OHNE KARL DUERO
“Lagi kayong magkasama ni Miss Beindz.”
Napapansin siguro ni Syrone na madalas kaming nagkakausap at nagkikita ni Rosane. Ang kaso sinusungitan nga lang ako kaya hindi ko maiwasang hindi rin sungitan despite on that, I'm still trying to be nice with her.
“Do you have a crush on her?” I said. Pansin kong lagi niyang bini-bring up ang babae na iyon sa tuwing nag-uusap kami. “Tell me, Syrone Ayvan.”
“I'm not!” He laughed. “She's not my type and I don't like her attitude. She's pretty annoying.”
Hindi ka sigurado.
Syrone returned the question to me. “How about you, Ohne Karl? Do you have feelings for her?”
I gave him a genuine smile. “I really had no reason not to like her.”
“Oh, I see. Did she know?”
“Wala akong balak ipaalam. Ayokong dumagdag sa mga isipin niya.”
The results of what Jova Carsa did were released on this day. He got positive on drugs. Nalaman ko kay Syrone na galit na galit si Rosane nang malaman niya kaya naman pala wala siya sa kaniyang sarili. Umabot pa sa puntong nakarating siya sa gitna ng field habang umiiyak at natigil kami sa practice dahil bigla siyang nagsabi ng masamang words.
“Ibagsak niyo na lahat para isang sakitan na lang! Punyeta kayong lahat!”
I thought she was pertaining to my team. Sinenyasan ko ang mga ka-miyembro ko na tumigil na muna at kakausapin ko lang ang babae.
“Woman.”
Her eyes widened when she saw me. Pinakalma ko siya ngunit kinailangan niyang tumakbo papaalis dahil hinahabol sa mga asungot niyang kaklase. Hindi ko na inalam ang dahilan, sinugod ko na lang basta si Jova Carsa.
“Are you really on drugs, Carsa?!” I cornered him. “Do you think we will believe your stupidity?!”
“B-Binayaran lang ako…”
“H-He would never waste his money just for that shit, motherfucker!” He still has bruises on his face, despite that I gave him a hard punch. “I'll give you a chance… Bawiin mo ang sinabi mo sa guidance counselor at kay Rosane Avera!”
“H-Hindi p'wede, Ohne…”
“Paanong hindi p'wede?!”
“H-Hindi ko p'wedeng bawiin 'yon. Iyon naman ang totoo kaya iyon na ang paniwalaan mo!” giit niya. “Tanggapin mo na lang na binayaran ako ng pinsan mo para gahasain ang matalik niyang kaibigan!”
“Gago!”
I forced him to admit what he knew, but my efforts ended in nothing. He remained his mouth shut. I offered a hundred thousand, he still refuse to speak.
“One million,” I uttered. “One million, including a house, and security for your family, Jova Carsa. Hindi pa ba sapat 'yon para sabihin mo ang totoo sa 'kin?”
“T-Tangina…”
“Kung kumapit ka sa patalim noon, mas kumapit ka ngayon,” saad ko at bumuntong hininga. “Kung hindi mo tatanggapin ang ini-offer ko sa 'yo, hindi mo magugustuhan ang mangyayari sa pamilya mo at hindi ka na tatagal ng isang linggo—”
“T-Tatanggapin ko na! Tanggapin ko na! H-Huwag mo lang iidamay ang pamilya ko, parang awa mo na!”
I was just joking about involving his family. I was only threatening him to speak up. I have to know everything. Mahalaga ang bawat oras, hindi maaaring magtulog-tulog ako sa pansitan.
