Kabanata 37: Hindi Pwede
-Saerin Gail's POV-
"Jared..." halos wala ng boses na sabi ko.
Unti-unti siyang naglakad palapit sa amin ni Darryl. Cool lang si Darryl na nakatingin sa kanya samantalang ako ay halos lamunin na ng nerbiyos sa pwedeng maging reaksyon ni Jared sa nakita niya. Natatakot ako na baka saktan niya si Darryl katulad nung nangyari nung lumabas siya ng ospital.
"Uhm, ano-" I said trying to keep cool when Jared interrupted me.
"Tara na sa loob, gabi na. Maybe you're tired you should take a rest" he said in a low cold tone. Napatingin ako sa kanya ng diretso at napansin ko pa rin yung cold aura niya. Tumingin siya kay Darryl at napansin ko ang pagtalim ng tingin nila sa isa't isa.
"Go home" seryosong sabi ni Jared.
Magsasalita pa sana ako nung kunin sa akin ni Jared yung dala kong bag at hinawakan ang kamay ko tapos ay marahang hinatak palapit sa kanya. Napatingin ako kay Darryl habang mataman lang siyang nakatingin sa aming dalawa. God, ano na bang nangyayari? Why do I feel that there's a tension between them?
"Thank you for today, Gail. I really enjoy being with you, next time ulit?" aniya. Natigilan naman ako sa sinabi niya at bigla kong naramdaman ang paghigpit ng hawak ni Jared sa kamay ko.
"Ahh, a-ano sige, thank you din. Ingat ka. Bye" sunod-sunod na sabi ko at pilit na ngumiti sa kanya. Lalo tuloy akong kinabahan kasi pakiramdam ko lalong sumasama yung aura ni Jared sa tabi ko.
"Yeah, sure" aniya at sinulyapan niya si Jared. "Ingat ka rin" he added. Muli niyang tinignan si Jared at ngumisi bago siya naglakad papunta doon sa sasakyan niya.
Hindi ko na naantay na makaalis si Darryl ng halos hatakin na ako ni Jared papasok. Hanggang sa makarating kami sa unit ay pareho kaming nanatiling tahimik. I want to say something about what he saw a while ago but I really don't know what to say. Alam ko namang nakita niya yung nangyari.
Nung makapasok kami ay agad niyang binitawan yung kamay ko. Nilapag niya yung bag na hawak niya doon sa couch at dumiretso siya papunta sa kusina. Huminga ako ng malalim at sinundan siya, nadatnan ko siyang umiinom ng tubig. Bumuntong hininga ako at napakapit doon sa isang upuan habang bumubwelo sa kung paano ko siya sisimulang kausapin.
"Jared, yung tungkol sa nakita mo kanina-" hindi ko na natuloy yung sasabihin ko ng bigyan niya ako ng isang malamig na tingin.
"Magpahinga ka na," mariing sabi niya habang nakatingin sa akin. "I need to do something" after he said that he walked away leaving me somehow embarrassed.
Tinignan ko siya hanggang sa makapasok siya sa kwarto niya. I closed my eyes and sighed. God, what am I going to do right now? Pakiramdam ko hindi ako makakapagpahinga lalo na ngayong binibigyan ako ni Jared ng cold treatment niya.
Kung bakit ba naman kasi makikita niya yun eh!
***
In the end I decided to go into my room and to take a rest for a while. Nakaupo lang ako sa kama habang yakap-yakap ang tuhod ko. Pasulyap-sulyap ako sa orasan at iniisip kung ano na ang nangyayari kay Jared ngayon. Halos dalawang oras na rin yung lumipas mula nung hindi niya ako kausapin.
"Bakit ba kasi? Hayyy ewan!" asar na singhal ko sa sarili ko.
Nasapo ko na lang ang noo ko nung makaramdam ako na kumalam yung sikmura ko. Di pa nga pala ako nagdi-dinner, di naman kasi kumatok si Jared para ayain akong kumain man lang. Galit ba siya sa akin? I really hate cold treatments, para akong mapaparanoid sa kakaisip kung ano na ang nangyayari eh!
Bahala na nga!
