အခန်း ၁၂ သူရဲကောင်းက အလှလေးကို ကယ်တင်(အပိုင်း ၆)
အဲ့လောက်တောင် မှော်ဆန်တာလား?! ကုယွင်၏မျက်ခုံးများက အနည်းငယ် ပင့်တက်သွားသည်။ သူတို့နှစ်ဦးက သစ်ပင်၏ပင်စည်ပေါ်တွင် ခဏတာ ရပ်နေပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ကာ ပရောပရီလုပ်နေပုံပေါ်တာကြောင့် ရန်ကော်က စိတ်မရှည်စွာဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်သည်။ "မင်းတို့ နှစ်ယောက် ဘာကို စောင့်နေတာလဲ၊ မြန်မြန် လာလေ!"
"သေချာ ကိုင်ထား" စုလင်းက သူ့၏လက်များကို တစ်ဖန်ပြန် တင်းကျပ်လိုက်ကာ ကုယွင်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သစ်ပင်၏ပင်စည်ပေါ်မှတဆင့် သစ်ပင်၏ပင်စည်ထိပ်ဖျားဆီသို့ ခုန်ဆင်းသွားသည်။ ကုယွင်က စုလင်း၏ အသက်ရှုသံကိုတောင် ခံစားနေရသည်။ သူက အားအများကြီး မထုတ်ဘဲ သူ့၏စွမ်းအင်ကို ရုတ်တရက် မြှင့်တင်လိုက်ပြီး သူ အစွမ်းရှိသမျှ လေထဲသို့ ခုန်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူမတို့နှစ်ယောက်လုံး ချောက်၏ တစ်ဖက်ကမ်းသို့ ဆင်းသက်နိုင်ခဲ့သည်။
ကုယွင်က စုလင်း၏စွမ်းရည်ကို ယုံကြည်သော်လည်း သူမ၏နှလုံးသားမှ စိတ်ပူပင်မှုကိုတော့ မတားဆီးနိုင်ခဲ့ပေ။
နောက်ဆုံးတွင် ရန်ကော်က သူ့၏စိတ်ကို သေသည်အထိ နှိမ်ကွပ်ခဲ့သော အမျိုးသမီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။ တကယ်တော့ သူမက ငယ်ရွယ်နုနယ်တဲ့ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ပဲ... ပြီးတော့ အရမ်းရုပ်ဆိုးတယ်! သူ သူမဆီမှာ ရှုံးနိမ့်ခဲ့တာကို တွေးမိလေလေ ပိုစိတ်ဆိုးလေလေပဲ။
ရန်ကော်က ကုယွင်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ "အဲ့တာ ညစ်ပတ်တဲ့မိန်းမပဲ"
တစ်ဖက်ကမ်းသို့ ရောက်သောသော ကုယွင်က သူကို အရေးမစိုက်ဘဲ သူမ၏ကြင်လင်စူးရှသော မျက်လုံးလေးများက ဟန်ရှုတစ်ဝိုက်မှ သူပုန်များ၏နေရာယူမှုနှင့် မြေပြင်အနေအထားကို လျှို့ဝှက်စွာ အကဲခတ်နေသည်။ သူမက သူ့ကို လျစ်လျူရှုထားသောကြောင့် ရန်ကော်၏ရန်စမှုက မှေးမှိန်သွားသည်။
စုလင်း ဒီဘက်ကမ်ကို ခြေချလိုက်ကတည်းက ဝူကျိ၏မျက်လုံးများက စုလင်းထံမှ လုံးဝ မခွာခဲ့ပေ။ သူ့မှာ ဒီလူက အလွယ်တကူ ဖြေရှင်းလို့ မရနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခုရှိနေခဲ့တယ်။
စုလင်း၏ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ရပ်နေသော ဝူကျိက သူ့အသံကို လျော့ပြီး "စစ်သူကြီးစု.... ကျေးဇူးပြုပြီး လိုက်ခဲ့ပေးပါ"
စုလင်းက ဘာမှမထူးခြားသလို အမူအရာဖြင့် သူ့ရှေ့မှ လူကို တိတ်တဆိတ် စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဤလူက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ရှိပြီး သူ့ကိုယ်သူ ပိုင်နိုင်ကာ သူ့အတွေးများကို ခန့်မှန်းရန် ခက်ခဲသည်။ အလွန်သတိထားသင့်သော လူစားမျိုးဖြစ်သည်။ သူပုန်ဖြစ်နေတာတော့ စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။
တောက်ပသော အပြုံးတစ်ခုကို ဖော်ပြထားသော စုလင်းက လုံးဝ မလှုပ်မယှက်ဖြစ်နေပြီး "မင်းတို့ ငါ့ကို ဒီလိုမျိုး ခြိမ်းခြောက်နေပုံအရ မင်းတို့ရဲ့ခေါင်းဆောင်က ငါ့ကို မတွေ့ချင်ဘူး ထင်တယ်"
ထိုမောက်မာမှုမျိုးက ဝူကျိကို တိတ်တဆိတ် ထိတ်လန့်သွားစေသော်လည်း ရန်ကော်ကတော့ ထိုကဲ့သို့ စိတ်ရှည်မှုမျိုးမရှိသောကြောင့် "မင်း သူ့အသက်ကို မလိုချင်ဘူးလား!"
