Chapter 19 Grandchildren
***ANALINE POV***
PANAY ang pagmamasahe ko sa noo ko. Ang sakit kasi. Bakit? Kasi ang daming pinoproblema ng brain ko. Sobrang dami na hindi na kinakaya ng matalino kong utak. Nang nakaraang araw panay ang pagpapakasaya ko. I even help my friend Zyle to confess her feeling to the boy he loves. The next, next day? Si Jhoey naman ang na-engage, nagpatulong ang kaibigan ni Zyle na si Mhar Anthony na mag-propose sa kaibigan naming si Jhoey. Ayon dalawa na sila, tapos mukhang susundan pa ni Dannica.
"Ma'am..." Napatingin ako kay Annavic. Mukha na siyng natatae. "Ang iba sa mga investors natin ay nag-pu-pull-atan.... I tried to stop them kaso ayaw nila...."
Parang gusto kong ihampas ang ulo ko sa sobrang inis. Pull-out talaga? Paano na ang kompanya ko? T__T
"Some of the board asks to have a meeting with you Ma'am..."
I sigh. "Schedule me next week... gagawan ko ng paraan ito..."
"Yes Ma'am..."
Kinuha ko ang ilang papeles at nanghihinang tinungo ang pinto. Hindi ko pa nga tuluyang nararating iyon, mga tatlong hakbang na lang yata ang kulang kaso may kung sino ang nagbukas nun.
Ewan, may nararamdaman akong kung ano sa sikmura ko. Na parang gumukulo ito hindi dahil sa gutom kundi dahil sa sobrang pagkamuhi at galit. Ang buong katawan ko, nakakaramdam ng labis-labis na panlalamig.
What the heck is he doing here?! +__+
"Sir, bawal po talaga kayong pumasok sa office ni ma'am." kinakabahang sabi ng isa sa mga empleyado ko sa bwesitang bigla na lang pumasok sa office ko. Mukhang nagpumilit ang nilalang na ito. "Sir..."
Napabuga ako ng marahas habang sinusuyod ng tingin ang matandang ito.
"Let him... Joan..." poker face kong sabi habang pinasasadaan ng tingin ang matandang intruder ko.
"I'm so sorry ma'am..." nag-aalalang sabi nito.
"It's okay... Just leave." Ngumiti lang ako ng tipid.
"Sorry ulit ma'am." yumuko na naman siya, matapos nun umalis na siya sa harap ko.
Hindi ko naman siya masisisi, kapag ang nilalang na ito na ang papasok sa teritoryo ko.... walang panama ang mga empleyado ko.
I take a deep breath and coldly stare at him. Pumasok na kasi ang matandang ito sa opisina ko at kasama niya ang asawa ni Nate Joshua. Ang ikinaiinis ko lang ay kung bakit mukha siyang hindi mapakali. Nandito din nga pala ang secretary ng matanda.
"So, what took you here Mr. Esmeraldo Sandoval?"
"Visiting your office hija." He looked around with a smile on his face. "I can't wait to make this mine."
Pakiramdam ko nagsiakyatan ang dugo ko sa ulo. Sa tuwing maliligaw siya, iyan ang lagi niyang sinasabi. As if naman hahayaan ko siyang agawin ang kompanyang ito sa akin.
"Well, I'm so sorry Mr. Sandoval but this office... and this whole building will not be yours.... So don't wish for it."
"Don't be too sure hija." He smiles meaningfully.
"What do you mean?"
"I've heard some of your investors pulled-out."
"How did you...." I can't believe this. Everything, it's confidential. Could it be. "Did you plan this? Are you the reason behind why my company end like this?!"
I hate the way he smiles. Bakit ganito siya? Bakit ang sama niya? Bakit ang kompanyang ito ay gusto niyang kunin sa akin? He's too rich. Hindi yata alam ng matandang ito na nakakamatay ang sobrang kaswapangan sa pera.
"I already pay my debts on you, so why bother taking this whole place from me?!" Gusto kong umiyak sa sobrang sama ng loob. Marami na siyang kinuha sa akin. Sobrang dami. Ang buhay ng papa ko, ang yaman namin. Pati ba naman ang kompanyang binuo ni Dad kukunin niya rin?
Ngumiti na naman siya. Ang ngiti niya, sobrang nakakainsulto. "Enjoy your stay here hija... this will be part of Sandoval in the future and...." inakbayan nito ang kasamang babae. "She will manage everything."
Napabuga na naman ako ng marahas. Ayos din ang matandang ito. Ang hangin, sarap balatan ng buhay. Kukunin niya ang lahat sa akin tapos ibibigay niya sa mapang-aping babaeng ito?
