ရင်ခုန်ခြင်း၏ အဓိပ္ပါယ်
or
ဦးရဲ့.... ချာတိတ်
အခန်း (၂၀)
.
.
" လက်ထပ်ပွဲကို မင်္ဂလာပွဲအကြီးကြီး မလုပ်ချင်ဘူး။ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းနဲ့ မိသားစုတွေချည်းပဲ စုပြီး လုပ်ချင်တယ် "
" နေပါအုံး... ခင်ဗျား ယူမယ့် ကျွန်တော််က လူငမွဲမဟုတ်တာတော့ သိတယ်မလား... "
" ငါ သိပါတယ်။ မင်းက ငွေကို ရေလိုသုံးနိုင်တဲ့
သူဌေးသားဆိုတာ... "
" အဲ့ဒါဆိုရင် ဘာလို့ လက်ထပ်ပွဲကို အကြီးကြီး မလုပ်ချင်ဘူး ပြောရတာလဲ။အခု မင်္ဂလာပွဲကခင်ဗျားရော ကျွန်တော်ရော တစ်သက်မှ တစ်ခါဆောင်ရတဲ့ မင်္ဂလာပွဲ။အဲ့ဒါကို ခင်ဗျားက ဘာလို့ မင်္ဂလာပွဲ မလုပ်ချင်ရတာလဲ "
" မင်္ဂလာပွဲကို ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် လုပ်ရအောင် ငါတို့က သမရိုးကျ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ ယူလို့ လက်ထပ်ကြတာမှ မဟုတ်တာ။ယောက်ျားလေးချင်း ယူကြမှာ။ပြီးတော့... ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာလည်း ရှိသေးတယ် "
" ပတ်ဝန်းကျင်၊ခင်ဗျား က ကိုယ့်ဘဝအတွက် အရေးပါတဲ့ အရာထက်၊ပိုအရေးကြီးပေါ့ ဟုတ်လား... "
" အရေးမကြီးပေမယ့်... ဂရုစိုက်သင့်တာတော့
စိုက်ရမှာပဲ။မင်းနဲ့ငါ့ရဲ့ဖြစ်တည်မူ့ကို ငါတို့နဲ့ပတ်သက်တဲ့ လူကြီးတွေက အကုန်နားလည်ပေးပေမယ့်... ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ငါတို့ကို နားလည်းပေးတဲ့ လူကြီးတွေလိုမျိုး နားလည်ပေးကြမှာ မဟုတ်ဘူး။အကောင်းမြင်စိတ်နဲ့ ကြည့်သူတွေထက်၊မကောင်းမြင်စိတ်နဲ့ ကြည့်ပြီး... ဝေဖန်ကြတာများတဲ့ လောကကြီးမို့... ငါတို့အတွက် အရေးပါနေတဲ့ နေ့လေးကို ကောင်းမွန်တဲ့ ချီးမြှင့်စကားသံတွေနဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ အမှတ်တရလေးအဖြစ်ထင်ကျန်စေချင်တယ်။နောက်ပြီး ငါတို့နိုင်ငံမှာ အခုထိ လိင်တူချင်းလက်ထပ်တာကို ခွင့်ပြုသေးတာလဲ မဟုတ်ဘူး။အဲ့ဒါကြောင့် ငါ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးပါ "
" အင်... ဒါဆိုရင် ခင်ဗျားဘက်က တစ်ခုတော့ လုပ်ပေးရမယ်။အဲ့ဒါဆိုရင် အကုန် ခင်ဗျားသဘောတိုင်း ဖြစ်စေရမယ် "
" ပြောလေ... ငါလုပ်ပေးနိုင်တာဆို လုပ်ပေးမယ် "
" မောင်,လို့ ခေါ်ပေး "
" ဘာ! "
" ကျစ်! စလာပြန်ပြီ အဲ့ဒီ ဘာက...၊မခေါ်ချင်ရင်
ရတယ်နော်။အတင်းမခေါ်ခိုင်းဘူး။လက်ထပ်ပွဲကိုတော့ ကျွန်တော့်... "
" မောင် "
" ဘာ ဘာပြောလိုက်တာ "
ယံ, လူဆိုးကောင်ဆီကနေ ထပ်ပြီး အကြပ်ကိုင်တာ မခံရအောင်၊မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခပ်မြန်မြန် မောင်,လို့ ခေါ်လိုက်တာပေမယ့်... အသံကတိုးသွားလို့ မကြာဘူးထင်ပါရဲ့..၊ကောင်ဆိုးလေးက ဘာပြော လိုက်တာလဲ မေးနေတာမို့...
