"Chill! Gusto lang, hindi papatayin."
Leche! Isang sagad na leche! Ibinaba ko ang bag ko mula sa pagkakasabit sa balikat ko at inis na hinambalos ang bagong sasakyan niya. Makailang ulit ko 'yon ginawa habang siya ay nagpapanic na sa loob. Mabigat pa naman ang bag ko at maraming laman!
"You deserve this!" pinagpatuloy ko ang paghahambalos ng bag ko sa kaniyang sasakyan.
"Shit! A!" he hurriedly then went out of his car and held me on both hands.
Ngayong nasa malapit na siya sa akin ay mas lalo 'kong nasilayan ang pagbabago sa kaniyang mukha. Akala ko kanina ay namamalik-mata lang ako ngunit totoo nga! Nakapagupit na ito, wala na ang kaniyang mahabang buhok. Wala na din 'yung balbas niya sa mukha niya. Although, hindi ko sinasabi na gusto ko 'yung stubbles niya pero mas maganda siyang tignan na ganon.
Nawala na rin ang eyabags niya at ang pagod sa kaniyang mukha. I don't know for sure, but it seems like he just had glow up for a day. Nag beauty rest yata ito kahapon!
Sinubukan 'kong kumawala. "Bitawan mo ako!"
"Bibitawan lang kita kapag titigil ka na." sambit niya na ikinairita ko.
Wala na rin naman akong magagawa dahil hindi talaga ako makawala sa kaniyang kamay. I gave him a gloomy expression before I could bring myself back under control.
"Ano?! Pwede mo na akong bitawan!" I shouted at him.
Unti-unti naman niyang tinaggal ang kaniyang kamay sa akin. "Oo na, bibitawan ko na."
At nang mabitawan na nga niya ako ay mabilis ko itong hinampas ng malakas. Dumaing ito at hinawakan ang parte kung saan ko siya hinampas.
"Kulang pa 'yan!" sigaw ko sa kaniya at maglalakad na sana paalis ng may maalala ako. "Tsaka, teka nga pala! Bakit mo binayaran ang ang tax ng lupa namin?! Ako dapat ang magbabayad doon!"
Kita sa mukha niya ang hindi na pagkagulat sa sinabi ko. He was like, he was already expecting this stuff coming from me, and he's like, so thankful that I remember it too.
He looked at me while leaning back against his car and crossing his arms. "Pwede rin ako?"
"Anong pwede ring ikaw? Agmaoyong kansan!" galit 'kong aniya.
"I'm not crazy alright? I just wanted to pay for it." satsat pa niya.
"Oh! But I don't like you paying for it!" I said. "Babayaran ko na ngayon din sa'yo."
Naglabas na ako ng pera sa wallet ko at inabot ko na 'yon sa kaniya. Tinitigan niya lang 'yon ng ilang saglit nago kinuha. Nakahinga ako ng maluwag ng tanggapin niya 'yon ng hindi na nagsasalita. Akala ko ay magiging masaya na ako pero nawala din 'yon ng kuhanin niya ang wallet ko sa may kamay ko at mabilis na isinuksok 'yong pera sa may pitaka ko.
"Keep it. Bayaran mo na lang ako sa ibang paraan." he smirked.
Ano?! Ibang paraan? Ano na naman ba 'yon? Hindi na ako muling magpapauto sa kaniya!
"Excuse me?! Kung sana kasi hindi mo 'yon binayaran e di sana walang problema! Huwag ko na lang bayaran 'yan!" at aalis na sana ako pero hinarangan ako nito,
"Just treat me to a dinner maybe?" pagbabakasakali niya.
"Get out of the way." madiin 'kong sabi,
"Sige, huwag ng dinner." tumigil muna ito at nag-isip. "Meryenda na lang?"
"Gusto mo bang masapak?" mataray 'kong tanong. Nakakainis na talaga kasi ito ngayon!
Ngunit bago pa ito makapagsalita ay tumunog na ang telepono ko. Sinagot ko at sinenyasan siyang tumahik muna. It's my mother.
"Hello, ma. Bakit po?" bungad kong tanong.
[Pinapatawag kasi ako ni Attorney ngayon kung pwede ikaw na lang muna ang pumunta. Medyo masakit din kasi ang pakiramdam ko tsaka walang magbabantay kay Ashra.] mahabang litanya niya.
Kinabahan ako bigla ng sabihin ni Mama ang pangalan ng anak ko. Napalayo pa ako kahit na hindi naman nakaloudspeaker 'yon. Nakita ko pa ang pagkunot ng noo ni Drazen pero hindi ko na ito pinakialaman pa.
