Chapter 11 Patient
***ANALINE POV***
UWAAAAAAAH! Ang ulo ko, parang pinupukpok ng bonggang-bongga. Nang nakaraang araw ko pa dinaramdam ito kaso feel kong indahin. Ayoko lang kasing tutukan ng injection.
Parang nagka-phobia kasi ako don matapos kong manganak. Kabuwanan ko na kasi noon, tapos kailangan ko raw magpa-inject para mailabas ko ang kambal ko. Marahil nang dahil sa sakit na nararamdaman ko at takot kaya sumama ang loob ko sa matalas na injection na yun.
Aish! >__<
Pumupunta nga ako sa Ospital pero todo iwas ako sa matulis na bagay na yun.
I bit my lower lip. Sa tuwing tinititigan ko ang paligid umiikot ito. Daig ko pa ang nakalagok ng isang drum ng alak kaso nasa huwisyo lang ako ngayon.
>__<
"Ma'am... are you okay?"
Napatingn ako sa secretary kong si Annavic. She looks so worried. Nagpakawala ako ng isang buntong-hininga. Baka mamatay ako sa kakainda ng sakit na ito.
"Pupunta muna ako sa Ospital." Nanghihinang kinuha ko ang ilang gamit ko. "Ikaw na ang bahala dito. List all the important things. I'll be going now." >__<
Nang binalak kong tumayo, pakiramdam ko dumagdag ito sa pagkahilo ko. Napahawak ako sa gilid ng mesa ko, pang-SUPURTA lang. Ayon o, ginagaya ko na ang speech ni SAKURAGI sa tuwing nag-pa-practice siyang mag-shoot ng bola sa malayuan.
^__^v
Ako na itong mahilig sa anime. Paano ba naman, mahilig sa anime ang mga bubwit ko. Dahil sa sobrang bored, nakikinood na rin ako hanggang sa makasanayan ko na.
>3<
>__>
Natigil ako sa kaka-isip sa kung anumang anime nang lapitan ako nitong secretary ko para alalayan.
"Ma'am... okay ka lang ba?" aniya.
"Y-Yes." Nakangiwing sagot ko. Hindi naman talaga ako okay. Feel ko lang magsinungaling sa katabi ko. Tsk! Pero obvious naman e.
"Are you sure ma'am?" >__<
Grabi tinanong pa talaga? =__=
I breathe harshly and look around. Nang sulyapan ko ang paligid, parang sumasayaw ito. Panay ang the moves. Pagtingin ko sa secretary ko. Dumami siya.
Hala! O__O
"M-may kambal ka Annavic? Bakit dalawa kayo?" nahihilong sabi ko.
"Ma'am?" Nagmukha siyang clueless.
Mukhang epekto lang ito ng pagkahilo ko! Tsk! >__<
"Nothing." Ngumiti ako ng pagak. Bumalik ako sa pagkakaupo. Hilo much e!
*KRINNNNNG*
*KRINNNNNG*
Kunot-noong hinanap ko ang nag-iingay na phone.
*KRINNNNNG*
Kinuha ko ang bag at hinalukay iyon. Parang gusto kong magmura pagkakita ko, na hindi ko pala phone ang nag-iingay. Kay Joshua ito. Inis na sinagot ko iyon nang hindi tinitingnan ang pangalan nun. Bakit pa? E siya lang naman itong nangungulit na tumawag sa akin.
=__=
"Pwede ba Nate Joshua, wala ako sa mood para makipag-usap sayo! Masyadong masakit ang ulo ko! Sa susunod ka na lang manggulo! Bye!" I end up the call. Tinapon ko ang phone sa loob ng bag ko.
Huminga ako ng ilang ulit bago nagbalak tumayo. Hanggang ngayon nahihilo parin ako.
"Ma'am..." ani Annavic, inalalayan ako.
"I'm fine... ikaw na muna ang bahala dito." Kahit hilong-hilo tinungo ko na ang labasan. Nag-park ako ng taxi. Hindi na ako nag-drive ng car ko, masyadong yanig ang mundo ko. Abala sa kaka-dance.
"Sa Ospital tayo Manong." sabi ko kay Manong driver, saglit kong ipinikit ang mga mata. Pahi-pahinga din pag may time.
***END OF ANALINE POV***
***JOSHUA POV***
"THANK you po kuya Doc." Nakangiting sabi ng anim na taong gulang na batang ito. She's one of my patients. Kagagaling niya lang mula sa sakit, na-dengue kasi siya, buti na lang nakaligtas ang batang ito.
"You're welcome... Cathlyn." saglit kong hinaplos ang buhok niya. "Basta magpagaling ka." ^__^
"Opo Kuya Doc." Sobrang lapad ang ginawa niyang pagngiti habang panay ang pagtango. "Thank you po ulit." ^___^
Ewan, parang nakaramdam ako ng lungkot. Siguro, magkasing-edad lang sila ng magiging anak ko. Kung nabubuhay lang sana ang mga ito.