စုလင်းက သူ့လူတွေကို ဂရုမစိုက်ဘူးဆိုရင် လူတွေက သူကို ကဲ့ရဲ့မှာ မဟုတ်ဖူးလား??? အဲ့တာဆိုရင် သူရဲ့နယ်မြေမှာ သူ့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာက ဘယ်ရှိတော့မှာလဲ?? သူက အခု သူတို့နဲ့ လာကစားနေတာလာ???
သူက ဟန်ရှုအနားက သူပုန်များကို မျက်လုံးဖြင့် အချက်ပြလိုက်သောကြောင့် ထိုသူပုန်က ဟန်ရှု၏လည်ပင်းထက်သို့ ဓားတင်လိုက်ပြီး ဟန်ရှုလည်းပင်းမှ သွေးစများစိမ့်ထွက်လာသည်။
စုလင်း၏မျက်လုံးများ မှေးမှိန်သွားပြီး အေးစက်နေသော လေသံမာမာဖြင့် "သူ့ဘဝကို ငါပဲ ဆုံးဖြတ်မယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့အသက်ကိုတော့ မင်း စောင့်ရှောက်သင့်တယ်!"
ထိုစကားကို ပြောပြီးနောက် စုလင်းက သူ့၏စစ်ဝတ်စုံအောက်မှ ချီရွှယ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ချိုင့်ဝှမ်းထဲတွင် နဂါးအော်သံကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းသော အသံတစ်ခု ပဲ့တင်ထပ်လာပြီး သွေးဆာနေသောဓားက နီမြန်းနေသောအလင်းတန်းများကို ထုတ်လွှတ်နေကာ မီးနီရောင်များ တဖျော့ဖျော့ တောက်ပနေတော့သည်။ ရန်ကော်က ချက်ချင်းပင် သူ့ကြာပွတ်ကို လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ကြာပွတ်နှင့် ဓား ဆုံတွေ့လိုက်တိုင်း မီးတောက်များ ဖြစ်ပေါ်လာတော့သည်။
ဓားရှည်ကို ဓားအိမ်ထဲမှ မထုတ်ရသေးသည်တိုင် ဝူကျိက သူ့အပေါ်သို့ အပူလှိုင်းတစ်ခု ကျရောက်နေပြီဟု ခံစားနေရသည်။ သူက ထိတ်လန့်စွာဖြင့် သူ့နောက်မှ လူများကို အ်ေပြောလိုက်သည်။ "သူ့ကို သတ်လိုက်!"
သူတို့ ဒီနေ့ စုလင်းကို မခေါ်သွားနိုင်ဘူးဆိုရင်တောင် ဟန်ရှုကို ကယ်တင်ဖို့တော့ သေချာပေါက် ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး။
အခန်း ၁၂ သူရဲကောင်းက အလှလေးကို ကယ်တင်(အပိုင်း ၇)
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကုယွင်က ဟန်ရှုဆီသို့ ပြေးဝင်သွားရင်း အော်ခေါ်လိုက်သည်။ "ပင်းလျန့်!"
ချောက်ကမ်းပါးမှာ သူမအသံ ပဲ့တင်ထပ်လို့ မဆုံးခင်မှာပဲ တောက်ပတဲ့အဖြူရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုက ချောက်ကြီးကို အထိန်းအကွပ်မဲ့ ဖြတ်သန်းလာပြီး ကုယွင်၏လက်ထဲကို တိုးဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ရန်ကော်က ထိတ်လန့်သွားသည်။ ဒီဟာက တကယ်ကို ဆိုးသွမ်းတဲ့ဓားပဲ... ပြီးတော့ အရမ်းကြောက်စရာကောင်းတယ်၊ သူမရဲ့ဓားက နှစ်တစ်ထောင်ရေခဲနဲ့တူပြီး စုလင်းရဲ့ဓားက ချော်ရည်လို ပူနေတယ်။ သူတို့လို လူနှစ်ယောက်က ဓားစားခံကို ကယ်ဆယ်သွားရင် သူတို့က အခြားမျိုးနွယ်စုဝင်တွေနဲ့ ဘယ်လို ပြန်ပြီး ရင်ဆိုင်ရမှာလဲ???
ရန်ကော်က တောအုပ်နှစ်ဘက်မှ လူများကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ "မြှားပစ်!"
သစ်ပင်များက ယိမ်းနွဲ့လာပြီး ချောက်၏တစ်ဖက်ခြမ်းရှိ သစ်ပင်များတွင် အစိမ်းရောင် ၀တ်စုံဝတ်သူပုန်များ ပြည့်နှက်နေကာ သူတို့လက်ထဲတွင် လေးကိုင်းရှည်ကြီးများ ကိုင်ဆောင်ထားကြသည်။ သူတို့၏နောက်ကျောတွင် မြှားကျဥ်တောက်ကြီးနှစ်ခုစီ သယ်ဆောင်ထားသောကြောင့် လက်နက်ပြည့်စုံလုံလောက်ကြောင်း ပြသနေသည်။
တခြားတစ်ဖက်တွင်လည်း လေးစစ်သည်များဖြင့် ပြည့်နေပြီး တိုက်ခိုက်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ စုလင်းက သူ့ဓားကို ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်တွင် လက်ထောက်ယုကလည်း "မြှားတွေကို ကာပေးထား၊ ဖူဟူတပ်ဖွဲ့ တိုက်ခိုက်မယ်!"