" မောင် "
" ပါးစပ်ထဲက လေထွက်ရုံလေး ပြောနေတာ
မကြားရဘူး။ပြန်ခေါ် "
" မောင်! ငါ ငါ ပြန်နှင့်ပြီ "
ကြားရဲ့သားနဲ့ နားအရသာခံ ခေါ်ခိုင်းနေတဲ့ ကောင်ဆိုးလေးကို စိတ်တိုလာသည်မို့ ယံ,သည် ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ခပ်ကျယ်ကျယ်လေးခေါ်ပြီး... နေ့လည်စာ စားနေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ထဲကနေ ခပ်မြန်မြန်ပင် ထွက်လာခဲ့သည်။
ယံ့,အသံက ဘေးဝိုင်းတွေကပါ ကြားနိုင်သည့်
အသံအနေထားမို့... ရှက်စိတ်နဲ့ ဆိုင်ထဲကနေ ခပ်မြန်မြန် ထွက်လာတာလည်းဖြစ်သည်။
" ဟာ... ဟေ့ ခင်ဗျား... အဟင်း အဟင်း "
မောင်,လို့ ခေါ်ရတာလေးကို တော်တော်လေး အရှက်သည်းနေတဲ့ သက်ဆိုင်သူကြောင့်... ဆက်,သည် သဘောကျစွာရယ်နေမိသည်။
အစကတော့ နောက်ကနေ လိုက်သွားအုံးမလို့ပေမယ့်... ရှက်အားပိုနေသူက လိုက်သွားကာမှ ပိုရှက်သွားမှာဆိုးတာကြောင့်... မလိုက်ဘဲ ကျန်နေခဲ့လိုက်သည်။မှာထားတဲ့ နေ့လည်စာတွေက လာချပေးနေပြီဖြစ်ပေမယ့်... အတူစားမယ့်သူက ပြန်သွားနှင့်ပြီမို့... ဆက်,သည် ကျင်သင့်ငွေကို
ရှင်းပြီး ဆိုင်ကနေ ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။
.
.
" မေမေ တခေတ် ပြန်လာပါပြီ "
" ကိုကိုရေ... မမ က မုန့်တွေဝယ်လာတယ် "
" မမ သားကို လက်ထဲက အထုပ်တွေပေး "
" အင်း... "
တခေတ် ကော်ဖီဆိုင် အလုပ်ကနေ ပြန်လာတယ်ဆိုတာနဲ့... အငယ်ဆုံးလေးက တံခါးဝဆီကို အရင် အပြေးလာကြိုသလို... မောင်ငယ်လေးကလည်း လက်ထဲက ဝယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေကို ယူပြီး ကြိုသည်။သူတို့လေးတွေက တခေတ်ရဲ့အမောပြေဆေးလေးတွေပါ။
" အငယ်လေးတွေအတွက် မမ မာလာရှမ်းကောနဲ့ ထမင်းနဲ့စားဖို့ ကြက်ကြော် ဝယ်လာတယ်။နော က်ဘက်ယူသွားပြီး သိမ်းလိုက်နော် ငယ်လေး "
" ဟုတ်ကဲ့ မမ "
မောင်ငယ်လေးက အထုပ်တွေယူပြီး၊နောက်ဘက်ကိုဝင်သွားတော့... တခေတ်လည်း အငယ်ဆုံးလေး လက်ကိုဆွဲပြီး အိမ်ပေါက်ဝကနေ အထဲကို ဝင်လာခဲ့သည်။
" မေမေ! ဟင်... ဦးလေးကြီး က ဒီကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်နေတာလဲ... "
တခေတ် အိမ်ထဲရောက်တော့... မေမေနှင့်အတူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေတဲ့ ဦးလေးကြီး ကို အခန့်သားတွေ့လိုက်ရတာမို့... မျက်လုံးတွေပင် ပြူးသွားရ၏။
" မောင်နေတိမ်တိုက် ဒီအိမ်ကို ဘယ်လို ရောက်နေတယ်ဆိုတာက အရေးမကြီးဘူး။အရေးကြီးတာက မောင်နေတိမ်တိုက်နဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်ထားတာကို မေမေ့ကို လိမ်ညာထားတဲ့
ကိစ္စကအရေးကြီးတာ။အခု အဲ့ကိစ္စကို မေမေ့ကို
ရှင်းစမ်း ရွှေတခေတ် "
" ဦးလေးကြီး အိမ်ရောက်နေတာ အဲ့ကိစ္စကို မေမေ့ဆီ တမင် လာပြောတာလား... "
" မောင်နေတိမ်တိုက် ကို ဘာမှမပြောနဲ့။သမီးသာမေမေ မေးနေတာကို ဖြေ "
" အဲ့ အဲ့ဒါကလေ တကယ်အတည် လက်ထပ်ထားတာ မဟုတ်ပါဘူး မေမေ "
တခေတ် ဦးလေးကြီးနဲ့ လက်ထပ်ထားတာကို
မေမေသိသွားတာမို့... နည်းနည်းလန့်နေမိသည်။မလန့်လို့မရဘူးလေ။မေမေ့အသံရော၊မေမေ့မျက်နှာရောက ဒေါသံတို့လွှမ်းမိုးနေသည် မဟုတ်လား။
" ရွှေတခေတ် လက်ထားတာတောင် လက်ထပ်ထားတာက အတည်လက်ထပ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောနေရအောင်၊နင့်အတွက် လက်ထပ်တာက အပျော်ကစားနည်းတစ်မျိုးလို့ ထင်နေတာလား ဟမ် "
