"Holly sh..."
Nabitin ang pagmunura ko ng hawakan niya ang wrist ko. Matalim siyang tumingin sa akin bago lumapit at bulungan ako.
"Watch your word Sera,kaharap mo ang anak mo"
Natutop ko ang aking bibig sa sinabi ni Leo. Bakit ko ba nakalimutan na may bata kaming kaharap sa hapag kainan?.
Tumingin ako sa anak namin na masayang kumakain.
Paano naman hindi ako mapapamura. Ngayon ko lang napansin na nakapangtulog pala ako. Kung hindi pa napansin ng anak ko,yeah I am claiming her as my daughter because she's pretty and smart like me.
I am wearing a freaking nighties and I don't have anything under it.
I don't remember changing into it before I fell asleep. It's just the three of us in this house,of course my daughter can't change me coz she slept before I do and she can't do it in the first place.
"Rafie,wait mo kami ni mommy after your breakfast okay? Magsashower lang kami then we will go to school"
"Yes po"
Hindi na ako nakapagreklamo ng hilahin na niya ako paakyat sa itaas ng bahay. Nang makapasok na kami sa kwarto na tinulugan ko kagabi ay binawi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak nito.
"Did you change me last night?" Tanong ko agad dito. Papaupo pa lang ito sa kama na nasa harap ko.
"Yeah! What's wrong?" Balewalang sabi nito.
Naningkit ang mata ko sa narinig,dinuro ko siya sa inis ko. How dare him change my clothes?
"You.change.me.? How dare you do that to me? I never let anyone touch me and you! You just did,you have the guts to do that huh? Oh my go..."
Nainis lalo ako ng humiga pa ito sa kama.
"Baby! I Didn't do anything wrong with you last night,I just change your too fitted skirt so you will sleep properly and mind you,I've seen your body hundreds of times already,I don't understand! What's the fussed about? We had two children already for Crist sake Seraphina! And by the way thank you for letting me know that no one touched you or else,I'll hunt them down"
Bagsak ang balikat ko na napaupo sa sahig,kinilabutan din ako sa huling sinabi nito.
Bakit ba kasi nakalimutan ko sila after that accident? Eh di hindi sana kami ganito na para akong nagbubuo ng puzzle na mahirap buuin.
"Why I can't recall any memories with you and the girls? Before I thought it was just a dream until it becomes a nightmare and now I will find out that it is real"
Isinubsob ko ang mukha ko aking mga tuhod. Pinipilit kong alalahanin kung may maalala ako tungkol sa sarili kong pamilya. Pero wala talaga akong maalala,sumasakit lang ang ulo sa ginagawa ko.
"Sera!"
"Sera!" Naramdaman ko ang pagyugyog sa aking balikat "baby! What are you doing?" I just look at him in the eye.
Lumuha ako sa frustration na nararamdam ko. Nag aalala siya para sa akin,paano ko ba ito nagagawa sa kanya ang pag alalahin siya ng ganito?
"I..I'm sor...ry...Im so....sorry"
Rumehistro ang takot sa kanyang mga mata.
"Baby,ano ba ang sinasabi mo? Tahan na! Huwag mo akong takutin ng ganito"
Halata sa boses nito ang takot,pinahid ko ang luha ko at niyakap siya. Napanatag ang kalooban ko ng yakapin niya ako ng mahigpit.
"Sorry! Nahihirapan ka na ba sa akin? Ang dami dami mo ng iniintindi,ang negosyo ng pamilya,ang mga bata at dumagdag pa ako,okay lang kung hahayaan mo nalang ako tutal naman parang pabigat lang ako sayo..."
"Hindi ka pabigat! Don't say that again!" humigpit lalo ang yakap niya sa akin "kung alam mo lang kung gaano ako kasaya na umuwi ka na,mas napanatag pa ang kalooban ko na andito ka at nababantayan kita kaysa noong nasa ibang bansa ka,hindi mo lang alam kung gaano ako nag aalala para sayong kaligtasan,konsuwelo ko nalang ang araw araw na pagbabalita sa akin ng pinsan mo,kaya huwag na huwag mong sasabihin sa akin na pabigat ka dahil mas gumaan ang lahat para sa akin ngayong nandito ka na"
Masuyo niyang hinaplos ang buhok ko at hinalikan ang ang noo ko.
Ngayon ko lang napapagtanto ang lahat ng mga kakaibang nararamdaman ko simula ng una ko siyang makita at makilala ng magtrabaho ako kasama siya. I might lost my memories but not the feelings I have for him. Iyong kaba kapag malapit siya,iyong mga kilos niya na parang pamilyar at ang pagbilis ng tibok ng puso ko sa tuwing nagkakatitigan kami. Lahat ng iyon ay dahil kilala siya ng buong pagkatao ko,maliban sa alaala ko.
