1 . Kendini bize anlatır mısın? Rahat olabilirsin :)
1-Kendimi tanımlamak aslında biraz zor. Çünkü sizin gibi bende kendimi zamanla tanıyorum. Rümeysa nasıl birisidir derseniz, genellikle yerinde konuşanlardanım. Sevdiklerime çok değer veririm. Hoşlanmadığım bir şeyi bir daha yapmayı sevmem. Ama azimliyimdir. Kitap okumayı çok severim. Genellikle kendimi satırlarda kaybederim. Her kitaptan bir ders çıkarmışlığım olmuştur.Dizi yerine daha çok film tercih edenlerdenim. Tabi favori dizilerim de vardır. En sevdiğim renk gri. En sevdiğim şarkı türü demiyorum çünkü o anda ruh halim nasılsa o şarkıyı dinlerim. Sakin bir hayatım var. Şu an On beş yaşındayım ve hayatın bana ne vereceğini cidden bilmiyorum. Ama hayata pozitif bakanlardanım. Tabi daha öyle kişiler kalmışsa. Her kötü olayın içinden, güzel bir şey doğduğu için, kötü bakmamı gerektirecek bir pencerem de kalmıyor öyle değil mi? Bir şey yapmadan önce emin olmak önemlidir. Hedefine gitmeden önce, onu gerçekleştireceğinden emin olmak gerekir. Hedef sahiplerinin en büyük düşmanı kuşkudur bana göre. Onları hedeflerine giden yolda önce yavaşlatır, sonra durdurur, sonra da geriletir.Bende herkes gibi bir vesileyle burada bulundum. Bazen çok güzel cümleler aldım. Bazen çok sert eleştiriler aldım. Bazen de önyargılı insanlarla karşılaştım. Ama böyle bir yerdeysek eğer, cesaretli olma zamanı da gelmiştir. Sonuçta insanlar, cümlelerini döküyor satırlara. Ama cesaretin korkmamak olduğunu da bilmek gerekir. Cesaret, korkmamak değil, bazı şeylerin senin için, güvende olmaktan daha önemli olmasıdır.
2 .Yazmaya ilgin nasıl başladı? Yetenekli olduğunu nasıl farkettin?
2-Kendimi bildim bileli hep yazıyorum. Eğer tarih vermek gerekirse, ikinci sınıftayken diyebilirim. O zamanlar daha çok şiir yazardım. Hatırlıyorum da o zamanlar yine, herkese mektup yazar saklardım. Galiba o mektupların bazıları duruyor. Yetenekli olduğumu, şöyle ki, biraz daha büyümeye başladıkça kısa hikâyeler yazmaya başladım. Ve okulda olan yarışmalardan dereceler aldım. Sınıf öğretmenimden ziyade, altıncı sınıfa geçtiğimde Türkçe öğretmenim sürekli kompozisyon yazdırırdı. Ve benim yazdıklarıma ayrı ilgi gösterirdi, yanlışlarımı birlikte düzeltirdik.Ve zaman geçtikçe, kendimi daha fazla yazmaya verdim. Edebiyata ilgi duymadığım halde, yazmayı seviyorum.
3.Yazmak senin için özel bir şey ifade ediyor mu?
3-Evet. Çünkü içimdekileri yazıya dökebiliyorum. Bu beni rahatlatıyor. Her insanın içinde ayrı bir dünyası vardır. Bazıları bu dünyanın içinde kalmak, onu saklamak isterler. Ama ben saklama taraftarı değilim. Bu fırtınaları, güzellikleri, karşımda ki kişiye yani okuyucuya aktarmak çok önemli. İnsan yazmadan önce, yazdığı şeylere kendisi inanmalıdır. Belki okuyucu için, yazdığım bazı şeyler ilginç gelebilir. Ama kafamda dönen o kadar çok olay oluyor ki, bunları sıralayıp yerine koymakta bazen çok yoruluyorum. Ama yine de içimde ki duyguları kalemle de olsa biraz dökebiliyorum.
4.Hikaye yazmaya nasıl karar verdin?
4-Önceden hep kısa olaylar yazardım. Belli bir kurgu yoktu. Sonu belliydi. Yazardım ve biterdi. Daha sonra okuduğum romanlardan ders çıkarmaya başladım. Ve kendi kendime oturup düşündüm, neden ben de uzun soluklu bir hikâye yazamayım ki? Dedim kendime.Ve ilk yazdığım uzun soluklu hikâyelerden birisi, fazla uzun olmasa da, "Mehmet'in Köpeği" evet isim biraz yalın. Ama daha yeniydim.Konusu, adı üstünde Mehmet ve köpeğin başından geçen maceralardı. Olay örgüsü de güzeldi. Tek üzücü olay Mehmet'in annesini kaybetmesiydi, zaten olay burada gelişiyordu. Ve böylelikle yazmaya devam ettim. Yani muazzam bir şey.
