Chapter 28
Mind vs. heart
[Jake's POV]
"ok cut! Good job guys!"
Bumangon ako sa pagkakadagan ko kay Venus then tumayo ako. Nakita ko namang bumangon din si Venus atsaka inayos ang nagulo niyang buhok ng dahil sa eksena naming dalawa.
"hay atlast natapos narin!" sabi niya habang nagsusuklay "ano ba kasi problema ng chimay mo at bigla na lang nagsisisigaw habang umiiyak? Mamaya may sayad na sa utak yung isang yun." =__=
Ngumisi lang ako kay Venus pero hindi ko siya pinansin. Naupo ako sa upuan doon habang hindi mai-alis ang ngiti sa labi ko.
I'm positive, may gusto talaga saakin yung chimay na yun.
Una: Hindi siya nagalit nung halikan ko siya.
Pangalawa: iniiwasan niya ako nung sinabi kong balewala ang halik na yun saakin.
Pangatlo: ganyan ang reaction niya sa eksena namin ni Venus!
Positive! May gusto talaga ang chimay na yan saakin. BWAHAHAHAHAHA.
Kung sabagay, hindi narin nakakapagtaka yun. Ako si Jake Marquez, gwapo, mayaman, sikat, malinis at mabango, halos lahat ng babae eh patay na patay saakin. Dionne's just a girl and I can't blame her for falling for me.
"why are you smirking like that?"
Napatigil ako sa pag de-daydream ng magsalita si Venus. Nakatingin siya saakin na akala mo eh tinubuan ako ng tentacles sa katawan.
"pake mo!" sabi ko sa kanya sabay talikod.
Sus if I know naiinlove din saakin tong isang to. Kung ang mala-dyosa ang gandang babae ni Venus ay nainlove saakin, malamang sa alamang eh maiinlove din ang mala chimay na gandang babae na si Dionne.
Ha! Pasimple pa siya dati! Alam ko na yung mga pangaasar niya saakin, yung mga pambubwisit niya eh way niya para magpapansin sa gwapong tulad ko. Feeling niya maiinlove ako sa kanya dahil doon. Sus asaness siya. =___=
Pero come to think of it, sa lahat ng mga babaeng naging patay na patay saakin, siya na ang pinaka maswerte sa lahat. Aba araw araw ba naman siyang nasa tabi ko. Nagkakaroon siya ng privilege na ipagluto ako ng pagkain, ipagtimpla ako ng kape, ipaglaba ako at ipaglinis ako ng bahay. Minsan nga nagpapatulong pa ako sa kanya mag bihis! Nakikita niya pa ang abs ko! Tingnan mo nga naman yang swerte ng chimay na yan.
But come to think of it, hindi lang basta abs ko ang nakita niya! Nakita niya narin yung..uhmm..you know, yung pinaka mahalagang parte ng lalaki. Naalala ko bigla yung unang beses kaming nagkita ni Dionne. Naliligo ako nun at bigla siyang pumasok sa banyo ko and she saw... everything.
Tsk tsk. Kala mo inosente pero umpisa pa lang pinagnanasahan na ako agad. =___=
Hay! Pagbigyan na lang yang chimay na yan. Hayaan ng i-bonus sa kanya ang katawan ko
tutal naman ngayon alam kong broken hearted siya saakin. Malamang umiiyak yun sa kabilang kwarto. Nasasaktan na yun sa mga nangyari. Iniisip na niya na ano ba namang laban niya sa ganda ni Venus di ba? BWAHAHAHAHAHAHA
Mapuntahan nga yung chimay na yun at ma-comfort.
Tumayo ako at naglakad palabas ng set papunta sa kabilang kwarto. Nakita ko naman na nag aayos si Dionne ng gamit doon. Nilapitan ko siya at tinapik yung braso niya.
"chimay.."
"hmm?" sabi niya without bother looking at me
"bat ka sumigaw kanina sa set?" I ask her with an evil grin on my face
"h-ha? Ah.. eh.. u-uhmm k-kasi---"
Bago pa siya makatapos sa pagsasalita, hinila ko siya paharap saakin at hinawakan yung waist niya.
"kasi nagseselos ka, yun ba yun?"
Iniwas niya yung mukha niya saakin
"a-ano b-ba y-yang sinasabi mo Japoy?"
"bat hindi mo ko matitigan?"
Hindi siya umimik kaya naman ang ginawa ko ay hinawakan ko yung chin niya at pilit na iniharap yung mukha niya sa mukha ko.
Nagtama ang mga mata naming dalawa at biglang nabura ang nakakalokong ngiti sa mukha ko.
Halata nga sa mata niya na galing siya sa iyak at parang any minute, meron
na namang tutulong luha dito. And the way she looks at me... it is full of sadness.
Agad agad akong napabitiw sa kanya at iniwas ko yung tingin ko.
I saw this kind of expression before, nung araw na dalhin ko si Dionne sa bahay namin which turns out to be na dating bahay nila. The way na umiyak siya habang tinatawag ang dad niya... parang biglang naramdaman ko din ang sakit.
One thing that I hate is seeing someone cries. Parang bigla kong nakikita ang mama ko dati nung panahong wala siyang ibang ginawa kundi iyakan yung ama kong hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo nag punta.
"uhm J-japoy gutom ka na ba?"
