'Jonathan.'
'Aanwezig.' Jonas houd zijn hand omhoog en zijn mentor knikt. Jonathan Bakker dus, zijn naam begint met een B, dus hij is gewend om als eerste te worden opgenoemd. Hij kijkt vanuit zijn ooghoek stiekem naar de jongen naast hem. Zijn middellang blond haar hangt boven zijn schouders en komt net voorbij zijn oren. Nu, denkt Jonas, gaat hij eindelijk weten hoe hij heet.
'Maarten.'
'Ja.' het waren niet de lippen van de jongen naast Jonas die bewogen. Jonas denkt terug aan de droom die hij had. Die jongen naast hem, heeft het allemaal verpest. Hij hoorde Floor uit te kleden, hij had Floor nog eens willen kussen, ook al is het allemaal slechts een gedachte. Hij wilt er vaker over dromen.
'Leon.'
'Hier.' weer was het hem niet. De jongen heeft niet eens door dat Jonas hem zo vijandig aanstaart. Maar wie weet past een Maarten of een Leon wel helemaal niet bij hem. Opeens klinkt er geklop op de deur. Jonas zucht geërgerd, nu weet hij nog steeds niet hoe hij heet. Jonas heeft een hekel aan het feit dat hij iemand haat zonder naam. Floor doet de deur open en Jonas gaat direct recht zitten. Zijn boze blik verdwijnt en zijn mentor kijkt Floor vragend aan.
'Ik was Merijn zijn potlood vergeten terug te geven.' de docent voor de klas wijst naar de jongen naast Jonas. Jonas kijkt naar de blonde jongen die nu een naam heeft gekregen. Vervolgens kijkt hij naar Floor en hij voelt zich een stuk zenuwachtiger worden.
'Alsjeblieft Merijn.' zegt Floor liefjes en ze legt een briefje in Merijns handen. Merijn kijkt haar verbaast maar toch glimlachend aan. Floor grinnikt en loopt dan weg. Meneer Willems gaat vervolgens verder met zijn aanwezigheid check.
Merijn ontvouwt het briefje en Jonas probeert te lezen wat er op staat. Hij kan het echter niet lezen. Merijn glimlacht en vouwt het terug op. Merijn draait zijn hoofd naar Jonas en Jonas kijkt hem vies aan. Merijn lacht kleintjes.
'Je hebt er weer zin in zo te zien.' zegt hij zachtjes en Jonas perst zijn lippen stevig op elkaar.
'En jij denkt nog steeds dat je grappig bent. Serieus is het niet duidelijk dat ik geen interesse heb om vrienden te zijn?' Jonas voelt zich jaloers door het contact dat Merijn met Floor heeft. Misschien kan hij hem op een bepaalde manier gebruiken maar hij weet niet of hij daar zin in heeft.
'Je kan ook gewoon aardig doen zonder vrienden te zijn.' Jonas kijkt hem chagrijnig aan.
'Nou dan begin je niet goed hé?' Merijn knikt scheef en hij staart voor zich uit.
'Dan niet.' Jonas wend ook zijn blik af en staart net zoals Merijn voor zich uit. Hij bijt kwaad op zijn lip en hoopt dat er snel nieuwe plekken worden gemaakt.
'Merijn,' mompelt hij zacht. 'eerder mandarijn.' Merijn grinnikt.
'Wie is de clown nu hé?' Jonas draait geërgerd zijn hoofd.
'Volgens mij heb ik jou niks gevraagd.'
'Jonas Bakker!' Jonas kijkt boos voor zich uit en meneer Willems kijkt hem waarschuwend aan.
'We zitten in de introductie week hé? Je wilt toch zeker niet nu al nablijven?' Jonas zucht.
'Nee natuurlijk niet, wat is dat nou voor een vraag.' meneer Willems gaat een beetje gestoord verder met zijn les.
'Dus jij kent Floor hé?' vraagt hij dan competitief.
'Ja.' zegt Merijn met een grote grijns op zijn gezicht. Jonas bijt boos op zijn lip.
'Ik wist het.' zegt hij binnenmond en hij balt zijn handen tot vuisten. Als Merijn en Floor iets hebben dan moet Jonas er eerst tussen zien te komen voordat hij Floor kan overwinnen.
'Wat weet je, dat ik en Floor elkaar kennen?' Merijn grijnst nieuwsgierig en Jonas heeft het maar al te goed door. Die hufter gaat er met zijn meisje vandoor.
'Ja.' zegt Jonas kort maar krachtig.
Als het pauze is komt Jonas Ruben al snel weer tegen op de gang. Hij loopt direct naar hem toe.
'Floor heeft al iemand.' zegt hij zonder er doekjes om te winden.
'O ja joh? Heb je gekeken of het facebookofficial is?' Jonas geeft Ruben een stoot.
'Ze heeft met die blonde dolly. Je weet wel prince charming uit Shrek.' Ruben denkt na.
'O, die Merlijn. Nee, dat was van het zwaard in de steen...'
'Merijn, hoe dan ook. Hij is overduidelijk geen concurrentie voor mij. Maar ik moet wel aan Floor zien te bewijzen dat ik beter ben dan hem.' Jonas en Ruben lopen naar buiten en Jonas gaat verder met zijn dilemma.
'Ik zit naast hem in m'n mentorklas en ik heb nu al de pesthekel aan hem. Hij zit daar altijd maar zo stom te lachen, en doen alsof hij alles is. Elke keer als ik boos word lacht hij het als een soort Disney prins weg.' Ruben kijkt Jonas nadenkend aan.
'Je vergeleek hem wel met prince charming.'
