Unicode
"ဒါဘာလဲ ဂျောင်ကု....."
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်သူ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ဂျောင်ကု့လက်ထဲမှ ဆေးအဖြူလေးကိုစိုးရိမ်စိတ်နဲ့မေးလိုက်မိသည်။ဂျောင်ကုကတော့ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးကာဖြင့်
"စိတ်ကြွဆေး နောက်တစ်မျိုးပြောရရင်ကာမမူးယစ်ဆေးဝါး"
"ဟမ် ဒါ...ဒါကိုငါကဘာလုပ်ရမှာလဲ??"
"ထယ်ယောင်းက ကိုယ်ပြောသလိုလုပ်ရင်ဘာမှမဖြစ်ဘူး။အကို့ကိုချစ်တယ်ဆို ကိုယ်ခိုင်းသလိုလုပ်မှာလား ပြော??"
သူ့ရဲ့အားနည်းချက်ဖြစ်သည့် ဒီမေးခွန်းအားဂျောင်ကုကမေးလေတော့ထယ်ယောင်းခေါင်းလေးအားဖြေးဖြေးခြင်းငြိမ့်ပြမိတယ်။CEOကို သူဘယ်လောက်တောင်ချစ်လဲဆိုတာဂျောင်ကုသိပြီးသွားတဲ့နောက်ပိုင်းဒီစကားအားဖိကာ သူ့ကိုအကျပ်ကိုင်တယ်။
"ကျွန်တော် လုပ်ပါ့မယ်...."
"ကောင်းပြီ။ အဲ့တာဆိုကိုယ်ပြောသလိုလုပ်။တစ်ခုတောင်လွဲလို့မဖြစ်ဘူးနော်။ဒီကိစ္စသာအောင်မြင်ရင် အကိုကထယ်ယောင်းအပိုင်ဖြစ်ပြီ"
ဂျောင်ကုက အပိုင်အနေထားနဲ့ပြောတော့ကျွန်တော်လည်းဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲသူ့လက်ထဲမှာရှိတဲ့ဆေးဖြူမှုန့်လေးကိုယူလိုက်တော့သည်။ဂျောင်ကုအခုလိုအရေးကြီးသုတ်ဖျာအလျင်လိုနေတဲ့အကြောင်းရင်းကိုလည်း သူစဥ်းစားမိသည်။အကို့အိမ်ထောင်ရေးအား အသဲအသန်ကွဲစေချင်တဲ့သူ့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကဘာဖြစ်လေမလဲ??။တစ်ကယ်ပဲ CEOကြီးရဲ့အိမ်ထောင်ရေးကမသာယာတော့လို့လား??။သူ့အနေနဲ့ဘာတွေအခက်ခဲဖြစ်နေလို့လဲ??။
"ဒီနေ့ည ချက်ချင်းလုပ်မှဖြစ်မှာနော်"
"အင်း"
ရွေးချယ်ပြီးသွားတဲ့လမ်းတစ်ခုကိုအဆုံးထိလျှောက်ရတော့မဲ့အနေထားမျိုးဖြစ်တာကြောင့် ဂျောင်ကုနောက်ဆံမတင်းရလေအောင်ထယ်ယောင်းကိုအသုံးချလိုက်မိသည်။အကို့ရဲ့အားနည်းချက်ကိုသိထားတာမို့ ဒီနည်းလမ်းကအကျိုးအဖြစ်ဆုံးအရာပင်။အကိုကကြင်နာသနားတတ်သည်။အဲ့တာကြောင့်လည်း ကြင်နာမသနားတတ်တဲ့သူကအခုလိုလုပ်ရက်မျိုးကိုလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။
သူဟာဒဿဆိုရင်တောင် ရာဇဝင်ထဲကလိုအရှုံးပေးပြီးလွမ်းဆွေးပူရစ်နေမဲ့သူမျိုးမဟုတ်။သူသည်ထိုဒဿထက် အတ္တကြီးသည်။လိုချင်တာကိုမရရအောင်လည်းယူဖို့ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ဘယ်သူ့ကိုပဲယှဥ်ပြိုင်လုလု နောက်ဆုံးသူသာလျှင်အနိုင်ရရမည်။အရူးလို့ ဆိုချင်ရင်လည်းဆိုပါစေတော့။အချစ်နဲ့ပက်သက်လာရင်လူတိုင်းရူးကြတာချည်းပဲလေ။သူရူးတာက ယဥ်ယဥ်လေးပဲရှိပါသေးလေတယ်။ဒါ့ကြောင့် မင်ယွန်းဂီဆိုတဲ့omegaလေးကို သူ့အပိုင်ဖြစ်လာအောင်ဇာတ်လမ်း၊ဇာတ်ကွက်လှလှနဲ့ဖန်းတီယူပြဦးပါမည်။
>>>>>>>>>>>>>>
ဒီနေ့ sundayဖြစ်တာကြောင့် အိမ်မှာလူစုံတက်စုံရှိနေလေ၏။ဟိုဆော့ကတော့ဧည့်ခန်းထဲမှာTVထိုင်ကြည့်နေပြီး၊ဂျောင်ကုကတော့ဖုန်းသုံးကာယွန်းဂီကတော့စာမေးပွဲတွေကြောင့် တစ်နေကုန်အခန်းအောင်နေလေသည်။မကြာခင်ညနေစောင်းတော့မှာဖြစ်တာကြောင့် ဂျောင်ကုမှာနာရီတစ်ကြည့်ကြည့်ဖြစ်နေလေပြီ။ထယ်ယောင်းဖုန်းဆက်ဖို့လည်းအချိန်ကနီးနေပြီဖြစ်သည်။
Ring~
ထိုစဥ်မှာတင် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်အကို့ဖုန်းကထမြည်လာတော့ ဂျောင်ကုမသိမသာလေးအကို့ဘက်ကိုကြည့်လိုက်မိသည်။အကိုကတော့ဖုန်းကိုယူကြည့်ပြီးမျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်တာကို သူမျက်လုံးထောင့်ကနေလည်းသေချာစွာတွေ့လိုက်ရသည်။ထိုအခိုက်အတန့် တစ်ခုမှာဂျောင်ကုမဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်မိပါရဲ့။မကြာခင် အရာအားလုံးပျက်စီးတော့ပါလိမ့်မည်။
"CEO...အိမ် ကိုအမြန်လာ...လာခဲ့ပေးပါ ကျွန်...ကျွန်တော်...ဟင့်"
"ဟမ်...ထယ်ယောင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ!!"