"Welcome..." I tried to smile. Marahan kong pinisil ang pisngi niya. "Maiwan na kita."
"Opo kuya Doc." ^___^
Pagkalabas ko ng silid niya, nagpakawala ako ng isang napakalalim na buntong-hininga. Nakakaramdam kasi ako ng lungkot at panghihiyang.
Nagsimula na akong maglakad. Nakaka-apat na hakbang pa lang ako nang may kung sino ang tumatawag sa akin sa phone. I answer it immediately. It's my twin brother. Nicholai Josh.
"Yes bro?" ?__?
(Who's using your phone Nate?) mabilis at may halong inis ang boses niya.
"What?" ?__?
(I call one of your numbers, but someone answered it... It's a... a girl? She's darn mad, she even yelled at me!) +__+
"A.... I see..." =__=
Mukhang alam ko na kung sino ang tinutukoy niya. Isang babae lang naman ang napag-iwanan ko ng phone at ilang araw nang nasa kanya yun. Hindi ko makuha dahil nabasag ko ang sa kanya. Until now andon pa sa taga-ayos ng phone, nakalimutan kong kunin.
=__=
(Who's that girl Nate?) nasa boses ang pagtataka.
I massage my head. Batid ko na naguguluhan na ito. Hindi ko kasi ugali ang magpahiram ng cellphone lalo na kung babae. Nadala na kasi ako kay Analine noon.
"It's Annie." tipid kong sagot.
(Whoa! Really? Where did you meet? When did this happen? How did you...)
"Whoa! Kalma lang tol." awat ko sa kanya. Sa dami nun makakaya ko kayang saguting lahat? Kahit na matalino ako, wala akong balak na ubusin yun. Tsk! Kung hindi ko lang sana ikinuwento sa kanya ang mapait kong nakaraan. Hirap maglihim sa kakambal mo.
(So what now?) I heard his laughter.
"Tss!" =__=
(So, how?)
"It's a long story... Huwag mo na lang alamin..." =__=
(Hiding secrets again tol?) =__=
I sigh. "I tell you next time. Ano nga pala ang pinag-usapan ninyong dalawa?" =__=
(A... she's too mad at you... the only thing that I understand... she's not feeling well?)
Naks, tinanong ko, tinanong din ako! =__=
"What do you mean?"
(I don't understand what she's yelling at... basta, ang sabi niya... sa susunod ka na lang manggulo... haha... Ang tindi ng babae mo tol... Ano ang nagustuhan mo sa kanya?)
Tss! Kung maka-insulto ito! +__+
"Ikaw tol, ano ang nagustuhan mo kay Timarrie?" I smirk. Kung ugali ang pag-uusapan, mas malala ang sa asawa niya. May pagka-amazona kasi ang isang yun.
(That's the thing that I'm asking from myself until now.) =__=
"That's also my answer tol" =__=
Hanggang ngayon pinag-iisipan ko parin kung ano ang nagustuhan ko kay Analine. Sweetness niya? Malabo. Mas naging masungit pa siya ngayon, aside from that she killed our own son! Pero heto parin ako, patuloy na nagkakagusto sa kanya. Pambihirang pusong meron ako! +__+
(Tss!)
"If you have nothing to say I am going to end the..." =__=
"Miss, may pasahero akong nilalagnat. Hindi ko mabuhat-buhat kasi takot akong hawakan yun, baka magkasala pa ako sa asawa ko. Ang ganda kasi nun."
Saglit akong napatitig don sa lalaking humihingal na kumakausap sa nurse station. Parang tarantang-taranta ito.
Bumalik ang atensiyon ko sa phone nang mag-ingay ang kakambal ko.
(Haha, pikon ka talaga.) natatawang sabi ni kambal.
"I'm busy right now." Pinatay ko na lang ang tawag. Bahala na ang kakambal kong ito. Panira talaga ng araw nang may araw.
Nilapitan ko na lang yung mamang nag-iingay. I have to help him!
"May problema ba?" takang tanong ko kay Manong, na humarap naman sa akin.
"May nilalagnat akong pasahero, ayaw kong buhatin, maganda kasi..." Kinamot niya ang ulo niya. "Ayaw kong magkasala sa asawa ko." >__<
Aba, faithful ni Manong! =__=
"Ako na ang bahala..."
"Salamat doc." Ayon, lumabas na siya, sumunod naman ako. Pagkabukas ko ng likurang bahagi ng sasakyan. Parang gusto kong magmura. The girl inside.
"Annie?" hindi makapaniwalang bulalas ko.
What the heck is she doing her? Sleeping inside the car?! Darn! +__+
"Doc, kamusta na siya?" narinig kong sabi ni Manong driver.
Hindi ko muna siya hinarap, sinuri ko muna ang babaeng kaharap ko. I touch her face. Darn! She's burning! Agad ko siyang binuhat at dinala sa loob.
"Help us here!" I shouted.
