Chapter 28
I never regret that I left him. I never regret that I choose myself than my love life. Self love is very important. There's nothing wrong on choosing ourselves.
Bakit ako magsisisi kung para naman sa sarili ko? Mahal ko si Zyair pero mas mahal ko ang sarili ko. I did choose the right path... i choose the right path for myself.
I never regret it. I'm still hurt to my decision but I never regret it.
"Alora..."
Napatingin ako sa aking likuran at nakita ko si Patricia kasama nito si Tina. Ngumiti ako sa kanila at tinapik ang bakanteng upuan sa tabi ko. Andito ako ngayon at Dainty's Club, bar counter. I decided to drink and hangout alone.
"You're back," she uttered.
"Yeah, last week lang," sagot ko at diretsang ininom iyong tequila shot.
"And wala kang balak sabihin sa akin— sa amin ni Tina," wika nito sa galit na boses.
"Tina? Bakit ko naman sasabihin sa kaniya? She's not even my friend, at hindi ko sinabi sa 'yo kasi hindi pa ako handa. I am not ready to see and talk to you." Nag-order ulit ako ng isa pang shot. Hindi naman ako madaling malasing kaya kahit ilang tequila pa ang iinumin ko ay makaka-uwi ako ng maayos.
"You already changed. I can't believe it!" she grunted. "Hindi na kita kilala, Alora."
Tumingin ako sa kaniya at pati na rin kay Tina. Mapakla akong ngumiti sa kanilang dalawa. "Yeah, I've changed but doesn't mean hindi na kita kaibigan—"
"Kaibigan? May kaibigan bang nang-iiwan? Sabihin mo nga sa akin, Alora may kaibigan bang gano'n?" galit na tanong nito.
"Mayroon! Iyang kasama mo!" buong tapang kong sagot sa kaniya. "Iniwan niya rin naman tayo diba? Bakit hindi ka nagalit sa kaniya noong iniwan niya tayo? Ha? Ang unfair mo naman, Pat... bakit nagalit ka sa akin noong ako ang umalis?"
"Kasi wala kang paalam."
A bitter laugh escape from my lips. "Bullshit! Bakit siya ba nagpaalam? At huwag mo akong husgahan, wala kang alam no'ng umalis ako. I'm just saving myself."
Ininom ko na iyong hawak-hawak kong tequila. Tumayo ako at iniwan silang dalawa ro'n. Ang unfair niya! Sobrang unfair niya sa akin. Oo, iniwan ko siya—umalis ako na walang paalam but doesn't mean kinalimutan ko siya. She's still my bestfriend.
But I guess she already forget me. She will never forgive me easily. Pero pagdating kay Tina kaya niyang magpatawad agad. Ang unfair lang eh!
Sino ba naman ang hindi magagalit diba? Naiintindihan ko naman siya eh, nagalit din naman kasi ako kay Tina noong umalis ito. Pero may pinagkaiba kaming dalawa. Umalis ako dahil para sa sarili ko, si Tina umalis para sa pera niya— dahil utos ng Mommy niya. She cut her ties on me because I'm not rich, my wealthy life was gone. Tina chose her wealth than our friendship.
Nang makalabas ako sa Dainty's club ay napapunas ako ng luha ko. Umiyak pala ako nang hindi ko alam. Bakit ba ako umiiyak? It is because Patricia hates me? It is because my only bestfriend is angry.
Stop crying, Alora. Magiging maayos din kayo, she will understand why you left. Stop crying!
Huminga ako ng malalim at pinunasan ulit iyong luha ko na nagbabadyang tumulo.
Breathe in, breathe out!
"Everything will be fine, Alora. Stay calm and think what you should do to pleased your bestfriend, At isa pa huwag kang magalit kapag galit ang kaibigan mo— kapag galit si Patricia huwag ka rin sumabay,"I whispered into myself.
Bahala na nga. I will talk to her tomorrow. Babalik na ako bukas sa coffee shop at kakausapin siya.
