အပိုင်း (၁၂၄) ယွီလျန်ဟွားမှာငွေတချို့ဖြုန်းခြင်း
ပိုင်လီက မည်သည့်နည်းလမ်းမျိုးကို သုံးလိုက်သည်တော့မသိပေ။ ရှောင်ဝူလေးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးနောက် ပြန်ခေါ်လာချိန်တွင် ထိုကောင်လေးက ငြိမ်သွားပြီး သူ့အဖေကို ကပ်ချွဲနေတာကို တွေ့လိုက်ကျရတော့သည်။
အဲဒီနောက် သူတို့က မနက်စာကို အတူတကွ စားခဲ့ကျပြီး အပြင်သွားဖို့အတွက် အောက်ထပ်ဆင်းလာတဲ့အချိန်မှာ တခြားလူတွေကလည်း မြင်းရုပ်တွေအရောင်းထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေခဲ့ကျပါပြီ။
ဆိပ်ကမ်းမြို့လိုနေရာမှာ ဒီလိုသစ်ဆန်းတဲ့ ကလေးကစားစရာမျိုးက အရောင်းသွက်တယ်ဆိုပေမယ့်လည်း တစ်ရက်ထဲနဲ့တော့ အကုန်မရောင်းနိုင်ခဲ့တာကြောင့် သူတို့တွေက ဒီနေ့ရော ထွက်ဖို့လိုနေပြီး ပိုင်လီက မြင်းရုပ်တွေရောင်းဖို့ကို ပိုင်ကျန်းနဲ့ပိုင်စန်း ရှိတာကြောင့် ပိုင်အဖေနဲ့ပိုင်ဝူကို သူတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်ပေမယ့် ပိုင်အဖေသည် သူတို့နှင့်စျေးဝယ်ထွက်မည့်အစား မြင်းရုပ်တွေ ရောင်းတဲ့နေရာမှာ ကူညီဖို့သာ ပိုစိတ်ဝင်စားနေပေသည်။ ပိုင်ဝူကလည်း ထူးမခြားနားပါပဲ။ ဒါကြောင့် ပိုင်လီတို့က သူတို့ချည်းသာ ထွက်လာခဲ့ရတော့သည်။
ဆိပ်ကမ်းမြို့က နွေဦးအစမှာ လှုပ်ရှားအသက်ဝင်လျက်ရှိပြီး စည်းကားနေ၏။ အသေးလေးတွေက ဟိုဒီသွားလာနေတဲ့ မြည်းလှည်းမျိုးစုံကိုကြည့်ပြီး စိတ်ဝင်စားနေတာကြောင့် ပိုင်လီက မေးလိုက်သည်။
"တစ်ခုလောက်လိုချင်လား အဖေဝယ်ပေးရမလား"
ဒါကိုကြားတော့ ပိုင်မိန်အပါဝင် အသေးလေးများသည် အရမ်းတတ်ကြွသွားကျပြီး သူတို့ကအပြင်ဆင်နဲ့ အလှဆင်ထားတာမတူသည့် မြင်းလှည်းမျိုးစုံကို လိုက်ကြည့်လျက် သူတို့က မည်သည့်ပုံစံ လိုချင်ကြောင်းအား ပြောဆိုလာကျပေသည်။
ရှောင်ဝူက တစ်ခုကိုလက်ညိုးထိုးလျက်...
"အဲဒါ အဲဒါ သားက အဲလိုပုံလေးလိုချင်တယ်!"
ရှောင်ဖူသည် သူ့ညီလေးနှင့်အမြင်မတူဘဲ တခြားတစ်စီးကိုညွှန်ပြလျက်ဖြင့်...
"ရှောင်ဝူလေး ဟိုတစ်ခုက ပိုမလှဘူးလား"
ဤစကားဝိုင်းတွင် ပိုင်မိန်က ဝင်ပူးပေါင်းခဲ့ပြီးနေုက် သူမလေးသည် အသေးလေးနှစ်ယောက်လုံးနှင့် အမြင်မတူခဲ့ပေ။
"မဟုတ်ဘူး ဒေါ်လေးငယ်အထင်တော့ ဟိုနားကတစ်ခုက ပိုလှတယ်လားလို့ ကြည့် ပြင်ဆင်ထားတာက အရမ်းကောင်းတယ်လေ"
အသေးလေးများသည် သူမစကားကြောင့် သူတို့အဒေါ်ညွှန်ပြသည့် မြင်းလှည်းတစ်စီးသို့ ကြည့်လိုက်ကျပြီး ထိုတစ်စီးက ပိုလှကြောင်းကို လက်ခံလိုက်ကျလေသည်။ ဘာလို့ဆို သူတို့ရဲ့ ကလေးအမြင်လေးတွေက ပိုင်မိန်ရဲ့အမြင်နဲ့ မယှဥ်နိုင်ခဲ့ဘူးလေ။ အဲဒီနောက် သူတို့သည် ထိုမြင်းလှည်းတွင် အလှဆင်ထားသည့်ပုံစံလေးများကို ဆွေးနွေးနေခဲ့ကျ၍ လှည်းမောင်းနေတဲ့ပိုင်လီက ကလေးတွေ တတ်ကြွနေတာကိုကြည့်ပြီး မြင်းလှည်းတစ်စီးလောက် တကယ်ဝယ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
