Chapter 5 Her Reasons
***ANALINE POV***
"WHERE am I going to leave you?" tanong nitong si Joshua habang abala ang mga mata sa kakatingin sa daan.
"Drop me here right now!" I commanded.
"What school?"
Inis na inihilamos ko ang kamay sa mukha ko. Nakakainis na ang lalaking ito. Hihilahin ako, isasakay sa sasakyan niya na hindi ko naman kailangan! Like, duh! Wala akong balak na sabihin sa kanya na may anak ako. At hinding-hindi ko sasabihin kung saan ako pupunta.
"Just drop me now!"
"No!"
"What's wrong with you?!"
Nahigit ko ang hininga nang bigla na lang niyang tapakan ang preno. Uwaaah! Buti na lang hindi ako tumilapon! >__<
"Are you planning to kill me?!" >__<
Laking gulat ko nang lumapit siya ng husto sa akin. Nasa magkabilang balikat ko ang mga kamay niya. "Where's our child Annie?! Where are they?!"
Naikurap ko ng ilang ulit ang mga mata. Naguguluhan ako sa kanya. "W-what are you..."
"Just tell me where's our child Annie! Tell me!"
Anak namin? Don't tell me... This guy is really...
"N-Nate?"
"Now you remember me... Analine Abellarde."
Oh gas pulgas! O__O
I can't believe this. I really can't believe this. Kung ganun... siya nga ito? Siya, na ang lalaking naka-engkwentro ko kagabi ay ang lalaking nakabuntis sa akin?! Hindi lang sila tunay na magkamukha. Iisa lang ang katauhan ng dalawa.
"I-Is it... r-really you? I thought Joshua is your..."
"I'm Nate Joshua Sandoval, happy now?"
What the... Isa siyang... Sandoval? No! O__O
"Nasaan na ang anak natin?" aniya.
Anak? Napatitig ako ng husto sa mukha niya. Hindi ko mapigilan ang panlamigan ng husto. Oo nga't masaya ako sa nalamang nakita ko ulit siya... kaso... Isa siyang Sandoval!
"K-Kaanu-ano mo si Mr. Esmeraldo Sandoval?"
Pansin ko ang pangungunot ng noo niya. "He's my father. Why did you ask?"
"F-father?" Darn! I pick the wrong man. Pilit kong kinalma ang sarili. I feel so much anger. Gusto kong umiyak sa sobrang sama ng loob. Ang ama niya... ito ang....
"Annie?"
Gulilat na napatingin ako sa pagmumukha niya. Bakit ba ngayon ko lang napansin? May pagkakahawig silang dalawa ng matandang yun.
"Nasaan na ang anak natin?"
"T-they're..."
"There are two of them?" may gumuhit na ngiti sa labi niya nang tumango ako. "Twins?"
Muli akong tumango. Hayon na naman ang ngiti sa labi niya. Ayokong sirain yun kaso.... wala akong ibang magagawa.
"Where are they?"
"I'm sorry." I look down. Sa sobrang sama ng loob na namumuo sa dibdib ko, hindi ko mapigilan ang maluha.
"What's wrong?" napalitan ng pagkabahala ang anyo niya.
"I'm so sorry." >__>
"Analine!"
"They're dead!" tinitigan ko siya sa mga mata. Kitang-kita ko ang pagkagulat na bumalot sa pagkatao niya. "I lost them."
"N-No... you're lying..."
Yes I am! But I won't let you know the truth! Never! >__<
"Ikinasama ng loob nina mom at dad ang pagbubuntis ko. They told me to abort it..."
"And you did? After what we've done?!"
"I don't have any choice." He gave me his can't believe look. I tried to smile at him. "The thing we do... It's a big mistake."
"You..." I feel his anger.
"Kung iniisip mo na ang pupuntahan ko ay yung anak sana natin... Well your wrong... it's only my friends son. Yung sa atin? Wala na." Ang hirap sabihin, dahil ito yung bahay na hinding-hindi ko magagawa. "I kill them both."
