အပိုင်း (၁၁၉) စံပါယ်ပင်လေးအကြောင်းအား နှုတ်ပိတ်ခြင်း
"သူတို့ပြန်ရောက်နေပြီလား ဒါဆိုအတော်ပဲပေါ့ ဒီနေ့ကျွန်တော်က ဝိုင်တချို့ယူလာတာ သုံးလုံးက အကိုကြီးတို့အတွက် တစ်လုံးက သူတို့ပြန်လာရင် ကြည့်ဖို့ပေးခိုင်းမလို့ကို ပြန်ရောက်နေပြီဆိုမှတော့ တစ်ခါတည်း ညှိနိူင်းသွားလိုက်တာကပဲ ပိုကောင်းပါတယ်"
ဒါကိုကြားတော့ ချောင်ရန်ကလည်း သဘောတူသည်ပင်။ သူကကြားထဲက ညှိပေးရမှာထက်စာရင် ကာယကံရှင်တွေပဲ လူချင်းတွေ့ပြီး ပြောကျတာကပိုကောင်းပါတယ်။
ထို့ကြောင့် သူသည် အိမ်ကအစေခံတစ်ယောက်အား သူ၏ မိတ်ဆွေကုန်သည်ဇနီးမောင်နှံထံသို့ ချက်ခြင်း စေလွတ်လိုက်တော့ပြီး ထိုလးများရောက်မလာခင်၌ ပိုင်လီနှင့်စကားပြောနေလိုက်သည်။
"ဒီတော့ မင်း အိမ်အသစ်ဆောက်တော့မယ်ပေါ့"
ပိုင်လီက ခေါင်းငြိမ့်ပြလာတော့ ချောင်ရန်မှာထပ်ပြောလာခဲ့၏။
"ကောင်းတယ် မင်းကအခု လယ်သူဌေးတစ်ယောက်ဆိုတော့ အိမ်အကြီးကြီးနဲ့နေတော့မှပေါ့ မင်းမှာငွေလည်းရှိနေပဲကို ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ကို ဆောက်ပြစ်ကွာ "
ပိုင်လီမှာ ဒါကိုကြားတော့ ရယ်မောလိုက်မိ၏။ ချောင်ရန်က ဒီလိုပြောနေပေမယ့် သူဆောက်မယ့် အိမ်တော်ဒီဇိုင်းတွေသာမြင်ရင် အရမ်းအံသြသွားမှာသေချာသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ပိုင်လီနဲ့ရှောင်ဟန်နေမယ့် ပင်မခြံဝန်းတစ်ခုကပဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနဲ့ခန့်ခန့်ထည်ထည်ပုံဖြစ်ကာ ကျန်သည့် အသေးလေးတွေ၏ ခြံဝန်းများကိုမူ ပိုင်လီက သူ့မူရင်းဘဝက မြင်တွေ့ဖူးသည့် ရှေးခေတ်အိမ်တော်များ၏ အလှတရားများကိုစုပေါင်းကာ အလှဆုံးဒီဇိုင်းများကို ပြင်ဆင်ပေးထားလို့ပင်။
ပိုင်လီက သူနေမယ့်နေရာကို ဘာနေနေ ဂရုမစိုက်ပေမယ့် ရှောင်ဟန်က အေးဆေးတဲ့လူမလို့ သူတို့အတွက်ကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲပြင်ဆင်ခဲ့တာပါ။
ချောင်ရန်ကမူ ထပ်ပြောလာသေးပြီး...
"လူငှားဖို့က ငါ့အိမ်ကလည်း လွန်ခဲ့တဲ့ခုနှစ်နှစ်လောက်ကမှ ပြန်ပြင်ထားတာလေ ဒါပေမယ့် အဲဒီအဖွဲ့ကိုတော့ လုံးဝမငှားနဲ့နော် အဆင်မပြေတာမဟုတ်ပေမယ့် အရမ်းကြာတာ အရမ်း အရမ်း ကိုကြာတာ အိမ်ပြန်ပြင်နေတဲ့အတောတွင်း ငါနဲ့ဘယ်နှခေါက်တောင် စကားများရလဲမမှတ်မိတော့ဘူး "
ပိုင်လီက အိမ်ကို အလျှင်စလိုဆောက်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိပေ။ သူတို့က အိမ်ဆောက်နေတဲ့အတောတွင်းမှာ ပိုင်အိမ်မှာ ခဏပြန်နေဖို့တောင် ဆွေးနွေးထားပြီးကျပါပြီ။ ဒါပေမယ့်လည်း အဲတာက ပုံမှန်ထက်ကြာနေလည်း အဆင်ပြေတယ်လို့ မဆိုလိုဘူးလေ။ အရမ်းကို အချိန်ဆွဲတတ်တဲ့ လူတွေဆိုရင်တော့ ရှောင်တာကကောင်းသည်ဖြစ်လို့ အဖွဲ့ကမည်သည့်အဖွဲ့ကြောင်း ချောင်ရန်ကိုမေးထားလိုက်၏။
အဲဒီနောက် ချောင်ရန်က ကောင်းသည်ဟု ကြားဖူးသော အဖွဲ့နာမည်တချို့ကို ဆက်ပြောပြနေပြီး သိပ်မကြာခင်၌ ချိန်မျိုးရိုး ကုန်သည်ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက် ရောက်လာခဲ့လေသည်။
