~*~
Stevenese's POV
Minsan sa ating buhay ay may malungkot na karanasan, ngunit binabawi rin ito ng mga kasayahang pangyayari na naganap sa ating buhay. Tulad ng pagkaroon ng bagong kaibigan, hindi lang basta-bastang kaibigan kundi tunay na kaibigan.
Hindi ko namalayan na malapit na kami ga-graduate at parang kailan lang, first year high school pa lang kami. Ngayong gabi na 'to ay ang Senior's Ball namin at bukas makalawa graduation na namin.
Malungkot isipin na magkakahiwalay na kami dahil magco-college na kami. Hindi naman sa hindi na kami magkikita-kita, pero hindi na kami magkakasama sa isang skwelahan. Si Revenie ay sa Paris na magco-college, ang layo nun dito sa Pilipinas. Hindi ko pa alam kung saan sila ni Zeke at Den dahil pinag-iisipan pa raw nila. Ako naman... hindi ko rin alam.
Bahala na nga 'yan, hindi ko muna iisipin 'yun at magsasaya muna kami ngayon. Kasalukuyan akong nagkukulong sa buhok ko. Nakasuot ako ng isang petite na red dress hanggang sa paa, sleeveless ito at kita rin ang buong likod ko. Naka-heels ako ng silver na 6 inches at konting make up lang.
Medyo naco-concious lang ako sa suot ko, si Revenie kasi ang nag-pili sa mga susuotin namin. Oo naman ako ng oo sa mga sinasabi niya at huli nang na-realize kong sobrang sexy pala ng pinili niya. Wala akong choice kaya ito na lang talaga ang susuotin ko.
Nang matapos ko na ang pagkukulong ko ng buhok ko, may biglang kumatok sa pinto.
"Pasok," sabi ko.
Bumukas ito at nakita ko si mommy. Ang kunot ng noo niya at hindi ko maipinta ang reaksiyon niya, mukha bang naka-kita ng bold star.
Napairap na lamang ako. Revenie kasi! "Dalaga na ang baby ko!" Sabay lapit niya sa 'kin at akmang hahalikan ako.
Agad akong umiwas at ngumiwi naman siya. Ayan na naman si mommy sa kalokohan niya. "Mom! Alam niyo namang ayaw kong kinikiss." Pagmamaktol ko.
"Sus, pero baby pa rin kita. Magpa-halik ka lang ng kung sinong lalaki, naku! Ma-uupakan ko talaga."
"Mommy! Hindi no."
"Tseh! Hindi mo mukha mo. Lumabas ka na at naghihintay na si Cliren," may halong panunukso ang mga mata niya at ngumuso naman ako. Si mommy talaga o.
"Why are you looking like that mom?" Ngumuso ako.
Ayan kasi ayaw ko e, ayaw ko talagang tuksuhin. Nakakapikon at nakakarindi!
"Like what baby? Hahaha ang ganda talaga ng anak ko, sige na labas na! Shoo!" Ayan na naman siya sa pantataboy sa 'kin.
Tumango lang ako at muling sumulyap sa salamin. "Okay na 'to."
Lumabas na ako sa kwarto at agad kong nakita si Cliren sa sala. Nanlaki ang mga mata ko nang makita na naka-red suite rin siya, white polo sa loob at red ang neck tie.
"Well look at that, magka-parehas pa tayo ng kulay o, nag-stalk ka 'no?" naka-ngiting sinabi niya at kinuha ang kamay ko.
Inirapan ko lang siya. "Asa ka, nagkataon lang."
Humalakhak siya at inalalayan ako papalabas. "Bye mom," paalam ko kay mommy ay ngiting-aso niya naman akong kinawayan.
"Bye baby ko!"
"Huwag po kayong mag-alala ma'am at iingatan ko ang date ko." Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Kung maka-ma'am ang isang 'to.
Tumawa si mom. "Just call me tita hijo," ngiti niya at nasapo ko na lamang ang noo ko.
"Una na po kami." Paalam niya bago ako pinag-buksan ng pinto.
