++++
Professor
Ang panget-panget-panget ng panaginip ko sa totoo lang. Bakit sa dinadami ng mapapanigipan ay iyon pa? Seriously, me, kissing that guy named Jarell Adverson? I really can't believe this!
"Urgh! So gross!"
Bakit ko ba siya napaniginipan? I really can't understand. Ah, siguro iniisip ko 'yong nangyari sa sala bago matulog kaya pati sa panaginip ko umentra siya? Now I understand. Siya at ang babae niya ang huli kong iniisip bago matulog. Pero nakakainis kasi napaniginipan ko pa rin siya.
"Tsk."
Ginulo ko ang buhok ko bago tinungo ang salamin para tingnan ang sarili ko. Buti nalang at hindi ako tinutubuan ng pimples sa mukha pero eyebags, naku, sobrang laki, umiitim pa.
"Kailan kaya ito liliit?" tanong ko, pero alam ko namang hindi ako sasagutin ng eyebags ko. Nilagyan ko nalang ito ng concealer bago ko ayusin ang aking buhok. Naglagay ako ng onting make up para hindi mahalata ang pagkastress ko sa school.
Pagkababa ko ay naabutan ko si Jarell sa kusina na nagluluto. Nakabihis na ito at hindi ko alam kung saan na naman ang punta dahil sa pagkakaalam ko ay wala itong pasok sa trabaho ngayon. Siguro sa girlfriend niya?
Well, maybe, pakealam mo naman Roiss?
"Pinge ah?" sabi ko at akmang kukuha sana ng pancake ng bigla nitong inilayo ang platong kalalagay niya lang sa lamesa. Napatiim bagang ako sa sobrang inis. Really Jarell Adverson? Pati ba naman pagkain ay ipagdadamot mo?
"Cook your own food. This is mine."
Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya. Wow! Kapag ako ang nagluto, feel free siyang kumuha pero ako na ngayon lang nanghinge ay hindi pwedi? How selfish he is huh?
"Ang damot mo!" sigaw ko.
"I'm not. Matakaw kalang kumain kaya hindi kita bibigyan."
Parang bigla akong hinigh-blood sa sinabi niya. Ako pa talaga 'yong matakaw e siya nga itong palaging umuubos ng pagkain namin sa refrigerator! Tapos susumbatan niya akong matakaw? Nahiya naman ako sa kanya eh?
"Hindi ako matakaw!"
He pursed his lips and languidly stared at my whole body.
"Look at you. You already have fats. Mahiya ka nga sa'kin. I'm so handsome to be your step-brother."
Laglag ang panga ko sa mga pang-iinsulto niya. Hindi ko alam na ganito pala kayabang ang step-brother ko. I smirked.
"Oh, mataba na ba ang tawag sa ganito ka sexy? Wow, bilib din ako sa mata mo noh? Ang expert tumingin ng sexing babae! Kung sa bagay puro mga hipon naman kasi iyong mga babae mo. Tapon ulo, kain katawan. Ganoon kababa ang taste mo!"
I can't believe him. Ang flat kong tiyan ay ginawa niyang fats! Talaga lang ha?
Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. At talagang iniinis niya ako? Walang araw talaga na hindi ako naaaburido sa mukha niya. Parang ipinanganak siya para bwesitin ako araw-araw.
"Ikaw, sexy? Saan banda? Bakit hindi ko makita?"
Uminit iyong ulo ko at bigla nalang sumabog.
"Hindi mo talaga makikita kasi exclusive lang itong sexiness ko sa magiging future boyfriend ko. Kaya hindi mo makikita kasi hindi ko ipapakita sa'yo! Asa ka sa parteng iyon."
Kainis. Nakita ko kung paano panandaliang lumukot ang mukha nito pero sa isang iglap lang ay bigla itong ngumise.
"Maybe soon, then."
Damn you!
Hindi ko na ito sinagot at walang samood na lumabas ng bahay. Tinungo ko ang paaralan at pagpasok ko palang sa room ay bumungad na sa harapan ko ang mukha ng bestfriend ko.
"Bakit nakabusangot ka na naman?"
"Ang walang hiya kong step-brother, sinabihan akong mataba! Kainis! Ang sarap tadyakan ng ano niya para hindi na makapangbiktima!" sabi ko dito. Hindi makapaniwalang tumawa ito.
"You are so unbelievable Roiss. Pati step-brother mo dinamay mo sa ka bitteran mo?"
Inirapan ko siya. "Hindi ako bitter! Hindi ko lang talaga matanggap na nakatira ako sa isang bahay kasama niya na isang babaero! You know me. I hate them to hell. At lahat ng kalahi nila ay isinusumpa ko!"
At ang laitin niya ako kanina? Hindi ko rin matanggap iyon. Ang damot-damot pa at ni hindi man lang ako binigyan ng pancake! Cook your own food. Che!
"Kung hindi lang kita kilala, iisipin kong nabroken hearted ka pero wala ka namang naging jowa. Pero kung makaasta ka parang ilang ulit kang iniwan at sinaktan!" sabi nito sabay irap sa kawalan.
Kung alam mo lang.
