This will be a big blast.... :>
~
Arah's POV
Apat na araw na lang at board exam na ni Dave. Time just flies so fast.
Hindi ko na muna sya dinidistorbo ngayon dahil gusto kong makapag focus sya ng maayos sa exam nya at walang ibang iisipin.
"Girl oh, pinapaabot nung Ryan." Tawag sakin ni Jelly saka inabot ang isang invitation card.
"Sinong Ryan ba yan?" Tanong naman ni Dina saka sinilip ang card.
Nandito kami ngayon sa library at nagpapalipas oras.
"Ah, si Ryan Dela Rosa, kasamahan ko sa school newspaper. 4th year college student dito sa school natin." Sagot ko naman sa kanilang dalawa.
"Close ba kayo nito?" Kunot noong tanong ni Jelly. Ngumuso naman ako saka umiling.
"Not really. Sometimes we talk about our projects. But definitely not really that close." Sagot ko saka ibinalik ulit ang tingin sa librong binabasa.
"Birthday nya pala ngayon?"
"Yup."
"Well, take care girl. Mauna na ako sainyo I have lots of things to do pa kasi. Tsaka, uuwi ang parents ko ngayon. I have to be sa house bago sila dumating to prepare." Pagpapaalam ni Jelly.
"Sabay na ako sayo. Pupuntahan ko pa si Jake. Maiwan ka na namin Arah girl ha." Tumango naman ako sa kanilang dalawa.
"Ingat kayo." Wika ko.
"Yeah. You too. Text us." Kumaway lang ako sa mga ito hanggang sa maka labas na sila sa loob ng library.
Bumuntong hininga na lang ako saka inayos ang gamit na nasa mesa at kinuha ang invitation card.
My forehead creased. For the first time kasi nakipag kwentuhan si Ryan sakin na dati, whenever we bump into each other we just greeted 'hi' 'hello' and smiled at each other lang.
Sabagay, you'll never guessed what runs into a certain person's mind.
Isasara ko na sana ang librong binabasa ko ng maagaw ng atensyon ko ang isang quote sa dulo ng book cover where it says,
'When I'm in love, I believe everything. Happy endings, fairytales and even magic. But when I'm hurt, there's no one can explain the true meaning of pain.'
Yun ang mensaheng naka lagay sa librong binabasa ko.
This is very accurate. I wonder how painful it will be.
***
Kinagabihan ay umattend ako sa birthday party ni Ryan. Hindi ako nag paalam kay Dave kasi nga, gaya ng sinabi ko, I won't bother him dahil mag te-take na sya ng board exam. I just wanna give him some peace of mind.
Casual party lang ang theme ng birthday nya kaya 'di na ako nag ayos masyado. Konting blush on lang ang nilagay ko at lip balm.
7:30pm ng makarating ako sa bahay nya. Napakaraming tao at ang ingay dahil sa malalaking sound system.
May mangilan-ngilan din akong nakitang pamilyar na mga mukha.
I saw Ryan malapit sa buffet table and sakto namang nakita nya din ako kaya kumaway sya sakin. Lumapit ako sa kung nasaan sya and greeted him.
"Happy birthday Ryan." Sabay abot ng regalong binili ko. It's just a vintage shirt, dahil halata namang mahilig sya sa mga vintage. Starting from his clothes and other stuffs.
"Thank you. Nag abala ka pa. It's good to see you." Naka ngiti nyang sagot.
"Just wait me here nga pala. May aasikasuhin lang ako saglit." Excuse nya. Tumango naman ako.
"Sure. Don't mind me." Wika ko saka nya ako iniwan sandali. I indulge myself sa foods na nasa harapan ko hanggang sa makabalik ulit ito. Inasikaso nya ako at halos hindi na nya ako iwan. Ok pala syang kausap. Jolly at may sense of humor.
"Have a drink." Sabay abot nya ng isang wine glass.
"Oh, no thanks. 'Di kasi ako umiinom." Awkward na tanggi ko.
"Please, wag mo akong tanggihan. Birthday ko ngayon, remember."
"Hindi kasi talaga ako umiinom eh."
"Tikman mo na lang kahit konti. Hindi naman 'to nakakalasing eh. Ladies drink lang 'to. Malay mo, magustuhan mo ang lasa." Pamimilit nya.
Tumango na lang ako saka kinuha ang hawak nya. Tutal birthday nya naman. Let me just consider it.
***
My head is pounding very badly at mas dinagdagan pa ng sakit ng ulo ko ang malakas na kalabog ng pintuan.
Wait...
Where am I?
"Pare... pare, relax ka lang." Rinig kong wika ng isang pamilyar na boses.
"Oh my god!" Sigaw ng kung sino man dahilan para maidilat ko ang aking mga mata.
First thing that I saw is Dave's furious face.
"D-dave?" Napa balikwas ako ng bangon at nagtataka sa nangyayari. Nasa likod nya si Kate na para bang inaasahan na ang pangyayaring ito.
