𝑃𝑎𝑟𝑡21
បន្ទាប់ពីញ៊ាំអាហារពេលព្រឹករួចរាល់ហេីយ នៅព្រឹកនេះដែ់លជុងហ្គុកក៏ស្ម័គ្រចិត្តចិត្តជូនថេយ៍ទៅដេីរមេីលទេសភាពនៅក្នុងភូមិនេះ ។ ពួកគេទាំងពីរអ្នកជិះកង់មួយម្នាក់ ដោយជុងហ្គុកជិះទន្ទឹមនឹងថេយ៍ជាប់រហូត នៅតាមផ្លូវមានដេីមឈេីអមសងខាង ហេីយនៅក្រោមដេីមឈេីនិមួយៗក៏ដាក់ប៉ង់អង្គុយលេង។
មកស្រុកកំណេីតលេីកនេះ ជុងហ្គុកក៏ធ្វេីជាហ្កាយ៍របស់ថេយ៍រាលថ្ងៃ ព្រោះក្មេងម្នាក់នេះចង់ដឹង ចង់ឃេីញអ្វីដែលប្លែកនៅទីនេះ។ ហេីយត្រូវទៅផ្សារដេីម្បីទិញរបស់មួយចំនួន។
" បងជុង ចាំជូណាផង " ស្របពេលកំពុងតែជិះកង់សាសងគ្នាតាមផ្លូវនោះ ក៏មានសម្លេងក្មេងស្រីស្រួយស្រឹបស្រែក ។ ពួកគេទាំងពីរអ្នកក៏ក្រឡេកក្រោយឃេីញថា ជាក្មេងស្រីពិតមែននាងកំពុងតែពួយកង់កាន់តែលឿនដេីម្បីឆាប់ដល់ជុងហ្គុក។ ជុងហ្គុកប្រាកដជាស្គាល់នាងហេីយ គឺជា ជូណានឹងឯង។
" ជូណា មកយ៉ាងម៉េចនេះ " ជុងហ្គុកឈប់កង់ចាំនាងហេីយ ក៏សួរឡេីងបន្ទាប់ពីជូណាមកដល់ក្បែរ
" ជូណាជិះពីក្រោយបងរហូត ហ៊ឹសៗឥឡូវទាន់ហេីយ បងមកម៉េចមិនប្រាប់ជូណា អេ៎ហេីយនេះជាមិត្តបងជុងមែនទេ? " ជូណា លាយឡំនឹងសភាពហត់ និងអារម្មណ៍អាក់អន់ចិត្ត ហេីយក្រឡេកទៅឃេីញរាងតូចក៏ងាកមកសួរជុងហ្គុកបន្ថែមទៀត។
ថេយ៍ក៏សម្លឹងមេីលមុខជុងហ្គុកទាំងមិនមាត់ក ព្រោះចង់ដឹងថាជុងហ្គុកនឹងឆ្លេីយយ៉ាងម៉េច ?
" នេះ ថេយ៍យ៉ុងជាមិត្តបង " ជុងហ្គុកឆ្គងពាក្យសម្ដីសេីចមិនសូវសម ព្រោះខ្លួនកំពុងនិយាយកុហកហេីយ រាងក្រាស់មិនប្រាប់ទៅជូណានៅការពិតព្រោះខ្លាចនាងទៅរករឿងថេយ៍ ។ ជូណាមានចរឹកឆ្មេីងឆ្មៃកោងកាចខ្លាំងណាស់ តែក៏ធ្វេីឲ្យគួរស្រឡាញ់ពេលនៅជាមួយជុងហ្គុក សម្រាប់តែជុងហ្គុកម្នាក់គត់។
! ក្ដុក ! ថេយ៍យ៉ុងឈរស្ដាប់ហេីយស្ទេីរតែធ្លាក់ថ្លេីមដល់ដីទាំងដុំៗ *មិត្តភ័ក្ដិហេ៎ស ? ល្អ * ថេយ៍គិតទាំងហួសចិត្ត ត្រឹមជាមិត្តមែនទេ ?
