ရင်ခုန်ခြင်း၏ အဓိပ်ပါယျ
or
ဦးရဲ့.... ချာတိတ်
အခန်း (၂၉)
.
" မြေးမလေး ဒါက ဘယ်သွားမလို့လဲ "
" တခေတ် မေမေ့အိမ်ပြန်တော့မယ် အဘိုး "
" ဟေ... ဘာလို့လဲ မြေးမလေး။ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်ရင် ရှောင်ထွက်သွားတာထက်၊သေချာ ဖြေရှင်းရတယ်။မဟုတ်ရင် မြေးမလေးနဲ့ မြေးကြားမှာ နာကျင်စရာတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ် "
" တခေတ်ကိုမချစ်တဲ့ လူကြောင့် နာကျင်စရာဆိုတာ ရှိလာမှာ မဟုတ်ပါဘူး။တခေတ် ဦးလေးကြီးနဲ့လည်း စကားပြောပြီးပါပြီ။တခေတ် မေမေ့ဆီ ပြန်မှာလည်း သိပါတယ်။အဘိုးဆီကို တခေတ် အားတဲ့အခါ လာလည်ပါ့မယ်။အခုတော့ သွားလိုက်ပါဦးမယ် "
အဝတ်အိတ်ဆွဲပြီး ထွက်သွားတဲ့ မြေးချွေးမလေးကြောင့် ဦးသောကမှာ စိတ်မောသွားရ၏။
" ဒါက ဘယ်လဲ။မြေးမလေးနောက်ကို လိုက်သွားမလို့လား "
" မနေချင်လို့ ထွက်သွားတဲ့ လူနောက်ကို လိုက်သွားစရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး အဘိုး "
" ဒါဆို လိုက်မခေါ်တော့ဘူးလား။တကယ်ပဲ
မြေးမလေးနဲ့ မင်းက လမ်းခွဲမလို့လား... "
" လိုက်မခေါ်ဘူးဘဲ ပြောတာ။လမ်းခွဲမယ်လို့ မပြောဘူး "
" လိုက်မခေါ်ဘူးဆိုရင် အခု ဘယ်သွားမလို့လဲ "
" အလုပ်ရှိလို့ ကုမ္ပဏီကို ပြန်သွားမလို့ "
" အော်... မင်း က အလုပ် လုပ်နိုင်သေးတယ်ပေါ့။မိန်းမက အထုပ်ဆွဲပြီး အိမ်ကနေ ထွက်သွားတာတောင် "
" အလုပ်မလုပ်နိုင်ရအောင်၊ကျွန်တော်နဲ့ ချာတိတ် က ကွာရှင်းလိုက်တာလည်း မဟုတ်ဘူး။ကွာရှင်းမှာလည်း မဟုတ်ဘူး။တခဏ စိတ်အဆင်မပြေလို့ ချာတိတ် က သူ့အမေအိမ် သွားနေရုံလေးပဲ "
" ဟိုက သူ့အမေဆီပြန်တာ တခဏမဟုတ်ဘဲ၊တစ်သက်လုံးဆို မင်း ဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
" အဲ့လိုအဖြစ်ခံမှာ မဟုတ်လို့... အဲ့လိုဖြစ်လာစရာ အကြောင်းကို မရှိဘူး။ပြီးတော့ ရွှေတခေတ် က
ကျွန်တော့်မိန်းမပဲ ဖြစ်ရမယ်။ဘယ်ကောင်နဲ့ ယူခွင့်ရော၊ကြိုက်ခွင့် မရှိစေရဘူး "
" အဲ့လို ပြောတဲ့ မင်းကို မိန်းမကထားသွားပြီမလား အခု... "
" ထားသွားတာ မဟုတ်ဘူး။အချော့ခံချင်လို့ စိတ်ကောက်သွားတာ။ကျွန်တော်ကလည်း ချော့ဖို့ အတွေးမရှိသေးလို့ လိုက်မခေါ်သေးတာ... "
" ဪ... အဲ့လိုလား။ဒါမဲ့လည်း မင်း ထားခဲ့ရတာက ထားခဲ့ရတာပါပဲ "
" အဘိုးကဗျာ... လူကို ဖဲ့ဖို့ကြည့်နေတာပဲ။တော်ပြီ ကျွန်တော် အလုပ်သွားတော့မယ် "
တိုက်, အကောင်းပြောဆိုချင်းမရှိတဲ့ အဘိုးကြောင့် စိတ်ပိုတိုရကာ... ကုမ္ပဏီကိုသာ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။အိမ်မှာဆက်နေရင် အဘိုးနဲ့ တစ်ပွဲနွှဲရလောက်သည်။
ဦးသောကသည်လည်း အိမ်ထဲကနေ ထွက်သွားတဲ့ မြေးကို ကြည့်ကာ...
" မင်း ကို ဖဲ့ရတာပေါ့။ငါ့မြေးချွေးမကို အိမ်ကနေ ထွက်သွားရအောင် မင်း က လုပ်တာကိုကွ။မင်းကို ငါက စောင့်ကြည့်နေအုံးမှာ။ငါ့မြေးချွေးမကို အိမ်ပြန်မခေါ်နိုင်လို့ကတော့... မင်းကို ငါ့အိမ်ပေါ်ကနေ နှငျကျိုခပြဈမှာ နေတိမ်တိုက် မြေးစုတ် "
...............
