[Unicode]
ကျောင်းချီ ဒီစကားဝိုင်းကို မဆက်ရဲတော့ပေ။ တစ်ချိန်လုံး ဒေဝါလီခံနေရသည့် မစ္စတာဝမ်ဆီ ပြဿနာသွားရှာလျှင် ထိန်းသိမ်းရလွယ်သော်ငြား ကျန်းတာ့တျောင်းတစ်ယောက် သေချာမစဉ်းစားနိုင်ဘဲ နတ်ဆိုးဘုရင်ဆီ သွားအနှောင့်အယှက်ပေးလျှင်တော့ ဆိုးလိမ့်မည်။
ယခုတလော ဝမ်မော့(နတ်ဆိုးဘုရင်) သည် ပိုပိုပြီး နာမည်ကြီးလာပြီး ပါ့ကျောင်းတွင် နာမည်အကြီးဆုံး ဂိမ်းတင်ဆက်သူဖြစ်လာ၏။ သူက ကုမ္ပဏီ၏ ငွေထုတ်စက်ကြီးဖြစ်၍ ကျောင်းချီတစ်ယောက် လောင်ကုန်းအား သူ့သွားအန္တရာယ်ပြုမည်ကို မခွင့်ပြုနိုင်ပါပေ။
ကျန်းချန်ဖေး သူ့ချစ်ဇနီးလေးက ဘာမှမပြောသည်ကိုမြင်တော့ အပြစ်ရှိစိတ်ဝင်နေခြင်းဖြစ်ရမည်ဟု တွေးမိသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ကာ မျက်နှာကို ပွတ်သပ်လိုက်၏။
"ငါ့ကိုပြော၊ အဲမျိုးရိုးနာမည်ဝမ်ဆိုတဲ့ ကောင်ကဘယ်သူလဲ"
"ဘယ်လိုလုပ်သိမလဲ၊ ခင်ဗျားသား သွားမေးပေါ့"
ကျောင်းချီ သူ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်ကာ စောင်ခြုံလိုက်သည်။
"မင်းငါ့ကိုမပြောချင်လည်း ငါ့မှာ မင်းပြောလာအောင်လုပ်လို့ရတဲ့နည်းလမ်းရှိတယ်"
ဂန်းစတားဘော့စ်သည် သူ့ကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အေးစက်သောလေသံဖြင့် ပြောလိုက်ပြီး သူ့ချစ်ဇနီးလေး၏ စောင်ထဲ အတင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။
"ဟားဟား၊ ခွေးကောင်၊ အာ့... ခြေထောက်ကလိမထိုးပါနဲ့ဆို"
"တကယ်လို့ မင်း ငါ့ကိုမပြောရင် အရက်စက်ဆုံးနည်းလမ်းနဲ့ နှိပ်စက်ရလိမ့်မယ်"
ကျန်းတာ့တျောင်းသည် စောင်ထဲမှထွက်လာပြီး ထထိုင်ကာ မျက်နှာပေါ်တွင် ခက်ထန်သော အကြည့်ဖြင့် ပိုးသားနဂါးဝတ်ရုံပေါ်မှ သိုင်းကြိုးကို ဖြည်လိုက်သည်။ ဝမ်ဆိုသည့်လူက တကယ်တော့ ဆင်ခြေသက်သက်ပင်။ ထွက်ပြေးသွားသော သူ့ဇနီးဆိုးလေးကို နှိပ်စက်ရန် အကြောင်းရင်းရှာခြင်းသာဖြစ်၏။ ထွက်ပြေးရဲသည့်အတွက် တန်ရာတန်ကြေးပေးရမည်။ သူ ကျန်းတာ့တျောင်းနှလုံးသားထဲမှ နာကျင်မှုကို မကြာခင်ခံစားရတော့မည့် ခန္ဓာကိုယ်နာကျင်မှုနှင့် ပျောက်ကင်းအောင် လုပ်ပေးရမည်။
ကျောင်းချီ တံတွေးမြိုချလိုက်ကာ ဒီရှက်စရာစာသားသည် ပွန်းထဲတွင် သရုပ်ဆောင်နေသည်ဟု ခံစားရစေသည်။
ဂန်းစတားဘော့စ်သည် သူ့အင်္ကျီများကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ချစ်ဇနီးလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ရန် ပြင်လေသည်။
"ဝုတ်!" ကွမ်ကျုံးက သူ့အဖေ တစ်စုံတစ်ရာတူးနေသည်ဟု ထင်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာခုန်တက်ပြီး ဖင်လေးထောင်လျက် ကျောင်းချီ ခါးပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုက်ဆွဲတော့သည်။
"..."
"..."
ကျန်းချန်ဖေး ကွမ်ကျုံးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မလိုက်ကာ လည်ကုတ်မှကိုင်ထားလိုက်ည်။ ဖြူစင်ကာ အပြစ်ကင်းသော အနက်ရောင်မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများသည် သူ့ကိုကြည့်နေ၏။
သူ့တွင်ကျန်ရှိသော အသိတရားအနည်းငယ်နှင့် ဂန်းစတားဘော့စ်သည် ဒီလိုအပြုအမူမျိုး ကလေးတစ်ယောက်ရှေ့တွင် မလုပ်သင့်ကြောင်း သူ့ကိုယ်သူပြောနေရသည်!