"ဟုတ်ကဲ့" လေးနှင့်မြှားများကို ကိုင်ဆောင်ထားသော သံချပ်ကာစစ်သည်တန်းများက တစ်ဖက်ချောက်ကမ်းပါးဘက်ခြမ်းတွင် တန်းစီနေပြီး တစ်ဖက်မှ "မြှားပစ်"ဟု အော်သံကို ကြားသောအချိန်တွင် လက်ထောက်ယုကလည်း အေးစက်စွာ အော်လိုက်သည်။ "မြှားပစ်"
ရုတ်တရက် ချောက်နှစ်ဖက်စလုံးမှ မြှားများကို ကျပန်းပစ်လွှတ်နေကြတော့သည်။ ကုယွင်က ထိုမြှားများကို ရှောင်နေရရုံသာမက ဟန်ရှုကို ကယ်တင်ရန်လည်း လိုအပ်နေသည်။ စုလင်းက သူမကို သွားကူညီချင်ပေမယ့် စူးရှထက်မြက်တဲ့ မြှားတိုလေးတစ်စင်းက သူ့ကို ပိတ်ဆို့ထားခဲ့သည်။ စုလင်းက အေးအေးဆေးဆေး ရှောင်လိုက်ပြီး သစ်ပင်ဘက်ကို မော့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် စုလင်း၏အေးစက်သော မျက်လုံးများနှင့် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်တက်ပုံရသော မျက်လုံးတစ်စုံတို့ ရင်ဆိုင်မိသွားသည်။ မျော်လင့်ထာသလိုပါပဲ၊ ဒီလူက ရင်ဆိုင်ဖို့ ခက်တယ်။ (T/N: E-Tran ပြောတာတော့ ဝူကျိတဲ့)
သူပုန်အများစုက သစ်ပင်များတွင် ပုန်းအောင်းနေကြပြီး ထိုနေရာသို့ မြှားဖြင့် ပစ်နေခြင်းက အသုံးမဝင်တော့ပေ။ သူပုန်များဘက်သို့ မြှား၏သက်ရောက်မူက နည်းပါးလွန်းသည်။ ထို့ကြောင့် ဖူဟူတပ်ဖွဲ့မှ စစ်သည်များက သူတို့လက်ထဲမှ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသော ရှည်လျားသောချိတ်များကို ပစ်လွတ်နေကြသည်။
တခဏချင်းမှာပဲ ချောက်နှစ်ဖက်စလုံးတွင် ကြိုးဒါဇင်ပေါင်းများစွာ ချိတ်ဆက်ပြီး ဖြစ်နေသည်။ ဝူကျိက တချက်မော့ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်ခုခုမှားနေပြီဆိုတာကို ချက်ချင်း သိလိုက်တာကြောင့် သူက ကြိုးတွေဘက်ကို ညွှန်ပြပြီး အော်ဟစ် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ "မြှားနဲ့ပစ်"
သစ်ပင်ပေါ်မှ လေးကိုင်းကိုင်ထားတဲ့လူတွေကတော့ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်း မသိပါဘူး။ ကြိုးတွေပေါ်မှာ ဘာမှ မရှိဘူးလေ။ ဘာလို့ ကြိုးအလွတ်ကို မြှားနဲ့ ပစ်ခိုင်းနေမှန်း သူတို့ မသိပါဘူး။ သူတို့ ပဟေဠိဖြစ်နေတုန်းမှာဘဲ အလွန်လျင်မြန်သော အရိပ်များက တဟုန်ထိုးအရှိန်ဖြင့် တစ်ဖက်ကမ်းမှ ပျံသန်းလာကြသည်။ အမြန်နှုန်းက အလွန်လျင်မြန်လှသဖြင့် မြှားများကို မြှောက်လိုက်ချိန်တွင်ပင် ပထမအသုတ် ဒါဇင်ပေါင်းများစွာက ချောက်တဖက်ကမ်းသို့ ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုနောက်တွင် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် လိုက်ပါလာသော စစ်သည်များက လင်းယုန်ငှက်များကဲ့သို့ဖြစ်နေပြီး မြှားဖြင့် ပစ်နေသော်လည်း တစ်ယောက်တစ်လေတောင်မှ ထိအောင် မပစ်နိုင်တော့ပါဘူး။
💜💜💜Thank you so much for your reading time, Votes , comments, and supports💜💜💜
အခန္း ၁၂ သူရဲေကာင္းက အလွေလးကို ကယ္တင္(အပိုင္း ၆)
အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေမွာ္ဆန္တာလား?! ကုယြင္၏မ်က္ခုံးမ်ားက အနည္းငယ္ ပင့္တက္သြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးက သစ္ပင္၏ပင္စည္ေပၚတြင္ ခဏတာ ရပ္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ကာ ပေရာပရီလုပ္ေနပုံေပၚတာေၾကာင့္ ရန္ေကာ္က စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ "မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာကို ေစာင့္ေနတာလဲ၊ ျမန္ျမန္ လာေလ!"