" နေ့တစ်ပိုင်းလုံး အိမ်မှာ စိတ်ကြိုက်နေပြီးပြီ။အခု အဝတ်အိတ် ယူပြီး ပြန်တော့ ရွှေတခေတ် "
" မေမေကလည်း... "
" မေမေကလည်း မလုပ်နဲ့ အခုပြန်တော့ "
" တခေတ် မပြန်ဘူး။ဦးလေးကြီးနဲ့ လမ်းခွဲတော့မှာ "
" ရွှေတခေတ် အိမ်ထောင်ရေး ပြဿနာဆိုတာ ပေါ့ပေါ့တန်တန် ဆုံးဖြတ်ချက်ရတဲ့ အမျိုးမဟုတ်ဘူး။စိတ်လေးနည်းနည်းကောက်တာနဲ့ မပေါင်းတော့ဘူး။ကွာရှင်းမယ်။လမ်းခွဲမယ်ဆိုပြီး ကလေးစိတ်နဲ့ လုပ်လို့မရဘူး။ပြီးတော့ မောင်နေတိမ်တိုက် က သမီးကိုလာခေါ်တဲ့နေ့က... သူ့အဘိုး ဆေးရုံတက်ရမယ်လို့ သမီးကို ပြောမယ်ဆိုတာ မေမေ့ကိုပါ ပြောပြထားတာ။သူက ခေါင်းမာတဲ့ သမီးကို အိမ်ပြန်ခေါ်ရဖို့က အဲ့နည်းပဲ ရှိတယ်လို့ ပြောခဲ့တာ။မေမေကလည်း အဲ့လိုပြောတာ
အထွေအထူးမရှိလို့ လက်ခံပြီး၊မောင်နေတိမ်တို က်နဲ့အတူ လိုက်ပြီး သရုပ်ဆောင်ပေးခဲ့တာပဲ။အဲ့ဒါကြောင့် ပြန်တော့ "
မေမေက သူပါအလိုတူ၊အလိုပါလုပ်ထားတာကြောင့် တခေတ်ကိုအတင်းပဲ ပြန်လွှတ်နေတော့သည်။တခေတ်ကလည်း ထွက်လာကတည်းက ပြန်သွားဖို့ စိတ်ကူးမရှိ။
" တခေတ် မပြန်ဘူး။မေမေက အတင်းပြန်ခိုင်းရင် ဦးလေးကြီးအိမ်ကို မပြန်ဘဲ တခြားမှာ သွားနေပစ်လိုက်မှာ "
" ရွှေတခေတ် မေမေ့ကို ခြိမ်းခြောက်နေတာလား... "
" ခြိမ်းခြောက်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။မေမေက
အတင်းပြန်ခိုင်းနေရင်၊တခေတ် က တခြားနေရာမှာ သွားနေမယ့် အကြောင်း မေမေသိအောင်လို့
ပြောပြထားတာပါ "
ဒေါ်သန္တာမှာ စကားကိုလှည့်ပတ်ပြောတတ်သလို
ပြောရင်၊ပြောတဲ့အတိုင်းလည်း လုပ်တတ်သည့်
သမီးကြောင့်... စိတ်ကိုလျော့လိုက်ရသည်။
" အိမ်မပြန်ချင်ဘူးဆိုလည်း သဘောပဲ။ဒါမဲ့ ဒီည မောင်နေတိမ်တိုက် က လာခေါ်ရင်တော့... ပြန်လိုက်သွားရမယ်။မောင်နေတိမ်တိုက် အဘိုးကိုလည်း အားနာဖို့ကောင်းတယ် "
" စိတ်ချနေ အဲ့လူကြီး က တခေတ် ကို လာခေါ်မှာ
မဟုတ်ဘူး "
" ခေါ်တာ၊မခေါ်တာ သူ့အပိုင်း။လာခေါ်ရင်သာ
ပြန်လိုက်သွားဖို့ ပြောထားတာ။ပြီးတော့ ဒီအိမ်မှာ အိပ်ခန်းက နှစ်ခန်းပဲရှိတယ်။တစ်ခန်းက မေမေနဲ့
အငယ်ဆုံးလေး အိပ်တယ်။တစ်ခန်းက အလတ်ကောင် အိပ်တယ်။အဲ့ဒါကြောင့် သမီးအိပ်ဖို့ အခန်းပို မရှိဘူး။ဧည့်ခန်းမှာ အိပ်နိုင်ရင် အိပ်။မအိပ်နိုင်ရင် ယောက်ျားအိမ်သာ ပြန်အိပ် "
" မေမေ... "
" မေမေလုပ်မနေနဲ့။ကလေးစိတ်နဲ့ ယောက်ျား အိမ်ကနေ ဆင်းလာတဲ့ ညည်းလေးကို မေမေ က
ညစာကျွေးတာပဲ ကံကောင်းတယ်မှတ်။ညစာ မငတ်ချင်ရင် ကိုယ်အိပ်မယ့်နေရာကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်။မလုပ်တတ်ရင် ယောက်ျားအိမ်ပြန် "
" ယောက်ျားအိမ်ပြန်စရာလား... သန့်ရှင်းရေးပဲ
လုပ်မှာပေါ့။မလုပ်တတ်ရင်တောင် လုပ်တတ်အောင် လုပ်ပြီး မေမေ့ဆီမှာ ကပ်ကုတ်နေမှာ သိလား ဟွန့် "
ဒေါ်သန္တာသည် နှာခေါင်းလေးရှုံ့ကာ ဘောက်ဆက်ဘောက်ဆက်နဲ့ ဧည့်ခန်းသန့်ရှင်းရေး ထလုပ်နေတဲ့ သမီးကို ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြည့်နေမိတော့သည်။
" မေမေဆိုသည်မှာလည်း ငါ့သမီးလေး ယောက်ျား က နှင်ချလိုက်တယ်။ငါက ဂရုစိုက်ပေးမှပဲဆိုတာမျိုးလေး မရှိဘူး။အားနေ သူ့သမက်လူဆိုးကြီးဆီပဲ ပြန်ပို့နေတော့တာပဲ "
တခေတ် သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရင်းက...