အဲဒီအချိန်မှာ ပိုင်လီက နောက်က အကြည့်တစ်ခုတစ်ခုကို သတိထားမိသွားတာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ရှောင်ဟန်က သူ့ကို ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုအကြည့်တွေက လက်မြောက်အရှုံးပေးထားမှုတွေ အပြည့်နှင့်ပင်။ ကြည့်ရတာ ရှောင်ဟန်က ပိုင်လီကို "ခင်ဗျား ကလေးတွေကို အရမ်းအလိုလိုက်လွန်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလား" လို့ မေးချင်နေပေမယ့် အဖြေကိုသိနေတဲ့အတွက် မေးဖို့ပျင်းရိနေပုံရ၏။
ပိုင်လီက ရှောင်ဟန်ကို တစ်ချက်ပြုံးပြခဲ့ပြီးနောက် ရှေ့ပြန်လှည့်သွားခဲ့ကာ သူက အမြန်ရှင်းပြလာတော့သည်။
"အဟမ်း.. မြင်းလှည်းက ကျွဲလှည်းထက်ပိုမြန်တယ် ဆိပ်ကမ်းမြို့နဲ့ရွာက ဝေးလွန်းတော့ မြန်မြန်သွားဖို့လိုအပ်လာရင် မြင်းလှည်းတစ်စီးလောက် ရှိထားတာက မဆိုးပါဘူးလေ"
ဒါကိုကြားတော့ ရှောင်ဟန်က ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်မိပြီး နွေဦးနေ့ရဲ့မနက်ခင်းက အရမ်းသာယာနေတာကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့သားလေးတွေက တတ်ကြွပျော်ရွှင်နေပြီး သူ့ခင်ပွန်းက မိသားစုကို အလိုလိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့အခါ သူက ဒီလို သာယာတဲ့လေထုလေးကို မဖျက်စီးတော့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
သူ ဖျက်စီးချင်လို့လည်း မရပါဘူး။ သူသာမြင်းလှည်းကစျေးကြီးလွန်းပြီး သူတို့တွေမှာ ကျွဲလှည်းတွေရှိနေလို့ မဝယ်လည်းရတယ်လို့သာ ပြောလိုက်ရင် မြင်းလှည်းဝယ်မှ ကောင်းမယ့် အကျိုးကြောင်းစကားတွေနဲ့ မြင်းလှည်းရှိထားရင် ရလာမယ့် ကောင်းကျိုးတွေကို သူ့ခင်ပွန်းက တသီကြီးပြောလာတော့မှာလေ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ့ခင်ပွန်းကသာ အနိုင်ရသွားမယ့်လူပဲကို။ ဒီတော့ သူဘာလို့များ ကောင်းမွန်တဲ့အခြေနေလေးကို ဖျက်စီးနေဦးမှာလဲ။ သူ့မိသားစုသာ ပျော်တယ်ဆိုရင် သူလည်း လက်ခံနိုင်ဖို့ ကြိုးစားရုံပဲပေါ့။
သို့ဖြင့် သူတို့၏ ပထမဆုံးဦး တည်ရာသည် ခြွင်းချက်မရှိ ယွီလျန်ဟွားပါပင်။
သူတို့တွေ ယွီလျန်ဟွားကိုရောက်တော့ ပိုင်လီကကလေးတွေချီပြီး ဒုတိယထပ်ကို ဦးဆောင်ကာခေါ်သွားခဲ့ပါတယ်။ တကယ်တော့ ပိုင်လီက ထိပ်တန်းရတနာတွေရှိတဲ့ တတိယထပ်ကို ခေါ်သွားချင်တာပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်က ရှားရှားပါးပါး သူ့ဇနီးလေးရဲ့ ခွင့်ပြုချက်နဲ့လာတာဆိုတော့ သူက တတိယထပ်ကို ခဏမေ့ထားလိုက်တော့မယ်။
တတိယထပ်တွင် တာဝန်ခံအမျိုးသမီးက ပိုင်လီတို့မိသားစု လာမှန်းတွေ့တော့ ထလာပြီး သူမကပြုံးပြုံးကြီးဖြင့် ဒါသည် မနေ့က သူမုဆိုးပိုင်ရဲ့ဇနီးနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး စကားပြောဆိုခဲ့၍ဟု တွေးနေခဲ့လေသည်။ ပေါင်းသင်းနိုင်မှုရဲ့စွမ်းအားဆိုတာ ဒါပဲလေ။
တာဝန်ခံအမျိုးသမီးသည် အပြုံးဖြင့် ကြိုဆိုလိုက်ပြီး...