ဒီလိုနှင့်ပင် ဂန်းစတားမင်းသားလေးကျေးဇူးကြောင့် ချစ်ဇနီးလေးသည် သူ၏ “ရက်စက်သော ဆက်ဆံမှု ပြစ်ဒဏ်” မှ လွတ်မြောက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။
ကျန်းချန်ဖေး သူ့သား၏ အမွေးပွပွ တင်ပါးကို လှမ်းပုတ်လိုက်သည်။
ကလေးငယ်တစ်ယောက်က မိဘတွေရဲ့ ညဘက်နေထိုင်မှုအရည်အသွေးကို လျှော့ချပစ်တယ်ဆိုတာ တကယ်မှန်တာပဲ၊ ကွမ်ကျုံးကို အပြင်မှာ ပိတ်ထားတာက ပိုကောင်းမယ်။
စည်းကမ်းတင်းကြပ်သော အဖေတိအောင်းကျန်းသည် ဆုံးဖြတ်လိုက်ချေ၏။
ဒီဧရိယာတွင် မနက်ခင်းစောစောသည် မြို့လောက် မဆူညံချေ။ သူတို့သဘာဝလေညှင်းနှင့် ငှက်များတေးသီကျူးသံသာ ကြားရသည်။
ကျန်းချန်ဖေး ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်ခဲ့ပြီး မျက်လုံးဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်လိုက်သော်ငြား အိပ်ရာပေါ်တွင် သူသာရှိနေကာ သူ့သားနှင့်ချစ်ဇနီးလေးအရိပ်အယောင် ရှိမနေချေ။
ယန်ယန် !
သူ အလျင်အမြန် ထထိုင်ပြီး အိပ်ရာကိုစမ်းကြည့်တော့ နွေးနေသေးသည်။ ဒါဆို သူတို့ သေချာပေါက် အနီးအနားတွင် ရှိနေဦးမည်ပင်!
နေကွက်ကျားကျနေသော လမ်းသွယ်ပေါ်တွင် အားကစားသမားအင်္ကျီဝတ်ထားသော ကျောင်းချီသည် သူ့ golden retriever လေးနှင့် ပြေးနေသည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူ့လောင်ကုန်းထက် နောက်ကျမှနိုးတတ်သော်ငြား ယနေ့ ပါပီလေးက သူ့ကို နှိုးခဲ့သည်။ ကွမ်ကျုံးသည် သေးပေါက်ချင်သော်ငြား ခွေးလေးက သေးပြီး ခြေတံများတိုသေး၍ အိပ်ရာပေါ်မှ ခုန်ချမရပေ။ ထို့ကြောင့် သူ တအီအီမြည်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ပတ်ချာလည်ပြေးပါလေတော့၏။
ကျောင်းချီသည် ပုံမှန်အားဖြင့် အအိပ်ဆတ်သူဖြစ်၍ အလွယ်တကူ အနှိုးခံရတတ်သည်။ သူ အပြင်တွင် လင်းနေပြီဟု တွေးမိ၍ ကောင်လေးကို သေးတည်ရန် အပြင်ခေါ်လာခဲ့ကာ လေ့ကျင့်ခန်းအချို့လည်း လုပ်ဖြစ်သည်။ သူတို့ ခုနှစ်ရက်တိတိ လူးလှိမ့်နေခဲ့ပြီးနောက် ကျန်းတာ့တျောင်းနှင့်ယှဉ်လျှင် မည်မျှအားနည်းမှန်း နက်နက်နဲနဲ သတိပြုမိသွားခဲ့သည်။ အနာဂတ်တွင် သဟဇာတဖြစ်သော နေထိုင်မှုရရှိရန် မနက်စောစော အပြေးလေ့ကျင့်ခန်း စလုပ်သင့်နေပြီ။
"ကျောင်းကောလည်း ပြေးနေတာလား"
အ
ဝေးမှ အသားတုံးကြီးသည် သူ့ဆီပြေးလာ၏။ ဒီနေရာတွင် အိမ်ဝယ်ခဲ့လေသော ကောင်းရှီချင်း ဖြစ်နေသည်။
ကောင်းရှီချင်းသည် ကျန်းချန်ဖေး၏ တက္ကသိုလ် အတန်းဖော်ဖြစ်သော်ငြား ကျောင်းစောစောတက်ခဲ့၍ သူတို့ထက်တစ်နှစ်ငယ်သည်။ ကျောင်းချီကိုတွေ့သည့်နေ့မှစ၍ ကျောင်းကောဟု ခေါ်ခဲ့သည်။
"ရှီချင်း၊ မင်းဘာလို့ပြေးနေတာလဲ" ကျောင်းချီ သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ရန် ရပ်လိုက်သည်။ သူ ဒီဝတုတ်လေး အပြင်ထွက်ကာ လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သည်ကို မြင်ရခဲသည်။
