តាំងពីថ្ងៃនោះមកជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងតែងតែធ្វើរឿងនេះជាញឹកញាប់។
<<ន៎ែអាស៊ូនេះមួយខែហើយរកជីមីនឃើញទេ>>ស៊ូហ្គាមករស់នៅជាមួយជុងហ្គុកដើម្បីតាមរកកន្លែងជីមីនស្នាក់នៅ។
<<នៅទេ.callក៏មិនចូលដែរយើងមិនដឹងថាត្រូវធ្វើមិចទេ>>ស៊ូហ្គានិយាយទាំងមុខស្អុយជាងមួយខែហើយនៅតែរកមិនឃើញទៀត។តើអោយនាយតាមរកបន្តឬទៅកូរ៉េវិញ?។
<<ហុឺយ!!យើងអាណិតឯងនេះកន្លែងដែរជីមីនរៀន>>ជុងហ្គុកឃើញហើយទើសភ្នែកនិងមិត្តពេកក៏ហុច ទូរស័ព្ទអោយស៊ូហ្គាមើលរូបភាពសាលាដែរជីមីនរៀន។
<<ជីមីនរៀនសាលានេះមែនទេ?>>ស៊ូហ្គានិយាយទាំងសប្បាយចិត្ត
<<អឺមែនហើយ..ឆាប់ទៅៗទាន់នៅព្រឹកជីមីនមិនចេញពីសាលាទេ>>
<<អគុណហើយអាគុកអញ្ចឹងយើងទៅហើយបាយ..តែខ្ចីឡានមួយសិន>>ថាហើយស៊ូហ្គាក៏ដើរយ៉ាងញាប់ជើងថែមទាំងខ្ចីឡានជុងហ្គុកមួយគ្រឿងទៀតផង។
<<ហុឹសៗ..ចំមែន>>
<<ថេយ៌..អូនកើតអីមែនទេ?មុខស្មឿកម្ល៉េះ?>>រវល់តែនិយាយជាមួយស៊ូហ្គាភ្លេចមើលប្រពន្ធ។
<<អូនអត់អីទេ..តែដូចជាឃ្លាន. 🍓ជូៗណាស់..បងទៅទិញអោយអូនមកណា>>ថេយ៉ុងនិយាយទាំងធ្វើមាត់ស្រួចដៃវិញខ្ញាំភ្លៅឡើងរលាត់ស្បែកអស់ហើយ។មួយព្រឹកនេះចង់ប្រាប់ប្តីអោយទិញអោយណាស់តែមិនហ៊ាន។
<<ហុឹសៗ..ម៉ោះចាំបងនាំអូនទៅញុាំនៅហ៊ាងម្ជូរតែម្តងល្អទេ>>ជុងហ្គុកក៏លើកបីរាងតូចដើរទៅរកឡានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាយ។
<<ល្អណាស់..ញុាំនៅហ៊ាងមានម្ជូរច្រើនមុខ..ជុបៗ>>រាងតូចនិយាយទាំងជញ្ជក់មាត់ជុបៗ។
ជុងហ្គុកក៏បាននាំថេយ៉ុងមកដល់ហ៊ាងម្ជូររាងតូចកម្មង់យកតែអាផ្លែរឈើណាជូៗជាងគេញុាំប៉ុណ្ណោះ។
<<អូនមិនជូទេហេស៎..មើលទៅមាត់អូនទំនងណាស់>>ជុងហ្គុកអង្គុយមើលមាត់រងាតូចញុាំយកៗសូម្បីតែទឹកមុខជូក៏រាងតូចធ្វើមិនចេញដែរ។
<<អូនថានៅហ៊ាងនេះផ្លែឈើអត់ជូទេញុាំទៅឡើងផ្អែម>>រាងតូចញផងនិយាយផងយ៉ាងទំនង។
រីង**ៗៗ
