NAKAUPO si Scarlette at si Priscilla sa sofa ng mansion ng mga Harper. Inis ang itsura ng muka ni Scarlette habang kakaiyak lamang ni Priscilla.
Tahimik. Nakakabingi. Yan ang kapaligiran nila. Hindi nila alam kung sino ang unang magsasalita.
“Sorry.”
“Apology not—and never accepted. Go away.” Walang ganang sabi ni Scarlette. Bigla nanaman umiral ang batong puso niya. Pakialam niyo ba, kung hindi pa naman ngayon ang panahon.
“P-pakinggan mo muna ako,” pagmamakaawa ni Priscilla at hinawakan ang kamay ni Scarlette. “Duh, I have an ear naman. Duh,” sarcastic niyang sagot at inirapan niya uli ito.
“Si Yohanna...”
--
Sa kabilang dako, magkasama si Summer at si Yohanne sa resort nila. May biglaang meeting kasi. May sasabihin daw ang maarteng accountant niya na si Gina.
“Ano ba ’yun Gina?” inis na bati ni Summer. Naudlot kasi ang date nila kaya badtrip siya. “OMG Ma’am Summer... may mas malaki na ang stocks kesa sainyo~” maarteng sabi ni Gina at may pakaway kaway pa ng kamay. Maarte nga kasi.
“Sino naman iyon?” tanong ni Yohanne na nagtataka. Sino ba namang matinong tao ang bibili sa stocks ng isang ‘kakasalba’ pa lamang na resort?
“Someone named Mekayla Harper.”
--
“Anong meron kay Yohanna?” kung kanina ay walang pakiaalam si Scarlette, ngayon, halos ilabas na ng dibdib niya ang puso niya. Hindi kaya... si Yohanna nga ang may pakana?
“Siya ang nag-utos sa’kin...”
Natahimik si Scarlette. “Do you expect me to believe you? Liar,” sabi ni Scarlette. Kung alam niya lang. Pero kahit naman na malaman niya, wala na siyang magagawa dahil wala na siya.
“P-please...”
“Shut up. I don’t want to hear anything from you, fraud,” Scarlette said then stood up. Ayaw niya na. Hindi niya na gusto pang marinig ang sasabihin ng “cheater” niyang kaibigan.
“Please... “
“Ayoko ng maniwala sayo... Ayoko na... So please... Shut up,” sabi nit at pumikit para mapigilan ang pagtulo n mga luha niya na matagal ng gustong lumaya. Pero hindi, ayaw niyang lumabas na mahina.
“Scarlette...” boses iyon ni Drew na kakapasok lang. Oo, alam niyang malapit ng umiyak si Scarlette.
Tumakbo si Scarlette papunta sakanya ay niyakap siya. Wala syang pakielam kung makita siya ng dati niyang kaibigan. Ang alam niya lang ay talagang gusto niyang yakapin si Drew.
After ng isang minuto na nakayakap sila, kumalas na rin si Scarlette sa yakap. Wala, baka magfeeling yung asungot NIYA.
Oo, sakanya.
“Teka lang mommy ha,” bulong nito kay Scarlette at pumunta kay Priscilla.
“D-drew...” hindi makapaniwala si Priscilla. Ang tagal nilang hindi nagkita. Oo, mahal pa niya si Drew. Mahal na mahal.
“Umalis ka na...”
“Pati ba ikaw... G-galit?”
“Umalis ka na,” madiin na sabi ni Drew kay Priscilla. Imposible. Si Scarlette lang ang mahal niya pero... parang lumalambot ulit ang puso niya kay Priscilla.
“S-sige...” walang nagawa si Priscilla kundi pumayag. Wala e. Wala na. Lahat ayaw sakanya. Ano ba naman iyan. Ang unfair lang.
-
PAGLABAS ni Priscilla sa mansion ay umiyak siya at muling nilingon ang bahay ng dating kaibigan niya. Bigla niyang sinabi, “Sana, sa susunod... pakinggan mo na ako... mapatawad niyo na ako.”
Hindi niya alam na nakadungaw pala sa bintana si Scarlette at doon umiyak. Ang sikip ng dibdib niya. Hindi niya alam kung mali ang ginawa niya. Parang siya na ang pinakawalangkwentang tao sa buong mundo dahil sa ginawa nyang pagtataboy.
“Mommy...”
“Daddy...” sagot naman ni Scarlette sa tawag ni Drew.
“Okay ka lang?”
“Tanga ka ba, dad? K-kita mong umiiyak e,” sabi nito at hinampas si Drew sa braso. O, ang sweet lang, diba?
“Sorry na mommy. Gusto ko lang naman na mapasaya ka e,” sabi pa nito.