"Ah, sige po." I answered. "Ano po ba 'yung gagawin doon?"
[Kuhanin mo lang 'yung papers for annulment. May titignan lang kasi ako doon.] tugon niya.
"Okay-
[Lola is that Mommy? Can I talk to her?] before I can finally end the conversation, my daughter came in the way!
Fuck! Panay sulyap na ako kay Drazen ngayon na mariing nakatitig sa akin at sa may kamay 'kong nakahawak sa telepono.
[Kausapin ka daw ng anak mo.] What?! Binigay pa talaga ni Mama! Oh God! [Mommy! I miss you!]
I swallowed real hard. "Hello, I miss you too baby."
[Where are you Mommy?] she asked in a cute little voice.
"Just around the City. l'll be coming home later." Napatingin ako bigla kay Drazen na pinatunog-tunog ang sasakyan niya gamit ang remote nito.
[Alrighty! Can you buy me some ice cream at McDonald's? I want the one that is strawberry!]
"Okay, anything else?" I sweetly asked her.
"What fucking stone is this?" I heard Drazen mumbled but I didn't mind him.
Hindi ko alam kung anong trip niya sa buhay. Pinagdidiskitahan pa ang mga bato! Nasisiraan na talaga yata siya ng ulo! Kawawa naman!
[Chicken! And uh... uh... fries!] natawa ako dahil parang nahirapan pa itong nag-isip.
She's really so cute! I love her so much!
"Okay then, l'll bring those home."
[Thank you po! Bye Mommy! And I love you!" she happily said.
"I love you too!"
I almost jumped when I heard how loudly he closed his car door without entering it. Parang binukas sara niya lang 'yon. Ang lakas pa! Inend ko na ang call para wala ng marinig pa si Ashra. She might hear Drazen here and would ask me about him.
"Ano bang problema mo? You're acting weird!" I hissed at him.
"Wala naman. Chine-check ko lang ang pintuan." peke itong ngumiti at hinawak-hawakan pa ang pintuan ng sasakyan. "Saan punta mo?"
Kung makaasta ito ay parang hindi kami nag-away kahapon. Parang walang nangyaring mabigat sa amin kahapon.
Inirapan ko lang ito. "Wala ka ng pakialam doon. Babosh!"
Hindi ko na lang babayaran sa kaniya ang dapat ako ang nagbabayad. Gusto niya ibang paraan e! Malay 'ko ba kung anong ibang paraan na naman 'yan?
"Okay, one last chance. Let me drive you." he blurted out.
"I don't need a driver," I flipped my hair to his direction. "Wait! Why are you even here? Di ba dapat nasa office ka dapat ngayon? You're a Mayor yet you're here telling me to drive me off to my agenda's? Nagtratrabaho ka ba? O hindi?"
Hindi ito makapagsalita. Tila'y nakulong ko sa mga sinabi ko. Mayor siya tapos gusto lang maging driver ko? What's wrong with him?
"I work of course! M-May tinitignan lang din kasi a-ako! I can drop you off. Di mo alam baka doon din ako papunta."
"I'm going to De la Cruz, Law firm-"
"What? Really? Doon din kasi ako papunta e!" I don't know if he's bluffing or not!
"I can take a taxi. May taxi dito." sakto 'kong ituturo ang daan ngunit wala ako ni-isang sasakyan na makita.
"You haven't heard the news yet?" he asked me.
I got curios about it. "What news?"
"May pa-ayuda si Gov ngayon. That's why you can't see people around hanging out or just transportation's in the road. They're busy waiting for the blessings in the Capitol."
"Impossible naman yata na walang sasakyan." aniya.
"Sinasabi ko na sa'yo. Maghihintay ka lang sa wala." Pumasok na ito sa kaniyang sasakyan at pinaandar na. "Aren't you really coming?"
Nakababa na ulit ang bintana ng kaniyang sasakyan, tinatanaw akong nakatayo. Sasama ba ako o hindi? Kung maglalakad ako e paniguradong gagabihin na ako. I'm also wearing a sandal that has a bit of heels. Sasakit ang paa ko nito. Muli 'kong tinignan ang kalsadang walang katao-tao. Kaya naman pala wala ding tao masyado sa munisipyo!
"You can go to your appointment on time and at the same time pay me your tax even if you don't really have too." he was giving me ideas.
