Eizen's POV
Two years later...
*knock*knock*
9pm na at kauuwi ko lang ng bahay. Graduating na kasi ko kaya ang dami-dami ng inaasikasong requirements sa univeristy.
At syempre, kahit nagugutom at pagod na ko, diretso muna ko sa kanya.
Makita ko pa lang sya, tanggal na kagad ang pagod ko e. Sya yata ang inspiration ko!
*knock*knock*
Bakit parang ang tagal naman nya yatang magbukas ng pinto? Ano bang ginagawa nya sa loob?
Kakatok pa lang sana ulit ko ng bumukas na rin yung pinto.
"Annia.." (Ah-nya)
Ngumiti naman sya nang makita ako.
"Dumating ka na pala.."
"Ano bang ginagawa mo at ang tagal mong magbukas ng pinto?"
Pinapasok naman nya ko sa kwarto nya at isang hindi kanais-nais na bagay kagad ang nakita ko sa may gilid ng kama nya.
Nilingon ko sya at napaiwas naman sya ng tingin.
"Akala ko ba napag-usapan na natin to?"
Seryoso.. biglang nainis talaga ko ngayon sa nakita ko.
"Eizen.." lumapit naman sya sakin at humawak sa braso ko.
"Dalawang buwan na lang naman yung hinihiling ko sayo di ba? Bat hindi mo pa ko hintayin? Bat kailangang mauna ka pang bumalik?"
Ano to, lokohan? Last week lang ng sinagot nya ko tapos ngayon iiwanan na nya kagad ako?
Ayos a. Nakapag-impake na rin kagad. Anong plano nya? Umalis ng walang pasabi?
"Eizen naman.. naipaliwanag ko na sayo di ba? Pumayag ka na pleeeeaaasseee.."
Umiwas naman ako ng tingin sa kanya.
Paano? Ang cute nya kaya.. nawawala kagad ang inis ko e.. Tsk!
"Pero Annia.."
"Promise! Mag-iingat naman ako doon at palagi rin kitang tatawagan.. gusto ko lang talagang mauna sayo sa pag-uwi.. like you know na.." at tumawa pa sya bago niyakap ng mahigpit yung braso ko.
Tsk!
Oo na. Panalo na naman sya! Hindi na naman ako makatanggi sa kanya.
Bumitaw pa sya sa pagkakayakap sa braso ko at nginitian ako. Kaya ayun ,napangiti na lang din ako.
"Lika nga dito.." hinila ko sya papalapit sakin at niyakap ng mahigpit.
"Basta tutuparin mo yung pangako mo a.. mag-iingat ka at palagi mo kong tatawagan.."
Naramdaman ko naman ang pagtango nya sa balikat ko kaya mas hinigpitan ko na lang ang pagkakayakap sa kanya.
Nagwoworry ako para sa kanya pag umuwi sya doon nang wala ako pero.. kailangan ko ring magtiwala sa kanya..
Ayoko naman syang masakal sa relasyon naming to na nagsisimula pa lang..
Grabe.. ang dami na talagang nagbago sa kanya mula nung umalis kami ng bansa..
Hindi sya bitter o masungit katulad nung ibang nabiktima rin ng kapareho nung sa kanya. Bagkus, mas naging matatag pa sya at palaban.
Palangiti pa rin. Palakaibigan. At kung titingnan ngayon parang walang nangyaring masama sa kanya noon.
Yun nga lang, hindi na sya nag-aral ulit ng 4yr course. Kumuha na lang sya ng 6mos training in culinary.
Mula nung umalis na rin kami ng bansa, hindi ko na sya tinawag sa dating pangalan nya. Annia, ayun yung itinawag ko sa kanya. Nagbakasakali rin ako na baka makakapagsimula ulit kami at tuluyan na nyang makakalimutan ang nakaraan, pero hindi.
Haaaayyy...
Sa kabila pa rin ng mga ginawa ko para sa kanya.. minahal ko sya, inalagaan, pinoretektahan.. hindi pa rin nun nabura ang galit nya sa mga taong gumawa nun sa kanya..
Kaya ngayon.. kaya gusto nyang maunang umuwi.. dahil gusto nyang gumanti..
Oo. Alam ko. Dahil ang laki rin ng tiwala nya sakin at sinasabi nya sa akin ang lahat.
Kaya hindi ko maiwasang hindi mag-alala. Baka kasi.. mapano sya e..
