Ang yakap ni Soo-joon ang nagpagising sa akin nang umagang iyon. His warm embrace makes my whole night comfortable in bed. Kahit na sa una'y hindi ako komportable. Iyon kasi ang kauna-unahang nakatabi ako ng lalaki maliban kay daddy. Ang swerte niya kasi siya ang nakauna sa akin. At ang swerte ko rin dahil ang lalaking unang nakayakap sa akin sa kama ay marespeto.
Tinitigan ko ang kanyang mga labi. Napangiti nalang ako nang maalala ang nangyari kagabi. These pinkish lips of him touch mine, last night. Kung hindi lang ako nabigla, panigurado akong hindi ko siya pipigilan kagabi na halikan pa ako. Ang sarap kaya sa pakiramdam na magkadikit ang mga labi namin.
"ahmn..." ungol ni Soo-joon na kinapikit ng mga mata ko upang magpanggap na tulog.
Naramdaman kung humigpit ang yakap ng mga braso niya sa akin. Napalunok ako nang maramdaman ko ang kung anong bukol ang dumikit sa aking hita. Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata at tiningnan ito. Nanlaki ang aking mga sa nakita. Hindi ko napigilang tumalon pababa sa kama.
Oh, gosh! Bakit ba bumukol?
Nakita ko ang pagmamadaling umupo ni Soo-joon sa kama, halatang nagulat. Kinagat ko ang aking babang labi at tumalikod sa kanya. Hindi ko siya kayang tingnan mata sa mata at ang baba niya. Hihimatayin na siguro ako. I heard Soo-joon's smirk. Naiirata ako dahil dito pero kahit na ganoon hindi ko parin siya nilingon. I have no gots to face him.
He stopped smirking. "Good morning," then he said in a sweet voice.
Tumikhim ako bago sumagot. "G-good morning too." Halos hindi ko maibuka ang mga labi ko. "I gonna go." pagsabi ko ay agad akong tumakbo sa pinto at lumabas.
Deretso akong pumasok sa kwarto ko. Sumandal ako sa pintuan saka sumigaw sa kilig. Kulang nalang gumiling-giling ako sa floor dahil sa kilig. I can't prevent it. I can't stop my lips from smiling!
May kumatok sa labas ng pinto. Naitikom ko ang aking bibig at inayos ang sarili bago binuksan ang pinto. Lumantad sa aking paningin ang katulong namin. Nakatitig siya sa akin na nagtataka, hindi ko siya pinansin. Siguro narinig niya ang tili ko kanina kaya siya ganito makatitig.
"What?!" Pasinghal kong tanong dito.
"Magbreakfast na po daw kayo sabi ni sir Soo-joon," sagot nito.
"Where's dad and mom?" agarang tanong kong muli.
"Nasa hotel na po sila," sagot rin agad nito.
So...kami lang dalawa ni Soo-joon kasamang magbreakfast. How romantic!
"Tell him to wait, I just wanna fix myself," pagsabi ko ay agad kong sinira ang pintuan.
Pumasok ako sa shower. At iyon yata ang pinakamabilis na ligo na aking ginawa. Nagbihis ako, simpleng white t-shirt at black short ang suot ko nang lumabas ako ng kwarto at dumeretso sa dining table. Naabutan ko si Soo-joon doon na nakaupo sa harapan ng mesa. Mukhang hinihintay niya talaga ako...
Bagong ligo si Soo-joon at bagong bihis. Suot niya ang brown pulo at slacks ni daddy. Napakabagay nito sa kanya. Ito ang kauna-unahang nakita ko siyang nakapulo except sa uniform namin. T-shirt or jersey ang palagi niyang sinusuot kapag papasok ng school. Naninibago tuloy ako sa purma niya.
Umupo ako sa silya na katabi ng inuupuan niya. Nagkatinginan kami ngunit agad ko rin itong pinutol. Tinuon ko ang aking paningin sa mga nalakapag sa mesa. Pancake, hotdog, at milk lamang ang naruruon. Nasaan ang kanin? Tatawagin ko na sana ang katulong nang nagsalita si Soo-joon.
"Ako ang nagluto kaya kumain kana," sabi nito.
"Okay," tanging nasagot ko.
