Artık plan yoktu. Artık doğaçlama olacaktı her şey. Yaptığımız planlar hep olumsuz sonuçlandı. Bize umutsuzluk olarak geri döndü. Ve ben bu saçma sapan kısır döngüden ciddi anlamda sıkıldım. Bugün dananın kuyruğu bir şekilde kopacak ve her şey oluruna varacak. Bugün bu oyun son bulacak!
Sabah erkenden kalktım. Kalkar kalkmaz da üzerimi giyinmeye başladım. Ama bu sefer ki kıyafetlerim Alya'nın masumiyetinden çok uzaktı. Yeniden Defne olarak çıkacaktım Ferit'in karşısına.
Aynanın karşısında kendime son bir kez baktığımda yüzümü buruşturmadan edemedim. Yüzüme badana yapmışım gibi bir izlenim bırakan makyajım ve straplez, kısa, kırmızı elbisemle beraber, ben olmaktan çok uzaktım. Bu makyajla beraber üç kilo fazla çıkacağımdan da eminim! Üzerime aldığım siyah deri ceket ve siyah rugan çizmelerim kombinimi tamamlıyordu. Son rütuşlarımı kontrol ettim ve Erkan ile Gülay'ı uyurken bırakıp sessizce çıktım evden.
Sokağa ilk adımımı attığımda saatime baktım. Bir saat sonra Ferit okulda, odasında olacaktı. Adımlarımı hızlandırdım ve taksi durağına doğru yol aldım. Çantamda ki son parayı kontrol ettiğimde taksiye ucu ucuna yeteceğini gördüm. Ama nasılsa daha sonra paraya ihtiyacım olmayacağını bildiğimden bu durumu önemsemedim ve sıradaki taksiye atladım. Çünkü bugünkü planımdan sonra gözümü ya hastanede açacaktım ya da hiç açamayacaktım. Ki Ferit'i tanıdığım kadarıyla aslında ikinci seçenek daha olasıydı.
Taksicinin dikiz aynasından beni dikizlediğini gördüğümde yüzümde arsız bir gülümseme oluştu. Bunun farkına vardığımda hemen toparlandım ve bakışlarımı cama çevirip yolu izlemeye başladım.
Taksiciye, şuan da küçük bir kaçamak yapabileceği bir av olarak göründüğüme emindim. Bu da Ferit'in bana kattığı değerlerden yalnızca biri!
Düşüncelerimden taksicinin sorusu ile birlikte koptum.
''Nereye güzelim?''
Bu soru sıradan bir soru gibi görünsede, dudaklarının kenarında peyda olan çarpık gülümseme ve sorunun sonuna eklenilen 'güzelim' sıfatı, normalden uzak bir soru olduğunu kanıtlıyordu. Kafamı önüme eğdim ve sessiz bir şekilde
''Gazi Üniversitesi'ne'' diye fısıldadım.
Taksici bunun üzerine beni daha fazla inceledi ve böyle birisinin üniversite de ne arayabileceğini düşündü muhtemelen. İncelemesi son bulduğundaysa
''Peki'' dedi sadece. Artık aklından geçen her neyse kötü niyetlerinden vazgeçtiği belliydi.
Beni okula getirdiğinde taksimetre de yazan tutarı ödeyip taksiden indim. Bu da tahmin edersiniz ki cebimde ki tüm parayı son kuruşuna kadar verdiğim anlamına geliyordu.
Tekrar saati kontrol ettiğimde Ferit'in gelmesine 20 dk olduğunu gördüm ve gülümsedim. Bu bana tam olarak istediğim zamanı veriyordu. Kimseye görünmeden hızlı hızlı Ferit'in odasına gittim ve kapıyı kapattım. Son hazırlıklarımı tamamladım ve Ferit'i beklemeye başladım.
Olacakları düşündükçe bir kahkaha kaçtı dudaklarımın arasından. Sanırım biz Ezgi'yi delirtemeden evvel Ferit beni delirtmeyi başarmıştı. Çünkü bu yaptığım aklı başında bir insanın yapacağı bir şey değildi. Artık canıma nasıl tak ettiyse gözüm hiç bir şeyi görmüyordu. Mantıklı düşünemeyecek duruma gelmiştim. Tek istedim bu karşılıklı hamlelerin bir şekilde son bulmasıydı. Ve ben tabiri caizse son hamlemi yapıyordum.
Ya ''Mat'' yapıp bu oyunu ben kazanacaktım. Ya da hamlem boşa gidecek ve oyunu kaybedecektim. Ama kesin olan tek şey vardı ki; bu son hamleydi.
Ferit'in odaya girmesiyle beraber gözleri beni buldu ve kısa çaplı bir şaşkınlık okundu bakışlarında. Usulca oturduğum masadan kalktım ve ağır adımlarla yanına gittim Ferit'in. Kollarımı boynuna doladım ve küçük bir öpücük kondurdum boynuna...
''Sürprizimi beğendin mi sevgilim?'' Dediğim de elleri boynuna dolanan kolları mı bulup usulca uzaklaştırdı beni kendinden.
