«ហេតុអ្វីបានជាថាយេីងមិនចាំ? » ជុងហ្គុកហាក់
មានចម្ងល់ខ្លាំងណាស់សញ្ញាសួរលោតពេញខួរក្បាលទៅហេីយនាយចាំបានច្បាស់ណាស់ថា កាលជួបគ្នាដំបូងមានតែថេយ៍យ៉ុងទេដែលមិនចាំ
មុខខ្លួននោះ។
«មកពីឯងមាន...អឺ គ្មានស្អីទេ យេីងឃ្លានហេីយ»
ថេយ៍យ៉ុងប៊ិះនឹងនិយាយការពិតចេញមកទៅហេីយតែវាជាដឹងខ្លួនជាមុនទេីបយកលេសបបួលនាយក្រាស់ទៅញ៉ាំអីវិញ ថេយ៍ដេីរទៅមុនទុកឲ្យជុងហ្គុកធ្វេីទឹកមុខមិនយល់សាច់ការអ្វីទាំងអស់នាយអេះកញ្ជឹងកខ្លួនឯងធ្វេីទឹកមុខឡេឡឺៗមិនយល់សាច់ការ មេីលផែនខ្នងថេយ៍យ៉ុងដែលកំពុងតែដេីរចូលហ៊ាងអាហារ មិនចាំយូរនាយក៏រត់ទៅតាម។
(ថេយ៍យ៉ុងថាជុងហ្គុកមិនចាំខ្លួននោះមិនមែនសម្ដៅលេីការចងចាំក្នុងខួរក្បាលទេ តែសម្ដៅទៅជុងហ្គុកមានសង្សារចោលរាងតូចមុន ទុកឲ្យថេយ៍យ៉ុងរង់ចាំតែឯង :)
ពួកគេចូលភោជនីយដ្ឋាននេះអស់រយៈពេលកន្លះម៉ោងឯណ្ណោះទេីបអ្នកបេីកឡានមកទទួលហេីយជូនពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះ។ ដោយសារល្វេីយ
និងហត់នឿយ ព្រមទាំងបានញ៉ាំឆ្អែតពេញក្រពះផងធ្វេី
ឲ្យថេយ៍យ៉ុងទន់ត្របកភ្នែកគេងលក់នៅលេីស្មាមាំរបស់ជុងហ្គុក។ ជុងហ្គុកក៏អង្គុយសម្លឹង ពណ៌នាពីសម្រស់របស់ថេយ៍ក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯង។ មនុស្សប្រុសស្អីរាងតូចស្ដេីង ចង្កេះមួយក្ដាប់ផ្ទៃមុខសររលោងម៉ត់ខៃភ្នែកខ្មៅក្រឹបមូលក្រឡង់ បេីពេលគេងបែបនេះទៅរោមភ្នែកគេពិតជាក្រាស់ខ្លាំងណាស់សក់ទន់ល្មេីយគួរឲ្យចង់បោចលេងㅇㅅㅇ បបូរមាត់ពណ៌ផ្កាឈូកមេីលទៅទន់ល្មេីយគួរឲ្យចង់ប៉ះពាល់ដោយប្រេីមាត់របស់ខ្លួនផ្ទាល់ក្លិនខ្លួនក្រអូបៗ។
មិនយូរប៉ុន្មាននាយក្រាស់ក៏លេចស្នាមញញឹមឡេីង
ដោយមិនដឹងខ្លួននេះគេកំពុងគិតអ្វីខ្លួនគេកំពុងតែលង់ស្រឡាញ់មនុស្សប្រុសមែនទេ? គេកំពុងតែមានស្នេហាមែនទេ? ប្រាកដជា