"P-papa..." Biglang sabi ng babae, nasa anyo ang pagtutol. Pa-as if pa siya, alam ko naman na gustong-gusto niya ang mga nangyayari.
"Hija, everything will be yours in the future. For my grandson Timothy Josh."
How could they talk this in front of me? For his grandson? Paano kung sabihin ko sa kanya na may apo din siya sa akin, dalawa pa?! Tss! Pasalamat siya wala akong balak gamitin ang mga anak ko. Hinding-hindi ako lalapit sa matandang ito para magmakaawa at humingi ng tulong.
"If you have nothing to say Mr. Sandoval... you may now leave." I madly pointed the door.
"Aren't you too arrogant to an old man like me?"
Arrogant? Itapon ba naman sa akin ang sakit nila?! Stupid old man! +__+
"Don't make me laugh Mr. Sandoval... How can I respect you kung sa mismong teritoryo ko... binabastos mo ako!" Napapakurap na ako. Ramdam ko ang pang-iinit ng mga mata ko. "So if you'll excuse me... bago pa lumala ang kabastusan ko, tahakin niyo na ang labasan kung maaari lang sana, Mr. Sandoval..." Nilingon ko ang asawa ni Nate Joshua, pati na rin ang secretary ng matanda. "Same in you."
"Miss Abellarde, don't talk like that to our president." malamig na kumento ng uhuging kasama nitong bastos na matanda.
"Out!" I pointed the door.
Kitang-kita ko ang pananalim ng mga mata nito.
"I SAID OUT!"
"Like what I had said hija... enjoy your remaining days here." Seryosong sabi ng matandag Sandoval.
"OUT!" I hissed.
Nag-iwan muna ng nakakatakot na tingin ang matanda bago siya umalis kasama ang mga ulumagad nito. Eksaktong pagsara ng pinto, hindi ko na napigil ang magsisigaw.
I hate him!
"STUPID OLD MAN!" +__+
***END OF ANALINE POV***
***TIMARRIE POV***
"DAD, you're too cold on her." Angal ko sa ama ng asawa ko. Sobrang naaawa na ako sa Analine na iyon. Inu-unti-unti niya ang kayamanang meron ito. Hindi ko naman alam kung bakit, masyado nang mayaman ang lalaking ito.
"Let Mr. Sandoval Timarrie, para sa iyo naman ang lahat ng ito." Sabad ng ama ko, secretary siya ng ama ng napangasawa ko.
"Pero papa hindi na kasi tama na...."
"Timarrie, just shut up." Angil ni papa sa akin. Itinikom ko na lang ang bibig. Isa pa siya, hindi naman para sa akin ang lahat. He's just using me. Kung hindi nagkagusto sa akin si Lendon Josh Sandoval, tiyak na hindi magiging ganito kasakim ang papa ko.
Binilisan ko na lang ang paglalakad at naunang pumasok sa elevator. Pinagsarhan ko talaga sila. Ayokong makasama ang dalawang gahaman na ito!
***END OF TIMARRIE POV***
***NATHALINE LIAN POV***
"MGA bata, kumain na lang muna kaso ha, mag-si-cr lang ako sandali." Paalam ni Tita Sandara sa amin ng kuya kong bugnutin.
"Yes Tita." Nakangiting tumango ako, sabay lingap sa mesa, ang daming pagkaing nakahanda. Ang lahat ng ito ay para lang sa amin ng kakambal ko. Yehey! ^3^
"Tss!" iyan ang sagot ni Nate habang tinutusok ang pagkaing para sa kanya. "I want mom." =__=
Uwaaah! Nakaramdam tuloy ako ng lungkot. Wala ng gaanong time sa amin ni Mom, parang hindi na niya kami mahal. Ahuhuhuhu! Pero... pero...
"She loves us... hindi ba? Mahal naman niya tayo... hindi ba Kuya?" T__T
"I don't know anymore Nathy." He looked down and stares on his foods.
No! T__T
"Mom loves us! She loves us!" bumaba ako sa inuupuan ko at tumakbo palabas. Ayokong kausapin si Nate, inaaway niya ako. Mahal naman kami ni Mom e! Mahal niya kami!
"NATHALINE LINE!" I heard his shout but I continue running. Malapit na sana ako sa pinto kaso bigla na lang may pumasok na kung sino at doon tumama ang mukha ko. Natumba tuloy ako nang hindi oras.
Natumba ako! T__T
"Kid, are you okay?"
Ahuhuhu! Natumba ako! T__T
"Kid?"
Napatingin ako nang hindi oras sa nagsalitang tao sa mismong harap ko. Tinulungan kasi niya akong makatayo. Isa siyang matandang lalaki na gwapo.
