"Just let me keep a piece of my heart before you tear it all apart."
Kate POV
"Anong oras ka uuwi?"
Matamlay na tanong ni Winter habang chini-check ko ang purse kung nadala ko ba lahat, kasama na ang tracking device na ibinigay sa akin ni Vanessa.
Lumapit ako sa kanya at naupo sa gilid ng kama. She's all set to sleep. Ang aga pa pero nakahiga na siya. Sad daw kasi siya dahil aalis ako.
"Hon, I'm home before you know it." Pagpapanatag ko sa kanya.
Napabuntong-hininga siya. "What should I do to keep you here instead?"
Natawa ako ng marahan. "Don't worry, sayo pa rin ako uuwi." May halong birong sabi ko.
Napalabi siya.
"Come here." Sabay mosyong lumapit siya sa akin na agad naman niyang ginawa.
Lihim akong napabuntong-hininga habang yakap ko siya.
"Huwag ka na sad, last book ko na naman 'to e." Alo ko saka siya hinalikan sa sentido. "And after this, magbakasyon ulit tayo, kahit saan mo gusto pumunta."
Bahagya siyang lumayo sa akin saka tumingala. "I'm missing you already."
Napangiti ako saka siya dinampian ng halik sa labi. "Ilang oras lang naman akong mawawala." Hinawakan ko ang kanyang pisngi.
"Okay." Parang pilit niyang pagpayag. "Call me when you get there, please."
"I will, hon." Saka siya ulit dinampian ng halik sa labi. "Sige na, matulog ka na lang muna and then paggising mo nasa tabi mo na ulit ako."
"I love you." Bigkas niya.
"I love you too." Hinalikan ko muna siya sa noo bago tumayo mula sa kinauupuan, sa gilid ng kama. "I have to go, hon." Napatingin ako sa suot na relo. Ayokong nale-late sa trabaho.
"Take care." Sabi niya ng nasa pinto na ako.
I blew her a kiss before I walked out of the door. Nagpaalam na rin ako kina tita na abalang nanonood sa sala, kasama si Calvin.
"Mag-ingat ka, anak." Sabi nila sa akin.
"Sana may dala kang pepper spray." Concerned namang sabi ni tita Jo.
Napangiti ako sa concern na ipinapakita at ipinapadama nila sa akin. Nakakataba ng puso. "Don't worry, tita. I can protect myself." Sagot ko.
Sumakay na ako sa kotse ko at nagtungo sa meeting place namin ng date ko. Hindi ko kabisado 'yong lugar kaya ginamit ko ang navigator ng kotse. Naka-on na rin ang tracking device... just in case.
Nang dumating ako sa lugar ay nakita ko agad ang babaeng parang naiinip ng naghihintay habang panay ang tingin sa suot na relo.
Bumaba ako ng sasakyan at lumapit dito. "Claudia?" Bigkas ko.
She's wearing a gold elegant long gown. She's much prettier in person. "You must be Katherine?" Hindi siguradong sambit niya.
Napangiti ako dito. "Yes, I am her." Sagot ko. "Let's go?"
Halos sabay kaming pumasok sa loob ng kotse. Lihim akong napapasulyap sa kanya habang nagmamaneho patungo sa paggaganapan ng party. Iniisip ko kasi kung bakit siya special sa daddy ko. Mas bata nga rin siya tignan sa personal kumpara sa larawang ipinasa niya kay Malqui.
Marami ng tao sa venue ng dumating kami. Ipinakita niya sa entrance ang dalang invitation bago kami pinapasok sa loob.
"Sa washroom lang muna ako." Paalam niya ng makapasok kami sa loob at madala ng mga usherettes sa reserved na table for two.
"Sure." Tugon ko.
Umalis na ito pagkatapos. Lumapit naman sa akin ang isang waiter at binigyan niya ako ng isang glass ng wine. Napapatingin-tingin ako sa paligid habang sumisimsim sa wine. Hindi ko kilala ang mga naririto.
Hindi naman sa marami akong kilalang high profile people. Pero mostly kasi ng mga nagpapa-booked ay mga mayayaman at kabilang sa alta siyudad. Mga business tycoons, usually.
Wala sa sariling napangiti ako ng malungkot. Syempre, mami-miss ko din kahit papaano ang trabaho ko. It took me to places, met new faces... and because of my job, I've met Winter... hindi ko siya makikilala kung hindi dahil sa trabaho ko. It's like... destiny. We're destined to meet each other. And look us at now?
Huminga ako ng malalim habang may payapang ngiti sa labi. Napatingin ako sa suot na relo tsaka napatingin ulit sa paligid. Ba't parang ang tagal naman ni Claudia? I gave her another minute. Baka kako nagre-retouch pa.