"အာ... မပြောပါနဲ့တော့၊ ခုတလော ကျွန်တော် သွေးအဆီဓာတ်များနေတဲ့ ရောဂါတွေ့ထားတာ၊ ချွဲ့တျဲ့က ကျွန်တော့်ကို ပြေးခိုင်းတယ်လေ"
ကောင်းရှစ်ချင်းက သူ့လက်ကောက်ဝတ်ရှိ Smart Brain ပေါ်မှ ခြေလှမ်းအရေအတွက် တိုင်းတာစက် မျက်နှာပြင်ကို ပြလိုက်သည်။
"သူက မင်းကိုပြေးခိုင်းတာနဲ့ပဲ ပြေးရောလား"
ကျောင်းချီ အံ့ဩသွားခဲ့သည်။ အတိတ်တုန်းက ကျန်းတာ့တျောင်းသည် ဒီဝတုတ်လေးကို အကြိမ်ရေတစ်ချို့ပြောခဲ့ဖူးသော်ငြား အသုံးမဝင်ခဲ့။ ဘယ်လိုလုပ် ချွဲ့တျဲ့ပြောသည်နှင့် အလုပ်ဖြစ်သွားရသည်လဲ။
"အဲကောက်ကျစ်တဲ့လူအကြောင်း မသိဘူးလား"
ကောင်းရှီချင်းသည် ဝမ်းနည်းနေပုံပင်။
လူကုံထံများနှင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ အလုပ်လုပ်ခဲ့သည့် ပုဂ္ဂလိက ဆရာဝန်တစ်ယောက်အနေနှင့် ချွဲ့တျဲ့သည် သူတို့ကိုကိုင်တွယ်ရာ၌ တော်သည်။ သူ ကောင်းရှီချင်းအား ပြေးခိုင်းရန်ကြီးကြပ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ခဲ့ချိန် ကောင်းရှီချင်းကို သူ့ဆိုရှယ်အကောင့်နှင့် ဆက်စပ်သည့်အကောင့်တစ်ခု တောင်းခဲ့သည်။ ကောင်းရှီချင်းသာ သူ့နေ့စဉ် လေ့ကျင့်ခန်း သတ်မှတ်ချက်ကို မပြည့်လျှင် အစားအသောက် အိမ်တိုင်ရာရောက်ပို့ဆောင်ရေး ပလတ်ဖောင်းရှိ ဖော်လိုဝါအများကြီးရှိသော ဥက္ကဌ၏ တရားဝင်အကောင့်တွင် အလိုအလျောက် status တစ်ခုတင်လိမ့်မည်။
"ငါက ထပ်ပျင်းရိပြန်ပြီ၊ ငါကဝတ်တစ်ကောင်ပါ!" မစ္စတာကောင်း၏ ဝဖိုင့်နေသော ဓာတ်ပုံတစ်ပုံလည်း ပါသေးသည်။
ကောင်းရှီချင်းသည် ဝဖိုင့်ကာ စားသောက်ရသည်ကို သဘောကျသော်ငြား လူအများရှေ့တွင် ပိုကောင်းမွန်သော အခြမ်းကိုသာ ပြသချင်သည်။ သူ သိက္ခာမကျချင်ပေ။
ကျောင်းချီ နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ကာ မရယ်မိရန် အသည်းအသန်ကြိုးစားနေရသည်။
"ဝုတ်!" လျစ်လျူရှုမခံချင်သည့် ကျန်းကွမ်ကျုံးသည် နှစ်ယောက်သားစကားများကာ သူ့ကိုလျစ်လျူရှုနေသည်ကိုမြင်၍ ပတ်ပတ်လည်တွင် ပြေးလွှားလိုက်သည်။
"ဟာ့ golden retriever လေးပဲ၊ ကောတို့မှာ အခုခွေးတစ်ကောင်ရှိနေပြီလား"
ကောင်းရှီချင်းသည် သူ့ခြေထောက်ဘေးမှ ကောင်လေးကို သတိထားမိသွားပြီး ကစားရန် ခွေးလေးကိုကောက်ချီလိုက်သည်။
"ကောင်လေး၊ ဦးလေးကဘယ်သူလဲ"
"ဝုတ်(ဝမ်)၊ ဝုတ်(ဝမ်)၊ ဝုတ်(ဝမ်)!"
"အာ ဦးလေးဝမ်မဟုတ်ဘူး၊ ဦးလေးကောင်းလို့ခေါ်တယ်"
ကောင်းရှီချင်းက ပြုံးပြီး ခွေးလေးနှင့် ပျော်ရွှင်စွာ စကားပြောနေသည်။
"..."
ကျောင်းချီ မစ္စတာကောင်းအား အံ့ဩတကြီး ကြည့်မိလိုက်ပါတော့၏။
"မင်းတို့ Q တက္ကသိုလ်ကလူတွေအကုန်လုံး တစ်ပုံစံတည်း တွေးကြတာလား"
"ဘာကို" ကောင်းရှီချင်း ကျောင်းချီ ဘာကိုရည်ညွှန်းနေလဲ နားမလည်ဘဲ ပြုံးကာမော့ကြည့်ချိန် အပြေးအလွှားရောက်လာသည့် ကျန်းချန်ဖေးကို မြင်လိုက်ရသည်။
"ချန်ဖေး!"