"အိုက်ယား! မုဆိုးပိုင်တို့မိသားစုပါလား ဒီတလောကျွန်မတို့ ကံစပ်နေတယ်ထင်တယ်နော် မနေ့ကမှ မုဆိုးပိုင်ရဲ့ ဇနီးနဲ့ကလေးတွေကို ပြဇာတ်ရုံမှာတွေ့ခဲ့သေးတာလေ"
တာဝန်ခံအမျိုးသမီးသည် အရင်တစ်ခေါက်က ပိုင်လီတစ်ခါထဲဝယ်သွားတဲ့ ပမာဏကို မှတ်မိနေစဲဖြစ်တာကြောင့် အလွန်ပျော်ရွှင်နေပါသည်။
သူမက ထပ်ပြောလိုက်၏။
" အရင်ထိုင်ကျပါဦး ကျွန်မတို့ ရတနာတွေကို ယူလာပြပါ့မယ်"
ယွီလျန်ဟွား၏ ဒုတိယထပ်သည် တစ်ဝက်လောက်ကို ဧည့်သည်သခင်မများထိုင်ရန် သေချာပြုလုပ်ပေးထားပြီး ထိုနေရာက စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုလိုပင်ဖြစ်သော်လည်း ခုံတစ်ခုံနှင့်တစ်ခုံမှာ သိပ်တော့မနီးကပ်လှပေ။ အရင်တစ်ခါ ပိုင်လီလာတုန်းက ကံကောင်းစွာနဲ့ ဝယ်သူတစ်ယောက်မှ မရှိခဲ့ပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်မှာတော့ တခြားဝယ်သူနှစ်ယောက်ရှိိနေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါက အဆင့်တန်းမြင့်မားတဲ့ သခင်မတစ်ယောက်လို ဝတ်စားထားတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့ အနည်းငယ်အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်တဲ့ ကောတစ်ယောက်ပါပဲ။
ဒုတိယထပ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်က ရှိနေခဲ့ပေမယ့် အတူတူလာခြင်းမဟုတ်တာ သိသာပြီး ထိုနှစ်ဦးထိုင်နေကျသောခုံများသည် ဝေးကွာလွန်းသည်။ နေရာက အကျယ်ကြီးရှိတာကြောင့် ပိုင်လီကလည်း သူ့မိသားစုကို တစ်ခြားတစ်ဖက်ကို ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ဧည့်သည်သုံးစု ထိုင်နေကျတဲ့ပုံက တြိဂံပုံစံလိုပဲ။
အသက်လေးဆယ်နားဟုထင်ရသော ကောသည်ကျောက်စိမ်းလက်ကောက်တစ်ကွင်းကို စိတ်ဝင်စားစွာကြည့်နေပြီး သူသည် ပိုင်လီတို့ဝင်လာတာကိုပင် သိလိုက်ပုံမပေါ်ချေ။ သူက ထိုလက်ကောက်အကြောင်းကို သူ့နောက်မှာရပ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အစေခံမလေးနဲ့ တီးတိုးဆွေးနွေးနေခဲ့တာပါ။
သို့သော် တခြားတစ်ယောက်သည်မူ သိပ်အေးချမ်းပုံမရပေ။ ငယ်ရွယ်သေးပုံရတဲ့ ထိုသခင်မက ပိုင်လီတို့ကို တာဝန်ခံအမျိုးသမီးက ထကြိုဆိုတဲ့အခါ ပျော်ပုံမရတော့ပါဘူး။ ပိုင်လီတို့ထိုင်အပြီးမှာ တာဝန်ခံအမျိုးသမီးက ပိုင်လီတို့ကို ပစ္စည်းတွေပြဖို့အတွက်ကိုယ်တိုင် ပြင်ဆင်ညွှန်ကြားနေတဲ့အခါ သူမက ပိုလို့တောင်မပျော်တော့ဘဲ...
"အမျိုးသမီးစန်း ရှင်က အဲတာတွေကို တခြားသူတွေနဲ့ထားခဲ့လို့မရဘူးလား ဒီမှာ ကျွန်မကို ဒီရတနာတွေအကြောင်းလာရှင်းပြဦးလေ ဒီကောင်မလေးက ဘာမှသိတာမဟုတ်ဘူး"
ထိုအခါ ထိုသခင်မအား ပစ္စည်းတွေပြပေးနေသောကောင်မလေးက ခေါင်းငုံသွားလေသည်။ သူမလေးရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ တွေးနေခဲ့ပါတယ်။
ကျွန်မက ရှင့်ကို အကုန်ရှင်းပြနေတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ရှင်မေးတာတွေကို ကျွန်မမဖြေနိုင်တာများရှိခဲ့လို့လား!
သို့သော် သူမသည် ဒါကို ဘယ်တော့မှ ထုတ်ပြောခွင့်ရမည်မဟုတ်ပေ။ ဘာလို့ဆို သူမနားက ဒီသခင်မက ဆိပ်ကမ်းမြို့ရဲ့ အကြီးမားဆုံး ကုန်သည်အုပ်စုတွေထဲက ကုန်သည်ကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ ဒုတိယဇနီးဖြစ်နေလို့ပါပဲ။
တခြားမြို့တွေမှာ ကုန်သည်တွေကို မျိုးရိုးနိမ့်တယ်ဆိုပြီး နိမ်လို့ရကောင်းရနိုင်ပေမယ့် ဆိပ်ကမ်းမြို့ကတော့ ကုန်သည်တွေကြီးစိုးရာ အရပ်ဒေသဖြစ်လို့ ဒီလိုအင်အားကြီးမားတဲ့ ကုန်သည်အဖွဲ့တွေကို အပြစ်မပြုမိတာက ကောင်းပါလိမ့်မယ်။
ထိုသခင်မသည် ပြောပြီးနောက် ပိုင်လီတို့ကို မလိုလားစွာ ကြည့်လာခဲ့လေသည်။ သူမရဲ့အကြည့်တွေက နိမ့်ချမှုတွေပြည့်နေပြီး ပေါ်တင်အရမ်းဆန်လွန်းပါတယ်။
ပိုင်လီက ဒါကိုမြင်တော့ မျက်ခုံးပင့်မိသွားရုံကလွဲပြီး ဘာမှမဖြစ်သွားပေမယ့် သူ့ရဲ့ဇနီးလေးကတော့ အနည်းငယ် ကြောက်ရွံ့သွားပုံရတယ်။ ဒါကြောင့် ပိုင်လီက သူ့ဇနီးလေးရဲ့ပုခုံးကိုညခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးလိုက်ပြီး ဤနေရာတွင် သူရှိနေကြောင်း ဘယ်သူမှ အနိုင်ကျင့်နိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်းကို သတိပေးလိုက်၏။
ဒါကိုမြင်တော့ တဖစ်က်အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ပိုဆိုးဝါးလာခဲ့ပါတယ်။
ဒီလူတွေက လူမြင်ကွင်းမှာတောင် ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုပြုမူရဲကျတာလဲ။ မလျော်ကန်လိုက်တာ!