ချိန်အန်းနဲ့ရှင်းစဲ့တို့က လက်မထပ်ခင်ထဲက ကိုယ်စီကုန်သည်တွေဖြစ်ကျပြီး လက်ထပ်ပြီး သူတို့လုပ်ငန်းတွေကို ပူးပေါင်းပြီးနောက် ကုန်သည်ကြီးများစာရင်းဝင်ဖြစ်လာခဲ့ကျတာပင်။ သူတို့တွေက လက်မထပ်ခင်ထဲက အချင်းချင်းက ချောင်ရန်နဲ့သိနေပြီး ချောင်ရန်ရဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမှုကြောင့်ပဲ သူတို့ကတွေ့ဆုံခဲ့ကျတာပါ။ ဒါကြောင့် သူတို့နဲ့ချောင်ရန်ရဲ့ ရင်းနှီးမှုက နက်ရှိုင်းပြီး ပုံမှန်လိုဆို သူတို့က သူတို့အတွက် ရွှေချောင်းများစွာကို ယူလာပေးမယ့် စံပါယ်ပင်ကိစ္စကို လက်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘဲ လာပြောသူက ချောင်ရန်ဖြစ်နေလို့သာ တခြားတစ်ခုနှင့် လဲလှယ်ဖို့ကို စဥ်းစားကြည့်ပေးဖို့ လက်ခံခဲ့တာဖြစ်သည်။
အကယ်၍ တခြားတစ်ခုက စံပါယ်ပင်ရဲ့အကျိုးမြတ်နဲ့ အနည်းငယ်ပဲကွာနေရင်တော့ သူတို့က စဥ်းစားပေးမှာပေမယ့် အဆများစွာ ကွာနေတယ်ဆိုရင်တော့ သူတို့က လက်ခံဖြစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။
သူတို့က ခန်းမထဲဝင်လာချိန်မှာ ချောင်ရန်နှင့်အတူ ရည်မွန်ပုံရသည့် လူငယ်တစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့ရပြီး ထိုလူငယ်က ချောင်ရန်ပြောသည့်လူ ဖြစ်မယ်မှန်းတန်းသိလိုက်ကျသည်။
ချောင်ရန်က သူတို့ဝင်လာတာတွေ့တော့ မကြည်မသာဟန်နဲ့...
"မင်းတို့ ဘာလို့ ဒီလောက်ကြာနေရတာလဲ မင်းတို့ပဲအလုပ်ရှိတယ်ထင်နေတာလား"
သူတို့ ခဏနဲ့ရောက်လာမယ်ထင်ပြီး ပိုင်လီက လူသွားငှားဖို့ရာတောင် အရင်မသွားခဲ့ဘူးလေ။
ဒါကိုကြားတော့ ချိန်အန်းနဲ့ရှင်းစဲ့က မပျော်ရွှင်တော့ပဲ ရှင်းစဲ့က...
"ငါတို့လည်း ချက်ခြင်းထလာခဲ့တာပါပဲ ဘယ်မှာကြာနေလို့လဲ ပြဿနာရှာမနေနဲ့"
ဒါကိုကြားတော့ ချောင်ရန်သည် နှာခေါင်းရှုံလိုက်ပြီးနောက် ပိုင်လီအား ထိုလူများက ချိန်အန်းနှင့်ရှင်းစဲ့ဖြစ်ကြောင်း မိတ်ဆက်ပေးလာခဲ့သည်။
အဲဒီနောက်သူက ထိုနှစ်ယောက်အားလည်း...
"ဒီကောင်လေးက ငါမင်းတို့ပြောပြထားတဲ့ ပိုင်လီဆိုတဲ့တစ်ယောက်ပဲ မင်းတို့ မြို့တော်မှာရောင်းလာတဲ့ အဲဒီပန်းပင်က တောနက်ထဲကနေ သူရှာတွေ့ထားတာလေ အဲတာကို အခိုးခံလိုက်ရတာ"
ချိန်မျိုးရိုး ဇနီးမောင်နှံသည် ချောင်ရန်စကားအဆုံး၌ မျက်နှာမကောင်းကျတော့ပေ။ သူတို့က ဒါတွေကို ချောင်ရန်ပြောပြထားလို့ သိပြီးသားဖြစ်နေပြီး ချောင်ရန်က ဒီလိုမျိုး အရင်ပိုင်ရှင်ရှေ့မှာ ထုတ်ပြောလာလိမ့်ဦးမယ်လို့ မထင်ထားပါဘူး။ သူတို့က ဒါကို ခိုးရာပါမှန်းမသိလို့ လက်ခံခဲ့မိပြီး ဒီပန်းပင်ကို အရမ်းမျက်စိကျနေတာကြောင့်လည်း နောက်ကြောင်းကို မစစ်ဆေးနိုင်ခဲ့ဘဲ ချက်ခြင်းမြို့တော်ကို တန်းသွားခဲ့မိကျတာဖြစ်သည်။
အခုတော့ သူတို့ခိုးရာပါပစ္စည်းကို လက်ခံဝယ်သူတွေလို အပြောခံနေရပြီ။ ဒီအတွက်.ချောင်ရန်က သူတို့ကို အနည်းငယ်မကျေနပ်နေတာမှန်း သိတာကြောင့် သူတို့ကလည်း ခါးသီးစွာနဲ့...
"မင်းအရင်ကလည်း ပြောပြီးပြီလေ ငါမပြောဘူးလား ငါတို့လည်းမသိလို့ပါလို့ မင်းဘယ်အချိန်ထိ ငါတို့ကို ထိုးနှက်နေဦးမှာလဲ"
အဲဒီနောက် ချိန်အန်း .ပိုင်လီကိုလည်း ကြည့်လိုက်၍...
"မင်းကငါ့ထက်ငယ်တော့ ညီလေးပိုင်လို့ပဲခေါ်မယ် ညီလေးပိုင် ငါတို့လည်း တကယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး ငါတို့က ပန်းပင်ကို အရမ်းသဘောကျတာကြောင့် နောက်ကြောင်းကို မစစ်ဆေးနိုင်ဘူးဖြစ်သွားတာ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့ ဟုတ်ပြီလား"
ပိုင်လီသည် မြို့တော်ကို ရောက်သွားပြီဆိုထဲက ပန်းပင်ကို ပြန်မရနိုင်တော့မှန်း သိထားပြီးဖြစ်လို့ ထွေထွေထူးထူး ခံစားနေမည် မဟုတ်ပေ။ ဒါကြောင့်သူက လိုရင်းကိုပဲ...