'Uit Shrek ja!' Ruben gniffelt en focust zich op de fles water die hij tegen zijn lippen aanzet en uit begint te drinken. Jonas wacht een tikkeltje ongeduldig tot dat hij stopt en zijn woord doet.
'Misschien moet je dichter bij deze Disney prins komen.' Jonas kijkt hem afkeurend aan.
'Pardon?'
'Ja, als hij het zo goed kan vinden met Floor, waarom zorg je dan niet dat je het goed kan vinden met hem, zodat je een goede reden hebt om met Floor om te gaan.' Jonas blijft voor een tijdje stil en bedenkt het plan van Ruben. Het is overduidelijk geen slecht idee, maar het kost zoveel inzet en moeite.
'Nooit, van m'n leven. Ik kan die gast niet uit staan.' Ruben zucht en ziet hoe Jonas zijn geniale plan in het water gooit.
'Wie kan je niet uit staan?' Casper is bij de twee komen staan. Jonas kijkt in de donkerbruine ogen van Casper.
'Je moeder.' zegt hij geërgerd.
'Ouch.' mompelt Casper die direct door heeft dat zijn vriend niet in de stemming is voor een serieus gesprek. Marie komt richting Ruben gelopen en ze geeft hem glimlachend een kus. Haar licht bruin haar hangt ver boven haar schouders en zit speels met een speldje uit haar ogen gehouden.
'Denk er over na.' zegt Ruben tegen Jonas en daarna verdwijnt hij samen met zijn vriendin.
'Toen waren er nog twee.' mompelt Casper en Jonas gooit zijn hoofd even in zijn nek. Als hij weer op kijkt ziet hij Floor en Merijn lopen. Het "perfecte koppel". Jonas kijkt de twee jaloers aan. Hun blonde haar dat zo sierlijk wappert in de wind. Het is om misselijk van te worden. Maar als Jonas op die plek mocht staan, op de plek van Merijn, dan zou het perfect zijn. Dan zou hij haar hand vast houden en nooit meer loslaten...
'Jonas.' Jonas schrikt wakker uit zijn dagdroom.
'Was je weer naar Floor aan het staren?' vraagt Pim die bij de groep is gekomen. Jonas kijkt direct naar de grond.
'Hou je bek.' mompelt hij en Pim lacht zachtjes. Iedereen in de groep is Jonas' botte uitspraken allang gewend. Al lijkt het dit schooljaar wel erger te zijn dan tevoren.
Opeens gaat zijn telefoon af. Jonas ziet dat Cato belt dus neemt hij meteen op.
'Hé.' zegt hij zachtjes.
'Vergeet niet dat je vanavond je eerste uren gaat draaien hé? Ik ben er niet maar ik heb iemand die op dat moment achter de balie staat geïnformeerd dat je voor het eerst komt.' Jonas kijkt hulpeloos de lucht in. Dat kan er ook nog wel bij, zijn eerste werkdag.
'Jonas?' Jonas merkt dat hij te lang stil is geweest.
'Weet je Cato, ik voel me vandaag eigenlijk helemaal niet zo goed, ik geloof dat het beter is als ik de eerste dag thuis blij-'
'Je komt gewoon Jonas! Dit is nou net het kutste stuk waar je doorheen moet. Stel je niet zo aan en verdien geld! Wat is er erg aan het verdienen van geld! Hoor je me? G, E, L, D. GELD!' Jonas rolt zijn ogen.
'Prima! Ik ben er! Fuck jou.' en hij hangt op. Zijn vrienden zijn zonder hem een gesprek begonnen en hij stopt zijn telefoon weg. De bel klinkt over het schoolplein en Jonas loopt zonder zijn vrienden naar binnen. Hij haat zulke introductie weken. Hij ging hier al drie jaar naar school en in het vierde jaar is er niets veranderd. Behalve zijn haatmeter misschien. Die is op dit moment erg hoog. Als hij naar binnen loopt stoot hij tegen iemand aan.
'Flikker op!' zegt hij recht in Merijns gezicht die hem neutraal aan kijkt.
'Heb jij soms last van een agressie probleem? Want anders ken ik nog el iemand die-' Jonas drukt hem tegen de muur aan en hij kijkt hem op zijn kwaadst aan. Zijn wenkbrauwen staan ver naar beneden en zijn ogen staan klein.
'Ik weet niet wie je bent, of waarom ik zo'n hekel aan je heb. Maar ik zweer het je, als je nog een keer iets zegt wat me niet aanstaat dan zal je er snel achter komen wat er gebeurd.' Merijn heeft het gehad met het aardig spelen. Hij grijpt Jonas' zijn pols stevig vast.
'Het erge is dat je denkt overal mee te kunnen weg komen! Je kunt niet zomaar boos op iemand zijn puur omdat jou leven niet gaat zoals je het wilt.' Jonas merkt de verstrakkende grip om zijn pols op en hij haat het op dit moment ontzettend dat hij kleiner is. Merijns lange slanke lichaam grijpt Jonas stevig vast.
'Jij geeft me anders voldoende redenen om je te slaan nu.' Merijn lacht zonder emotie.
'Waarom doe je het dan niet, dan zien we wel waar dit op uit komt.' er verzamelen zich allemaal kinderen om hun heen omdat ze erg zin hebben in een gevecht tussen de twee. Jonas besluit niet lang te wachten en hij haalt uit op Merijn lip, die vieze volle lippen waar hij over gedroomd heeft. O, hij walgt er van. Merijn voelt een stekende pijn en een zwelling vindt plaats op zijn lip. Als snel geeft hij Jonas zijn verdiende loon door hem een klap terug te geven.