ဟိုဆော့မှာတစ်ဖက်က အပြတ်ပြတ်ဖြစ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းအသံကြောင့်စိုးရိမ်စိတ်မှာပြင်းပြသွားရသည်။ကိုယ်တိုင်တောင်မသိလိုက်ဘဲ အဆင်သင့်ကားသော့ကိုယူကာလူကအိမ်ရှေ့သို့ရောက်နေလေပြီ။
"အဲ့တာ ဘာသွားမလို့လဲ??"
"ဟမ်...ဂျောင်ကု"
ဂျောင်ကုမေးမှ သူ့အသိစိတ်တွေအကုန်ပြန်ကပ်သွားရတော့သည်။တစ်ဖက်ကဖုန်းမှာလည်းကျလို့သွားပြီး ဖုန်းပြန်ခေါ်တော့လည်းထယ်ယောင်းမှာလုံးဝမကိုင်တော့ပေ။သူလည်းဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းမသိတာကြောင့်စိတ်တွေရှုပ်ထွေးလာရသည်။ထယ်ယောင်းရဲ့အသံကိုကြည့်ရတာတစ်ခုခုကို အခက်တွေ့လို့တုန်ယင်နေတဲ့အသံမျိုး။
"ဂျောင်ကု...ငါအရေးတကြီးအပြင်သွားစရာရှိလို့ အဲ့တာ"
"ရပါတယ်သွားပါ ယွန်းဂီကိုကျွန်တော်ကြည့်ပြောထားလိုက်ပါ့မယ်"
"ကျေးဇူးပါ "
ဂျောင်ကုမှာရေးကြီးသုတ်ဖျာမောင်းထွက်သွားတဲ့အကို့ကားကိုကြည့်ပြီး ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ခေါင်းရမ်းမိသည်။
စိတ်ချ။ ကျွန်တော်ကြည့်ပြောပေးပါ့မယ်။အကို ထယ်ယောင်းဆီကိုသွားတဲ့အကြောင်းကို။
"ဟမ်....ယွန်းဂီ"
သူအိမ်ထဲပြန်ဝင်လိုက်တော့ နောက်မှာရပ်ကြည့်နေတဲ့ ယွန်းဂီကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ကြေကွဲ၊နာကျင်နေတဲ့မျက်အိမ်ထဲကမျက်လုံးတွေကိုဂျောင်ကုမြင်လိုက်ရတော့လုံးဝရင်ထဲမကောင်းပေ။အကို့ကိုထိခိုက်စေသော်ငြားလည်း ပိုပြီးထိခိုက်သူမှာယွန်းဂီဖြစ်သောကြောင့်သူလည်းနှလုံးသားအားမီးနဲ့ရှို့လိုက်သလိုပင်ပူလောင်ရပါလေတယ်။
"ယွန်းဂီ အကိုကလေ.."
"ဟင့် ရပါတယ် မပြောပါနဲ့တော့ သူဘယ်သူ့ဆီသွားလဲဆိုတာကျွန်တော်သိပါပြီ...ဟင့် ဆက်မပြောပါနဲ့တော့"
ယွန်းဂီမှာ မျက်လုံးလေးများအားအုပ်ကာဖြင့်အော်ငိုပြီးအပေါ်သို့ပြန်ပြေးတက်သွားလေတော့သည်။ဒါ့ကြောင့်သူလည်း နောက်ကနေအမြန်ပြေးလိုက်ပြီး လက်ကောက်ဝတ်မှလှမ်းဆွဲလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်လေးအားရင်ခွင်ထဲသို့ထည့်ထားလိုက်မိသည်။
"အကို...ဘာလုပ်တာလဲ ဟင့်...ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်...လွှတ်ပါ...ဟင့်"
သူဖက်ထားတော့ အောက်ကအကောင်ပေါက်လေးမှာအငြိမ်မနေဘဲရုန်းသည်။ဒါ့ကြောင့်လည်း ခါးကိုကိုင်ကာတင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေးပွေ့ဖက်ထားမိပြီး
"မလွှတ်ဘူး ယွန်းဂီကိုယ်လုံးဝမလွှတ်နိုင်တော့ဘူး။ ကျေးဇူးပြု၍ ကိုယ့်ဆီကိုလာခဲ့ပေးပါကွာ...အကို့လိုသစ္စာမဖောက်ပဲမင်းတစ်ယောက်ကိုသာသက်ဆုံးတိုင်ထိချစ်ပေးသွားပါ့မယ်။"
လောင်နေတဲ့မီးကို လေနဲ့များထပ်ပင့်လိုက်လေသလား ဂျောင်ကုရယ်။အကို့ရဲ့အဲ့လိုအပြောကြောင့်ကျွန်တော်ဘယ်လောက်ထိတွေဝေ သွားလဲဆိုတာအကိုသိလား??။ဦးက သစ္စာဖောက်တဲ့။ကျွန်တော်မယုံနိုင်သေးဘူး။အခုထက်ထိမယုံနိုင်သေးဘူး။ ချစ်လွန်းလို့မျက်ကန်းတစ်ယောက်လိုတောင်နေပေးသွားခဲ့ပြီးပြီလေ။ ဦးဘာလို့အဲ့လောက်ထိကျွန်တော့်ကိုရက်စက်ရတာလဲ။အဲ့လောက်ထိရက်စက်မှဖြစ်မှာလားဟင်။ရင်တွေထဲနာလိုက်တာ။ကျွန်တော့်အချစ်ကို ဦးစော်ကားလေတယ်။
ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ??။ဟင့် ဒီတစ်ခါတော့နားလည်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့မထင်တော့ပါဘူး ဦးရယ်~။
>>>>>>>>>>>>>
တီ...တီ
လူခေါ်ဘဲလ်ကိုအဆက်မပြတ်တီးနေသော်လည်း အထဲကတံခါးဖွင့်မလာ။နည်းနည်းလေးထုရိုက်ပြီးအော်ခေါ်လိုက်တော့မှ
ဂျလောက်.....
