Part 39
"អែលឡា? " យ៉ុនហ្គីនិយាយតិចៗល្មមឮតែខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ ។
" សួស្ដី បងយ៉ុន " នាងស្ទុះមកឱបយ៉ុនហ្គីដោយមិនចេះក្រែងចិត្តឬខ្មាស់នរណាម្នាក់ឡេីយ។ តែយ៉ុនហ្គីបានរបេះខ្លួននាងចេញ ព្រោះខ្លួនពិតជាមិនពេញចិត្តនឹងកាយវិការនាងឡេីយ។
" អូននឹកបងខ្លាំងណាស់ យ៉ុន"អែលឡាមិនខ្វល់ច្រេីនបែរទៅចាប់ប្រអប់ដៃកម្លោះសង្ហារជាប់
" អ្នកនាងមានបញ្ហាអ្វីមែនទេ? " ទោះជាយ៉ាងណាក៏យ៉ុនហ្គីមិនខ្វល់នឹងនាងឡេីយនាយរបេះដៃនាងចេញម្ដងទៀតរួចបោះសំណួរសួរ មុននេះគេប្រាប់ថាមានបញ្ហា ហេីយមានភ្ញៀវចង់ជួបការពិតជានាងសោះ អតីតសង្សារ។
+ ដូចដឹងកាលពីភាគមុនចឹង យ៉ុនហ្គីមិនបានស្រឡាញ់ជីមីនឡេីយព្រោះនាយមានមនុស្សដែលនាយស្រឡាញ់រួចហេីយ គេម្នាក់នោះជាអែលឡានឹងហេីយ។ ពួកគេបែកព្រោះ អែលឡាជ្រេីសទៅរៀននៅបរទស តែហេតុផលនេះវាមិនសម មកផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងសោះ ទៅរៀនក៏ទៅៗ ទាក់ទងគ្នាធម្មតាទៅថី? ? ក្រោយបែកគ្នាបាន1ឆ្នាំយ៉ុនហ្គីមិនទាន់កាត់ចិត្តពីនាងបានឡេីយ តែយូរៗទៅដោយសារតែ ជីមីនទេីបនាយ កាត់ចិត្តដាច់ហេីយ ដាច់ប៉ាត់តែម្ដង។ ចាំបានថានាងក៏តែងខលមកខ្លួនជារឿយៗតែយ៉ុនហ្គីមិនដែលទទួលម្ដងណាឡេីយ ដូចកាលលេីកមុនជីមីនទាន់ហ៎>< តែយ៉ុនហ្គីបែរជាចុចបិទ ហេីយថែមទាំងប្ដូរលេខទៀតហ៎ (ម្ចាស់កម្មពារ)
" យ៉ុន ពួកយេីង.." នាងធ្វេីជាទឹកមុខកម្សត់ តែយ៉ុនហ្គីដឹងពីគំនិតនាងមុនទេីបនិយាយកាត់៖
" បេីគ្មានការអ្វីទេ អាចចេញទៅបាន"យ៉ុនហ្គីលាដៃទៅមាត់ទ្វារដេីម្បីបញ្ជាក់ប្រាប់នាងថា៖ នោះផ្លូវទៅកាន់មាត់ទ្វារចេញពីទីនេះ🥺
" តែខ្ញុំជាភ្ញៀវ ណា៎ " នាងយកសិទ្ធិជាភ្ញៀវមកអាង យ៉ុនហ្គីសេីចចុងមាត់បែបហួសចិត្តមុននឹងឆ្លេីយ៖
" បេីចឹងសូមនិយាយតែរឿង ការងារប៉ុណ្ណោះ"
" បានៗ អូនទិញឡានតែមិនដឹងយកបែបណាល្អ"កុំឲ្យ
យ៉ុនហ្គីដេញទាន់ទេីបយកការទិញឡានមកធ្វេីជាខអាង
" រឿងតែប៉ុណ្ណឹង? ? គ្មានបញ្ហាទេ ខ្ញុំនឹងឲ្យបុគ្គលិកមកជួយណែនាំ " យ៉ុនហ្គីបានយកទូរស័ព្ទលេីតុដេីម្បីខលទៅបុគ្គលិក
" តែអូនចង់ឲ្យបងជាអ្នកណែនាំដោយផ្ទាល់ណា៎ "នាងចាប់ផ្ដេីមតម្លេីងសម្លេងបន្ទិច មករាវរកលេខបងរបស់នាងសះផ្សាទំនាក់ទំនងប៉ុណ្ណោះ
" នេះមិនមែនជាការងាររបស់ខ្ញុំទេ បេីចង់ទិញបុគ្គលិកមាន ឲ្យបុគ្គលិកគេជួយទៅ បេីអស់អីហេីយល្មមចេញទៅបានហេីយ បុគ្គលិកកំពុងចាំនៅខាងក្រៅ សូមរេីសឡានតាមសប្បាយ"យ៉ុនហ្គី
" ហ៊េីយ! ! " ពេលនេះស្ពឹកមុខមិនស្ទេីរទេ មិននឹកស្មានថាយ៉ុនហ្គីនឹងដេញខ្លួនដល់ថ្នាក់នេះទេនាងក្ដាប់ដៃ រួចទាញកាបូបចេញពីអូហ្វីសនេះ។ តែមិនមែនចុះចាញ់ឡេីយ នាងនឹងមកម្ដងទៀត។
..............