“Alam mo ba kung pano mo ako mapapasaya?”
“Pano? Sabihin mo lang...”
Nagulat na lang si Drew ng biglang naglapat ang labi nila ni Scarlette.
--
LUMAKI ang mata ni Yohanne sa narinig. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya.
Ibig sabihin ba nun... ay nagbalik na siya?
“S-Scarlette Harper ba, Gina?”
“OMG~ Exactly!”
Sa narinig niya, agad na napatakbo paalis sa resort si Yohanne at pumunta sa kotse niya.
Sa kabilang dako, ang naiwan na si Summer ay nainis sa inasta ni Yohanne. Alam niya—matagal na, na mahal parin ng nobyo niya si Scarlette at hindi siya ipagpapalit sa kababata nito.
--
NAGULAT din si Scarlette sa ginawa niya. Alam niyang mali. Alam niya na kaya niya lang nagawa yun ay dahil nasaktan siya at... inakala niya na si Drew ay si Yohanne.
PLAY: I Still Love You – Suzy [Miss A] Note: OST to ng Big *0*
“M-mommy,” sabi ni Drew na nauutal pa dahil nagulat siya sa nangyare.
“I know I shouldn’t cry already but why do I keep crying?
My heart toward you acts however it wants
So it keeps sending me to you”
“S-sorry... Akala ko lang kasi...”
“Ano?” tanong ni Drew kay Scarlette na nakaiwas ang tingin.
“Akala ko kasi... Ikaw si Yohanne.”
“It hurts so much that I’m the only one who feels like this
That you aren’t looking at me
Though you are probably uncomfortable with me”
Sa narinig niya, umalis si Drew sa harap ni Scarlette. Ayan nanaman. Leche. Yohanne. Puro yohanne. Ano ba kasi meron kay Yohanne na hindi nakita ni Scarlette sakanya?
Di hamak naman na mas mahal niya si Scarlette... O akala niya lang?
“I still love you, I love you
Though I don’t know anything else, I know I want you
The more I try to approach you, the more I try to get closer,
You try to run away and that makes me lonely”
NASA labas na si Yohanne sa mansion ni Scarlette ng kinalampag niya ng malakas ang gate.
“SCARLETTE! BUKSAN MO TO! ALAM KONG ANDYAN KA!” sigaw pa nito habang umaagos ang luha niya. Hindi niya alam kung luha iyon ng sakit o luha ng saya. Basta ang alam niya, bumalik na ang mahal niya.
Narinig naman ito ni Scarlette at sinilip niya kung sino ang sumisigaw sa labas.
“Y-Yohanne...” sabi niya habang tuloy tuloy na umaagos ang luha niya.
“My tears are not stopping
You can’t, can’t, can’t get farther away
Don’t run away, don’t turn away from me, please”
NASA kwarto niya si Drew at doon siya umiyak habang tinitignan niya ang dalawang baby na nakahiga sa cribs nila. Kakaalis lang ni Iya at iniwan doon ang mga bata.
Sa pagtingin niya sa mga bata, mas lalo siyang napapaiyak. Sa lahat ng nangyare, hindi parin siya natutunan mahalin ni Scarlette. Ito na ata ang karma.
Parang panaginip na naging banungot... pero kahit na ganun... ayaw niyang magising.
Bakit?
Mahal na mahal niya si Scarlette.
“Diddy...”
“Dada..”
Napatingin si Drew sa kambal na nagsalita. Hindi siya makapaniwala... siya ang tinatawag nito... pero... siya nga ba?
“I’m okay even if you don’t love me
If I can just see you, I’m fine with anything
The more I love you, the deeper this gets,
You get farther away and that scares me”
“S-Scarlette...” wika ni Yohanne sa labas ng gate nila Scarlette. Halos limang oras na siyang nagmamakaawa na buksan ang gate
Hindi niya alam ay limang oras na din umiiyak si Scarlette sa loob at pinipigil ang sarili na lumabas at patawarin siya.
“Y-Yohanne ko...”
“My tears are not stopping
You can’t, can’t, can’t get farther away
Don’t run away, don’t turn away from me, please.”
“I-I’m sorry...”
--
Author’s Note:
Kaya lang ako nagkaroon ng mood magupdate ay dahil sa mga comments niya (sa taong nakadedicate and nitong chapter na to) Thank you ;)
Anyways, ang ganda nung kanta na ‘yan. Yung i still love you. [Nakakarelate daw. LOLJK]
Kawawa naman si Papa Drew. Pero okay lang, sakin na lang siya *0* Joke lang =__= Sorry na sa mga Drewlette dahil alam kong nasaktan ko kayo. XD Wala ba kasing Yohkayla? =__=
Vote. Comment. Please? Ayoko ng silent reader~~