"Why did you wait for me? I mean if it's other people,they already find a replacement,don't get me wrong, I am grateful I have someone like you,it's just unbelievable!"
It was true right? Sa panahon ngayon wala ng matinong lalaki ang maghihintay sa isang babae na hindi makaalala. Kaya iyong iba hindi naniniwala sa long distance relationship kasi most of the other half find someone and the other half left broken.
"Silly! Kung nakakaalala ka lang I would have ask you that question,pero sad to say you can't,but despite that fact I am still happy kasi kahit nakalimutan mo ang alaala mo kasama kami ng mga anak mo hindi mo pa rin maipagkakaila dyan sa puso mo na may puwang para sa amin kahit di mo pa iyon maamin,at para sa tanong mo kung bakit andito pa rin ako naghihintay sayo? Kasi mahal kita,kasi we have children,kasi we made a promised, kasi we've been through a lot and I can't see myself without you"
My heart flipped a hundred times on what he just said. I buried my face on his chest and god knows how amazing it feels like to hear his heart beat so fast like it race the same time as my heart beats.
Then curiosity filled my mind,I wanted to know myself before the accident.
"Leo!"
"Hmmm?"
"What am I before,like how I treated people around me or how was life before the accident? I do know info but it's because they told me and I wanted to know our stories,how we met,the girls,our relationship!?"
When I woke up five years ago,I don't remember anything,except for some brief memories I have. It's not helpful particularly when you are seeing people you don't know. You won't trust them for some reason that they are not who do you think they are.
My parents and my friend Careen are the only people I trusted that time. Instinct is my only way to deal with people around me. Until I was send abroad for my operation,but after I recover from my operation,I stayed in London. I studied again while I am lost in thoughts. I acted fine,happy,I acted normal but inside me I'm scared.
"Baby! As much as I want to tell you everything,we can't do it today,naghihintay sa ibaba ang anak natin,we have to go to shower baka mag alala na naman si Rafie sayo kapag natagalan pa tayo"
Hmm...yeah! Nakalimutan ko na naman ang anak namin.
Nagbitaw ako sa yakap niya at muli siyang hinarap.
"Paano ako magbibihis? Wala naman akong damit dito"
Ngumiti ito sa akin,hinagod ng mga mata niya ang kabuuan ko,nag init ang mukha ko sa ginawa niya,kaya napatungo ako dahil sa hiya. Wala akong kahit na ano sa loob ng pantulog na suot ko. At isa pa,kaninong damit ba itong pinasuot niya sa akin? Hindi naman ako nagsusuot ng ganitong pantulog. Huwag niyang sabihin na may babae siyang dinadala dito sa pamamahay namin. Malilintikan talaga siya sa akin.
Natatawang nagtaas siya ng mga kamay.
"Sera ha, alam ko yang mga tingin na yan,sinasabi ko sayo matino ako ng mga panahong hindi ka namin kasama,ni tumingin sa ibang babae hindi pumasok sa isip ko maliban nalang sa mga anak nating babae"
Inirapan ko nalang siya dahil sa nakakainis na ngiti niyang nakakaloko.
Lumapit ito sa akin at hinila na naman ako sa isang panig ng kwarto na may sliding door.
Nang buksan niya ito ay tumambad sa akin ang isang walk in closet. Sa kanan ay mga damit panglalaki na halatang sa kanya at sa kaliwa naman ay mga damit pangbabae.
Sa akin ba ang mga iyan? Nabasa niya siguro ang mapagtanong kong mga titig sa kanya.
"Sayo yan! Lahat ng nakikita mong damit pangbabae ay sayo,dyan ko kinuha ang pangtulog na ipinalit ko sayo kagabi"
Lumakad ito papasok,kumuha ito ng underwear na pang babae,maong pants at plane white shirt na may collar. Iniabot niya sa akin ang mga iyon at awtomatiko ko iyong tinanggap.
"Go to shower baby, baka mainip na ang anak natin at pumanhik pa iyon dito,sa guess room na ako maliligo para hindi na tayo matagalan pa"
Sumunod naman ako sa kanya ng papasukin niya ako sa connecting door ng walk in closet namin papunta sa malawak na banyo. Nakakamangha ang disenyo ng banyo,pareho ng design ang damitan namin at ng banyo.
"Maligo ka na Sera,sa susunod mo na pagmasdan ang kabuuan ng banyo mahuhuli na tayo,ikukuha na kita ng rubber shoes iiwan ko dito sa labas ng pinto"
Pagakasabi nito non ay isinarado na nito ang pintuan. Naiwan akong nakanganga sa banyo. Banyo ba talaga to? Bakit parang hindi naman? Mas maganda ang design nito kumpara sa mga nakikita sa showroom na nakadisplay sa building namin sa Taguig.
This bathroom is awesome!
I love it!