ညီကိုကောင်းနှစ်ယောက် လက်သီးချင်းတိုက်လိုက်ကြသည်။
"ဘယ်လိုလုပ် မင်းဒီမှာနေမယ် စဉ်းစားဖြစ်တာလဲ"
က
ျန်းချန်ဖေး သူ့ခွေးသားလေးကို ချီလိုက်သည်။
"နှုတ်ဆက်လိုက်ဦး"
"သူခုလေးတင် နှုတ်ဆက်ပြီးတာ ဟားဟားဟား"
ကောင်းရှစ်ချင်းရယ်ကာ ခွေးခေါင်းလေးကို သပ်ပေးလိုက်သည်။
"ငါ ဒီနေ့ အိမ်မှာ ဘာဘီကျူးပါတီအတွက် ဝန်ထမ်းတစ်ချို့လာဖို့ ဖိတ်ထားတယ်၊ မင်းတို့လည်း လာသင့်တယ်"
"ဂုဏ်ပြုပွဲလား"
"ဟုတ်ပ"
ကျောင်းချီ ဒါကိုသိသည်။ လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်က ရှီးဖေးသည် လုပ်ငန်းအသစ်ဖွင့်ရန် ကောင်းရှီချင်း၏ delivery ပလတ်ဖောင်းအား အဆင့်မြှင့်တင်ခဲ့သည်။ ယခင်က သူတို့ ငါးကီလိုမီတာအတွင်းသာ ခရီးပေါက်ခဲ့သည်။ ပို့ဆောင်သူကောင်လေးများသည် အနီရောင် ယူနီဖောင်းများဝတ်ဆင်ပြီး လျှပ်စစ်ကားများ အသုံးပြုကြသည်။ အဆင့်မြှင့်တင်ပြီးနောက် “ငှက်ပြာပို့ဆောင်ရေး” ထပ်ပေါင်းခဲ့၏။ ငါးကီလိုမီတာ ဧရိယာအပြင်ဘက် အစားအသောက်ပို့ဆောင်ပေးသူများက အပြာရောင် ယူနီဖောင်းများဝတ်ပြီး မော်တော်ဆိုင်ကယ် သို့မဟုတ် ကားများ အသုံးပြုနိုင်သည်။
"တကယ်တော့လေ ငါ ‘အင်ပါယာ အစားအသောက်ပို့ဆောင်ရေး’ လည်း လုပ်ချင်သေးတာ၊ ပို့ဆောင်မဲ့သူတွေက အဝါရောင် ယူနီဖောင်းဝတ်ပြီး အစားအသောက်ပို့ဆောင်ပေးဖို့ ဟယ်လီကော်ပတာ သုံးမယ်လေ၊ ဖြစ်ချင်တော့ ဟန်များတဲ့ ဖောက်သည်က မများဘူးဖြစ်နေတယ်"
သူတို့ ဆွေးနွေးပဲကျင်းပချိန် ကောင်းရှီချင်းသည် သူ့ငြင်းပယ်ခံခဲ့ရသော အကြံဉာဏ်အတွက် ဝမ်းနည်းကာ ကျန်းချန်ဖေး၏ ရက်ရက်စက်စက် ရယ်ခြင်းကိုခံခဲ့ရသည်။
"ငါတို့မင်းကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး၊ မင်းတို့ပျော်ကြပါ"
ကျန်းချန်ဖေးသည် သူ့ချစ်ဇနီးလေး ထွက်ပြေးမည်ကို တားဆီးရန် ခါးကိုဖက်ထားကာ ကောင်းရှီချင်းအား ဗိုလ်ကျကျပုံစံဖြင့် လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီလေ၊ ငါဆက်ပြေးလိုက်ဦးမယ်၊ ငါ့မှာ စိုင်သားရှိသေးတယ်၊ မင်းလိုချင်ရင် ငါ့ကိုပြောလိုက်၊ အစိမ်းရောင်ယူနီဖောင်းနဲ့ riderတွေကို ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"
ကောင်းရှီချင်းက ပြောရင်း ပြေးထွက်သွားသည်။
"တွေ့လား၊ ဒီနေရာက ငါ့လူတွေအပြည့်ပဲ၊ မင်းမလွတ်နိုင်ဘူး"
ကျန်းချန်ဖေးသည် သူ့ချစ်ဇနီးလေးလက်ကို ကိုင်ထားသော်ငြား မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးသည် တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်လာချေ၏။
"ငါထွက်ပြေးနေတာမဟုတ်ပါဘူးဆို"
ကျောင်းချီ ရှင်းပြရန် လက်လျှော့လိုက်တော့၏။
"မင်းခုလေးတင်တွေ့လိုက်ရတဲ့ အဲဝတုတ်က ငါ့အပေါင်းအသင်းပဲ၊ အဲတုန်းက ငါတို့အတူတူ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောက်တော့ သူ့အစိမ်းအနီဂိုဏ်းကို စထူထောင်ဖို့ သူ့လမ်းသူလျှောက်ခဲ့ပေမဲ့ ငါ့ထိန်းချုပ်မှုအောက် ရှိနေတုန်းပဲ"
ဂန်းစတားဘော့စ်တစ်ယောက်အနေနှင့် အာရှ-ပစိဖိတ် ဒေသအတွင်းရှိ ဂိုဏ်းအားလုံးသည် သူ့အမိန့်များ၏ လက်အောက်ခံများသာ ဖြစ်သည်။
အစိမ်းအနီဂိုဏ်း...
"ခင်ဗျားက သူတို့ကို နာမည်တောင်ပေးထားတယ်ပေါ့"
ကျောင်းချီ ငိုရမလား ရယ်ရမလား မသိတော့ပေ။
"ငါနောက်နေတာမဟုတ်ဘူး"
က
ျန်းချန်ဖေးသည် ပလိန်းပင်ပေါ်တွင် လက်တင်ထားကာ သူ့ချစ်ဇနီးလေးအား သစ်ပင်နှင့် ရင်ဘတ်ကြား ညှပ်ထားလိုက်ပြီး မေးစေ့ကို အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်လိုက်သည်။
"အစိမ်းအနီဂိုဏ်းက လုပ်ငန်းသေးလေးဆိုပေမဲ့ အဖွဲ့ဝင်တွေအများကြီးပဲ၊ ဒီမြို့ရဲ့ ထောင့်နေရာတိုင်းမှာ နေကြတာ၊ မင်း ထပ်ထွက်ပြေးရဲရင် တစ်စက္ကန့်အတွင်း ဖမ်းခံရမှာပဲ၊ အဲအချိန်ကျ ငါ ညင်သာမှာမဟုတ်ဘူး"