"ေသခ်ာ ကိုင္ထား" စုလင္းက သူ႔၏လက္မ်ားကို တစ္ဖန္ျပန္ တင္းက်ပ္လိုက္ကာ ကုယြင္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး သစ္ပင္၏ပင္စည္ေပၚမွတဆင့္ သစ္ပင္၏ပင္စည္ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ခုန္ဆင္းသြားသည္။ ကုယြင္က စုလင္း၏ အသက္ရႈသံကိုေတာင္ ခံစားေနရသည္။ သူက အားအမ်ားႀကီး မထုတ္ဘဲ သူ႔၏စြမ္းအင္ကို ႐ုတ္တရက္ ျမႇင့္တင္လိုက္ၿပီး သူ အစြမ္းရွိသမွ် ေလထဲသို႔ ခုန္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ေခ်ာက္၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ဆင္းသက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ကုယြင္က စုလင္း၏စြမ္းရည္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူမ၏ႏွလုံးသားမွ စိတ္ပူပင္မႈကိုေတာ့ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ေပ။
ေနာက္ဆုံးတြင္ ရန္ေကာ္က သူ႔၏စိတ္ကို ေသသည္အထိ ႏွိမ္ကြပ္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ သူမက ငယ္႐ြယ္ႏုနယ္တဲ့ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ပဲ... ၿပီးေတာ့ အရမ္း႐ုပ္ဆိုးတယ္! သူ သူမဆီမွာ ရႈံးနိမ့္ခဲ့တာကို ေတြးမိေလေလ ပိုစိတ္ဆိုးေလေလပဲ။
ရန္ေကာ္က ကုယြင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။ "အဲ့တာ ညစ္ပတ္တဲ့မိန္းမပဲ"
တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာေသာ ကုယြင္က သူကို အေရးမစိုက္ဘဲ သူမ၏ၾကင္လင္စူးရွေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားက ဟန္ရႈတစ္ဝိုက္မွ သူပုန္မ်ား၏ေနရာယူမႈႏွင့္ ေျမျပင္အေနအထားကို လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ အကဲခတ္ေနသည္။ သူမက သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားေသာေၾကာင့္ ရန္ေကာ္၏ရန္စမႈက ေမွးမွိန္သြားသည္။
စုလင္း ဒီဘက္ကမ္ကို ေျခခ်လိုက္ကတည္းက ဝူက်ိ၏မ်က္လုံးမ်ားက စုလင္းထံမွ လုံးဝ မခြာခဲ့ေပ။ သူ႔မွာ ဒီလူက အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုရွိေနခဲ့တယ္။
စုလင္း၏ဆန႔္က်င္ဘက္တြင္ ရပ္ေနေသာ ဝူက်ိက သူ႔အသံကို ေလ်ာ့ၿပီး "စစ္သူႀကီးစု.... ေက်းဇူးျပဳၿပီး လိုက္ခဲ့ေပးပါ"
စုလင္းက ဘာမွမထူးျခားသလို အမူအရာျဖင့္ သူ႔ေရွ႕မွ လူကို တိတ္တဆိတ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဤလူက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ပိုင္ႏိုင္ကာ သူ႔အေတြးမ်ားကို ခန႔္မွန္းရန္ ခက္ခဲသည္။ အလြန္သတိထားသင့္ေသာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူပုန္ျဖစ္ေနတာေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။
ေတာက္ပေသာ အၿပဳံးတစ္ခုကို ေဖာ္ျပထားေသာ စုလင္းက လုံးဝ မလႈပ္မယွက္ျဖစ္ေနၿပီး "မင္းတို႔ ငါ့ကို ဒီလိုမ်ိဳး ၿခိမ္းေျခာက္ေနပုံအရ မင္းတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ငါ့ကို မေတြ႕ခ်င္ဘူး ထင္တယ္"
ထိုေမာက္မာမႈမ်ိဳးက ဝူက်ိကို တိတ္တဆိတ္ ထိတ္လန႔္သြားေစေသာ္လည္း ရန္ေကာ္ကေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ စိတ္ရွည္မႈမ်ိဳးမရွိေသာေၾကာင့္ "မင္း သူ႔အသက္ကို မလိုခ်င္ဘူးလား!"
စုလင္းက သူ႔လူေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုရင္ လူေတြက သူကို ကဲ့ရဲ႕မွာ မဟုတ္ဖူးလား??? အဲ့တာဆိုရင္ သူရဲ႕နယ္ေျမမွာ သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာက ဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ?? သူက အခု သူတို႔နဲ႔ လာကစားေနတာလာ???
သူက ဟန္ရႈအနားက သူပုန္မ်ားကို မ်က္လုံးျဖင့္ အခ်က္ျပလိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူပုန္က ဟန္ရႈ၏လည္ပင္းထက္သို႔ ဓားတင္လိုက္ၿပီး ဟန္ရႈလည္းပင္းမွ ေသြးစမ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။
စုလင္း၏မ်က္လုံးမ်ား ေမွးမွိန္သြားၿပီး ေအးစက္ေနေသာ ေလသံမာမာျဖင့္ "သူ႔ဘဝကို ငါပဲ ဆုံးျဖတ္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕အသက္ကိုေတာ့ မင္း ေစာင့္ေရွာက္သင့္တယ္!"
ထိုစကားကို ေျပာၿပီးေနာက္ စုလင္းက သူ႔၏စစ္ဝတ္စုံေအာက္မွ ခ်ီ႐ႊယ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းထဲတြင္ နဂါးေအာ္သံကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္းေသာ အသံတစ္ခု ပဲ့တင္ထပ္လာၿပီး ေသြးဆာေနေသာဓားက နီျမန္းေနေသာအလင္းတန္းမ်ားကို ထုတ္လႊတ္ေနကာ မီးနီေရာင္မ်ား တေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေတာက္ပေနေတာ့သည္။ ရန္ေကာ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔ၾကာပြတ္ကို လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ ၾကာပြတ္ႏွင့္ ဓား ဆုံေတြ႕လိုက္တိုင္း မီးေတာက္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္။
ဓားရွည္ကို ဓားအိမ္ထဲမွ မထုတ္ရေသးသည္တိုင္ ဝူက်ိက သူ႔အေပၚသို႔ အပူလႈိင္းတစ္ခု က်ေရာက္ေနၿပီဟု ခံစားေနရသည္။ သူက ထိတ္လန႔္စြာျဖင့္ သူ႔ေနာက္မွ လူမ်ားကို အ္ေေျပာလိုက္သည္။ "သူ႔ကို သတ္လိုက္!"