មិនអាចទេតែក៏មិនប្រាកដចិត្តដែរ ជុងហ្គុកបបោសចោលនូវអ្វីដែលគេគិតអម្បិញមិញរួចអង្គុយធ្វេីធម្មតា ងាក់មុខមេីលទេសភាពតាមផ្លូវ តែហេតុអ្វីក្នុងភ្នែកនិងខួរក្បាលនាយពេលនេះលេចចេញតែរូបក្មេងប្រុស <<គីម ថេយ៍យ៉ុង>>ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ
*ទេវតាអេីយសូមបញ្ឈប់ទៅកុំលេងសេីចនឹងខ្ញុំអី *
#ភូមិគ្រឹះ ត្រកូល<<គីម>>
ងុឺត ~~
សម្លេងហ្វ្រាំងឡានបានបន្លឺឡេីងនិងបញ្ឈប់ទៅខាងមុខភូមិគ្រឹះត្រកូល គីម។ ដោយសារថេយ៍មិនទាន់ភ្ញាក់នៅឡេីយ ណាមួយក៏មិនចង់រំខានដំណេកក្មេងម្នាក់នេះជុងហ្គុកក៏ចាប់បីកាយតូច ចេញពីក្នុងឡានចូលទៅក្នុងផ្ទះ មេីលចុះគេងដូចខ្មោចងាប់ចឹងបេីនាយរំលោភទៀតក៏មិនដឹងផង។
«អ៊ាវ ! ! នេះកូនថេយ៍គេងលក់ហេីយហេ៎ស»
អ្នកស្រីគីម កំពុងអង្គុយមេីលទូរទស្សន៍នៅក្នុងបន្ទប់ទទួល
ភ្ញៀវក្រឡេកប៉ះជុងហ្គុកកំពុងតែបីកូនប្រុសខ្លួន
«បាទ អ្នកមីង ចឹងខ្ញុំនាំថេយ៍ទៅបន្ទប់សិន»
ជុងហ្គុកអាក់ដំណេីរឆ្លេីយនឹងមីងខ្លួន ហេីយសុំអនុញ្ញាតិ
គាត់នាំកាយតូចទៅគេងឲ្យបានស្រួលបួល ។ អ្នកស្រីគីម
ក៏ងក់ក្បាលអនុញ្ញាតិព្រោះបេីនៅយូរស្រួល
មិនស្រួលថេយ៍អាចនឹងភ្ញាក់ គេមិនងាយគេងពីក្បាល
ព្រលប់ចឹងទេភាគច្រេីនយប់ជ្រៅម៉ោង១~២ឯណោះបាន
ចូលគេង។
ជុងហ្គុកបីថេយ៍យ៉ុងមកដល់ក្នុងបន្ទប់របស់គេរួចទម្លាក់កាយតូចទៅលេីពូកយ៉ាងថ្នាក់ថ្នមពេលគេងបែបនេះទៅពិតជាស្ងៀមស្ងាត់ណាស់ តែបេីសិនជាដឹងខ្លួនច្បាស់ជាស្រែកងែតៗដាក់ខ្លួនមិនខានដូច្នេះត្រូវតែថ្នម។ { ថ្នមអេីយយយ ថ្នម... } បន្ទាប់ពីដាក់ថេយ៍យ៉ុងឲ្យគេងស្រួលបួលហេីយនាយក្រាស់ក៏ត្រឡប់ទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញ ងូតទឹកនឹងអាលបានចូលគេងដូចគ្នា។ តែមុននឹងគេងក៏ត្រូវធ្វេីលំហាត់ដែលសាលាដាក់ឲ្យមែនអត់។
(ចុះអ្នកអានមានធ្វេីលំហាត់នៅ បេីខ្ញុំវិញយកលំហាត់ទៅផ្ញេីរ
គ្រូវិញ ហ៊ឹសៗហាសហា...)
