"Ako na ang sasagot sa magic show." Ani Thaddeus.
"What? Yun lang ang sagot mo? Ang kuripot mo naman!" Pang-aasar ni Morpheus. "Naturingang Mayor na tumatakbo sa pagka-Senator tapos magic show lang ang sasagutin mo sa birthday ng pamangkin natin? Tsk tsk."
"Atleast may sasagutin, eh ikaw ano ang ambag mo sa party?" Balik naman sa kapatid.
"I'll be the host of the party." Mayabang na inayos pa ang suot na coat.
"Tangina mo, yun lang ang ambag mo?!" Mura ni Thadd kaya't pinandilatan ito nina Perseus at Vixyn dahil naroon din sa salas si Poseidon at naglalaro. "Sorry." Anito na nahiya bago binalingan muli ang kausap na kapatid. "Eh wala ka namang ilalabas na pera dun so ikaw yung kuripot- nimal ka!" Pabulong na sabi nito.
"Dyan ka nagkakamali, laway ko pa lang puhunan na. Kung naisasanla nga lang to, baka marami ang magdala ng batya at timba para salukin eh. That's the charm of a Morpheus Montenegro. Makita lang nila ako, para na silang nanalo sa lotto."
Sabay na binatukan nina Percy at Thadd si Morph kaya't natawa si Vixyn.
"Magsitigil na nga kayo, kung anu-ano ang pinagsasasabi niyo!" Saway naman ni Adelina sa mga anak. "Almost everything has been finalized for Sephy's birthday next week. I just wish your father could come so we can reunite as a family." Sabay buntong-hininga.
Nagpalitan ng tingin sina Percy at Vixyn dahil alam nila na sila ang dahilan kung bakit nangyari iyon sa pamilya.
It's been weeks since their last encounter with Don Matheus. The old man is really angry and wouldn't want to talk to them. It was Vixyn who first approached her Mother in law and patched things up.
Kahit ang mga kapatid ni Percy ay sinubukang kausapin ang ama na makipag-ayos na ngunit sadyang matigas ang matanda at ganoon din ang anak. Percy is also still mad at his father's remarks about his wife but he took the first step toward fixing the problem. He apologized to his father but he also wanted him to apologize to Vixyn but the old man refused to do so resulting in no communication after that.
Inakala na nga nila na magkakaayos na at mabubuo ang pamilya dahil nagkabati na din ang magkapatid na Thaddeus at Morpheus mula sa naging alitan nito patungkol kay Valerie. Ang babae na ang umiwas sa dalawa upang wala nang gulo.
"He'll come around." Ani Thadd. "Hindi rin niya matitiis ang mga apo niya."
"I hope so. Kilala niyo naman ang papa ninyo, masyadong matigas at walang binababaan kahit pa siya ang may kasalanan."
"Ikaw lang naman Ma ang hindi niya kayang pagmataasan. He begged for you to come back, right?" Si Percy.
"That's another story and I don't think we should be discussing that here." Wika ng matanda kaya't napalingon ang lahat kay Morph.
"Why are you all looking at me like that? It's not a sensitive topic for me. Papa cheated on Tita Addie with my mom and that's how I was made. I know it's bad but I'm thankful for them coz I wouldn't be here on earth if they didn't have done that." Sabay baling sa matandang donya. "I'm sorry, Tita."
"Don't be, you silly. Of all the bad things that have happened before, you're the only good one that comes out of it. Hindi ka man nanggaling sa akin ay anak pa rin ang turing ko sayo. I treated you like Thadd's twin." Nakangiting sabi ng ginang.
"Ma, kilabutan ka nga sa sinasabi mo." Pagsingit ni Thaddeus na ang itsura ay tila ba nandidiri. "Him, being my twin is hilarious. Walang maniniwala tungkol dyan dahil yang mukha niya, yan yung masarap upakan noon sa klase. Yung pagbungad pa lang sa pinto, sarap ng batuhin ng sapatos." At malakas na humalakhak na sinabayan din ni Percy at sinegundahan pa.
"Yung mukha na masarap din i-flush sa CR pagkatapos sapakin, diba?" Sabay tawa na naman ng magkapatid.