“M-May taong nagbanta sa buhay ko at sa buhay ng nanay ko… D-Dinampot nila ako sa daan, nag-iisa lamang ako no'n, pauwi na ako… S-Sinakay nila ako sa isang van at doon ako tinakot… Mga armado sila, kilala niya kung sino ako at saan ako nakatira… U-Utos nila inom ko ang gamot na iyon sa oras ng PE class kinabukasan. K-Kung hindi ko gagawin ay papatayin nila ako,” garalgal ang tinig niya. “A-Akala ko kung anong gamot lang iyon, nagulat na lang ako pagkagising ko nasa guidance counselor na ako at inaakusahan na binalak kong pagsamantalahan si Rosane… Nakakagukat at nakakatakot… H-Hindi ko naman kayang gawin iyon… H-Hindi ako masamang tao… Dalawang araw bago lumabas ang resulta, binalikan ako ng mga taong armado… S-Sabihin ko raw na si G-Gabrielle ang may pakana at inutusan lang ako…”
“Bullshit…”
“Pakiusap, huwag mo itong ipapaalam kay Rosane…”
“Hibang ka ba?! Paanong hindi ipapaalam sa kaniya? Karapatan niyang malaman ang totoo! Sige nga, anong gagawin mo kung hindi nakatakbo si Rosane nung mga oras at natuloy ang binabalak mo? Sa tingin mo ba ay papayag pa akong humihinga ka ngayon?”
Money is just nothing to me if I really need to know something. Jova explained everything he knows. Merong mga armado ang nagtangka sa buhay niya at nanay niya. Kung malalaman daw ni Rosane ang totoo at nalaman iyon ng mga taong iyon, kukunin nila si Rosane at papatayin.
She's the target, they wanted to suffer her. Humahanap lamang sila ng tiempo para dukutin si Rosane. Kung hindi man madukot ay sa ibang paraan sila bumabawi.
Is there only one person behind this blunder?
Kung isang tao nga lang ang nasa likod ng kaguluhan na ito, paano niya nagagawang kumilos mag-isa?
“I will stop finding evidence, Ohne,” that pretty angel woman said, holding my gift for her. A nail cutter. “Nangako ako kay Tita Ginnie na ako mangingialam sa kaso ni Gabrielle… Sorry kung dinamay pa kita sa kalokohan ko.”
“It's okay, I understand…”
I remember the first day I saw her. Alam kong may kapareho siyang mukha, pero iba naman ang emosyon ng kaniyang mga mata. The way her eyes turn up is so alluring yet innocent.
“I'm sorry. I didn't mean to hurt you, woman.”
“Inis! Nagmamadali ako, harang-harang!”
“I already said sorry, woman.” I accidentally hit her with my bike. “Do you want me to accompany you in the hospital? To check your wounds?”
“Kuya, pasakay na lang sa bike mo!” mabilis niyang wika at lumingalinga sa likod. “Angas mo ako!”
“Who are you and why would I do that, woman?”
“May umaaaway sa 'kin. I-sakay mo na ako sa bike mo!”
“Ayoko.”
“Please, Kuya! Ililibre kita ng fishball mamaya, kailangan ko lang makalayo sa mga gunggong!”
I ignored her. Ganitong klaseng mga tao siguro ang sinasabi ni Gabrielle na nambu-budol. Nagpapanggap na nasagasaan o nabunggo. Bumaba ako mula sa bike at tinulungan siyang damputin ang mga gamit niya.
“Hindi kita pasasakayin sa bike ko.”
“Eh, 'di wag. Ang damot mo!”
May dalawang lalaki ang dumating, tatakbo na sana ang babae palayo nang mahablot ng isa ang lalaki ang buhok niya. My eyes literally grew bigger when she punched the guy and kicked the ass of the other guy. Hindi siya tumigil hangga't hindi napapabagsak ang dalawa.
I gulped when she turned her gaze on me.
“Akin na ang gamit ko!”
Mabilis kong binigay sa kaniya nga gamit niya at nagmamadali akong sumakay sa bike ko. Nakakaisang padyak pa lang ako nang makarinig ng pagputok. Bumaba ako ulit at sinuri ang gulong ng bike ko. Napamura ang babae nang makita niyang durog-durog ang nail cutter niya. Nangako naman akong papalitan ang gamit niya.
“Rosane Avera Beindz ang pangalan ko, ikaw?”
“Uno Duero.”
I didn't tell my full name baka kasi scammer siya.
“Can I get your number? I'll call you next week para ibigay ang nail cutter mo.”