"အစ်ကိုချိန် သူများလက်ထဲရောက်သွားတာက ကျွန်တော်တို့ သတိလွတ်သွားလို့လည်း ပါပါတယ် ဒါက ပြန်ပြင်လို့မှမရတော့တာ ကျွန်တော်က အဲဒီပန်းပင်တွေကို အမဲလိုက်ရင်း တောင်ရဲ့အနက်ပိုင်းထဲက အမှတ်မထင်တွေ့လာခဲ့တာ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ကို နောက်ထပ်လာမေးလည်း ရှိမှာမဟုတ်ဘူး ရှိပြီးသားတစ်ပင်ကလည်း ကျွန်တော့်အိမ်ကကောလေးတွေက အရမ်းကြိုက်တာကြောင့် ရောင်းပေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ဒါကြောင့် ဒီပန်းပင်ရဲ့အရင်းမြစ်က ကျွန်တော်ဖြစ်ကြောင်းကို ဖုံးကွယ်ထားပေးစေချင်နေတာပါ ပန်းပင်ကအရမ်းစျေးကြီးတော့ ငွေပုံပေးတာကြောင့် ရွာသားတွေ လောဘနဲ့ တောထဲဝင်ကျပြီး ဒုက္ခရောက်ကျမှာကိုလည်း တကယ်ကိုမမြင်ချင်ဘူး အဲဒီတောက တကယ်ကို အန္တာရယ်များလွန်းတာကြောင့်ပါ"
ချိန်အန်းနှင့် ရှင်းစဲ့သည် ပိုင်လီပြောတာ နားထောင်ပြီးနောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကျသည်။ သူတို့က ချောင်ရန်အနည်းငယ်ပြောပြထားလို့ နန်ချောင်းရွာက ရွာသားတစ်ယောက် တောထဲဝင်ဝင်ချင်း သေဆုံးခဲ့ရတဲ့အကြောင်းကို သိထားပြီးပါပြီ။ ပြောရရင် တောတောင်အနက်ထဲတွေကအရမ်းအန္တာရယ်များတာကို သူတို့လည်း သိထားပေမယ့် အဲတာက ပိုင်လီတောင် လုပ်နိုင်သေးတာပဲလို့လည်း တွေးမိကျ၏။
သူတို့က အစမှာ ပန်းပင်ရှာတွေ့ခဲ့တဲ့လူကို ငွေအများကြီးနဲ့ကမ်းလှမ်းပြီး ဒီလိုပန်းပင်တွေ ထပ်ရှာခိုင်းဖို့စဥ်းစားထားကာ ပိုတွင်ကျယ်အောင် ထိုနယ်နားတစ်ဝိုက်က လူတွေကိုလည်း ငွေအပုံနှင့်ဆွဲဆောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ကျတာဖြစ်သည်။
သို့သော် ပိုင်လီက သူတို့အား ဤသို့လာပြောနေတော့ သူတို့လည်းအ နည်းငယ်တော့ တွေဝေသွားကျပြီး အဲလိုမှမရရင် သူတို့က ကြေးစားအဖွဲ့ငှားပြီး ပိုင်လီကိုပဲ ပန်းပင်တွေတွေ့ခဲ့တဲ့နေရာကို လမ်းပြခိုင်းရမလားဟု စဥ်းစားနေကျတုန်းတွင် ပိုင်လီက အဖြူရောင်အိုးတစ်လုံးကို သူတို့ရှေ့ တွန်းပို့ပေးလာလဲ့လေသည်။
ပြီးတော့ သူကပြောလာခဲ့၏။
"ဒါကြောင့် ကျွန်တော်က ဒါနဲ့ပန်းပင်ကိစ္စကို လဲလှယ်ချင်တယ်"
ချိန်မျိုးရိုးဇနီးမောင်နှံက ခဏရပ်တန့်သွားကျသော်လည်း သူတို့က အိုးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တုန်းပါပင်။ အိုးအဖုံးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ရနံ့က သူတို့ကို အနည်းငယ်အံသြသွားစေပြီး သူတို့လျှင်လျှင်မြန်မြန်ပင် ခွက်တွေယူလာစေကာ အရသာကိုမြည်းကြည့်ခဲ့ကျသည်။
အဲဒီနောက် သူတို့က တွက်ချက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့အချင်းချင်းကြည့်နေခဲ့ကျပြီး ခဏကြာမှ ရှင်းစဲ့က ပိုင်လီကိုကြည့်လာခဲ့ကာ ပြောလာခဲ့၏။
"မောင်လေးပိုင် ဒါကဘယ်လိုခေါ်တာလဲ ပြီးတော့ မင်းဒါကို ရေရှည်လုပ်သွားမှာလား"
ပိုင်လီက ခေါင်းငြိမ့်လိုက်၍...
"ဒါကို သစ်သီးဝိုင်လို့ခေါ်ပြီး အမျိုးစားအနေနဲ့ စပျစ်သီးနဲ့ လုပ်ထားတာဖြစ်လို့ စပျစ်သီးဝိုင်လို့ ခေါ်ပါတယ် ကျွန်တော် ဒါကို ပုံမှန်လုပ်သွားမှာပေမယ့် ဝိုင်ဖောက်ဖို့က အချိန်ကြာတက်တာကြောင့် အရေတွက် သိပ်မများနိုင်ပါဘူး "
ထို့နောက် ပိုင်လီသည် ထိုနှစ်ယောက်ကို တစ်ချက်စီကြည့်လိုက်၍...