"Perseus- Thaddeus!" Sita ni Adelina. "How can you say that to your brother?! Your mouths are full of-"
"It's okay, Tita, mga inggit lang kasi yan sakin dahil ako naman talaga ang pinakagwapo sa lahat ng mga anak ni Papa. The most handsome among the Montenegro brothers." Mayabang na balik ni Morpheus sa mga kapatid.
Mabilis na namang nagreact ang dalawa kaya't naging maingay ang sala nila.
"Let's stop this nonsense." Naiiling habang nangingiting awat ni Vixyn. "We've finalized all the transactions for Seph's birthday. Amadeus we'll be here the day before and he'll be in charge of the decorations."
"Basta ako na ang bahala sa cake ng apo ko. It's a five layered cake." Nakangiting wika ni Adelina na halatang excited din para sa party ng apo.
"I guess we're pretty much done here." Si Percy. "Thank you for all the help, for doing this so that her party will be memorable."
"Siyempre naman, para sa prinsesa ng mga Montenegro." Si Thadd.
Ruby is really thankful for having supportive family in-laws. Lahat ay may kanya-kanyang toka kahit hindi naman nila inobliga. Ang gusto nga ng mga bayaw na gawing bongga ang party at sa isang hotel ang venue ngunit silang mag-asawa ang hindi pumayag. Ayaw kasi nilang masanay ang anak sa ganoon, ang gusto nila ay isang simple ngunit memorable na party para sa bata.
"Basta pag ako naman ang nagka-anak dapat may ambag ka din sa party ah." Si Morpheus.
"Sige, maghost na lang din ako." Sagot ni Percy na ikinangiwi ng kapatid.
"Wag ka nga gaya-gaya, ibahin mo naman."
"Tss, para namang magkakaanak ka eh isa nga yun sa ayaw mo diba? You hate relationships and commitments and responsibilities." Singit naman ni Thadd.
"Naku, sa kalandian nito baka madami na pala tong panganay." Segunda naman ni Percy at nakipag-apir pa kay Thadd.
"Nope, I would never do that. I don't want my kids to be illegitimate." Biglang nagseryoso si Morph. "Pag nagka-anak man ako, kikilalanin ko siya at pakakasalan ko ang nanay niya."
Tumango na lamang at hindi na nagsalita pa ang dalawa dahil alam nilang medyo sensitibo ang paksa na nabuksan.
"I baked some tarts, I'm sure you'll gonna love it." Alok ni Vix upang maiwala na ang paksa.
Naging busy na sila sa pag-aasikaso para sa party hanggang sa dumating na ang araw na iyon. Imbitado ang lahat ng mga kaklase ng anak maski ang guro nito.
"Mommy, do I look okay?" Tanong ni Seph sa kanya habang nakatayo ito sa harapan niya.
"You look beautiful, baby." Aniya habang nangingiti at hinaplos ang mukha.
Sephy is wearing a baby pink colored dress and she paired it up with silver glittery sandals. Her hair is all tied up with a tiara on top. And she really looks like a little princess.
"Really?" Her eyes are smiling as well.
"Yup, you look like a real princess in a castle." At hinila ang anak para yakapin. "Please don't grow up too fast, Darling. Mommy still wants to treat you like a baby. You will always be my baby, Sephy."
"Mommy, I'm just five years old. I'm not growing up too fast." Na kumawala pa mula sa yakap. "Why do you sound so sad, Mommy?"
"I'm not sad, Baby. I just can't believe that you're already five. Parang kahapon lang nasa tummy ka pa ni Mommy, pero ngayon- you're growing beautifully each day." hinahaplos pa ang mukha. "Time flies so fast and I'm scared that I couldn't catch up with it."
Tila nalilito naman ang anak sa pinagsasabi niya kaya't tinawanan lang ni Ruby at saka muling niyakap at hinalikan ang bata.
"Some of the guests are here." Anunsiyo ni Percy pagkapasok. "What are you two doing?"
"Mommy is being weird and emotional. She's sad and then laughing at the same time." Nakangusong salita ni Seph.
"I'm just being melodramatic here, that's all." Sabay tayo mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama. "Come on, let's greet your guests." Aya niya.
Tumango naman ang bata at nagpatiuna nang lumabas.
"Are you alright?" Tanong ng asawa sa kanya bago makalabas ng pintuan ng kwarto.
"Yeah, nagdadrama lang kasi parang ang bilis lumaki ni Seph."