အဖွဲ့ဝင်တွေ အများကြီးပဲ။
ဒီမြို့ရဲ့ထောင့်နေရာတိုင်းမှာ နေကြတာ။
ကျောင်းချီ : "... အင်းပေါ့၊ deliပို့တဲ့လူတွေ သောင်းချီရှိတာကိုး"
[Zawgyi]
ေက်ာင္းခ်ီ ဒီစကားဝိုင္းကို မဆက္ရဲေတာ့ေပ။ တစ္ခ်ိန္လုံး ေဒဝါလီခံေနရသည့္ မစၥတာဝမ္ဆီ ျပႆနာသြားရွာလွ်င္ ထိန္းသိမ္းရလြယ္ေသာ္ျငား က်န္းတာ့ေတ်ာင္းတစ္ေယာက္ ေသခ်ာမစဥ္းစားနိုင္ဘဲ နတ္ဆိုးဘုရင္ဆီ သြားအေႏွာင့္အယွက္ေပးလွ်င္ေတာ့ ဆိုးလိမ့္မည္။
ယခုတေလာ ဝမ္ေမာ့(နတ္ဆိုးဘုရင္) သည္ ပိုပိုၿပီး နာမည္ႀကီးလာၿပီး ပါ့ေက်ာင္းတြင္ နာမည္အႀကီးဆုံး ဂိမ္းတင္ဆက္သူျဖစ္လာ၏။ သူက ကုမၸဏီ၏ ေငြထုတ္စက္ႀကီးျဖစ္၍ ေက်ာင္းခ်ီတစ္ေယာက္ ေလာင္ကုန္းအား သူ႕သြားအႏၲရာယ္ျပဳမည္ကို မခြင့္ျပဳနိုင္ပါေပ။
က်န္းခ်န္ေဖး သူ႕ခ်စ္ဇနီးေလးက ဘာမွမေျပာသည္ကိုျမင္ေတာ့ အျပစ္ရွိစိတ္ဝင္ေနျခင္းျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးမိသည္။ သူ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ကာ မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္လိုက္၏။
"ငါ့ကိုေျပာ၊ အဲမ်ိဳးရိုးနာမည္ဝမ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကဘယ္သူလဲ"
"ဘယ္လိုလုပ္သိမလဲ၊ ခင္ဗ်ားသား သြားေမးေပါ့"
ေက်ာင္းခ်ီ သူ႕ကို တြန္းထုတ္လိုက္ကာ ေစာင္ၿခဳံလိုက္သည္။
"မင္းငါ့ကိုမေျပာခ်င္လည္း ငါ့မွာ မင္းေျပာလာေအာင္လုပ္လို႔ရတဲ့နည္းလမ္းရွိတယ္"
ဂန္းစတားေဘာ့စ္သည္ သူ႕ကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ေအးစက္ေသာေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႕ခ်စ္ဇနီးေလး၏ ေစာင္ထဲ အတင္းတိုးဝင္လိုက္သည္။
"ဟားဟား၊ ေခြးေကာင္၊ အာ့... ေျခေထာက္ကလိမထိုးပါနဲ႕ဆို"
"တကယ္လို႔ မင္း ငါ့ကိုမေျပာရင္ အရက္စက္ဆုံးနည္းလမ္းနဲ႕ ႏွိပ္စက္ရလိမ့္မယ္"
က်န္းတာ့ေတ်ာင္းသည္ ေစာင္ထဲမွထြက္လာၿပီး ထထိုင္ကာ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ခက္ထန္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ပိုးသားနဂါးဝတ္႐ုံေပၚမွ သိုင္းႀကိဳးကို ျဖည္လိုက္သည္။ ဝမ္ဆိုသည့္လူက တကယ္ေတာ့ ဆင္ေျခသက္သက္ပင္။ ထြက္ေျပးသြားေသာ သူ႕ဇနီးဆိုးေလးကို ႏွိပ္စက္ရန္ အေၾကာင္းရင္းရွာျခင္းသာျဖစ္၏။ ထြက္ေျပးရဲသည့္အတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးေပးရမည္။ သူ က်န္းတာ့ေတ်ာင္းႏွလုံးသားထဲမွ နာက်င္မႈကို မၾကာခင္ခံစားရေတာ့မည့္ ခႏၶာကိုယ္နာက်င္မႈႏွင့္ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမည္။
ေက်ာင္းခ်ီ တံေတြးၿမိဳခ်လိဳက္ကာ ဒီရွက္စရာစာသားသည္ ပြန္းထဲတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ခံစားရေစသည္။
ဂန္းစတားေဘာ့စ္သည္ သူ႕အကၤ်ီမ်ားကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ခ်စ္ဇနီးေလးကိုပါ ဆြဲခြၽတ္ရန္ ျပင္ေလသည္။
"ဝုတ္!" ကြမ္က်ဳံးက သူ႕အေဖ တစ္စုံတစ္ရာတူးေနသည္ဟု ထင္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာခုန္တက္ၿပီး ဖင္ေလးေထာင္လ်က္ ေက်ာင္းခ်ီ ခါးပတ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကိုက္ဆြဲေတာ့သည္။
"..."
"..."
က်န္းခ်န္ေဖး ကြမ္က်ဳံးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မလိုက္ကာ လည္ကုတ္မွကိုင္ထားလိုက္ည္။ ျဖဴစင္ကာ အျပစ္ကင္းေသာ အနက္ေရာင္မ်က္လုံးဝိုင္းႀကီးမ်ားသည္ သူ႕ကိုၾကည့္ေန၏။
သူ႕တြင္က်န္ရွိေသာ အသိတရားအနည္းငယ္ႏွင့္ ဂန္းစတားေဘာ့စ္သည္ ဒီလိုအျပဳအမူမ်ိဳး ကေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ မလုပ္သင့္ေၾကာင္း သူ႕ကိုယ္သူေျပာေနရသည္!