Sumakay na ako sa kotse ko at nagmaneho pauwi sa bahay. Like I have said, I'm not drunk. Hindi ako madaling malasing dahil mataas ang alcohol tolerance ko sa katawan.
Nang makarating ako sa bahay ay pinarada ko iyong sasakyan ko sa garahe rito sa loob ng bahay. Pinatay ko na iyong makina at saka bumaba. Agad akong nagtungo sa gate para isarado ito, ngunit hindi muna ako kumilos bagkus ay tumingin ako sa bahay ni Zyair. Patay lahat ang ilaw at madilim ang buong paligid ng bahay niya. Siguro tama si Mommy na wala na talagang tao sa bahay niya o lumipat na ito.
I took a deep breath before closing the gate. I turned my back and started to walk through the main door of my house.
Why I'm even thinking him? He's already gone the moment I left him. Nawala ko siya noong pinili ko ang aking sarili.
"You're home!" bati ni Mommy sa akin nang makapasok ako sa main door.
Ngumiti ako sa kaniya at tumingin sa wrists watch ko. It's already eleven in the evening and I'm wondering why she's still awake.
"Bakit gising ka pa, Mom? It's already eleven and it's not good for you to sleep—"
"Nah. Hinintay talaga kita na makauwi baka kasi saan-saan ka na naman pumunta." Putol nito sa sasabihin ko. "At isa pa nagtatanong si Patricia sa akin kung nakauwi kana..."
Napatigil ako nang marinig ko ang pangalan ni Pat. Nagtatanong pala siya tungkol sa akin.
"Oh bakit biglang umiba iyang mukha mo?" tanong ni Mommy.
Huminga ako ng malalim at umupo sa couch. "Nagkita kami kanina sa club at galit siya sa akin. I tried to explain pero nag-away lang rin kami."
Umupo sa tabi ko si Mommy at binigyan ako ng isang mahigpit na yakap. "You'll alright. Everything will be alright, and you and Patricia will be okay soon. Maayos din ang friendship niyo, trust me."
I hope so... I hope Patricia will forgive me and she will understand me.
"Gotta go! Matutulog na ako at gano'n ka na rin, Mom. You need to rest," mahinang usal ko.
"Yeah, goodnight!" Hinalikan niya ako sa pisngi at niyakap muli. Niyakap ko siya pabalik. Kumalas na ako at naglakad paakyat patungo sa ikalawang palapag ng bahay.
Naglakad ako patungo sa kuwarto ko ngunit agad din akong napatigil nang mahagip ng mga mata ko ang kuwarto ni Zyair na naka-on ang ilaw. Kumurap ako ng ilang beses at patay naman ito. Shit! Namamalikmata lang ata ako.
Bakit kaya? Why I'm hallucinating that he was here? Na may tao ang bahay niya? Malala ka na, Alora.
Umiling-iling ako at nagpatuloy na sa paglalakad patungo sa kuwarto ko. Pumasok na ako sa loob at agad na tinapon ang sarili sa kama. Dumapa ako at pinikit ang mga mata.
I'm tired... so tired!
—
I was walking through the entrance of Blend and Sweetness Cafe. I'm wearing a halter blue dress and it paired with 3 inch silver platforms sandals.
"Good morning, everyone!" bati ko sa mga staff na andirito sa loob ng coffee shops.
"Miss Alora?!" sabay-sabay nilang sabi, may galak sa kanilang mga boses.
"Yeah, it's me. Namiss ko kayong lahat and since I'm back, I have promos. 50 percent off sale tayo ngayon until next week."
"Po?" gulat na tanong ni Chloe.
Ngumiti ako kay Chloe. "Let's have a sale this week. No question, okay?"
They just nodded for an answer.
"And by the way, dalhan mo ako ng kape sa office. The usual please..." Pagkatapos kong sabihin iyon ay agad na akong tumalikod at naglakad patungo sa ikalawang palapag kung nasaan ang office ko.