"ထယ်ယောင်း...အား ဘ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး"
အခန်းတံခါးပွင့်လိုက်တာနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းထွက်လာတဲ့ omegaအနံ့ကြောင့်ဟိုဆော့ရဲ့စိတ်မရိုးမယွဖြစ်သွားရသည်။Alfaတွေရဲ့အားနည်းချက်သည် omegaတို့ရဲ့ဟော်မုန်းအနံ့ပင်ဖြစ်သည်။တစ်ကိုယ်လုံးဖြူဖတ်ဖြူလျော်ဖြစ်နေပြီး အားမရှိတော့တဲ့ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးကသူ့ရှေ့မှာတင်တစ်တီးယိုင်ယိုင်။ဒါ့ကြောင့် အိမ်ထဲဝင်ကာလက်မောင်းလေးတစ်ချက်ကိုတွဲထားလိုက်ပြီး
"ကိုယ်...ဆရာဝန်ခေါ်ပေးမယ်..."
"ဟင့်အင်း...မ...မခေါ်နဲ့....ထယ်...လိုချင်တယ်...ဟင့် ပေးပါနော်....ပေးပါ...."
"ထယ်ယောင်း...မရဘူး ကိုယ်ကအိမ်ထောင်သည် ဆရာဝန်သာခေါ်ပေးမယ်။"
ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ကုပေးလိုက်သောဆေးကိုသောက်ပြီးကထဲက အခုလိုမျိုးမရိုးမယွတွေဖြစ်လာကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုကုတ်ထားတာလည်းသွေးတွင်ပင်ထွက်နေလေသည်။
"ထယ်ယောင်း ဖယ်...ဒီလိုလုပ်လို့.."
ဟိုဆော့မှာ အကျ..ကြယ်သီးတွေအားအတင်းဖြုတ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းလက်ကိုမနည်းတားယူနေရသည်။မဖြစ်သင့်တာမဖြစ်လာဖို့စိတ်ကထိန်းထားသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ်မှာသူလွှတ်တဲ့ဟော်မုန်းဓာတ်ကြောင့်ရူးချင်သလိုပင်ဖြစ်လာရလေပြီ။မျက်လုံးတွေလည်း အကုန်ဝေဝါးကုန်ပြီးသူ့အသိစိတ်ထဲမှာရုတ်တစ်ရက်ကြီးငယ်ရောက်လာလေသည်။ဒီအချိန်မှာသူ ငယ့်ကိိုလိုအပ်ပေသည်။သူ့ပြဿနာကိုငယ်ဖြေရှင်းပေးမှရမည်။
"အကိုဟိုဆော့...ထယ့်ကိုသနားပါအုံး ဟင့်~"
သူကတားလေ လက်တွေကိုရုန်းပြီးအတင်းဆွဲဖယ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် အဲ့နေရာမှာတင်ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေရချေပြီ။
အွန့်!
ရုတ်တစ်ရက်ကြီး အနမ်းခံလိုက်ရတဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံမှာ ဟိုဆော့အသိစိတ်များလွတ်ထွက်သွားလေတော့သည်။Heatအရမ်းတက်နေချိန် နှုတ်ခမ်းကိုလာနမ်းလေတော့သူအသွေးသားတွေပိုပြီးပူလာရလေပြီ။နမ်းတာကိုလည်းသူကသာဦးဆောင်မှုရယူပြီးဖြစ်သင့်တာလား၊မဖြစ်သင့်တာလားလဲမသိတော့။ဒါ့ကြောင့် ထိုနယ်ကိုပင်သူကိုယ်တိုင်ကျူးကျော်ဝင်ရောက်မိလေပြီ။
>>>>>>>>>>>>>
ဟိုဆော့တစ်ယောက် မျက်ခွံတွေလေးလံစွာနဲ့အိပ်ယာမှနိုးထလာမိသည်။လူကလဲပင်ပန်းနေသလို၊ခေါင်းကလည်းမူးနောက်နောက်။အဖြစ်အပျက်တွေကိုစိတ်အေးအေးထားပြီးအကုန်ပြန်တွေးကြည့်မိတော့ သူတော်တော်လေးကိုမှထိတ်လန့်သွားရလေ၏။မဖြစ်သင့်တာတွေအကုန်ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူဟာအိမ်ထောင်မှုကိုဖောက်ပြန်သူယောကျာ်းတစ်ယောက်ကဲ့သို့သော။ငယ့်ရဲမျက်နှာလေးကိုပြေးမြင်မိတဲ့အခါ သူ့ရင်မှာတော်တော်လေးမကောင်းဖြစ်ရပြီးမျက်ရည်များကျလာရတော့သည်။
"ဟင့် အင်း...ငယ်..."