ထမင်းစားခန်းမှာ ညစာအတွက် ပြင်ဆင်နေတဲ့ မေမေကြားအောင်လို့ စကားသံကျယ်ကျယ်လေးနဲ့ ပြောနေပေမဲ့... မေမေက မကြားဟန်ပြုနေသည်။အငယ်နှစ်ယောက်ကတော့ ကြက်မွေးတံမြတ်စည်းတစ်ချောင်းနဲ့ ဧည့်ခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတဲ့ တခေတ်ကို ပြုံးစိစိရုပ်လေးတွေနဲ့
ကြည့်နေကြသည်။
တခေတ်လည်း ထိုနှစ်ကောင်ကို သွားတွေပေါ်သည့်အထိ ရယ်ပြလိုက်မိသည်။သူတို့ကလည်း ပြန်ရယ်ပြသည်။ခဏအကြာ မေမေ့က ညစာစားဖို့ ခေါ်တာကြောင့် တခေတ်တို့ သုံးယောက် ထမင်းစားဆီ အပြေးသွားကြတော့သည်။
........
" ညစာ ဘာစားချင်လဲ။ကိုယ် မင်းကို ဆိုင်ကောင်းကောင်းမှာ လိုက်ကျွေးမယ်လေ "
"....................."
" ယံ ကိုယ်ပြောနေတယ်လေ စကားပြောပါအုံး "
" ကျွန်တော့်ကို စကားပြောစေချင်ရင်၊ကျွန်တော်
ကြားချင်တဲ့ စကားကိုသာပြော! အဲ့ဒါဆိုရင် ခင်ဗျား ကို မနားတမ်းစကားတွေ ပြောပေးမယ် "
" မင်း ကြားချင်တဲ့စကားက ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ "
" ဘာကိုမဖြစ်နိုင်တာလဲ။ခင်ဗျားတစ်ဘဝလုံးအတွက် ကျွန်တော်် က ရှာမကျွေးနိုင်ဘူးလို့ ထင်နေတာလား။အဲ့ဒါကြောင့် ဆိုင်ကို မပိတ်နိုင်တာလား "
" မင်း ကိုယ့်ကို ရှာမကျွေးနိုင်ဘူးလို့ ထင်ပြီး၊ဆိုင်ကိုမပိတ်နိုင်ဘူးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ဆိုင်က
ကိုယ်ကျောင်းပြီးကတည်းက အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအတွက် လုပ်လာခဲ့တာ။ကာစတန်မာတွေဆိုလည်း အခိုင်အမာရနေပြီ။ကိုယ်ကြိုးစားခဲ့လို့ အရာထင်နေတဲ့ အရာကို ကိုယ့်လက်နဲ့ တုံးတိဖြတ်ချလိုက်ဖို့က ခက်တယ်။ပြီးတော့ ကိုယ့််ဝန်ထမ်းတွေလည်း သူတို့ ရပ်တည်ရေးအတွက် ခက်ခဲသွားနိုင်တယ်။အဲ့ဒါကြောင့် ဆိုင်ကို ချက်ချင်းပိတ်ဖို့ဆိုတာက မလွယ်ဘူး "
" ဆိုင်ပိတ်ဖို့မလွယ်ရင် ကျွန်တော့်ကို ပိုဦးစားပေး၊ပိုပြီးဂရုစိုက်ပေးလေ။အခုတော့ ကျွန်တော်က ခင်ဗျားရဲ့ ကာစတန်မာတွေလောက်တောင်
အရေးစိုက်မခံရဘူး "
" ကိုယ် မင်းကို အရေးစိုက်ပါတယ် "
" အဟင် ဂရုစိုက်လို့ ဆိုင်မှာ သုံးနာရီလောက်
ထိုင်စောင့်နေတာ အနားတစ်ချက်လာပြီး စကားပြောဖော်တောင် မရဘူး "
" ဆက်လာတဲ့ ဒီညနေပိုင်း အချိန်က ကာစတန်မာတွေ ဆိုင်မှာကျတဲ့ အချိန်လေ။ပြီးတော့ VIPကာစတန်မာဧည့်သည် သုံးလေးယောက်လည်း လာတော့ ကိုယ်က ဆက်ကိုအချိန်မပေးနိုင် ဖြစ်သွားတာပါ "
" ဒါဆို မေးတာကို သေချာဖြေပေး "
" အင်း... မေး "
" ကာစတန်မာတွေနဲ့ ကျွန်တော်က ဘယ်သူအရေးပါဆုံးလဲ ခင်ဗျားအတွက် "
" မင်းပေါ့ "
" ဒါဆို ဆိုင်ကို ကျွန်တော််လာတဲ့အခါတိုင်း ကာစတန်မာ ကျကျမကျကျ၊ကျွန်တော့်ကို ဦးစားပေးရမယ်။ကျွန်တော့်အနားပဲ နေပေးရမယ် "
" ကာစတန်မာ ကျတဲ့အချိန် ဆက်အနားပဲ နေပေးဖို့က မဖြစ်နိုင်ဘူးလေကွာ။ဝန်ထမ်းတွေရှိပေမဲ့
တချို့ကာစတန်မာတွေကို ကိုယ်လုပ်ပေးတာကိုမှ
သဘောကျကျတာ။အဲ့ဒါကြောင့်... "
" အဲ့ဒါကြောင့်... ကျွန်တော််ကအရေးပါပေမဲ့ ဦးစားပေးတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး အဲ့လို့လား... "
" အဲ့လိုတော့ မဟုတ်... "
" ခင်ဗျားသဘောထားကို သိပြီမို့လို့... ပြန်တော့မယ် "
ဆက်က ကားသော့ကိုယူပြီး၊နေရာမှ ထလိုက်တာမို့... ဆက်စိတ်ဆိုးသွားပြီမှန်းသိလိုက်တဲ့ ယံမှာ နေကာကနေ ချက်ချင်း ထရပ်ပြီး...
