ភាគទី ២
ព្រឹកឡេីងថ្ងៃថ្មៃពន្លឺព្រះអាទិត្យបានជះតាមបង្អួចមករក
រាងកាយស្រឡូន កំពុងតែគេងលង់លក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់
តែក៏ត្រូវសំឡេងមករំខានដំណេក។ នរណាអីក៏ហ៊ានម៉្លេះហ៊ានមកដាស់នាយតូចបែបនេះ
«ក្រោក! ក្រោក ! ក្មេងទ្រម៉ក់ល្មមក្រោកបានហេីយ»
ដៃក្រាស់ទៅទាញភួយចេញពីខ្លួនរាងតូចឃេីញរាងកាយស្រឡូនចង្កេះមួយក្ដាប់យ៉ាងពេញភ្នែក។
«ម៉ោង១០ហេីយក្មេងកម្ជិល»ជុងហ្គុកប្រញាប់ទាញ
អារម្មណ៍របស់ខ្លួនមកវិញ ហេីយបន្តស្រែកដាក់ថេយ៍
«អ្នកណា?ព្រហេីនម៉្លេះហ៊ានមកដាស់យេីង»ថេយ៍យ៉ុងដោយការធុញទ្រាន់ពេកក៏ប្រឹងបេីភ្នែកសន្សឹមៗសម្លឹងមេីលមនុស្សថ្លេីមធំ
ពាសមេឃដែលហ៊ានរំខានដំណេករបស់ខ្លួន
«ជុង....ហ្គុក ហេ..ហេតុអ្វីក៏ឯងឡេីងមកបាន? អ្ហាយ! ! »ថេយ៍
យ៉ុងកាលបេីភ្នែកហេីយឃេីញជុងហ្គុកឈរឱបដៃម្លឹងមេីលមករាងកាយខ្លួនបែបនេះក៏ស្រែកតែម្ដង(ថេយ៍យ៉ុងចូលចិត្ដ
ស្លៀកខោខ្លីនិងអាវសស្ដេីង)
«ឯងម៉េចក៏ទាក់ទាញម៉្លេះ យ៉ាងម៉េចចង់ឲ្យដៃយេីងមែនទេ? »
ជុងហ្គុកលេីកចិញ្ចេីមសួរទៅរាងតូច
«អាតា ឆ្កួតឆាប់ចេញពីបន្ទប់យេីងភ្លាម! ! »ថេយ៍យ៉ុង
ក៏ប្រញ៉ាប់ស្រវ៉េស្រវ៉ាទាញយកភួយមកដណ្ដប់លេីខ្លួន
និងយកខ្នោយគប់រាងក្រាស់ ។
«ហីយ៉ា យេីងគ្រាន់តែមកដាស់ឯងតេីម៉េចក៏កាចដាក់យេីងយ៉ាងនេះ»ជុងហ្គុកធ្វេីទឹកមុខរកកលចង់យំ រួចឱនមុខទៅជិតមុខថេយ៍យ៉ុង
«ចេញទៅ! យេីងចង់ងូតទឹក»ថេយ៍យ៉ុងបានច្រាន
ជុងហ្គុកចេញរួចងេីបដេីរទៅបន្ទប់ទឹកទៅ។
«មេីលចុះ គូទឡេីងខ្ទេីតចង់តែទះឲ្យហេីមទេ..»ជុងហ្គុកតាមសម្លឹងពេលថេយ៍យ៉ុងងេីបដេីរនោះលួចលេបទឹក
មាត់ក្អឹកៗ(បុិនឹងរោគចិត្ត)និងក្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងចរឹកក្មេងរបស់រាងតូច
។ ថេហ្យុងគ្រាន់តែចូលទៅដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹកេក៏គិត ថាជុងហ្គុកជានរណាដូចជាប្រហែលៗ រាងតូចខំគិតបំផុតក៏នឹកឃេីញ ថានាយគឺជាKookieរបស់ខ្លួន គេទាំងពីរធ្លាប់ស្គាល់គ្នាហេីយស្និតគ្នាកាលពីកុមារភាព តែឥឡូវថេយ៍យ៉ុងមិនចូលចិត្តជុងហ្គុកឡេីយព្រោះមានហេតុផលយល់ច្រឡំខ្លះ។
....