Nang naka-upo na siya ng matuwid ay agad niya itong pina-andar. Tahimik lang siya at hindi na rin ako nagsalita. Pakialam ko ba kung ayaw niya akong kausapin.
"U-uhm." Tumikhim siya.
"Yes?" Sagot ko.
"You look hot and... stunning t-tonight," naka-ngiting sabi niya at hindi ko naman alam kung ano ang nararamdaman ko nang sinabi niya 'yun.
Para akong ginapangan ng iilang boltahe. Pakiramdam ko nga ay namumula na ako pero mukhan hindi lang nahahalata sa blush on.
Sheesh! I don't know what am I feeling now.
"Tss," tanging sagot ko lang.
Dinig ko naman ang mahinang pagtawa niya at mas lalo tuloy akong nahihiya. "Hindi mo man lang ako sasabihan na ang gwapo ko ngayon?" Tumatawang sabi niya at inirapan ko lang siya. Shit Cliren!
"Ang pangit mo kaya, hindi bagay sa 'yo ang suot mo." Gahd! Why did I say that?
Sinungaling ako! Sa totoo naman talaga ay ang gwapo niya. Siguro kung makikita siya ng ibang batchmates namin ay malalaglagan sila ng panty o kahit brief. Pero hindi ko alam kung bakit ko sinabi 'yun.
Sinulyapan ko siya at hindi ko alam kung bakit siya biglang tumahimik. Nagalit ko ba siya? Pero ang liit lang nun no para ikagalit niya. Tseh bahala siya sa... buhay niya.
Dumating kami sa school nang walang imikan. Pakiramdam ko talaga ay nagalit ko siya kanina. Magso-sorry kaya ako? Pero bakit naman, wala naman akong ginawang masama sa kanya. Pero... baka na-offend ko, nakakao-offend ba 'yun?
Aish! Ewan ko ba, bahala na nga!
Pumasok na kami sa auditorium namin at medyo marami-rami na ang mga tao sa loob. Hinanap ko sina Revenie pero hindi ko sila mahagilap. Siguro ay nagbibihis pa 'yun, sa bagal ng kilos nun alam kong mahuhuli siya.
Tsk, ang tagal naman nila, wala tuloy akong kasama. Iniwan pa naman ako ni Cliren at nakipag-halubilo sa iba niyang kakilala.
Sabi niya kay mom iingatan niya ako tapos ano 'to ngayon? Iiwan niya lang ako sa tabi? Bwiset!
Tiningnan ko siya sa kinaroroonan niya ngayon at nakikipag-landian na naman sa ibang babae. Kapag dumadaan naman siya ay halos lahat yata ng mata ay nakatitig sa kanya. May magnet ba siya sa katawan at naakit niya ang mga mata nila? Tss, paki ko ba!
"Aba ang sexy a," napaigtad ako nang biglang may humaplos sa likod ko. Nang lingunin ko ito--- si Zeke lang pala.
"Bakit ka ba naka-busangot diyan? At saka bakit nag-iisa ka lang?" Tanong niya.
Mas lalo naman akong na-bad trip. Ano pa nga ba? Edi iniwan ng date ko at nakipag-landian sa iba! "Wala, nasa'n na ba sina Denaery at Revenie?" Pag-iiba ko sa usapan.
"Paparating na si Den, si Rev naman ay alam mo na. Ang bagal kumilos nun."
"Nasa'n si Kei? 'Di ba't magkasama kayo?" Tanong ko ulit.
"Hindi a, nauna na ako rito. Siya na bahala sa sarili niyang hanapin ako mamaya sa entrance," sagot niya naman.
Nag-beep ang phone ni Zeke at kinuha niya naman ito. "Ay, nandiyan na pala siya. Maiwan na muna kita a?"
Bumagsak ang balikat ko. Sige iwan na ninyo akong lahat! Ako na lang nag-iisa palagi. Nakakabugnot!
Ilang minutos na lang ay magsisimula na ang entourage at hinahanap ko pa si Cliren. Saan ba nagpunta ang malanding 'yun? Bwiset o, gusto ko na talagang hagisan ng kamatis si Cliren. Nakakainis na siya!