"You...." Itinaas niya ang dalawa niyang kamay. Na parang gusto niya akong sakalin. "How dare you do this to them..."
"Go, hurt me... Kill me if you want!" I hissed. I can't stop my tears from falling and also this anger. "I suffered a lot. I lost everything because of you and your father! You took everything from me! Everything I treasure before... It's all gone because of the two of you!"
Tama. Kinasusuklaman ko ang ama niya. Ito ang kumuha ng yamang meron pa sana kami. Nawala ito na parang bula nang dahil sa kasakiman nito.
Pansin ko, naikuyom niya ang mga kamay. Ang anyo niya nabalot ng kalituhan. Ngunit hindi parin maiaalis ang galit.
I smirk. "Hate me if you want Nate... I really don't care." tinulak ko siya at nagmamadaling lumabas ng sasakyan niya. Pansin ko ang paghabol niya akin.
"ANALINE!"
Dagli akong pumara ng taxi at lumulan don kaagad. Naipikit ko ang mga mata sa sobrang inis. I can't believe that this is all happening! Sa lahat ng tao.... bakit si Nate pa? bakit siya pa ang nagbigay sa akin ng anak? Bakit isa pa sa mga Sandoval?! I hate them! I hate this stupid destiny!
****************
***FLASHBACK***
***SIX YEARS AGO***
***ANALINE POV***
HINDI ko mapigil ang sarili sa pagsusuka. Lagi na lang akong nahihilo. Ang mga pagkaing gustong-gusto ko, hindi ko na magustuhan. Amoy pa lang parang ikahihimatay ko. Ikinasasama lalo ng pakiramdam ko.
Am I dying? At early age? >__<
"Daughter? What's wrong?" panay lang si Mom sa paghimas sa likod ko.
"I don't know Mom.... I don't know..." Everything turns dark in an instance.
WHEN I woke up, I'm in the hospital. Mom and Dad were beside me. Sinubukan kong bumangon. Laking gulat ko nang bigla na lang akong sampalin ni Dad. Balot ng galit ang anyo niya.
"W-why?" Takang sinapo ko ang pisngi ko at sinulyapan si Dad.
"You slut!" Dad tried to reach me but Mom stops him.
"Daniel Luke! Stop hurting our daughter!" I saw tears falling from my Mom eyes.
"I... I don't understand... Why did you hurt me dad?" Hindi ko rin mapigilan ang mapaluha. Ito ang unang pagkakataon na sinaktan ako ni Dad. Physically and emotionally.
"Nagtatanong ka, ha, ANALINE! I can't believe that I raise a slut like you! You're a disgrace of our family!"
"Dad?" I bit my lower lip. Sunud-sunod ang pagpatak ng mga luha ko.
"Who's the darn man who make you pregnant?! Who is he Analine?!"
"H-He's Nate...." Nahintatakutang sabi ko. Napapitlag ako nang hilahin ni Dad ang braso ko.
"Where can I find him?!"
"Y-you don't have to find him dad.... He don't know that I'm pregnant." Napangiwi ako nang humigpit ang pagkakahawak ni Dad sa braso ko. "Y-You're hurting me dad."
"Daniel Luke, stop that!" hinuli ni Mom ang kamay ni Dad. Pilit itong hinihila.
"What the heck is his real name Analine!" sigaw ni dad, hindi pinapansin si Mom.
Speaking of it. Hindi ko alam ang kabuuang pangalan ni Nate. Basta ang alam ko nagtatrabaho siya sa bar.
"ANALINE!"
Panay ang iling ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. "I... I don't know... Y-you don't need to know him... H-hindi ba... g-gusto niyong magkaroon ng apo? H-hindi ba yun ang gusto ninyo ni Mom?"
"Honey..." *Mom.
"H-heto na yun... binigyan ko na kayo kaya naman huwag na ninyo akong ipakasal don sa..." hindi ko natuloy itong speech ko dahil sa muli akong nasampal ni Dad. Pakiramdam ko, nayanig ang brain ko. Hindi ko magawang kumilos. Yung luha ko naman, ayaw tumigil sa pagpatak.
