Chapter 46 Thoughts
***ANNA LIAN POV***
PINAGMASDAN ko ang larawan ng mga apo ko sa phone kong hawak. Matagal ko na itong nakuha, nang mga sandaling kasama ko pa ang mga ito. That time, nayakap ko pa sila, nahagkan at nakausap ngunit ngayon ay iba na, hanggang larawan na naman ako. Napakabilis ng mga pangyayari. Parang kailan lang ang lahat.
Sunod kong inilipat sa panibagong larawan, ang picture ng anak kong si Analine. Nakangiti pa siya rito habang kumakain. Makikita mo talaga ang kasiyahan sa mga mata niya. Hindi kagaya ngayon.
I take a deep breath. Nahihirapan na ako sa kalagayan ng unica hija ko. Ang laki ng ipinagbago niya magmula ng mawala ang mga apo ko. Wala na akong ibang makita sa mga mata niya kundi lungkot, kalamigan, at paghihinagpis.
Lalo na kahapon, sobrang lamig niya. Alam ko na may nangyaring hindi maganda. Medyo maayos pa naman siya bago siya umalis ngunit nagbago ang lahat pagkabalik niya.
Nanghihinang inilapag ko ang phone ko, sabay sapo sa noo ko. Hindi ko na alam ang gagawin, o iisipin ko. Bakit kailangan na mangyari ang paghihirap na ito sa amin? Kung pwede lang sana na ako na lang ang pumasan ng lahat ng paghihirap niya.
Ang mga apo ko, masyado pa silang bata para danasin ang pagpapahirap na ito. While my daughter Analine, mula pa pagkabata, puro pasakit ang ibinigay ko sa kanya.
It's all my fault. Kung ipinaglaban ko lang ang mga apo ko noon, tiyak na hindi na hahantong sa ganito ang lahat.
Marahan kong minasahe ang noo ko. Gusto kong kalmahin ang sarili ngunit nahihirapan na akong gawin ito. Napakadaming problema, sa sobrang dami parang mababaliw na yata ako! >(>__<)<
"Drink this..."
Naiangat ko nang hindi sa oras ang paningin ko, may nag-iingay kasi. Sinalubong ng mga mata ko ang isang cup na may lamang... tea? Natitiyak ko na hindi ito coffee, iba kasi ang aroma.
"Until when are you going to stare at it?"
This time tumingin na ako sa nagmamay-ari ng kamay na humahawak sa tea. Hindi na ako nagulat sa nakita. Mula pa naman noon ay ganito na siya. Kapag sumasama ang loob ko idinadaan niya sa pag-inom ng tea ang lahat.
Siya ang dati kong matalik na kaibigan, na katunggali ng namayapa kong asawa sa pagpapasaya sa akin.
It's Esmeraldo Sandoval!
"Take it." he's so formal.
"Esmeraldo." Blangko ang anyong tinanggap ko ang ini-offer niyang inumin. "Sandoval."
Pansin ko ang paniningkit ng mga mata niya, bago siya umupo sa upuang hindi kalayuan sa akin. Isang tipid na ngiti ang itinugon ko bago ininom ang tea na ibinigay niya.
P.S. hanggang ngayon ay masama parin ang loob ko sa kanya, akala mo kasi kung sinong mayabang kung makaasta kanina. Kung maka- YOU ARE NOT A KID ANYMORE / YOU NEVER CHANGE. Ano ito? Tama bang laitin niya ako sa harap ng hapagkainan?! Pasalamat siya may awa ako sa pagkain, hindi ko naibato sa kanya kanina.
Grr! +___+
*silence
*silence
Saglit kong sinulyapan ang pagmumukha ni Esmeraldo, napakapormal talaga niya. Ang laki na ng ipinagbago niya, noon kasi masayahin siyang tao, palabiro at sobrang kulit. Nagbago lang naman ang lahat ng ipakasal ako ng parents ko sa isa sa kinaiinisan niyang tao. Ang mga Abellarde.
Nagalit siya sa akin, maaari ko raw pakasalan ang lahat basta huwag lang si Danile Luke. Ngunit sadyang matigas ang ulo ko, ipinaglaban ko parin ito kaya naman pati ako ay kinasusuklamn niya.
Naguguluhan ba kayo? Kinamkam kasi ng mga Abellarde, ang parents ng napangasawa ko ang lahat ng yamang meron ang mga Sandoval.
Ang lahat ng pang-aagaw ni Esmeraldo? Ito ay isang pagbawi lamang ngunit nasobrahan na siya sa pagpapahirap sa mga Abellarde, huli na nang malaman ko na ini-unti-unti na niya ang pagbawi, gumamit siya ng ibang tao para makaganti.
Hindi man lang niya inisip ang pinagsamahan namin, ang pagkakaibigan namin. Pati ang anak ko ay hindi niya pinalagpas.
Sinadya niyang ipakasal ang anak niya sa anak ko, oras na hindi maituloy ang kasal, babayaran namin ng double ang lahat ng damyos. Babawiin niya ang lahat ng in-invest niyang pera sa kompanya.