Pinapila na kami ay wala pa siya, gusto ko ngang umatras at hindi na lang sasali sa entourage dahil mapapahiya lang ako. Baka kasi may ibang ka-date pala 'yun at pinagmukha lang akong tanga dito. Malilintikan talaga ang lalaking 'yun sa'kin---
"Tara na," napalingon ako sa gilid at nakita ko siyang seryoso na nakatingin sa harap. Hindi man lang ako sinulyapan at parang wala lang siyang kasama.
Galit ba talaga siya? Tatanungin ko na sana siya nang tinawa na ang mga pangalan namin.
"Miss Stevenese Brin Tan with her escort Mister Cliren Troy Reyes." Dumaan kami sa red carpet at tahimik lang na lumakad hanggang nakarating kami sa dulo.
Gahd! Hindi ko talaga lubos na maisip na magagalit lang siya sa simpleng bagay na 'yun. Ikinagagalit ba talaga ang masabihang pangit? Singuro? Aish ewan ko!
Hindi niya talaga ako tinitingnan at seryoso lang siya. Hindi naman siya ganyan katahimik e, grabe ang lalaki 'to.
Dumeretso kami sa table namin at tahimik lang kami habang kumakain. Natapos na lamang ang hapunan at hindi niya pa rin ako kinakausap. Hindi ko rin siya kakausapin no. Bahala siya sa buhay niya!
Badtrip! Sasayaw nga pala kami mamaya, ang awkward naman nun. Ano ba'ng gagawin ko? Kung sakaling galit talaga siya sa'kin, sana sinabi niya na lang.
Tumutugtog ang isang instrumental na kanta ng mga disney songs at nagsi-tayuan na ang mga studyante. Sheesh! Bakit ako biglang kinabahan.
Natauhan na lamang ako nang iniabot niya ang kanyang kamay sa 'kin, pero hindi nakatingin sa'kin. Ang OA naman nito, sobra pa sa babae. Nasabihan lang ng pangit--- gagalit-galit agad. Ang arte!
Pumunta kami sa gitna at nang nasa posisyon na kami. Inilapit niya ang katawan niya sa 'kin at hinawakan ang bewang ko. Para akong ginapangan ng milyong-milyong boltahe sa katawan nang hawakan niya ako.
Bakit ba ako nagkaka-ganito? Napayuko na lamang ako at kinagat ang ibabang labi ko. Mas malandi pa ang sayaw namin noon pero iba talaga ang nararamdaman ko ngayon.
Tiningala ko siya pero hindi niya pa rin ako tinitingnan. Napangiti na lamang ako sa ka-artehan ng lalaking 'to. "Are you mad at me?" Tanong ko pero umiling lang siya.
"Sure?" Pangungulit ko. Tingnan natin ngayon kung hindi ka tatabla.
Tumango lang siya. Aba hindi hindi talaga ang tiningnan ng malanding lalaking 'to. Matibay ka a.
"You're weird, hindi ka naman ganyan a," sabi ko at sekretong ngumiti sa gilid.
"Ano ba ako?" Malamig na tanong niya. Ang drama!
Kunwaring nahilo ako at mabilis niya akong sinalo. Gotcha! Tumingin na talaga siya sa 'kin. 'Yun lang pala kailangan e! "Ano ikaw? Ganito ka o, ang Cliren na kilala ko... tinitingnan ako."
Mahina akong tumawa at hindi alam kung bakit ko naisipan ang kabaliwang iyon. Hindi ko naman karaniwang ginawa 'yun sa iba. Sa kanya lang...
Hindi siya nakapag-salita at dahan-dahan naman akong tumayo. Hinwakan ko ang balikat niya at ngumiti. "I was only joking," natatawang sabi ko.
Kumunot naman ang noo niya. "It's not funny Steve---"
Nilagay ko ang index finger ko sa labi niya. "Shhh, ang ibig kong sabihin--- 'yung kanina."
Mas lalong kumunot ang noo niya. "H-huh?"
Lumapad ang ngisi ko. "Ang gwapo mo." Sabay kindat ko sa kanya at nalalag naman ang panga niya.
~*~