"အကယ်၍ အစ်ကိုချိန်တို့သာ လဲလှယ်ဖို့သဘောတူတယ်ဆိုရင် ဒါကိုရောင်းဖို့အခွင့်ရေးကို အစ်ကိုတို့ကိုပဲပေးလိုက်မယ်လေ "
ဒီတိုင်းပြည်၌ ပထမဆုံးပေါ်လာမည့် သစ်သီးဝိုင်တွေ၏ ရောင်းဝယ်ခွင့်သည် "ကျန့်ကျိုး" ကုန်သည်အဖွဲ့နှင့်သာ သက်ဆိုင်လိမ့်မည်။
ဝိုင်ရဲ့အရသာကို မြည်းကြည့်ပြီးတဲ့ သူတို့က ဒီဆွဲဆောင်မှုကို လုံးဝမလွန်ဆန်နိုင်ပါဘူး။
ချိန်အန်းသည် စပျစ်သီးဝိုင်တွေငုံ့ကြည့်နေကာ အရောင်၊အနံ့နှင့်အရသာအရ ဒီအသီးတွေက မြို့တော်မှာ ရွှေချောင်းတွေနှင့်သာ ဝယ်ရသည့် စပျစ်သီးတွေနှင့် အတူတူပင်ဖြစ်ကြောင်း တန်းသိနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့ကသစ်သီးတွေဖြစ်လို့ စပျစ်သီးတွေကို မြင်ဖူးခဲ့ပါတယ်။
မူလမှာ ချောင်ရန်က ပန်းပင်ကိစ္စနဲ့ လဲလှယ်ဖို့ကိုသစ်သီးခြံတစ်ခုရဲ့ သစ်သီးရောင်းဝယ်မှုနဲ့ လဲမယ်လို့ပြောခဲ့တာဖြစ်လို့ သူတို့က သိပ်စိတ်မဝင်စားခဲ့ဘဲ ချောင်ရန်က အဲတာက စပျစ်သီးများပါ ပါမည်ဟုပြောခဲ့၍သာ လာကြည့်ချင်စိတ်ဖြစ်ခဲ့တာပင်။
မြို့တော်မှာ သူတို့ရဲ့ဖောက်သည်တချို့ ရှိပေမယ့် စပျစ်သီးတွေရဲ့ကိုင်တွယ်ခွင့်က သူတို့လက်ထဲမှာ ရှိမနေဘူး။ အကယ်၍ ဒီမှာ တကယ် စပျစ်သီးတွေရှိပါက အဲတာက ပန်းပင်တွေလောက်ကို သူတို့ကို အကျိုးမြတ်ပေးမှာဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့်လည်း ချောင်ရန်ကဘအဲဒီစပျစ်သီးပင်တွေက တောထဲကနေ တွေ့လာတွေဖြစ်ပြီး သူက တကယ့်စပျစ်သီးကို မမြင်ဖူးတာကြောင့် တကယ်စပျစ်သီးဟုတ်မဟုတ်ကို မပြောနိုင်ဘူးဟု ပြောခဲ့၍ စိတ်ပျက်သွားခဲ့ကျတာလည်းဖြစ်သည်။ တောထဲက တွေ့ခဲ့တဲ့အပင်ကဆိုမှတော့ မျှော်လင့်စရာက သိပ်မရှိဘူးလေ။ သို့သော် ချောင်ရန်၏ အရသာကတော့ကောင်းတယ်ဟူသော စကားကြောင့်သာ အနည်းငယ်သော မျှော်လင့်ချက်များဖြင့် ရောက်လာခဲ့ကျတာဖြစ်၏။
တကယ်တမ်း သူတို့တွေ့လိုက်ရတော့ အဲတာက စပျစ်သီးတွေထက်တောင် အလားလာပိုကောင်းနိူင်သည့် သစ်သီးဝိုင်ဆိုတာဖြစ်နေခဲ့ပြီး သူတို့က ပျော်ရွှင်မှုကို မနည်းပင်ဖုံးဖိထားခဲ့ကျရသည်။ ထပ်ပြီးအဲဒီဝိုင်ကို လုပ်ထားတဲ့စပျစ်သီးက တကယ်စပျစ်သီးတွေဖြစ်လောက်မယ်မှန်း ခန့်မှန်းနိုင်သွားတဲ့အခါမှာတော့ သူတို့ပျော်ရွှင်မှုတွေက အတိုင်းဆမဲ့ပါပဲ။
ချိန်အန်းရဲ့လေသံက ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့အတူ ပျော့ပျောင်းလာပြီး ပိုင်လီအားမေးလာခဲ့တော့သည်။
"ညီလေးပိုင် ငါ့မိတ်ဆွေ ချောင်မျိုးရိုး ပြောတုန်းက မင်းက စပျစ်သီးနဲ့တူတဲ့အသီးတွေကို ရောင်းချင်နေတာတဲ့ မင်းကခြံနဲ့တောင်စိုက်ထားတာဆို အမှန်တိုင်းပဲပြောမယ်နော် ငါအခုကြည့်ရသလောက်တော့ ဒီဝိုင်လုပ်ထားတဲ့အသီးတွေက တကယ့်စပျစ်သီးတွေဖြစ်လောက်တယ် အဲတော့ မင်းဝိုင်ပဲလုပ်မှာလား အသီးတွေကို ရောင်းဦးမှာလား"
...............................................