မေမေ့၏ အော်ငေါက်ပြောသည့် စကားကြောင့် တခေတ် ခေါင်းလေးငုံ့ကျသွားရ၏။အခုထိ ဘာမှဝင်မပြောဘဲ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ဦးလေးကြီးကိုလည်း စိတ်တိုမိပါ၏။
" မောင်နေတိမ်တိုက် က နင့်ကို အခု လာခေါ်နေတယ်။လိုက်သွားလိုက် "
" မေမေ တခေတ်တို့က လက်ထားတာမှ မဟုတ်တာ။ပြီးတော့ တခေတ် ကို ဦးလေးကြီး က သဘောကျတာ မဟုတ်... "
" မင်း ကို အိမ်မှာ လိုက်နေစေချင်တယ်။အဲ့ဒါကြောင့် ပြန်လိုက်ခဲ့ပါ "
တခေတ် စကားကိုဖြတ်ပြောလိုက်တဲ့ ဦးလေးကြီး၏ အထက်စီးဆန်သော စကားကြောင့် မဲ့ပြုံး ပြုံးမိ၏။
" တခေတ် မလိုက်နိုင်ဘူး။ ဦးလေးကြီးနဲ့လည်း
မပတ်သက်ချင်ဘူး "
" ကိုယ်လက်ထပ်ထားတဲ့ ယောက်ျားနဲ့
မပတ်သက်ချင်လို့ရမလား ရွှေတခေတ်။မေမေ့ကို ဒီ့ထက် ဒေါသထွက်ရအောင် မလုပ်ဘဲနဲ့။မောင်နေတိမ်တိုက်နဲ့ လိုက်သွားလိုက်တော့ "
" မေမေ က တခေတ် ကို ပစ်စလက်ခက် နှင်ထုတ်နေတာလား... "
" စကားကို ဘယ်လိုပြောနေတာလဲ ရွှေတခေတ်။နင့်သဘောနဲ့ နင် လက်ထပ်ပြီးမှ မေမေ့ကို ပစ်စလက်ခက် နှင်ထုတ်တယ်တဲ့လား။လက်ထပ်ထားတဲ့ ခင်ပွန်းသည်က သူ့ဇနီးမယားကို လာခေါ်ရင်
ထည့်ပေးလိုက်ရမှာက မိဘတွေရဲ့တာဝန်ပဲ။ပြီးတော့ အဘိုးက နေမကောင်းဘူးတဲ့ "
" အဘိုးက နေမကောင်းဘူး။ဖြစ်နိုင်လို့လား မနက်ကတောင် အကောင်းကြီးပဲလေ တွေ့ခဲ့တာ... "
" အဘိုး ရောဂါက ရိုးရိုးဖျားနာရောဂါမျိုး မဟုတ်ဘူး။သေချာ ခွဲစိတ်ကုသရမယ့် နှလုံးရောဂါ။
အဘိုး က သူ့ရောဂါကို ကုစေချင်ရင်၊မင်းနဲ့ငါ့ကို
အိမ်မှာ အတူနေတာ မြင်ချင်တယ်တဲ့။အဲ့ဒါကြောင့် မင်း ကို လာခေါ်တာ "
" အော်... ဦးလေးကြီးက တခေတ် ကို ခေါ်ချင်လို့လာခေါ်တာ မဟုတ်ဘူးဘဲ။အဘိုးကြောင့်မို့လို့
လာခေါ်တာကိုး... အဟင်း အစောကြီးကတည်း က ထင်မိသားပဲ "
" ရွှေတခေတ် စကားကို အထအနကောက်အနေနဲ့။မနက်ဖြန်ကျရင် မေမေလည်း အဘိုးကို သွားတွေ့အုံးမှာ။အခုတော့ အဘိုး စိတ်ချမ်းသာအောင် မောင်နေတိမ်တိုက်နဲ့ လိုက်သွား။အဘိုးကို
သေချာ ဂရုစိုက်လိုက် "
" တခေတ်တို့ဆက်ဆံရေးက အတူနေလို့ရတဲ့
ဆက်ဆံရေးမျိုး မဟုတ်ဘူး မေမေ။အဲ့ဒါကြောင့်
တခေတ်... "
" တနေကုန်အလုပ်လုပ်ထားလို့ ပင်ပန်းနေတဲ့
မေမေ့ကို စိတ်ပါ ပင်ပန်းရအောင် မလုပ်စမ်းပါနဲ့။ကိုယ့်အထက်လူကြီး အလုပ်ရှင်က သမက်ဖြစ်နေမှန်းလည်းမသိ၊အခုလိုကြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ထိုင်နေရတာက မေမေ့အတွက် ဘယ်လောက် နေရခက်သလဲဆိုတာ စဥ်းစားမိရဲ့လား။မြန်မြန်လိုက်သွားပြီး၊မကျန်းမမာဖြစ်နေတဲ့ အဘိုးကို
ဂရုစိုက်ပေးလိုက်။ကျန်တာကို မနက်ဖြန် မေမေ
အဘိုးတို့အိမ်ကိုလာတော့မှ ဆက်ပြောမယ် "
" ခွင့်ပြုပါဦး အစ်မ "
ဘဝရဲ့ပင်ပန်းမူ့ကြောင့် အနည်းငယ်ရုပ်ရင့်နေတဲ့
ချာတိတ်မလေးအမေရဲ့အသက်ကို စောနကမိတ်ဆက်ရင်းနဲ့မှ သိလိုက်ရတာက... ကိုယ်နဲ့အသက်က ဆယ်နှစ်ကျော်လောက်ပဲ ကွာတာမို့... အဒေါ်အစား အစ်မလို့ပြောင်းခေါ်လိုက်ရတာပင်။
" သွားရအောင် ချာတိတ် "
မေမေ့ရှေ့မှာတောင် တခေတ်လက်ကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဆွဲခေါ်လာတဲ့ ဦးလေးကြီးကို
ဒေါသထွက်မိ၏။
" အား... ချာတိတ် ဘာလို့ ကိုက်ရတာလဲ။မင်း က
ခွေးလား ဟမ် "