"I feel the same way too, but I am happy coz she's growing up to be the kind of person that she is. A smart, kind-hearted, loving daughter. We're so lucky to be her parents." Sabay akbay sakanya at kinintalan siya ng halik sa ulo.
Yumakap naman patagilid si Vix sa asawa at pinayapa ang dibdib mula sa kaunting kalungkutan.
"Mommy- Daddy, let's go!" Atat na tawag ni Sephy kaya't sumunod na sila.
Naroon na rin ang ibang kasamahan ng asawa sa trabaho kasama ang mga asawa at mga anak. Kaunti pa lang ang mga bisita at paisa-isa nagsisidatingan. Nasa kusina siya at nagaasikaso sa mga pagkain na idadagdag niya sa catering mamaya. She baked some brownies and cookies for the kids.
"Need help?"
Mabilis siyang napalingon nang may nagsalita.
"Oh, Em!" Bulalas niya at sinalubong niya ng yakap ang kapatid. "Buti at nakadalo ka."
Alam niyang busy rin sa trabaho ang kapatid kaya't maiintindihan niya kung hindi man ito makadalo sa party ng anak. Ngunit naroon ito kaya naman masayang-masaya siya, lalo na't makikilala nito ang mga anak niya.
"Oo naman, ngayon lang ulit tayo magkikita-kita eh." Sagot nito.
"Yeah, you're right. Diamond and Amethyst are on their way here." Galing pa ang mga ito mula sa US at Canada. "Sana nga pati si Sapphire makapunta din para naman-"
"Wait, you saw her?" Biglang putol ni Ash sa kanya.
Tumango na muna siya bilang sagot.
"I was with Diamond when Saph called her. Nakita daw niya si Madame Pearl kaya sinubukang i-track ng boyfriend ni Yasi. We tried to locate her but it was a dead end."
Mamaya na lang siguro niya ikukwento ang buong detalye dahil siguradong gusto rin malaman ni Amethyst ang nangyari.
"Why are you with Diamond?" Kuryosong tanong ng kapatid.
"Ahmm..." Naroon ang pag-aalangan niya dahil sa maling desisyon noon. "You know about my condition, right? It's getting worse. I snapped and I almost hurt my kids so I went away. Kay Yasi ako nagpunta para makapagpalamig." Napahawak pa siya sa ulo. "Minsan parang bumabalik na ako sa dati. Nawawala na ang emosyon kaya't natatakot ako na baka masaktan ko ang pamilya ko. I stayed with Diamond for almost two months. Sinundo lang ako ni Percy dahil hinahanap na din ako ng mga bata. My husband is a nice man, he accepted me for who I was."
Vix is really grateful for having Percy as her husband. He tried his very best to understand her even though she, herself, is having a hard time understanding herself. She's lucky indeed but she's still afraid of what can happen.
"Then you're very lucky, Ruby, for finding a man like that." Nakangiting komento ni Em.
"I know. But he still hasn't seen my old self yet. The Ruby of the FLAW."
Hindi pa lubusan siyang nakikita ni Percy bilang si Ruby. Panandalian lang at iilang akto lang ang nakita nito noon. He still hasn't seen her killed or torture her enemy and that's what she's afraid of.
"Paano kapag nagpakita na ang dati kong pagkatao? Paano kung masaktan ko ang mga bata? He will never look at me the same way again. It will change the way he looks at me for sure. He will see me as a monster. At pag nagkataon, alam kong ilalayo niya ang mga bata sa akin." Napayuko siya dahil nangyari na iyon nang minsan at alam niyang maaaring mangyari muli iyon at siguradong hindi na niya mababawi pa. "Ilalayo niya para maprotektahan sila laban sa akin. And that would be fine with me because I don't trust myself."
Hinawakan ni Astrid nang mahigpit ang mga kamay niya.
"Don't think that way. You're stronger than you think you are. You will never hurt your kids because you are a good mother. You will protect them at all costs and no one will ever hurt them. Do you understand?"
Ruby knows that she must have faith in her husband not to give up on her but she also must have faith in herself that she will do the right thing when push comes to shove. She will do what it takes to protect her family even from herself.
Mahigpit siyang yumakap sa kapatid at gayon din ito sa kanya. She's happy because just like Diamond, she also has Emerald to comfort her and ease her worries.