သူတို႔ ဒီေန႔ စုလင္းကို မေခၚသြားႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဟန္ရႈကို ကယ္တင္ဖို႔ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။
အခန္း ၁၂ သူရဲေကာင္းက အလွေလးကို ကယ္တင္(အပိုင္း ၇)
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကုယြင္က ဟန္ရႈဆီသို႔ ေျပးဝင္သြားရင္း ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ "ပင္းလ်န႔္!"
ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ သူမအသံ ပဲ့တင္ထပ္လို႔ မဆုံးခင္မွာပဲ ေတာက္ပတဲ့အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းတစ္ခုက ေခ်ာက္ႀကီးကို အထိန္းအကြပ္မဲ့ ျဖတ္သန္းလာၿပီး ကုယြင္၏လက္ထဲကို တိုးဝင္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရန္ေကာ္က ထိတ္လန႔္သြားသည္။ ဒီဟာက တကယ္ကို ဆိုးသြမ္းတဲ့ဓားပဲ... ၿပီးေတာ့ အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္၊ သူမရဲ႕ဓားက ႏွစ္တစ္ေထာင္ေရခဲနဲ႔တူၿပီး စုလင္းရဲ႕ဓားက ေခ်ာ္ရည္လို ပူေနတယ္။ သူတို႔လို လူႏွစ္ေယာက္က ဓားစားခံကို ကယ္ဆယ္သြားရင္ သူတို႔က အျခားမ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ေတြနဲ႔ ဘယ္လို ျပန္ၿပီး ရင္ဆိုင္ရမွာလဲ???
ရန္ေကာ္က ေတာအုပ္ႏွစ္ဘက္မွ လူမ်ားကို အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ "ျမႇားပစ္!"
သစ္ပင္မ်ားက ယိမ္းႏြဲ႕လာၿပီး ေခ်ာက္၏တစ္ဖက္ျခမ္းရွိ သစ္ပင္မ်ားတြင္ အစိမ္းေရာင္ ၀တ္စုံဝတ္သူပုန္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနကာ သူတို႔လက္ထဲတြင္ ေလးကိုင္းရွည္ႀကီးမ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ သူတို႔၏ေနာက္ေက်ာတြင္ ျမႇားက်ဥ္ေတာက္ႀကီးႏွစ္ခုစီ သယ္ေဆာင္ထားေသာေၾကာင့္ လက္နက္ျပည့္စုံလုံေလာက္ေၾကာင္း ျပသေနသည္။
တျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ေလးစစ္သည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနၿပီး တိုက္ခိုက္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ စုလင္းက သူ႔ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ လက္ေထာက္ယုကလည္း "ျမႇားေတြကို ကာေပးထား၊ ဖူဟူတပ္ဖြဲ႕ တိုက္ခိုက္မယ္!"
"ဟုတ္ကဲ့" ေလးႏွင့္ျမႇားမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ သံခ်ပ္ကာစစ္သည္တန္းမ်ားက တစ္ဖက္ေခ်ာက္ကမ္းပါးဘက္ျခမ္းတြင္ တန္းစီေနၿပီး တစ္ဖက္မွ "ျမႇားပစ္"ဟု ေအာ္သံကို ၾကားေသာအခ်ိန္တြင္ လက္ေထာက္ယုကလည္း ေအးစက္စြာ ေအာ္လိုက္သည္။ "ျမႇားပစ္"
႐ုတ္တရက္ ေခ်ာက္ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ ျမႇားမ်ားကို က်ပန္းပစ္လႊတ္ေနၾကေတာ့သည္။ ကုယြင္က ထိုျမႇားမ်ားကို ေရွာင္ေနရ႐ုံသာမက ဟန္ရႈကို ကယ္တင္ရန္လည္း လိုအပ္ေနသည္။ စုလင္းက သူမကို သြားကူညီခ်င္ေပမယ့္ စူးရွထက္ျမက္တဲ့ ျမႇားတိုေလးတစ္စင္းက သူ႔ကို ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့သည္။ စုလင္းက ေအးေအးေဆးေဆး ေရွာင္လိုက္ၿပီး သစ္ပင္ဘက္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ စုလင္း၏ေအးစက္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္တက္ပုံရေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံတို႔ ရင္ဆိုင္မိသြားသည္။ ေမ်ာ္လင့္ထာသလိုပါပဲ၊ ဒီလူက ရင္ဆိုင္ဖို႔ ခက္တယ္။ (T/N: E-Tran ေျပာတာေတာ့ ဝူက်ိတဲ့)
သူပုန္အမ်ားစုက သစ္ပင္မ်ားတြင္ ပုန္းေအာင္းေနၾကၿပီး ထိုေနရာသို႔ ျမႇားျဖင့္ ပစ္ေနျခင္းက အသုံးမဝင္ေတာ့ေပ။ သူပုန္မ်ားဘက္သို႔ ျမႇား၏သက္ေရာက္မူက နည္းပါးလြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖူဟူတပ္ဖြဲ႕မွ စစ္သည္မ်ားက သူတို႔လက္ထဲမွ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေသာ ရွည္လ်ားေသာခ်ိတ္မ်ားကို ပစ္လြတ္ေနၾကသည္။
တခဏခ်င္းမွာပဲ ေခ်ာက္ႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ ႀကိဳးဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ ဝူက်ိက တခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး တစ္ခုခုမွားေနၿပီဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တာေၾကာင့္ သူက ႀကိဳးေတြဘက္ကို ၫႊန္ျပၿပီး ေအာ္ဟစ္ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ "ျမႇားနဲ႔ပစ္"