သူမသည် သိက္ခာရှိသည့် သခင်မတစ်ပါးလို ပြုမူနေသော်လည်း တကယ်တော့ အလွန်မနာလိုနေတာပင်ဖြစ်သည်။ သူမက လူတွေအမြင်မှာတော့ ကုန်သည်ကြီးရဲ့ အလိုလိုက်ခံရတဲ့ ဒုတိယဇနီးဆိုပေမယ့် သူမတို့အိမ်တော်ထဲမှာ ဆိုရင်တော့ ပထမဇနီးကသာ အပြည့်ဝအာဏာရှိပြီး သူမက ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်ထက် ဘာမှမပိုခဲ့ပါဘူး။
သူမရဲ့ခင်ပွန်းက သူမကို အပေးကမ်းရက်ရောပေမယ့် အဲတာက ကုန်သည်တွေမှာ အရမ်းပေါသောနေတဲ့ငွေကြေးတွေသာဖြစ်ပြီး သူမက ဘယ်တော့မှ ပထမဇနီးကို မကျော်နိုင်ခဲ့ဘူး။ သူမခင်ပွန်းမှာ အချောလှတွေများစွာရှိပြီး ကံကောင်းစွာနဲ့ သူမက သူမခင်ပွန်းရဲ့ အကြိုက်ဆုံးဖြစ်နေပေမယ့်လည်း ပထမဇနီးကသာ အိမ်တော်ထဲမှာ အာဏာအပြည့်ဝရရှိထားတာဖြစ်လို့ သူမမှာ ကလေးမွေးခွင့်တောင် မရှိခဲ့ဘူး။ ပြီးတော့ ပထမဇနီးကလည်း သူမကိုဟာသတစ်ခုလိုပဲဆက်ဆံခဲ့တယ်လေ။
မင်းက ခင်ပွန်းအတွက် ကလေးမွေးမပေးနိုင်ဘဲနဲ့ဘယ်လိုလုပ် ရှုပ်ပွေတတ်တဲ့ ခင်ပွန်းဘေးမှာ နေရာမြဲနိုင်မှာလဲ။ ဒါကိုသိနေတဲ့ပထမဇနီးက သူမကိုကလေးကို မွေးခွင့်မပေးတာကလွဲရင် သခင်မတစ်ပါးလိုပဲ နေခွင့်ပြုခဲ့တယ်။
တစ်ခါတစ်ခါဆို ပထမဇနီးရဲ့အကြည့်တွေက သူမကိုဒီလိုပြောနေသလိုပဲ။
"မင်း ဒီနေရာမှာ ဘယ်လောက်မြဲမလဲဆို ငါကြည့်မယ်" အဲလိုမျိုးပေါ့။
ယောင်္ကျားတွေဆိုတာက ဒီလိုပါပဲ။ ပါးစပ်ကသာ သူမကို အကြိုက်ဆုံးလို့ပြောနေပေမယ့် တကယ့်တကယ်ကျတော့ တရားဝင် သိက္ခာရှိရှိ လက်ထပ်ထားတဲ့ ပထမဇနီးကသာ အရေးပါတဲ့သူ ဖြစ်နေမှာပဲ။
ထို့ကြောင့် သူမသည် မနေ့ညက သူမခင်ပွန်းအား အစွမ်းကုန်ပြုစုထားလို့ ဆုလဒ်အနေနှင့် ရလာသည့်ငွေများနှင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက် လက်ဝတ်ရတနာတချို့လာဝယ်တာဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမဘာမြင်လိုက်ရလဲဆိုတာကို ကြည့်ဦး။
မုဆိုးရဲ့မိသားစု ဟုတ်လား!။ ဘယ်လောက်တောင် မွဲတေနေပြီး နိမ့်ကျလိုက်သလဲ!!။
ဒါပေမယ့် အဲတာကအဆိုးဆုံး မဟုတ်သေးဘဲ သူတို့က နွေးထွေးတဲ့ မိသားစုပုံစံနဲ့ ရောက်လာတဲ့!။ခင်ပွန်းက ဇနီးအတွက် ရတနာလိုက်ဝယ်ပေးပြီး သူတို့မှာ အရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကလေးတွေလည်း ရှိသေးတယ်တဲ့လေ!!။
သူမက ဒုတိယဇနီးအနေနဲ့ သူမခင်ပွန်းအတွက် အိပ်ယာပေါ်ကလွဲပြီး အသုံးမဝင်နေချိန်မှာ၊ သူမက ကလေးအရမ်းလိုချင်နေပေမယ့် ပထမဇနီးက အမြဲကလေးမရအောင် ဆေးတွေညဖိအားပေးသောက်ခိုင်းနေတဲ့ချိန်မှာလေ!!
သူတို့က သူမကိုလာလှောင်နေတာလားပဲ!
ပိုင်လီသည် ထိုအမျိုးသမီးမျက်ဝန်းထဲမှဘမလိုမှုတွေကို ဖြတ်ခနဲမြင်ခဲ့ရသော်လည်း အဲတာသည် သူနဲ့ဘာမှကိုဆိုင်မနေချေ။ သူက ကြားထဲမှနေရခက်နေသည့် တာဝန်ခံအမျိုးကိုပဲ ...
"ရပါတယ် ကျွန်တော်တို့အတွက် တခြားသူတွေ ပြပေးလည်းအဆင်ပြေတယ် အမျိုးသမီးစန်း အရင်ရောက်တဲ့သူကိုပဲ ဦးစားပေးလိုက်ပါ"
......................