I was crossing my arms while thinking deeply. We would just be together for a while, not forever. Okay lang naman 'yon? Kesa sa magpakad ako at maghintay sa dadaan na mga sasakyan. Gusto ko na rin kasing umuwi at matulog. At the end, I opened his front seat door and went inside of it.
Bago na ang kaniyang sasakyan. I think it's the new model yet I already put some scratches on it. Deserve naman niya! His car is so beautiful and it smells so good. Everything about him really upgraded, his life, car and maybe even his house? I have the instincts though but I am still not sure!
I saw a ghost of smile from him before starting to drive. I didn't bother talking to him the whole time. Nakatitig lang ako sa may kalsada habang tinatanaw ang iba ng mga disenyo ng mga bahay at kalsada. Napakarami na talagang nagbago sa loob ng anim na taon.
"Kasal ka na?" He broke the silence.
Nanliliit ang mata 'kong binalingan siya. "Anong pakialam mo?"
"Nagtatanong lang naman." aniya.
Bakit ba niya 'to tinatanong-tanong? Well, for all I know he don't care if I'm already married or not! Kahit pa kasal ako o hindi, wala siyang pakialam doon! Teka nga pala, bakit niya natanong?
"That's a nice ring." pagdadaldal na naman niya kaya napatingin tuloy ako sa may daliri ko.
May singsing pala doon sa ikaapat kong daliri. Binigay 'yon ni Ashra noon. Sinabi kasi sa akin ng hindi dapat tanggalin kaya hindi ko na kailanman pa ito tinanggal. She said that it was a promise ring and a symbolization of her.
"Thanks! Someone gave it to me!" simpleng sagot ko.
I have no idea if what I saw was right, but I did notice a trace of sadness in his eyes. After that, he fell into a mute state and continued driving in silence. Tila'y may malalim itong iniisip. Tumahimik na lang din ako hanggang sa marating namin ang Law firm. Nagpasalamat ako at nauna ng lumabas patungo sa office ni Attorney.
"Nandiyan na po ba si Attorney?" I asked his secretary.
"Ah! Opo! Hinihintay na po kayo." Iminimwestra na nito ang opisina niya kaya tuluyan na akong pumasok.
Binati ko muna ito bago naupo na sa harapan ng mesa niya. He really does not look his age at all. He is already in his late 30s, according to what my mother has informed me, but he does not appear to be that old. He is kind of really young. Natigil lang ang pagtitig ko sa kaniya ng may umubo sa likuran ko.
"Mayor, akala ko mamaya ka pa pupunta e." sabi ni Attorney.
So, may lakad talaga siya ngayon? Tsaka papunta talaga ito dito ngayon? He's not lying after all. Umupo na ito sa harapan ko at imbes na nasa kay Attorney ang kaniyang tingin ay napunta lang sa akin!
"Dito rin pala kasi ang punta niya." he pointed at me lowkey.
Nakita ko ang pagbilog ng bibig ni Attorney. "Oh! So magkakilala kayo?"
"No-
"Yes! We know each other." he fucking cut me off! Fuck you!
I rolled my eyes and looked at Attorney. "Nasaan na po pala 'yung pinapakuha ni Mama Attorney?" Para sa ganon ay makaalis na ako!
Dahil sa sinabi ko ay mabilis itong yumuko ag hinanap ito sa may cabinet malapit sa table niya.
"Sorry! Uhm, eto pala 'yung pinapakuha ni Mama mo." he gave the brown envelope to me. "Nasa loob na lahat 'yung papers."
"Okay po, salamat. Una na po ako." pagpapaalam ko.
Hindi ko na narinig ang kaniyang sagot dahil may pinapakuha na si Drazen sa kaniya. May nilalakad din yata itong kaso. Kanino kaya 'yon?
Nasa may hagdanan pa lang ako ng may maramdaman ng isang tao sa tabi ko. Sinulyapan ko ito at hindi nga ako nagkamali.
"Saan ka pa pupunta?" he asked me.
"I'm going home. Bumalik ka na rin sa trabaho mo." sabi ko.
"Hatid na lang ki-"
"Tumigil-tigil ka diyan Drazen! Hindi pa tayo bati! Huwag mo na akong ihatid! Sunduin o ipagdrive! Kaya ko na!"
Natigilan ito sa sigaw ko. Kinuha ko naman 'yung pagkakataon na 'yon para makaalis na. Pumara na ako ng taxi at umuwi na sa bahay. I immediately gave the papers to mom and went to my room. Naroon si Ashra at nanonood ng TV. Hinagkan ko ito agad. Bakit ba ang kulit ng Tatay mo anak? He's so annoying!