After a few minutes, naasikaso din naman itong dala ko. Isa ako sa mga tumulong. Ewan, kahit doctor din ako, hindi ko mapigilan ang mataranta. I'm darn worried. She's really freaking me out. Ilang araw pa lang na hindi ko siya napupuntahan dahil busy ako sa Ospital, tapos ito kaagad ang mangyayari?
Darn! Makakatikim sa akin ang babaeng ito mamaya! +__+
"Doc, may naghahanap sa iyo sa labas." sabi ni Roserina, isa sa mga nurses dito.
"Who is it?" ?__?
"He's a driver. Yung kasama mo kanina." ?__?
Kung ganun hindi parin umalis si Manong? O__o
"I see... Paki bantayan muna ang pasyente ko Nurse Alibo."
"Yes Doc."
I went outside the room. Nakita ko naman si Manong, kahit na nga ako ay nakita niya rin. Agad siyang lumapit sa akin.
"Kamusta na po siya?" >__<
"She's fine now." Hindi ko mapigilan ang mapangiti. Kung hindi dahil sa matandang ito, tiyak na malalagay sa piligro ang babae ko.
"Mabuti naman kung ganun nga..." Bakas din sa mukha niya ang kasiyahan.
I owe this man!
"Ay, oo nga pala doc..." Itinaas niya ang dala niyang bag at inabot iyon sa akin. Takang tinanggap ko ito. "Dala po iyan ng magandang dalaga. Naiwan sa kotse ko." (>__<)?
Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. I can't believe na may nag-e-exist pa, pa lang katulad niya. Bihira nang mangyari ito. Iyong ibinibigay ang mga gamit sa tunay ng may-ari. Minsan kasi inuuwi na lang ng nakakakita.
Hanga ako kay Manong! ^__^
"Oo nga pala..." Kinamot niya ang kanyang ulo at tila nahihiyang tumungo. "Hindi pa pala nakakabayad yung babae..."
Hindi ko napiglan ang matawa. Sigurista din pala si Manong?! Pero okay na ang ganito kesa naman dalhin niya ang lahat ng dala ni Analine. ^__^
"Ganun po ba?" ^__^
"O-Oo... pasensiya na kung naniningil ako..." >__<
"It's fine with me." Kumuha ako ng pera sa loob ng wallet ko. Una, isang libo ang pasimple kong kinuha... kaso pagtingin ko kay Manong na abala sa kakayuko at kakakamot sa ulo niya... bigla ko na lang naalala ang mga nangyari kanina. Kung hindi dahil sa kanya, tiyak na may masama nang nangyari kay Analine. Kung iba siguro yun.... tiyak na....
I sigh. Hindi ko ma-imagine.
I took ten thousand. I fold it and simple inserted on his pocket. Doon sa itaas, sa may bandang dibdib niya. May bulsa kasi don.
"Thank you for helping my girl."
Kinuha niya ang pera sa loob ng bulsa niya at gilalas na tinitigan ito. Kitang-kita ko ang pagkagulat sa anyo niya. Palipat-lipat ang tingin niya sa pera hanggang sa binalak niyang ibalik ito sa akin kaso iniwas ko ang mga kamay.
"H-hindi ko matatanggap ito... Ayokong isipin mo na..." aniya.
"Take that Manong..." Itinulak ko ito pabalik sa kanya.
"Pero hindi ko talaga..." >__<
"Actually... kulang pa nga yan... dahil sobra-sobra ang ginawa mong pagtulong... The girl you save... she's my girl..." bahaw akong tumawa. "If it's not because of you... maybe she's still in trouble right now..." Muli kong itinulak ang kamay niyang may hawak na pera. "Please take it..."
"P-pero..." O__O
"Kung magkakaproblema kayo sa susunod... hanapin niyo na lang po ako... Sige po... Maiwan ko na kayo... Maraming salamat ulit." Agad kong tinalikuran si Manong. Baka kasi abutin pa kami ng ilang araw sa kaka-back-in-forth ng bagay na ibinigay ko. He deserves it.
*hakbang
*hakbang
*hakbang
"Maraming salamat Doc!" narinig kong sigaw niya.
Tumigil ako sa paghakbang at saglit siyang tinitigan. Hindi ko mapigilan ang mapangiti ng husto.
"Thank you din ho." Muli ko siyang nilayasan. Pinuntahan ko na ang kinaroroonan ng pasaway kong babae.
***END OF JOSHUA POV***
**********
07-16-2015
**********
AN:/// Sorry po kung natagalan ako. Hehe, nawili kasi ako sa kaka-games sa tablet ko. Lam na, parang nakaka-addict kasi. Aside from that, may seminar akong pinupuntahan, about painting. Sobrang hilig ako kasi ako don. Guso kong matoto lalo.
^___^v
Ahemm... Thank you nga pala sa mga naghihintay at maraming salamat sa mga nare-receive kong additional votes at reads lalong-lalo na ang MY BOSS.