" ဆက် စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ။ကိုယ်... "
" ကျွန်တော်် ခင်ဗျားကို ဒီနေ့ စိတ်ပျက်သွားပြီ။စကားမပြောချင်တော့ဘူး။အစကတော့ အိမ်အထိ လိုက်ပို့ပေးမလို့... အခုတော့ မပို့ချင်တော့ဘူး။ခင်ဗျားဘာသာ ပြန်လိုက်တော့။သွားပြီ "
သူ့ကို ချစ်လို့... ကိုယ်က မင်္ဂလာပွဲကို သူ့သဘောကျလုပ်စေပြီး၊အဝတ်အစားဆိုလည်း
သူ့သဘောအတိုင်း ဝတ်ပေးပြီး၊အရာရာကိုလည်း သူ့သဘောအတိုင်း ဖြစ်စေပေးထားတာကိုတောင် ကိုယ်က သူ့အတွက် ဦးစားပေးခံလူတစ်ယောက်အဖြစ် ဖြစ်ခွင့်မရတာကြောင့်... ဆက် တော်တော်လေး ခံစားရပါသည်။
" ဟူး... "
မင်္ဂလာပွဲနေ့ကို ရောက်ဖို့ ရက်က တစ်ပတ်တောင်မရှိတဲ့ အချိန်မှာ... ယံသည် ဆက်နဲ့ ရန်မဖြစ်အောင် နေဖို့ ကြိုးစားထားကာမှ... ဘာမဟုတ်တာလေးနဲ့ ဆက် စ်ိတ်ဆိုးသွားတာမို့... ယံမှာ
တော်တော်လေး စိတ်အိုက်နေမိသည်။
ဒီညတော့ ထားလိုက်ပြီး... နောက်နေ့ကျမှ သူ့အိမ် ကိုသွားပြီးတော့ပဲ ယံ ဆက်ကို ချော့လိုက်တော့မည်။
......
" ဟင်! ဘဲကြီး တစ်ယောက်တည်းလား... "
ဆက်,ဘားထဲကို ဝင်လာလာချင်းမှာပဲ...
ဘေးကနေ ဝင်လာတဲ့ တခေတ်ရဲ့ ဘဲကြီးကို တွေ့လိုက်ရတာမို့... မေးလိုက်တာပဲ ဖြစ်သည်။
ချာတိတ်ကြောင့် စိတ်ညစ်လို့ ဘားမှာ တစ်ယောက်တည်း အချိန်ဖြုန်းဖို့ တွေးပြီး၊လာခဲ့ကာမှ။အိမ်ရှေ့အိမ်က လူဆိုးလေးနဲ့ လာတွေ့နေတာမို့... စိတ်ကပိုရှုပ်သွားရသည်။
" ငါ့ဘေးမှာ ဘယ်နှစ်ယောက်မြင်လဲ "
ဘုပြန်တော့တဲ့ ဘဲကြီးပုံစံက နည်းနည်းစိတ်ရှုပ်နေတဲ့ ပုံပင်။
" တခေတ်နဲ့ ပြဿနာတက်လာတာလား... "
" မင်းက ဘယ်လိုသိလဲ "
" အဟင်း... ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်လူနဲ့ ပြဿနာတက်လာလို့ ဒီရောက်လာတာလေ။ပြီးတော့ ဘဲကြီးပုံစံက နည်းနည်း အပူမိနေတဲ့ ရုပ်ပေါ်နေတယ်လေ။ အဲ့ဒါကြောင့် ခန့်မှန်းရလွယ်တာ "
" အဲ့လိုလား... "
" အင်း။ ကျွန်တော်် က တမူးသောက်မှာ။ဘဲကြီးကရော... "
" မင်းအတိုင်းပဲ "
" အိုကေ... ကျွန်တော်် က ဒကာခံမယ် "
" အရက်ကို အငယ်ဆီက ကပ်မသောက်တတ်ဘူး။ငါ ရှင်းမယ် "
" သဘောတူတယ်။ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ချတာပေါ့ "
တစ်ခါမှ အကြောမတည့်သည့် နေတိမ်တိုက်နှင့်
ရှိန်းဆက်မာန်တို့ဟာ... ဒီညမှာတော့ အကြော့တည့်ကာ အတွဲညီနေကြတော့သည်။
...............နောက်တစ်ပိုင်းကျ တခေတ်နဲ့ယံ က တစ်ဖွဲ့၊တိုက်နဲ့ဆက်က တစ်ဖွဲ့ဖြစ်ပြီ😁
Share သွားပေးနော်။
#ကိုးအမရာမောင်
ရင္ခုန္ျခင္း၏ အဓိပ္ပါယ်
or
ဦးရဲ႕.... ခ်ာတိတ္
အခန္း (၂၉)
.