ဒါ့ကြောင့်သူလည်း ခုတင်အောက်မှာပြန့်ကျဲနေတဲ့အကျ..တွေကိုအမြန်ကောက်ဝတ်ပြီးအခုချိန်ထိဟော်မုန်းနံ့မကင်းသေးတဲ့ထိုအခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
"ဟင် CEO ပြန်တော့မလို့လား??"
အခန်းပြင်ကိုရောက်တော့ ထယ်ယောင်းကိုတွေ့လိုက်ရတော့ဟိုဆော့အားနာစိတ်လေးဖြစ်သွားရတော့တယ်။ဘယ်လိုပဲပြောပြောနှစ်ယောက်လုံးမှားခဲ့ကြတယ်ဆိုပေမဲ့ သူကလူကြီးတစ်ယောက်အနေနဲ့ဒီကလေးအားဒီလိုမလုပ်သင့်ပါ။ထယ်ယောင်းကိုအားနာမိတာနဲ့မျက်လုံးချင်တောင်မဆုံမိ။
"CEO ကျွန်တော့်ကို ဘာပြောချင်လဲဟင်"
အနားသို့လာကာ မျက်ရည်လေးဝဲတဲဝဲတဲနဲ့မေးလာတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဟိုဆော့လည်းခေါင်းလေးငုံ့ကာပြန်ဖြေမိတယ်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ထယ်ယောင်း"
"ရပါတယ်..ဒါ CEOအမှားမှမဟုတ်တာ။ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်တာမို့ ceoတောင်းပန်စရာမလိုဘူးနော်.။"
"ထယ်ယောင်းရယ်...."
ဟိုဆော့မှာထယ်ယောင်းရဲ့အပြောကြောင့် သူ့ကိုယ်သူအပစ်တွေပိုတင်ကာ ဒေါသထွက်မိတော့တယ်။ကိုယ့်ကြောင့်ကောင်လေးငယ်ရဲ့ဘဝတစ်ခုလုံးပျက်စီးသွားရလေပြီ။ကိုယ့်ရဲ့ရမ္မက်တစ်ခုထဲကြောင့် ထယ်ယောင်းလေးတစ်ဘဝလုံးအမဲစက်ကြီးစွန်းထင်နေတော့မည်။သူ ဒီဖြူစင်လွန်းတဲ့ကောင်လေးအားဘယ်လိုတောင်လုပ်ရက်ခဲ့ခြင်းလဲ??။ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ထယ်ယောင်းရယ်။ကိုယ်အပြစ်အကြီးကြီးကျူးလွန်မိပါတယ်။
ဟိုဆော့မှာတော့သူ့အပစ်နဲ့သူရင်ကျိုးမရဖြစ်နေပေမဲ့ထယ်ယောင်းမှာတော့ သူ့အတွေးနဲ့သူရင်အေးမတတ်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။
ကျွန်တော်ကသာတောင်းပန်ပါရစေ Ceo။
>>>>>>>>>>>>>>>
"ပြန်လာပြီလား....."
အိမ်ထဲသို့ဝင်လိုက်တာနဲ့ အေးစက်စက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့ငယ့်ရဲ့အသံကြောင့် ဟိုဆော့အသံလာရာ ဧည့်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်လာမိတော့သည်။
"ငယ်...ဦးလေ"
"သူလား....ကျွန်တော်လား!!"
ကိုယ့်စကားအားဖြတ်ပြောလိုက်တဲ့ ငယ့်ကြောင့်ဟိုဆော့ ငယ့်မျက်နှာလေးအားမရဲတစ်ရဲလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ငိုထားတာမို့လို့လားမသိဘူး။မျက်နှာလေးဆိုတာနီရဲနေတာလေးပင်။
"ကျွန်တော်....စာမေးပွဲပြီးတာနဲ့အဖြေတန်းလိုချင်တယ်..."
ဟိုဆော့မှာခေါင်းလည်းမငြိမ့်မိသလို၊ခေါင်းလည်းမခါမိ။သူ့မှာငယ့်အပေါ် အရမ်းအားနာလွန်းလို့မျက်ရည်တောင်ကျမိသည်။
"အမှန်ဆို ဦးကိုကျွန်တော်ဖြတ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်သိလား~ဒါပေမဲ့ ဟော့ဒီ့...ဟင့် ဟော့ဒီ့ရင်ဘတ်ကြီးကလေ လက်မခံလို့...အခွင့်ရေးပေးနေမိတာ...အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲရင် ဟင့် ကျွန်တော့်ထက်ဦးကပိုပြီးထိခိုက်နစ်နာမှာမို့အခွင့်ရေးပေးနေမိတာ....ကျွန်တော်လေအရမ်းပင်ပန်းလာပြီသိလား ကိုယ့်အပေါ်စိတ်မရှိတော့တဲ့ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကိုကျွန်တော်ဘယ်လိုအင်အားမျိုးနဲ့ဆက်ဆွဲရမှန်းလည်း မသိတော့ဘူး...ဟင့် အီးဟီး!!!"
"ငယ်ရယ်..ဦး..."
"သွား!! မလာနဲ့ သွား!! ဦးကိုကျွန်တော်စိတ်အရမ်းစိုးတယ်!!!"
ဖက်ဖို့လက်လှမ်းလိုက်တဲ့အချိန် ထိုလက်ကိုအတင်းခါချပြီးထွက်သွားတဲ့ သဲငယ်လေးကြောင့်သူအဲ့နေရာလေးမှာတင် ခြေထောက်များညွှတ်ကျကာငိုနေရပါတော့တယ်။သူ ငယ့်ကိုပဲရွေးမှာပါ။ဘာတွေပဲဖြစ်လာ၊ ဖြစ်လာငယ့်ကိုပဲရွေးမှာမို့ သူ့ကိုငယ်အားလုံးခွင့်လွှတ်ပေးရင်ကောင်းမယ်။ဦး ငယ့်အပေါ်မှာကျူးလွန်ခဲ့တဲ့အရာတွေအားလုံးအတွက်တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးငယ်။
>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>
Good night😘😘
zawgyi
"ဒါဘာလဲ ေဂ်ာင္ကု....."
ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္သူ႕ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ေဂ်ာင္ကု႔လက္ထဲမွ ေဆးအျဖဴေလးကိုစိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ေမးလိုက္မိသည္။ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးကာျဖင့္
"စိတ္ႂကြေဆး ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ကာမမူးယစ္ေဆးဝါး"
"ဟမ္ ဒါ...ဒါကိုငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ??"
"ထယ္ေယာင္းက ကိုယ္ေျပာသလိုလုပ္ရင္ဘာမွမျဖစ္ဘူး။အကို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆို ကိုယ္ခိုင္းသလိုလုပ္မွာလား ေျပာ??"
သူ႕ရဲ႕အားနည္းခ်က္ျဖစ္သည့္ ဒီေမးခြန္းအားေဂ်ာင္ကုကေမးေလေတာ့ထယ္ေယာင္းေခါင္းေလးအားေျဖးေျဖးျခင္းၿငိမ့္ျပမိတယ္။CEOကို သူဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္လဲဆိုတာေဂ်ာင္ကုသိၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ပိုင္းဒီစကားအားဖိကာ သူ႕ကိုအက်ပ္ကိုင္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ပါ့မယ္...."
"ေကာင္းၿပီ။ အဲ့တာဆိုကိုယ္ေျပာသလိုလုပ္။တစ္ခုေတာင္လြဲလို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္။ဒီကိစၥသာေအာင္ျမင္ရင္ အကိုကထယ္ေယာင္းအပိုင္ျဖစ္ၿပီ"
ေဂ်ာင္ကုက အပိုင္အေနထားနဲ႕ေျပာေတာ့ကြၽန္ေတာ္လည္းဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲသူ႕လက္ထဲမွာရွိတဲ့ေဆးျဖဴမႈန့္ေလးကိုယူလိုက္ေတာ့သည္။ေဂ်ာင္ကုအခုလိုအေရးႀကီးသုတ္ဖ်ာအလ်င္လိုေနတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း သူစဥ္းစားမိသည္။အကို႔အိမ္ေထာင္ေရးအား အသဲအသန္ကြဲေစခ်င္တဲ့သူ႕ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကဘာျဖစ္ေလမလဲ??။တစ္ကယ္ပဲ CEOႀကီးရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကမသာယာေတာ့လို႔လား??။သူ႕အေနနဲ႕ဘာေတြအခက္ခဲျဖစ္ေနလို႔လဲ??။
"ဒီေန႕ည ခ်က္ခ်င္းလုပ္မွျဖစ္မွာေနာ္"
"အင္း"
ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီးသြားတဲ့လမ္းတစ္ခုကိုအဆုံးထိေလွ်ာက္ရေတာ့မဲ့အေနထားမ်ိဳးျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုေနာက္ဆံမတင္းရေလေအာင္ထယ္ေယာင္းကိုအသုံးခ်လိဳက္မိသည္။အကို႔ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကိုသိထားတာမို႔ ဒီနည္းလမ္းကအက်ိဳးအျဖစ္ဆုံးအရာပင္။အကိုကၾကင္နာသနားတတ္သည္။အဲ့တာေၾကာင့္လည္း ၾကင္နာမသနားတတ္တဲ့သူကအခုလိုလုပ္ရက္မ်ိဳးကိုလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
သူဟာဒႆဆိုရင္ေတာင္ ရာဇဝင္ထဲကလိုအရႈံးေပးၿပီးလြမ္းေဆြးပူရစ္ေနမဲ့သူမ်ိဳးမဟုတ္။သူသည္ထိုဒႆထက္ အတၱႀကီးသည္။လိုခ်င္တာကိုမရရေအာင္လည္းယူဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားသည္။ဘယ္သူ႕ကိုပဲယွဥ္ၿပိဳင္လုလု ေနာက္ဆုံးသူသာလွ်င္အနိုင္ရရမည္။အ႐ူးလို႔ ဆိုခ်င္ရင္လည္းဆိုပါေစေတာ့။အခ်စ္နဲ႕ပက္သက္လာရင္လူတိုင္း႐ူးၾကတာခ်ည္းပဲေလ။သူ႐ူးတာက ယဥ္ယဥ္ေလးပဲရွိပါေသးေလတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ မင္ယြန္းဂီဆိုတဲ့omegaေလးကို သူ႕အပိုင္ျဖစ္လာေအာင္ဇာတ္လမ္း၊ဇာတ္ကြက္လွလွနဲ႕ဖန္းတီယူျပဦးပါမည္။
>>>>>>>>>>>>>>
ဒီေန႕ sundayျဖစ္တာေၾကာင့္ အိမ္မွာလူစုံတက္စုံရွိေနေလ၏။ဟိုေဆာ့ကေတာ့ဧည့္ခန္းထဲမွာTVထိုင္ၾကည့္ေနၿပီး၊ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ဖုန္းသုံးကာယြန္းဂီကေတာ့စာေမးပြဲေတြေၾကာင့္ တစ္ေနကုန္အခန္းေအာင္ေနေလသည္။မၾကာခင္ညေနေစာင္းေတာ့မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုမွာနာရီတစ္ၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။ထယ္ေယာင္းဖုန္းဆက္ဖို႔လည္းအခ်ိန္ကနီးေနၿပီျဖစ္သည္။
Ring~
ထိုစဥ္မွာတင္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္အကို႔ဖုန္းကထျမည္လာေတာ့ ေဂ်ာင္ကုမသိမသာေလးအကို႔ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။အကိုကေတာ့ဖုန္းကိုယူၾကည့္ၿပီးမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လိုက္တာကို သူမ်က္လုံးေထာင့္ကေနလည္းေသခ်ာစြာေတြ႕လိုက္ရသည္။ထိုအခိုက္အတန့္ တစ္ခုမွာေဂ်ာင္ကုမဲ့ၿပဳံးၿပဳံးလိုက္မိပါရဲ႕။မၾကာခင္ အရာအားလုံးပ်က္စီးေတာ့ပါလိမ့္မည္။
"CEO...အိမ္ ကိုအျမန္လာ...လာခဲ့ေပးပါ ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္...ဟင့္"
"ဟမ္...ထယ္ေယာင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ!!"