5.Yazdıgın hangi hikaye daha başarılı oldu? Hangi hikayenin daha başarılı olacağını umuyordun?
5-Açıkçası, burada paylaştığım ilk hikâye yani "Variable Küçük Kızın Günlüğü" nün fazla tutmasını beklemiyordum zaten. Çünkü buraya yabancıydım. "Yankı" adlı hikâyem, diğerlerine göre başarılı oldu. Ben bu hikâyemin bu kadar okunacağını ve bir o kadar oy alacağını hiç düşünmemiştim. İlk başlarda ciddiye almamıştım fakat okunması arttıkça, birkaç bölümünde değişiklik yaptım. Şöyle ki, şu an yeni bir hikâyeye başladım ve açıkçası onun başarılı olması için uğraşıyorum. O hikâyem için cümleleri iki kez gözden geçiriyorum. Yeni karakterler katmak istiyorum, macera için uğraşıyorum.
6.Hikayen beklediğin ilgiyi gördü mü?
6-"Yankı" için düşünürsek beklemediğimden fazlasını aldım. Aynı zamanda "Üvey Abim" i de unutmamak lazım. Çünkü onu da biraz macera ve eğlence katarak yazıyorum. Ve gerçekten o hikâyem beklediğim ilgiyi gördü.
7. Hikayende kendine benzettiğin ya da başka bir tanıdığına benzettiğin bir karakter var mı?
7-Gerçek şu ki, bazı huylarımı karakterlerime aktarıyorum. Çünkü onların benden bir parça olduklarını düşünüyorum. Sonuçta içimdeki Dünya'nın yöneticisi benim ve onlar da orada yaşayan karakterler. Belki fark edenler olmuştur, her kız baş karakterimde biraz asilik ve inatçılık vardır. Erkeklerde ise bir sertlik duygusu ve kıskançlık vardır. Tabi çok kıskanç olduğumu söyleyemem. Ve biraz da çabuk alınma ve kırılma duygusu. Arkasından gelen göz yaşları. Ağlamayı ve karakterlerimi ağlatmayı cidden sevmeyen birisiyim, fakat bazen ağlamak herkese iyi gelir. Karakterlerim zaten içimde kendiliğinden beliriyor, yani çok iyi gözlemciyimdir. Mesela, bir çocuğun annesinden bir şey isteyip, annesi yapmadığında ki o hüznü ve arkasından gelen hıçkırıkları. Evet biraz hüzünlü bir şey, ama karakterlerimin üzüldüğünde ki duyguyu, veya da korktuğunda ya da şaşırdığında, bunun aynı oranda okuyucularımın da tatmasını isterim ve bunun için de çok düşünürüm.
8.Hani insan kendi kafasındaki karakteri yansıtır ya hikayelerinde , kendi yazdığın karakterlerde aşık olduğun , keşke gerçek olsa dediğin bir karakter var mı?
8-Şöyle akıllıca bir düşünürsem aslında evet. Gerçek hayatta Tarık gibi beni her halimle sevecek, ne olursa olsun beni bırakmayacak birisini isterdim. Yankı'da bunu anlatmak istedim aslında, ne olursa olsun Tarık her şeyi kabulleniyordu ve Meriç'i asla bırakmıyordu. Gerçek hayatta, hikâyemde ki gibi bir kurgu olsaydı eğer, Tarık'la arkadaş olmak isterdim. Ve biraz da Meriç'i kıskanırdım. Ama ikisinin sevgisi de, her ne olursa olsun, birbirine sıkıca bağlı.Bir de keşke, Aras gibi birisi gerçek olabilirdi. Varlığını hissetmiyorsun, gölge gibi her yerde olabilir. Ama seni her zaman koruyor. Ve soğuk olsa da onun sevgisi de gerçek, eğer böyle olsaydı kesinlikle Edis'ten önce ben sevebilirdim.
9.Wattpad'te beğendiğin ve bunu ben yazmalıydım dediğin bir hikaye var mı?
9-İlk kaydolduğum zamanlar da "Yeni Kız" adlı bir hikâye vardı ve cidden güzeldi. Daha sonra araya başka şeyler girdi ve birden bire okumayı kestim. Bilmiyorum kurgusu güzeldi. Ve ben onu her okuyuşumda gülümsüyordum. Evet belki erken keşfetseydim, öyle bir hikâyeyi yazmayı isterdim.
