•sungho-ssi•
third person's pov
"pakalmahin mo'ko dahil feeling ko, makakapatay ako." sabi ni taehyung sa kabilang linya. "bakit, bear? iniwanan ka na naman ni sungho sa coffeeshop?" tanong ni jimin kaya napapikit ng mariin si taehyung.
"oo, three minutes pa lang yata kaming nagsisimula, iniwanan na'ko. mapapasuko ka talaga sa katigasan ng ulo nito." sabi ni taehyung habang nakatingin sa hot chocolate na nasa harapan nya.
"bakit naman umalis ngayon? may emergency? may tumawag? o trip nya lang?" tanong ni jimin. "may nag-message sa kanya. tapos biglang tumayo, tumakbo, sumakay sa kotse, ng walang paalam. muntik ko ng ibato yung laptop sa window glass kundi ko lang naalala na wala kong pamalit." natawa si jimin sa sinabi ni taehyung.
"umuwi ka na lang. imposibleng babalikan ka pa nun. mas mabuti rin na ireport mo yung kalokohan nya na yan. bear, third time ka na nyang iniwan sa mga meeting place nyo. sobra na." malambing na sabi ni jimin.
"tatapusin ko na lang yung isang subject ko tapos uuwi na rin ako." sagot nya saka binuksan yung digital art na ineedit nya.
"okay, take care, bear. wag kakalimutang kumain lalo na at mag-aalas-dose na. mag-ingat ka sa pag-uwi. tawagan mo'ko, si jin hyung o si jeon kung may mangyari man. message mo'ko pag nakauwi ka na." mahabang paalala nito samantalang tumatangu-tango lang naman si taehyung.
"thank you, chim." binaba na nya ang tawag saka nagpatuloy sa ginagawa nya. ilang araw na silang nagkikita ni sungho pero dalawang beses nya lang yata itong naturuan at di pa sya sigurado kung nakinig sa kanya.
kung pwede lang manuntok ng tinu-tutor ay matagal na sana nyang ginawa. wala syang ibang kinaka-stress kundi si sungho. ang dami na nga nyang iniisip ay dumagdag pa ang lalaki.
bigla tuloy syang nagsisi na umo-o pa sya nun kay prof lee.
lumipas pa ang ilang oras ng di nya napapansin. napatingin sya sa phone nya nung umilaw yun.
from: chim
"siguruhin mong nakakain ka na ng lunch."
from: jinnie hyung
"anong kinain mo ng lunch?"
from: asawa ko
"have you eaten lunch already?"
di nya maiwasang mapangiti sa tatlong mensahe na sunud-sunod na dumating sa kanya. bine-baby talaga sya ng lahat kahit kayang-kaya naman nya ang sarili nya.
nireply-an nya muna sina jimin at jin bago replyan si jungkook.
to: asawa ko
"not yet, bun! mamaya na."
binaba nya rin ang cellphone nya saka sinave ang ginawa nya. matapos non ay pinatay nya ang laptop at pinasok sa bag nya. patayo na sya nung tumunog ang cellphone nya.
mabilis nyang sinagot ang tawag habang naglalakad palabas.
"why aren't you eating lunch yet?" bungad nito bago pa man sya makapag- hello.
"may tinapos lang ako." sagot nya.
"it's past 1 already. was it because of that brat? kaya ba di ka pa nakakakain ay dahil sa brat na yan?" natawa ng mahina si taehyung dahil sa napaka- sweet na nickname ni jungkook kay sungho.
"actually, no. tinapos ko lang yung isang activity na kailangan kong ipasa bukas kaya di ko na napansin yung oras." paliwanag nya
"where's the brat by the way? oras ng tutorial class nyo diba?" jungkook
"well--"
"he left you. hah! i told you! you should've listen to me. he's a brat and pain in the ass. you'll never get to teach him if he's that stubborn." sabi ni jungkook sa tonong pinapakita nyang tama sya.
"fine. fine. pero di na'ko pwedeng umatras ngayon. kung kailangang ikulong ko sya sa kwarto para maturuan ay gagawin--"
"oh, hell no." jungkook
"hell, yes. ayokong ma-disappoint sakin si prof lee. kailangang makapasa ni sungho. paghihigpitan ko sya sa susunod na schedule namin." sabi ni taehyung habang umuupo sa sakayan ng bus.