ဒီလိုႏွင့္ပင္ ဂန္းစတားမင္းသားေလးေက်းဇူးေၾကာင့္ ခ်စ္ဇနီးေလးသည္ သူ၏ “ရက္စက္ေသာ ဆက္ဆံမႈ ျပစ္ဒဏ္” မွ လြတ္ေျမာက္သြားနိုင္ခဲ့သည္။
က်န္းခ်န္ေဖး သူ႕သား၏ အေမြးပြပြ တင္ပါးကို လွမ္းပုတ္လိုက္သည္။
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က မိဘေတြရဲ႕ ညဘက္ေနထိုင္မႈအရည္အေသြးကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္တယ္ဆိုတာ တကယ္မွန္တာပဲ၊ ကြမ္က်ဳံးကို အျပင္မွာ ပိတ္ထားတာက ပိုေကာင္းမယ္။
စည္းကမ္းတင္းၾကပ္ေသာ အေဖတိေအာင္းက်န္းသည္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေခ်၏။
ဒီဧရိယာတြင္ မနက္ခင္းေစာေစာသည္ ၿမိဳ႕ေလာက္ မဆူညံေခ်။ သူတို႔သဘာဝေလညွင္းႏွင့္ ငွက္မ်ားေတးသီက်ဴးသံသာ ၾကားရသည္။
က်န္းခ်န္ေဖး ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ၿပီး မ်က္လုံးျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္ေသာ္ျငား အိပ္ရာေပၚတြင္ သူသာရွိေနကာ သူ႕သားႏွင့္ခ်စ္ဇနီးေလးအရိပ္အေယာင္ ရွိမေနေခ်။
ယန္ယန္ !
သူ အလ်င္အျမန္ ထထိုင္ၿပီး အိပ္ရာကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေႏြးေနေသးသည္။ ဒါဆို သူတို႔ ေသခ်ာေပါက္ အနီးအနားတြင္ ရွိေနဦးမည္ပင္!
ေနကြက္က်ားက်ေနေသာ လမ္းသြယ္ေပၚတြင္ အားကစားသမားအကၤ်ီဝတ္ထားေသာ ေက်ာင္းခ်ီသည္ သူ႕ golden retriever ေလးႏွင့္ ေျပးေနသည္။ ပုံမွန္ဆိုလွ်င္ သူ႕ေလာင္ကုန္းထက္ ေနာက္က်မွနိုးတတ္ေသာ္ျငား ယေန႕ ပါပီေလးက သူ႕ကို ႏွိုးခဲ့သည္။ ကြမ္က်ဳံးသည္ ေသးေပါက္ခ်င္ေသာ္ျငား ေခြးေလးက ေသးၿပီး ေျခတံမ်ားတိုေသး၍ အိပ္ရာေပၚမွ ခုန္ခ်မရေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ တအီအီျမည္ကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ ပတ္ခ်ာလည္ေျပးပါေလေတာ့၏။
ေက်ာင္းခ်ီသည္ ပုံမွန္အားျဖင့္ အအိပ္ဆတ္သူျဖစ္၍ အလြယ္တကူ အႏွိုးခံရတတ္သည္။ သူ အျပင္တြင္ လင္းေနၿပီဟု ေတြးမိ၍ ေကာင္ေလးကို ေသးတည္ရန္ အျပင္ေခၚလာခဲ့ကာ ေလ့က်င့္ခန္းအခ်ိဳ႕လည္း လုပ္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ခုႏွစ္ရက္တိတိ လူးလွိမ့္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္ က်န္းတာ့ေတ်ာင္းႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ မည္မွ်အားနည္းမွန္း နက္နက္နဲနဲ သတိျပဳမိသြားခဲ့သည္။ အနာဂတ္တြင္ သဟဇာတျဖစ္ေသာ ေနထိုင္မႈရရွိရန္ မနက္ေစာေစာ အေျပးေလ့က်င့္ခန္း စလုပ္သင့္ေနၿပီ။
"ေက်ာင္းေကာလည္း ေျပးေနတာလား"
အေဝးမွ အသားတုံးႀကီးသည္ သူ႕ဆီေျပးလာ၏။ ဒီေနရာတြင္ အိမ္ဝယ္ခဲ့ေလေသာ ေကာင္းရွီခ်င္း ျဖစ္ေနသည္။
ေကာင္းရွီခ်င္းသည္ က်န္းခ်န္ေဖး၏ တကၠသိုလ္ အတန္းေဖာ္ျဖစ္ေသာ္ျငား ေက်ာင္းေစာေစာတက္ခဲ့၍ သူတို႔ထက္တစ္ႏွစ္ငယ္သည္။ ေက်ာင္းခ်ီကိုေတြ႕သည့္ေန႕မွစ၍ ေက်ာင္းေကာဟု ေခၚခဲ့သည္။
"ရွီခ်င္း၊ မင္းဘာလို႔ေျပးေနတာလဲ" ေက်ာင္းခ်ီ သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္ရန္ ရပ္လိုက္သည္။ သူ ဒီဝတုတ္ေလး အျပင္ထြက္ကာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည္ကို ျမင္ရခဲသည္။