Maya-maya pa ay nagsidatingan na ang iba pang mga bisita kasama sina Diamond at Amethyst. Busy din ang mga magkakapatid na Montenegro na nageestima ng mga tao lalong-lalo na si Morpheus na kinareer ang pagiging host.
"Who could've thought that we can have these lives after what we went through on the island?" Ani Em habang nakatayo sila sa isang gilid at pinagmamasdan ang mga tao sa paligid nila.
"Yeah. We all thought we don't deserve a second chance in having a normal life." Segunda naman ni Diamond.
"Because we were badly scarred and wounded." Ani Amethyst na napatingin sa hawak na baso saka bumuntong hininga.
Kahit si Ruby ay napabuntong hininga rin dahil sa mga alaalang mayroon siya sa isla. Hindi pa man buo ay sapat na iyon upang malaman kung bakit sila lumaking ganoon.
"But those scars have made us who we are right now. It made us braver and wiser. It is the flaw in us that provides immeasurable strength and we should embrace it." Aniya habang tinatanaw ang kanyang mag-ama na sina Percy at Poseidon.
"Is Sapphire coming?" Tanong ni Amethyst."
"I don't know but I told her to come." Aniya habang hinahanap si Sephy dahil hindi na niya ito nakikita roon.
"I'm sure she'll come. She misses us." Si Emerald.
"Mommy." Biglang tawag ni Sephy kaya't doon napunta ang paningin nilang lahat. "Is she your friend?" Habang hawak nito ang kamay ni Sapphire na halatang hinatak lang ng bata papasok. "I saw her at the gate and she looks like she's not sure if she wanted to come inside or leave the place. So I grabbed her and pulled her here."
Napangiti siya sa pagiging bibo ng anak niya.
"Happy Birthday." Sabay abot ng regalo ni Sapphire sa bata.
"Thank you po." Masayang tugon ng batang babae at hinila pa ang kamay ni Saph para mapayuko ito at mahalikan sa pisngi bago tumakbo para bunalik sa mga kalaro.
Nagyakapan silang magkakapatid at masaya sila dahil nabuo sila sa espesyal na araw na iyon. Ipinakilala ni Em sa kanila ang mapapangasawa nitong si Captain Misael Valiente at pormal silang inimbitahan sa nalalapit na kasal ng dalawa.
"Come on, let's cheers." Si Yasi na inabutan sila ng tig-iisang baso ng champagne. "For Amethyst coz she's married and she's alive from fighting off Sensei. For Emerald because in the next five weeks, she'll be walking down the aisle too."- na kay Em nakabaling bago sakanya. "For Ruby, for surviving motherhood and for being so brave despite her condition." Ngumiti naman siya kahit kaunti. "And for Sapphire, who finally decided to show herself to us." Sabay akbay sa dalaga.
Nagkatawanan silang magkakapatid dahil doon.
"And for Diamond too, for always being there for us to help us move on and live our lives the way we want it." Pahabol ni Taniesha.
"Cheers!" Sabay-sabay nilang sambit habang pinagdidikit ang mga baso na hawak at nilagok ang laman maliban kay Em.
Nagulat at natuwa sila sa balita na buntis ang kapatid. Kaya naman pala panay tubig at juice lang ang iniinom nito dahil sa nagdadalang-tao ito at hindi pa nasasabi sa mapapangasawang si Sael.
"Just keep your voices down. I don't want anyone to know about this. I want to surprise Sael on our wedding day. Doon ko i-a-announce ang pagbubuntis ko." Ani Astrid.
"Talaga? Hindi ba niya mahahalata?" Si Yasi.
"I'm only four weeks pregnant. Hindi pa naman mahahahalata ang tiyan ko sa kasal namin. Kaya wag kayong maingay at huwag niyo na rin ipagsabi sa iba kahit pa sa mga asawa at nobyo niyo."
"I'm excited to see his reaction." Ani Vix. "I can still remember Percy's reaction when I first told him about my pregnancy with Sephy. He was so happy and excited and he keeps on talking to her when she's just three weeks old in my tummy."
Hindi napigilan ni Ruby na magbalik tanaw sa nakaraan. Noong mga panahon na ang tanging problema lang nila ay ang pagtanggap sa relasyon nila ng mga biyenan at ang nawawalang alaala niya. Ngunit ngayon ay samu't sari na ang mga problemang dumarating at mas sinusubok ang kanilang pamilya.