Binigay niya ang kaniyang phone number at inutusan niya pa akong mangako na papalitan ang nail cutter niya. After returning home, I immediately type her number in my dial pad but turns out, the number is already existing in my contacts.
Gabrielle Rey
“Is it possible to have the same number?” tanong ko sa aking sarili. “Wait, I gotta search her name on Facebook.”
Rosane Avera Beindz
Beautiful name at ang nangmamay-ari ay hindi mo basta-basta maloloko. I found her Facebook account and I laughed a bit when I saw the pictures of my cousins on her feed.
Rosane Avera Beindz uploaded a photo:
Friy4y, ice cream day! 😍😍😍😍😍😍
Rosane Avera Beindz is with Gabrielle Aeñoso and Gariel Ry Aeñoso:
Maligayang Kaarawan, GaRieL and GaBrieLLe! 🎂🎉🎂🎉🎂🎉🎂🎉🎂🎉 S4lamaT sa LibRenG sh4nghai at biko! PaNgako… HiNdi nA aKo magpapaSaWay!!!!!!! H4PPy 10th BiRthDaY, K4MBaL!!!! 🎉 ❤️💛💚💙♥️🧡💝💖❣️
Rosane Avera Beindz uploaded two photos:
LAMON TIME #EatHealthyFoodS
Rosane Avera Beindz uploaded five photos:
😭😭😭😭 We Cried… OuR DoG DiED. Bye, Sani… 😭😭😭😭
I stopped scrolling. Sumakit bahagya ang ulo kakabasa sa ilang posts niya. Hindi ko maintindihan ang iba. I checked the profile pictures of her. My lips formed a grin.
She's hella cute. Half of her profile pictures are with the twins and the other half was her. Kung hindi naka-peace sign, nakanguso siya or naka-fierce look. Kaya lang, I can't understand the captions…
If I only knew she will use the nail cutter to cut her wrist, sana pala hindi ko na lang binigay sa kaniya. Hindi ko na dapat isinauli sa kaniya. Nawalan siya ng malay after I tried to calm her down. Nahilo siya kaya kaagad ko siyang binuhat at dinala sa clinic.
“Ay, sus ginoo! Ano na naman ang nangyari sa girlfriend mo—este sa kaibigan mo, hijo?” tanong ni Miss Jing. “Hijo, ano 'tong nasa palapulsuhan niya? Huwag mong sabihing…”
“Just check her for the meantime.”
Havier told me to bring her cousin home. Kumo nga nagpa-panic na ako, nagmadali akong iuwi si Rosane sa kanila at doon na lamang alagaan siya.
I'm so freaking worried about her. She has a high fever as well. I called my mom asking how I can care for someone who has a fever.
“Where are you, Karl?” she asked. “I told you to come home early! Iba na ang panahon ngayon!”
“Mom, my friend got a fever. Paano ko siya aalagaan?”
“Where are his/her parents ba, Karl?”
“Her parents are not her—”
“Her?! So, it's a girl, Ohne Karl Duero?! Who's that girl?”
“Calm down, Mom!”
“Sinasabi ko sa 'yong bata ka! Pinag-aaral kita para magkaroon ka ng magandang kinabukasan! Ayokong uuwi ka rito ng may kasamang babae at sasabihin mong nakabuntis ka! I swear, Ohne Karl. Sisipain kita pabalik ng Germany! Pagbubuhulin ko kayong dalawa ng ama mo!”
Napakamot ako sa pisngi ko. “Mom, you're overreacting…”
“Sabihin mo sa akin kung sino ang babae'ng 'yan, Ohne Karl!”
“Si Rosane Avera, Mom!”
“Oh…” natahimik ang kabilang linya. “Oh my goodness, Ohne Karl Duero! Bakit ngayon mo lang sinabi, hijo? Kung kanina mo pa sinabi, hindi na sana kita nasigawan.”
“I already said earlier, calm down,” sabi ko sa kaniya. Pumasok ang isang mayordoma, pinaalam niyang papalitan niya ng damit si Rosane. “Okay, I'll be back po. Kakausapin ko lang ang nanay ko, Manang Lucy…”
I memorized the fastest way to get rid from fever. Medyo naging magulo ang usapan namin ni Mommy dahil nagpa-panic siya at gaya ko, nag-aalala rin siya para kay Rosane.