သစ္ပင္ေပၚမွ ေလးကိုင္းကိုင္ထားတဲ့လူေတြကေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္ေနမွန္း မသိပါဘူး။ ႀကိဳးေတြေပၚမွာ ဘာမွ မရွိဘူးေလ။ ဘာလို႔ ႀကိဳးအလြတ္ကို ျမႇားနဲ႔ ပစ္ခိုင္းေနမွန္း သူတို႔ မသိပါဘူး။ သူတို႔ ပေဟဠိျဖစ္ေနတုန္းမွာဘဲ အလြန္လ်င္ျမန္ေသာ အရိပ္မ်ားက တဟုန္ထိုးအရွိန္ျဖင့္ တစ္ဖက္ကမ္းမွ ပ်ံသန္းလာၾကသည္။ အျမန္ႏႈန္းက အလြန္လ်င္ျမန္လွသျဖင့္ ျမႇားမ်ားကို ေျမႇာက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ပင္ ပထမအသုတ္ ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာက ေခ်ာက္တဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေနာက္တြင္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ လိုက္ပါလာေသာ စစ္သည္မ်ားက လင္းယုန္ငွက္မ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္ေနၿပီး ျမႇားျဖင့္ ပစ္ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္မွ ထိေအာင္ မပစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
အခန္း ၁၂ သူရဲေကာင္းက အလွေလးကို ကယ္တင္(အပိုင္း ၆)
အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေမွာ္ဆန္တာလား?! ကုယြင္၏မ်က္ခုံးမ်ားက အနည္းငယ္ ပင့္တက္သြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးက သစ္ပင္၏ပင္စည္ေပၚတြင္ ခဏတာ ရပ္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ကာ ပေရာပရီလုပ္ေနပုံေပၚတာေၾကာင့္ ရန္ေကာ္က စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ "မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာကို ေစာင့္ေနတာလဲ၊ ျမန္ျမန္ လာေလ!"
"ေသခ်ာ ကိုင္ထား" စုလင္းက သူ႔၏လက္မ်ားကို တစ္ဖန္ျပန္ တင္းက်ပ္လိုက္ကာ ကုယြင္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး သစ္ပင္၏ပင္စည္ေပၚမွတဆင့္ သစ္ပင္၏ပင္စည္ထိပ္ဖ်ားဆီသို႔ ခုန္ဆင္းသြားသည္။ ကုယြင္က စုလင္း၏ အသက္ရႈသံကိုေတာင္ ခံစားေနရသည္။ သူက အားအမ်ားႀကီး မထုတ္ဘဲ သူ႔၏စြမ္းအင္ကို ႐ုတ္တရက္ ျမႇင့္တင္လိုက္ၿပီး သူ အစြမ္းရွိသမွ် ေလထဲသို႔ ခုန္လိုက္သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ေခ်ာက္၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ဆင္းသက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ကုယြင္က စုလင္း၏စြမ္းရည္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း သူမ၏ႏွလုံးသားမွ စိတ္ပူပင္မႈကိုေတာ့ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ေပ။
ေနာက္ဆုံးတြင္ ရန္ေကာ္က သူ႔၏စိတ္ကို ေသသည္အထိ ႏွိမ္ကြပ္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ သူမက ငယ္႐ြယ္ႏုနယ္တဲ့ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ပဲ... ၿပီးေတာ့ အရမ္း႐ုပ္ဆိုးတယ္! သူ သူမဆီမွာ ရႈံးနိမ့္ခဲ့တာကို ေတြးမိေလေလ ပိုစိတ္ဆိုးေလေလပဲ။
ရန္ေကာ္က ကုယြင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။ "အဲ့တာ ညစ္ပတ္တဲ့မိန္းမပဲ"
တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာေသာ ကုယြင္က သူကို အေရးမစိုက္ဘဲ သူမ၏ၾကင္လင္စူးရွေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားက ဟန္ရႈတစ္ဝိုက္မွ သူပုန္မ်ား၏ေနရာယူမႈႏွင့္ ေျမျပင္အေနအထားကို လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ အကဲခတ္ေနသည္။ သူမက သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားေသာေၾကာင့္ ရန္ေကာ္၏ရန္စမႈက ေမွးမွိန္သြားသည္။
စုလင္း ဒီဘက္ကမ္ကို ေျခခ်လိုက္ကတည္းက ဝူက်ိ၏မ်က္လုံးမ်ားက စုလင္းထံမွ လုံးဝ မခြာခဲ့ေပ။ သူ႔မွာ ဒီလူက အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုရွိေနခဲ့တယ္။
စုလင္း၏ဆန႔္က်င္ဘက္တြင္ ရပ္ေနေသာ ဝူက်ိက သူ႔အသံကို ေလ်ာ့ၿပီး "စစ္သူႀကီးစု.... ေက်းဇူးျပဳၿပီး လိုက္ခဲ့ေပးပါ"
စုလင္းက ဘာမွမထူးျခားသလို အမူအရာျဖင့္ သူ႔ေရွ႕မွ လူကို တိတ္တဆိတ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဤလူက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ပိုင္ႏိုင္ကာ သူ႔အေတြးမ်ားကို ခန႔္မွန္းရန္ ခက္ခဲသည္။ အလြန္သတိထားသင့္ေသာ လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူပုန္ျဖစ္ေနတာေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။
ေတာက္ပေသာ အၿပဳံးတစ္ခုကို ေဖာ္ျပထားေသာ စုလင္းက လုံးဝ မလႈပ္မယွက္ျဖစ္ေနၿပီး "မင္းတို႔ ငါ့ကို ဒီလိုမ်ိဳး ၿခိမ္းေျခာက္ေနပုံအရ မင္းတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ငါ့ကို မေတြ႕ခ်င္ဘူး ထင္တယ္"
ထိုေမာက္မာမႈမ်ိဳးက ဝူက်ိကို တိတ္တဆိတ္ ထိတ္လန႔္သြားေစေသာ္လည္း ရန္ေကာ္ကေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ စိတ္ရွည္မႈမ်ိဳးမရွိေသာေၾကာင့္ "မင္း သူ႔အသက္ကို မလိုခ်င္ဘူးလား!"