{ Ttttaekookkk Scene }
បន្ទាប់ពីដេីរលេងអស់ពេលយូរគ្រាន់បេីរទេីបពួកគេត្រឡប់មកកាន់ផ្ទះវិញ ។ ពេលនេះទេីបតែម៉ោង1ថ្ងៃទេ។
មកដល់បានឃេីញខែល៍នៅចាំខ្លួន ។
" Taeបងមានការងារត្រូវធ្វេីបន្ទិច Taeទៅលេងនៅចម្ការសិនបានទេ? " Jungkook ងាកមកនិយាយជាមួយTae។ Taeយល់សាចការទេីបងក់ក្បាលយល់ព្រមនិងមិនភ្លេចជន្ទឺតជេីងទៅថេីបJungkook រួចរត់ចេញទៅបាត់ទាំងអៀន។ ថេីបគេអៀនខ្លួនអៀន><ដោយសារតែចរឹកTaeគួរឲ្យស្រឡាញ់បែបនេះហេីយទេីបJungkook ងប់ងេីបក្បាលមិនរួចនោះ។ រាងក្រាស់សម្លឹងមេីលTaeរត់ចេញរហូតដាច់កន្ទុយភ្នែកនិងសេីចហួសចិត្តនឹងចរឹកក្មេងរបស់គេ។
" ចៅហ្វាយនៅឈរញញឹមយូរទៀតទេ បាទ "ខែល៍ពោលទាំងញញឹមតែស្ទេីរតែជុងហ្គុកបែរជាសម្លក់នាយជំនួសទៅវិញ
" មានអ្វីឬ? " មិនឲ្យស៊ាំញ៊ាំច្រេីនរាងក្រាស់ដេីរទៅអង្គុយលេីសាឡុងហេីយសួរតែម្ដង.អាចថាខែល៍ជាជំនិតដែលម៉ត់ចត់ក្នុងការងារបំផុតបេីមករកដល់ផ្ទះបែបនេះប្រាកដជារឿងសំខាន់មិនខាន។
" នេះជាឯកសារដែលលោក យ៉ុនហ្គីផ្ញេីរមកឲ្យពិនិត្យ " ខែល៍បង្ហាញឯកសារមួយទៅរាងក្រាស់។ ជុងហ្គុកក៏លេីកវាមកមេីលហេីយខែល៍ក៏ចាប់និយាយបន្ត៖
" ចំណែករឿងម្យ៉ាងទៀតដែលខ្ញុំស៊េីបបានគឺ ហ្គូស៊ុនសព្វថ្ងៃរកស៊ីខុសច្បាប់ជាច្រើន ហេីយយប់នេះនឹងមានការដឹកជំនិញទៅជាយដែន " ខែល៍និយាយចប់ភ្លាមជុងហ្គុកងេីបមុខពីឯកសារហាក់កពុងសញ្ជឹងគិតអ្វីម្យ៉ាង..
.............