" ေျမးမေလး ဒါက ဘယ္သြားမလို႔လဲ "
" တေခတ္ ေမေမ့အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ အဘိုး "
" ေဟ... ဘာလို႔လဲ ေျမးမေလး။ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ရင္ ေရွာင္ထြက္သြားတာထက္၊ေသခ်ာ ေျဖရွင္းရတယ္။မဟုတ္ရင္ ေျမးမေလးနဲ႕ ေျမးၾကားမွာ နာက်င္စရာေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ "
" တေခတ္ကိုမခ်စ္တဲ့ လူေၾကာင့္ နာက်င္စရာဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။တေခတ္ ဦးေလးႀကီးနဲ႕လည္း စကားေျပာၿပီးပါၿပီ။တေခတ္ ေမေမ့ဆီ ျပန္မွာလည္း သိပါတယ္။အဘိုးဆီကို တေခတ္ အားတဲ့အခါ လာလည္ပါ့မယ္။အခုေတာ့ သြားလိုက္ပါဦးမယ္ "
အဝတ္အိတ္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားတဲ့ ေျမးေခြၽးမေလးေၾကာင့္ ဦးေသာကမွာ စိတ္ေမာသြားရ၏။
" ဒါက ဘယ္လဲ။ေျမးမေလးေနာက္ကို လိုက္သြားမလို႔လား "
" မေနခ်င္လို႔ ထြက္သြားတဲ့ လူေနာက္ကို လိုက္သြားစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး အဘိုး "
" ဒါဆို လိုက္မေခၚေတာ့ဘူးလား။တကယ္ပဲ
ေျမးမေလးနဲ႕ မင္းက လမ္းခြဲမလို႔လား... "
" လိုက္မေခၚဘူးဘဲ ေျပာတာ။လမ္းခြဲမယ္လို႔ မေျပာဘူး "
" လိုက္မေခၚဘူးဆိုရင္ အခု ဘယ္သြားမလို႔လဲ "
" အလုပ္ရွိလို႔ ကုမၸဏီကို ျပန္သြားမလို႔ "
" ေအာ္... မင္း က အလုပ္ လုပ္နိုင္ေသးတယ္ေပါ့။မိန္းမက အထုပ္ဆြဲၿပီး အိမ္ကေန ထြက္သြားတာေတာင္ "
" အလုပ္မလုပ္နိုင္ရေအာင္၊ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ခ်ာတိတ္ က ကြာရွင္းလိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ကြာရွင္းမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။တခဏ စိတ္အဆင္မေျပလို႔ ခ်ာတိတ္ က သူ႕အေမအိမ္ သြားေန႐ုံေလးပဲ "
" ဟိုက သူ႕အေမဆီျပန္တာ တခဏမဟုတ္ဘဲ၊တစ္သက္လုံးဆို မင္း ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
" အဲ့လိုအျဖစ္ခံမွာ မဟုတ္လို႔... အဲ့လိုျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး။ၿပီးေတာ့ ေ႐ႊတေခတ္ က
ကြၽန္ေတာ့္မိန္းမပဲ ျဖစ္ရမယ္။ဘယ္ေကာင္နဲ႕ ယူခြင့္ေရာ၊ႀကိဳက္ခြင့္ မရွိေစရဘူး "
" အဲ့လို ေျပာတဲ့ မင္းကို မိန္းမကထားသြားၿပီမလား အခု... "
" ထားသြားတာ မဟုတ္ဘူး။အေခ်ာ့ခံခ်င္လို႔ စိတ္ေကာက္သြားတာ။ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ေခ်ာ့ဖို႔ အေတြးမရွိေသးလို႔ လိုက္မေခၚေသးတာ... "
" ဪ... အဲ့လိုလား။ဒါမဲ့လည္း မင္း ထားခဲ့ရတာက ထားခဲ့ရတာပါပဲ "
" အဘိုးကဗ်ာ... လူကို ဖဲ့ဖို႔ၾကည့္ေနတာပဲ။ေတာ္ၿပီ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သြားေတာ့မယ္ "
တိုက္, အေကာင္းေျပာဆိုခ်င္းမရွိတဲ့ အဘိုးေၾကာင့္ စိတ္ပိုတိုရကာ... ကုမၸဏီကိုသာ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။အိမ္မွာဆက္ေနရင္ အဘိုးနဲ႕ တစ္ပြဲႏႊဲရေလာက္သည္။
ဦးေသာကသည္လည္း အိမ္ထဲကေန ထြက္သြားတဲ့ ေျမးကို ၾကည့္ကာ...
" မင္း ကို ဖဲ့ရတာေပါ့။ငါ့ေျမးေခြၽးမကို အိမ္ကေန ထြက္သြားရေအာင္ မင္း က လုပ္တာကိုကြ။မင္းကို ငါက ေစာင့္ၾကည့္ေနအုံးမွာ။ငါ့ေျမးေခြၽးမကို အိမ္ျပန္မေခၚနိုင္လို႔ကေတာ့... မင္းကို ငါ့အိမ္ေပၚကေန ႏွင်က်ိဳချပဈမွာ ေနတိမ္တိုက္ ေျမးစုတ္ "
...............