Kumuha ako ng isang pancake at isang hotdog saka nilagay sa aking plato. Nagsimula na akong kumain ng may tinanong si Soo-joon sa akin na kinatigil ko sa pagmuya.
"May gagawin ka pagkatapos kumain?"tanong niya.
Mabilis kong minuya ang pancake na nasa bibig at nilunok bago sumagot. "wala, bakit?"
"Can I ask you for a date?" Soo-joon seriously asked.
Nabilaukan ako sa tanong niya. Napahawak ako sa aking dibdib habang ubo nang ubo. Tumayo siya at lumapit sa akin, hinimas-himas niya ang aking likod.
"Alergic kaba sa pancake?" Nag-aalala niyang tanong.
Nailuwa ko ang pancake sa aking plato. Dali ko siyang tiningala at sinagot. "N-no...! N-nabilaukan ako."
Daling kumuha ng tubig si Soo-joon sa petcher at ibinigay niya ito sa akin. Ininom ko agad ito saka inilapag sa mesa ang baso. Nang masigurong maayos na ang pakiramdam ko, wala nang nakabara sa lalamunan ko ay napapikit nalang ako sa hiya. I can't believe, dumuwal ako sa hirapan niya. At sa harapan pa ng hapagkainin.
Bumalik si Soo-joon sa kanyang inuupuan kanina at nagsimula muling sumubo. Bumuntonghininga muna siya bago nagmuya. While watching him, hindi ko mapigilan na mapag-isip kung gaano ako ka-gaga para udlutin ang moment na iyon. That's it, he asked for a date!
"So, what is your answer?" Patay ni Soo-joon sa katahimikan. "About the date..."
"Are you sure about it?" Pinagtaasan ko siya ng isang kilay. "Baka nabigla ka lang..."
"You don't want to date with me?"
"No!" halos pasinghal kong sabi. "Hindi iyan ang ibig kong sabihin."
"Then I'll wait on you at the living room." Pagsabi niya uminom muna siya ng tubig bago niya ako iniwan roon. Hindi na siya kumain.
Tumakbo akong umakyat ng kwarto at naghalungkat ng dress sa wardrobe ko. I wear pink off-shoulder and black pants with black dollshoes and pink sling bag. Hindi na ako naabutan ng thirty minutes nang bumaba. Malayo palang ako nakita ko si Soo-joon na nakaupo roon sa sofa ng sala, kumpurtableng-kumpurtable ito.
While I was stepping confidently toward on him, I smiled when his eyes nailed on me. Sa tingin niya sa akin hindi ko tuloy mapigilan na mapa-isip kung gaano ako kaganda sa paningin niya. Tumayo siya nang nasa harap na niya ako nakatayo at hinawakan niya ang kamay ko. Magkahiwalay kaming umalis ng bahay.
Sakay ng motor niya; hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin. Hindi nalang ako nagtanong sa kanya dahil baka maudlot pa ang date na ito. This is our first date, so... I need to treasure every moment happens.
Huminto ang motor niya sa parking lot ng isang plaza. Bumaba akong nilinga-linga ang mga mata sa paligid. It is a simple plaza. Bakit dito niya ako dinala? Wala ba siyang pang-date sa mga luxury place? Ahmn... Sana nagsabi siya, ako nalang sana ang mangtreat. Ano bang nandito?
"Soo-joon—"
Hinila niya ako kaya hindi ko naituloy ang aking sasabihin. Napasimangot nalang ako nang dinila niya ako sa gilid ng fountain. Nakatayo kami roon habang kaharap ang isa't-isa. Sa expression ng mukha niya parang may gusto siyang sasabihin sa akin pero hindi niya masabi. Napakunot noo nalang ako.
Kinuha ni Soo-joon ang kamay at isa-isang hinalikan ito. "Remember this place," sabi niya nang lumayo ang kanyang mga labi sa kamay ko. "Dito tayo unang nagkakilala. We're both very young that time. You're 5 and I was 7."
Lalong kumunot ang noo ko sa mga pinagsasabi ni Soo-joon. Dito kami unang nagkakilala? Weeeh!? Why I cannot remember?
"Ano ba yang pinagsasabi mo?" nalilito kong tanong. "Hindi kita naiintindihan."
"Nagkakilala tayo dito, binigyan kita ng bulaklak."