"အာ... မေျပာပါနဲ႕ေတာ့၊ ခုတေလာ ကြၽန္ေတာ္ ေသြးအဆီဓာတ္မ်ားေနတဲ့ ေရာဂါေတြ႕ထားတာ၊ ခြၽဲ႕တ်ဲ့က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပးခိုင္းတယ္ေလ"
ေကာင္းရွစ္ခ်င္းက သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ရွိ Smart Brain ေပၚမွ ေျခလွမ္းအေရအတြက္ တိုင္းတာစက္ မ်က္ႏွာျပင္ကို ျပလိုက္သည္။
"သူက မင္းကိုေျပးခိုင္းတာနဲ႕ပဲ ေျပးေရာလား"
ေက်ာင္းခ်ီ အံ့ဩသြားခဲ့သည္။ အတိတ္တုန္းက က်န္းတာ့ေတ်ာင္းသည္ ဒီဝတုတ္ေလးကို အႀကိမ္ေရတစ္ခ်ိဳ႕ေျပာခဲ့ဖူးေသာ္ျငား အသုံးမဝင္ခဲ့။ ဘယ္လိုလုပ္ ခြၽဲ႕တ်ဲ့ေျပာသည္ႏွင့္ အလုပ္ျဖစ္သြားရသည္လဲ။
"အဲေကာက္က်စ္တဲ့လူအေၾကာင္း မသိဘူးလား"
ေကာင္းရွီခ်င္းသည္ ဝမ္းနည္းေနပုံပင္။
လူကုံထံမ်ားႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည့္ ပုဂၢလိက ဆရာဝန္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ခြၽဲ႕တ်ဲ့သည္ သူတို႔ကိုကိုင္တြယ္ရာ၌ ေတာ္သည္။ သူ ေကာင္းရွီခ်င္းအား ေျပးခိုင္းရန္ႀကီးၾကပ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့ခ်ိန္ ေကာင္းရွီခ်င္းကို သူ႕ဆိုရွယ္အေကာင့္ႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္အေကာင့္တစ္ခု ေတာင္းခဲ့သည္။ ေကာင္းရွီခ်င္းသာ သူ႕ေန႕စဥ္ ေလ့က်င့္ခန္း သတ္မွတ္ခ်က္ကို မျပည့္လွ်င္ အစားအေသာက္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ပို႔ေဆာင္ေရး ပလတ္ေဖာင္းရွိ ေဖာ္လိုဝါအမ်ားႀကီးရွိေသာ ဥကၠဌ၏ တရားဝင္အေကာင့္တြင္ အလိုအေလ်ာက္ status တစ္ခုတင္လိမ့္မည္။
"ငါက ထပ္ပ်င္းရိျပန္ၿပီ၊ ငါကဝတ္တစ္ေကာင္ပါ!" မစၥတာေကာင္း၏ ဝဖိုင့္ေနေသာ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံလည္း ပါေသးသည္။
ေကာင္းရွီခ်င္းသည္ ဝဖိုင့္ကာ စားေသာက္ရသည္ကို သေဘာက်ေသာ္ျငား လူအမ်ားေရွ႕တြင္ ပိုေကာင္းမြန္ေသာ အျခမ္းကိုသာ ျပသခ်င္သည္။ သူ သိကၡာမက်ခ်င္ေပ။
ေက်ာင္းခ်ီ ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ကာ မရယ္မိရန္ အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေနရသည္။
"ဝုတ္!" လ်စ္လ်ဴရႈမခံခ်င္သည့္ က်န္းကြမ္က်ဳံးသည္ ႏွစ္ေယာက္သားစကားမ်ားကာ သူ႕ကိုလ်စ္လ်ဴရႈေနသည္ကိုျမင္၍ ပတ္ပတ္လည္တြင္ ေျပးလႊားလိုက္သည္။
"ဟာ့ golden retriever ေလးပဲ၊ ေကာတို႔မွာ အခုေခြးတစ္ေကာင္ရွိေနၿပီလား"
ေကာင္းရွီခ်င္းသည္ သူ႕ေျခေထာက္ေဘးမွ ေကာင္ေလးကို သတိထားမိသြားၿပီး ကစားရန္ ေခြးေလးကိုေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။
"ေကာင္ေလး၊ ဦးေလးကဘယ္သူလဲ"
"ဝုတ္(ဝမ္)၊ ဝုတ္(ဝမ္)၊ ဝုတ္(ဝမ္)!"
"အာ ဦးေလးဝမ္မဟုတ္ဘူး၊ ဦးေလးေကာင္းလို႔ေခၚတယ္"
ေကာင္းရွီခ်င္းက ၿပဳံးၿပီး ေခြးေလးႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ စကားေျပာေနသည္။
"..."
ေက်ာင္းခ်ီ မစၥတာေကာင္းအား အံ့ဩတႀကီး ၾကည့္မိလိုက္ပါေတာ့၏။
"မင္းတို႔ Q တကၠသိုလ္ကလူေတြအကုန္လုံး တစ္ပုံစံတည္း ေတြးၾကတာလား"
"ဘာကို" ေကာင္းရွီခ်င္း ေက်ာင္းခ်ီ ဘာကိုရည္ၫႊန္းေနလဲ နားမလည္ဘဲ ၿပဳံးကာေမာ့ၾကည့္ခ်ိန္ အေျပးအလႊားေရာက္လာသည့္ က်န္းခ်န္ေဖးကို ျမင္လိုက္ရသည္။
"ခ်န္ေဖး!"