Batid niyang aatras ang anak ko dahil masyadong matigas ang ulo nito. Ang nakakatawa at nakakainis na parte, sa lahat ng napiling kunan ng lahi ng anak ko, iyon pa ang isa sa anak nitong dati kong kaibigan.
Is it just a coincidence? Or everything is destined to happen?
"Anna Lian..."
Inilapag ko ang iniinom ko at bahagyang sinulyapan ang nilalang na ito. Gusto ko siyang kamuhian sa mga nangyayaring ito sa amin ngunit hindi ko naman siya masisisi, siya ang unang inapi. Ngunit, sana naman, inisip niya na sobra-sobra na ang paghihiganti niyang ito. Marami na siyang nasasaktan.
"Yes?" malamig kong sagot. Nakikita ko sa anyo niya ang pagkabahala sa kabila ng kapormalan niyang ito.
He sighs. "I don't know how to say this.." pinagmasdan niya ang hawak na baso. "Everything..." *sighs*
The only thing I could do is to stare at him. Sa tinagal-tagal, ngayon lang ulit humaba ang sinasabi ng isang ito. Tsk! Isama niyo na pala ang kaninang bangayan namin. =__=
"It's hard for me to believe..." he said.
Kahit na nga ako ay nahihirapan ding paniwalaan ang lahat! =__=
"Na magkakaapo ako sa anak mo." Tinitigan na niya ako sa pagkakataong ito.
"Kahit na ako ay ganoon din naman." Sang-ayon ko. Hindi lang naman siya ang hindi makapaniwala sa mga nangyayaring ito.
*SILENCE*
Binalak kong kunin ang tea ngunit na-post-poned iyon matapos niyang mag-ingay.
"Tungkol sa custody ng mga bata."
Gilalas na napatingin ako sa kanya. Ang buong pagkatao ko, nabalot ito ng inis at galit. Tama na, na nabawi niya ang yamang matagal na niyang inaasam, kalabisan na kung pati ang mga apo ko ay aagawin niya.
"I want them to be..."
"Hindi mo makukuha sa akin ang mga apo ko Esmeraldo!" putol ko sa balak niyang sabihin. P.S. napatayo na ako sa sobrang galit.
"Anna Lian!" nasa tono niya ang pagtutol.
Napabuga ako ng marahas. "Tama na ang pagpapahirap mo kay Daniel Luke, ang paggamit mo sa anak ko, ang pagkuha ng lahat ng yaman namin! Huwag mo ng isama ang mga apo ko Esmeraldo! Oras na pakialaman mo na naman kami, ipatitiyak ko sayo na ako na mismo ang kikilos! Ako na ang makakalaban mo!" Mabibigat ang mga hakbang na iniwan ko siya sa sala.
Nakakailang hakbang pa lang ako nang bigla na lang pinigil ng lalaking ito ang braso ko. Buong lakas ko naman iyong hinila ngunit hindi ako nagtagumpay. Mas malakas siya sa akin, malamang, lalaki siya, babae naman ako. Mas lamang ang force niya sa akin.
"Let go off me Esmeraldo!" I hissed.
"No!" he insisted.
"Hindi pa ba sapat sayo na halos mamatay ako sa sama ng loob at paghihirap dahil sa mga nangyayari sa anak at mga apo ko?!" my eyes, it' kinda painful. "Hindi pa ba yun sapat, ha Esmeraldo?!" natitiyak kong may luha ng kumawala sa isa kong mata.
He suddenly let go off me.
"Hirap na hirap na ako sa lahat ng ito!" Nagsisimula ng sumikip itong dibdib ko. "Binayaran na namin ang lahat! Halos sobra-sobra pa nga iyon sa lahat ng utang ng mga Abellarde!"
He just stared at me.
"Namatay ang asawa ko, lumayo sa akin ang anak ko... Nilayuan niya ako matapos naming iutos sa kanya na ipa-abort ang baby niya..." Sa tuwing maaalala ko ang lahat, napapaluha lang ako lalo. "Kakaayos lang namin Esmeraldo, ka-aayos lang namin kaya kung pwede lang... spare us! Lubayan mo na kam..."
Natigil ako sa kakasalita, kakasisi nang dahil sa ginawa niyang pagkilos. Kagaya ng lagi niyang ginagawa kapag sobrang sama ng loob ko, niyayakap niya ako ng sobrang higpit.
"Hush..." marahan niyang hinimas ang likod ko.
Bakit?
"I'm sorry..."
Bakit ito ang ginagawa niya?
"I'm so sorry for hurting you..."
Bakit?
"Sis."
Muli na namang bumagsak ang mga luha ko sa huling katagang binitawan niya. He called me by that endearment again. Just like before.
***END OF ANNA LIAN POV***
***TIMARRIE POV***
"TIMARRIE, please listen to me!" sigaw po iyan ng pasaway kong asawa. Alam niyo ba kung ano ang ginagawa naming dalawa? Habulan portion.
Bakit? =___=
Wala lang, inis na inis lang kasi ako. Magmula pa kasi kanina, ng mga sandaling sumulpot ang babae ni Nate Joshua, si Analine, wala ng bukambibig ang asawa ko kundi ang babaeng iyon.