Tahimik ang hallway patungo sa office ko, maski sa office ni Patricia. I think she will be late today because she was drunk. I know here when she's drunk.
Ako nga kanina ay may hang-over pero pinilit ko ang sarili na bumangon at pumasok sa trabaho. I miss working, my working place. Also, I really miss my employees.
"Mara, anong schedule for today?" tanong ko sa aking sekretarya. Gulat na gulat pa ito nang makita ako ngunit isang ngiti lang ang binigay ko sa kaniya.
Wala namang nakakagulat sa pagbabalik ko diba? Ako pa rin naman ito at anim na buwan lang naman akong nawala kaya bakit gulat na gulat sila? At isa pa coffee shops ko ito at sa akin sila nagtatrabaho kaya wala ng nakakagulat.
"Close your mouth, Mara." Suway ko sa kaniya. "At kapag nakabawi ka na mula sa pagkagulat, sabihin mo sa akin iyong schedule ko ha? Pasok na ako."
Pumasok na ako sa loob ng opisina ko at napangiti ako sa aking nakikita. It's still the same, walang nagbago at ni isang gamit ko rito sa loob ng office ko ay wala silang ginalaw. Except sa mga documents na naiwan ko.
I really miss my place.
Naglakad ako patungo sa mga books ko na andito sa loob, nakalagay sa isang maliit na bookshelves. Yes, may maliit akong bookshelves dito sa loob ng opisina at nakalagay rito iyong mga favorite novel na binabasa ko, magazine at newspaper. Mabuti nga hindi nila ginalaw or inalis. They're still respecting my office, also me.
"What is the meaning of this, Alora?" Napalingon ako sa aking likuran at nakita ko si Pat na masamang nakatingin sa akin. "Bakit nagpa-promo ka? Are you out of your mind?"
I give her a genuine smile. "Hi Pat! It's been a while..."
"Stop playing around, Alora, and please stop it! Stop what you are doing right now." She clenched his teeth. "It's really annoyed me!"
My lips parted while looking at her. "What did you just said, Pat? Naiinis ka sa mga desisiyon ko? As far as I remember I can decide whatever I want because this is my business... I'll do everything and no one can stop me."
She glared at me. "Now you are talking about business ha? Bakit hindi mo ba iniwan itong business mo? Noong wala ka sino ang nag-asikaso ng bu—"
"Will you please shut up! Mag-usap tayo ng hindi sinasali iyan, Pat. Bumalik ako para ayusin iyong friendship natin," usal ko. Pinipigilan ko ang aking sarili na huwag maiyak. Huminga ako ng malalim at umiyas ng tingin.
"Umalis ako dahil kailangan, umalis ako dahil ayaw ko masaktan. Umalis ako para sa sarili ko... para hanapin ang sarili ko. Umalis ako dahil hindi ko na kaya iyong sakit, pagod na pagod na ako. Hindi ko sinabi sa dahil baka masabi mo kay Zyair kung saan ako." Tumigil ako sa pagsasalita at muling humarap sa kaniya. Nakakunot ang kaniyang noo na tila ba ay naguguluhan sa mga sinabi ko.
Siguro buong akala niya ay ayos kami ng pinsan niya noong umalis ako. Pero hindi, hindi ako maayos.
Mapakla akong ngumiti kay Patricia sabay iling ng aking ulo. "Buong akala ko magkapatid kaming dalawa ni Zyair, at akala ko rin buntis si Nat at iyong pinsan mo iyong ama."
Naglakad ako patungo sa direksiyon ni Pat. Nanatili pa rin itong nakatayo at nakatingin sa akin. Ang kaninang nakakunot niyang mukha ay napalitan ng pagkagulat. Niyakap ko siya, isang mahigpit na yakap.
"I miss you, Pat. Please forgive me! Let's talk in a nice way. I will tell you everything, i will tell you from the beginning until the end," I whispered. "I need you, and I really miss you."