ညီကိုေကာင္းႏွစ္ေယာက္ လက္သီးခ်င္းတိုက္လိုက္ၾကသည္။
"ဘယ္လိုလုပ္ မင္းဒီမွာေနမယ္ စဥ္းစားျဖစ္တာလဲ"
က်န္းခ်န္ေဖး သူ႕ေခြးသားေလးကို ခ်ီလိုက္သည္။
"ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦး"
"သူခုေလးတင္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာ ဟားဟားဟား"
ေကာင္းရွစ္ခ်င္းရယ္ကာ ေခြးေခါင္းေလးကို သပ္ေပးလိုက္သည္။
"ငါ ဒီေန႕ အိမ္မွာ ဘာဘီက်ဴးပါတီအတြက္ ဝန္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ႕လာဖို႔ ဖိတ္ထားတယ္၊ မင္းတို႔လည္း လာသင့္တယ္"
"ဂုဏ္ျပဳပြဲလား"
"ဟုတ္ပ"
ေက်ာင္းခ်ီ ဒါကိုသိသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ရက္အနည္းငယ္က ရွီးေဖးသည္ လုပ္ငန္းအသစ္ဖြင့္ရန္ ေကာင္းရွီခ်င္း၏ delivery ပလတ္ေဖာင္းအား အဆင့္ျမႇင့္တင္ခဲ့သည္။ ယခင္က သူတို႔ ငါးကီလိုမီတာအတြင္းသာ ခရီးေပါက္ခဲ့သည္။ ပို႔ေဆာင္သူေကာင္ေလးမ်ားသည္ အနီေရာင္ ယူနီေဖာင္းမ်ားဝတ္ဆင္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ကားမ်ား အသုံးျပဳၾကသည္။ အဆင့္ျမႇင့္တင္ၿပီးေနာက္ “ငွက္ျပာပို႔ေဆာင္ေရး” ထပ္ေပါင္းခဲ့၏။ ငါးကီလိုမီတာ ဧရိယာအျပင္ဘက္ အစားအေသာက္ပို႔ေဆာင္ေပးသူမ်ားက အျပာေရာင္ ယူနီေဖာင္းမ်ားဝတ္ၿပီး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ သို႔မဟုတ္ ကားမ်ား အသုံးျပဳနိုင္သည္။
"တကယ္ေတာ့ေလ ငါ ‘အင္ပါယာ အစားအေသာက္ပို႔ေဆာင္ေရး’ လည္း လုပ္ခ်င္ေသးတာ၊ ပို႔ေဆာင္မဲ့သူေတြက အဝါေရာင္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ၿပီး အစားအေသာက္ပို႔ေဆာင္ေပးဖို႔ ဟယ္လီေကာ္ပတာ သုံးမယ္ေလ၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဟန္မ်ားတဲ့ ေဖာက္သည္က မမ်ားဘူးျဖစ္ေနတယ္"
သူတို႔ ေဆြးေႏြးပဲက်င္းပခ်ိန္ ေကာင္းရွီခ်င္းသည္ သူ႕ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရေသာ အႀကံဉာဏ္အတြက္ ဝမ္းနည္းကာ က်န္းခ်န္ေဖး၏ ရက္ရက္စက္စက္ ရယ္ျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။
"ငါတို႔မင္းကို မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူး၊ မင္းတို႔ေပ်ာ္ၾကပါ"
က်န္းခ်န္ေဖးသည္ သူ႕ခ်စ္ဇနီးေလး ထြက္ေျပးမည္ကို တားဆီးရန္ ခါးကိုဖက္ထားကာ ေကာင္းရွီခ်င္းအား ဗိုလ္က်က်ပဳံစံျဖင့္ လက္ယမ္းျပလိုက္သည္။
"ေကာင္းၿပီေလ၊ ငါဆက္ေျပးလိုက္ဦးမယ္၊ ငါ့မွာ စိုင္သားရွိေသးတယ္၊ မင္းလိုခ်င္ရင္ ငါ့ကိုေျပာလိုက္၊ အစိမ္းေရာင္ယူနီေဖာင္းနဲ႕ riderေတြကို ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္"
ေကာင္းရွီခ်င္းက ေျပာရင္း ေျပးထြက္သြားသည္။
"ေတြ႕လား၊ ဒီေနရာက ငါ့လူေတြအျပည့္ပဲ၊ မင္းမလြတ္နိုင္ဘူး"
က်န္းခ်န္ေဖးသည္ သူ႕ခ်စ္ဇနီးေလးလက္ကို ကိုင္ထားေသာ္ျငား မ်က္ႏွာေပၚမွ အၿပဳံးသည္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္လာေခ်၏။
"ငါထြက္ေျပးေနတာမဟုတ္ပါဘူးဆို"
ေက်ာင္းခ်ီ ရွင္းျပရန္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့၏။
"မင္းခုေလးတင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အဲဝတုတ္က ငါ့အေပါင္းအသင္းပဲ၊ အဲတုန္းက ငါတို႔အတူတူ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတာေပါ့၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အစိမ္းအနီဂိုဏ္းကို စထူေထာင္ဖို႔ သူ႕လမ္းသူေလွ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့ ငါ့ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ ရွိေနတုန္းပဲ"
ဂန္းစတားေဘာ့စ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ အာရွ-ပစိဖိတ္ ေဒသအတြင္းရွိ ဂိုဏ္းအားလုံးသည္ သူ႕အမိန႔္မ်ား၏ လက္ေအာက္ခံမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
အစိမ္းအနီဂိုဏ္း...
"ခင္ဗ်ားက သူတို႔ကို နာမည္ေတာင္ေပးထားတယ္ေပါ့"
ေက်ာင္းခ်ီ ငိုရမလား ရယ္ရမလား မသိေတာ့ေပ။
"ငါေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး"
က်န္းခ်န္ေဖးသည္ ပလိန္းပင္ေပၚတြင္ လက္တင္ထားကာ သူ႕ခ်စ္ဇနီးေလးအား သစ္ပင္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ၾကား ညွပ္ထားလိုက္ၿပီး ေမးေစ့ကို အျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ညွစ္လိုက္သည္။
"အစိမ္းအနီဂိုဏ္းက လုပ္ငန္းေသးေလးဆိုေပမဲ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ၊ ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ေထာင့္ေနရာတိုင္းမွာ ေနၾကတာ၊ မင္း ထပ္ထြက္ေျပးရဲရင္ တစ္စကၠန႔္အတြင္း ဖမ္းခံရမွာပဲ၊ အဲအခ်ိန္က် ငါ ညင္သာမွာမဟုတ္ဘူး"
အဖြဲ႕ဝင္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။
ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ေထာင့္ေနရာတိုင္းမွာ ေနၾကတာ။
ေက်ာင္းခ်ီ : "... အင္းေပါ့၊ deliပို႔တဲ့လူေတြ ေသာင္းခ်ီရွိတာကိုး"