"so you'll keep him with you?" jungkook
"yes. he needs to learn. kukunin ko ang phone nya at ipapalock ang pinto ng kwarto nya para di sya makalabas at di ako malayasan. makakatikim sya ng tadyak sa sikmura pag nagkataon." sabi nya pa.
"when and where's the next schedule?" tanong ni jungkook.
"why would i tell--"
"because i asked you." jungkook
bossy.
"thursday. 8pm. lee minjung's residence." sagot nya sa tanong nito.
"night? bakit gabi?" jungkook
"dahil yun lang siguro yung free time namin?" sarkastiko nyang sagot dito.
"fine. i hate you." mabilis nitong pinatay ang tawag kaya natawa si taehyung.
he's much stubborn than sungho. ×-×
---
"what do you think you're doing?" tanong ni sungho nung kunin ni taehyung ang cellphone nya. "bawal ang cellphone habang nasa klase tayo. makinig ka sakin kung ayaw mong dumiretso ako sa grandpa mo para magsumbong." pananakot ni taehyung saka shinut down ang cellphone ni sungho.
asar na napairap si sungho saka umayos ng upo. "you know. i don't really want to study--"
"but you need to. it's not about how you wanted it but it's about how you needed it. sa ayaw at sa gusto mo man, mag-aaral ka dahil kailangan. gets mo?" sabi ni taehyung habang binubuksan ang laptop nya
"buti ka pa nga eh walang problema sa buhay. hindi gaya ko na maski pamasahe o simpleng pagkain lang sa araw-araw ay pino-problema pa." sabi nya habang inaassist ang laptop nya.
"i have lots of money but i'm not happy." biglang sabi ni sungho. "money can't buy happiness." dagdag pa nito.
shuta, kung ako yung mapera masaya na'ko, kaso hindi. ang ampeyr ng mundo T^T
"sa gaya ko, mahalaga ang pera." kibit-balikat na sabi ni taehyung.
"alam mo, kesa nagmamatigas ka at hindi sinusunod yang parents mo, maging mabuting anak ka na lang. ikaw din yung nahihirapan sa pagiging makulit mo. di naman nila ipipilit yung isang bagay na ayaw mo kung naging mabuti kang anak, apo o pamangkin sa kanila." sabi ni taehyung
"hindi ka nila pakikitaan ng ganitong ugali kung matino ka. gaya ko, di kita sesermunan o hihigpitan ngayon kundi mo'ko laging iniiwanan sa mga klase natin." kibit-balikat na sabi ni taehyung saka tiningnan si sungho.
napansin nyang nakatingin lang ito sa kawalan habang malalim ang iniisip.
"bago tayo magsimula ulit. gusto kong kausapin mo'ko bilang kaibigan at hindi tutor." sabi ni taehyung kaya napatitig sa kanya si sungho.
"and why would i?"
"siguro para maintindihan ko yung side mo? ayaw mo bang may mapaglabasan ka nyang isipin mo?" sabi ni taehyung.
"fine."
"they forced me to study fine arts. i want to study law. i don't know why they hate lawyers this much. i mean, law is a great profession, right? you're fighting for the rights of the weak people, you're seeking for evidences in crimes, you're socializing to different people and what's the best is when you win your case. that's the feeling that i want." paliwanag ni sungho.
"umabot ka ng third year na yan yung mindset mo? bakit di mo sinabi sa parents mo ng nalaman nila?" tanong ni taehyung kaya nag-iwas ng tingin si sungho.
"they will never understand. masyado silang self-centered. naka-focus sila sa magpapaganda sa image ng pamilya, hindi sa ikasasaya ng bawat isa." makahulugang sabi nito kaya lumamlam ang mga mata ni taehyung.
"sungho-ssi, you'll never know, if you won't try. ayaw mo talaga ng fine arts kaya di mo pinagbubuti, diba? wala rin silang mapapala kung hindi ka interesado dito. pare-pareho lang tayong nagsasayang ng oras, nasayang na yung dalawang taon, wag mong hayaang masayang pa yung mga susunod na taon." sabi ni taehyung
"di nila malalaman yung saloobin mo kung itatago mo at magmamatigas ka. gaya ko, kundi mo sinabi sakin yan ay pipilitin kitang pag-aralan tong subject na'to na ayaw mo naman pala." sabi pa ni taehyung.