Tumayo na ako sa kama at lumabas ng kwarto para kumain. Iginala ko yung tingin ko sa paligid pero hindi ko man lang nakita si Jared, tumingin ako sa kwarto niya at nalugmok na lang ang itsura ko habang naglalakad papuntang kusina.
"Sana kausapin naman niya ako..." mahinang bulong ko sa sarili ko.
Natigilan ako bigla nung mapansin kong may nakahain sa table na pagkain. Ready na siya actually kasi may plato na rin at kubyertos na pang-isang tao lang. Dahan-dahan akong lumapit doon at may nakita akong isang sticky note na nakalagay.
'Kumain ka na, baby. I'm sorry'
Bahagya akong napangiti nung makita ko iyon. Siguro ang babaw ko ngayon pero halos maramdaman ko na maiiyak na ako. Kinuha ko yung sticky note at umupo doon sa upuan. Kahit papaano, nabawasan ng note na 'to yung anxiety na nararamdaman ko.
***
Mabilis lang din akong kumain at naghugas ng mga ginamit ko. Babalik na sana ako sa kwarto ko nung mapatingin ulit ako sa kwarto ni Jared. I slowly walked to his room but when I reached the door I suddenly hesitate if I will go inside and talk to him. Ewan, medyo kinakabahan na naman ako ngayon. Hindi naman siya siguro nagwala right?
Kumatok ako pero wala akong nakuhang sagot mula sa kanya. Hindi kaya tulog na siya? Huminga ako ng malalim at marahang pinihit yung doorknob, hindi naman naka-lock yung pinto kaya dahan-dahan ko itong binuksan at bahagyang sinilip kung nasaan si Jared.
Nung mapansin kong wala siya sa kama ay doon na ako pumasok sa loob. Ginala ko yung tingin ko sa buong kwarto pero hindi ko siya nakita. Bahagya akong napakamot sa batok ko at napaisip kung nasaan siya nung bigla akong mapatingin doon sa balcony. Huminga ako ng malalim nung makita ko siya doon, nakatalikod siya sa akin at mukhang umiinom.
Dahan-dahan akong naglakad palapit doon sa kinaroroonan niya. I saw him looking somewhere while drinking alcohol. Muli na namang bumalik yung guilt na nararamdaman ko kanina. I stayed at the back of the glass door while looking at him. Bahagya akong napayuko nung makita ko yung malungkot na reaksyon niya.
"Jared..." I called him as I look at him again. Napatigil naman siya sa pag-inom pero hindi niya ako nilingon. Bahagya siyang tumango at hindi pa rin nagsalita. I sighed. "Jared, sorry" I almost whispered but it's enough for him to hear.
"Why are you saying sorry?" malumanay na tanong niya sa akin.
"Sa nakita mo kanina, hindi ko naman kasi alam na gagawin pala niya 'yon. Kung alam ko lang sana iniwasan ko na agad. Sorry talaga Jared" mahinang sabi ko.
Pagkatapos kong magsalita ay hindi siya nagsalita. We remained silent for a minute. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya habang inaantay ko kung ano yung gagawin niya. Napayuko na lang ako nung wala akong nakuhang kahit anong respond sa kanya.
"Jared..." I called him again. I heard him sigh and he looked above.
"You should not be telling me sorry, Gail. Ako dapat, I'm sorry" mahinang sabi niya sa akin.
Dahan-dahan akong lumapit sa tabi niya. I looked at him and he's looking at the city lights. Bahagya siyang ngumiti at tinignan ako, he's eyes are telling me how sorry he is. He looked at me directly.
"I'm sorry, Gail" sabi niya sa akin. The way he said those words really touched my heart, I can feel how sincere he is. "I'm sorry for being like this. Sorry because I'm jealous about what I saw earlier even though I shouldn't" he sincerely said as he touched my face using his right hand.
"Jared, wala ka namang kasalanan-" hindi ko na natuloy yung sasabihin ko ng magsalita ulit siya. Sinabi niya iyon habang pinagmamasdan ako dahilan para medyo makaramdam ako ng pagkailang ng konti.