កំពុងអង្គុយមើលរាងតូចសុខៗ ទូរស័ព្ទនាយក៏រោទ៍ឡើងវាជាលេខរបស់ម៉ាក់នាយ។
<<បងសុំទៅនិយាយទូរស័ព្ទមួយភ្លែតសិនណា>>
<<ហុឹម..>>រាងតូចក៏មិនបានខ្វល់ដែរព្រោះគេកំពុងតែឆ្ងាញ់។
បន្ទប់ទឹក:
<<អាឡូម៉ាក់...>>
*អឹម..ជុងហ្គុកកូនមកផ្ទះម៉ាក់មួយភ្លែតមក*
<<កូនទៅធ្វើអី..?>>
*ន៎ែជុងហ្គុកហ៎ា..ក្មួយជីយ៉ាងមកពីក្រៅប្រទេសហើយកូនមិនមកលេងប្អូនទេ*
<<កូនគ្មានអីទាក់ទងនិងនាងទេចាំបាច់ទៅលេងដែរ>>
*ប្រយ័ត្នម៉ាក់ទៅដល់ផ្ទះណា..ឆាប់មកភ្លាម*អ្នកស្រីចននិយាយជាមួយនាយតែគាត់មិនបានដឹងថាជុងហ្គុកនៅអាមេរិចទេ។
<<បាត..ខ្ញុំដឹងហើយ>>ទីបំផុតជុងហ្គុកក៏ព្រមទៅផ្ទះវិញតាមម៉ាក់នាយ។ក្រោយពីនិយាយជាមួយម៉ាក់នាយរួចជុងហ្គុកក៏មកកន្លែងរាងតូចវិញ។
<<បងនិយាយរួចហើយមែនទេ>>
<<បាត..>>
<<អ៊ឹម..ហេតុអីអូនមិនសួរថាអ្នកណាcallមកបងបែបនេះ>>ជុងហ្គុកក៏រាងឆ្ងល់ដែររាល់ពេលដែរមានគេcallមកនាយថេយ៉ុងមិនដែរសួររកឈ្មោះអ្នកcallមកទេ។
<<ហុីយ៉ា..លោកប្តីអូនសួរធ្វើអីទៅបើ ទូរស័ព្ទបងសម្បូរអ្នកសហការការងារយ៉ាងនិងនោះ>>រាងតូចនិយាយទាំងនៅតែរក្សារទឹកមុខញញឹមដដែល។
<<អូនល្អជាងគេដឹងទេ..សឺត>>នេះហើយជាមនុស្សដែរនាយត្រូវការ។
<<ហិហិ..តោះលោកប្តីអូនញុាំអស់ហើយ>>ម្ជូរមួយថាសក៏ត្រូវបានមាត់រាងតូចប្រហារអស់គ្មានសល់។
<<អូនញុាំម្ជូរច្រើបែបនេះ ប្រយ័ត្នឈឺពោះណា>>គ្រាន់តែឃើញប្រពន្ធញុាំម្ជូរអស់ច្រើនបែបនេះជុងហ្គុកក៏កើតក្តីបារម្ភ។
<<អត់អីទេ..តោះលោកប្តី>>ថាហើយពួកគេក៏គិតលុយរួចក៏បន្តទៅដើរលេងព្រោះថ្ងៃនេះជុងហ្គុកទំនេរមានពេលច្រើន។
ងាកមកមើលខាងស៊ូហ្គាឯនេះវិញក្រោយពីបានដំណឹងពីមិត្តហើយនាយក៏មករកសាលានេះភ្លាមៗតែម្តង។
<<សង្ឃឹមថាអូននៅសាលានេះហើយកំគេចមុខពីបងអី>>ស៊ូហ្គាបោះជំហ៊ានដើរចូលបរិវេណសាលាទាំងជះរាងសង្ហារដាក់សិស្សគ្រប់គ្នា។
<<Wowប្រុសស្អាតៗៗឯងមើលនោះ>>សិស្សស្រីសិា្សប្រុសជាច្រើននាំគ្នាមើលមកស៊ូហ្គាទាំងខ្សឹបខ្សាវគ្នា។