+++++++/++/²®²²
#ព្រឹក ថ្ងៃ ថ្មី ស្រស់ ស្រាយ ✨(អួលអាប់)😒
នៅពេលព្រឹកនៅក្នុងភូមិគ្រឹះមួយនេះកំពុងតែញ៊ាំ
អាហារពេលព្រឹកជុំគ្នា។
«ថេយ៍ម៉ាក់ប៉ា មានរឿងចង់ប្រាប់» អ្នកស្រីគីម និយាយឡេីង
ស្របពេលដែលថេយ៍កំពុងតែឈ្ងោក
ញ៊ាំអាហារដូចខ្លាចគេដណ្ដេីម ធ្វេីឲ្យថេយ៍ប្រញ៉ាប់
ធ្វេីភ្នែកម៉ក់ៗថ្ពាល់ប៉ោងៗណែនដោយបាយសម្លឹងទៅ
ម៉ាក់របស់គេ។
«ម៉ាក់និងប៉ា ត្រូវទៅប៉ារីស២ខែ ដូច្នេះកូនត្រូវនៅជាមួយបងណាកូន» អ្នកស្រីគីម
« ប៉ាម៉ាក់ទៅធ្វេីអ្វីយូរម្ល៉េះ? » ថេយ៍ទំពារអាហារលេបចូលពោះ
អស់ហេីយទេីបនិយាយទាំងរលីងរលោងចង់យំ។ ២ខែហេ៎ស
យូរខ្លាំងណាស់គេប្រាកដជានឹកពួកគាត់ស្ដាប់មិនខានទេ ។
«មានការងារសំខាន់ណាកូន ! តែម៉ាក់នឹងឧស្សាហ៍
ខលមកលេងមិនឲ្យកូននឹកទេ »អ្នកស្រីគីមអង្អែលក្បាលកូន
ប្រុសថេីរៗដេីម្បីលួងលោម ។
« ហិកហិក..ម៉ាក់! ! កូនមិនចង់នៅម្នាក់ឯងទេកូនសុំទៅ
ដែលមកណា ហិកហិក..»ថេយ៍ស្រាប់តែយំចេញមកខ្លាំងៗ
គិតថាខ្លួនឯងនឹងត្រូវនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង បេីបែបនោះមែន
គេពិតអផ្សុកស្លាប់ហេីយ។
«អត់ទេៗថេយ៍មិនមែននៅតែម្នាក់ឯងទេកូន ជុងហ្គុក
ក៏នៅជាមួយកូនដែលឈប់យំទៅអត់ខ្មាស់បងទេហី?»
អ្នកស្រីគីមឆាប់បកស្រាយភ្លាមៗកុំឲ្យគេគិតថាខ្លួនឯងរស់នៅ
តែម្នាក់ឯង
«ចុះម៉ាក់ប៉ាគិតទៅ ថ្ងៃណាដែល? » ថេយ៍ជូតទឹកភ្នែក
ចេញវិញប្រឹងសម្រួលឥរិយាបថ ព្រោះខ្លាចខ្មាស់
ជុងហ្គុកដែលកំពុងអង្គុយមេីលមកខ្លួនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់!
«ថ្ងៃនេះហេីយ ម៉ោង៦ល្ងាចកូនមកទាន់ប្រាកដណាស់» អ្នកស្រីគីម
«ម៉ាក់!!ហេតុអ្វីលឿនយ៉ាងនេះយូរហើយម៉េចមិនព្រមប្រាប់ដើម្បីឲ្យកូនបានត្រៀមចិត្ត ហិកហិក» ថេយ៍ពេបមាត់យំម្ដងទៀតគេស្មានតែថានឹងបាននៅក្បែរប៉ាម៉ាក់គេឲ្យបានយូរជាងនេះ នេះត្រូវទៅថ្ងៃនេះមែនទេ?