"I'm sorry being so selfish" pagkasabi niya nun ay sandali siyang napapikit at muli akong tinignan ng diretso sa mata. Hinawi niya yung mga buhok na humaharang sa mukha ko bago siya muling magsalita. "Aaminin ko, galit ako kanina Gail. Gusto kong magwala, gusto kong ilayo ka sa kanya, gusto ko siyang suntukin. I want to keep you away from him, natatakot kasi ako na baka kunin ka niya sa akin. But you know what I'm not mad at him, I'm mad at myself. Nagagalit ako sa sarili ko dahil sobrang makasarili ko" halos mabasag na ang boses niya ng sabihin niya iyon.
Halos mapaawang naman ang bibig ko sa sinabi niyang iyon. There, I feel his pain.
"Gail, gusto ko akin ka lang, gusto ko ako lang. Ayokong may ibang lalapit sa'yo kasi gusto ko ako lang ang makikita ko, ako lang yung kailangan mo. Gusto ko ako na lang ang buhay mo pero hindi pwede. Kahit gusto kitang solohin pero hindi pwede" halos mamaos na sabi niya. He closed his eyes and took a deep breathe.
So it's still about his possessiveness. He's being paranoid about me. His fears and anxieties make him so scared that one day I might leave him. Pinagmasdan ko lang siya, I want to say something this time but I don't know. I want to assure him that I'm his and I will never leave him but I can't choose the right words to tell it to him.
"I want to make you completely mine pero hindi pwede. Kung pwede lang kitang ikulong na lang dito kasama ko gagawin ko just to make that assurance that you'll never leave. Gusto kong saktan na lang lahat ng magtatangkang lumapit sa'yo at agawin ka sa akin Gail. Gusto kong gawin lahat ng bagay para makasiguro na akin ka lang pero hindi pwede" he took a deep breathe again as he hold my hand and hugged me.
"Hindi ko pwedeng gawin yun kasi alam kong masasaktan kita. Alam kong matatakot ka sa akin, maybe one day you'll hate me for being selfish. Mahirap makasama ang tulad ko Gail, parte na ng pagkatao ko ang pagiging makasarili at dahil dun natatakot ako na yun ang maging dahilan para mawala ka sa akin. I don't want to hurt you. I don't want you to leave me" sabi niya at naramdaman ko ang paghaplos niya sa buhok ko.
I hugged him back and closed my eyes as I feel that tears are falling from my eyes. I buried my face into his chest as I cried silently. Bakit ganito? Why does he need to experience this kind of pain? Bakit kailangan niyang mabuhay na may ganitong pangambang nararamdaman? Bakit kailangan niyang makaramdam ng takot?
I want to help him ease that fear.
"Kaya lagi kong sinasabi sa sarili ko na hindi ako pwedeng gumawa ng kahit anong makakasakit sa asawa ko. Hindi kita pwedeng masaktan. Kahit ako na lang ang masaktan, huwag ka lang" sabi niya sa isang basag na boses. Bahagya akong umiling.
"Ano ka ba naman, ayoko ring masaktan ka Jared" I sobbed. I heard him laugh for a while.
Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at tinignan ako. He wiped my tears and kissed my forehead. I suddenly closed my eyes and feel his kiss. Bahagya akong ngumiti nung muli niya akong niyakap.
"Simula nung mahalin kita, alam ko ng sa'yo ako Jared. Kahit naman masaktan mo ako ayos lang, because at the end mahal pa rin kita" I softly said. Kumalas ako sa yakap sa kanya at tinignan siya. I smiled at him.
I don't know if what I said is enough to prove to him that I will never leave him but I'm willing to prove to him my worth. Mahal ko si Jared, and every single day I'm falling for him deeply. Despite of our fears, we can meet halfway and that's our love for each other.
"Thank you, Gail" aniya at bahagya siyang ngumiti, tumango na lang ako.
Lalayo na sana ako sa kanya pero hinawakan niya ang kamay ko at marahan akong hinatak palapit sa kanya. He looked at me intensely as he again touched my face.
"But then he kissed you," he huskily said as I felt his finger traced my right cheek. "He shouldn't do that, ako lang ang may karapatang humalik sa'yo, sa bawat parte ng katawan mo" aniya.
Magsasalita pa sana ako pero nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang labi niya sa may kanang pisngi ko.
"Hindi niya pwedeng basta na lang halikan ang akin" he said then he kissed me.