<<អួយ!មិនដែលឃើញទេឯង>>សិស្សគ្រប់គ្នានាំគ្នាជ្រួលជ្រើមនិងស៊ូហ្គា។
<<សួស្តីរើលោកមកសាលាខាងពួកខ្ញុំមានការអីដែរ>>ចូលមកដល់លោកគ្រូរម្នាក់ក៏បានសួរទៅស៊ូហ្គា។
<<គឺខ្ញុំមករកមនុស្សឈ្មោះ ផាក ជីមីន>>ស៊ូហ្គាក៏បានឆ្លើយតបទៅវិញ។
<<អូ..ចាំមួយភ្លែតចាំខ្ញុំទៅហៅគេអោយ>>លោកគ្រូក៏បានដើរទៅថ្នាក់ជីមីន
<<ជីមីនមានគេមករកប្អូន>>
<<អ្នកណាទៅ?>>
<<គ្រូមិនដឹងទេឆាប់ទៅៗ>>ជីមីនមិនមាត់ហើយក៏ទៅតាមលោកគ្រូ។
<<អ្នកណាចង់ជួបខ្ញុំ?>>មកដល់ជីមីនក៏សួររកតែម្តង។
<<នេះគឺលោកម្នាក់នេះ>>លោកគ្រូថាហើយក៏ដើរទៅវិញបាត់ទៅ។
<<មីនយ៉ុងហ្គី?>>ជីមីនឱទានឡើងតិចៗ។
<<ជីមីនឈប់សិន.>>ជីមីនរៀបនិងដើរចេញតែស៊ូហ្គាអោបពីក្រោយជាប់ធ្វើអោយសិស្សនៅទីនោះមើលមកគេទាំងពីរគ្រប់គ្នា។
<<លោកធ្វើឆ្កួតស្អី..លែងខ្ញុំភ្លាម>>ជីមីនពិតជាខ្មាស់គេខ្លាំងណាស់ដែរស៊ូហ្គាមកធ្វើបែបនេះ។
<<ប្តីអោបប្រពន្ធខុសហ៎..មកពីបងនឹកហេតុអីអូនរត់គេចពីបង>>ស៊ូហ្គានៅតែអោបជាប់មិនលែងទោះបីជីមីនរើយ៉ាងណាក៏ដោយ។
<<នឹកអញ្ចឹងហេស៎..ឆាប់លែងខ្ញុំភ្លាមទៅ>>ជីមីនឮនាយនិយាយកាន់តែខឹងលើសដើម។
<<បងមិនលែង..យប់នេះបងគ្មានកន្លែងគេងទេអូនអោយបងគេងផងណា..>>ស៊ូហ្គាក៏និយាយធ្វើកំសត់តែជីមីនមិនមាត់។
<<បងខំមកតាមអូនទាំងថ្ងៃសូម្បីតែការងារក៏បងទុកចោលព្រោះបងស្រឡាញ់អូន..បងសុំទោសរឿពីមុនលើកលែងទោសអោយបងទៅណា>>ស៊ូហ្គាប្រលែងពីការអោបលុទជង្គង់មុខជីមីនមនុស្សនៅក្នុងបរិវេណសាលាកាន់តែមើលពួកគេគ្រប់គ្នា។
<<ន៎ែ..ធ្វើស្អីឆាប់ក្រោកឡើង>>
<អត់ទេទាល់តែអូនលើកលែងទោសអោយបង>>
<<ហុឺយ!!okឆាប់ក្រោកមក>>ដោយសារតែមិនចង់ឲ្យវែងឆ្ងាយជីមីនក៏ព្រមលើកទោសអោយស៊ូហ្គា។
<<អូនព្រមហើយមែនទេ..បងអគុណអូនណាស់ជីមីន..សឺតៗៗ>>ស៊ូហ្គាលើកបីជីមីនក្រវីមួយជុំហលយក៏ចាបើថើបនៅមុខគេបួនប្រាំខ្សឺតទៅ។
#សូមរងចាំភាគបន្ត_សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធ🙏🏻💜