"Hey! Let go of my sister!" Dinig ko ang sigaw ni Nate. He's mad. Binitiwan naman ako ng matanda kaya naman nakalapit na sa akin ang kakambal ko.
"Who told you to run Nathaline Lian?! Gusto mo bang umiyak si Mom nang dahil sayo?!" angil ni Nate.
I sniff. Ayokong paiyakin si Mommy. "I'm sorry..." T__T
"Let's go!" he pulled my wrist. Muli kaming bumalik sa pwesto namin, ngunit bago kami tuluyang makalapit nilingon ko muna ang matanda kanina. Natutulala ito.
"Thank you po." Nakangiting sabi ko, sabay sunod kay Nate.
"Don't talk to strangers Nathy." =__=
"Sorry Nate." ^__^
Bumalik na kami sa pagkain. Nakita kong pumwesta na rin ang matandang lalaking nabunggo ko kanina. Pansin ko nga na napapatingin siya sa amin. Muli akong ngumiti sa kanya. Ewan ko ba basta palagay ang loob ko sa kanya.
"Nathy!" Saway ni Nate.
"Hehe." Kumain na lang ako. Ang sarap ng food! Yummy! *O*
"Hi kids."
Hindi ko natuloy sa pagsubo ang pagkain ko, lumapit kasi si Lolo. "Bakit po?" ^__^
"Who are you?" Ang rude ng pagkakatanong ni Nate.
"Don't be too rude Nate." >__<
"Mom told us not to talk to strangers." *Nate
"She also taught us not to be too rude to someone we don't know Nate!" >3<
"Shut up Nathaline Lian!" +__+
"I'll tell mom everything Nathaniel Luke!" Tingnan natin kung hindi siya pagalitan ni Mom.
"Sweet fight."
Kapwa kami napatingin ng kakambal ko kay Lolo. Nakaupo siya sa tabi ko habang nangingiting tinitigan kami ni Nate.
"Lumayo ka sa kapatid ko!" Nate shouted.
"Calm down kid, I'm not here to hurt her... and you." *Lolo
"What do you want?" Nate asked coldly.
"Nate!" angal ko.
"It's okay... Miss Nathaline Lian?" hinimas niya ang buhok ko.
"Hey!" *Nate
Tinanggal ni Lolo ang kamay sa buhok ko. Ipinagsalikop niya ang mga kamay at tila nawiwiling pinagmasdan kaming dalawa.
"May kamukha kasi kayong dalawa..."
"Sino po?" ?__?
He smiles. "May pagkakahawig kayo ng kaunti ng asawa ko Miss Nathy..." Si Nate naman ang nilingon niya. "And you, kamukhang-kamukha mo naman ang anak kong lalaki nang magkasing-edad lang kayo... And you have the same nickname." ^__^
"What do you mean Lolo? May kamukha kami?" ?__?
"Yes hija." ^__^
"Who's your son?" si Nate na ang nagtanong. Ang mean nga ng pagkakatanong niya.
"It's... Nate Joshua." *Lolo
"Ang galing naman nun. Ano po ba ang pangalan niyo lolo?" ^__^ *ako*
"Nathy, she's not our grandfather so don't call him Lolo!" *Nate
"It's okay little Nate." He looks at me afterwards. "You can call me anything you want... Bye the way I am..." inilahad niya ang kamay. "Esmeraldo Sandoval."
"NATE, NATHY!"
Kapwa kami napatingin ng kakambal ko sa nagsalita. It's Tita Sabrina.
"Tita... may bago na kaming lolo ni Nate." Nakangiting sabi ko sa kanya kaso para bang natutulala siya. Si lolo naman napatayo bigla, titig na titig siya kay Tita Sabrina.
Bakit kaya? (?__?)?
***END OF NATHALINE LIAN POV***
***SABRINA POV***
MATAPOS kong magpaalam sa mga bata, agad kong tinungo ang rest room. Natapos din naman ako kaso may makulit na tumatawag. Pagtingin ko, unknown number ito.
I answered it. "Yes?" ?__?
"Sabrina... where are they?"
This voice! It's Analine mother!
"L-Lian... bakit ka napatawag? Kaninong number ba ito?" ?__?
(Where's my grandson Sabrina?)
Ang katawan ko, parang na-freeze ito. Non-stop din sa pagkabog ang puso ko. May alam na siya. Lagot na! >__<
"I... I don't know what you are talking to Lian."
(Don't lie to me Sabrina! I know everything! Don't lie anymore!)
Ahhhh! Paano na? Malalagot na ako sa kanya! Binuhay ko ang mga apo niya! Tapos si Analine, malalagot na siya! >O<
(Sabrina!)