Pero naubos ko na at lahat ang wine na ibinigay sa akin at tipong magsisimula na ang programa pero wala pa ring Claudia na bumabalik. Parang hindi na maganda ang kutob ko.
Dala ang purse ay nagtungo ako sa powder room. May mangilan-ngilan akong nakakasalubong na bisita. Saktong kalalabas lang ni Claudia mula sa isa sa mga cubicles na naroon ng pumasok ako sa loob.
"Akala ko iniwan mo na ako." Para akong nakahinga ng maluwag ng makita siya.
"Why would I do that?" May tipid na ngiting sagot niya. "Beside's hindi pa tapos ang party."
"Hey -"
Hindi ko na naituloy ang sasabihin sana sa kanya ng maramdaman ang tila karayom na tumusok sa leeg ko. Nang magbaling ako ng tingin sa pinanggalingan nito ay isang matangkad na lalake ang nakita ko. Nakangisi ito.
"What the fuck?" Nabigkas ko pa bago ako biglang nawalan ng malay...
*****
Dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata ng magkamalay. Saglit akong na disorient sa kung anong nangyari at kung nasaan ako. Parang ang sakit ng ulo ko at groggy pa sa kung anong gamot ang itinurok sa akin.
Hahawakan ko na sana ang ulo ng kumirot ito ngunit hindi ko nagawa dahil parang may pumipigil sa braso ko.
"What the hell?" May kalakasang tanong ko ng mapansing naka-posas ang mga kamay ko sa magkabilang gilid ng kamang kinahihigaan ko. Napatingin ako sa bandang baba ng kama, maging ang mga paa ko ay nakatali rin sa magkabilang bahagi.
Bigla akong sinalakay ng kaba. Pilit kong hinihila ang mga kamay at paa, nagbabaka-sakaling makawala ako.
"Fuck!" Naiuntog ko ang ulo sa unan ng mapagtanto ang mga nangyari.
Claudia was a trapped! That's for sure. At parang may hint na ako sa kung sino ang may pakana nito.
"Damn it!" Panay ang mura ko habang pilit pa ring kumakawala sa pagkaka-posas.
Noon ko naalala ang purse ko. Nandoon ang tracking device. Where is it?
Iginala ko ang paningin sa loob ng kuwarto ngunit wala akong makita na kahit anuman sa mga gamit ko.
"Shit!" Malakas na mura ko ng maisip na baka itinapon na nila ito sa kung saan.
Now I'm hopeless!
Nasa ganoon akong estado ng bumukas ang pinto. At kagaya ng inasahan ko, siya nga ang may pakana ng lahat ng ito.
"Katherine." May naglalarong ngisi sa kanyang mukha ng mabagal na naglakad palapit sa kama.
"Ramon." Puno ng pagkasuklam na bigkas ko.
"I told you, sweetheart." Nakangising bigkas niya saka naupo sa gilid ng kama, malapit sa ulunan ko. "You will come to me, willingly."
Mabilis akong umiwas ng hahawakan sana niya ako sa mukha saka matalim siyang tinitigan. Pero mas lalo lang yata siyang napangisi.
"You see, Katherine." Bigkas niya habang pinapasadahan niya ako ng tingin. "I get what I want."
"Siguro nga ay makukuha mo ang katawan ko, pero hindi ang kaluluwa ko!" Saka ito dinuraan sa mukha. "Nakakasuka ka."
Nagulat man siya sa ginawa ko ay mabilis itong nagbago. Naglabas siya ng puting panyo mula sa bulsa para punasan ang mukha. Nakangisi pa rin ito ng tumingin sa akin.
"I can see how hopeless you are right now, Kate." May panunuya sa kanyang tinig. Inilapit niya ang mukha sa mukha ko. "And I can't wait to do what I've long to do with you." Saka tumawa.
Kinuha ko itong pagkakataon para iuntog sa kanya ang ulo ko. Bahagya akong nahilo sa ginawa. Ramdam ko din ang sakit ng noo ko sa pagkakauntog. Ipinilig ko ang ulo para iwaksi ang bahagyang pagkahilo.
"Bitch!"
Ngunit hindi pa man ako nakaka-recover ay isang malakas na sampal ang iginawad niya sa akin. Mariin akong napapikit para paglabanan ang pagkahilo mula sa ginawa ko at sa pagkakasampal niya sa akin. Naramdaman ko ang mainit na likidong dumaloy sa gilid ng aking bibig.
Nang medyo naka-recover ay napatingin ako kay Ramon. Duguan ang bridge ng ilong nito. May galit na sa kanyang mga mata habang nagtatanggal ng butones ng suot na puting long sleeve.