Patuloy sa pagkukwentuhan ang lahat at nagpaalam lang saglit si Vix sa mga kapatid upang puntahan si Sephy na abala sa panonood ng magic show.
"Sephy, don't forget to give the loot bags to your friends as part of your giveaways to them." Paalala niya sa bata.
"Okay, Monmy." Medyo may kaunting lungkot sa boses ng anak.
"Hey, what's wrong, Baby?" At hinila ang anak sa isang gilid para kausapin.
"Marianne isn't here. She promised me that she'll come but my party is almost done and she's still not here." Halos naiiyak nitong sabi.
"Oh, Seph, don't be sad. Maybe her mom is busy and no one can take her here. O baka may biglaang lakad sila ng pamilya niya."
"She told me that she'll come. She promised." At tuluyan nang naluha.
"Stop crying now, it's fine. Talk to her at school on Monday and ask her why she didn't come. Maybe she wanted but her mom doesn't want to." Sabay punas sa luha. "Don't ruin your party just because one of your friends isn't here. The important thing is all of your classmates, except for Marianne is here." Pag-alo niya sa anak.
"Not all, Alice isn't here as well." Tukoy nito sa isa pang kaklase.
"Still, most of them are here so don't be sad, okay?"
"Okay." Sagot nito at saka bumalik na sa mga batang bisita.
"How is she?" Tanong ni Magnus sa gilid niya. "Kanina pa nila hinahanap si Marianne. Sila kasing tatlo nina Sav ang close sa klase."
"Yeah, she's sad but she'll get over it." Sabay lingon rito. "Thanks for coming. Baka kung di kayo dumating ni Savy mas lalong naging malungkot ang anak ko."
"I can't deprive my daughter of this simple joy of attending her friend's birthday party. Savannah's happiness is my number one priority." Nakangiting sagot nito na biglang napalis nang lumapit si Percy.
"Sedi is hungry and he's looking for his Mommy." Sabay abot kay Ruby ng bata.
"Okay, I'll feed him. Sorry, excuse us." Paalam niya kay Magnus at iniwan na ang dalawang lalaki na nakatitig sa isa't isa.
Hanggang ngayon kasi ay nagseselos pa din ang asawa niya sa lalaki kaya't madalas ay ayaw nitong iwan siyang mag-isa sa school ni Seph. Wala naman na siyang magawa kaya't hinahayaan na lang niya upang hindi na mas lumalim pa ang pagseselos nito.
Pagkatapos niyang pakainin ang bunso sa loob ng bahay ay muli silang lumabas sa garahe kung nasaan ang party at napansin niyang wala roon si Sephy. Iniabot na muna niya si Sedi kay Manang Fe at saka sinimulang hanapin ang panganay. Palabas na sana siya ng gate nang pumasok naman ang hinahanap niya.
"Where have you been?" May pag-aalalang tanong niya.
"Outside." At saka ipinakita ang bitbit. "-to get my gift."
Kumunot ang noo niya habang tinitingnan ang hawak na paper bag at isang maliit na cage ng anak. Nasa loob ng kulungan ay isang maliit na rabbit na may nakasuot na tag sa leeg.
"Where did you get that?" Tanong niya.
"Outside. Tita Lovely gave this-"
Hindi na niya pinatapos ang anak at dali dali na siyang lumabas ng gate nila. Sakto naman na kasasakay pa lang ni Lovely sa loob ng sasakyan nito kaya't nahabol pa niya at pinagkakakatok sa bintana.
"Easy, Vix." Wika ng dalaga nang pagbuksan siya ng bintana. "You don't need to break the car window-"
"I will not just break your car window if you won't get out of your fucking car!" Sigaw niya.
Bumaba naman ang babae na halatang natakot at naguguluhan sa inaasal niya.
"What is wrong with you?" Anito pagkababa.
"How many times do I have to tell you to stay away from my kids, huh?! I told you to stay away from my family and that means that you don't get to give them gifts anymore. And what was that?" Tukoy niya sa regalo. "Who told you to give that kind of gift?!"
