Yohanne's POV
Andito kami sa resort namin para sa farewell party. Aalis na kami bukas.
Bukas... di ko na sya makikita... Yung mga ngiti nya, mawawala na... Yung tawa nya, mamimiss ko ng sobra... Yung pambabara nya, hahanaphanapin ko yun.
Hay Scarlette, bat kasi ganito ang buhay.
"Yo baby bro. tara na. Madami ng nasa baba naghihintay." pagkapasok ng ate ko sa kwarto ko, eto ang pambungad nya.
"susunod na lang ako." matipid kong sabi at nginitian sya.
"Bat ba ang lungkot mo?" umupo sya sa tabi ko.
"Sino ba ang hindi?"
"Hay. Umiibig ka na talaga hanu?" napabuntong hininga ako sa tanong nya. Inayos nya ang necktie ko.
"Anong klaseng tanong yan?" pagkakaila ko.
"Ang laki laki mo na baby bro, dati uhugin ka pa." natatawa nyang sabi.
"Psh. Pogi parin naman ako."
*knock*
"Young masters, tinatawag na po kayo. Naghihintay na po sila." pagtawag samin ng butler.
--
Scarlette's POV
I was wearing one elegant gown para sa farewell party. Para atleast, bago umalis si Yohanne, maganda ako.
Teka, maganda naman talaga ako.
"Diba yun yung Miss Harper?"
"Oo. Yung anak ng Asia's richest couple?"
"Yah! Balita ko rin e."
Psh. Pagpasok ko yun na agad ang sumalubong sakin/. What's new?
"Good evening ladies and gentlemen!" sabi nung Emcee sa stage.
Nakakainis tong kambal na 'to! Aalis pero nagpaparty pa. May program pa! TS!
"We are gathered here for Yohanne and Yohanna's farewell party. May we welcome the twins!"
Pumasok naman sila. PSH! Akala mo debut nila e! Aalis na lang e, manong umalis na. Di yung pinamumuka nila sakin naiiwan nila ako.
"Hello. Thank you for accepting the invitation." bati ni Yohanna.
"It's our pleasure." dugtong ni Yohanne.
Pleasure your face! Pleasure pala ang makitang aalis na kayo!
"May we call on our closest friends to give us a message."
"First, bro Hans Dizon." tawag ni Yohanne. LOL bat wala akong kilalang ibang kaibigan nila?
"Bro Yohanne at Bro Yohanna." sabi nung Hans
"BWISET KA HANS!" sigaw ni Yohanna. Nagtawanan naman yung mga audience.
"Joke lang. Para sainyo, salamat sa pagkakaibigan naten. Blah blah..."
Pumunta ako malapit dun sa may wine. Kumuha ako ng isang glass. Tumigin ulit ako sa stage. Sakto namang tumingin sa direksyon ko si Yohanne. Nung nagtama ang mga mata namin, ngumiti sya pero umiwas ako ng tingin. Ayokong ipahalata na nasasaktan ako..
Madami pang nagsalita sa harap. Yung iba kilala ko kasi nasasama sila tuwing nagta-travel kami sa ibang bansa kami dati.
"Lastly, we would like to call our greatesdt friend since we were kids. Miss Mekayla Harper." sabi ni Yohanna. Muntik ko ng mabuga yung wine na iniinom ko.
nakatingin silang lahat sakin. Dpat magsalita ako. It's now or never.
Umakyat ako ng stage at lumapit sa kambal. Bat ganon? In every step I take, parang mas lumalayo sila sakin. Sa bawat tapak, nasasaktan ako.
"Hello sa inyong kambal! Sa lahat ng dumalo dito sa party, gusto kong malaman nyo na simula mga bata kami, kami na ang magkakasama! Kaya ang h-hirap t-tanggapin na, iiwan nila ako" naiiyak ako.
No Scarlette, wag kang umiyak.
"Yohanna, salamat dahil simula bata ikaw na ang kasama ko. Kahit nagkahiwala tayo dati, I-I s-till treat you as my sister." napangiti naman kami pareho.
"At ikaw mokong na Yohanne ka." nagtawanan ang audience. "Salamat sa mga kalokohan mo. Sa pagba-brankupt mo sakin dahil nagpapalibre ka, sa pakikigamit ng wifi sa office ko kahit wala ka namang patago, sa mga panahon na nagiging manyak ka, lahat ng yon, t-tandaan k-ko pag i-iniwan m-mo ako."
"Pero alam mo, ang s-sakit. K-kasi nung i-isang a-araw lang, nag-aaway pa tayo kung sino ang matutulog sa kama. D-di nga t-tayo nakatulog e. HAHA!" I faked laugh. Di ko namalayan na niiyak na pala ako. Nakakainis naman! Nakikita ko ang mga mata ng mga audience.
Tinignan ko si Yohanne. I can feel na nasasaktan sya... Kay Yohanna naman, parang natutuwa pa sya sa mga mangyayari...
"S-salamat sainyong dalawa. May aa-atraso ka pa saking Yohanne ha! I-inlove k-ka p-pala ssakin."
Nagbulungan naman ang mga audience.
"S-scarlette.."
"Nakakainis! A-ako din e! M-mahal din n-naman kita. D-di lang d-dahil kababata kita, e-ewan! A-ang s-sakit.."
Di ko na kaya.
Tumakbo ako paalis ng stage. Wala akong makita dahil na din sa mga luha na kasalukuyang nag-uunahan sa pagtulo.
Narinig ko na tinatawag ako ni Yohanne. Hinabol nya pala ako.
"Scarlette... sorry."
"Yung sorry mo na ba yan, makakabawas sa s-sakit? H-ha?! Yang s-sorry na ba yan, pipigilan ka sa pag-alis?"
"Scarlette." before I knew it, naka hug sya sakin. Nakakainis! Mas pinahihirapan nya ako. Dahil pag nawala sya, baka hanap hanapin ko to.
"I'll be back for you.." Yan na lang ang sinabi nya at bumalik na sa party.
Kailangan ko ng umalis dito.
Pero bago ako umalis, sumulyap ako ng isa pang beses sa farewell party.
"Please welcome Mr. Yohanne that will serenade us." sabi nung host.
"I dedicate this song to you, Scarlette."
"Kung inaakala mo
Ang pag-ibig ko’y magbabago
Itaga mo sa bato
Dumaan man ang maraming pasko
Kahit na di mo na abot ang sahig
Kahit na di mo na ‘ko marinig
Ikaw pa rin ang buhay ko"