စုလင္းက သူ႔လူေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုရင္ လူေတြက သူကို ကဲ့ရဲ႕မွာ မဟုတ္ဖူးလား??? အဲ့တာဆိုရင္ သူရဲ႕နယ္ေျမမွာ သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာက ဘယ္ရွိေတာ့မွာလဲ?? သူက အခု သူတို႔နဲ႔ လာကစားေနတာလာ???
သူက ဟန္ရႈအနားက သူပုန္မ်ားကို မ်က္လုံးျဖင့္ အခ်က္ျပလိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူပုန္က ဟန္ရႈ၏လည္ပင္းထက္သို႔ ဓားတင္လိုက္ၿပီး ဟန္ရႈလည္းပင္းမွ ေသြးစမ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။
စုလင္း၏မ်က္လုံးမ်ား ေမွးမွိန္သြားၿပီး ေအးစက္ေနေသာ ေလသံမာမာျဖင့္ "သူ႔ဘဝကို ငါပဲ ဆုံးျဖတ္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕အသက္ကိုေတာ့ မင္း ေစာင့္ေရွာက္သင့္တယ္!"
ထိုစကားကို ေျပာၿပီးေနာက္ စုလင္းက သူ႔၏စစ္ဝတ္စုံေအာက္မွ ခ်ီ႐ႊယ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းထဲတြင္ နဂါးေအာ္သံကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္းေသာ အသံတစ္ခု ပဲ့တင္ထပ္လာၿပီး ေသြးဆာေနေသာဓားက နီျမန္းေနေသာအလင္းတန္းမ်ားကို ထုတ္လႊတ္ေနကာ မီးနီေရာင္မ်ား တေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေတာက္ပေနေတာ့သည္။ ရန္ေကာ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔ၾကာပြတ္ကို လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ ၾကာပြတ္ႏွင့္ ဓား ဆုံေတြ႕လိုက္တိုင္း မီးေတာက္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္။
ဓားရွည္ကို ဓားအိမ္ထဲမွ မထုတ္ရေသးသည္တိုင္ ဝူက်ိက သူ႔အေပၚသို႔ အပူလႈိင္းတစ္ခု က်ေရာက္ေနၿပီဟု ခံစားေနရသည္။ သူက ထိတ္လန႔္စြာျဖင့္ သူ႔ေနာက္မွ လူမ်ားကို အ္ေေျပာလိုက္သည္။ "သူ႔ကို သတ္လိုက္!"
သူတို႔ ဒီေန႔ စုလင္းကို မေခၚသြားႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဟန္ရႈကို ကယ္တင္ဖို႔ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။
အခန္း ၁၂ သူရဲေကာင္းက အလွေလးကို ကယ္တင္(အပိုင္း ၇)
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကုယြင္က ဟန္ရႈဆီသို႔ ေျပးဝင္သြားရင္း ေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ "ပင္းလ်န႔္!"
ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ သူမအသံ ပဲ့တင္ထပ္လို႔ မဆုံးခင္မွာပဲ ေတာက္ပတဲ့အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းတစ္ခုက ေခ်ာက္ႀကီးကို အထိန္းအကြပ္မဲ့ ျဖတ္သန္းလာၿပီး ကုယြင္၏လက္ထဲကို တိုးဝင္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ရန္ေကာ္က ထိတ္လန႔္သြားသည္။ ဒီဟာက တကယ္ကို ဆိုးသြမ္းတဲ့ဓားပဲ... ၿပီးေတာ့ အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္၊ သူမရဲ႕ဓားက ႏွစ္တစ္ေထာင္ေရခဲနဲ႔တူၿပီး စုလင္းရဲ႕ဓားက ေခ်ာ္ရည္လို ပူေနတယ္။ သူတို႔လို လူႏွစ္ေယာက္က ဓားစားခံကို ကယ္ဆယ္သြားရင္ သူတို႔က အျခားမ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ေတြနဲ႔ ဘယ္လို ျပန္ၿပီး ရင္ဆိုင္ရမွာလဲ???