" ေန႕တစ္ပိုင္းလုံး အိမ္မွာ စိတ္ႀကိဳက္ေနၿပီးၿပီ။အခု အဝတ္အိတ္ ယူၿပီး ျပန္ေတာ့ ေ႐ႊတေခတ္ "
" ေမေမကလည္း... "
" ေမေမကလည္း မလုပ္နဲ႕ အခုျပန္ေတာ့ "
" တေခတ္ မျပန္ဘူး။ဦးေလးႀကီးနဲ႕ လမ္းခြဲေတာ့မွာ "
" ေ႐ႊတေခတ္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာဆိုတာ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ရတဲ့ အမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။စိတ္ေလးနည္းနည္းေကာက္တာနဲ႕ မေပါင္းေတာ့ဘူး။ကြာရွင္းမယ္။လမ္းခြဲမယ္ဆိုၿပီး ကေလးစိတ္နဲ႕ လုပ္လို႔မရဘူး။ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေနတိမ္တိုက္ က သမီးကိုလာေခၚတဲ့ေန႕က... သူ႕အဘိုး ေဆး႐ုံတက္ရမယ္လို႔ သမီးကို ေျပာမယ္ဆိုတာ ေမေမ့ကိုပါ ေျပာျပထားတာ။သူက ေခါင္းမာတဲ့ သမီးကို အိမ္ျပန္ေခၚရဖို႔က အဲ့နည္းပဲ ရွိတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာ။ေမေမကလည္း အဲ့လိုေျပာတာ
အေထြအထူးမရွိလို႔ လက္ခံၿပီး၊ေမာင္ေနတိမ္တို က္နဲ႕အတူ လိုက္ၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တာပဲ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျပန္ေတာ့ "
ေမေမက သူပါအလိုတူ၊အလိုပါလုပ္ထားတာေၾကာင့္ တေခတ္ကိုအတင္းပဲ ျပန္လႊတ္ေနေတာ့သည္။တေခတ္ကလည္း ထြက္လာကတည္းက ျပန္သြားဖို႔ စိတ္ကူးမရွိ။
" တေခတ္ မျပန္ဘူး။ေမေမက အတင္းျပန္ခိုင္းရင္ ဦးေလးႀကီးအိမ္ကို မျပန္ဘဲ တျခားမွာ သြားေနပစ္လိုက္မွာ "
" ေ႐ႊတေခတ္ ေမေမ့ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလား... "
" ၿခိမ္းေျခာက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ေမေမက
အတင္းျပန္ခိုင္းေနရင္၊တေခတ္ က တျခားေနရာမွာ သြားေနမယ့္ အေၾကာင္း ေမေမသိေအာင္လို႔
ေျပာျပထားတာပါ "
ေဒၚသႏၲာမွာ စကားကိုလွည့္ပတ္ေျပာတတ္သလို
ေျပာရင္၊ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း လုပ္တတ္သည့္
သမီးေၾကာင့္... စိတ္ကိုေလ်ာ့လိုက္ရသည္။
" အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူးဆိုလည္း သေဘာပဲ။ဒါမဲ့ ဒီည ေမာင္ေနတိမ္တိုက္ က လာေခၚရင္ေတာ့... ျပန္လိုက္သြားရမယ္။ေမာင္ေနတိမ္တိုက္ အဘိုးကိုလည္း အားနာဖို႔ေကာင္းတယ္ "
" စိတ္ခ်ေန အဲ့လူႀကီး က တေခတ္ ကို လာေခၚမွာ
မဟုတ္ဘူး "
" ေခၚတာ၊မေခၚတာ သူ႕အပိုင္း။လာေခၚရင္သာ
ျပန္လိုက္သြားဖို႔ ေျပာထားတာ။ၿပီးေတာ့ ဒီအိမ္မွာ အိပ္ခန္းက ႏွစ္ခန္းပဲရွိတယ္။တစ္ခန္းက ေမေမနဲ႕
အငယ္ဆုံးေလး အိပ္တယ္။တစ္ခန္းက အလတ္ေကာင္ အိပ္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ သမီးအိပ္ဖို႔ အခန္းပို မရွိဘူး။ဧည့္ခန္းမွာ အိပ္နိုင္ရင္ အိပ္။မအိပ္နိုင္ရင္ ေယာက္်ားအိမ္သာ ျပန္အိပ္ "
" ေမေမ... "
" ေမေမလုပ္မေနနဲ႕။ကေလးစိတ္နဲ႕ ေယာက္်ား အိမ္ကေန ဆင္းလာတဲ့ ညည္းေလးကို ေမေမ က
ညစာေကြၽးတာပဲ ကံေကာင္းတယ္မွတ္။ညစာ မငတ္ခ်င္ရင္ ကိုယ္အိပ္မယ့္ေနရာကို သန့္ရွင္းေရးလုပ္။မလုပ္တတ္ရင္ ေယာက္်ားအိမ္ျပန္ "
" ေယာက္်ားအိမ္ျပန္စရာလား... သန့္ရွင္းေရးပဲ
လုပ္မွာေပါ့။မလုပ္တတ္ရင္ေတာင္ လုပ္တတ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေမေမ့ဆီမွာ ကပ္ကုတ္ေနမွာ သိလား ဟြန့္ "
ေဒၚသႏၲာသည္ ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ကာ ေဘာက္ဆက္ေဘာက္ဆက္နဲ႕ ဧည့္ခန္းသန့္ရွင္းေရး ထလုပ္ေနတဲ့ သမီးကို ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႕ ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
" ေမေမဆိုသည္မွာလည္း ငါ့သမီးေလး ေယာက္်ား က ႏွင္ခ်လိဳက္တယ္။ငါက ဂ႐ုစိုက္ေပးမွပဲဆိုတာမ်ိဳးေလး မရွိဘူး။အားေန သူ႕သမက္လူဆိုးႀကီးဆီပဲ ျပန္ပို႔ေနေတာ့တာပဲ "
တေခတ္ သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေနရင္းက...