"You're going to pay for this." Sabi niya habang nakatingin sa akin.
Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong takot sa tana ng buhay ko. "Don't do this." Gusto kong maiyak dahil wala akong magawa para ipagtanggol ang sarili.
Nang matanggal nito ang damit ay pumaibabaw siya sa akin. Pilit akong nagpupumiglas. I have to improvise. Kailangan kong mag-isip ng paraan to delay what he's about to do with my body.
Mahigpit niyang hinawakan ang mukha ko ng hinalikan niya ako sa labi. Nagpupumiglas ako sa ginagawa niya. Hanggang sa maisip itong kagatin sa labi ng napakariin.
"Aahhh!" Sigaw ni Ramon ng mabitawan ng ipin ko ang kanyang labi. "You fucking bitch!"
Duguan ang kanyang labi. Halos lumaylay nga ito. Napangisi ako. I will not go down without a fight.
Muli siyang pumaibabaw sa akin saka ako dalawang beses na sinampal. Pilit kong pinaglalabanan ang pagkahilo at nagpupumiglas sa kanya ngunit isang suntok sa tiyan ang tuluyan ng nagpawala sa kamalayan ko.
It served as a final nail in the coffin.
*****
Nang muli akong magkamalay ay nasa loob na ako ng kotse ko. Napatingin ako sa labas ng bintana. Nasa driveway ang sasakyan ko.
"Uhmp." I groaned when I tried to move.
Ang sakit-sakit ng katawan ko. Tipong konting galaw lang napapangiwi ako.
Sinubukan kong bumaba ng sasakyan at pinilit ang sariling makapunta sa front door ng bahay ko. Binuksan ko ang pinto at kahit nanghihina ay umakyat ako sa taas at nagtungo sa kuwarto ko.
Nagtungo ako sa loob ng banyo sa harap ng sink. Naghilamos ako ng mukha saka napatingin sa salamin.
Napalunok ako ng mapansin ang mga pasa ko sa mukha. Napapikit ako ng mariin saka isa-isang nagsilaglagan ang butil ng mga luha sa aking mga mata. Ni isipin ang kung anuman ang nangyari ay ayokong gawin.
Sumigaw ako ng napakalakas saka sinuntok ang salamin dahilan ng pagkabasag nito. Humahagulgol na unti-unti akong napaupo sa sahig. Hindi ko inalintana ang dumudugong kamao. Umiyak ako ng umiyak habang nakayakap sa mga tuhod. Nanginginig ang buong katawan ko sa sobrang hinagpis at galit sa mga nangyari sa akin.
Nag-angat ako ng mukha mula sa pagkakasubsob sa gitna ng magkadikit na tuhod. Nakita ko sa tabi ko ang piraso ng basag na salamin. Napatingin ako sa repleksyon ko sa piraso ng salamin.
I saw a defeated woman in the reflection. The old me is gone. I can't see it here. I can't even feel her anymore.
Now I finally understand what did my brother feel before he took his own life. Nothing. I feel nothing.
Napatingin ako sa matalim na gilid ng hawak na piraso ng salamin. And I did the last resort...
Halos bahagya ko lang naramdaman ang kirot ng hiniwa ko ang kaliwang wrist ko. Agad na lumabas mula dito ang masaganang dugo. Mabagal akong napahiga sa sahig habang dumadaloy ang dugo sa sahig. Unti-unti kong nararamdaman ang paghina ng aking katawan, ang mabagal at tila mauubos na hangin sa baga.
Napakunot-noo ako ng makita sina mommy at kuya na nakatunghay sa akin.
"Mom?" Parang hindi ko naririnig ang sariling tinig. "Kuya."
Nagsisimulang lumamig ang pakiramdam ko. Ibang klase ng lamig na hindi kagaya ng sa yelo. Unti-unti nitong binabalot ang aking sistema.
"Go to rest, love." May masuyong ngiti sa labi ni mommy habang nakatunghay sa akin. Hinaplos niya ako sa buhok.
"You'll feel better soon, lil' sis." Pangako ni kuya habang nakangiti ring nakatunghay sa akin. Hinawakan niya ako sa braso.
Is this what dying feels like? It's cold... it's empty... the feeling of an overwhelming presence... the darkness...
Dahan-dahang pumikit ang aking mga mata na hilam pa rin sa luha hanggang sa mabagal na lumungayngay ang ulo ko kasabay ng pagkawala ng aking malay.
"I'm sorry, Winter."
Pakiramdam ko ay nasabi ko pa ito bago ako tuluyang nawalan ng malay...
-Unedited.