Sinubukan kong maalala ang mga pinagsasabi ni Soo-joon. Nanlaki ang mga mata ko sabay ng aking bibig nang maalala ko nang dinala ako ni mom and dad sa place na 'to. Nakilala ko ang isang batang lalaki dito mismo sa lugar na kasalukuyang kinatatayuan namin. Binigyan niya ako ng isang fresh na bulaklak. Halatang pinitas lamang kung saan. Hindi ko inasahan na si Soo-joon iyon! What a nice game of destiny!
O, god...from the very beginning crush ko na siya!
"Omg! Naalala ko na, yung gwapong batang lalaki na nakilala ko dito mismo sa kintatayuan natin ngayon!"
"Yes, that was me, Bellina," he said.
Kaya pala noong binigyan ako ni Dollane ng bulaklak, ang sabi niya hindi daw ito ang unang nakatanggap ako ng bulaklak. Dahil siya ang unang nagbigay sa akin! O gosh, it is really real?!
Napangiti ako at hindi ko napigilan ang sarili na yumakap sa kanya. Ang puso ko subra-subra ang kabog dahil sa sayang nararadaman. Niyakap niya rin ako at napabitiw nang maramdaman kong bumitiw na rin siya. We faced each other with smile then in a minute his smile turned into grinning. Kinurot ko siya sa tagiliran kaya tumigil siya sa kakangisi.
"It was hurt," reklamo niya. Sumeryoso siya kaya sumeryoso rin ako. "C-can you be my girlfriend?"
"huh!" tanging nasabi ko sa tanong niya.
"Hindi mo ko kailangan sagutin ngayon. Maybe pagbalik ko nalang. Babalik ako para sayo."
Binalot ako ng kalungkutan nang maalala ang pag-alis niya. Bakit niya pa kasi pinaalala? Nasira tuloy ang moment. Kung pipigilan ko kaya siyang umalis, aalis pa kaya siya?
"Paano kung hindi kana makakabalik? Edi hindi mo maririnig ang sagot ko. Edi hindi na kita makikita." malungkot kong pahayag.
"Hindi iyan mangyayari." kinirot niya ang pisngi ko. "Kapag sinabi kong babalik ako, babalik ako... Pangako!"
He promised. At panghahawakan ko ang pangako niya. Babalik siya dahil sa akin.
Ngumiti ako, patunay na naniniwala ako sa kanya. Ang kamay kong nakahawak parin sa kanya ay marahan niyang hinila at dinala ako sa mga nagbibenta ng streeth food. Hindi pa ako nakatikim nito dahil hindi naman ako mahilig kumain ng mga ganito pero madaming nagsabi sa akin na masarap ito. Matikman nga!
"Manong, kikyam at fishball nga." si Soo-joon.
While I was staring at Soo-joon. I could not never believe that the guy standing in front of me buying streeth food is a prince. Ang lalaking susunod na maging supreme leader ng North Korea.
Napabuntong hininga ako nang maisip na may pusibilidad na hindi na siya makakabalik dito sa Pilipinas.
Kung mangyayari iyon, ano na ang gagawin ko?
Inabot niya sa akin ang fishball na nakalagay sa plastic na baso. Ngumiti ako sa kanya at tinanggap ito. Nasa isang kamay rin niya ang sa kanya. Nagsimula na siyang sumubo habang ako ay nakatingin sa aking hawak. Mukha naman itong masarap. Nagtuhog ako sa stick at nilagay sa bibig ko. Minumuya-muya ko habang pinapakiramdam kung anong lasa.
Ahmn... Masarap siya! Mukhang makakarami ako nito, ah!
"What do you think about the taste?" Biglang tanong ni Soo-joon.
"Masarap!" sagot ko na totoo naman.
Nagsubo ulit ako. Hanggang sa naubos ko ito at nag-order ulit sa manong na nagtitinda. Ako na mismo ang bumili. Napatawa na lamang si Soo-joon habang nakatingin sa akin. Pinagdilatan ko lang rin siya.
Whole day, we were at that plaza, aating streeth food, sitting on the iron cradle and talking about his life before when he was new here in Philippines. Gusto ko sanang magtanong sa kanya tungkol sa naging buhay niya sa Korea pero wala akong lakas-loob. Hindi ko nalang pinilit ang sarili ko. Isang araw makukwento rin niya ito sa akin. Maybe this is not the right time.
To be continued...