Pumasok ang professor namin at nagulat kaming lahat ng iba na ang itsura nito. 'Yong matanda naming professor ay naging bata na ang mukha. Napatingin ako sa mga kaklase ko na ngayon ay nagkikislapan ang mga mata. Napangiwi nalang ako, it's not appropriate to see them like that in front of our professor. I really can't believe my classmate. Pati ba naman prof namin pagnanasaan nila?
"Good morning everyone!" maligayang bati nito sa lahat. We greeted him back but his gaze locked on mine. Napataas iyong kilay ko. Well, bata pa siya, I think ilang taon lang yata ang tanda nito sa'kin. Like Jarell, siguro magka-age sila.
"I'm your new professor for the mean time while Mrs. Agatha is on leave. By the way, I am Arvin Jim Lopez but you can call me Sir Vin. And please, the one with Hello Kitty dress, stop raising your eyebrow. You look like an old maiden," he said in front of everyone. Nagtawanan silang lahat habang nakatingin sa gawi ko.
Ako ba ang tinutukoy niya?
Tiningnan ko ang damit ko at ako nga talaga ang tinutukoy niya. Naiinis na binalingan ko siya ng tingin. Why do he need to say that in front of my classmates? It's embarrassing!
Umayos ako ng tayo at inayos ko rin ang mukha ko. I am not an old maiden. Ang ganda-ganda ko tapos iyon ang sasabihin niya? What's with their eyes? Kanina lang sinabihan akong mataba tapos ngayon sinabihan akong matanda? Wow, I really can't understand the logic here.
"Hello Kitty girl, please introduce your name here in front."
Nagtitimping pumunta ako sa harapan at nagpakilala sa buong klase kahit na hindi na naman dapat. They have been my classmates since 1st year at kailangan ko lang magpakilala sa professor kong antipatiko na akala mo kung sinong gwapo.
"I'm Roissbelle Torres, that's all," walang ganang sabi ko. Bumalik ako sa upuan ng tadtadin na naman ako ng tanong ni Sir Vin.
"How old are you? Are you related to Rose Torres?"
"Yes, she's my mother. And for my age, I am already 21 years old SIR," I said while emphasizing the word sir.
At hindi na ako magtataka kung kilala niya si Mama. Ilang professor ko na ang nagtanong sa akin noon. Yes, my mother is famous. Pero hindi ko alam kung sa aling field or paraan. Basta ang alam ko lang ay sikat siya kasi palagi nila akong tinatanong kung related ba ako kay Rose Torres na ngayon ay Rose Adverson na.
Natapos ang klase at ako ang palaging pinaparinggan ni Sir Vin. Palagi niyang ini-emphasize 'yong magkasalubong kong kilay. Paano ba namang hindi sasalubong kung iniinis niya ako?
Hindi ko maintindihan kung bakit niya ako pinapatamaan. Hindi naman sa tinatamaan ako sa mga sinasabi niya pero kasi habang nagsasalita siya ay sa akin siya nakatingin. Kung pwedi lang irapan ay ginawa ko na dahil sa sobrang irita sa kanya. Ghad, I really hate him like I hated Jarell Adverson. Hindi ko alam pero kumukulo din ang dugo ko sa kanya, siguro ay magkatulad ang ugali nila ng step-brother kong antipatiko din. Na akala mo kung sino at gwapo.
"Class dismissed," this was I heard before he exited the room.
My friend, Clarrise snapped her fingers in front of my face to get my attention. I glared at her because of what she did earlier. Alam ko, pinagtawanan niya rin ako kagaya ng ginawa ng iba naming kaklase. She insulted me too. Instead of saving my ass earlier, she just laughed. And I hated her for doing that to me. I felt like I betrayed by my well trusted friend and I didn't expect that she will do that to me. She's my bestfriend, for goodness sake!
"Hindi ka uuwi?"
I rolled my eyes to her.
"I hate you."
She chuckled. "Oh come on Roiss, para kang bata! Huwag ka ngang ganyan, ang pikon nito."
Umingos ako at nagsimulang magligpit ng gamit ko.
"Heh! I still hate you. You didn't even save my ass earlier. Gosh, I'm so embarrassed! He just called me an old maiden?! Really?"
I really can't believe it, seriously. I can't accept the fact that a guy like him will told me that I'm like an old maiden.
"Save your ass? Tsk. Ewan ko sa'yo. Tara na kasi!"
Nauna akong lumabas sa kanya ng classroom pero napahinto din ng biglang sumulpot sa harapan ko si Sir Vin dahilan para mabunggo ako sa kanya. Napairap ako ng wala sa oras.
"Aray naman!" reklamo ko kahit wala namang masakit sa'kin. Ni hindi nga ako nasaktan at ni hindi nga nabunggo ang noo ko sa kanya pero nagawa ko parin itong sapuhin. Well, umaarte lang para mabuntunan siya ng galit dahil sa ginawa niya kanina.
"Sorry, are you okay?" he asked, worriedly. He even touched my forehead. I ceased. I blinked twice because of the effect he gave to me.
Tinabig ko ang kamay niya at bahagyang lumayo. The hell? Imbes na pansinin ang nararamdaman ay tiningnan ko lang ito ng masama.
"Tsk. Lets go Clarisse!"
Hinigit ko ang kaibigan palayo sa kanya at naglakad ng hindi tinatanggap ang sorry niya. Rude na kung rude pero bahala siya.