« ម៉ាក់សូូមទោសណា តែវាពិតជាប្រញ៉ាប់ពិតមែន»
«បាទ កូនយល់ហេីយ» ថេយ៍ខាំមាត់ងក់ក្បាកទាំងទឹកភ្នែក
រាងតូចមិនដែលបែកពីពួកគាត់ទាំងពីរទេទេីប
ធ្វេីឲ្យគេយំខ្លាំងបែបនេះតែក៏មិនអាចជំទាស់ពួកគាត់
បានដែលគាត់ត្រូវធ្វេីការងារ ចំណែកខ្លួនត្រូវនៅទី
នេះដេីម្បីរៀន ២ខែប៉ុណ្ណោះគាត់នឹងមកវិញហេីយ។
«កូនប្រញ៉ាប់ទៅរៀនចុះ នេះអាចនឹងយឺតម៉ោងហេីយ» អ្នកជា
ឪពុកប្រាប់ទៅកាន់កូនប្រុស ។
« ម៉ាក់ ប៉ា កូនទៅហេីយកូននឹងមកល្ងាចនេះឲ្យលឿន
បំផុត » ថេយ៍ងេីបទៅឱបប៉ាម៉ាក់របស់គេយ៉ាងយូរហាក់មិនចង់ឃ្លាតសោះ រួចក៏ដេីរសំដៅទៅឡានយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់
« ជុងហ្គុកកុំភ្លេចធ្វេីតាមសម្ដីដែលពូប្រាប់ពីល្ងាចផងណា ពូផ្ញេីរមេីលថែគេផង » លោកគីមយកដៃទះស្មាជុងហ្គុក មេីលទៅថេយ៍ដូចជាស្របខ្លួនតាមសម្ដីជុងហ្គុកគ្រាន់បេីដែលទេីបគាត់ពឹងឲ្យជួយមេីលថែតែម្ដងទៅ
« បាទ លោកពូខ្ញុំមិនភ្លេចទេខ្ញុំនឹងមេីលថែគេជំនួសលោកពូ
ឲ្យបានល្អ ពូកុំបារម្ភអី ចឹងខ្ញុំសុំលាសិនហេីយ»
ជុងហ្គុកតបទៅវិញយ៉ាងឥតស្ទាក់ស្ទេីរមនុស្សដូចគេ
សន្យាហេីយប្រាកដជាធ្វេីឲ្យបាន :)។
បន្ទាប់ពីការផ្ដាំផ្ញើមកលេីជុងហ្គុករួចរាល់អស់ហេីយ ជុងហ្គុក
ក៏លាទៅរៀន។ នៅក្នុងឡានហាក់មានសភាពស្ងាត់ខ្លាំងណាស់
ព្រោះថេយ៍មិននិយាយអ្វីសោះ។
« ថេយ៍ កុំធ្វេីមុខបែបនេះអីពួកគាត់ទៅធ្វើការបើដឹងថា កូនប្រុសគាត់នៅទន់ខ្សោយចឹងគា់ប្រាកដជានៅមិនសុខទេ» ជុងហ្គុកលួងលោមពេលឃើញរាងតូចធ្វើមុខស្អុយ
«ហិក ខ្ញុំ..ហិកមិនធ្លាប់បែកពីគាត់ទេ ខ្ញុំមិនចង់ឃ្លាតពួកគាត់ទេ » អណ្ដាតថេយ៍ហាក់ដូចជាគ្រលាស់លែងចេញវាអួលដេីមកពេក មិនដឹងថាត្រូវរៀបរាប់យ៉ាងម៉េចឲ្យសមទេអាចថាគេជាមនុស្សប្រុសដែលទន់ជ្រាយខ្លាំងក៏ថាបាន គ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងក៏យំមិនឈប់ដែល គេស្អប់ខ្លួនឯងដែលចេះតែ
សម្រក់ទឹកភ្នែកមេីលពីសម្បកក្រៅគេប្រៀបដូចជាមនុស្សរឹងមាំ
គ្មានចេះមានទុក្ខសោកអ្វីឡេីយ តែមិនមែនទេគ្រាន់តែមិនចង់ឲ្យ
អ្នកផ្សេងឃេីញភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន...
