AUTHOR'S NOTE:
Annyeong!!!!!
Eto na... eto na.... eto na... Natapos na rin sa wakas. Nalabanan ko ang katamaran. *crying emoji* Deserve ko ng milktea 😆😆😆 Chos!
Deserve ko ang hugs and kisses ninyo. 🙆♀️😘
Isa lang ang masasabi ko, ayoko pang bitawan ang kwento. Kaya balak kong gumawa ng special chapter pero pag-iisipan ko pa.
If ever na maging libro ang TLTWNH siguro doon ko ilalagay ang 3 special chapters. POV ni Glen, Josh at ni Erish.
Before ako mag goodbye, I just want to say THANK YOU SO MUCH MY DEAREST READER! Thank you sa suporta, pagpapalakas ng loob, at sa patuloy na pagbabasa. Salamat sa pagmamahal na ibinigay n'yo kina Erish, Glen, Josh, Zan, Ella at iba pa.
And specially, I want to say Thank you God because he gave me enough courage and strength and even knowledge to make a novel like this. Alam ko na bukod sa sarili ko, pamilya, kqibigan at sa mga readers ko, proud s'ya sa achievements ko.
Thank you so much!
Sino munang Team Glen-Erish d'yan?
Eh sino naman ang Team Josh-Erish?
Alam nyo ba kung bakit walang happy ending si Glen? Kasi para talaga s'ya sa akin. HAHAHAHAHA! Char!
Naiiyak talaga ako.
Hindi ko alam kung anong takbo ng ending, pero sana nagustuhan n'yo pa rin. Sana napasaya ko kayo. At sorna agad kung napa-iyak ko rin kayo.
Bago kayo, ako muna ang unang umiyak sa sinusulat ko. Mukha nga akong ewan eh. HAHAHA!
So, yon!
Hanggang dito na muna. See you again LUVS!
Godbless to us!