«មេីលចុះ ប៉ាវាមេីលទម្រាំតែចុះមកបាន»Mrs Kimបន្ទាប់ពីឃេីញកូនប្រុសតែមួយដេីរសំដៅមកតុ
បាយហេីយក៏រអ៊ូដាក់Mr kim
«កូនវាតែប៉ុណ្ណឹងហេីយ ហេតុអ្វីអូនទេីបតែមករអ៊ូថ្ងៃនេះ? »Mr.Kim សួរទៅទៅប្រពន្ធ
«គឺរាល់ថ្ងៃគ្នានភ្ញៀវ អូនមិនដឹងយកមុខទៅទុកទីកន្លែង
ណាទេ! »Mrs.kimកាន់តែរអ៊ូសម្លក់ទៅថេយ៍យ៉ុង។
តែសួរថាថេយ៍យ៉ុងខ្វល់អត់? គឺថាអត់ទេព្រោះថានាយ
មិនសូវស្ដាប់សម្ដីម្ដាយប៉ុន្មានទេ។ តែមិនមែនថាមិនស្រឡាញ់
ដែល ថេយ៍ស្រឡាញើម៉ាកើគេខ្លាំងណាស់គ្រាន់តែថា
ចូលចិត្តផ្គើន
«ម៉ាក់ អ្នកណាឲ្យគេឡេីងទៅបន្ទប់ខ្ញុំ? »បង្វែររឿងនិយាយថេយ៍យ៉ុងក៏សួរទៅកាន់ម្ដាយទាំងមិនភ្លេចងាកមកសម្លក់ជុងហ្គុក
(ជុងហ្គុកក៏អង្គុយនៅតុបាយនេះដែល)
«គឺកូនគេងទ្រម៉ក់ពេកទេីបម៉ាក់ឲ្យគេទៅដាស់ លេីកក្រោយនិយាយសម្ដីឲ្យពីរោះផង ព្រោះគេអាយុបងជាងឯង»Mrs.Kim
«ឆឺស...»ថេយ៍យ៉ុងមិននិយាយអ្វីច្រេីនទេក៏ចាប់ម្ហូបមកញ៊ាំធ្វេីមិនដឹង
«និយាយចឹងជុងក្មួយមកនៅទីនេះពេលណា? អ៊ុំនឹងអាលរៀបចំបន្ទប់ឲ្យហេីយ»Mr.Kim
«គឺខ្ញុំ/ខឹកខឹក..»ស្រប់នឹងសម្ដីជុងហ្គុកកំពុងតែនិយាយ
ធ្វេីឲ្យថេយ៍យ៉ុងឆ្លក់បាយភ្លាមៗ
«ហេតុអ្វីក៏មកនៅទីនេះ?លោកប៉ាគេជាអ្នកណា? »
ថេយ៍យ៉ុងក៏សួរយកៗ
«អ្នកណាបង្រៀនឲ្យឯងកាត់សម្ដីពេលមនុស្សចាស់កំពុងនិយាយគ្នា?» Mrs.Kimស្រែកគំហកថាឲ្យកូនភ្លាម
«ខ្ញុំឆ្អែតហេីយ»ថារួចថេយ៍យ៉ុងក៏ក្រោកទាញសោរឡានចេញទៅក្រៅបាត់។ នេះហេីយរាងតូចមិនសូវត្រូវសម្ដីនឹងអ្នកផ្ទះទេ ហេីយនាយមានតែចេញទៅដេីរលេងជាមួយមិត្តភក្កិព្រលឹមបាត់ព្រលប់ចូល។និយាយពីចរឹកមហាសែនយ៉ាប់
«បែបនឹងហេីយទេីបពូចង់ឲ្យឯងជួយ បេីចរឹកយ៉ាប់
យ៉ាងនឹងតែបេីក្មួយដូរចិត្តក៏មិនថាអីដែល»លោកKim
រាងធ្លាក់ទឹកមុខបន្ទិច តែក៏មិនភ្លេចញញឹមស្រាលៗទៅ
កាន់ជុងហ្គុកដែរ។
«មិនអីទេលោកពូខ្ញុំនឹងជួយពត់ចរឹកគេ តាមអ្វីដែលខ្ញុំអាធ្វេីបាន»
មិនឲ្យអ្នកជាពូអស់សង្ឃឹមនាយក៏យល់ព្រមឥតស្ទាក់ស្ទេីរ
[ (ប៉ាជុងហ្គុកនិងលោកKimជាបងប្អូនរួមសម្បថ)( ខ្លេីរ)]π_π
_____________________
«ធុញៗៗ»បន្ទាប់ពីចេញពីផ្ទះថេយ៍យ៉ុងក៏ចេញមករក
ជីមីន រាងតូចមិនមានមិត្តទេ។ ព្រោះចរឹកគេមិនសូវត្រូវនឹងអ្នកណា
គេមានតែជីមីនប៉ុណ្ណោះដែលអាចរាប់ជាគ្នាបាន។