(AN/ paid gpမှာ ပြီးသွားပါပြီ။ gpဝင်လို့ရပါသေးတယ်။ 124ကနေ နောက်ပိုင်း အကုန်ကို 6000ပါရှင်။💖)
###
အပိုင္း (၁၂၄) ယြီလ်န္ဟြားမွာေငြတခ်ိဳ႕ျဖဳန္းျခင္း
ပိုင္လီက မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ိဳးကို သုံးလိုက္သည္ေတာ့မသိေပ။ ေရွာင္ဝူေလးကို သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီးေနာက္ ျပန္ေခၚလာခ်ိန္တြင္ ထိုေကာင္ေလးက ၿငိမ္သြားၿပီး သူ႕အေဖကို ကပ္ခြၽဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္က်ရေတာ့သည္။
အဲဒီေနာက္ သူတို႔က မနက္စာကို အတူတကြ စားခဲ့က်ၿပီး အျပင္သြားဖို႔အတြက္ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တျခားလူေတြကလည္း ျမင္း႐ုပ္ေတြအေရာင္းထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခဲ့က်ပါၿပီ။
ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕လိုေနရာမွာ ဒီလိုသစ္ဆန္းတဲ့ ကေလးကစားစရာမ်ိဳးက အေရာင္းသြက္တယ္ဆိုေပမယ့္လည္း တစ္ရက္ထဲနဲ႕ေတာ့ အကုန္မေရာင္းနိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ေတြက ဒီေန႕ေရာ ထြက္ဖို႔လိုေနၿပီး ပိုင္လီက ျမင္း႐ုပ္ေတြေရာင္းဖို႔ကို ပိုင္က်န္းနဲ႕ပိုင္စန္း ရွိတာေၾကာင့္ ပိုင္အေဖနဲ႕ပိုင္ဝူကို သူတို႔နဲ႕လိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚေပမယ့္ ပိုင္အေဖသည္ သူတို႔ႏွင့္ေစ်းဝယ္ထြက္မည့္အစား ျမင္း႐ုပ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ေနရာမွာ ကူညီဖို႔သာ ပိုစိတ္ဝင္စားေနေပသည္။ ပိုင္ဝူကလည္း ထူးမျခားနားပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုင္လီတို႔က သူတို႔ခ်ည္းသာ ထြက္လာခဲ့ရေတာ့သည္။
ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕က ႏြေဦးအစမွာ လႈပ္ရွားအသက္ဝင္လ်က္ရွိၿပီး စည္းကားေန၏။ အေသးေလးေတြက ဟိုဒီသြားလာေနတဲ့ ျမည္းလွည္းမ်ိဳးစုံကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ဝင္စားေနတာေၾကာင့္ ပိုင္လီက ေမးလိုက္သည္။
"တစ္ခုေလာက္လိုခ်င္လား အေဖဝယ္ေပးရမလား"
ဒါကိုၾကားေတာ့ ပိုင္မိန္အပါဝင္ အေသးေလးမ်ားသည္ အရမ္းတတ္ႂကြသြားက်ၿပီး သူတို႔ကအျပင္ဆင္နဲ႕ အလွဆင္ထားတာမတူသည့္ ျမင္းလွည္းမ်ိဳးစုံကို လိုက္ၾကည့္လ်က္ သူတို႔က မည္သည့္ပုံစံ လိုခ်င္ေၾကာင္းအား ေျပာဆိုလာက်ေပသည္။
ေရွာင္ဝူက တစ္ခုကိုလက္ညိုးထိုးလ်က္...
"အဲဒါ အဲဒါ သားက အဲလိုပုံေလးလိုခ်င္တယ္!"
ေရွာင္ဖူသည္ သူ႕ညီေလးႏွင့္အျမင္မတူဘဲ တျခားတစ္စီးကိုၫႊန္ျပလ်က္ျဖင့္...
"ေရွာင္ဝူေလး ဟိုတစ္ခုက ပိုမလွဘူးလား"
ဤစကားဝိုင္းတြင္ ပိုင္မိန္က ဝင္ပူးေပါင္းခဲ့ၿပီးေနုက္ သူမေလးသည္ အေသးေလးႏွစ္ေယာက္လုံးႏွင့္ အျမင္မတူခဲ့ေပ။
"မဟုတ္ဘူး ေဒၚေလးငယ္အထင္ေတာ့ ဟိုနားကတစ္ခုက ပိုလွတယ္လားလို႔ ၾကည့္ ျပင္ဆင္ထားတာက အရမ္းေကာင္းတယ္ေလ"