“Antabayanan mo na lamang siya, hijo. Napunasan ko na siya at napalitan ng damit. Pakitingnan ang kaniyang likod at baka matuyaan siya ng pawis.”
“Should I turn off the aircon, Manang Lucy?”
“Oo, hijo. Inuubo 'yang bata na 'yan kapag nasobrahan sa lamig.”
“Okay.” I nodded and immediately turned off the air conditioner. “Electric fan will be fine po, right? Hindi ko po itututok sa kaniya at paiikutin na lang.”
“Tama, hijo. Kapag naalimpungatan siya, painumin mo siya ng tubig.”
“Sige po.”
“Kung may kailangan ka, babain mo lang ako o kaya tumawag ka sa intercom, hijo.”
Hinayaan kong bukas ang pinto ng kaniyang silid upang hindi maging kulob ang paligid. Maya't maya kong sinusuri ang likuran niya kung basa ba iyon ng pawis at nilagyan ko ng sapi para hindi siya matuyuan ng pawis. Tatlong oras ang lumipas, medyo bumababa na ang lagnat niya.
While waiting for her to wake up, I cleaned her room and arranged the books scattered. Gusto ko sanang labhan din ang pinaggamitan niyang damit pero baka magalit. Sabihin niya pang nangingialam ako sa mga personal na gamit niya.
“How do you handle your time? You are studying while working. As you can see, pumasok din ako sa trabaho to learn something but I'm having a hard time. I can't control my time, nawawalan ako ng oras para sa pag-iimbestiga…” I sighed and my eyes furrowed. “I admire and respect you, woman. You're strong enough to stand up for yourself…”
I want to tell her that I'm receiving threats since we got close to each other. However, I don't want her to worry about me. I can handle myself. Ipapaubaya ko na lang sa awtoridad.
“She flew to Japan?” I asked Gariel. “Kanina lang?”
“Yup, dude. Nag-iwan siya ng sulat. Meron din para sa 'yo. Oh!”
Nakasobre ang sulat na para sa akin. Pumihit muna ako ng malalim na paghinga bago binasa ang sulat na para sa akin.
Ohne, aalis muna ako para magpalamig. Hindi na kasi ako makahinga ng maayos sa lugar na ginagalawan ko d'yan kaya sumama muna ako papuntang Japan. Hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako, iba kasi ang kultura ng tatay ko. Iba rin kung paano mangalakad ang lola ko. It's either makauwi ako o hindi na.
Hinihiling kong tutukan mo ang iyong pag-aaral. Ilayo mo muna ang sarili mo sa kaso ni Gabrielle. Mahirap na baka kung mapano ka, Ohne. At kung may mga natatanggap kang kakaiba na mensahe, padalhan mo lang ako ng e-mail o kaya naman ipaalam mo kay Inspector.
Kung nababasa mo 'to ngayon, panigurado nakalipad na ako papuntang Japan. Pahinga muna ako, ah? Hihinga lang. Pagbalik ko, babawi ako ng bongga at saka ko kayo ililibre ni Gariel ng pizza. Utot niyo, hindi ko sasabihin kung sino crush ko.
Nais kong magpasalamat kasi kapag down na down ako, nariyan ka at hindi ka nagdadalawang isip na tulungan ako. Ayokong mangako, darating naman siguro ang araw na makakabawi ako sa 'yo, 'di ba? Hintay lang… Ingat ka parati. Huwag ka nang magpupuyat, tigilan mo na ang pagsunod mo sa akin at pagbantay sa labas ng bahay. Kahit nagdududa ako sa presensya mo, alam ko namang hindi ikaw ang stalker ko.
Rosane Avera
Nasa akin ang personal audio recorder ni Gabrielle. Hindi ko pinapakinggan ang laman, binagay ko na lamang kay Gariel dahil siya ang may mas karapatan na malaman ang nilalaman noon. Hindi ko lang alam kung ano ang binabalak niyang gawin sa bagay na iyon.