«វាស្អីទៀតហេីយ ឯងឈ្លោះគ្នាជាមួយម៉ាក់ឯងទៀត
ហេីយមែនទេ»ជីមីនសួរព្រោះគេដឹងពីមិត្តខ្លួនច្បាស់
«មិនបានឈ្លោះទេគ្រាន់តែធុញធប់»ថេយ៍យ៉ុងឆ្លេីយ
ហេីយលេីកភ្លៅមាន់មកញ៊ាំ
«ចរឹកមិនកែទេឯងស្មានតែយេីងមិនដឹងចរឹកឯងហេ៎ស
ទាស់សម្ដីរឿងអី? »ជីមីនពេបមាត់ដាក់ថេយ៍យ៉ុង
«គឺគ្មានទាស់អីទេ តែជុងហ្គុកគេទៅនៅផ្ទះយេីងទេីប
មិនចង់ជួបមុខគេ តែប៉ុណ្ណឹង...»ថេយ៍យ៉ុងញ៉ាក់ស្មារ
បន្ទិចនិងក្រោកដេីរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់
«ជុងហ្គុក? ហេតុអ្វីបានជាទៅនៅផ្ទះឯង? »ជីមីន ស្រែកសួរអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកទាំងសម្លេងភ្ញាក់ផ្អេីល
«យេីងមិនបានសួរទេ »ថេយ៍យ៉ុងស្រប់សំដីនាយក៏បេីកទ្វារចេញមកពីបន្ទប់ទឹក(ចូលទៅលាងដៃ)
«ឯងអៀនគេមែនទេ? »ជីមីន
ផាច់🍃
«អាឆ្កួត យេីង..យេីងធម្មតាទេ.មិនបានអៀននោះទេ»
ថេយ៍យ៉ុងគ្រាន់តែឮសំណួរនេះភ្លាមក៏ទះក្បាលជីមីន
មួយដៃ ហេីយឆ្លេីយរាងរដិករដុបបន្ទិច។
«អេី ឲ្យតែប្រាកដចឹងស្អែកយេីងអង្គុយកន្លែងយេីងវិញ»
ជីមីនញ៉ាក់ចិញ្ចេីមទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុង
«អត់!មេីលមាត់យេីង..ជុងហ្គុក-ត្រូវតែ-អង្គុយជា-មួយយេីង-»ថេយ៍យ៉ុងយកដៃចង្អុលមាត់ខ្លួនឯងហេីយនាយនិយាយមួយៗក្រែងមិត្តស្ដាប់មិនទាន់🌳
តុក តុក តុក
កំពុងតែប្រកែកគ្នានិងប្រលែងគ្នានោះស្រាប់តែមានអ្នកគោះទ្វារបន្ទប់ ។ ជីមីនក៏ដេញថេយ៍យ៉ុងឲ្យទៅបេីក
ទ្វារតែមុបនឹងទៅថេយ៍យ៉ុងនៅឆ្លៀតធាក់ជីមីនមួយជេីងទៀត។
«ក្រាក» សម្លេងបេីកទ្វារបានបេីកដោយស្នាដៃរាងតូច។
«ជុងហ្គុក...»ថេយ៍យ៉ុងបន្លឺឈ្មោះនាយតិចៗ ទាំងបេីកភ្នែកធំៗ
«អេី គឺយេីង»រាងក្រាស់មិនឈរចាំយូរក៏ដេីរចូលក្នុង
បន្ទប់ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតិ។ហើយថេយ៍ក៏ដើរតាមពីក្រោយ
ទាំងគ្មានមាត់មួយមាត់។មិនយល់ចិត្តរាងតូចកំពុងតែគិតស្អី
ទេពេលខ្លះក៏ចង់ជួបគេចង់នៅក្បែរគេ តែពេលខ្លះក៏ជ្រេញ
មុខគេ???អត់យល់
«មកមានការអ្វីមែន?ហើយម៉េចបានជាដឹងថាយើងនៅនឹង?មែន
ស្គាល់ផ្ទះជីមីនបានយ៉ាម៉េច?» ជុងហ្គុកចាប់អង្គុយមិនទាន់ក្ដៅគូទ
ផងថេយ៍គិតតែពីសួរៗឆ្ងល់នោះឆ្ងល់!!