ဟိုေဆာ့မွာတစ္ဖက္က အျပတ္ျပတ္ျဖစ္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းအသံေၾကာင့္စိုးရိမ္စိတ္မွာျပင္းျပသြားရသည္။ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ဘဲ အဆင္သင့္ကားေသာ့ကိုယူကာလူကအိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္ေနေလၿပီ။
"အဲ့တာ ဘာသြားမလို႔လဲ??"
"ဟမ္...ေဂ်ာင္ကု"
ေဂ်ာင္ကုေမးမွ သူ႕အသိစိတ္ေတြအကုန္ျပန္ကပ္သြားရေတာ့သည္။တစ္ဖက္ကဖုန္းမွာလည္းက်လိဳ႕သြားၿပီး ဖုန္းျပန္ေခၚေတာ့လည္းထယ္ေယာင္းမွာလုံးဝမကိုင္ေတာ့ေပ။သူလည္းဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိတာေၾကာင့္စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးလာရသည္။ထယ္ေယာင္းရဲ႕အသံကိုၾကည့္ရတာတစ္ခုခုကို အခက္ေတြ႕လို႔တုန္ယင္ေနတဲ့အသံမ်ိဳး။
"ေဂ်ာင္ကု...ငါအေရးတႀကီးအျပင္သြားစရာရွိလို႔ အဲ့တာ"
"ရပါတယ္သြားပါ ယြန္းဂီကိုကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေျပာထားလိုက္ပါ့မယ္"
"ေက်းဇူးပါ "
ေဂ်ာင္ကုမွာေရးႀကီးသုတ္ဖ်ာေမာင္းထြက္သြားတဲ့အကို႔ကားကိုၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႕ေခါင္းရမ္းမိသည္။
စိတ္ခ်။ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ေျပာေပးပါ့မယ္။အကို ထယ္ေယာင္းဆီကိုသြားတဲ့အေၾကာင္းကို။
"ဟမ္....ယြန္းဂီ"
သူအိမ္ထဲျပန္ဝင္လိုက္ေတာ့ ေနာက္မွာရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ယြန္းဂီကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ေၾကကြဲ၊နာက်င္ေနတဲ့မ်က္အိမ္ထဲကမ်က္လုံးေတြကိုေဂ်ာင္ကုျမင္လိုက္ရေတာ့လုံးဝရင္ထဲမေကာင္းေပ။အကို႔ကိုထိခိုက္ေစေသာ္ျငားလည္း ပိုၿပီးထိခိုက္သူမွာယြန္းဂီျဖစ္ေသာေၾကာင့္သူလည္းႏွလုံးသားအားမီးနဲ႕ရွို႔လိုက္သလိုပင္ပူေလာင္ရပါေလတယ္။
"ယြန္းဂီ အကိုကေလ.."
"ဟင့္ ရပါတယ္ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ သူဘယ္သူ႕ဆီသြားလဲဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိပါၿပီ...ဟင့္ ဆက္မေျပာပါနဲ႕ေတာ့"
ယြန္းဂီမွာ မ်က္လုံးေလးမ်ားအားအုပ္ကာျဖင့္ေအာ္ငိုၿပီးအေပၚသို႔ျပန္ေျပးတက္သြားေလေတာ့သည္။ဒါ့ေၾကာင့္သူလည္း ေနာက္ကေနအျမန္ေျပးလိုက္ၿပီး လက္ေကာက္ဝတ္မွလွမ္းဆြဲလိုက္ကာ သူ႕ကိုယ္ေလးအားရင္ခြင္ထဲသို႔ထည့္ထားလိုက္မိသည္။
"အကို...ဘာလုပ္တာလဲ ဟင့္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္...လႊတ္ပါ...ဟင့္"
သူဖက္ထားေတာ့ ေအာက္ကအေကာင္ေပါက္ေလးမွာအၿငိမ္မေနဘဲ႐ုန္းသည္။ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ခါးကိုကိုင္ကာတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေလးေပြ႕ဖက္ထားမိၿပီး
"မလႊတ္ဘူး ယြန္းဂီကိုယ္လုံးဝမလႊတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ကိုယ့္ဆီကိုလာခဲ့ေပးပါကြာ...အကို႔လိုသစၥာမေဖာက္ပဲမင္းတစ္ေယာက္ကိုသာသက္ဆုံးတိုင္ထိခ်စ္ေပးသြားပါ့မယ္။"
ေလာင္ေနတဲ့မီးကို ေလနဲ႕မ်ားထပ္ပင့္လိုက္ေလသလား ေဂ်ာင္ကုရယ္။အကို႔ရဲ႕အဲ့လိုအေျပာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ထိေတြေဝ သြားလဲဆိုတာအကိုသိလား??။ဦးက သစၥာေဖာက္တဲ့။ကြၽန္ေတာ္မယုံနိုင္ေသးဘူး။အခုထက္ထိမယုံနိုင္ေသးဘူး။ ခ်စ္လြန္းလို႔မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လိုေတာင္ေနေပးသြားခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ ဦးဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိကြၽန္ေတာ့္ကိုရက္စက္ရတာလဲ။အဲ့ေလာက္ထိရက္စက္မွျဖစ္မွာလားဟင္။ရင္ေတြထဲနာလိုက္တာ။ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ကို ဦးေစာ္ကားေလတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ??။ဟင့္ ဒီတစ္ခါေတာ့နားလည္ေပးနိုင္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ေတာ့ပါဘူး ဦးရယ္~။
>>>>>>>>>>>>>
တီ...တီ
လူေခၚဘဲလ္ကိုအဆက္မျပတ္တီးေနေသာ္လည္း အထဲကတံခါးဖြင့္မလာ။နည္းနည္းေလးထုရိုက္ၿပီးေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့မွ
ဂ်ေလာက္.....