"Y-You're so stupid... So stupid..." *Dad
"I'm just giving the two of you what you wanted!" pagkasabi ko nun, nilamon ng kung anong itim na aura si dad.
"You..." my dad plans to slap me again. I just close my eyes and waited for it but it did not landed. When I open my eyes, my Mom was there. He's hugging me so tight.
"Please Daniel Luke... Stop hurting our daughter... Stop hurting my precious daughter." ayaw tumigil sa pagpatak ng luha ko. Si Mom... pinapaiyak ko siya... Si dad... nagalit ko siya...
Pansin ko ang paghinga ng sunud-sunod ni Dad, na parang kinakalma niya ang sarili. Itinaas niya ang isang kamay at ibinaba rin iyon pagkatapos niyang makita si Mom. Lumabas siya bigla ng silid. Ako? ang tanging ginawa ko ay ang umiyak ng umiyak.
DAYS pass, nagdesisyon akong puntahan si Nate para ipaalam sa kanya ang lahat kaso wala na siya. James told me that he's outside of the Philippines. Hindi ko mapigilan ang mainis. Lalong-lalo na sa sarili ko.
Ang akala ko kasi matutuwa sila sa akin. Ititigil ang kasal, iyon pala... ako ang naglalapit ng kasal sa sarili ko.
Nakatikim ako ng sampal nang sabihin ko kay Dad ang totoo. Na wala na si Nate. Umalis na siya. Ang ikinagimbal ko lang ay ang salitang itinatak niya sa utak ko.
"Abort the baby Analine. I can't accept that bastard."
Naiwan akong tigang dito. Hindi ko inakala na ang sarili kong ama ay gagawin akong mamamatay tao. Hindi ko magawang patayin ang anak ko.
My tears, it keeps on falling.
"Daughter, are you sure you're going to do this?" nag-aalalang tanong ni Mom.
Pilit naman ang tangong iginanti ko, sabay iwas ulit ng tingin. Ang sama ng pagkakatingin ni Dad sa akin. Nandito kami sa Ospital ng Tita Sabrina ko. Dahil balak naming e-abort ang nasa sinapupunan ko.
Pagkakita ko kay Aunt, hindi ko mapigilan ang pang-iinit ng mga mata ko.
"Come inside Annie."
Nanginginig ang mga tuhod na tinungo ko ang silid ni Tita. Naiwan namang naghihintay sina Mom at Dad sa labas. Pinahiga ako don sa higaan. Sunud-sunod ang kabang naramdaman ko nang makita kong may kinuha siyang gamit.
I touch my tummy. Ayoko.... ayokong mawala sila. Ayokong patayin ang batang nasa sinapupunan ko. Wala silang kasalanan. Ako... ako dapat sisihin. Kasalanan ko kung bakit nauwi sa ganito ang lahat.
"Are you ready Annie?"
Napatingin ako kay Tita. Paano niya nagagawang pumatay ng mga inosenteng nilalang? Paano niya naaatim ang ganito?
"Open your legs dear..."
No!
Umiling ako at dagling bumaba sa hinihigaan ko.
"Annie, I know that it's hard for you but..."
"Tita..." hindi ko na mapigilan ang umiyak ng husto at ang lumuhod sa harap niya. "Help me... Tita... please help my baby... Huwag mo silang kunin sa akin.... Tita I'm begging you... Please...."
"Annie..." yumuko din siya. Sinapo niya ang pisngi ko. "Magagalit ang Dad mo oras na..."
"He shouldn't know about this... He shouldn't..."
"Lalaki ang tiyan mo... Malalaman at malalaman niya rin ang lahat...."
Naluluhang umiling ako. "Tita... ayokong mawalan ng anak... I know that I'm too young for this... So stupid to have this but... but I don't want to lose it... I can't kill them that easily..." sinapo ko na ang mukha ko at umiyak ng husto. "I really can't do that."
"Annie..."
"Ikamamatay ko oras na kunin mo siya sa akin Tita..."