အေသးေလးမ်ားသည္ သူမစကားေၾကာင့္ သူတို႔အေဒၚၫႊန္ျပသည့္ ျမင္းလွည္းတစ္စီးသို႔ ၾကည့္လိုက္က်ၿပီး ထိုတစ္စီးက ပိုလွေၾကာင္းကို လက္ခံလိုက္က်ေလသည္။ ဘာလို႔ဆို သူတို႔ရဲ႕ ကေလးအျမင္ေလးေတြက ပိုင္မိန္ရဲ႕အျမင္နဲ႕ မယွဥ္နိုင္ခဲ့ဘူးေလ။ အဲဒီေနာက္ သူတို႔သည္ ထိုျမင္းလွည္းတြင္ အလွဆင္ထားသည့္ပုံစံေလးမ်ားကို ေဆြးႏြေးေနခဲ့က်၍ လွည္းေမာင္းေနတဲ့ပိုင္လီက ကေလးေတြ တတ္ႂကြေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ျမင္းလွည္းတစ္စီးေလာက္ တကယ္ဝယ္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုင္လီက ေနာက္က အၾကည့္တစ္ခုတစ္ခုကို သတိထားမိသြားတာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္ဟန္က သူ႕ကို ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ထိုအၾကည့္ေတြက လက္ေျမာက္အရႈံးေပးထားမႈေတြ အျပည့္ႏွင့္ပင္။ ၾကည့္ရတာ ေရွာင္ဟန္က ပိုင္လီကို "ခင္ဗ်ား ကေလးေတြကို အရမ္းအလိုလိုက္လြန္းေနတာ မဟုတ္ဘူးလား" လို႔ ေမးခ်င္ေနေပမယ့္ အေျဖကိုသိေနတဲ့အတြက္ ေမးဖို႔ပ်င္းရိေနပုံရ၏။
ပိုင္လီက ေရွာင္ဟန္ကို တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရွ႕ျပန္လွည့္သြားခဲ့ကာ သူက အျမန္ရွင္းျပလာေတာ့သည္။
"အဟမ္း.. ျမင္းလွည္းက ကြၽဲလွည္းထက္ပိုျမန္တယ္ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕နဲ႕႐ြာက ေဝးလြန္းေတာ့ ျမန္ျမန္သြားဖို႔လိုအပ္လာရင္ ျမင္းလွည္းတစ္စီးေလာက္ ရွိထားတာက မဆိုးပါဘူးေလ"
ဒါကိုၾကားေတာ့ ေရွာင္ဟန္က ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္မိၿပီး ႏြေဦးေန႕ရဲ႕မနက္ခင္းက အရမ္းသာယာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕သားေလးေတြက တတ္ႂကြေပ်ာ္႐ႊင္ေနၿပီး သူ႕ခင္ပြန္းက မိသားစုကို အလိုလိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့အခါ သူက ဒီလို သာယာတဲ့ေလထုေလးကို မဖ်က္စီးေတာ့ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
သူ ဖ်က္စီးခ်င္လို႔လည္း မရပါဘူး။ သူသာျမင္းလွည္းကေစ်းႀကီးလြန္းၿပီး သူတို႔ေတြမွာ ကြၽဲလွည္းေတြရွိေနလို႔ မဝယ္လည္းရတယ္လို႔သာ ေျပာလိုက္ရင္ ျမင္းလွည္းဝယ္မွ ေကာင္းမယ့္ အက်ိဳးေၾကာင္းစကားေတြနဲ႕ ျမင္းလွည္းရွိထားရင္ ရလာမယ့္ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို သူ႕ခင္ပြန္းက တသီႀကီးေျပာလာေတာ့မွာေလ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူ႕ခင္ပြန္းကသာ အနိုင္ရသြားမယ့္လူပဲကို။ ဒီေတာ့ သူဘာလို႔မ်ား ေကာင္းမြန္တဲ့အေျခေနေလးကို ဖ်က္စီးေနဦးမွာလဲ။ သူ႕မိသားစုသာ ေပ်ာ္တယ္ဆိုရင္ သူလည္း လက္ခံနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစား႐ုံပဲေပါ့။
သို႔ျဖင့္ သူတို႔၏ ပထမဆုံးဦး တည္ရာသည္ ႁခြင္းခ်က္မရွိ ယြီလ်န္ဟြားပါပင္။
သူတို႔ေတြ ယြီလ်န္ဟြားကိုေရာက္ေတာ့ ပိုင္လီကကေလးေတြခ်ီၿပီး ဒုတိယထပ္ကို ဦးေဆာင္ကာေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပိုင္လီက ထိပ္တန္းရတနာေတြရွိတဲ့ တတိယထပ္ကို ေခၚသြားခ်င္တာေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္က ရွားရွားပါးပါး သူ႕ဇနီးေလးရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕လာတာဆိုေတာ့ သူက တတိယထပ္ကို ခဏေမ့ထားလိုက္ေတာ့မယ္။
တတိယထပ္တြင္ တာဝန္ခံအမ်ိဳးသမီးက ပိုင္လီတို႔မိသားစု လာမွန္းေတြ႕ေတာ့ ထလာၿပီး သူမကၿပဳံးၿပဳံးႀကီးျဖင့္ ဒါသည္ မေန႕က သူမုဆိုးပိုင္ရဲ႕ဇနီးနဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာဆိုခဲ့၍ဟု ေတြးေနခဲ့ေလသည္။ ေပါင္းသင္းနိုင္မႈရဲ႕စြမ္းအားဆိုတာ ဒါပဲေလ။
တာဝန္ခံအမ်ိဳးသမီးသည္ အၿပဳံးျဖင့္ ႀကိဳဆိုလိုက္ၿပီး...