" អ៎រ សួស្ដីចា៎សខ្ញុំជូណា " ជូណាងាកមកនិយាយជាមួយថេយ៍ តែទឹកមុខនាងហាក់មិនចង់រួសរាយនឹងថេយ៍ឡេីយ
" សួស្ដី " ថេយ៍តបបែបហីៗ ទឹកមុខស្មេីរធេងដូចគ្នាក្នុងចិត្តចង់តែប្រកែកតវ៉ាជាមួយទេ ថាខ្លួនមិនមែនមិត្តឡេីយតែជា សង្សារៗយល់អត់? តែទៅធ្វេីអ្វីបានទៅបេីសមីខ្លួនគេនោះមិនចង់បេីកជំហរផង ។ ថេយ៍ក៏ឡេីងកង់ធាក់ទៅមុនទុកឲ្យពីរអ្នកនេះក៏ត្រូវជិះតាមដូចគ្នា ថេយ៍ធាក់កង់លឿនខ្លាំងណាស់ព្រោះមិនចង់ឲ្យពួកគេមកតាមទាន់ខ្លួន គេកំពុងយំហេីយ..មិនចង់ឲ្យនរណាមកឃេីញទឹកភ្នែកខ្លួនទេជាពិសេស ចន ជុងហ្គុក ។ ចំណែកជុងហ្គុកគេក៏ឃេីញកាយវិការអន់ចិត្តរបស់ថេយ៍ដូចគ្នាតែមិនអាចបកស្រាយបាននៅពេលនេះ គិតថាសឹមនៅតែពីរនាក់ចាំបកស្រាយ។
កង់ចេះតែធាក់ទៅជារឿយៗរហូតដល់ផ្សារទំនើបដែលនៅទីនេះ វានៅឆ្ងាយពីចម្ការរបស់ជុងហ្គុកប្រហែល5Kmប៉ុណ្ណោះ។ ទោះវាមិនបានលក់របស់របរប្រេនៗ ដូចនៅឯទីក្រុងតែវា ក៏មានលក់របស់គ្រប់ប្រភេទហេីយផ្សារនេះក៏ធំខ្លាំងដូចគ្នា។ ពួកគេ ទុកកង់នៅកន្លែងផ្ញេីរយានជំនិះ។ ថេយ៍សម្លឹងមេីលផ្សារដែលមានមនុស្សចេញចូលច្រេីនកុះករ ហេីយជុងហ្គុកលេចចេញមកដោយចាប់ដៃថេយ៍ជាប់ ។
" តោះចូលទៅខាងក្នុង " ទឹកមុខបូកស្នាមញញឹមរួចទាញដៃថេយ៍ទៅតាមខ្លួន បេីមិនកាន់ដៃទេប្រាកដណាស់ថេយ៍ច្បាស់ជាវង្វេងមិនខាន ។ ចំណែកជូណានាងនៅទីនេះនាងប្រាកដជាស្គាល់កន្លុកគន្លាតទីច្បាស់ហេីយគ្មានអ្វីគួរបារម្ភទេណាមួយជូណាក៏ជាកូនម្ចាស់ផ្សារនេះទាំងមូល តែគ្រាន់តែថាប៉ារបស់ជុងហ្គុកក៏មានហ៊ុនខ្លះដែរ។
" ថេយ៍ចង់បានរបស់ផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះទេ? " ជុងហ្គុកចោទសួរថេយ៍ខណៈពេលចូលមកដល់ខាងក្នុង ផ្សារ។
ថេយ៍សម្លឹងខ្សែភ្នែកជុងហ្គុកទាំងធុញទ្រាន់ រួចរបេះដៃនាយចេញ ។
" អត់ទេ ទិញតែរបស់ម៉ាក់អ៊ុំឲ្យទិញបានហេីយខ្ញុំប្រញ៉ាប់ចង់ទៅវិញ "ថេយ៍
" តែខ្ញុំថា យេីងគួរទៅដេីរមេីលខាងនោះបន្ទិចទៅឥឡូវនេះមាន ល្បែងកម្សាន្តច្រើនណាស់ " ជូណា បញ្ចុះបញ្ចូលថេយ៍ឲ្យនៅ ព្រោះមិនចង់ឲ្យជុងហ្គុកទៅបេីឃាត់ថេយ៍បាន ជុងហ្គុកក៏នៅដូចគ្នា តាមនាងគិត។