"You can't..."
"Yes I can... Total..." Tumayo ako at pilit na tinitigan siya sa mga mata kahit na walang tigil sa pagpatak ang luha ko. Ramdam ko ang sakit dito sa dibdib ko. Yung lalamunan ko naman parang may bumabara. Na sa tuwing nag-a-attempt akong magsalita parang ikinalalala ng luha ko.
"I'm a disgrace of my family... Mas mabuti na sigurong sabay kaming mawawala ng baby ko... Hindi ba Tita?" may bahid na pait ang boses ko. Alam niya na kapag may sinasabi ako, ginagawa ko. Alam na alam niya iyon dahil isa siya sa mga nag-alaga sa akin.
Tila nahihirapang sinapo niya ang noo at tinitigan ako pagkatapos. "I have a plan... and you have to stick with it."
Hindi ko mapigilan ang maluha ulit sa sobrang saya. Matapos ang tagpong yun, sinabi ni Tita na wala na ang baby. Umakto naman ako na nahihirapan. Ang ikinakatakot ko ay ang paglaki ng tiyan ko. Maliit parin ito pero malalagot kami ni Tita kung malaman nina Mom at Dad ang totoo kaya naman nagdesisyon akong manatili sa America.
Pinayagan naman nila ako. Doon ko pinalaki ang baby. Hindi ako umuwi sa Pilipinas. Hindi ako nagpakita don kahit birthday nina Mom and Dad. Masama kasi ang loob ko sa kanila, maliban don baka patayin na naman nila ang anak ko.
Until such time, something bad happens. Nalaman kong nagkasakit si dad. At lagi daw nito akong hinahanap. Kaya naman umuwi na ako sa amin habang dala-dala ang mga anak ko. I use MGA, dahil kambal ang inilabas ko. Dalawang buhay sana ang muntik ko ng mapatay. Buti na lang hindi natuloy. Ipinagpasalamat ko iyon.
Hindi ko ipinakita kina Mom at Dad ang mga anak ko. Itinago ko sila. Bumili ako ng condo para lang sa mga anak ko. I even hired a yaya for them.
Nang tumapak ako sa bahay, hindi ko mapigilan ang makaramdam ng galit at pagkamuhi. Tatapak ako sa lugar ng mga taong gustong mawala ang mga anak ko.
When I saw dad again, my tears starting to fall. Yung galit na nararamdaman ko unti-unting nawawala. Unti-unti akong lumapit sa kanya. Nakaratay siya sa higaan at maraming tubo ang nakatusok sa katawan niya.
"Dad?" naluluhang dinama ko ang kamay niya at idinampi iyon sa pisngi ko.
Tinitigan niya ako. Matapos ang ilang sandali, may kumawalang ngiti sa labi niya. "Annie..."
"I'm sorry Dad..." Heto na naman ang luha ko. Uma-unli na naman. "I'm so sorry...."
Nalaman ko na lugmok na kami sa utang. The reason why my Dad wants me to marry his friend's son, it's because of money. Meron kaming utang at ako ang magiging kabayaran.
Dahil sa pagmamatigas kong bumalik, inunti-unti ng mga Sandoval ang kompanya namin hanggang sa isa na lang ang natira. Tita Sabrina explained everything after the death of my father.
My Dad died because of heart attack. Hindi na niya nakayanan ang mga nangyayaring ito kaya nawala siya. And it's all my fault. Ako ang dapat sisihin.
Pilit kong sinalba ang isa naming kompanya. Inabot na ako ng ilang taon. I even use my friend Jhuvel, I use her money to survive my company. I don't ask her help by force. Nangutang ako at mukhang ilang milyon yun.
Hindi ako sumuko. Hindi... Pero bigla na lang sumulpot itong si Esmeraldo Sandoval. Sinabi niyang kukunin niya ang kahuli-hulihang kompanya meron ako ngayon dahil meron parin daw kaming pagkakautang.
Meron pa.
***END OF ANALINE POV***
**********************
***********
07-06-2015
***********