Pinagkatiwala sa akin ni Rosane iyon, gaya nuya ayoko ring marinig ang paghingi niya ng saklolo sa nung gabing iyon.
“Tomorrow is her birthday,” I whispered into the wind. We're still not okay, hindi ko siya makausap ng matino at parati ko siyang naabutan na kasama ang tatlong kaklase niyang lalaki simula nang bumalik siya rito sa Pilipinas. Ginulat niya ang lahat sa biglaang pag-uwi niya. It's almost a month but she changed a lot. “Is this the right time to give this ring to her?”
I bought the ring somewhere, nakita ko 'yung design and it reminds me of her. Bored ako, binili ko na para iregalo sa birthday niya.
“Naunahan ka na,” Gariel said pagkalabas ko mula sa comfort room. “Pagong ka ba?”
“Huh?” my eyebrows furrowed. “What are you talking about?”
“Villahermosa proposed to her a while ago. Sila na ni Hellapig, hindi mo ba alam ang bagay na 'yon?”
I blinked thrice. “Real shit, bro…”
“Gago ka, ang bagal mo!” singhal niya. “You have no idea that asshole likes your woman?”
“He didn't tell me.”
“But he knows you love her, right? Nakikipagkompetensya talaga ang tukmol na 'yon sa 'yo!”
Masakit ng konti, parang kagat lang ng dinosaur.
Damn it, bro! Just damn it! Nagcomfort room lang ako tapos paglabas ko, hindi na siya single. What's worse? Kumikilos pala ng palihim si Syrone Ayvan.
I don't have a right to complain. I need to accept that shit for now. Mangako lang siyang hindi niya sasaktan si Rosane Avera at kapag nalaman kong dumagdag pa ang lalaking iyon sa sakit ng ulo niya, kakalimutan kong naging magbest friends kami.
“Ohne Karl, we're in a relationship! She said, yes!” masayang wika ni Syrone Ayvan.
Ngumiti ako sa kaniya. “Congrats, bro!”
Ang dami kong gustong sabihin sa kaniya pero huwag na lang, sasarilihin ko na lang. Kinagabihan, nagpumilit si Mommy na pumunta sa birthday ni Rosane. I don't want to come 'cause I feel so empty and broken today. Wala na akong nagawa kundi ang magpakaladkad.
She was very surprised when I gave her the ring.
“Pusanggala…”
“Woman, I, Ohne Karl Duero—”
“Hoy! Anong ginagawa mo?!”
“Woman, nangangako. This is a promise ring,” seryosong wika ko. “I, Ohne Karl Duero, I promise that I will wait for you because that is the right thing to do when you are in love.”
She was too stunned to speak. I smiled genuinely. Maybe, we're not really for each other talaga. Binigay ko lamang ang singsing bilang simbolo o tanda na kaya kong maghintay kahit gaano man katagal. Hangga't nasa sa kaniya iyon, it will never lose the love I feel for her.
“Tarantado ka!”
Syrone is really losing his shit right now. He kissed someone else in front of my woman! Ang kapal ng mukha!
I grabbed his collar. Wala akong paki kung maraming taong nakatingin sa aming dalawa.
“Fuck you, Syrone Ayvan. Ipinaubaya ko siya sa 'yo, inakala kong iingatan mo siya at hindi sasaktan!” I shouted. I punched him. “Hindi ka pala sigurado, bakit ginulo mo siya?!”
Hindi ko na inaksaya ang oras ko sa kaniya. Lumabas ako ng Conference Hall upang hanapin si Rosane. Nalibot ko ang buong paaralan ngunit hindi ko nakita ang anino niya. Ibang anino ang nakita kong sumusunod sa akin at may hawak na baril. Nakipagbuno ako ngunit wala ako sa wisyo para makipaglaban ng maayos, nasa tanging nasa utak ko lang ay ang babaeng makulit at pasaway na iyon!
“Ohne Karl Duero,” sambit ng lalaking naka-ghost mask. He pointed the gun at my face. “I waited for so long to finally meet you…”
“Damn you!”