" ថេយ៍គិតយ៉ាងម៉េច?" ជុងហ្គុកងាកមកសួរថេយ៍ម្ដងទៀត ។ ថេយ៍ក៏រាងសប្បាយចិត្តខ្លះៗដែល ដោយសារជុងហ្គុកដូចជាកំពុងតាមចិត្តខ្លួនបែបនេះ
"ទៅក៏បាន " ថេយ៍ងក់ក្បាលយល់ព្រម ។ ជុងហ្គុកក៏ចាប់ដៃថេយ៍ម្ដងទៀតហេីយក៏ដេីរចេញទៅ។ ទុកឲ្យជូណានៅធ្វេីមុខឆ្ងល់ តែនាងមិនបានប្រច័ណ្ឌព្រោះគិតថា ថេយ៍ជាប្រុសគ្មាថ្ងៃជុងហ្គុកទៅស្រឡាញ់ប្រុសទេ។ តែក៏អន់ចិត្តខ្លះ ដែលជុងហ្គុកធ្វេីដូចជាគ្មានវត្តមាននាងនៅទីនេះចឹង ។
ដេីរចូលមកដល់ខាងក្នុងបន្ទិច ស្រាប់តែមានប្រុសម្នាក់មុខឌឺ និយាយទៅកាងខ្លាំងណាស់ដេីរចូលមករកពួកគេ ហេីយនៅមានអ្នកដេីរតាមគេ2នាក់ទៀតមេីលទៅប្រហែលជា ដៃឆ្វេង ដៃស្ដាំអីអស់នឹង។
" ជីហ៊ុន ? " ថេយ៍ពោលតិចៗ
" បងប្រុស ! " ជូណា ស្រែកឡេីងទាំងភ្ញាក់ផ្អេីលហេីយក៏មានទឹកមុខមិនស្រួល ព្រោះច្បាស់ណាស់ប្រាកដជាមានរឿងទៀតហេីយ ពួកជុងហ្គុកនិងជីហ៊ុនម្នាក់នេះមិនដែលឡេីយស្គាល់ថាពាក្យ ត្រូវគ្នា។ ជួបទៅណាវៃទីនោះ
" អាសម្លាញ់ មកដល់តាំងពីកាល់? ម៉េចក៏មិនប្រាប់ឲ្យដឹងផងនឹងអាលបានទៅទទួល " គេដកដៃស៊កក្នុងហ៊ោប៉ៅ ហេីយយកដៃទៅបម្រុងវៃស្មារាងក្រាស់តែ រាងក្រាស់គេចខ្លួនមិនឲ្យគេប៉ះ។
" ហ៊ឹស នៅតែធ្វេីខ្លួនអត់ប្រយោជន៍ដដែល "
ជុងហ្គុកសេីចចុងមាត់បន្ទិចចម្អកឡកលេីយឲ្យគេវិញ
" បងប្រុសទុកថាជូណាសុំទៅចុះ កុំរករឿងជុងហ្គុកអី " ជូណាស្ទុះទៅកាន់ដេីមដៃអ្នកកម្លោះ បែបអង្វរក
នាងដឹងច្បាស់ណាស់ថា បងនាងយ៉ាងម៉េចគឺគាត់តែងតែទៅរករឿងជុងហ្គុកមុនរហូត ។
" ថេយ៍យ៉ុង ? " ជីហ៊ុន
អម្បាញ់មិញដោយសារថេយ៍ឈរខាងក្រោយជូណាហេីយក៏បានកាយនាងបាំងខ្លួនរបស់ថេយ៍តែពេលជូណាស្ទុះទៅរកបងរបស់នាង ជីហ៊ុនក៏បានឃេីញថេយ៍គេពោលឡេីងដោយទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើលនឹងវត្តមានថេយ៍ ។ ចំណែកជុងហ្គុក និង ជូណា ក៏ជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់ថាពួកគេស្គាល់គ្នាឬ។ ជាពិសេសជុងហ្គុក ថេយ៍យ៉ុងទៅពាក់ព័ន្ធស្អីនឹងជីហ៊ុន ? ហេតុអ្វីក៏ស្គាល់គ្នា?