"Hayop ka!" Sigaw nya saka sinuntok ang lalaking katabi ko.
R-ryan?!
Napasigaw sa sakit si Ryan. Naka boxer shorts lang ito. Habang pinipigilan naman ni Kate ang boyfriend ko.
I looked at myself in horror. Naka bra at maiksing shorts na lang ako. Nalilito ako sa nangyayari.
"W-why am I here?" Nagtatakang tanong ko sa sarili at napatingin sa paligid saka sa suntukang nangyayari.
Paano nakarating si Dave dito? Bakit nandito si Kate? Bakit magkasama sila? What the heck is happening?
God help me! What's happening!
Hindi ako makabangon dahil sa ayos ko at nanatiling naka tapis ng kumot. I saw Dave glaring at me furiously.
Umiling iling naman ako.
"B-bae.. n-no.. it's not–"
"Nakakahiya ka! Kaya pala hindi kita matawagan dahil may nangyari na pala sainyo ng lalaking 'to! Alalang alala pa naman ako sayo Arah! Tapos makikita ko lang na nandito ka pala kasama ng gagong 'to!" Sigaw nya sabay turo kay Ryan na ngayon ay putok na ang labi at tahimik lang.
"N-no! Wala a-akong alam Dave! H-hindi ko a-alam kung bakit a-ako nandito!" Sigaw ko. Pumiyok pa ang boses ko dahil sa pagbabadya ng luha ko.
"Stop it Arah! Stop pretending! Ipaliwanag mo nga yang hitsura ninyong dalawa?! Akala ko pa naman iba ka Arah. Akala ko conservative ka. Yet you proved me wrong." He sounded so disappointed habang naka tingin sakin. Patuloy lang ako sa pag iling.
"No! D-dave listen!" But he didn't. Because the next thing he said, broke my heart.
"Let's break up. I'll forget that I met a girl like you. Tapos na tayo Arah."
And just like that, he left me there. Humiliated and confused.
Hindi nya ako pinakinggan. Iniwan nya lang akong tulala na kahit ako nalilito kung pano ako napunta sa ganitong sitwasyon.
All the words he said hit me hard. Sobrang sakit lang na hinusgahan nya akong hindi alam ang buong pangyayari.
I cried so hard saka binalingan si Ryan.
"What the fuck is this Ryan?! What's this?!" Galit kong sigaw sa kanya na basag ang mukha. Hindi nya ako inimikan. Halatang gulat din sya sa nangyari.
"Mag bihis ka muna at magpapaliwanag ako." Matapos non ay lumabas na ito ng kwarto. Kahit na nalilito ay sinubukan kong igalaw ang nanginginig kong katawan. Umiiyak akong nag bihis saka kinuha ang dala kong bag at hinagilap sya.
Mabilis kong inayos ang sarili kahit nanginginig ang mga kamay. Pagkatapos ay kinompronta ko sya. He told me everything that happened.
"It was just a set up Arah, nakagagawan lahat ni Kate. I'm so sorry." Wika nya. Sinampal ko sya ng sobrang lakas saka dinuro.
"Why me Ryan? Ano bang ginawa kong masama sayo? Akala ko mabuti kang tao. I even thought we're friends! Ang tanga ko! How could you...." Hagulgol ko saka napa upo sa malamig na semento.
Wala na. Sira na ang lahat ng meron kami ni Dave. Wala na ang taong mahal ko.
"Arah, I was trapped, ok? Pag 'di ako pumayag, gagawin ni Kate ang lahat para magkahiwalay kami ng girlfriend ko!" Depensa naman nya na ikinainit ng ulo ko.
"I don't care Ryan! I fucking don't care! That's not my problem! Bakit ako idinamay nyo sa kalokohan nyo ni Kate?! Ano bang kasalanan ko sainyo, ha?! You lied to your girlfriend so you face the consequences. At sa tingin mo, makikinig pa sakin si Dave? Ha?!" Sigaw ako ng sigaw dahil sa sakit na nararamdaman ko.
This might be what the quote's trying to say. There's no one can explain the true meaning of pain unless you experience it yourself.
And right now. I do.
"I'm so sorry Arah. I'm sorry."
"At anong magagawa ng sorry mo Ryan?! Maibabalik ba nito ang taong mahal ko?! Remember this Ryan, I will put you and Kate in jail! I will sue the two of you!" Pagkatapos non ay agad ko syang tinalikuran at umalis.
I tried calling Dave yet ring lang ng ring ang phone nya hanggang sa pinatay nya ang kanyang phone.
Napahagulhol na lang ako.
Ang sakit lang sobra. Ang sakit. Ang unfair naman ni Dave. Why won't he let me explain and believe me?
Ang unfair nya, sobra.
I wish this is just a nightmare.
Na sana paggising ko bukas, masamang panaginip lang ang lahat.