ကားနားအရောက်မှာ လက်ကိုအကိုက်ခံလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ကိုက်တာက ဘယ်လောက်အားပါလဲဆိုရင် လက်မှာ သွားရာက အကွင်းလိုက်ကို
ထင်သွားတာပင်။
" တခေတ် သာ ခွေးဆိုရင် ဦးလေးကြီး အခုလို
စကားတောင်ပြောနိုင်မှာတောင် မဟုတ်တော့ဘူးသိလား... "
" မင်းက တော်တော်လေးဆိုးတဲ့ လူတစ်ဝက်၊ခွေးတစ်ဝက်လေးပဲ "
" ဘာ! "
" ကားပေါ်တက် သွားမယ် "
" တခေတ် မလိုက်ဘူး "
" ဘာလို့လဲ... "
" တခေတ်ကိုအလိုမရှိလို့ အစကတည်းက ဦးလေးကြီးပဲ တခေတ် ကို ဖြီဖြီခါဖြစ်နေခဲ့တာ
မဟုတ်ဘူးလား။အဘိုးကြောင့်မို့လို့ တခေတ် ကို
လာခေါ်တာမျိုးကိုတော့... တခေတ် မလိုက်ချင်ဘူး။တခေတ် အခုကစပြီး တခေတ်ကို ချစ်တဲ့သူကိုပဲ ရှာချစ်တော့မယ်။နောက်ပြီး တခေတ်မှာလည်း မာနတော့ရှိပါသေးတယ် ဦးလေးကြီး "
တခေတ် ပြောတော့ ဦးလေးကြီး က သက်ပြင်းချသည်။
" ကိုယ် မင်းကိုတော့ မချစ်ပေမယ့်... မင်းမရှိဘဲနဲ့
မအိပ်တတ်သလောက်ဖြစ်နေတယ်။အဘိုးရော
ကိုယ်ရော မင်းကိုလိုအပ်တယ်။ကိုယ်အိပ်ပျော်ဖို့အတွက် မင်းကိုလိုအပ်တယ် "
" အဟင်း... ဦးလေးကြီး က တခေတ် ကို တန်ဖိုးထားမူ့မရှိဘူးဘဲ။ဦးလေးကြီး အိပ်ပျော်ဖို့အတွက် လိုအပ်တယ်ဆိုတာနဲ့ တခေတ် က ဦးလေးကြီးအနားကို လာပေးရအောင်။တခေတ်က ပိုက်ဆံပေးတာနဲ့ ပျော်ပါးခွင့်ရတဲ့ ညငှက်လို့ ထင်နေတာလား။ညငှက်တောင်မှ သူ့တန်ကြေးနဲ့သူ တန်ဖိုးရှိတယ်။တခေတ်မှာလည်း တန်ဖိုးရှိတယ် ဦးလေးကြီး "
" ဆောရီး... ငါပြောချင်တာက အဲ့လို သဘောမျိုး
မဟုတ်ဘူး။ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ကျစ်... "
တိုက်,မှာ ကိုယ့်စကားကို အထင်လွဲနေတဲ့ ချာတိတ်မလေးကို နားလည်အောင် ဘယ်လိုရှင်းပြရမှန်း မသိဖြစ်နေရ၏။
" စကားဆိုတာ မပြောတတ်ရင် ဆဲတာနဲ့ အတူတူပဲတဲ့။ဦးလေးကြီး ပြောတာက တခေတ် ကို နာကျင်စေရတယ် သိလား... "
သူမ မျက်လုံးလေးတွေ အရည်လဲ့နေတာကို မြင်ရတော့... တိုက်, စိတ်ထဲမကောင်း ဖြစ်သွားရသည်။
" တောင်းပန်ပါတယ်။ မင်း ကို မချစ်ပေမယ့်...
မင်း ကို လိုအပ်တယ်ဆိုတာတော့ ကိုယ့်စိတ်ရော
၊အသိရော၊နှလုံးသားရောက အသိပေးနေတယ်။
ရှေ့လျှောက် မင်းအပေါ်မှာ ကောင်းပေးပါ့မယ်။တန်ဖိုးလည်း ထားပါ့မယ်။ကိုယ့်ကြောင့်နဲ့ နောက်ထပ် မင်းကို စိတ်မကောင်းလည်း မဖြစ်စေရဘူး။ပျော်အောင်လည်း ထားပေးမယ်။ကိုယ်ပြောတဲ့ စကားတွေကိုလည်း ကတိလည်းပေးပါတယ်။အာ့ကြောင့် ကိုယ်နဲ့ ပြန်လိုက်ခဲ့ပေးပါကွာ... နော် "
တခေတ် ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး...
ပြောလာတဲ့ ဦးလေးကြီး၏ မျက်လုံးတွေကလေ
သံလိုက်ဓာတ်အားတွေ တခေတ်ကိုယ်ထဲကို ပို့လွှတ်နေသလိုပါပဲ။
ထိုအကြည့်တွေကြောင့်ပဲ...
တခေတ်သည် နူတ်ကနေ ပြန်မဖြေသော်လည်း...
ဦးလေးကြီး ခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်သွားခဲ့မိပါသည်။ထိုသို့ လိုက်သွားတာသည် ကောင်းတာလား... မကောင်းတာလားဆိုလားဆိုတာက်ိုတော့
အချိန်တစ်ခုရောက်ရင်တော့ သိရမည် ထင်ပါတယ်။
အခုတော့ ဦးလေးကြီး ခေါ်ရာကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်လာခဲ့မိပါပြီ။
.
.
ကဲ... တင်ပေးထားပါပြီ။Share တာလေးကတော့
နှင်းဆီလေးတွေ တာဝန်ပါနော်😁
#ကိုးအမရာမောင်
ရင္ခုန္ျခင္း၏ အဓိပၸါယ္
or
ဦးရဲ႕.... ခ်ာတိတ္
အခန္း (၂၀)
.
