Chapter 8 Broken Phone
***ANALINE POV***
GUSTO kong maluha pagkakita ko kay Zyle. Ang daming nakakabit sa katawan niya. May sa ilong at sa kamay. Maliban don may mga gasgas din siya sa katawan.
>__<
Kinuntrol ko ang mga luha ko na huwag pumatak. Tumitingin pa nga ako sa kung saan-saan. Mas tinitigan ko ng lang ang kisame.
Infairness ang puti! >__<
Ngali-ngaling batukan ko ang sarili. Dapat mag-cooperate ang brain ko sa sitwasyong ito. Lumapit na ako kay Zyle at marahan hinawakan ang kamay niya.
"Hoy, bruha... Kailan ka ba magigising?" Ang sabi kasi ng doctor nasa stage of comma siya. Napuruhan sa aksidente. "Aish.... alam mo, gusto kitang batukan kaso baka hindi ka na magising..." bahaw akong tumawa. "Siguro sa susunod na lang... uhm... Zyle.... you're not the only one who lied so stop blaming yourself..." muli kong hinimas ang kamay niya. I look at her situation again. Parang gusto kong maluha.
Pilit akong ngumiti at tinungo na ang labasan. Marahan kong inilatag ang likod sa pinto. Ewan ko ba, parang hinang-hina ako. Kinuha ko ang phone sa pouch ko. I call Tita Sabrina. Iniwan ko kasi sa kanya ang mga angel ko nang pumunta ako dito.
Wala na akong tiwala kay yaya Inday. Mas inuuna niyang busugin ang sarili kesa sa mga anak ko! Tsk! =__=
"Hello, Tita Sabrina?"
(Yes hija? Dear?)
Yun o, ang daming tawagan! ^__^v
Nagsimula na akong maglakad. Hiyang-hiya akong mag-ingay malapit kay Zyle.
"How are they? Pasaway ba silang dalawa?"
(Hindi masyado... haha, katulad mo talaga ang mga anak mo Annie. Mga makukulit... You want to talk to them? Ibibigay ko muna ang phone kay Nate...)
"Thanks talaga Tita...." ^__^
(Hello? Mom? When are you going to pick us here?)
"Miss mo na ako kaagad?" natatawang sabi ko. Hindi na ako nagtaka nang may panibagong boses ang sumulpot.
(Mom, pick us here please.... I miss you already...) It's Nathy.
"I miss you too..." Ang sweet ng mga baby ko.
(Give me the phone! I'm not finish talking to Mom!) *Nate
(Let me finish first Nate!) *Nathy
(No!) *Nate
(Uwaaaaah!) atungal na ito ni Nathy.
Nanghihinang sinapo ko ang mukha ko. "The two of you making me upset again!" inis kong sabi. Parang natahimik naman ang dalawa. I sigh.
Ang kukulit! =__=
(Sorry Mom.) sabay na sabi ng dalawa.
"It's okay."
(I love you Mom.) sabay uling sabi ng dalawa. Hindi ko mapigilan ang mapangiti.
Ang sweet! Superb! >__<
"I love you more Bab.... Ay malaking frog!" nabitawan ko nang hindi oras ang phone ko. Kaya naman nag-dive iyon sa sahig. Hindi makapaniwalang tinitigan ko sira kong phone. Basag na ito.
It's been murdered! T__T
Inis na inangat ko ang salarin. Nagpatuloy lang ito sa paglalakad. Hindi man lang nag-sorry. Wala siyang puso! Bato ang heart niya! Stone! Rock! Grrr! +__+
"Hoy!" inis na sabi ko kaso hindi man lang ito nag-abalang lingunin ang kagandahan ko.
"Ganito pala ha?! Talikuran pala?!" inis na inihakbang ko ang mga paa at gigil na hinuli ang braso ng bruhong ito.
Bastos na doctor! +__+
"Fix my darn phone you stupid Doctor!" +__+
+__+
O__o
o__O
O__O
Nanlaki nang husto ang mga mata ko. I can't believe that I will see him again in this suite. Naikurap ko ng husto ang mga mata, sabay bitaw sa kanya.
"N-Nate?" Tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. Naka-all white at may stethoscope na nakakawit sa leeg niya. "Doctor ka?" O__O
"So?" aniya, blangko ang mukha.
Yung pagkagulat ko napalitan ng inis at galit. Kung maka-arte ito akala mo kung sinong mayaman! Pero.... tunay naman! >__<
"Kung so-so-hin kaya kita diyan?! Alam mo ba ang kasalanan mo sa akin ngayon?!"
"What?" =__=
"Look at this!" Ipinakita ko ang nagkabasag-basag kong phone.