"အိုက္ယား! မုဆိုးပိုင္တို႔မိသားစုပါလား ဒီတေလာကြၽန္မတို႔ ကံစပ္ေနတယ္ထင္တယ္ေနာ္ မေန႕ကမွ မုဆိုးပိုင္ရဲ႕ ဇနီးနဲ႕ကေလးေတြကို ျပဇာတ္႐ုံမွာေတြ႕ခဲ့ေသးတာေလ"
တာဝန္ခံအမ်ိဳးသမီးသည္ အရင္တစ္ေခါက္က ပိုင္လီတစ္ခါထဲဝယ္သြားတဲ့ ပမာဏကို မွတ္မိေနစဲျဖစ္တာေၾကာင့္ အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပါသည္။
သူမက ထပ္ေျပာလိုက္၏။
" အရင္ထိုင္က်ပါဦး ကြၽန္မတို႔ ရတနာေတြကို ယူလာျပပါ့မယ္"
ယြီလ်န္ဟြား၏ ဒုတိယထပ္သည္ တစ္ဝက္ေလာက္ကို ဧည့္သည္သခင္မမ်ားထိုင္ရန္ ေသခ်ာျပဳလုပ္ေပးထားၿပီး ထိုေနရာက စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုလိုပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ခုံတစ္ခုံႏွင့္တစ္ခုံမွာ သိပ္ေတာ့မနီးကပ္လွေပ။ အရင္တစ္ခါ ပိုင္လီလာတုန္းက ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ဝယ္သူတစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ တျခားဝယ္သူႏွစ္ေယာက္ရွိိေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက အဆင့္တန္းျမင့္မားတဲ့ သခင္မတစ္ေယာက္လို ဝတ္စားထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ အနည္းငယ္အသက္ႀကီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေကာတစ္ေယာက္ပါပဲ။
ဒုတိယထပ္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ရွိေနခဲ့ေပမယ့္ အတူတူလာျခင္းမဟုတ္တာ သိသာၿပီး ထိုႏွစ္ဦးထိုင္ေနက်ေသာခုံမ်ားသည္ ေဝးကြာလြန္းသည္။ ေနရာက အက်ယ္ႀကီးရွိတာေၾကာင့္ ပိုင္လီကလည္း သူ႕မိသားစုကို တစ္ျခားတစ္ဖက္ကို ေခၚသြားလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္သုံးစု ထိုင္ေနက်တဲ့ပုံက ႀတိဂံပုံစံလိုပဲ။
အသက္ေလးဆယ္နားဟုထင္ရေသာ ေကာသည္ေက်ာက္စိမ္းလက္ေကာက္တစ္ကြင္းကို စိတ္ဝင္စားစြာၾကည့္ေနၿပီး သူသည္ ပိုင္လီတို႔ဝင္လာတာကိုပင္ သိလိုက္ပုံမေပၚေခ်။ သူက ထိုလက္ေကာက္အေၾကာင္းကို သူ႕ေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕အေစခံမေလးနဲ႕ တီးတိုးေဆြးႏြေးေနခဲ့တာပါ။
သို႔ေသာ္ တျခားတစ္ေယာက္သည္မူ သိပ္ေအးခ်မ္းပုံမရေပ။ ငယ္႐ြယ္ေသးပုံရတဲ့ ထိုသခင္မက ပိုင္လီတို႔ကို တာဝန္ခံအမ်ိဳးသမီးက ထႀကိဳဆိုတဲ့အခါ ေပ်ာ္ပုံမရေတာ့ပါဘူး။ ပိုင္လီတို႔ထိုင္အၿပီးမွာ တာဝန္ခံအမ်ိဳးသမီးက ပိုင္လီတို႔ကို ပစၥည္းေတြျပဖို႔အတြက္ကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ၫႊန္ၾကားေနတဲ့အခါ သူမက ပိုလို႔ေတာင္မေပ်ာ္ေတာ့ဘဲ...
"အမ်ိဳးသမီးစန္း ရွင္က အဲတာေတြကို တျခားသူေတြနဲ႕ထားခဲ့လို႔မရဘူးလား ဒီမွာ ကြၽန္မကို ဒီရတနာေတြအေၾကာင္းလာရွင္းျပဦးေလ ဒီေကာင္မေလးက ဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး"
ထိုအခါ ထိုသခင္မအား ပစၥည္းေတြျပေပးေနေသာေကာင္မေလးက ေခါင္းငုံသြားေလသည္။ သူမေလးရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးေနခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္မက ရွင့္ကို အကုန္ရွင္းျပေနတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ရွင္ေမးတာေတြကို ကြၽန္မမေျဖနိုင္တာမ်ားရွိခဲ့လို႔လား!
သို႔ေသာ္ သူမသည္ ဒါကို ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္ေျပာခြင့္ရမည္မဟုတ္ေပ။ ဘာလို႔ဆို သူမနားက ဒီသခင္မက ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ရဲ႕ အႀကီးမားဆုံး ကုန္သည္အုပ္စုေတြထဲက ကုန္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒုတိယဇနီးျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
တျခားၿမိဳ႕ေတြမွာ ကုန္သည္ေတြကို မ်ိဳးရိုးနိမ့္တယ္ဆိုၿပီး နိမ္လို႔ရေကာင္းရနိုင္ေပမယ့္ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ကေတာ့ ကုန္သည္ေတြႀကီးစိုးရာ အရပ္ေဒသျဖစ္လို႔ ဒီလိုအင္အားႀကီးမားတဲ့ ကုန္သည္အဖြဲ႕ေတြကို အျပစ္မျပဳမိတာက ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။
ထိုသခင္မသည္ ေျပာၿပီးေနာက္ ပိုင္လီတို႔ကို မလိုလားစြာ ၾကည့္လာခဲ့ေလသည္။ သူမရဲ႕အၾကည့္ေတြက နိမ့္ခ်မႈေတြျပည့္ေနၿပီး ေပၚတင္အရမ္းဆန္လြန္းပါတယ္။
ပိုင္လီက ဒါကိုျမင္ေတာ့ မ်က္ခုံးပင့္မိသြား႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွမျဖစ္သြားေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ဇနီးေလးကေတာ့ အနည္းငယ္ ေၾကာက္႐ြံ႕သြားပုံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုင္လီက သူ႕ဇနီးေလးရဲ႕ပုခုံးကိုညခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး ဤေနရာတြင္ သူရွိေနေၾကာင္း ဘယ္သူမွ အနိုင္က်င့္နိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို သတိေပးလိုက္၏။
ဒါကိုျမင္ေတာ့ တဖစ္က္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ပိုဆိုးဝါးလာခဲ့ပါတယ္။
ဒီလူေတြက လူျမင္ကြင္းမွာေတာင္ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုျပဳမူရဲက်တာလဲ။ မေလ်ာ္ကန္လိုက္တာ!