.
" လက္ထပ္ပြဲကို မဂၤလာပြဲအႀကီးႀကီး မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႕ မိသားစုေတြခ်ည္းပဲ စုၿပီး လုပ္ခ်င္တယ္ "
" ေနပါအုံး... ခင္ဗ်ား ယူမယ့္ ကြၽန္ေတာ္္က လူငမြဲမဟုတ္တာေတာ့ သိတယ္မလား... "
" ငါ သိပါတယ္။ မင္းက ေငြကို ေရလိုသုံးနိုင္တဲ့
သူေဌးသားဆိုတာ... "
" အဲ့ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔ လက္ထပ္ပြဲကို အႀကီးႀကီး မလုပ္ခ်င္ဘူး ေျပာရတာလဲ။အခု မဂၤလာပြဲကခင္ဗ်ားေရာ ကြၽန္ေတာ္ေရာ တစ္သက္မွ တစ္ခါေဆာင္ရတဲ့ မဂၤလာပြဲ။အဲ့ဒါကို ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔ မဂၤလာပြဲ မလုပ္ခ်င္ရတာလဲ "
" မဂၤလာပြဲကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ရေအာင္ ငါတို႔က သမရိုးက် ေယာက္်ားနဲ႕မိန္းမ ယူလို႔ လက္ထပ္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ေယာက္်ားေလးခ်င္း ယူၾကမွာ။ၿပီးေတာ့... ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္ "
" ပတ္ဝန္းက်င္၊ခင္ဗ်ား က ကိုယ့္ဘဝအတြက္ အေရးပါတဲ့ အရာထက္၊ပိုအေရးႀကီးေပါ့ ဟုတ္လား... "
" အေရးမႀကီးေပမယ့္... ဂ႐ုစိုက္သင့္တာေတာ့
စိုက္ရမွာပဲ။မင္းနဲ႕ငါ့ရဲ႕ျဖစ္တည္မူ႕ကို ငါတို႔နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ လူႀကီးေတြက အကုန္နားလည္ေပးေပမယ့္... ပတ္ဝန္းက်င္ကေတာ့ ငါတို႔ကို နားလည္းေပးတဲ့ လူႀကီးေတြလိုမ်ိဳး နားလည္ေပးၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႕ ၾကည့္သူေတြထက္၊မေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႕ ၾကည့္ၿပီး... ေဝဖန္ၾကတာမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမို႔... ငါတို႔အတြက္ အေရးပါေနတဲ့ ေန႕ေလးကို ေကာင္းမြန္တဲ့ ခ်ီးျမႇင့္စကားသံေတြနဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့ အမွတ္တရေလးအျဖစ္ထင္က်န္ေစခ်င္တယ္။ေနာက္ၿပီး ငါတို႔နိုင္ငံမွာ အခုထိ လိင္တူခ်င္းလက္ထပ္တာကို ခြင့္ျပဳေသးတာလဲ မဟုတ္ဘူး။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ့ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေပးပါ "
" အင္... ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘက္က တစ္ခုေတာ့ လုပ္ေပးရမယ္။အဲ့ဒါဆိုရင္ အကုန္ ခင္ဗ်ားသေဘာတိုင္း ျဖစ္ေစရမယ္ "
" ေျပာေလ... ငါလုပ္ေပးနိုင္တာဆို လုပ္ေပးမယ္ "
" ေမာင္,လို႔ ေခၚေပး "
" ဘာ! "
" က်စ္! စလာျပန္ၿပီ အဲ့ဒီ ဘာက...၊မေခၚခ်င္ရင္
ရတယ္ေနာ္။အတင္းမေခၚခိုင္းဘူး။လက္ထပ္ပြဲကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္... "
" ေမာင္ "
" ဘာ ဘာေျပာလိုက္တာ "
ယံ, လူဆိုးေကာင္ဆီကေန ထပ္ၿပီး အၾကပ္ကိုင္တာ မခံရေအာင္၊မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ေမာင္,လို႔ ေခၚလိုက္တာေပမယ့္... အသံကတိုးသြားလို႔ မၾကာဘူးထင္ပါရဲ႕..၊ေကာင္ဆိုးေလးက ဘာေျပာ လိုက္တာလဲ ေမးေနတာမို႔...
" ေမာင္ "
" ပါးစပ္ထဲက ေလထြက္႐ုံေလး ေျပာေနတာ
မၾကားရဘူး။ျပန္ေခၚ "
" ေမာင္! ငါ ငါ ျပန္ႏွင့္ၿပီ "
ၾကားရဲ႕သားနဲ႕ နားအရသာခံ ေခၚခိုင္းေနတဲ့ ေကာင္ဆိုးေလးကို စိတ္တိုလာသည္မို႔ ယံ,သည္ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေလး ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလးေခၚၿပီး... ေန႕လည္စာ စားေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ထဲကေန ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ထြက္လာခဲ့သည္။
ယံ့,အသံက ေဘးဝိုင္းေတြကပါ ၾကားနိုင္သည့္
အသံအေနထားမို႔... ရွက္စိတ္နဲ႕ ဆိုင္ထဲကေန ခပ္ျမန္ျမန္ ထြက္လာတာလည္းျဖစ္သည္။
" ဟာ... ေဟ့ ခင္ဗ်ား... အဟင္း အဟင္း "
ေမာင္,လို႔ ေခၚရတာေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလး အရွက္သည္းေနတဲ့ သက္ဆိုင္သူေၾကာင့္... ဆက္,သည္ သေဘာက်စြာရယ္ေနမိသည္။
အစကေတာ့ ေနာက္ကေန လိုက္သြားအုံးမလို႔ေပမယ့္... ရွက္အားပိုေနသူက လိုက္သြားကာမွ ပိုရွက္သြားမွာဆိုးတာေၾကာင့္... မလိုက္ဘဲ က်န္ေနခဲ့လိုက္သည္။မွာထားတဲ့ ေန႕လည္စာေတြက လာခ်ေပးေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္... အတူစားမယ့္သူက ျပန္သြားႏွင့္ၿပီမို႔... ဆက္,သည္ က်င္သင့္ေငြကို
ရွင္းၿပီး ဆိုင္ကေန ျပန္ခဲ့လိုက္သည္။
.