Napangiwi ako sa ginawa niyang pagsigaw. "I'm sorry Lian... Wala na akong magagawa, kagustuhan ng anak mo ito kaya naman hindi ko sinunod ang utos ninyong ipahulog ang..." saglit akong natigilan kasi... may naririnig ako. At ito ay isang.... "Lian... are you crying?" O__O
(I'm so happy... I'm so happy Sabrina...)
"Are you... not mad?" O__O
(No... masaya ako dahil sinunod mo si Annie... Hindi mo sinunod ang kagustuhan namin ng asawa ko... Thank you...)
"W-wait..." sa pagkakaalala ko, ayaw nila sa bata. "Naguguluhan ako sayo." >__<
(Can I... see them? My grandchildren?)
"I'm sorry... si Analine dapat ang sinasabihan mo niyan Lian." >__<
(Please...)
I bit my lower lip. Nadidinig ko kasi ang hikbi niya. Argh! Bad trip naman! >__<
(Please...)
"Okay, fine!"
(Thank you Sabrina... Thank you...)
I sigh. "Let's make it a secret... Pakikiusapan ko ang kambal. They're smart... maiintindihan din nila pero... dapat makausap mo si Analine, Lian..."
(Yes, I will... Thank you Sabrina.)
Bahala na nga! >__<
"Sige na, pupuntahan ko muna sila, pagkatapos nilang kumain diyan kami pupunta... Bye." I end up the call.
Malalagot ako kay Analine nito pero may karapatan naman si Lian kasi siya ang lola ng kambal. Kakamot-kamot na bumalik na ako.
Ano kaya ang magiging reaksiyon ng....
Parang nanigas ako sa kinatatayuan matapos kong makita ang mukha ng matandang kumakausap sa kambal. Siya ang kalaban ng mga Abellarde.
"NATE, NATHY!" tawag ko sa dalawa na napatingin din naman sa akin.
"Tita..." Nakangiting sabi ni Nathy. "May bago na kaming lolo ni Nate." ^__^
Bagong lolo? Tsk! Tiyak na magagalit sa akin ang mommy nila!
"Don't call him Lolo, Nathy." I said and coldly stares at him. "What do you want Mr. Sandoval?" +__+
He calmly stands. "Are they're your children?"
"No!" Matandang dalaga na ako. Walang nagkamali. Tsk! Iniinsulto yata ako ng matandang ito. "It's not of your business Mr. Sandoval."
"Tita Sabrina?" It's Nathy, bakas sa anyo ang pagtataka.
"Let's go Nate, Nathy. Ipapakilala ko pa kayo sa TUNAY ninyong lola." Sinadya kong e-emphasize ang salitang tunay dahil fake naman talaga ang sakim na Sandoval na ito.
"Really? But she... hate us..." inis na sabi ni Nate.
"No Nate..." I touch his face. "She loves you... She loves the two of you.... So let's go..."
Nagtinginan muna sila ni Nathy, after that tumayo na sila. Kapwa sila humawak sa kamay ko. Hindi ko na pinansin ang Sandoval na ito, baka kasi topakin ako at mabara ko siya nang hindi oras. Nakakatatlong hakbang na kami nang kusang tumigil ang kambal.
"Bakit?" takang tanong ko. Nagtinginan sila saglit at kusang bumitaw sa akin. Tumakbo sila papunta sa matanda. Hinabol ko naman sila. "Hey!"
Laking gulat ko nang hawakan nila ang kamay ng matandang Sandoval at sabay na nagmano dito. Laglag ang panga ko sa kanila.
"Bye po lolo..." Nathy sweetly smile.
"Bye." It's Nate. Kalmado parin ang looks, hindi mo makikita kung masaya ba ito o hindi.
"Nathy... Nate..." Napanganga talaga ako nang yumuko ang matanda at niyakap silang dalawa.
"Take care... kids...." Ang ngiti ng Sandoval na ito. Ang lapad. Darn! Naguguluhan ako sa mga nakikita, ano ba ang mga nangyayari? O__O
"Let's go Tita Sabrina." It's Nathy, she's holding my hands now, same as Nate. Gulung-gulo ang utak ko, sa yakapang nakikita ko kanina, parang mag-lolo lang sila.
Ipinilig ko ang ulo ko. Imposible iyon. Napakaimposible. Pumunta na lang kami kay Lian. Unang kita pa lang niya sa dalawa, naging emosyonal na siya. She even hugs them and ask forgiveness.
Si Analine na lang ang kulang. Siya na lang!
***END OF SABRINA POV***
**********************
AN:// Dear readers, muli na naman po akong a-absent. Ipapahinga ko muna ang utak ko. Hehe, malay niyo, sa next update ko tapos na po ito. Hihi, thanks po sa paghihintay.
**********
08-09-2015
**********