ထမင္းစားခန္းမွာ ညစာအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ေမေမၾကားေအာင္လို႔ စကားသံက်ယ္က်ယ္ေလးနဲ႕ ေျပာေနေပမဲ့... ေမေမက မၾကားဟန္ျပဳေနသည္။အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ၾကက္ေမြးတံျမတ္စည္းတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ဧည့္ခန္းကို သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေနတဲ့ တေခတ္ကို ၿပဳံးစိစိ႐ုပ္ေလးေတြနဲ႕
ၾကည့္ေနၾကသည္။
တေခတ္လည္း ထိုႏွစ္ေကာင္ကို သြားေတြေပၚသည့္အထိ ရယ္ျပလိုက္မိသည္။သူတို႔ကလည္း ျပန္ရယ္ျပသည္။ခဏအၾကာ ေမေမ့က ညစာစားဖို႔ ေခၚတာေၾကာင့္ တေခတ္တို႔ သုံးေယာက္ ထမင္းစားဆီ အေျပးသြားၾကေတာ့သည္။
........
" ညစာ ဘာစားခ်င္လဲ။ကိုယ္ မင္းကို ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမွာ လိုက္ေကြၽးမယ္ေလ "
"....................."
" ယံ ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေလ စကားေျပာပါအုံး "
" ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားေျပာေစခ်င္ရင္၊ကြၽန္ေတာ္
ၾကားခ်င္တဲ့ စကားကိုသာေျပာ! အဲ့ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ကို မနားတမ္းစကားေတြ ေျပာေပးမယ္ "
" မင္း ၾကားခ်င္တဲ့စကားက ျဖစ္မွ မျဖစ္နိုင္တာ "
" ဘာကိုမျဖစ္နိုင္တာလဲ။ခင္ဗ်ားတစ္ဘဝလုံးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္္ က ရွာမေကြၽးနိုင္ဘူးလို႔ ထင္ေနတာလား။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္ကို မပိတ္နိုင္တာလား "
" မင္း ကိုယ့္ကို ရွာမေကြၽးနိုင္ဘူးလို႔ ထင္ၿပီး၊ဆိုင္ကိုမပိတ္နိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ဆိုင္က
ကိုယ္ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအတြက္ လုပ္လာခဲ့တာ။ကာစတန္မာေတြဆိုလည္း အခိုင္အမာရေနၿပီ။ကိုယ္ႀကိဳးစားခဲ့လို႔ အရာထင္ေနတဲ့ အရာကို ကိုယ့္လက္နဲ႕ တုံးတိျဖတ္ခ်လိဳက္ဖို႔က ခက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္္ဝန္ထမ္းေတြလည္း သူတို႔ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ခက္ခဲသြားနိုင္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္ကို ခ်က္ခ်င္းပိတ္ဖို႔ဆိုတာက မလြယ္ဘူး "
" ဆိုင္ပိတ္ဖို႔မလြယ္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုဦးစားေပး၊ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးေလ။အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကာစတန္မာေတြေလာက္ေတာင္
အေရးစိုက္မခံရဘူး "
" ကိုယ္ မင္းကို အေရးစိုက္ပါတယ္ "
" အဟင္ ဂ႐ုစိုက္လို႔ ဆိုင္မွာ သုံးနာရီေလာက္
ထိုင္ေစာင့္ေနတာ အနားတစ္ခ်က္လာၿပီး စကားေျပာေဖာ္ေတာင္ မရဘူး "
" ဆက္လာတဲ့ ဒီညေနပိုင္း အခ်ိန္က ကာစတန္မာေတြ ဆိုင္မွာက်တဲ့ အခ်ိန္ေလ။ၿပီးေတာ့ VIPကာစတန္မာဧည့္သည္ သုံးေလးေယာက္လည္း လာေတာ့ ကိုယ္က ဆက္ကိုအခ်ိန္မေပးနိုင္ ျဖစ္သြားတာပါ "
" ဒါဆို ေမးတာကို ေသခ်ာေျဖေပး "
" အင္း... ေမး "
" ကာစတန္မာေတြနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္သူအေရးပါဆုံးလဲ ခင္ဗ်ားအတြက္ "
" မင္းေပါ့ "
" ဒါဆို ဆိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္္လာတဲ့အခါတိုင္း ကာစတန္မာ က်က်မက်က်၊ကြၽန္ေတာ့္ကို ဦးစားေပးရမယ္။ကြၽန္ေတာ့္အနားပဲ ေနေပးရမယ္ "
" ကာစတန္မာ က်တဲ့အခ်ိန္ ဆက္အနားပဲ ေနေပးဖို႔က မျဖစ္နိုင္ဘူးေလကြာ။ဝန္ထမ္းေတြရွိေပမဲ့
တခ်ိဳ႕ကာစတန္မာေတြကို ကိုယ္လုပ္ေပးတာကိုမွ
သေဘာက်က်တာ။အဲ့ဒါေၾကာင့္... "
" အဲ့ဒါေၾကာင့္... ကြၽန္ေတာ္္ကအေရးပါေပမဲ့ ဦးစားေပးေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး အဲ့လို႔လား... "
" အဲ့လိုေတာ့ မဟုတ္... "
" ခင္ဗ်ားသေဘာထားကို သိၿပီမို႔လို႔... ျပန္ေတာ့မယ္ "
ဆက္က ကားေသာ့ကိုယူၿပီး၊ေနရာမွ ထလိုက္တာမို႔... ဆက္စိတ္ဆိုးသြားၿပီမွန္းသိလိုက္တဲ့ ယံမွာ ေနကာကေန ခ်က္ခ်င္း ထရပ္ၿပီး...