.
" ေမေမ တေခတ္ ျပန္လာပါၿပီ "
" ကိုကိုေရ... မမ က မုန့္ေတြဝယ္လာတယ္ "
" မမ သားကို လက္ထဲက အထုပ္ေတြေပး "
" အင္း... "
တေခတ္ ေကာ္ဖီဆိုင္ အလုပ္ကေန ျပန္လာတယ္ဆိုတာနဲ႕... အငယ္ဆုံးေလးက တံခါးဝဆီကို အရင္ အေျပးလာႀကိဳသလို... ေမာင္ငယ္ေလးကလည္း လက္ထဲက ဝယ္လာတဲ့ အထုပ္ေတြကို ယူၿပီး ႀကိဳသည္။သူတို႔ေလးေတြက တေခတ္ရဲ႕အေမာေျပေဆးေလးေတြပါ။
" အငယ္ေလးေတြအတြက္ မမ မာလာရွမ္းေကာနဲ႕ ထမင္းနဲ႕စားဖို႔ ၾကက္ေၾကာ္ ဝယ္လာတယ္။ေနာ က္ဘက္ယူသြားၿပီး သိမ္းလိုက္ေနာ္ ငယ္ေလး "
" ဟုတ္ကဲ့ မမ "
ေမာင္ငယ္ေလးက အထုပ္ေတြယူၿပီး၊ေနာက္ဘက္ကိုဝင္သြားေတာ့... တေခတ္လည္း အငယ္ဆုံးေလး လက္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ေပါက္ဝကေန အထဲကို ဝင္လာခဲ့သည္။
" ေမေမ! ဟင္... ဦးေလးႀကီး က ဒီကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္ေနတာလဲ... "
တေခတ္ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့... ေမေမႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနတဲ့ ဦးေလးႀကီး ကို အခန့္သားေတြ႕လိုက္ရတာမို႔... မ်က္လုံးေတြပင္ ျပဴးသြားရ၏။
" ေမာင္ေနတိမ္တိုက္ ဒီအိမ္ကို ဘယ္လို ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာက အေရးမႀကီးဘူး။အေရးႀကီးတာက ေမာင္ေနတိမ္တိုက္နဲ႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လက္ထပ္ထားတာကို ေမေမ့ကို လိမ္ညာထားတဲ့
ကိစၥကအေရးႀကီးတာ။အခု အဲ့ကိစၥကို ေမေမ့ကို
ရွင္းစမ္း ေ႐ႊတေခတ္ "
" ဦးေလးႀကီး အိမ္ေရာက္ေနတာ အဲ့ကိစၥကို ေမေမ့ဆီ တမင္ လာေျပာတာလား... "
" ေမာင္ေနတိမ္တိုက္ ကို ဘာမွမေျပာနဲ႕။သမီးသာေမေမ ေမးေနတာကို ေျဖ "
" အဲ့ အဲ့ဒါကေလ တကယ္အတည္ လက္ထပ္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး ေမေမ "
တေခတ္ ဦးေလးႀကီးနဲ႕ လက္ထပ္ထားတာကို
ေမေမသိသြားတာမို႔... နည္းနည္းလန့္ေနမိသည္။မလန့္လို႔မရဘူးေလ။ေမေမ့အသံေရာ၊ေမေမ့မ်က္ႏွာေရာက ေဒါသံတို႔လႊမ္းမိုးေနသည္ မဟုတ္လား။
" ေ႐ႊတေခတ္ လက္ထားတာေတာင္ လက္ထပ္ထားတာက အတည္လက္ထပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာေနရေအာင္၊နင့္အတြက္ လက္ထပ္တာက အေပ်ာ္ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးလို႔ ထင္ေနတာလား ဟမ္ "
ေမေမ့၏ ေအာ္ေငါက္ေျပာသည့္ စကားေၾကာင့္ တေခတ္ ေခါင္းေလးငုံ႕က်သြားရ၏။အခုထိ ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးကိုလည္း စိတ္တိုမိပါ၏။
" ေမာင္ေနတိမ္တိုက္ က နင့္ကို အခု လာေခၚေနတယ္။လိုက္သြားလိုက္ "
" ေမေမ တေခတ္တို႔က လက္ထားတာမွ မဟုတ္တာ။ၿပီးေတာ့ တေခတ္ ကို ဦးေလးႀကီး က သေဘာက်တာ မဟုတ္... "
" မင္း ကို အိမ္မွာ လိုက္ေနေစခ်င္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ "
တေခတ္ စကားကိုျဖတ္ေျပာလိုက္တဲ့ ဦးေလးႀကီး၏ အထက္စီးဆန္ေသာ စကားေၾကာင့္ မဲ့ၿပဳံး ၿပဳံးမိ၏။
" တေခတ္ မလိုက္နိုင္ဘူး။ ဦးေလးႀကီးနဲ႕လည္း
မပတ္သက္ခ်င္ဘူး "
" ကိုယ္လက္ထပ္ထားတဲ့ ေယာက္်ားနဲ႕
မပတ္သက္ခ်င္လို႔ရမလား ေ႐ႊတေခတ္။ေမေမ့ကို ဒီ့ထက္ ေဒါသထြက္ရေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ႕။ေမာင္ေနတိမ္တိုက္နဲ႕ လိုက္သြားလိုက္ေတာ့ "