"Broken..." he took it. "You broke it?" =__=
What the heck! +___+
"It's all your darn fault Nate Joshua! Kung hindi mo sana ako binangga, e di sana hindi iyan masisira!" >__<
"You're annoying. Look, if you're just looking in your way, it will never happen. And one more thing... ikaw ang may hawak niyan... not me. So it's not my fault." He's too cold and too formal. Include the adjective... ARROGANT.
Napabuga ako ng marahas. "So it's all my fault?... You're putting all the blames on me?!"
He just shrugged his shoulder.
Hindi ko mapigilan ang panghahapdi ng mga mata ko. Naiinis ako. Hindi ko inakala na ganito pala kasama ang ugali niya. Bagay sila ng bastos niyang asawa.
Kinuha ko mula sa kanya ang phone kong basag kaso sa kamalas-malasan nabitawan niya ito. O sadyang... SINADYA niyang bitawan.
"Oops." he smirks.
Hindi makapaniwalang tinitigan ko ang phone ko. Nagkabasag-basag na iyon. Kanina, medyo pa lang... ngayon... napurohan na...
I bit my lower lip and slowly pick it. Habang pinupulot ko ito, hindi ko mapigilan ang maluha. Hindi dahil sa wala akong pambili. May pera ako kaso... may naka-save dito sa phone ko... Na-ka-save yung iba sa internal storage. Contacts? May extra ako... Kaso ang mga pictures ng mga angels ko andun.
Alam kong kahibangan ito kaso hindi ko mapigilan. Hindi ko pa na-a-upload sa fb yun e. May mga magagandang kuha don sina Nate at Nathy. Yung mga first day of school ng dalawa. Pati birthday. Tapos wasag? Deadbol?
Uwaaaaaaah! T___T
***END OF ANALINE POV***
***JOSHUA POV***
I don't know what to do. Panay ang iyak ng babaeng ito habang tinititigan ang nagkabasag-basag niyang phone.
Phone lang iiyakan? =__=
Yung anak namin na pinatay niya... mas mahalaga yun. At iyon bagay na nagpapagulo sa buong sistema ko mula pa kagabi. I can't accept the fact that she aborts our baby!
Naikuyom ko ang mga kamay ko. Sa tuwing maaalala ko ang mga ginawa niya, hindi ko mapigilan ang masaktan at ang magalit.
Iniwas ko na lang ang paningin sa kanya. Tinalikuran ko na siya at nagsimulang humakbang palayo kaso... sa bawat paghakbang ko naririnig ko ang hikbi niya.
Napabuga ako ng marahas. I have to ignore her! I have too!
*hakbang*
SIYA: hikbi
*hakbang*
SIYA: hikbi
Napabuga ako ng marahas. She's freaking me out. Inis na nilapitan ko siya at hinila patayo. Kitang-kita ko ang luhaang niyang mukha.
Argh! Nakakainis! +__+
"What's wrong with you?! It's just a phone!"
Tinabig niya ang kamay ko. "You don't understand! It's darn important to me!" T__T
"Annie!"
Tinitigan niya ako ng masama, sabay pahid ng luha. "You will never understand me... Ipapaayos ko na lang..." tinitigan niya ang phone. "Kung maaayos pa." ayon na naman ang luha niya. Pumatak bigla.
I don't know what to do. Nalilito ako. Para akong mababaliw sa sobrang inis!
Bumuga ako ng marahas. Bakit ba kasi hindi ko gusto na makita siyang ganito, after what she done to our baby.
She starts walking. Bago pa man niya ako lagpasan, hinuli ko ang kamay niya at hinila siya palabas ng hospital.
"H-Hey! Saan mo ako dadalhin?" hindi ko siya pinansin. Ipinasok ko siya sa kotse ko at nag-drive papunta sa kalapit na mall. Ibibili ko siya ng bagong phone.
Hindi naman sana masisira yun kung hindi lang ako nainis sa ka-ka-i love you niya sa tinatawagan niya. Ang dali lang niyang kalimutan ang lahat samantalang ako parang mamamatay sa sama ng loob dahil nawalan ako ng anak. Kambal pa!
Pasimple ko siyang nilingon. Titig na titig siya don. Tss! Ano ba ang iniisip niya? Yung ka-kwentuha niyang sira?! Tss! Sa tuwing maiisip ko mas sumasama ang loob ko.
***END OF JOSHUA POV***
***ANALINE POV***
PAHINAMAD na tinitigan ko ang phone ni Joshua. Pinahawak niya kasi sa akin. Tsk. Ang sabi niya, mag-games daw muna ako habang namimili siya ng new phone. Hmp. Ginawa pa akong bata. Inilagay ko na lang ito sa bulsa ng damit ko. Buti na lang nagkasya.
=__=
Nandito na nga pala kami sa mall. Dito kasi ako dinala ng lalaking ito. Siya? Andon, namimili ng new phone.