"ထယ္ေယာင္း...အား ဘ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး"
အခန္းတံခါးပြင့္လိုက္တာနဲ႕ ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတဲ့ omegaအနံ႕ေၾကာင့္ဟိုေဆာ့ရဲ႕စိတ္မရိုးမယြျဖစ္သြားရသည္။Alfaေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္သည္ omegaတို႔ရဲ႕ေဟာ္မုန္းအနံ႕ပင္ျဖစ္သည္။တစ္ကိုယ္လုံးျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ျဖစ္ေနၿပီး အားမရွိေတာ့တဲ့ထယ္ေယာင္းကိုယ္ေလးကသူ႕ေရွ႕မွာတင္တစ္တီးယိုင္ယိုင္။ဒါ့ေၾကာင့္ အိမ္ထဲဝင္ကာလက္ေမာင္းေလးတစ္ခ်က္ကိုတြဲထားလိုက္ၿပီး
"ကိုယ္...ဆရာဝန္ေခၚေပးမယ္..."
"ဟင့္အင္း...မ...မေခၚနဲ႕....ထယ္...လိုခ်င္တယ္...ဟင့္ ေပးပါေနာ္....ေပးပါ...."
"ထယ္ေယာင္း...မရဘူး ကိုယ္ကအိမ္ေထာင္သည္ ဆရာဝန္သာေခၚေပးမယ္။"
ထယ္ေယာင္းမွာ ေဂ်ာင္ကုေပးလိုက္ေသာေဆးကိုေသာက္ၿပီးကထဲက အခုလိုမ်ိဳးမရိုးမယြေတြျဖစ္လာကာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကိုကုတ္ထားတာလည္းေသြးတြင္ပင္ထြက္ေနေလသည္။
"ထယ္ေယာင္း ဖယ္...ဒီလိုလုပ္လို႔.."
ဟိုေဆာ့မွာ အက်..ၾကယ္သီးေတြအားအတင္းျဖဳတ္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းလက္ကိုမနည္းတားယူေနရသည္။မျဖစ္သင့္တာမျဖစ္လာဖို႔စိတ္ကထိန္းထားေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္မွာသူလႊတ္တဲ့ေဟာ္မုန္းဓာတ္ေၾကာင့္႐ူးခ်င္သလိုပင္ျဖစ္လာရေလၿပီ။မ်က္လုံးေတြလည္း အကုန္ေဝဝါးကုန္ၿပီးသူ႕အသိစိတ္ထဲမွာ႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီးငယ္ေရာက္လာေလသည္။ဒီအခ်ိန္မွာသူ ငယ့္ကိိုလိုအပ္ေပသည္။သူ႕ျပႆနာကိုငယ္ေျဖရွင္းေပးမွရမည္။
"အကိုဟိုေဆာ့...ထယ့္ကိုသနားပါအုံး ဟင့္~"
သူကတားေလ လက္ေတြကို႐ုန္းၿပီးအတင္းဆြဲဖယ္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ အဲ့ေနရာမွာတင္႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနရေခ်ၿပီ။
အြန့္!
႐ုတ္တစ္ရက္ႀကီး အနမ္းခံလိုက္ရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံမွာ ဟိုေဆာ့အသိစိတ္မ်ားလြတ္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။Heatအရမ္းတက္ေနခ်ိန္ ႏႈတ္ခမ္းကိုလာနမ္းေလေတာ့သူအေသြးသားေတြပိုၿပီးပူလာရေလၿပီ။နမ္းတာကိုလည္းသူကသာဦးေဆာင္မႈရယူၿပီးျဖစ္သင့္တာလား၊မျဖစ္သင့္တာလားလဲမသိေတာ့။ဒါ့ေၾကာင့္ ထိုနယ္ကိုပင္သူကိုယ္တိုင္က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္မိေလၿပီ။
>>>>>>>>>>>>>
ဟိုေဆာ့တစ္ေယာက္ မ်က္ခြံေတြေလးလံစြာနဲ႕အိပ္ယာမွနိုးထလာမိသည္။လူကလဲပင္ပန္းေနသလို၊ေခါင္းကလည္းမူးေနာက္ေနာက္။အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုစိတ္ေအးေအးထားၿပီးအကုန္ျပန္ေတြးၾကည့္မိေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွထိတ္လန့္သြားရေလ၏။မျဖစ္သင့္တာေတြအကုန္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူဟာအိမ္ေထာင္မႈကိုေဖာက္ျပန္သူေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ေသာ။ငယ့္ရဲမ်က္ႏွာေလးကိုေျပးျမင္မိတဲ့အခါ သူ႕ရင္မွာေတာ္ေတာ္ေလးမေကာင္းျဖစ္ရၿပီးမ်က္ရည္မ်ားက်လာရေတာ့သည္။
"ဟင့္ အင္း...ငယ္..."
ဒါ့ေၾကာင့္သူလည္း ခုတင္ေအာက္မွာျပန့္က်ဲေနတဲ့အက်..ေတြကိုအျမန္ေကာက္ဝတ္ၿပီးအခုခ်ိန္ထိေဟာ္မုန္းနံ႕မကင္းေသးတဲ့ထိုအခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟင္ CEO ျပန္ေတာ့မလို႔လား??"