" ေမေမ က တေခတ္ ကို ပစ္စလက္ခက္ ႏွင္ထုတ္ေနတာလား... "
" စကားကို ဘယ္လိုေျပာေနတာလဲ ေ႐ႊတေခတ္။နင့္သေဘာနဲ႕ နင္ လက္ထပ္ၿပီးမွ ေမေမ့ကို ပစ္စလက္ခက္ ႏွင္ထုတ္တယ္တဲ့လား။လက္ထပ္ထားတဲ့ ခင္ပြန္းသည္က သူ႕ဇနီးမယားကို လာေခၚရင္
ထည့္ေပးလိုက္ရမွာက မိဘေတြရဲ႕တာဝန္ပဲ။ၿပီးေတာ့ အဘိုးက ေနမေကာင္းဘူးတဲ့ "
" အဘိုးက ေနမေကာင္းဘူး။ျဖစ္နိုင္လို႔လား မနက္ကေတာင္ အေကာင္းႀကီးပဲေလ ေတြ႕ခဲ့တာ... "
" အဘိုး ေရာဂါက ရိုးရိုးဖ်ားနာေရာဂါမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ေသခ်ာ ခြဲစိတ္ကုသရမယ့္ ႏွလုံးေရာဂါ။
အဘိုး က သူ႕ေရာဂါကို ကုေစခ်င္ရင္၊မင္းနဲ႕ငါ့ကို
အိမ္မွာ အတူေနတာ ျမင္ခ်င္တယ္တဲ့။အဲ့ဒါေၾကာင့္ မင္း ကို လာေခၚတာ "
" ေအာ္... ဦးေလးႀကီးက တေခတ္ ကို ေခၚခ်င္လို႔လာေခၚတာ မဟုတ္ဘူးဘဲ။အဘိုးေၾကာင့္မို႔လို႔
လာေခၚတာကိုး... အဟင္း အေစာႀကီးကတည္း က ထင္မိသားပဲ "
" ေ႐ႊတေခတ္ စကားကို အထအနေကာက္အေနနဲ႕။မနက္ျဖန္က်ရင္ ေမေမလည္း အဘိုးကို သြားေတြ႕အုံးမွာ။အခုေတာ့ အဘိုး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေမာင္ေနတိမ္တိုက္နဲ႕ လိုက္သြား။အဘိုးကို
ေသခ်ာ ဂ႐ုစိုက္လိုက္ "
" တေခတ္တို႔ဆက္ဆံေရးက အတူေနလို႔ရတဲ့
ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ေမေမ။အဲ့ဒါေၾကာင့္
တေခတ္... "
" တေနကုန္အလုပ္လုပ္ထားလို႔ ပင္ပန္းေနတဲ့
ေမေမ့ကို စိတ္ပါ ပင္ပန္းရေအာင္ မလုပ္စမ္းပါနဲ႕။ကိုယ့္အထက္လူႀကီး အလုပ္ရွင္က သမက္ျဖစ္ေနမွန္းလည္းမသိ၊အခုလိုႀကီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ထိုင္ေနရတာက ေမေမ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ေနရခက္သလဲဆိုတာ စဥ္းစားမိရဲ႕လား။ျမန္ျမန္လိုက္သြားၿပီး၊မက်န္းမမာျဖစ္ေနတဲ့ အဘိုးကို
ဂ႐ုစိုက္ေပးလိုက္။က်န္တာကို မနက္ျဖန္ ေမေမ
အဘိုးတို႔အိမ္ကိုလာေတာ့မွ ဆက္ေျပာမယ္ "
" ခြင့္ျပဳပါဦး အစ္မ "
ဘဝရဲ႕ပင္ပန္းမူ႕ေၾကာင့္ အနည္းငယ္႐ုပ္ရင့္ေနတဲ့
ခ်ာတိတ္မေလးအေမရဲ႕အသက္ကို ေစာနကမိတ္ဆက္ရင္းနဲ႕မွ သိလိုက္ရတာက... ကိုယ္နဲ႕အသက္က ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ကြာတာမို႔... အေဒၚအစား အစ္မလို႔ေျပာင္းေခၚလိုက္ရတာပင္။
" သြားရေအာင္ ခ်ာတိတ္ "
ေမေမ့ေရွ႕မွာေတာင္ တေခတ္လက္ကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႕ ဆြဲေခၚလာတဲ့ ဦးေလးႀကီးကို
ေဒါသထြက္မိ၏။
" အား... ခ်ာတိတ္ ဘာလို႔ ကိုက္ရတာလဲ။မင္း က
ေခြးလား ဟမ္ "
ကားနားအေရာက္မွာ လက္ကိုအကိုက္ခံလိုက္ရတာျဖစ္သည္။ကိုက္တာက ဘယ္ေလာက္အားပါလဲဆိုရင္ လက္မွာ သြားရာက အကြင္းလိုက္ကို
ထင္သြားတာပင္။
" တေခတ္ သာ ေခြးဆိုရင္ ဦးေလးႀကီး အခုလို
စကားေတာင္ေျပာနိုင္မွာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးသိလား... "
" မင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးတဲ့ လူတစ္ဝက္၊ေခြးတစ္ဝက္ေလးပဲ "
" ဘာ! "
" ကားေပၚတက္ သြားမယ္ "
" တေခတ္ မလိုက္ဘူး "
" ဘာလို႔လဲ... "
