She's the Pambara Queen [Published by LIB]

PAMBARA 29: [Part 2]

[Scarlette’s POV]

Lecheng Drew Gamboa.

[Drew’s POV]

Dala dala ko ngayon ang mag-anak ko. Oo, mag-anak talaga. Agad agad.

Pakialam ko kung hindi sa’kin yung mga bata. Mahal ko sila. Lahat sila. Kasama syempre yung nanay. Uy, inggit ka? Bwahaha.

“Tignan mo ‘to Mommy!” I said to Scarlette habang pinapakita yung t-shirt na I have a cool dad

 

“Itapon mo yan, walang ama ang mga anak ko,” she answered coldly.

That hit me. Oo nga pala, hindi nga pala ako ang ama nila. Si Yohanne. Lecheng lalaking ‘yun. Hindi niya aalm kung gano siya kamahal ng taong mahal ko. Tangna nya.

Ang sakit lang na malaman yung pinapahalagahan mo ay binabasura lang ng iba.

Hindi ko hahayaang bumalik siya kay Yohanne.

Nag-ikot pa kami habang tumitingin ng mga gamit para sa mga baby. Choosy and maarte in a way ang kambal na ‘to, yun ang namana nila sa nanay nila.

“Bakit ang lungkot mo?” sabi ko kay Scarlette.

“Kasi ang pangit mo,” she reasoned. Napakunot naman ang noo ko. Bakit ba ayaw mo sa’kin?

 

 

Ay oo nga pala, meron ng nasa puso mo.

Tangina, san ako?

--

[Scarlette’s POV]

 

 

Kanina pa ako badtrip. Parang pinapamuka sa’kin ni Drew na wala akong kwentang ina. Na wala akong sibi. Kasi sakanya na ako umasa.

Siya na ang nag-alaga sa mga bata, eh akong ina, busy maghiganti sa ama ng mga baby ko?

Kanina ko pa gusto umiyak... Dahil wala! Maganda ako!

Pero leche lang, feeling ko I’m not a good mother...

--

Nasa foodcourt kami ngayon. Ang cheap ng lalaking ‘to. Actually first time kong kakain sa foodcourt. I can’t bear kasi with hampaslupa faces around me.

“Ano bang gusto mo?”

 

“Wala akong gana.” I answered coldly to Drew.

Pero ewan ko lang dyan, hindi sumusuko sa’kin. Ang swerte ko sakanya. Considering that he’s so responsible and nagawa niyang iwan ang passion niya for me.

He quitted swimming because I wanted drama and theatre arts... He’s so selfless.

Minsan iniisip ko na sana siya na lang.

 

I was lost in my thoughts when he returned with tons of food. “Iyan, inorder ko na lahat. Hindi ko alam ang gusto mo e,” he explained while pouring catsup in the burger.

“kain ka na mommy,” he motioned.

“S-salamat daddy,” I replied with a smile.

Yung muka niya parang biglang naglit-up. Grabe. Ang babaw niyang hampaslupa. Maybe calling her ‘dad’ as a reply for calling me ‘mommy’ is enough to show appreciation.

--

After naming kumain, naglibot pa kami sa mall. As if he was avoiding something.

But I was too happy to care... Thank you Drew...

Sabi nga ni Dora, I couldn’t have done it, without you.

 

--

 

 

[Yohanne’s POV]

Kasama ko ngayon si Summer sa foodcourt.

Tinitignan ko yung parang pamilya na nasa kabilang table. May dalawang baby tapos yung lalaki nilalagyan ng ketchup yung burger. Kamuka nung asungot na Drew... Pero imposible kasi nasa Australia siya.

Yung babae naman mahaba yung buhok tapos nakatalikod.

Hindi ko mapaliwanag pero tuwang tuwa ako sa dalawang baby.

Lukso ng dugo?

Nah, imposible. Hindi ko naman anak yun e.