ជុងហ្គុកងាកមកសម្លឹងមុខថេយ៍ ជាមួយនឹងជីហ៊ុនឆ្លាស់គ្នា។ ថេយ៍មិនបាននិយាយស្អីទេ តែកែវភ្នែកដែលសម្លឹងទៅកាន់ជីហ៊ុនហាក់ស្មានមិនត្រូវ វាដូចជាមានលាយឡំនឹង ពាក្យខឹងសម្បារ ..។
" យេីងមិនដែលស្គាល់ឯង " ថេយ៍និយាយទាំងទឹកមុខស្មេីធេង ។ តែប្រយោគនេះបែរជាធ្វេីឲ្យជីហ៊ុនផ្ទុះសំណើចសេីចមួយ ហ៊ឹស ទៅ។
" ចាំបងមិនបានទេឬ អូនថេយ៍ " គេដេីរមកកាន់តែកៀកថេយ៍រួចលេីកដៃងេីយចង្ការរាងតូច តែជុងហ្គុករហ័សក្រវាស់ដៃជីហ៊ុនចេញ រួចទាញថេយ៍ឲ្យមកក្រោយខ្នងគេ។ ជីហ៊ុនក៏រុញទ្រូងជុងហ្គុករួចនិយាយ
" គ្មានពាក់ព័ន្ធនឹងឯង " ជីហ៊ុន និងជុងហ្គុកសម្លឹងខ្សែភ្នែកគ្នា យ៉ាងមាំទឹកមុខគេម្នាក់ៗសឹងតែធ្វេីឲ្យផ្កាដែលកំពុងតែរីក វារុះរោយព្រោះបានឃេីញភាពចង់ឈ្នះពួកគេទាំងពីរអ្នកនេះ ។
" ហេតុអ្វីថាគ្មាន? គេជា មនុស្សរបស់យេីង ឯងទៅវិញទេដែលគ្មានពាក់ព័ន្ធ " ជុងហ្គុកញញឹមឌឺ
" ឯង ! ! " ជីហ៊ុនស្ទុះទៅចាប់ក្របួចក.អាវជុងហ្គុករួចយាកណ្ដាប់ដៃមប្រុងដាល់មុខជុងហ្គុកហេីយតែថេយ៍បានស្ទុះចេញពីក្រោយខ្នងជុងហ្គុករួចច្រានជីហ៊ុនមួយទំហឹងឲ្យចេញពីជុងហ្គុក ។
" វ៉ាង ជីហ៊ុន កុំមកពាក់ព័ន្ធនឹងជីវិតខ្ញុំ ចាំទុក "
ថេយ៍សង្កត់សម្លេងនិយាយទាំងកំណាច រួចចាប់ដៃជុងហ្គុកចេញពីកន្លែងនេះ ។ ជុងហ្គុកក៏រាងភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ដែល ថេយ៍ស្គាល់វាច្បាស់ដល់ថ្នាក់ដឹង ឈ្មោះ ត្រកូលផងហេ៎ស ? តេីពួកគេធ្លាប់ពាក់ព័ន្ធអ្វីនឹងគ្នាទៅ ។
"បងឃេីញទេ ជុងហ្គុកគេទៅចោលខ្ញុំទៀតហេីយមកពីបងនឹង ហ៊ឹស 😕" ជូណាងាកមកស្ដីឲ្យបងប្រុស ទាំងក្ដាប់ដៃ ទន្រ្ទាំជេីងមិនសុខចិត្តរួចចេញទៅបាត់តែមិនបានទៅតាមជុងហ្គុកទេ ព្រោះក្រែងចិត្តដែលបងប្រុសខ្លួនទៅរករឿងគេ។ ចំណែកជីហ៊ុនខ្មួលខ្មាញ់ក្រញ៉ាញ់ខួរនឹងប្អូនម្នាក់នេះណាស់ ខ្វះប្រុសស្រឡាញ់មែនទេហេតុអ្វីទៅស្រឡាញ់ សត្រូវរបស់ខ្លួនវិញ។ តែដោយសារតែនាយក៏ជាមនុស្សស្រឡាញ់តាមចិត្តប្អូនដែល ទេីបចេះតែបណ្ដោយទៅ។
ថេយ៍អូសដៃជុងហ្គុករហូតមកដល់មុខហ៊ាងសម្លៀកបំពាក់មួយ ការពិតទៅគឺចេះតែដេីរៗទៅព្រោះមិនចង់នៅកន្លែងនោះយូរវាអាចឲ្យ គេទ្រាំមិនបាន ។
" ខូចអារម្មណ៍អស់ " ឃេីញថាដល់ឆ្ងាយគ្រាន់បេីហេីយថេយ៍ព្រលែងដៃជុងហ្គុក រួចធ្វេីមុខក្រម៉ូវ
" ថេយ៍ទៅវិញមានរឿងនិយាយជាមួយបង"