ថេហ្យុងមកលេងនៅចម្ការ និយាយពីរលៀមដូចស្វាអញ្ចឹងគ្មាននរណាចាប់ឈ្នះទេ ។ រាងតូចដេីរបេះផ្លែឈេីមកញ៊ាំផងនិងជួយពួកកម្មករបេះផ្លែឈេីផង បេះដាក់កន្រ្តកពេលភ្លេចខ្លួនច្បាមពេញដៃយកមកញ៉ុកមាត់😖។ ហេីយក៏គ្មាននរណាហ៊ានថាស្ដីឲ្យឡេីយ ព្រោះដឹងច្បាស់ពីឋានៈ
" ឆ្អែត ៗៗ " Taeដាក់ខ្លួនអង្គុយលេីកញ្ចុះស្ទាបអង្អែលពោះដែលវាកំពុងណែន..មាត់ប្រឡាក់ក្រហមងាំងនិងប្រឡាក់ទាំងថ្ពាល់ទៀតព្រោះញ៊ាំស្ត្រូប័ររី ។ ដោយកញ្ចុះនៅឆ្ងាយពីចម្ការបន្ទិច ។
កំពុងអង្គុយអង្អែលពោះនោះគេស្រាប់តែមានកម្មករពីរនាក់មកក្បែរគេ ថេហ្យុងសម្លឹងមុខពួកគេទាំងមិនយល់សាច់ការ។
" ឯងជាកម្មករថ្មីមែនទេ ជួយពួកយេីងលេីកផ្លែឈេីទៅដាក់ផ្សារបានទេ? " គេនិយាយមកកាន់Tae។ Taeគ្រាន់តែឮថាផ្សារក៏កេីតអារម្មណ៍ចង់ទៅលេង ទេីបប្រញ៉ាប់ងក់ក្បាលនិងដេីរទៅតាមពួកគេណាមួយគិតថាពួកគេគឺជាកម្មករនៅទីនេះចឹងអាចទុកចិត្តបានមិនខាន។ ឡានដឹកផ្លែឈេីក៏ចេញដំណើរទៅ វាជាប្រភេទឡានគូទវែង(ឡានធំៗដូចឡានកុងទីន័រ)។ គេឲ្យTaeចូលទៅក្នុងគូទឡានរួចខ្ទាស់ទ្វារពីក្រៅ ។ ថេហ្យុងនៅក្នុងនេះងងឹតណាស់ គេចាប់ផ្ដេីមខ្លាចបន្ទិចដែរ តែក៏ខំតាំងចិត្តឲ្យមាំ។
"អ្ហាយ៎! ! " កំពុងអង្គុយខ្លាចផង ស្រាប់តែមានអ្នកមកចាប់ស្មាគេពីក្រោយទេីបធ្វេីឲ្យTaeស្រែកចេញមកនៅក្នុងនេះមិនមែនមានតែគេម្នាក់ឯងទេ
" នាងជានរណា? " ថេហ្យុងសួរអ្នកម្ខាងទៀតព្រោះងងឹតទេីបមេីលមុខមិនច្បាស់ តែអាចដឹងបានថាជាមនុស្សស្រី។
" គឺជាខ្ញុំទេ "
" ជូណា? នាងជាជូណាហេ៎ស? នាងឡេីងមកបានយ៉ាងម៉េចចង់ទៅផ្សារដែលមែនទេ? " ថេហ្យុងចាំច្បាស់នូវសម្លេងនាង រាងតូចបោះចោលភាពភ័យខ្លាចអស់រលីងដេីម្បីកុំឲ្យជូណាដឹងថាខ្លួនកំពុងខ្លាច
" គឺឡេីងតាមឯងនឹងហេីយតែរៀបចុះទៅវិញហេីយស្រាប់តែបេីកទ្វារនោះមិនរួច "
មុនដំបូងនាងគិតថាមករកជុងហ្គុក តែស្រាប់តែបានឃេីញTaeឡេីងចូលក្នុងគូទឡានទេីបនាងឡេីងមកតាម បំណងសួរTaeចូលមកក្នុងនេះធ្វេីអីតែ នាងនឹកឃេីញសារជាថ្មីថាវាជាឱកាសខ្លួនហេីយដែលTaeមិននៅនឹងអាលទៅរកជុងហ្គុក។ គាប់ជួនគេខ្ទាស់ទ្វារពីក្រៅបាត់ទេីបចេញមិនបាន ។
" ហ៊ឹសៗ សំណាងហេីយនាងជាប់នៅទីនេះជាមួយយេីងកុំអី ជុងហ្គុករបស់យេីងប្រហែលជាត្រូវនាងចាប់សុីបាត់ហី ហាសហា..." ថេហ្យុងសេីចចម្អកដាក់នាង
" គិតថាយេីងបែបនោះឬ? កុំឡប់ពេកយេីងយកបង្អែមមកឲ្យគាត់ទេ " នាងរុញក្បាលថេហ្យុង