"Why, what's wrong with the gift? Pati ba naman regalo gagawin mong issue?! Yes, I did stay away from your family. Hindi na nga ako nagpakita o dumalaw man lang diba? But this time it's different. It's Seph's birthday and I wanted to give her a gift. Coz, believe it or not, I got attached to your daughter and I cared for her for real. Kaya nga hindi na ako pumasok sa loob diba? Hindi na ako nagpakita at balak kong iwan na lang ang regalo ko sa gate. But she saw me and she went outside. I gave her the gift and I greeted her and then that's it. Kaya nga paalis na ako para hindi na gumawa ng gulo!"
"Vix, come on, just let it go." Si Percy na naroon na sa tabi niya. "You can now go, Lovely." Utos nito sa dalaga na padabog na sumakay na din ng sasakyan at humarurot na paalis.
"That bitch will never stop, will she?" Mariin niyang tanong sa asawa.
"Let it go. She just gave Sephy a gift. There's no harm in that." He's trying to cool her down.
"She gave Seph a bunny! A bunny!!!!" Halos pasigaw niyang sabi. "It's like she knew something, she's torturing me!" Sabay piksi mula sa hawak ng mister at pumasok na sa loob.
Marahil ay nakuha niya ang atensyo ng ilan dahil napalingon sa kanya pagpasok. Si Sephy naman ay abala sa paglalaro ng bagong alaga at ipinapakita sa mga bisitang bata.
"Hey, are you alright?" Tanong sa kanya ni Diamond dahil bigla siyang tumungga ng isang basong champagne.
"That bitch is testing my patience." Sagot niya habang nakakuyom ang mga kamay.
"Easy, Ruby. Calm yourself down." There's a slight warning tone in Emerald's voice.
"Iyon ba ang lumalandi sa asawa mo?" Gatong pa ni Amethyst na pinadilatan nina Emerald at Diamond.
"Yeah, siya nga. Matigas din dahil ayaw tumigil! She even gave Persephone a gift- a bunny for a gift."
"A bunny?" Ulit ni Sapphire. "Why would she give something that would remind us of our past?" Iyon din ang pinagtataka nila. "The bunny is a very symbolic figure in our lives because it's our first innocent kill."
Mas lalong tumataas ang dugo ni Vixyn kaya't pinipigilan niya ang sarili dahil baka bigla siyang may masaktan.
"Control yourself, Ruby. You need to control your anger." Si Yasi. "Are you sure that she's the one who gave that to Sephy?"
Doon siya nahimas-masan nang kaunti ngunit kaba naman ang pumalit dahil sa tanong ng kapatid. Mabilis niyang tinawag si Sephy para pumasok sa loob ng bahay kasama ang mga kapatid at kanilang mga asawa at nobyo.
"Seph, did your Tita Lovely gave that gift?" Tanong niya habang turo ang hawak na maliit na rabbit ng anak.
"No." Sabay iling. "She gave me a jewelry as a gift. It's in the small paper bag."
Naalala niyang may hawak na papaerbag nga ang isang kamay ng anak kanina at sa isang kamay naman ang cage.
"Then who gave you that?"
Kumunot ang noo ng bata dahil naguluhan sa tanong niya.
"I thought you and Daddy gave this to me. I thought it's a surprise coz you named it Mr. Bunny- look." And then she showed them the name tag on its neck.
Napahawak agad sa ulo si Ruby kaya naman mabilis na tumabi sa kanya ang asawa.
"Relax. Just breathe." He said, calming her down.
"I think I know who sent this gift. It's Madame." She announced. "She's here, she's lurking outside, she's watching me- my family." And she kneeled down and hugged her daughter. "I'm sorry, Baby. I'm sorry."
"We have to take precautions from now on." Percy said. "We will not let her get close to Sephy or any of us. I'll make sure of that, I promise."
Vix stood up and nodded. Percy took Sephy and asked one of his brothers to watch over her so she won't be hearing their conversation. Ruby closed her eyes for a bit and inhaled deeply, composing herself before glancing at her sisters.
"We have to catch her before she can do anything to my family. I can't let that happen."
"We're doing the best we can. We will track her down." And Striker turned to Agent Tracker. "Do it." Ordering him to start tracking. "I'll call the HQ for back-up."
"We're here, Vix, we'll help you." Her sisters said.
Ruby should feel relaxed because she has her husband to protect them. And at the same time, she also has her sisters with her whom she can count on in times like this. But deep inside her, she knew that danger can fool them. That even in the tiniest hole, it can enter and take out her whole family. So she must prepare herself because the lives of the people she loves are the ones at stake here and she must never fail.