"Mommy, watch cartoons!" she pointed at the big screen.
"Baby, watching cartoons for hours is bad for your eyes. Just go play outside or downstairs with Lola." I told her.
"Okay Mommy! l'll go!" she said politely. Napangiti na lang ako dahil sa ugali niya ngayon.
"Mauna ka na sa baba. Susunod na lang si Mommy. Magpapalit lang ako." I said and kissed her cheeks again.
Pinatay na nito ang TV at nauna ng bumaba. Nagpalit lang ako bago bumaba na din. Nadatnan ko itong naglalaro sa doll niya sa sahig, si Mama naman ay nakaupo sa may couch habang tinitignan ang papers. Iniwan ko muna sila doon at nagtungo sa veranda. Umupo ako roon at nagpaliwaliw muna.
Pakiramdam ko ay hindi na talaga ako titigilan ni Drazen. What more if he finds out we really have a daughter? Natatakot ako na baka kunin niya ito. O di kaya ilayo sa akin. Kaya sana talaga matapos na ni Mama ang ginagawa niya para makaalis na din kami at makabalik na sa dati.
"Have a problem?" I turned around and glanced at the door where my mother was standing.
Natikom ko ang labi ko. Sasabihin ko ba na nagkita na kami ni Drazen?
"Ngayon lang na naman kita nakita na ganito. May problema ka ba anak?" Naglakad na ito papalapit sa akin. "You can always tell me."
I gulped. She has the right to know too. "Nagkita na po kami ni Drazen."
"What?" gulat itong napaupo sa harapan ko. "When? W-Why?"
"Kahapon at ngayon po. It was just an accident. H-Hindi ko naman aakalain na magkikita kami sa munisipyo." I explained.
"Then what happened? Anong sinabi niya?" I feel like my mom has this overwhelming thoughts.
I sighed. "He wanted to talk to me. H-Hinatid niya rin ako sa Law firm."
"Okay na kayo?"
"Malamang hindi ma! Bakit naman kami magiging okay? Wala lang talaga akong masakyan kanina!"
Napatango ito pero ulit na naging agresibo ng may maisip. "Nasabi mo na ba kag Ashra?"
"N-No. Natanong ko siya noon kung gusto niya bang makita ang Daddy niya pero ang sabi ay ayaw." mahina 'kong sambit. "I think there's no need for me to tell her?"
"I won't comment on that part. Nasa sa inyo 'yan at labas ako diyan." sabi niya.
Tama naman siya. It's my decision after all. Ayaw ko ng sabihin sa kaniya, aalis din naman kami dito kaya hindi rin sila magkakasama. Atsaka, Ashra was just a plain plan for him to really get Macy. Hindi naman talaga ako ang gusto niya noon. Si Macy.
Natahimik kami ni Mama. We were both thinking differently. Masyadong malalalim. Kay hirap hanapan ng solusyon. Bakit ganon?
"Anak... you told me that Drazen used you right?" she asked me out of nowhere.
I nod my head. "Opo. Bakit?"
"Used him too. Para makaalis na tayo ng Pilipinas. Get the reverse card." Hindi ko siya maintindihan. "Gamitin mo siya para makuha na natin ang pirma ng lalaki na 'yon."
"Paano ma?" kuryoso 'kong tanong.
"May relasyon sila ni Drazen at ni Macy diba? Try 'mong kunin ang loob ni Drazen. And then, Drazen will persuade Macy to encourage his father to sign the papers.. Para sa ganon ay hindi na tayo ang humarap pa at sa ganon ay makaalis na tayo agad."
Napatitig ako kay Mama sabay inisip na rin ang plano niyang 'yon. It's a good plan though? Pero paano 'yon? Magkikita kami palagi ni Drazen?! I can't even stay with him that long and now she's asking me to do that?! Mamatay na lang siguro ako! Baka sabihin nila na kabit niya ako!
"Ma, wala ka na bang ibang plano?" I tried asking her.
Umiling ito. "Wala na. Mas mapapadali 'yon anak. Sigurado ako."
"Pero ma..." I trailed off.
"But just like I told you. Depende pa rin sa'yo. Hindi kita pinipilit." she softly said.
Napaisip ako saglit. If I am going to do it, then perhaps we will be able to finish the things that we need to do here in the Philippines as soon as possible. After that, we won't waste any time getting back to Canada. It's a good idea.
"Fine. Give me two weeks or a week to used Drazen." matapang 'kong sabi.