Nilingon ko si Dionne at nakita kong nakangiti na naman siya saakin. Another fake smile na parang napaka daming tinatago.
Pero kung dati, nalilinlang ako ng mga ngiting yun, bakit ngayon kitang kita ko ang lungkot sa mata niya kahit nakangiti siya.
I took one step closer to Dionne at tinitigan ko maigi yung mga mata niya.
"uhmm J-japoy..."
Katulad ng dati, parang bigla na naman akong nawala sa sarili ko. Inangat ko yung kamay ko then I touched her cheeks by the use of the back of my head.
Hindi kumikibo si Dionne, instead nakatitig lang siya saakin na parang nagtataka kung ano ang ginagawa ko.
Parang bigla ko na lang siyang gustong yakapin ng mahigpit at i-comfort sa kung ano mang hinanakit na dinadala niya.
Bakit kanina sobrang natutuwa ako sa thought na may gusto siya saakin at nasasaktan siya ngayon dahil nagseselos siya? Pero bakit ngayong nakita ko ang mukha niya, parang bigla din akong nakaramdam ng sakit? Ano ba tong nangyayari saakin?!
"nakakabaliw ka!" I shouted unconsciously
"h-ha?" takang takang tanong ni Dionne.
Agad kong inilayo ang kamay ko sa pisngi niya.
"uhmm.. a-ano eh n-nababaliw a-ako s-sa gutom"
"ah.. o-okay, aayusin ko na yung pagkain mo.."
"sige" sabi ko sabay talikod.
Tofu bat ba ko sumigaw?! Nakakahiya! >___<
Humarap ako kay Dionne..
"chimay!"
"hmmm?"
"a-ang panget mo!"
Pagkasabi ko sa kanya nun, lumabas ako agad ng kwarto at dumiretso sa labas ng bahay para magpahangin saglit.
Pakshet ano bang nangyayari saakin? Why am I acting like that towards her?
May gusto ba ako sa chimay na yun?!
Napahawak ako sa magkabilang braso ko dahil para akong kinilabutan dahil sa pinagiisip ko.
Si Dionne?! Type ko?! End of the world na ba? =___=
Ayun na ata ang pinaka imposibleng mangyari sa mundo. Mas possible pa na pumuti ang uwak at maging itim ang snow eh. =___=
I mean kahit ma-trap kami sa isang isla, never akong maakit kay Dionne. Hindi siya sexy, flat chested, hindi marunong mag ayos, mukhang dugyutin palagi. Paano siya matitipuhan ng isang tulad ko diba? Diba? =___=
Pero bakit ka naapektuhan sa kanya?
Hindi kaya kinukulam ako ng babaeng yan?! O_____O
Baka naman pinapainom ako nun ng gayuma?!
Kailangan ko ng mag ingat sa kanya. >___<
Ay ewan! Kung anu-ano ng weirdong bagay ang pumapasok sa isip ko. Makakain na nga lang ng lunch at baka mamaya gutom lang to. =___=
Pabalik na sana ulit ako sa loob ng bahay ng biglang may mahagip ang mata ko ng isang pamilyar na tao sa park katapat nung bahay na pinag sho-shootingan ko.
T-teka, siya ba yun?
Tinitigan ko maigi yung manong na nag wawalis doon sa park. Nakasuot siya ng kulay pulang damit at maong na pantalon. Kitang kita ko rin na tagaktak na siya ng pawis dahil sa sobrang tirik ng araw.
Napatigil siya sa pagwawalis atsaka niya pinunasan ang pawis sa noo niya gamit yung bimpong nakasabit sa balikat niya.
...at biglang nagtama ang mga tingin namin.
Kitang kita ko kung paano nanlaki ang mata niya at parang hindi niya malaman ang gagawin niya ng makita niya ako.
Dali-dali akong tumakbo papalapit sa kanya.
"p-papa..."
Nung tawagin ko siya, nagulat naman ako ng tumakbo siya palayo saakin.
"s-sandali lang!!"
Hindi niya ako pinakinggan at tuloy parin ang pag takbo niya palayo na para bang takot na takot siya saakin.
"uy oh si Jake Marquez yun di ba?! Yung artista!" narinig kong sigaw nung isang babae
"oo nga tara magpa-picture tayo!"
Nagulat na lang ako ng may humarang na grupo ng mga babae sa dinadaanan ko.
"Jake pwedeng magpapicture sayo?"
"ha? Mamaya na lang" sabi ko sa kanila habang pinipigilan ko ang inis sa tono ko.
"sige na please isa lang talaga!"
Bago pa ako maka-angal, meron na namang panibagong grupo ang humarang saakin at mga nagpapapicture din.
Napatingin ako doon sa way na tinakbuhan ni Papa. Nakita kong nakatayo na lang siya sa isang sulok doon habang nakatingin saakin knowing na hindi ko na siya mahahabol.
He bowed his head to me at tuluyan na siyang naglakad palayo.
Para akong biglang pinanghinaan.
Mahigit sampung taon kaming hindi nagkita. Mahigit sampung taon niya akong hindi nakasama. At ngayong nakita ko siya, bakit siya tumakbo palayo saakin? Bakit niya ako iniwasan? Hindi ba siya masayang makita ang anak niya?
O baka naman...
...tuluyan na nga niyang kinalimutan na meron siyang anak?