3 years passed at masasabi kong okay naman ang kalagayan ko. May mga naging kaibigan ako at nakakasabay na rin ako. Medyo nahirapan lang ako dahil noong 3rd year ko sa kolehiyo ay irregular ako may mga subject ako na need i-take sa 1st year and 2nd year. Sobrang hassle pero nalampasan ko naman.
"Sophia, mahuli ka na sa klase" saad ni tita habang hawak ang phone ko at nakatingin sa oras nito. Nagmamadali ako magbihis dahil nalate ako ng gising sa dami ng inaral ko. Sobrang bait ng amo ko dahil sila gumastos sa books and uniforms na need ko. Sabi nila ay deserve ko naman dahil nagagawa ko pa rin maalagaan si Amelia kahit na nag aaral na ako.
Nagpaalam ako sa mga pinsan ko pati kila tita. Lumapit ako kay lola at humalik sa pisngi niya at nagpaalam. Papalabas na ako ng pinto ngunit napatigil ako.
"Kumain ka muna" saad ni lola. Nilinyon ko si lola pero ngumiti lang ako.
"Sa school na po la, may baon naman po akong pagkain" saad ko at nag paalam.
Yup! Nakakapag salita na ng kaunti si lola. Magaling ang mga doctor na nag asikaso kay lola. Dahil sila Mr and Mrs. Thompson mismo ang nag refer kay lola sa isang surgeon na kakilala nila. Actually doctor pareho ang amo ko kaya walang time para mabantayan gaano si Amelia. Mabuti nga at maintindihin ang anak nila kaya hindi nagtatampo. Gusto rin daw kasi niya maging hero like her mom and dad.
*peeep peeep*
"C'mmon, Sophia! Hop in!" saad ni Monique na biglang pumarada sa harap ng bahay. Gulat ko siyang tinignan pero dali-dali rin akong sumakay.
"Fuck this hangover" saad ni Monique nang makapasok ako at pinalipad ang sasakyan nito.
"Woah! Calm down! Shit!" mura ko nang pabilisin niya pa lalo ang pagtakbo.
"Monique! Slow down!" kinakabahang saad ko.
Baka maging pasyente kami nito imbes na doktor. Ano ba namang kagagahan ng babaeng ito!
"We don't have much time to slow down, Sophia. We're 30 minutes late!" saad nito. Ang iba sa nadadaanan namin ay binubusinahan kami. Reckless driver si Monique, kahit anong sabihin ko sa kanya ay hindi siya nakikinig. Palagi siya ganito mag drive kapag may hinahabol kaming oras.
Nang makarating kami sa university ay tinakbo namin ang elevator para umabot. Dali-dali kaming pumunta sa room at napakunot ang noo naming dalawa nang wala ni isang tao sa loob ng room. Napatingin ako sa wrist watch ko at late naman talaga kami.
"Oh damn! I forgot. Binago natin yung time last night sa phones and watch" saad nito. Napasimangot ako nang maalala ko pinag gagawa namin kagabi. Uminom kami pero hindi ako ganon kasobrang nagpakalasing.
Bagsak ang mga balikat namin na bumaba sa cafeteria para mag agahan. Parehas pala kaming hindi kumain ng agahan.
Masama ang loob naming dalawa dahil sa sobrang sabog namin. Ang class namin ay 10am. Ang nangyari ay na-advance namin yung time kagabi ng 2 hours. Ewan ko rin bakit namin ginawa. Si Monique naman ang nag-aya. Nadamay lang ako sa kalokohan nila.
Nag order kami ng agahan namin at syempre mabait si Monique, nilibre niya ako ng agahan dahil natakot niya raw ako kanina.
Si Monique ay Half American at Half Filipina. Yung mom niya pure filipina at dad niya yung pure american. Morena si Monique pero ang mga mata niya ay asul. Same kami ni Monique na may half. Half German ako dahil pure German tatay namin pero lumaki sa pilipinas kaya hasa sa tagalog. Si Monique ay nag tatagalog kung minsan, nasanay lang siguro magsalita ng ingles dahil lahat naman ng tao na narito ay makakausap mo ng ingles.
"Sophia" pag tawag ni Monique sa akin habang kumakain kami.
"Hmm?" ako.
"I'll miss you" saad nito. Napahinto ako sa pagkain at tinignan siya na kagat-kagat ang kutsara.
"May problem ba?"tanong ko.
"Nothing" saad nito at ngumiti. Tumango lang ako sa kanya.