"MISS gave me this phone...." sabi ni Joshua habang tinuturo ang isang brand new phone sa babaeng nagbabantay nun.
"This one sir?" tukoy ng babae sa itinurong phone niya.
Tangengot talaga, tinuro na nga tinanong pa? Blurred lang te? Tss! =__=
"Yes." Sagot naman ni Joshua don sa babae.
I sigh. Kahit papaano itinigil ko na ang kakaiyak ko. Hindi naman maibabalik ng luha ko ang mga bagay na nawala sa akin. Pero hindi ko parin maiwasan ang malungkot. Natural lang siguro ito, tao ako e.
Lumapit ako sa dalawa at nanghihinang itinabi ang phone na napili ni Joshua. "Hindi niya kukunin yan Miss."
"No, I'll take it." giit ni Joshua, sabay kuha ng phone.
"Huwag na..." Ramdam ko ang panghihina nitong katawan ko nang nililingon si Joshua. "I don't need it." Nilingon ko ulit yung babae. "Hindi siya bibili." Si Joshua ulit. "Uuwi na ako." Nilayasan ko na siya. Grabi, buti na lang hindi nangalay si leeg sa kaka-left and right kong tingin.
*lakad
*lakad
*tigil
"Ano na naman ba?" pahinamad na hinila ko ang kamay kaso ang higpit ng pagkakahawak niya. "Joshua..."
Pakiramdam ko para akong isang lantang gulay. Walang ka-force-force ang voice! =__=
"What's wrong with you Analine?! Iiyakan mo ang phone na yun tapos kung saan papalitan ko aayawan mo?!" ramdam ang galit sa boses niya. Wala naman akong pakialam don.
"Just let go..." *tired-much-hila*
"No!" *pigil with force*
"Joshua..." Kelan kaya ako magkaka-force? Uminom na kaya ako ng enervon? =__=
"Why did you cry because of that trash?!"
Doon na ako nagkalakas. Tinitigan ko siya ng masama. "Hindi yun basura na pwede kong itapon dahil sira na Nate Joshua... May mga importanteng bagay akong naka-save don at wala akong copy..." >__<
Naalala ko na naman ang mga picture ng babies namin. Uminit na naman ang mga mata ko. Tiyak kong namumula na naman ito kaso todo pigil ako sa pag-iyak.
"The number of your darn man?!" +__+
"Man?"
"Yes, the one you talk before you drop your phone." +__+
Man? Teka... ang taong nakausap ko kanina? Yun yung.... ang anak namin. Peste, ang lakas ng loob niyang laitin ang baby Nate ko! >__<
"You stupid moron!" tinulak ko siya, nagpatulak naman. "How dare you said that to him?! Tama na ang panlalait na natanggap namin don sa anak ng asawa mo..." >__<
"What are you..."
"Huwag ka ng makisali!" inis na sinipa ko siya. Ayon napatalon-talon siya. "Tandaan mo ito Nate Joshua! Walang sinuman sa pamilya mo ang may karapatang laitin ang mga baby ko! Bwesit ka!" This time bag ko naman ang ibinato ko. Kaso nasalo ng loko.
Grr! +__+
"What did just say?" aniya. Titig na titig sa kagandahan ko.
"You're so stupid!" >__<
"Annie..." Humakbang siya palapit sa akin.
"I hate your kind!" >__<
"What did you just say?" Lapit ulit siya.
"Kinamumuhian ko kayong mga Sandoval!" >__<
"Darn..." Nasa harap ko na siya.
"You're heartless huma..." hindi ko gaanong natapos itong speech ko kasi hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.
"WHAT DO YOU MEAN YOUR BABIES?!" Ang tiim ng titig niya.
"H-ha?" Nasabi ko ba yun? O__o
"You said... Walang sinuman sa pamilya ko ang may karapatang laitin ang mga baby mo..."
Ewan, parang nakaramdam ako ng kaba at panginginig ng katawan. Sa sobrang galit ko, nasabi ko ang mga bagay na hindi ko dapat sabihin.
"What do you mean by that Analine?! Are they really dead?!" he continued.
No! O__o
"Analine!"
"T-they're dead..." Hindi ko siya magawang titigan. "T-they're already dead..."
"Liar!"
Doon na ako napatitig sa kanya. Hinding-hindi ko ipapaalam sa kanya ang totoo. Hinding-hindi.
"I kill them Nate Joshua." I fiercely look at him. "I kill them."
"Liar..."
I smirk. "You don't know me.... I kill them... Iyan ang isaksak mo sa kukote mo!" tinulak ko na siya sa pagkakataong ito at nagtatakbo palabas nitong mall.
Ang mga anak ko... kailangan kong ilayo sa kanya... Ipapadala ko ang dalawa sa America. Doon ko sila itatago.
***END OF ANALINE POV***
***********************
**********
07-07-2015
**********