''Sen ne zaman döndün Trabzondan?''
''Bu sabah döndüm ve gelir gelmez sana sürpriz yapmak istedim aşkım, hoşuna gitmedi mi yoksa?''
''Bu kılık kıyafet ne Alya?'' Sorusu karşısında dilimi hafifçe şaklatıp cevap verdim.
''Ne var kıyafetimde hayatım. Senin için özenmek istedim''
Dişlerinin arasından tıslarcasına konuştu ve cevap verdi bana.
''Böyle orosbu gibi giyinerek mi Alya?''
Tepkisi karşısında gülmek istesemde ciddiyeti mi koruyup cevap verdim bende.
''Benim masumiyetimi en acımasız bir şekilde alan sensin! Bana tecavüz eden de sensin! Alya olarak benim farkıma varamayan da sensin! Defne'nin hafif meşrep tavırlarına tutulup beni kullandın sen! Sırf ona benziyorum diye hayatımı tepetaklak ettin. Şimdi sana tek batan şey kılık kıyafetim mi Ferit Yılmazer?''
Sonlara doğru sesimin yükselmeye başladığının farkında bile değildim. Beni kendime getiren ise Ferit'in kırgın bakışları oldu.
''Hiç unutmayacaksın ve unutturmayacaksın değil mi Alya?''
Bu sözler karşısında kendime geldim ve buraya geliş amacımı hatırlayıp yüzüme sahte de olsa bir gülümseme kondurdum. Tekrar kollarımı boynuna doladığımda onunda Elleri belimi buldu. Yeterince kıvama geldiğini düşündükten sonra bombayı patlatmaya karar verdim. Kulağına doğru işveli olduğunu düşündüğüm bir sesle fısıldadım...
''Boşver sen onu bunu. Benim sana çok büyük bir sürprizim var''
Beni kendintek tekrar uzaklaştırdı ve bu sefer gülümseyerek baktı yüzüme. Eskiden hoşuma giden o aşk dolu bakışlar şuan sadece midemi bulandırıyordu. Yine de tavrımı bozmadım ve her şeyi sonlandıracak olan o cümle döküldü dudaklarımdan.
''Ben hamileyim sevgilim, bir çocuğumuz olacak!''
***
Aşk dolu bakışları yavaş yavaş kararıp sertleşirken, kollarımı tutan elleri sıkılaşıp beni sarsmaya başladı.
''Ne diyorsun lan sen!'' Tepkisi tam olarak beklediğim tepkiydi. Bu yüzden hiç bozuntuya vermeyip devam ettim.
''Sen bana tecavüz etmedin mi Ferit'cim. Şuan da neden böyle aşırı tepki veriyo....'' sözlerim yanağıma inen sert tokatla beraber yarıda kesildi. Dudağımın kenarında olan kanı elimin tersi ile silerken ferif beni saçlarımdan tutup kendine çevirdi. Yanağıma bir tokat daha inerken
''Etmedim Allah'ın cezası, etmedim. Ben sana tecavüz falan etmedim...'' sonra kolumdan çekip beni kaldırdıktan sonra tekrar ve tekrar yüzüme inen o el ile birlikte devam eden sözler...
''Benim sende sevdiğim tek şey masumiyetin iken onu alır mıyım senden!''
Tekrar bir tokat...
''Ama sen o masumiyeti kimlere verdin de bana yamanıyorsun kim bilir...''
Ve tekrar tekrar tekrar saçlarımda hissettiğim acı ve ağzıma gelen kan tadı...
''Senin ne farkın var lan Defne'den şuan ha? Söyle ne farkın var?''
***
Ne kadar dayak yedim öyle bilmiyorum ama bilincim kapanmadan önce gördüğüm son şey Ferit'in üzerimden sertçe çekilmesi oldu. Ferit kapının dışında bekleyen korumaya teslim edilirken Erkan bayılmak üzere olan bedenimi kollarının arasına aldı. Titreyen sesinden ağladığını kapanmak üzere olan bilincime rağmen anlayabildim.
''Ahh be Alya'm. Ne yaptın sen?''
Her şeye rağmen yüzümde bir gülümseme vardı. Planım doğru işlemişti. Ben son kozumu oynamıştım ve başarmıştım. Ağzımda hissettiğim yoğun kan tadını bile görmezden gelmeye çalışarak son nefesimle cevap verdim Erkan'ıma...
''Bu sefer başardık sevgilim. Bütün konuşmayı kayda aldım. Bu sefer bu oyun bitti...''
Sonrası ise bilincimin kapanması ve beni içine çeken sonsuz karanlık...
***
Arkadaşlar bu bölüm finalden önceki son bölüm. Yani diğer bir deyişle önümüzde ki bölüm final olacak. Bu yüzden benimle bu yolda yürüyen tüm arkadaşlarıma teşekkür etme ihtiyacı hissettim. Tek tek sayamayacak olsamda bazılarınızı özel olarak belirtmek zorunda olduğumu düşünüyorum.
İyiki varsınız... Hepinizi çok seviyorum ama sizleri bir ayrı seviyorum be ;)