"but how? i'm not that close to my parents." pag-amin ni sungho.
"kanino ka ba pinaka-malapit?" taehyung
"uncle lee and grandpa." sungho
"sa kanila mo sabihin yang naiisip mo. kasi sungho-ssi, di ka sasaya. walang kwenta lahat ng to. makukulong ka sa profession na di mo gusto. sapilitan lahat. ang tagal mo ng kinukuha ng fine arts pero hanggang ngayon ay di mo pa rin gusto, di ba parang sapat na yun para ipakitang wala talaga? talk to prof lee and to your grandpa, maiitindihan ka nila." ngumiti si taehyung.
hinawakan ni sungho ang kamay ni taehyung.
"thank you." maikli lang yun pero mas lumaki ang ngiti ni taehyung. "so, hindi mo na'ko susungitan?" natatawa nyang tanong kaya tumango si sungho.
"nadadaan ang lahat sa maayos na usapan. balitaan mo'ko, sungho-ssi. di na rin kita itututor dahil wala talagang patutunguhan to." sabi ni taehyung saka inayos ang mga gamit nya.
"thank you for listening, taehyung-ssi." sabi ni sungho habang naglalakad sila palabas ng mansion na yun. ngumiti si taehyung at humarap kay sungho. "i'm hoping for your happiness, sungho-ssi. don't be scared to say what's on your mind, okay? you want to be a lawyer, then fight for your right, for your freedom." sabi ni taehyung at mahinang tinapik ang balikat ni sungho.
nagulat sya nung hilahin nito ang kamay nya at yakapin sya. "i hope that you'll find your happiness, too. you're a good person, taehyung." sungho.
"ehem!" napahiwalay sila sa isa't isa at napatingin sa lalaking nakasandal sa itim na kotse. agad na nakilala ni taehyung ang kotse kaya napangiti sya.
"bun!!" masaya nyang sigaw at tumakbo palapit dito. umayos ng tayo si jungkook at sinalo naman ito. inayos nya ang facemask nya at tiningnan si sungho na halata ang pagtataka.
"what's with the hug?" bulong ni jungkook.
"he's just thanking me." sagot ni taehyung.
"sungho-ssi, mauna na kami." paalam ni taehyung kaya tumango si sungho. bago pa man makasakay ang dalawa ay hinila ni sungho si taehyung.
"can i get your number?" sungho.
"yes, of c--"
"no. pasok na sa kotse, tae." utos ni jungkook. "hinihingi nya lang naman--"
"eto. tawagan mo yan kung may sasabihin ka sa kanya. thanks." sabi ni jungkook at inabot ang card kay sungho bago ipasok sa kotse si taehyung. confused na tiningnan ni sungho ang calling card na binigay sa kanya ni jungkook.
JK?
"pero--" sungho
"bye." huling sabi ni jungkook saka na sumakay sa kotse. nung makaalis sila ay tiningnan ni taehyung si jungkook. "kanino number yun?" taehyung
"sakin--" jungkook
"what the? bakit?" taehyung
"kung gusto nya ng textmate, ako na lang. bakit ikaw pa?" jungkook
"kaibigan ko yon--" taehyung
"kaibigan ko na rin sya magmula ngayon." jungkook
"pano kung may gusto pala syang sabihin sakin?" taehyung.
"napaka-simple lang. deh, sakin nya i-message saka ko ifoforward sayo. ganun lang kadali." napailing na lang si taehyung sa mga rason ni jungkook.
"bakit nga pala nandito ka? diba, may awarding ka bukas?" tanong ni taehyung.
"i want to take a rest." sabi ni jungkook.
"you have an apartment--"
"and i want to see you, i want to stay at your apartment before the awarding. can i?" tanong ni jungkook na kinatulala ni taehyung.
"of course, y-you can." taehyung
"nice. i'm really tired. this night will be my rest from that tiring week last weeks." sabi ni jungkook.
why are you like this, jungkook? you're possessive yet sweet? i'm confused as fuck.
---
hello!!
1 ud for today >,>
(sarreeh, unnie, haha)
ily! keep safe! god bless!
mwah ( ˘ ³˘)♥
♡