10.Wattpad'te sevdiğin, hayran olduğun bir hikaye karakteri var mı?
10-WhatsApp Savior kitabında ki Kyle'yi çok seviyordum. O ayrı bir yerdeydi. Onu her okuduğumda Ariana'nın yerine kendimi koyarak okuyordum ve duygularını anlıyordum. Kyle'den mesaj beklerken ki anı, sanki bana atacakmışçasına 'hadi Kyle sadece bir mesaj' diye mırıldanırdım. Gerçekten çok seviyordum.
11.Başka yazarlarla kıyaslandığın oldu mu? Olduysa bu sana ne hissettirdi?
11-Evet oldu. Yani nasıl diyebilirim ki çok güzel bir duygu bu. Anlatılmaz yaşanır diyebilirim. Ve hani ne kadar uğraştığını hatırlıyorsun, bir kez daha gülümsüyorsun.
12.Bölüm yazarken sıkıldığın-tıkandığın oluyor mu? Böyle durumlarda ne yapıyorsun?
12-Evet oluyor. Kapatıyorum sayfayı biraz müzik dinliyorum ve biraz kitap okuyorum. Daha sonra son yazdıklarımı düşünüyorum. Aklıma geliyor. Ve yazmaya devam ediyorum.
13.Hikaye okurken ya da yazarken nelere dikkat edersin?
13-Yazım kurallarına dikkat etmeye çalışıyorum. Bir de bazen gözden kaçırarak, cümlenin akışını bozan kelimeler kullanırım, hemen silip tekrardan düşünür ve yazarım. Bazen, kitap okurken devrik ve cümlenin akışını bozan kelimelerle karşılaştığım oluyor ve kendi kendime beyin fırtınası yapıyorum o sıralarda.
14.Hikaye yazarken ilham aldığın bir şeyler var mı?
14-Aslında oturup akıllıca düşünülürse yok diyebilirim. Karakterlerimin kafamda ki görüntüsüne, göz atarım. Ve biraz iç sesimi dinlerim.
15. En sevdiğin, başarılı bulduğun wattpad yazarı kim?
15-Aslında iki tane var. Teki Öznur Yıldırım. Diğeri ise, gerçekten bilgileri o kadar gizli ki onunla bir kez konuşmak isterdim, WhatsApp Savior'un yazarı Esra. Tek bildiğim adı olsa da kendime çok yakın görüyorum onu.
16.Hikayenden en sevdiğin bir cümle, paragraf ya da çok beğendiğin bir kısmı bizimle paylaşmak ister misin?
16-Aslında her kurduğum cümleyi seviyorum. Buraya hepsini yazmak satırlara sürerdi. Aslında bir tane paylaşmam gerekirse Yankı adlı hikâyemde ki Tarık'ın kurduğu bir cümle olabilirdi, "Seven insan vaz geçer, ben vaz geçmeyi seçtim." evet bu.
17.Umutsuz anlarında kendini motive ettiğin bir cümle söyle ! :)
17-Tabi ki. Umudum olduğu sürece, en karanlık gecede bile bir ışık yanacak. Hem karanlık olmadan, ışık parlar mı hiç?
18. Seninle röportaj yapmak çok zevkliydi.. Buradan okurlarına söylemek istediğin bir şey var mı?
18-Çok teşekkür ederim tekrardan. Uzun soluklu bir röportajdı. Umarım sen de keyif almışsındır. Bunu okuyan herkese sesleniyorum, arayışınızda azimli olun, aramaktan vazgeçmediğiniz şeyi mutlaka bulursunuz. Söyleyeceğim şu ki; Hiçbir zaman hiçbir zaman hiçbir zaman hiçbir zaman hiçbir zaman HİÇBİR ZAMAN vazgeçme. Ve bu uğurda huzurlu olun. Ne kadar büyük zorluklarla karşılaşırsanız karşılaşın bu söylediklerimi hiçbir zaman unutmayın. Çünkü gerçek huzur zorluk ve sıkıntı yaşamamak değildir; bilakis, gerçek huzur, asil bir amaç uğruna zorluk ve sıkıntılara göğüs germektir. Tekrar teşekkür ederim. Tutunun.
-------------Bu güzel röportaj için Rümeysa'ya teşekkürler :)Üvey Abim
YankıLeke
Variable Küçük Kızın Günlüğü
Hikayelerini okumanızı tavsiye ederim.Tüm okurlarıma teşekkürler :)