" ဆက္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႕ကြာ။ကိုယ္... "
" ကြၽန္ေတာ္္ ခင္ဗ်ားကို ဒီေန႕ စိတ္ပ်က္သြားၿပီ။စကားမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။အစကေတာ့ အိမ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးမလို႔... အခုေတာ့ မပို႔ခ်င္ေတာ့ဘူး။ခင္ဗ်ားဘာသာ ျပန္လိုက္ေတာ့။သြားၿပီ "
သူ႕ကို ခ်စ္လို႔... ကိုယ္က မဂၤလာပြဲကို သူ႕သေဘာက်လဳပ္ေစၿပီး၊အဝတ္အစားဆိုလည္း
သူ႕သေဘာအတိုင္း ဝတ္ေပးၿပီး၊အရာရာကိုလည္း သူ႕သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေစေပးထားတာကိုေတာင္ ကိုယ္က သူ႕အတြက္ ဦးစားေပးခံလူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျဖစ္ခြင့္မရတာေၾကာင့္... ဆက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားရပါသည္။
" ဟူး... "
မဂၤလာပြဲေန႕ကို ေရာက္ဖို႔ ရက္က တစ္ပတ္ေတာင္မရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ... ယံသည္ ဆက္နဲ႕ ရန္မျဖစ္ေအာင္ ေနဖို႔ ႀကိဳးစားထားကာမွ... ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႕ ဆက္ စ္ိတ္ဆိုးသြားတာမို႔... ယံမွာ
ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္အိုက္ေနမိသည္။
ဒီညေတာ့ ထားလိုက္ၿပီး... ေနာက္ေန႕က်မွ သူ႕အိမ္ ကိုသြားၿပီးေတာ့ပဲ ယံ ဆက္ကို ေခ်ာ့လိုက္ေတာ့မည္။
......
" ဟင္! ဘဲႀကီး တစ္ေယာက္တည္းလား... "
ဆက္,ဘားထဲကို ဝင္လာလာခ်င္းမွာပဲ...
ေဘးကေန ဝင္လာတဲ့ တေခတ္ရဲ႕ ဘဲႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရတာမို႔... ေမးလိုက္တာပဲ ျဖစ္သည္။
ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္လို႔ ဘားမွာ တစ္ေယာက္တည္း အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ ေတြးၿပီး၊လာခဲ့ကာမွ။အိမ္ေရွ႕အိမ္က လူဆိုးေလးနဲ႕ လာေတြ႕ေနတာမို႔... စိတ္ကပိုရႈပ္သြားရသည္။
" ငါ့ေဘးမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ျမင္လဲ "
ဘုျပန္ေတာ့တဲ့ ဘဲႀကီးပုံစံက နည္းနည္းစိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ ပုံပင္။
" တေခတ္နဲ႕ ျပႆနာတက္လာတာလား... "
" မင္းက ဘယ္လိုသိလဲ "
" အဟင္း... ကြၽန္ေတာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္လူနဲ႕ ျပႆနာတက္လာလို႔ ဒီေရာက္လာတာေလ။ၿပီးေတာ့ ဘဲႀကီးပုံစံက နည္းနည္း အပူမိေနတဲ့ ႐ုပ္ေပၚေနတယ္ေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခန့္မွန္းရလြယ္တာ "
" အဲ့လိုလား... "
" အင္း။ ကြၽန္ေတာ္္ က တမူးေသာက္မွာ။ဘဲႀကီးကေရာ... "
" မင္းအတိုင္းပဲ "
" အိုေက... ကြၽန္ေတာ္္ က ဒကာခံမယ္ "
" အရက္ကို အငယ္ဆီက ကပ္မေသာက္တတ္ဘူး။ငါ ရွင္းမယ္ "
" သေဘာတူတယ္။ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ခ်တာေပါ့ "
တစ္ခါမွ အေၾကာမတည့္သည့္ ေနတိမ္တိုက္ႏွင့္
ရွိန္းဆက္မာန္တို႔ဟာ... ဒီညမွာေတာ့ အေၾကာ့တည့္ကာ အတြဲညီေနၾကေတာ့သည္။
...............ေနာက္တစ္ပိုင္းက် တေခတ္နဲ႕ယံ က တစ္ဖြဲ႕၊တိုက္နဲ႕ဆက္က တစ္ဖြဲ႕ျဖစ္ၿပီ😁
Share သြားေပးေနာ္။
#ကိုးအမရာေမာင္