« ថេយ៍កុំយំៗ ខ្ញុំសន្យាថានឹងមេីលថែឯងឲ្យបានល្អកុំយំអី»
ជុងហ្គុកទាញកាយតូចមកឱប និងទះខ្នងគេតិចៗនិយាយលួង
លោមកុំឲ្យគេយំបន្តទៀតអី។ នាយពិតជាចាញ់នឹងទឹកភ្នែក
នេះខ្លាំងណាស់ ទឹកភ្នែកមួយដំណក់ៗដូចជាចាក់ទម្លុះបេះដូង
នាយតែម្ដង។
«ខ្ញុំឈប់ទទួលពាក្យសន្យាពីឯងហេីយ កុំមកនិយាយពាក្យ
សន្យាជាមួយខ្ញុំទៀតខ្ញុំមិនមែនក្មេងបៀមដៃដូចមុននោះទេ! »
ថេយ៍យ៉ុងគ្រាន់តែឮថានាយ<នឹងសន្យា>ក៏ប្រញ៉ាប់ដកខ្លួន
ច្រានគេចេញ ព្រោះ កាលពីនៅក្មេងជុងហ្គុកបានសន្យាថានឹង សុំខ្លួនរៀបការហេីយស្រឡាញ់តែថេយ៍យ៉ុងម្នាក់គត់ តែគ្រាន់តែខានជួបគ្នាប៉ុន្មានឆ្មាំសោះ ជុងហ្គុកក៏បែកចិត្តទៅសេពគប់នឹងភី ទេីបគេមិនចង់ស្ដាប់ពាក្យសន្យារបស់ជុងហ្គុក។
«ហេតុ...ហេតុអ្វី? ហេតុអ្វីយេីងសន្យាមិនបាន? ចឹងសូមប្រាប់
ទៅចុះថាយេីងនឹងធ្វេីឲ្យឯងបានឃេីញផ្ទាល់នឹងភ្នែកផ្ទាល់ថា
ចន ជុងហ្គុក ម្នាក់នេះមិនបានសន្យាឲ្យរួចតែពីមាត់ទេ»
ជុងហ្គុកគេហានអះអាងច្បាស់ៗ ក្នុងនាមជាកូនប្រុសនិយាយ
ម៉ាត់ណាម៉ាត់នឹង គេនឹងអនុវត្តឲ្យថេយ៍បានឃេីញ។
«ពាក្យសន្យារបស់ឯងមិនអាចយកជាការបានទេ សូមចាំទុក»
ថេយ៍យ៉ុងនៅតែអះអាងដដែល។ ដាច់អហង្ការតែម្ដងហេីយ។
# School 🏫
« សួស្ដី គីម ថេយ៍យ៉ុង យ៉ាងម៉េចហេីយសុខសប្បាយតេីមែនទេ
តែ..អ្ហឹម..ភ្នែកដូចជាក្រហមខ្លាំងណាស់ អរ ឬមួយឯងយំព្រោះប្រុសបោកយកខ្លួនសុីហេីយមែនទេ? » Janឃេីញថេយ៍យ៉ុងដេីរ
ចូលក្នុងថ្នាក់តែម្នាក់ឯងឆ្លៀតមកនិយាយដៀមដាមគេរាងតូច
«សម្ដីចេញមកដូចក្មេងគ្មានសិក្សា ប្រុសបោកមិនបោក
ជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យេីង កុំឲ្យតែនាងដេីរផេីមជាមួយអាណាហេីយមានកូនមិនស្គាល់មុខឪពុកទៅបានហេីយព្រោះថា យេីងនេះទោះប្រុសសុីហេីយបោះចោលក៏មិនអាចមានកូនបានដែល គិតតែពីនាងទៅបានហេីយ» នេះជាសម្ដីពេលកំពុងម៉ួម៉ៅហេីយមានគេយកសាំងមកដុតថែម...🙃💁🏼♂️ថាហើយក៏ដើរចេញទុកឲ្យស្រីល្អផ្លែល្វា គាំងរកពាក្យជេមិនកើត
«អាមុខញី ចាំមេីលចុះ...អ្ហាយ! » Janទន្រ្ទាំជេីងមិនសុខចិត្ត