" တေခတ္ကိုအလိုမရွိလို႔ အစကတည္းက ဦးေလးႀကီးပဲ တေခတ္ ကို ၿဖီၿဖီခါျဖစ္ေနခဲ့တာ
မဟုတ္ဘူးလား။အဘိုးေၾကာင့္မို႔လို႔ တေခတ္ ကို
လာေခၚတာမ်ိဳးကိုေတာ့... တေခတ္ မလိုက္ခ်င္ဘူး။တေခတ္ အခုကစၿပီး တေခတ္ကို ခ်စ္တဲ့သူကိုပဲ ရွာခ်စ္ေတာ့မယ္။ေနာက္ၿပီး တေခတ္မွာလည္း မာနေတာ့ရွိပါေသးတယ္ ဦးေလးႀကီး "
တေခတ္ ေျပာေတာ့ ဦးေလးႀကီး က သက္ျပင္းခ်သည္။
" ကိုယ္ မင္းကိုေတာ့ မခ်စ္ေပမယ့္... မင္းမရွိဘဲနဲ႕
မအိပ္တတ္သေလာက္ျဖစ္ေနတယ္။အဘိုးေရာ
ကိုယ္ေရာ မင္းကိုလိုအပ္တယ္။ကိုယ္အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ မင္းကိုလိုအပ္တယ္ "
" အဟင္း... ဦးေလးႀကီး က တေခတ္ ကို တန္ဖိုးထားမူ႕မရွိဘူးဘဲ။ဦးေလးႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္တယ္ဆိုတာနဲ႕ တေခတ္ က ဦးေလးႀကီးအနားကို လာေပးရေအာင္။တေခတ္က ပိုက္ဆံေပးတာနဲ႕ ေပ်ာ္ပါးခြင့္ရတဲ့ ညငွက္လို႔ ထင္ေနတာလား။ညငွက္ေတာင္မွ သူ႕တန္ေၾကးနဲ႕သူ တန္ဖိုးရွိတယ္။တေခတ္မွာလည္း တန္ဖိုးရွိတယ္ ဦးေလးႀကီး "
" ေဆာရီး... ငါေျပာခ်င္တာက အဲ့လို သေဘာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘူး။ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။က်စ္... "
တိုက္,မွာ ကိုယ့္စကားကို အထင္လြဲေနတဲ့ ခ်ာတိတ္မေလးကို နားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္း မသိျဖစ္ေနရ၏။
" စကားဆိုတာ မေျပာတတ္ရင္ ဆဲတာနဲ႕ အတူတူပဲတဲ့။ဦးေလးႀကီး ေျပာတာက တေခတ္ ကို နာက်င္ေစရတယ္ သိလား... "
သူမ မ်က္လုံးေလးေတြ အရည္လဲ့ေနတာကို ျမင္ရေတာ့... တိုက္, စိတ္ထဲမေကာင္း ျဖစ္သြားရသည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္း ကို မခ်စ္ေပမယ့္...
မင္း ကို လိုအပ္တယ္ဆိုတာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ေရာ
၊အသိေရာ၊ႏွလုံးသားေရာက အသိေပးေနတယ္။
ေရွ႕ေလွ်ာက္ မင္းအေပၚမွာ ေကာင္းေပးပါ့မယ္။တန္ဖိုးလည္း ထားပါ့မယ္။ကိုယ့္ေၾကာင့္နဲ႕ ေနာက္ထပ္ မင္းကို စိတ္မေကာင္းလည္း မျဖစ္ေစရဘူး။ေပ်ာ္ေအာင္လည္း ထားေပးမယ္။ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားေတြကိုလည္း ကတိလည္းေပးပါတယ္။အာ့ေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႕ ျပန္လိုက္ခဲ့ေပးပါကြာ... ေနာ္ "
တေခတ္ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး...
ေျပာလာတဲ့ ဦးေလးႀကီး၏ မ်က္လုံးေတြကေလ
သံလိုက္ဓာတ္အားေတြ တေခတ္ကိုယ္ထဲကို ပို႔လႊတ္ေနသလိုပါပဲ။
ထိုအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ပဲ...
တေခတ္သည္ ႏူတ္ကေန ျပန္မေျဖေသာ္လည္း...
ဦးေလးႀကီး ေခၚရာေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့မိပါသည္။ထိုသို႔ လိုက္သြားတာသည္ ေကာင္းတာလား... မေကာင္းတာလားဆိုလားဆိုတာက္ိုေတာ့
အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ေတာ့ သိရမည္ ထင္ပါတယ္။
အခုေတာ့ ဦးေလးႀကီး ေခၚရာကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္လာခဲ့မိပါၿပီ။
.
.
ကဲ... တင္ေပးထားပါၿပီ။Share တာေလးကေတာ့
ႏွင္းဆီေလးေတြ တာဝန္ပါေနာ္😁
#ကိုးအမရာေမာင္