" ថាយេីងឡប់ផងហេស៎? នាងឯងនឹងហេីយភ្លេីនៅមិននៅឡេីងមកតាមយេីង " កុំឲ្យចាញេីថេហ្យុងពេបមាត់ឌឺដាក់វិញ។ នាងឈប់មាត់ជាមួយថេហ្យុងទេីបអង្គុយឱបដៃរងចាំពេលដល់ផ្សារនឹងឆាប់បានចុះ។
" នែ៎ សុំបង្អែមនោះភ្លក្សតិចមក " កុំឲ្យស្ងាត់ថេហ្យុងបបួលនិយាយទៀត
" សម្រាប់បងជុង តែម្នាក់គឯងកុំសង្ឃឹមបានភ្លក្ស"
" យ៉ាងណាក៏យេីងជាប្រពន្ធគាត់ដែរ~"
" មិនទាន់ការ យេីងមិនទទួលស្គាល់ "
" ឆឺស ចាំមេីលពេលយេីងបានការ យេីងរកនាងឯងឲ្យទៅជួយទប់ជេីងគ្រែមិនខានទេ គ្រាំទ្រូងស្លាប់ទៅចុះ"ថេហ្យុងនិយាយខ្សឹបៗមាត់អេចអូចៗម្នាក់ឯង
ធ្វេីដំណេីរយូរគួរសមហេីយ ឡានក៏មិមទាន់ឈប់ដូចគ្នាធ្វេីឲ្យជូណាហាក់ប្លែកចិត្តជាខ្លាំង។ តាមធម្មតាពីចម្ការជុងហ្គុកទៅផ្ទះនាងមកប្រេីពេលតែ5នាទីប៉ុណ្ណោះ(ជិះឡាន)តែនេះ...យូរ~~
" ឯងច្បាស់ទេថាឡាននេះទៅផ្សារ? " ជូណាសួរTae
" មែនពួកគេប្រាប់ថា មកផ្សារយ៉ាងម៉េចហេ៎ស?"
" យេីងដូចមិនស្រណុកក្នុងចិត្តសោះនេះបេីកមកយូរណាស់ហេីយនៅមិនទាន់ដល់ទៀត" ជូណាពេបមាត់ ភ័យតិចៗនាងនៅទីនេះរាប់ឆ្នាំហេីយប្រាកដជាអាចស្មានរយៈពេលធ្វេីដំណេីរបាន
" ឬត្រូវគេបោកយកទៅលក់ " ថេហ្យុងនិយាយបន្លាច
តែជូណាភ័យមែនទែន ក្រៅពីក្រុមគ្រួសារនាងគ្មានអ្នកណាដឹងឡេីយថានាងជាក្មេងស្រីពូកែខ្លាចម្នាក់ដែរ អាចរឹកឆ្នាស់នេះគ្រាន់តែជាសម្បកក្រៅ។
" យេីងខលរកបងប្រុសសិន " ជូណាទាញទូរស័ព្ទមករាវរកលេខបងរបស់នាង ។ តែបងនាងមិនទទួលទេ នាងចុចជាច្រេីនដង " ហ៊ឹកៗ បងប្រុសឆាប់ទទួលទៅ " នាងយំហេីយ ។ សកម្មភាពរបស់នាងធ្វេីឲ្យថេហ្យុង ភ័យទៅតាមដែរនេះភ័យដល់យំមែនទេ?
" សាកខលទៅជុងហ្គុកមេីល៍"Taeនិយាយទេីបជូណាដញ័រៗរាវរកលេខJungkook ។
{ Jungkook Scene }
បន្ទាប់ពីបញ្ចប់សន្ទនាជាមួយខែល៍ហេីយ ជុងហ្គុកក៏ចេញមកតាមរករាងតូចប៉ុន្តែពួកម្មករបានប្រាប់ថារាងតូចចេញទៅវិញហេីយ។ ជុងហ្គុកមិនអស់ចិត្ត ទេីបទៅតាមមេីលនៅចម្ការផ្សេងៗទៀតនៅតែមិនឃេីញដដែល ញឹសហូរតាមជេីងសក់ ភ័យផង អីផងព្រោះតែពេលនេះបាត់វត្តមានរបស់Tae។ ជុងហ្គុកបានឲ្យគេបំបែកគ្នាស្វែករកTae។ ភ្លាមៗក៏មានឡានមួយជិះដូចហោះ មកកាន់ជុងហ្គុក
" ជូណានៅឯណា? " គ្រាន់តែបញ្ឈប់ឡានភ្លាម ជីហ៊ុនរត់មកសួររកប្អូនរបស់គេពីជុងហ្គុក ព្រោះខ្លួនរវល់មិនបានលេីកទូរស័ព្ទប្អូន តែពេលខលទៅវិញគ្មានអ្នកទទួលទេីបកេីតចិត្តបារម្ភ។ ធ្វេីឲ្យជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់ភ្លាម ជូណាមកទីនេះតាំងពីកាល់? ឬក៏ថេហ្យុងបាត់ទៅជាមួយជូណា?