(AN/ Wpမှာပြန်တင်တိုင်း ကိုယ်လည်းပြန်ဖတ်ဖြစ်တယ်။ လွမ်းစရာကြီး🤧)
###
အပိုင္း (၁၁၉) စံပါယ္ပင္ေလးအေၾကာင္းအား ႏႈတ္ပိတ္ျခင္း
"သူတို႔ျပန္ေရာက္ေနၿပီလား ဒါဆိုအေတာ္ပဲေပါ့ ဒီေန႕ကြၽန္ေတာ္က ဝိုင္တခ်ိဳ႕ယူလာတာ သုံးလုံးက အကိုႀကီးတို႔အတြက္ တစ္လုံးက သူတို႔ျပန္လာရင္ ၾကည့္ဖို႔ေပးခိုင္းမလို႔ကို ျပန္ေရာက္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ တစ္ခါတည္း ညွိနိူင္းသြားလိုက္တာကပဲ ပိုေကာင္းပါတယ္"
ဒါကိုၾကားေတာ့ ေခ်ာင္ရန္ကလည္း သေဘာတူသည္ပင္။ သူကၾကားထဲက ညွိေပးရမွာထက္စာရင္ ကာယကံရွင္ေတြပဲ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး ေျပာက်တာကပိုေကာင္းပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ အိမ္ကအေစခံတစ္ေယာက္အား သူ၏ မိတ္ေဆြကုန္သည္ဇနီးေမာင္ႏွံထံသို႔ ခ်က္ျခင္း ေစလြတ္လိုက္ေတာ့ၿပီး ထိုလးမ်ားေရာက္မလာခင္၌ ပိုင္လီႏွင့္စကားေျပာေနလိုက္သည္။
"ဒီေတာ့ မင္း အိမ္အသစ္ေဆာက္ေတာ့မယ္ေပါ့"
ပိုင္လီက ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာေတာ့ ေခ်ာင္ရန္မွာထပ္ေျပာလာခဲ့၏။
"ေကာင္းတယ္ မင္းကအခု လယ္သူေဌးတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ အိမ္အႀကီးႀကီးနဲ႕ေနေတာ့မွေပါ့ မင္းမွာေငြလည္းရွိေနပဲကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ကို ေဆာက္ျပစ္ကြာ "
ပိုင္လီမွာ ဒါကိုၾကားေတာ့ ရယ္ေမာလိုက္မိ၏။ ေခ်ာင္ရန္က ဒီလိုေျပာေနေပမယ့္ သူေဆာက္မယ့္ အိမ္ေတာ္ဒီဇိုင္းေတြသာျမင္ရင္ အရမ္းအံၾသသြားမွာေသခ်ာသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပိုင္လီနဲ႕ေရွာင္ဟန္ေနမယ့္ ပင္မၿခံဝန္းတစ္ခုကပဲ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႕ခန့္ခန့္ထည္ထည္ပုံျဖစ္ကာ က်န္သည့္ အေသးေလးေတြ၏ ၿခံဝန္းမ်ားကိုမူ ပိုင္လီက သူ႕မူရင္းဘဝက ျမင္ေတြ႕ဖူးသည့္ ေရွးေခတ္အိမ္ေတာ္မ်ား၏ အလွတရားမ်ားကိုစုေပါင္းကာ အလွဆုံးဒီဇိုင္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးထားလို႔ပင္။
ပိုင္လီက သူေနမယ့္ေနရာကို ဘာေနေန ဂ႐ုမစိုက္ေပမယ့္ ေရွာင္ဟန္က ေအးေဆးတဲ့လူမလို႔ သူတို႔အတြက္ကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲျပင္ဆင္ခဲ့တာပါ။
ေခ်ာင္ရန္ကမူ ထပ္ေျပာလာေသးၿပီး...
"လူငွားဖို႔က ငါ့အိမ္ကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ကမွ ျပန္ျပင္ထားတာေလ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအဖြဲ႕ကိုေတာ့ လုံးဝမငွားနဲ႕ေနာ္ အဆင္မေျပတာမဟုတ္ေပမယ့္ အရမ္းၾကာတာ အရမ္း အရမ္း ကိုၾကာတာ အိမ္ျပန္ျပင္ေနတဲ့အေတာတြင္း ငါနဲ႕ဘယ္ႏွေခါက္ေတာင္ စကားမ်ားရလဲမမွတ္မိေတာ့ဘူး "
ပိုင္လီက အိမ္ကို အလွ်င္စလိုေဆာက္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္မရွိေပ။ သူတို႔က အိမ္ေဆာက္ေနတဲ့အေတာတြင္းမွာ ပိုင္အိမ္မွာ ခဏျပန္ေနဖို႔ေတာင္ ေဆြးႏြေးထားၿပီးက်ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲတာက ပုံမွန္ထက္ၾကာေနလည္း အဆင္ေျပတယ္လို႔ မဆိုလိုဘူးေလ။ အရမ္းကို အခ်ိန္ဆြဲတတ္တဲ့ လူေတြဆိုရင္ေတာ့ ေရွာင္တာကေကာင္းသည္ျဖစ္လို႔ အဖြဲ႕ကမည္သည့္အဖြဲ႕ေၾကာင္း ေခ်ာင္ရန္ကိုေမးထားလိုက္၏။
အဲဒီေနာက္ ေခ်ာင္ရန္က ေကာင္းသည္ဟု ၾကားဖူးေသာ အဖြဲ႕နာမည္တခ်ိဳ႕ကို ဆက္ေျပာျပေနၿပီး သိပ္မၾကာခင္၌ ခ်ိန္မ်ိဳးရိုး ကုန္သည္ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