အခန္းျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ဟိုေဆာ့အားနာစိတ္ေလးျဖစ္သြားရေတာ့တယ္။ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာႏွစ္ေယာက္လုံးမွားခဲ့ၾကတယ္ဆိုေပမဲ့ သူကလူႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ဒီကေလးအားဒီလိုမလုပ္သင့္ပါ။ထယ္ေယာင္းကိုအားနာမိတာနဲ႕မ်က္လုံးခ်င္ေတာင္မဆုံမိ။
"CEO ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာေျပာခ်င္လဲဟင္"
အနားသို႔လာကာ မ်က္ရည္ေလးဝဲတဲဝဲတဲနဲ႕ေမးလာတဲ့ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ဟိုေဆာ့လည္းေခါင္းေလးငုံ႕ကာျပန္ေျဖမိတယ္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ထယ္ေယာင္း"
"ရပါတယ္..ဒါ CEOအမွားမွမဟုတ္တာ။ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္တာမို႔ ceoေတာင္းပန္စရာမလိုဘူးေနာ္.။"
"ထယ္ေယာင္းရယ္...."
ဟိုေဆာ့မွာထယ္ေယာင္းရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ သူ႕ကိုယ္သူအပစ္ေတြပိုတင္ကာ ေဒါသထြက္မိေတာ့တယ္။ကိုယ့္ေၾကာင့္ေကာင္ေလးငယ္ရဲ႕ဘဝတစ္ခုလုံးပ်က္စီးသြားရေလၿပီ။ကိုယ့္ရဲ႕ရမၼက္တစ္ခုထဲေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေလးတစ္ဘဝလုံးအမဲစက္ႀကီးစြန္းထင္ေနေတာ့မည္။သူ ဒီျဖဴစင္လြန္းတဲ့ေကာင္ေလးအားဘယ္လိုေတာင္လုပ္ရက္ခဲ့ျခင္းလဲ??။ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ထယ္ေယာင္းရယ္။ကိုယ္အျပစ္အႀကီးႀကီးက်ဴးလြန္မိပါတယ္။
ဟိုေဆာ့မွာေတာ့သူ႕အပစ္နဲ႕သူရင္က်ိဳးမရျဖစ္ေနေပမဲ့ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ သူ႕အေတြးနဲ႕သူရင္ေအးမတတ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကသာေတာင္းပန္ပါရေစ Ceo။
>>>>>>>>>>>>>>>
"ျပန္လာၿပီလား....."
အိမ္ထဲသို႔ဝင္လိုက္တာနဲ႕ ေအးစက္စက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ငယ့္ရဲ႕အသံေၾကာင့္ ဟိုေဆာ့အသံလာရာ ဧည့္ခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လာမိေတာ့သည္။
"ငယ္...ဦးေလ"
"သူလား....ကြၽန္ေတာ္လား!!"
ကိုယ့္စကားအားျဖတ္ေျပာလိုက္တဲ့ ငယ့္ေၾကာင့္ဟိုေဆာ့ ငယ့္မ်က္ႏွာေလးအားမရဲတစ္ရဲလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ငိုထားတာမို႔လို႔လားမသိဘူး။မ်က္ႏွာေလးဆိုတာနီရဲေနတာေလးပင္။
"ကြၽန္ေတာ္....စာေမးပြဲၿပီးတာနဲ႕အေျဖတန္းလိုခ်င္တယ္..."
ဟိုေဆာ့မွာေခါင္းလည္းမၿငိမ့္မိသလို၊ေခါင္းလည္းမခါမိ။သူ႕မွာငယ့္အေပၚ အရမ္းအားနာလြန္းလို႔မ်က္ရည္ေတာင္က်မိသည္။
"အမွန္ဆို ဦးကိုကြၽန္ေတာ္ျဖတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္သိလား~ဒါေပမဲ့ ေဟာ့ဒီ့...ဟင့္ ေဟာ့ဒီ့ရင္ဘတ္ႀကီးကေလ လက္မခံလို႔...အခြင့္ေရးေပးေနမိတာ...အိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲရင္ ဟင့္ ကြၽန္ေတာ့္ထက္ဦးကပိုၿပီးထိခိုက္နစ္နာမွာမို႔အခြင့္ေရးေပးေနမိတာ....ကြၽန္ေတာ္ေလအရမ္းပင္ပန္းလာၿပီသိလား ကိုယ့္အေပၚစိတ္မရွိေတာ့တဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႕ဆက္ဆြဲရမွန္းလည္း မသိေတာ့ဘူး...ဟင့္ အီးဟီး!!!"
"ငယ္ရယ္..ဦး..."
"သြား!! မလာနဲ႕ သြား!! ဦးကိုကြၽန္ေတာ္စိတ္အရမ္းစိုးတယ္!!!"
ဖက္ဖို႔လက္လွမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ထိုလက္ကိုအတင္းခါခ်ၿပီးထြက္သြားတဲ့ သဲငယ္ေလးေၾကာင့္သူအဲ့ေနရာေလးမွာတင္ ေျခေထာက္မ်ားၫႊတ္က်ကာငိုေနရပါေတာ့တယ္။သူ ငယ့္ကိုပဲေ႐ြးမွာပါ။ဘာေတြပဲျဖစ္လာ၊ ျဖစ္လာငယ့္ကိုပဲေ႐ြးမွာမို႔ သူ႕ကိုငယ္အားလုံးခြင့္လႊတ္ေပးရင္ေကာင္းမယ္။ဦး ငယ့္အေပၚမွာက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အရာေတြအားလုံးအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးငယ္။
>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>
Good night😘😘