“I will kill you, Ohne Karl Duero! Papatayin kita gaya ng pagpatay ko sa pinsan mo!” Tumawa siya ng pagkalakas-lakas. “Bida-bida kayo ni Gabrielle sa buhay ni Rosane kaya iyan… Sa impyerno ang bagsak niyong dalawa! Ikaw, hindi ka man lang natakot! Nabaril na kita lahat-lahat, naghingalo ka sa ospital, matapang ka pa rin! Hindi ka natitinag! Atribida ka talaga! Nagpapakabayani ka sa buhay niya!”
I chuckled. “S-Something that you cannot do… H-Hindi magiging parte ng buhay niya… Hindi ka niya mamahalin!”
“Ang kapal ng mukha mong sabihin 'yan!”
I feel pain, a damn pain in my legs. He shot me again in the shoulder, malapit sa dibdib.
Real shit, real pain!
I act like I was having a hard time breathing, to make him believe that I'm gonna in any minute.
Gago ba? Hindi ako mamamatay. Araw-araw akong nakasuot ng bulletproof vest.
That idiot ran away. He really believes I was going to die. Real idiot!
Mabilis na pagkilos ang aking ginawa, bumangon ako kahit pa nahihirapan ang aking mga binti. Hindi ko maigalaw nang maayos, patuloy sa pagdurugo at nahihilo na ako ng bahagya. Malalaman ko na lang na natutupok na ng apoy ang buong Drama Club at naroon sa loob no'n si Rosane.
“Ohne Karl, it's too dangerous! Kapag pinagpilitan mong pumasok sa loob, hindi ka na makakabalik!”
“Damn it! Nasa loob si Rosane!”
“Alam ko! Wala na tayong magagawa! Wala tayong madadaanan! Sunog na lahat! Mamamatay tayong pareho kung lulusubin natin 'yan!”
I groaned. “Tangina, anong gagawin ko?! Tumunganga at tingnan na lamang natutupok ng apoy 'yang building na 'yan habang naroon si Rosane?!”
I will do everything to save her!
“Tangina, Karl! Huwag kang tumuloy, may tama ka ng baril!”
I'm stubborn, I won't listen and I'll follow what I want to do in my life.
Hindi pa nga ako nakakatapak sa main door ng Drama Club nang may mangyaring malakas na pagsabog na siyang naging dahilan para mawalan ako ng malay.
When I woke up, a lot of problems came up. Rosane is out of nowhere, she's missing. Fuck! If I only knew, I wouldn't let go of the hug she gave to me. Damn it! Kung kailangang itali ko siya sa kamay ko, gagawin ko. Hindi lang siya mawala sa paningin ko.
After one week has passed, they finally found her unconscious at my cousin's grave. Nanginginig ang buong kalamnan ko nang malaman. I begged to the all assigned doctors, nakiusap akong gawin ang lahat mabuhay lang siya at pati si Mommy dinamay ko sa pagmamakaawa ko. Hindi na nga ako umuuwi sa amin at wala akong sapat na tulog mabantayan lang siya sa ospital. Although, nariyan ang mga kapatid niya at pinipilit akong umuwi para magpahinga. I didn't listen to them.
“I won't go home until she wakes up. Uuwi lang ako kapag nakita ko na siyang nambabara at nang-iirap.”
Gari and I had talked about the incident of kidnapping. Hindi lang silang dalawa ni Rosane ang nadukot, kasama si Syrone. Walang ibang may pakana no'n ay kundi si Mrs. Rovina Alegre. Malaking ransom ang nais niyang makuha mula sa tatlo. Hindi nga lang natuloy dahil merong nagpadala ng parak sa nasabing pinangyarihan ng krimen.
I received a message from someone I didn't know.
Unregistered Number:
This is Zenric. Let's meet up.
Ako:
Not now.
Unregistered Number:
I'm here in the Philippines. Hindi kita papuntahin dito sa Germany. I have important things to discuss with you.
Ako:
I said, not now.