သူမသည္ သိကၡာရွိသည့္ သခင္မတစ္ပါးလို ျပဳမူေနေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့ အလြန္မနာလိုေနတာပင္ျဖစ္သည္။ သူမက လူေတြအျမင္မွာေတာ့ ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ အလိုလိုက္ခံရတဲ့ ဒုတိယဇနီးဆိုေပမယ့္ သူမတို႔အိမ္ေတာ္ထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ပထမဇနီးကသာ အျပည့္ဝအာဏာရွိၿပီး သူမက ကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ေယာက္ထက္ ဘာမွမပိုခဲ့ပါဘူး။
သူမရဲ႕ခင္ပြန္းက သူမကို အေပးကမ္းရက္ေရာေပမယ့္ အဲတာက ကုန္သည္ေတြမွာ အရမ္းေပါေသာေနတဲ့ေငြေၾကးေတြသာျဖစ္ၿပီး သူမက ဘယ္ေတာ့မွ ပထမဇနီးကို မေက်ာ္နိုင္ခဲ့ဘူး။ သူမခင္ပြန္းမွာ အေခ်ာလွေတြမ်ားစြာရွိၿပီး ကံေကာင္းစြာနဲ႕ သူမက သူမခင္ပြန္းရဲ႕ အႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း ပထမဇနီးကသာ အိမ္ေတာ္ထဲမွာ အာဏာအျပည့္ဝရရွိထားတာျဖစ္လို႔ သူမမွာ ကေလးေမြးခြင့္ေတာင္ မရွိခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ပထမဇနီးကလည္း သူမကိုဟာသတစ္ခုလိုပဲဆက္ဆံခဲ့တယ္ေလ။
မင္းက ခင္ပြန္းအတြက္ ကေလးေမြးမေပးနိုင္ဘဲနဲ႕ဘယ္လိုလုပ္ ရႈပ္ေပြတတ္တဲ့ ခင္ပြန္းေဘးမွာ ေနရာၿမဲနိုင္မွာလဲ။ ဒါကိုသိေနတဲ့ပထမဇနီးက သူမကိုကေလးကို ေမြးခြင့္မေပးတာကလြဲရင္ သခင္မတစ္ပါးလိုပဲ ေနခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ခါဆို ပထမဇနီးရဲ႕အၾကည့္ေတြက သူမကိုဒီလိုေျပာေနသလိုပဲ။
"မင္း ဒီေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္ၿမဲမလဲဆို ငါၾကည့္မယ္" အဲလိုမ်ိဳးေပါ့။
ေယာကၤ်ားေတြဆိုတာက ဒီလိုပါပဲ။ ပါးစပ္ကသာ သူမကို အႀကိဳက္ဆုံးလို႔ေျပာေနေပမယ့္ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ တရားဝင္ သိကၡာရွိရွိ လက္ထပ္ထားတဲ့ ပထမဇနီးကသာ အေရးပါတဲ့သူ ျဖစ္ေနမွာပဲ။
ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္ မေန႕ညက သူမခင္ပြန္းအား အစြမ္းကုန္ျပဳစုထားလို႔ ဆုလဒ္အေနႏွင့္ ရလာသည့္ေငြမ်ားႏွင့္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လက္ဝတ္ရတနာတခ်ိဳ႕လာဝယ္တာျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမဘာျမင္လိုက္ရလဲဆိုတာကို ၾကည့္ဦး။
မုဆိုးရဲ႕မိသားစု ဟုတ္လား!။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မြဲေတေနၿပီး နိမ့္က်လိဳက္သလဲ!!။
ဒါေပမယ့္ အဲတာကအဆိုးဆုံး မဟုတ္ေသးဘဲ သူတို႔က ႏြေးေထြးတဲ့ မိသားစုပုံစံနဲ႕ ေရာက္လာတဲ့!။ခင္ပြန္းက ဇနီးအတြက္ ရတနာလိုက္ဝယ္ေပးၿပီး သူတို႔မွာ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးေတြလည္း ရွိေသးတယ္တဲ့ေလ!!။
သူမက ဒုတိယဇနီးအေနနဲ႕ သူမခင္ပြန္းအတြက္ အိပ္ယာေပၚကလြဲၿပီး အသုံးမဝင္ေနခ်ိန္မွာ၊ သူမက ကေလးအရမ္းလိုခ်င္ေနေပမယ့္ ပထမဇနီးက အၿမဲကေလးမရေအာင္ ေဆးေတြညဖိအားေပးေသာက္ခိုင္းေနတဲ့ခ်ိန္မွာေလ!!
သူတို႔က သူမကိုလာေလွာင္ေနတာလားပဲ!
ပိုင္လီသည္ ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်က္ဝန္းထဲမွဘမလိုမႈေတြကို ျဖတ္ခနဲျမင္ခဲ့ရေသာ္လည္း အဲတာသည္ သူနဲ႕ဘာမွကိုဆိုင္မေနေခ်။ သူက ၾကားထဲမွေနရခက္ေနသည့္ တာဝန္ခံအမ်ိဳးကိုပဲ ...
"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ တျခားသူေတြ ျပေပးလည္းအဆင္ေျပတယ္ အမ်ိဳးသမီးစန္း အရင္ေရာက္တဲ့သူကိုပဲ ဦးစားေပးလိုက္ပါ"
......................
(AN/ paid gpမွာ ၿပီးသြားပါၿပီ။ gpဝင္လို႔ရပါေသးတယ္။ 124ကေန ေနာက္ပိုင္း အကုန္ကို 6000ပါရွင္။)