ခ်ိန္အန္းနဲ႕ရွင္းစဲ့တို႔က လက္မထပ္ခင္ထဲက ကိုယ္စီကုန္သည္ေတြျဖစ္က်ၿပီး လက္ထပ္ၿပီး သူတို႔လုပ္ငန္းေတြကို ပူးေပါင္းၿပီးေနာက္ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားစာရင္းဝင္ျဖစ္လာခဲ့က်တာပင္။ သူတို႔ေတြက လက္မထပ္ခင္ထဲက အခ်င္းခ်င္းက ေခ်ာင္ရန္နဲ႕သိေနၿပီး ေခ်ာင္ရန္ရဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ပဲ သူတို႔ကေတြ႕ဆုံခဲ့က်တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႕ေခ်ာင္ရန္ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈက နက္ရွိုင္းၿပီး ပုံမွန္လိုဆို သူတို႔က သူတို႔အတြက္ ေ႐ႊေခ်ာင္းမ်ားစြာကို ယူလာေပးမယ့္ စံပါယ္ပင္ကိစၥကို လက္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘဲ လာေျပာသူက ေခ်ာင္ရန္ျဖစ္ေနလို႔သာ တျခားတစ္ခုႏွင့္ လဲလွယ္ဖို႔ကို စဥ္းစားၾကည့္ေပးဖို႔ လက္ခံခဲ့တာျဖစ္သည္။
အကယ္၍ တျခားတစ္ခုက စံပါယ္ပင္ရဲ႕အက်ိဳးျမတ္နဲ႕ အနည္းငယ္ပဲကြာေနရင္ေတာ့ သူတို႔က စဥ္းစားေပးမွာေပမယ့္ အဆမ်ားစြာ ကြာေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔က လက္ခံျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
သူတို႔က ခန္းမထဲဝင္လာခ်ိန္မွာ ေခ်ာင္ရန္ႏွင့္အတူ ရည္မြန္ပုံရသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ထိုလူငယ္က ေခ်ာင္ရန္ေျပာသည့္လူ ျဖစ္မယ္မွန္းတန္းသိလိုက္က်သည္။
ေခ်ာင္ရန္က သူတို႔ဝင္လာတာေတြ႕ေတာ့ မၾကည္မသာဟန္နဲ႕...
"မင္းတို႔ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ၾကာေနရတာလဲ မင္းတို႔ပဲအလုပ္ရွိတယ္ထင္ေနတာလား"
သူတို႔ ခဏနဲ႕ေရာက္လာမယ္ထင္ၿပီး ပိုင္လီက လူသြားငွားဖို႔ရာေတာင္ အရင္မသြားခဲ့ဘူးေလ။
ဒါကိုၾကားေတာ့ ခ်ိန္အန္းနဲ႕ရွင္းစဲ့က မေပ်ာ္႐ႊင္ေတာ့ပဲ ရွင္းစဲ့က...
"ငါတို႔လည္း ခ်က္ျခင္းထလာခဲ့တာပါပဲ ဘယ္မွာၾကာေနလို႔လဲ ျပႆနာရွာမေနနဲ႕"
ဒါကိုၾကားေတာ့ ေခ်ာင္ရန္သည္ ႏွာေခါင္းရႈံလိုက္ၿပီးေနာက္ ပိုင္လီအား ထိုလူမ်ားက ခ်ိန္အန္းႏွင့္ရွင္းစဲ့ျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးလာခဲ့သည္။
အဲဒီေနာက္သူက ထိုႏွစ္ေယာက္အားလည္း...
"ဒီေကာင္ေလးက ငါမင္းတို႔ေျပာျပထားတဲ့ ပိုင္လီဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ပဲ မင္းတို႔ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာေရာင္းလာတဲ့ အဲဒီပန္းပင္က ေတာနက္ထဲကေန သူရွာေတြ႕ထားတာေလ အဲတာကို အခိုးခံလိုက္ရတာ"
ခ်ိန္မ်ိဳးရိုး ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ေခ်ာင္ရန္စကားအဆုံး၌ မ်က္ႏွာမေကာင္းက်ေတာ့ေပ။ သူတို႔က ဒါေတြကို ေခ်ာင္ရန္ေျပာျပထားလို႔ သိၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီး ေခ်ာင္ရန္က ဒီလိုမ်ိဳး အရင္ပိုင္ရွင္ေရွ႕မွာ ထုတ္ေျပာလာလိမ့္ဦးမယ္လို႔ မထင္ထားပါဘူး။ သူတို႔က ဒါကို ခိုးရာပါမွန္းမသိလို႔ လက္ခံခဲ့မိၿပီး ဒီပန္းပင္ကို အရမ္းမ်က္စိက်ေနတာေၾကာင့္လည္း ေနာက္ေၾကာင္းကို မစစ္ေဆးနိုင္ခဲ့ဘဲ ခ်က္ျခင္းၿမိဳ႕ေတာ္ကို တန္းသြားခဲ့မိက်တာျဖစ္သည္။
အခုေတာ့ သူတို႔ခိုးရာပါပစၥည္းကို လက္ခံဝယ္သူေတြလို အေျပာခံေနရၿပီ။ ဒီအတြက္.ေခ်ာင္ရန္က သူတို႔ကို အနည္းငယ္မေက်နပ္ေနတာမွန္း သိတာေၾကာင့္ သူတို႔ကလည္း ခါးသီးစြာနဲ႕...
"မင္းအရင္ကလည္း ေျပာၿပီးၿပီေလ ငါမေျပာဘူးလား ငါတို႔လည္းမသိလို႔ပါလို႔ မင္းဘယ္အခ်ိန္ထိ ငါတို႔ကို ထိုးႏွက္ေနဦးမွာလဲ"
အဲဒီေနာက္ ခ်ိန္အန္း .ပိုင္လီကိုလည္း ၾကည့္လိုက္၍...