ရန္ေကာ္က ေတာအုပ္ႏွစ္ဘက္မွ လူမ်ားကို အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ "ျမႇားပစ္!"
သစ္ပင္မ်ားက ယိမ္းႏြဲ႕လာၿပီး ေခ်ာက္၏တစ္ဖက္ျခမ္းရွိ သစ္ပင္မ်ားတြင္ အစိမ္းေရာင္ ၀တ္စုံဝတ္သူပုန္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနကာ သူတို႔လက္ထဲတြင္ ေလးကိုင္းရွည္ႀကီးမ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ သူတို႔၏ေနာက္ေက်ာတြင္ ျမႇားက်ဥ္ေတာက္ႀကီးႏွစ္ခုစီ သယ္ေဆာင္ထားေသာေၾကာင့္ လက္နက္ျပည့္စုံလုံေလာက္ေၾကာင္း ျပသေနသည္။
တျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ေလးစစ္သည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနၿပီး တိုက္ခိုက္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ စုလင္းက သူ႔ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ လက္ေထာက္ယုကလည္း "ျမႇားေတြကို ကာေပးထား၊ ဖူဟူတပ္ဖြဲ႕ တိုက္ခိုက္မယ္!"
"ဟုတ္ကဲ့" ေလးႏွင့္ျမႇားမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ သံခ်ပ္ကာစစ္သည္တန္းမ်ားက တစ္ဖက္ေခ်ာက္ကမ္းပါးဘက္ျခမ္းတြင္ တန္းစီေနၿပီး တစ္ဖက္မွ "ျမႇားပစ္"ဟု ေအာ္သံကို ၾကားေသာအခ်ိန္တြင္ လက္ေထာက္ယုကလည္း ေအးစက္စြာ ေအာ္လိုက္သည္။ "ျမႇားပစ္"
႐ုတ္တရက္ ေခ်ာက္ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ ျမႇားမ်ားကို က်ပန္းပစ္လႊတ္ေနၾကေတာ့သည္။ ကုယြင္က ထိုျမႇားမ်ားကို ေရွာင္ေနရ႐ုံသာမက ဟန္ရႈကို ကယ္တင္ရန္လည္း လိုအပ္ေနသည္။ စုလင္းက သူမကို သြားကူညီခ်င္ေပမယ့္ စူးရွထက္ျမက္တဲ့ ျမႇားတိုေလးတစ္စင္းက သူ႔ကို ပိတ္ဆို႔ထားခဲ့သည္။ စုလင္းက ေအးေအးေဆးေဆး ေရွာင္လိုက္ၿပီး သစ္ပင္ဘက္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ စုလင္း၏ေအးစက္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္တက္ပုံရေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံတို႔ ရင္ဆိုင္မိသြားသည္။ ေမ်ာ္လင့္ထာသလိုပါပဲ၊ ဒီလူက ရင္ဆိုင္ဖို႔ ခက္တယ္။ (T/N: E-Tran ေျပာတာေတာ့ ဝူက်ိတဲ့)
သူပုန္အမ်ားစုက သစ္ပင္မ်ားတြင္ ပုန္းေအာင္းေနၾကၿပီး ထိုေနရာသို႔ ျမႇားျဖင့္ ပစ္ေနျခင္းက အသုံးမဝင္ေတာ့ေပ။ သူပုန္မ်ားဘက္သို႔ ျမႇား၏သက္ေရာက္မူက နည္းပါးလြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖူဟူတပ္ဖြဲ႕မွ စစ္သည္မ်ားက သူတို႔လက္ထဲမွ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေသာ ရွည္လ်ားေသာခ်ိတ္မ်ားကို ပစ္လြတ္ေနၾကသည္။
တခဏခ်င္းမွာပဲ ေခ်ာက္ႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ ႀကိဳးဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ ဝူက်ိက တခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး တစ္ခုခုမွားေနၿပီဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္တာေၾကာင့္ သူက ႀကိဳးေတြဘက္ကို ၫႊန္ျပၿပီး ေအာ္ဟစ္ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ "ျမႇားနဲ႔ပစ္"
သစ္ပင္ေပၚမွ ေလးကိုင္းကိုင္ထားတဲ့လူေတြကေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္ေနမွန္း မသိပါဘူး။ ႀကိဳးေတြေပၚမွာ ဘာမွ မရွိဘူးေလ။ ဘာလို႔ ႀကိဳးအလြတ္ကို ျမႇားနဲ႔ ပစ္ခိုင္းေနမွန္း သူတို႔ မသိပါဘူး။ သူတို႔ ပေဟဠိျဖစ္ေနတုန္းမွာဘဲ အလြန္လ်င္ျမန္ေသာ အရိပ္မ်ားက တဟုန္ထိုးအရွိန္ျဖင့္ တစ္ဖက္ကမ္းမွ ပ်ံသန္းလာၾကသည္။ အျမန္ႏႈန္းက အလြန္လ်င္ျမန္လွသျဖင့္ ျမႇားမ်ားကို ေျမႇာက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ပင္ ပထမအသုတ္ ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာက ေခ်ာက္တဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုေနာက္တြင္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ လိုက္ပါလာေသာ စစ္သည္မ်ားက လင္းယုန္ငွက္မ်ားကဲ့သို႔ျဖစ္ေနၿပီး ျမႇားျဖင့္ ပစ္ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္မွ ထိေအာင္ မပစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
💜💜💜Thank you so much for your reading time, Votes , comments, and supports💜💜💜