«ជីមីនអ្នកប្រាប់»ជុងហ្គុកក៏ចង្អុលទៅជីមីន ហើយងាកមិនញញឹម
ខ្ជឹបដាក់ថេយ័យ៉ុងវិញ។
*មិនដឹងជាស្អីទេហេតុអ្វីគួឲ្យស្រឡាញ់ម៉្លេះពេលញញឹមបែបនេះ
ធ្លុះធ្លាយបេះដូងអញអស់ហើយ * ថេយ៍យ៉ុងសម្លឹងភ្លឹកគិតក្នុង
ចិត្តម្នាក់ឯងតើពេលនេះគេកើតស្អីទៀតហើយម៉េចក៏ថ្ពាល់ឡើង
ក្រហមចឹង??ឲ្យតែពេលជុងហ្គុកញញឹមម្ដងៗបេះដូងរបស់គេមិនដែលស្ងៀមសោះ
«អាថេយ៍/អាថេយ៍/ថេយ៍» ជុងហ្គុក និង ជីមីនហៅរាងតូចពីរ
បីដងតែហាក់គ្មានប្រតិកម្មអីបន្ទិចនៅតែភ្លឹកញញឹមដដែល៕
*ផាច់ *
ជីមីនក៏ទះរាងតូចមួយដៃចំថ្ពាល់ លើកនេះហើយរាងតូចក៏ភ្ញាក់ពីក្ដី
ស្រម៉ៃ ។ 💭💔
«អាឆ្កួត ហេតុអីក៏ទះយើង» ថេយ៍យកដៃអង្អែលថ្ពាល់ខ្លួនឯង
ថ្មមៗព្រោះវាគឺឈឺខ្លាំងណាស់😞
*ផាច់*
ជុងហ្គុកក៏វៃដើមដៃជីមីនខ្លាំងគួរសម រួចហើយ
ងើបទៅលួងលោមថេយ៍ មិនដឹងយ៉ាងម៉េចទេរាងតូចស្រាប់តែ
ពេបមាត់ចង់យំ។រាងក្រាស់ក៏ដាក់ឲគេអង្គុយលើសាឡុង។
បានឱកាសថេយ៍ឆ្លៀតលៀនអណ្ដាតដាក់មិត្តខ្លួនក្នុងន័យឌឺ
ធ្វើឲ្យជីមីនក្រឺតចង់តែស្ទុះទៅក្របាច់កទេ។ចេះសម្ដែងបានល្អ
ណាស់កាថេយ៍ រំអួយដាក់ប្រុសរាល់ដងឯងធាក់បត់កវាមិនដែលត្អូញផង 😑
«បេីយេីងឃេីញឯងវាយ ថេយ៍ យេីងនឹងសម្លាប់ឯងមិនខាន»
ជុងហ្គុកសម្លក់ទៅកាន់ជីមីនតែក្នុងន័យញ៉ោះគ្នាលេងទេ
«កាន់ជេីងគ្នាសម្បេីមណាស់ណ៎»ជីមីនហាក់ជ្រេញនឹងចរឹក
គេទាំងពីខ្លាំងណាស់ជាពិសេសនោះគឺជុងហ្គុកនឹងឯង មកធ្វេីជាហួងហែង។
សូមរងចាំភាគបន្ត
Sheila^~^