At kung bakit hindi ko sya pinipigilan sa mga plano nya? Dahil nagtitiwala rin ako sa kanya.
Sapat na ang dalawang taon na nagdaan para makilala ko sya at makita ang mga kakayanan at weakness nya. At ang masasabi ko lang.. kaya na nya. Marami din talagang nalilinlang ang maamo at palangiti nyang mukha.
"Eizen.."
"Mm?"
Magkayakap pa rin kaming dalawa at parang ayoko ng bitawan pa sya.
"Mahal na mahal kita.." mas hinigpitan pa nya ang pagkakayakap sakin kaya napangiti na lang din ako.
"Mas mahal na mahal na mahal kita.." sagot ko at bumitaw naman sya sa yakapan naming dalawa at tiningnan ako ng nakangiti.
"Thank you Eizen.. buti na lang, nakita mo ko noon.. buti na lang dumating ka sa buhay ko.. ikaw na lang ang dahilan ko para mabuhay pa ng mas matagal.."
Napapansin kong paiyak na naman sya kaya bago pa tumulo ang mga luha nya, hinapit ko na kagad sya palapit sakin at hinalikan.
Ayoko ng makitang nasasaktan pa sya. Ayokong binabalikan na nya yung nakaraan. Gusto kong iparamdam sa kanya na kahit ano mang mangyari,nandito ako palagi at hinding-hindi ko sya iiwan..
Mahal na mahal ko sya.. sobra-sobra.. at handa kong gawin ang lahat para sa kanya.. para lang mapasaya sya..
***
Annia's POV
Malalim na ang gabi pero hindi pa rin ako makatulog.
Naisipan ko na lang munang tumayo at sumilip sa may bintana para tumingin sa langit.
Ang ganda ng panahon. Walang nagbabadyang ulan at punong-puno ng mga bituin ang buong kalangitan.
Binuksan ko pa yung bintana at naramdaman ko kagad ang lamig ng simoy ng hangin. Napahigpit tuloy ang hawak ko sa kumot na tumatakip ngayon sa katawan ko.
Napatingin pa ko kay Eizen at napangiti. Ang himbing na ng tulog nya.
Nagpapasalamat talaga ko at dumating sya sa buhay ko.. inalagaan nya ko.. minahal at inintindi..
Tinanggap nya ko ng buong-buo kahit alam nya ang mga pinagdaanan ko noon sa mga walanghiyang lalaking yon.
Matic na nawala naman ang mga ngiti ko at napatingin na lang ulit ako sa labas ng maalala ko ang mga mukha nila.
Malinaw na malinaw pa rin sa isip ko hanggang ngayon ang mga itsura nila.
At kahit gustuhin ko mang mamuhay na ng normal at tahimik, hindi ko pa rin kaya. Hindi ko pa rin sila napapatawad at hindi ko pa rin kayang kalimutan ang mga kawalanghiyaang ginawa nila sakin.
Pagbabayarin ko sila.
Dapat lang na managot sila sa ginawa nila sakin.
Humanda sila sa pagbabalik ko.
"Bat di ka pa natutulog?" Naramdaman ko na lang na may yumakap bigla sakin mula sa likuran ko. "Excited umuwi bukas?"
Napangiti na lang din ako.
"Nope. May iniisip lang ako."
Pagkatapos talaga nito, aayusin ko na ang sarili ko, para kay Eizen.
Para maging karapat-dapat ako sa kanya at.. di na nya ko itago sa parents nya.
Oo. Itinatago nya ko mula sa kanila. Yung tinitirhan ko ngayon dito ay inuupahan nya. Ibinabawas pa nya ko sa monthly allowance nya para lang makapamuhay ako ng maayos dito.
Kaya sisiguraduhin ko talagang pagkatapos nito, babawi ako sa kanya.
Hindi ko hahayaang mabalewala lahat ng isinakripisyo nya para sakin..
"Wag ka ng mag-isip ng kung anu-ano.." mas hinigpitan pa nya ang pagkakayakap sakin at hinalikan pa nya ko sa cheek. "Di ba sabi ko naman sayo na hindi kita pababayaan.. magkahiwalay man tayo ng dalawang buwan.. i'll make sure na mangyayari lahat ng mga plano mo.."
Napaharap naman ako sa kanya.
"Eizen?"
Anong sinasabi nya?
Pero hindi nya ko sinagot at nginitian nya lang ako. "Let's just sleep.. I will surely miss you Annia.."