"မင္းကငါ့ထက္ငယ္ေတာ့ ညီေလးပိုင္လို႔ပဲေခၚမယ္ ညီေလးပိုင္ ငါတို႔လည္း တကယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ငါတို႔က ပန္းပင္ကို အရမ္းသေဘာက်တာေၾကာင့္ ေနာက္ေၾကာင္းကို မစစ္ေဆးနိုင္ဘူးျဖစ္သြားတာ စိတ္ထဲမထားပါနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား"
ပိုင္လီသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္သြားၿပီဆိုထဲက ပန္းပင္ကို ျပန္မရနိုင္ေတာ့မွန္း သိထားၿပီးျဖစ္လို႔ ေထြေထြထူးထူး ခံစားေနမည္ မဟုတ္ေပ။ ဒါေၾကာင့္သူက လိုရင္းကိုပဲ...
"အစ္ကိုခ်ိန္ သူမ်ားလက္ထဲေရာက္သြားတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ သတိလြတ္သြားလို႔လည္း ပါပါတယ္ ဒါက ျပန္ျပင္လို႔မွမရေတာ့တာ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီပန္းပင္ေတြကို အမဲလိုက္ရင္း ေတာင္ရဲ႕အနက္ပိုင္းထဲက အမွတ္မထင္ေတြ႕လာခဲ့တာ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္လာေမးလည္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး ရွိၿပီးသားတစ္ပင္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကေကာေလးေတြက အရမ္းႀကိဳက္တာေၾကာင့္ ေရာင္းေပးနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ဒါေၾကာင့္ ဒီပန္းပင္ရဲ႕အရင္းျမစ္က ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဖုံးကြယ္ထားေပးေစခ်င္ေနတာပါ ပန္းပင္ကအရမ္းေစ်းႀကီးေတာ့ ေငြပုံေပးတာေၾကာင့္ ႐ြာသားေတြ ေလာဘနဲ႕ ေတာထဲဝင္က်ၿပီး ဒုကၡေရာက္က်မွာကိုလည္း တကယ္ကိုမျမင္ခ်င္ဘူး အဲဒီေတာက တကယ္ကို အႏၱာရယ္မ်ားလြန္းတာေၾကာင့္ပါ"
ခ်ိန္အန္းႏွင့္ ရွင္းစဲ့သည္ ပိုင္လီေျပာတာ နားေထာင္ၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္က်သည္။ သူတို႔က ေခ်ာင္ရန္အနည္းငယ္ေျပာျပထားလို႔ နန္ေခ်ာင္း႐ြာက ႐ြာသားတစ္ေယာက္ ေတာထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ေသဆုံးခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကို သိထားၿပီးပါၿပီ။ ေျပာရရင္ ေတာေတာင္အနက္ထဲေတြကအရမ္းအႏၱာရယ္မ်ားတာကို သူတို႔လည္း သိထားေပမယ့္ အဲတာက ပိုင္လီေတာင္ လုပ္နိုင္ေသးတာပဲလို႔လည္း ေတြးမိက်၏။
သူတို႔က အစမွာ ပန္းပင္ရွာေတြ႕ခဲ့တဲ့လူကို ေငြအမ်ားႀကီးနဲ႕ကမ္းလွမ္းၿပီး ဒီလိုပန္းပင္ေတြ ထပ္ရွာခိုင္းဖို႔စဥ္းစားထားကာ ပိုတြင္က်ယ္ေအာင္ ထိုနယ္နားတစ္ဝိုက္က လူေတြကိုလည္း ေငြအပုံႏွင့္ဆြဲေဆာင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့က်တာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ပိုင္လီက သူတို႔အား ဤသို႔လာေျပာေနေတာ့ သူတို႔လည္းအ နည္းငယ္ေတာ့ ေတြေဝသြားက်ၿပီး အဲလိုမွမရရင္ သူတို႔က ေၾကးစားအဖြဲ႕ငွားၿပီး ပိုင္လီကိုပဲ ပန္းပင္ေတြေတြ႕ခဲ့တဲ့ေနရာကို လမ္းျပခိုင္းရမလားဟု စဥ္းစားေနက်တဳန္းတြင္ ပိုင္လီက အျဖဴေရာင္အိုးတစ္လုံးကို သူတို႔ေရွ႕ တြန္းပို႔ေပးလာလဲ့ေလသည္။
ၿပီးေတာ့ သူကေျပာလာခဲ့၏။
"ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က ဒါနဲ႕ပန္းပင္ကိစၥကို လဲလွယ္ခ်င္တယ္"
ခ်ိန္မ်ိဳးရိုးဇနီးေမာင္ႏွံက ခဏရပ္တန့္သြားက်ေသာ္လည္း သူတို႔က အိုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တုန္းပါပင္။ အိုးအဖုံးကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ ထြက္ေပၚလာတဲ့ရနံ႕က သူတို႔ကို အနည္းငယ္အံၾသသြားေစၿပီး သူတို႔လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ပင္ ခြက္ေတြယူလာေစကာ အရသာကိုျမည္းၾကည့္ခဲ့က်သည္။
အဲဒီေနာက္ သူတို႔က တြက္ခ်က္ေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕အခ်င္းခ်င္းၾကည့္ေနခဲ့က်ၿပီး ခဏၾကာမွ ရွင္းစဲ့က ပိုင္လီကိုၾကည့္လာခဲ့ကာ ေျပာလာခဲ့၏။
"ေမာင္ေလးပိုင္ ဒါကဘယ္လိုေခၚတာလဲ ၿပီးေတာ့ မင္းဒါကို ေရရွည္လုပ္သြားမွာလား"
ပိုင္လီက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္၍...
"ဒါကို သစ္သီးဝိုင္လို႔ေခၚၿပီး အမ်ိဳးစားအေနနဲ႕ စပ်စ္သီးနဲ႕ လုပ္ထားတာျဖစ္လို႔ စပ်စ္သီးဝိုင္လို႔ ေခၚပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဒါကို ပုံမွန္လုပ္သြားမွာေပမယ့္ ဝိုင္ေဖာက္ဖို႔က အခ်ိန္ၾကာတက္တာေၾကာင့္ အေရတြက္ သိပ္မမ်ားနိုင္ပါဘူး "
ထို႔ေနာက္ ပိုင္လီသည္ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခ်က္စီၾကည့္လိုက္၍...