Pagkatapos namin kumain ay nagreview kami saglit. Si Monique ay gusto maging cardiothoracic surgeon. Sakto lang naman sa kanya, alam ko na kaya niya 'yon at tsaka wala siyang p-problemahin sa gastusin. Yung parents niya ay parehong surgeon, yung ate niya ay M.D tapos may sarili silang hospital sa pilipinas.
"Tara, andon na raw sila Briana sa room" saad ni Monique.
Niligpit namin ang mga gamit namin at tinungo ang daan papunta sa room namin. Kaklase ko si Monique sa isang subject at pati yung dalawang kaibigan pa namin na sina amaicah at Vanessa. Mas ahead sila sa akin ng tatlong taon dahil pare-parehas sila na nag take MBBS.
Kung tatanungin niyo ang ganap sa buhay ko. Mas naging maayos siya compare sa dati. Pero mayroong kulang sa buhay ko. Lalong lalo na sa puso ko. Sa 3 years ay isang beses ko lang nakausap si Hera at hindi na nasundan pa. Ayoko na maramdamdamn ng mga kapatid ko na wala ako kaya weekly nagpadala ako ng recorded video ko sa kanila at ibinalitang okay na si lola. Hindi ko alam kung ano ang reaksyon nilang dalawa pero sana, maintindihan nila.
Pagkarating namin sa room ay sumalubong sa amin sila Jamaicah at Vanessa. Tinanong nila kung bakit ang aga namin. May hangover pa raw silamg dalawa dahil sa dami ng nainom. Ako naman ay sinabihan nilang madaya dahil kaunti lang daw ininom ko. Ang rason ko ay walang magbabantay sa kanila. Pano, ako nagdrive sa kotse ni Monique at isa-isa silang hinatid sa bahay nila. Nakisakay lang din naman kaming tatlo kay Monique dahil yung dalawa ay tamad magdala ng sariling sasakyan. Ako naman ay walang sasakyan pero marunong mag maneho dahil tinuruan ako ng amo ko.
Dumating na ang prof namin at nagsi upo kami sa kanya-kanyang pwesto. Nag notes ako at nakinig ng maigi sa klase. Lahat ay wala akong pinalampas. Kung anong salita ang lumabas sa prof namin ay isinusulat ko. Sa susunod na week na ang duty namin.
Kanya-kanyang bitbit ng bag nang mag ring ang bell hudyat na tapos na ang klase. Lahat kami ay lumabas na at nagsama-sama kaming apat. Magkakaklase rin kami sa sumunod na subect pero sa ikatlo ay hindi na.
Pumasok kami sa room namin at umupo. Magkakatabi kaming apat at nagsimulang magdaldalan. Katabi ko si Monique na kanina pa parang malungkot.
"May problem ba?" tanong ko sa kanya. Nilingon niya ako pero lumukot ang mukha niya.
"Guys...actually. I have something to tell you" saad ni Monique. Lahat kami ay nakaabang sa susunod na sasabihin niya pero tinakpan niya ng palad niya ang mukha niya.
"Why? Is there any problem?" tanong ni Jamaicah.
"We're going back to the Philippines by next week. I won't be able to hangout with you guys. I'll miss you all" saad nito. Lahat kami ay gulat sa sinabi nito.
"Monique, this is not the right time to prank us. We will be having examination today" saad ni Vanessa.
"I am telling the truth. That is the reason why I asked you all to go to the club with me yesterday" saad nito at nagsimulang umiyak. Nanubig ang mga mata namin at nag yakap-yakap.
Monique invited us sa house nila. Magpadespedida ang mom nito sa susunod na araw. Pumayag ako na sumama pero sabi ko hindi ako pwede magtagal dahil may work pa ako. Nag suggest ako na every after class ay mag bonding kami para sulitin ang mga araw na kasama namin si Monique and they all agreed.
Thanks for reading.
"𝑺𝒕𝒂𝒚 𝒍𝒐𝒘 𝒌𝒆𝒚. 𝑵𝒐𝒕 𝒆𝒗𝒆𝒓𝒚𝒐𝒏𝒆 𝒏𝒆𝒆𝒅𝒔 𝒕𝒐 𝒌𝒏𝒐𝒘 𝒆𝒗𝒆𝒓𝒚𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒂𝒃𝒐𝒖𝒕 𝒚𝒐𝒖."
- 𝓜𝓻𝔂𝓸𝓼𝓸𝔀