Grr! +__+
Na amaze daw siya dahil sa kasungitan ng Analine na yun, kesyo nagawa raw pasunurin ang kakambal niya kahapon. Kesyo, sumulpot ang dalawa kanina tapos parang teary eye pa si Nate Joshua.
Kahit ako ay nagulat din naman kaso nakakapikon lang na ito ang laging bukambibig niya mula pa kanina. Nakakainit ng ulo. Kulang na lang umusok ang ilong ko sa sobrang inis.
Grrr! Ako itong asawa niya, ang kaharap niya pero ibang babae ang bukambibig ng loko. Ano to? Hindi ba niya naiisip na selos na selos ako?! >___<
Ahhhhhhhhh! Gusto kong manapak ng tao! As in asap! +___+
"TIMARRIE!" >__<
Tss! Timarrie mong mukha mo! Che! +__+
Hindi ko pinansin ang atungal niya, nagpatuloy lang ako sa paghakbang ng sobrang bilis. May sa runner kaya ito!
"Wife!"
Sige na, gusto ko ng kiligin ngunit wala ako sa mood! Tsk! =__=
*lakad*
*lakad*
*lakad*
+__+
=__=
?__?
*tigil*
Teka! O__o
Ikinurap-kurap ko ang mga mata. E kasi naman, may nakikita ako sa di kalayuan. Nakikita ko ang Papa ko mula sa kinaroroonan ko. Hindi naman ako magugulat kung pasulpot-sulpot dito si papa kaso... ano... may kakaiba sa anyo niya.
Base on my observation, parang may kakaiba sa looks ng papa ko. Ang sama kasi ng pagkakatingin niya sa loob ng bahay, na parang ang panget ng view kasi ang sama-sama talaga ng tingin niya. Sa katunayan parang nandidilim ang anyo niya, na parang pinaiikutan siya ng black aura.
Hala, may sapi ba ang papa ko? >__<
"P-pa-." natigil ako sa pagtawag sa papa ko dahil sa ginawang paghila sa akin nitong asawa ko. "Ano ba?!" >__<
"We have to talk my wife." angil nitong asawa ko.
Tss! Wala ako sa mood para makipag-usap sa kanya! Kailangan ko pang puntahan ang papa ko. Kakamustahin ko lang kung malapit na siyang mabaliw. Kakasulpot niya lang e! =__=
"Next time na lang-" I pull my wrist but his hold was darn firm.
"No!" he insisted
"Hey!" +__+
Ang kulit nito!
"We have to talk now!"
"Pwede ba? wala ako sa mood ngayon" *hila* "Huwag ka ngang makulit!" >__<
"Hindi kita tatantanan oras na hindi tayo mag-usap ng maayos!"
Hanuraw? Tatantanan? Saan ko nga ba narinig yun? (=__=)?
"Listen." hinuli niya bigla ang magkabilang panig ng mukha ko at tinitigan ako sa mga mata with compassion. Gusto ko sanang magwala kaso, baka mabalian ako ng leeg. Mahirap na. "I am just amaze to her, that's all, but it's nothing. You know from the start that I love you more than anyone else."
Opo, inaamin ko, kinilig talaga ako doon! >////<
"So please, bati na tayo? Nakakatakot ka kasi kapag ganito ka." >__<
Sa sinabi niyang iyon nagtaasan ng wala sa oras ang kilay ko. Okay na sana e, ang sweet na sana e, kaso dinugtungan pa niya!
Grr!+__+
"Sira!" buong lakas ko siyang siniko. Ayon, sapol siya, namimilipit siya ngayon sa sakit. Tsk! Deserve niya yan!
"Wife!" angal niya habang sapo ang sikmura.
"Wife you face!" tinalikuran ko na siya sa pagkakataong ito, mas mabuti pang puntahan ko na lang si....
?__?
Saglit akong natigilan. E kasi naman, wala na si Papa. Saan na yun nagpunta? (?__?)
"Wife." muling tawag niya.
Hindi ko na lang siya pinansin, tinungo ko na lang ang lugar na kinatatayuan ni papa kanina. Isang mabilisang hakbang ang ginawa ko hanggang sa marating ko na nga.
?__?
O__o
o__O
O__O
Gusto kong mapanganga sa mga nakikita nitong mga mata ko, e kasi naman, may dalawang nilalang akong nakikitang nagyayakapan. Buti sana kung ibang tao kaso iba e. Ang dalawang magka-away talaga?
"Wife!" muling tawag ni Lendon Josh, ang pasaway kong asawa.
Hala! Hindi niya pwedeng makita ito, tiyak na magkakagulo! >__<
Mabilis pa sa alaskwatrong nilingon ko ang asawa ko para sana pigilin siya sa paglapit kaso huli na ako. Huling-huli na dahil nakikita na niya ang mga nakikita ko.
"Dad?" hindi makapaniwalang bulalas niya habang titig na titig sa ama niya at ang ina ni Analine. "What's the meaning of this?"
Ang taging ginawa ko ay ang palipat-lipatin ang tingin ko sa kanilang lahat.
Ang gulo! >__<
***END OF TIMARRIE POV***
**********
10-21-2015
**********