"အကယ္၍ အစ္ကိုခ်ိန္တို႔သာ လဲလွယ္ဖို႔သေဘာတူတယ္ဆိုရင္ ဒါကိုေရာင္းဖို႔အခြင့္ေရးကို အစ္ကိုတို႔ကိုပဲေပးလိုက္မယ္ေလ "
ဒီတိုင္းျပည္၌ ပထမဆုံးေပၚလာမည့္ သစ္သီးဝိုင္ေတြ၏ ေရာင္းဝယ္ခြင့္သည္ "က်န့္က်ိဳး" ကုန္သည္အဖြဲ႕ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္လိမ့္မည္။
ဝိုင္ရဲ႕အရသာကို ျမည္းၾကည့္ၿပီးတဲ့ သူတို႔က ဒီဆြဲေဆာင္မႈကို လုံးဝမလြန္ဆန္နိုင္ပါဘူး။
ခ်ိန္အန္းသည္ စပ်စ္သီးဝိုင္ေတြငုံ႕ၾကည့္ေနကာ အေရာင္၊အနံ႕ႏွင့္အရသာအရ ဒီအသီးေတြက ၿမို႔ေတာ္မွာ ေ႐ႊေခ်ာင္းေတြႏွင့္သာ ဝယ္ရသည့္ စပ်စ္သီးေတြႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ေၾကာင္း တန္းသိနိုင္ခဲ့သည္။ သူတို႔ကသစ္သီးေတြျဖစ္လို႔ စပ်စ္သီးေတြကို ျမင္ဖူးခဲ့ပါတယ္။
မူလမွာ ေခ်ာင္ရန္က ပန္းပင္ကိစၥနဲ႕ လဲလွယ္ဖို႔ကိုသစ္သီးၿခံတစ္ခုရဲ႕ သစ္သီးေရာင္းဝယ္မႈနဲ႕ လဲမယ္လို႔ေျပာခဲ့တာျဖစ္လို႔ သူတို႔က သိပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘဲ ေခ်ာင္ရန္က အဲတာက စပ်စ္သီးမ်ားပါ ပါမည္ဟုေျပာခဲ့၍သာ လာၾကည့္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ခဲ့တာပင္။
ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ေဖာက္သည္တခ်ိဳ႕ ရွိေပမယ့္ စပ်စ္သီးေတြရဲ႕ကိုင္တြယ္ခြင့္က သူတို႔လက္ထဲမွာ ရွိမေနဘူး။ အကယ္၍ ဒီမွာ တကယ္ စပ်စ္သီးေတြရွိပါက အဲတာက ပန္းပင္ေတြေလာက္ကို သူတို႔ကို အက်ိဳးျမတ္ေပးမွာျဖစ္သည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ေခ်ာင္ရန္ကဘအဲဒီစပ်စ္သီးပင္ေတြက ေတာထဲကေန ေတြ႕လာေတြျဖစ္ၿပီး သူက တကယ့္စပ်စ္သီးကို မျမင္ဖူးတာေၾကာင့္ တကယ္စပ်စ္သီးဟုတ္မဟုတ္ကို မေျပာနိုင္ဘူးဟု ေျပာခဲ့၍ စိတ္ပ်က္သြားခဲ့က်တာလည္းျဖစ္သည္။ ေတာထဲက ေတြ႕ခဲ့တဲ့အပင္ကဆိုမွေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္စရာက သိပ္မရွိဘူးေလ။ သို႔ေသာ္ ေခ်ာင္ရန္၏ အရသာကေတာ့ေကာင္းတယ္ဟူေသာ စကားေၾကာင့္သာ အနည္းငယ္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ေရာက္လာခဲ့က်တာျဖစ္၏။
တကယ္တမ္း သူတို႔ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အဲတာက စပ်စ္သီးေတြထက္ေတာင္ အလားလာပိုေကာင္းနိူင္သည့္ သစ္သီးဝိုင္ဆိုတာျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး သူတို႔က ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို မနည္းပင္ဖုံးဖိထားခဲ့က်ရသည္။ ထပ္ၿပီးအဲဒီဝိုင္ကို လုပ္ထားတဲ့စပ်စ္သီးက တကယ္စပ်စ္သီးေတြျဖစ္ေလာက္မယ္မွန္း ခန့္မွန္းနိုင္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြက အတိုင္းဆမဲ့ပါပဲ။
ခ်ိန္အန္းရဲ႕ေလသံက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႕အတူ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာၿပီး ပိုင္လီအားေမးလာခဲ့ေတာ့သည္။
"ညီေလးပိုင္ ငါ့မိတ္ေဆြ ေခ်ာင္မ်ိဳးရိုး ေျပာတုန္းက မင္းက စပ်စ္သီးနဲ႕တူတဲ့အသီးေတြကို ေရာင္းခ်င္ေနတာတဲ့ မင္းကၿခံနဲ႕ေတာင္စိုက္ထားတာဆို အမွန္တိုင္းပဲေျပာမယ္ေနာ္ ငါအခုၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ ဒီဝိုင္လုပ္ထားတဲ့အသီးေတြက တကယ့္စပ်စ္သီးေတြျဖစ္ေလာက္တယ္ အဲေတာ့ မင္းဝိုင္ပဲလုပ္မွာလား အသီးေတြကို ေရာင္းဦးမွာလား"
...............................................
(AN/ Wpမွာျပန္တင္တိုင္း ကိုယ္လည္းျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ လြမ္းစရာႀကီး)