" យេីងមិនបានឃេីញ ថេហ្យុងក៏បាត់ទៅដូចគ្នា"
" ឬពួកគេទៅជាមួយគ្នា ម៉េចនឹងអាចទៅ" ជីហ៊ុនច្រោងសក់ ព្រោះគិតមិនចេញគេបារម្ភពីប្អូនគេខ្លាំងណាស់។ ចំណែកជុងហ្គុកក៏ប្រញ៉ាប់ទៅបេីកទូរស័ព្ទមេីល តែបានឃេីញជូណាខលមកគេ
ច្រេីនដូចគ្នាតែមុននេះទូរស័ព្ទបិទសម្លេងទេីបមិនឮ នៅមានឆាតមកទៀត (ជាសម្លេង)
" បងជុងជួយផង ខ្ញុំនឹងថេយ៍ត្រូវឡានកម្មករដឹងទៅណាមិនដឹងទេ ហ៊ឹក..លោកប្ដីជួយTaeផង Taeខ្លាច"សម្លេងជូណានឹងTaeបន្លឺឡេីងម្នាក់ៗដូចជាកំពុងយំភ័យខ្លាច...ជុងហ្គុកកាន់តែញ័រដៃទៅទៀត។ រួចទៅមេីលកាមេរ៉ាសុវត្ថិភាពដែលបានបំពាក់នៅកន្លែងទុកឡាន ។ ហេីយក៏បានឃេីញ....។
.........
ដោយសារទូរស័ព្ទអស់ថ្មទេីបគ្មាននរណាទាក់ទងមកវិញបាន ។ ពួកគេនាំគ្នាទៅរុញទ្វារឡានក្រែងល៍អាចចេញបាន តែមិនអាចឡេីយដោយសារអស់កម្លាំងទេីបអង្គុយយំឱបក្បាលជង្គង់ទាំងពីរនាក់។
" មកពីឯងតែម្នាក់គត់ ហ៊ឹកហឺ." ជូណាស្ដីឲ្យTae
" ឯងជាអ្នកឡេីងឡានដោយខ្លួនឯងតេី កុំមកបន្ទោសយេីង..ជុងហ្គុកអូនខ្លាចខ្លាំងណាស់ ហ៊ឹក.." ថេយ៍ពេបមាត់យំគួរឲ្យអាណិត។
ង៉ឺត-ង៉ឺត- សុខៗឡានក៏ឈប់។
ជូណានិងថេហ្យុងសម្លឹងមុខគ្នា កាន់តែភ័យលេីសដេីមដែលឡានមកឈប់ង៉ក់បែបនេះ
" ឬដល់កន្លែងលក់ហេីយ? " ជូណានិយាយទាំងញ័រមាត់ ចាប់ប្រអប់ដៃថេហ្យុងជាប់ ពេលអាសន្នបែបនេះទេីបពួកគេអាចត្រូវគ្នាបាន ។ ថេហ្យុងប្រឹងធ្វេីដៃស្រវេស្រវ៉ាដូចជាចង់រាវរកអ្វីម្យ៉ាង ទីបំផុតក៏ទៅប៉ះដំបងទីប ថេហ្យុងលេីកវាយកមកកាន់១ និងហុចទៅឲ្យជូណាមួយទុកការពារខ្លួន។ (នាងគិតដូចថេហ្យុងថាគេយកខ្លួនមកលក់)
មួយស្របក់ក្រោយមកទេីបឮសម្លេង គាស់អ្វីមួយសូរក្រឹកក្រកៗ ប្រហែលជាអ្នកខាងក្រៅកំពុងបេីកទ្វារឡាន...។
ក្រាក ទ្វារឡានបានរបេីកដោយសារស្នាដៃមនុស្ស 🌚ពន្លឺបានជះចូលក្នុងគូទឡានរហូតដល់ឃេីញមុខមនុស្សប្រុសម្នាក់នោះច្បាស់ គេគឺជា....។
សូមរងចាំភាគបន្ត.....
Sheila ^~^«<33
ទាយមេីលថាបុរសនោះជានរណា? ?