ជុងហ្គុក និយាយដោយប្រេីសំឡេងស្រទន់
" ឯងក៏មានរឿងត្រូវនិយាយជាមួយខ្ញុំដូចគ្នា "
តែថេយ៍វិញនិយាយដោយទឹកមុខកាចដដែល ។
ហេីយពួកគេក៏នាំគ្នាទៅទិញសម្ភារៈផ្ទះបាយដែលអ្នកស្រី ហ្វាសៃ ផ្ញេីរទិញនោះ។
ពេលទិញរួចរាល់ហេីយ ជុងហ្គុកក៏ខលឲ្យគេចេញឡានមកយកខ្លួនព្រោះឥវ៉ាន់ក៏ច្រេីនសម្បេីមណាស់ណាស់ដែល ជិះកង់មិនកេីតទេ(;'༎ຶٹ༎ຶ') ណាមួយមេីលទៅថេយ៍ក៏ដូចជាហត់នឿយទៀត។
" តោះ " ជុងហ្គុកអូសថេយ៍ឲ្យទៅកន្លែងទូដាក់តុក្កតា ដែលកន្លែងនោះគេលេងស្ទូចយកតុក្កតាហ៎។
" ថេយ៍ចង់បានមួយណា? " ជុងហ្គុកងាកមកសួរថេយ៍ដោយសម្ដីជឿជាក់ ថាខ្លួនប្រាកដជាស្ទូចវាបាន
" រូបទន្សាយនោះ ហេីយខ្លាឃ្មុំនោះទៀត "
ថេយ៍សម្លឹងមុខជុងហ្គុកបន្ទិចមុននឹងអេីតករកមេីលតុក្កតាដែលខ្លួនពេញចិត្តហេីយក៏ចង្អុលប្រាប់រាងក្រាស់
" អូខេ ចាំបន្ទិច " ជុងហ្គុកងក់ក្បាលហេីយដេីរចេញទៅដូរលុយយកជាកាក់ដេីម្បីលេងវា ។
ជុងហ្គុកប្រេីជំនាញរបស់ខ្លួន គេពូកែស្ទូចណាស់ចាំមេីលចុះ តុក្កតាមួយប្រអប់កញ្ចក់នេះគេនឹងស្ទូចឲ្យថេយ៍ទាំងអស់...។ ថេយ៍វិញឈរមេីលសកម្មភាពប្រតិបត្តិការរបស់រាងក្រាស់ទាំងចំហមាត់ ភ័យបុកពោះតិចៗ
ជុងហ្គុកក៏បង្វែរដង្កៀបចាប់នោះទៅចាប់តុក្កតាទន្សាយពេលវាស្និតហេីយ រាងក្រាស់ក៏បញ្ជាលេីកវាឡេីងហេីយទម្លាក់ចូលប្រលោះក្នុងប្រអប់កញ្ចក់នោះយ៉ាងងាយ។ ថេយ៍កាលបេីតុក្កតាធ្លាក់មកហេីយគេសប្បាយអរខ្លាំងពេកលោតកញ្ឆេងទះដៃនិងទៅឱបជុងហ្គុកទៀតផង ឱនទៅយកតុក្កតានោះមកឱបជាប់។
ជុងហ្គុកបន្តលេងវារហូតដល់បានតុក្កតាយ៉ាងច្រើនសឹងតែអស់ពីទូ តែថេយ៍ឃាត់ឲ្យឈប់លេងវាទៅទេីបគេយល់ព្រមឈប់ ។
" លោកពូអូនសុំតុក្កតាមួយបានទេ ? "
ខណៈនោះដែលមានក្មេងប្រុសតូច រត់សម្ដៅមករកថេយ៍ព្រោះឃេីញថេយ៍កាន់តុក្កតាច្រើន ។
" អូ៎ សុំទោសអ្នកទាំងពីរផងតោះកូន " អ្នកជាម្ដាយរត់មកពរកូន ហេីយឱនក្បាលសុំទោសបន្ទិច
" បាទ មិនអីទេ ..នេះអាច្រមក់ពូឲ្យ "
ថេយ៍ ហុចតុក្កតាTa Ta មួយទៅឲ្យក្មេងប្រុសនោះ។
" បាទអរគុណ " គេទទួលហេីយសេីចយ៉ាងស្រស់ដាក់ថេយ៍ ។
" អរគុណហេីយ ចឹងបងលាសិនហេីយណា៎ "
នាងជាម្ដាយក៏សេីចឡេីងតិចៗ រួចក៏លាគ្នារៀងខ្លួន។
ទើបទៅលួចរូបភាពគេបានវាដូចសាច់រឿងពេក 😉😉
( អុ៎ះ បានតុក្កតា ឈេីនហ៎ាស 🤓😙)
សូមរងចាំភាគបន្ត...🤔
𝗶𝗹𝘆 𝗿𝗲𝗮𝗱𝗲𝗿🤫🙇🏼♂️💜 𝙎𝙝𝙚𝙞𝙡𝙖^~^«<33