyak sa harap nila ngayon.
Nilukot ko ang papel na kanina ko pang hawak. Nonsense na ang pagpapakita ko sa kanila nito.
"Haharapin ko sila nang hindi humihingi ng tulong sa inyo, fuckin' users. Hwag na kayong magpapakita sa 'kin kahit kailan!" I said.
Tumalikod na 'ko. Galit ako sa kanilang lahat. Akala ko pa naman, okay kami. Sinabi pa ni Carlo na tutulungan niya 'ko sa Black Gang na 'yon kapag pinuntirya nila 'ko basta ba't sasama ako kay Van para ipakilala sa parents niya.
Pero, wala! Hanggang salita lang silang mga gago sila! Mga putangina. Mga halang ang bituka.
Umuwi ako sa bahay nang umiiyak.
"Ate, bakit ka umii—"
"Luke, kahit na anong mangyari hwag na hwag kana ulit lalapit sa pitong lalakeng 'yon, naiintindihan mo ba?"
Lumalabo na ang panigin ko dahil sa peste kong mga luha.
"O-Opo, Ate."
Nagdire-diretso na 'ko sa kwarto ko. Naiinis ako, tanginang yan!
Lumipas pa ang mga araw at nakakatanggap pa rin ako ng ganong klaseng threats sa locker ko. Paminsan-minsan ko ring nakakasalubong ang grupo nila Van pero, ako ang umiwas.
Takot ako, sobra, dahil pakiramdam ko palaging merong nakatingin sa 'kin. Parang palaging may nagmamanman. Wala akong mapagsabihan dahil natatakot ako na baka pati sila, madamay.
Late na 'kong nakalabas ng school ngayong araw. Alas otso na ng gabi. Marami pa kasi akong inasikaso sa school na mga paperworks.
Hindi ko maiwasang tumingin nang tumingin sa likod ko. Para kasing may iba. Masama ang kutob ko.
Napatalon ako sa sobrang gulat nang may marinig akong putok ng baril.
Alam ko, alam kong ako ang puntirya non. Alam kong sa 'kin ipapatama ang balang 'yon.
Tumakbo ako nang mabilis
"Tulong! Tulungan niyo k—Ack!"
Napabagsak ako nang may masakit akong maramdaman sa likod ko.
Tinamaan ako.
Matapos akong tamaan ng dalawa pang magkasunod na bala, hindi ko na alam ang sunod na nangyari. Bigla nalang kasing nagdilim ang paningin ko.
CARLO SANTIAGO'S POV
"Uno, sigurado ka ba sa ginagawa natin? Wala siyang kasalanan! Nakita mo ba yung mukha niya nung umiiyak siya? Tangina, gusto ko nang lumuhod sa kanya kanina para magsorry!" Sabi ko kay Van. Putangina, nakakakonsensya kasi!
"We all know the fuckin' reason why we are doing this, right? Sa tingin mo ba gusto ko 'to?!" 'Yon ang isinagot niya sa 'kin.
"Paano kung mapahamak si Meagan, Van? Nakita mo ba yung mga galit sa mata niya?!" Sabi naman ni Kurt.
"Ayoko siyang mapahamak nang dahil sa 'tin. Sila ng kapatid niya." — Van
"Baka naman natatakot ka lang mapalapit sa kanya dahil nahuhulog ka nang hindi mo sinasadya?! Van, kilala kita. Kahit hindi mo sabihin sa 'min, alam kong gusto mo siya! Hindi mo ba naisip na baka mas mapahamak siya kapag lumayo tayo sa kanya? Paano natin malalaman kung ayos lang siya kung tayo yung umiiwas, Van? Sabihin mo nga!" Si Paul na ang nagsalita.
"Tama siya, Van. Dahil sa tingin ko, hindi naman talaga lalapit sa 'tin si Meagan kung hindi talaga kailangan. Alam mo kung gaano kataas ang pride niya." Sabi naman ni Fean.
"I don't know! I really don't."
Naputol ang pag-uusap namin nang makarinig kami ng putok ng baril sa hindi kalayuan.
"Saan nanggaling 'yon?" Tanong ko. Masama ang kutob ko sa putok na 'yon. Lalo pa nang masundan pa 'yon ng dalawa pa.
"Ako lang ba ang masama ang kutob sa narinig ko?" Tanong pa ni Gian.
"Nararamdaman ko rin 'yan, Dude." Sabi naman ni Harry.
Ilang minuto lang, nakarinig kami ng sirena ng pulis at ambulansya. Baka may nag-away sa hindi kalayuan. Sana yun lang! Sana!
Sunod-sunod na malalakas na katok sa pinto ang narinig namin. Nang buksan namin ang pinto, ang humahangos na kapatid ni Meagan ang bumungad sa 'min. Umiiyak siya.
"Sinabihan ako. Ni Ate na. Hwag nang lum.apit sa inyo." Hinihingal na sabi niya. "Pero. Nabaril si. Ate. Please, tulungan. Niyo siya."
Lahat kami ay nagulat. Paanong—?!
Napatingin kami kay Van na sinuntok nang malakas ang pader at saka lumabas ng bahay niya. Nagmadali na rin kami sa pagkuha ng mga helmet namin at sumunod kay Uno.
Shit! Sabi ko na nga bang hindi magandang ideyana hayaan nalang namin si Meagan e, tangina talaga!