Unregistered Number:
Is she okay? Is she still alive? I'm sorry for the late notice. Nung mga oras na nawawala siya, nasa puder ko siya. I took care of her for almost a week pero tumakas siya. Hindi ko naman siya pipigilan umalis kung gusto niya umuwi sa Manila.
I didn't reply to him. Wala akong balak makipag-usap. Wala ako sa sarili ko kakaintindi kay Rosane at ngayon, nasa kaniya lang pala siya nung nakaraang linggo. Tinatangina ba ako ng mundo? Bwisit na lalaki 'to. Bahala kang mag-overthink!
“Tulungan mo ako, Ohne!” her voice began to broke. She's crying right now. “H-Hindi ako baliw! A-Ayokong pumasok do’n! Please, please, please! Don’t let them to take me away!”
It's losing my whole sanity. She's begging me to help her and I cannot do anything right now. Pakiramdam ko, isa akong inutil… Hindi ko man lang siya magawang tulungan.
Nakakadurog ng puso ang senaryong ito. Tila sinasaksak ng libong beses ang puso ko. Nais ko siyang lapitan, hawakan ng mahigpit at itakbo papalayo sa kanila ngunit hindi p'wede.
“That's the plan, ipasok siya sa mental,” ani Havier.
Dalawang buwan, paro't parito ako sa loob ng hospital. Kailangan kong masiguradong nakakakain sa tamang oras at maayos siyang nakakapagpahinga. Hindi ko pinagkatiwala ang pagkain niya sa mga nurse, hindi kasi masarap ang niluluto nilang pagkain para sa mga pasyente.
“No, it didn't hurt me… Destroyed, obliterated, demolished, shattered, or demoralised, maybe… It doesn't hurt me, Ohne…”
Damn it! Kung kaya ko lang akuin ang lahat ng sakit na nararamdaman niya, gagawin at gagawin ko talaga ng walang pag-aalinlangan.
“Share with me, share all the pain with me, woman.”
Sa nakalipas na dalawang buwan, mas nakilala ko siya, mas nakita ko kung ano ang tunay niyang pag-uugali at kung ano ang pananaw niya sa bagay-bagay.
She's loud, cheerful when she's in a good mood. She's not that positive of a person. We have almost the same hobby of sight seeing. Sometimes our opinions are the same. She could be the happiest person in the whole world when she's eating desserts, mostly kapag kakanin na ang usapan. She loves music very much. She is very good at playing the guitar.
“I like your voice,” komento ako. “Can you sing me a song again?”
“Hindi pa ba basag ang eardrums mo? Araw-araw akong kumakanta, hindi ka ba nagsasawa?” Umiling naman ako sa tanong niya. “Talaga? Baka tino-talkshit mo? Pero sa loob-loob mo, nilalait mo ang boses ko!”
“I'm not,” I uttered. “I really like your voice, woman. Kung napapangitan ako riyan, matagal na kitang pinahinto sa pagkanta mo.”
“Sabagay, kailan ka nga ba nagsinungaling? You're so opinionated!”
“Coming from you, woman?” I rolled my eyes. “Kapag nanonood nga tayo ng news, lagi kang may komento! 'Yung pagkaing dinadala ko, lagi mong binigyan ng opinion!”
“Compliment 'yon, Ohne! Hindi mo lang ma-appreciate! Tuod ka kasi!” hirit niya na siyang kinasama ko ng tingin. “ Ayaw mo bang pinupuri ang luto mo?”
Ngumuso ako. “Gusto… Sino bang hindi?”
Lalo na kung sa iyo pa galing ang mga papuri na iyon. Kapag pinupuri niya ang luto ko, ewan ko, pakiramdam ko namumula ako ng husto.
I knew you were special from the moment I saw you.
“Kantahan na lang kita,” usal ko at marahan na kinuha sa kaniya ang gitara. I don't know if I still memorise the chords but I will try to play it. “Oh, bakit gan'yan ka makatingin?”
“Hala ka, kakantahan mo ako?”
“Kakasabi ko lang. Is there a problem, woman?”
Umiling siya. “Sige na, kanta ka na, p're.”
P're… Pare zoned ako palagi sa kaniya. Sakit mo, babae.
I cleared my throat and started strumming. My heart started to beat fast.
I'm findin' ways to articulate the feelin' I'm goin' through
I just can't say I don't love you
'Cause I love you, yeah
It's hard for me to communicate the thoughts that I hold
But tonight, I'm gon' let you know
Let me tell the truth
Baby, let me tell the truth, yeah
You know what I'm thinkin', see it in your eyes
You hate that you want me, hate it when you cry
You're scared to be lonely, 'specially in the night
I'm scared that I'll miss you, happens every time
I don't want this feelin', I can't afford love
I try to find a reason to pull us apart
It ain't workin', 'cause you're perfect, and I know that you're worth it
I can't walk away, oh
Even though we're goin' through it
And it makes you feel alone
Just know that I would die for you
Baby, I would die for you, yeah
The distance and the time between us
It'll never change my mind
'Cause baby, I would die for you
Baby, I would die for you, yeah
“I know your plans, Zenric,” I confronted him. “I'm warning you, don't you ever try to lay your filthy fingers on her.”
“Chillax, Uno—”
“Bumalik ka hindi para tulungan siya. Bumalik ka para panoorin siyang nalulunod sa mga problema niya.”
“Uno, you don't know what you are talking about.”
I raised my brow. “You elaborated everything to me before. Naalala mo 'yung sinabi mo sa 'kin when we were in grade six? Babalik ka rito sa Pilipinas para gumanti sa kapatid mong nagpapakasasa sa pera ng pamilya mo. Now that you know her situations, gaganti ka pa rin ba sa kaniya? As you can see, her life was so complicated. Hindi siya humihingi ng pera o tulong sa mga magulang niyo! Ginapang niya ang kahirapan, namusukan, nagtrabaho sa kung saan-saan at the age of thirteen masuportahan lang ang pag-aaral niya! Kahit piso, Zenric, wala siyang hiningi sa tatay niyo! Oo, ampon siya ng mga Aeñoso, suportado siya sa lahat pero hindi niya ginagalaw ang perang binibigay sa kaniya!”
I need to understand his reason first, bago magalit.
“I don't have any right to say something bad towards your family, Zenric. But this is so draining for her. Puro pasakit at kasinungalingan ang binibigay niyo sa kaniya. Ang buong pamilya mo ay sinungaling at nabubuhay kayo sa kasinungalingan. Kita namang mahal at nagmamalasakit kayo kay Rosane pero tama na! 'Wag niyo nang ipagkait ang katotohanan sa kaniya at hayaan niyong malaman niya totoo. Maawa kayo… Ang dami na niyang iniisip, palayaan niyo na si Rosane sa kasinungalingan…”
“You didn't understand… Wala ka sa katayuan ko—”
“Anong hindi naiintindihan?! Nakikita, nararamdaman, at naiintindihan ko ang lahat, Zenric! Hindi ko kailangan maranasan para maintindihan… Nakikita ko pa lang ang kapatid mo, ramdam na ramdam ko na ang hirap na mabuhay sa gan'yang klaseng buhay.”
Pinapahalagaan ko ang pinagsamahan namin ni Zenric mula pagkabata pero kung isa rin siya sa mangma-manipula kay Rosane, I won't hesitate to throw him under the bus.
“Huwag mo na rin itulad ang buhay ni Ravi kay Rosane. Ipakilala mo sa kaniya kung sino ang tunay niyang ina nang hindi siya maguluhan kapag lumaki siya. Ravi is a smart kid, I know, she will understand the situation. 'Wag mong subukang ikulong siya sa kasinungalingan, makakalaban mo si Rosane at ako… Binibigyan na lamang kita ng sapat na oras para ipaalam sa bata…”
“'Wag mo akong diktahan, Uno. Alam ko ang aking gagawin.”
“Hindi kita dinidiktahan. Sinasabi ko lang kung ano ang nararapat mong gawin. Hindi kita pinangungunahan, binabahagi ko lamang ang opinyon ko. Ang sakit kasi sa matang makitang iyak nang iyak ang kapatid mo.”