- O czym rozmawiałeś z Shido? Powiedziałeś mu? - zapytał podejrzliwie, przyciskając mocniej nóż na mojej szyi
- Nie - mówię, patrząc na niego zimno
Szczerze znudziło mi się już po ostatnim incydencie granie płochliwego... mam dość tego
- Więc o czym z nim rozmawiałeś?! Mów! - warknął i rozciął mi nieco skórę przez co syknąłem, czując po chwili jak po mojej szyi spłynęło nieco ciepłej krwi
- O niczym ważnym! - krzyknąłem i starałem się mu jakoś wyrwać
- Więc mów o czym! Skąd mam wiedzieć czy mówisz prawdę czy może mnie sprzedałeś! - ponownie warknął i przygniótł mnie bardziej do budynku na co cicho zaskomlałem z bólu
- Nie sprzedałem! Skłamałem, że moja jota ma dziwne dni - mówię i patrzę mu w te jego dwukolorowe ślepia
- A teraz podaj mi powód, dla którego mam ci wierzyć - nie odpuszcza, dalej trzymając nóż przy mojej szyi
- Może dlatego bo żyjesz? Shido by Cię chyba zabił za to co zrobiłeś - prycham dalej patrząc w jego oczy z nienawiścią
On dalej trzyma nóz w tym samym ułożeniu, jednak głowę zbliża do mojej i nachyla mi się nad uchem
- I to nie był jedyny raz Akuś. Szykuj się mój drogi na powtórkę - szepcze, po czym odchodzi z nieco psychopatycznym uśmiechem, obracając sobie swój nóż w dłoni
Gdy zniknął mi z wzroku osunąłem się po ścianie budynku i zatopiłem głowę w ręce. Nie chcę dawać upust tym negatywnym emocją, jednak czasem już nie mogę znieść tego wszystkiego. Szczególnie towarzystwa Kaita. Mimo, że w jego obecności staram się nie wybuchać, to po jego odejściu nie daje rady... załamuje się jakby miało mi to cokolwiek dać.
W końcu po kilku minutach wstaje już nieco otrząśnięty i kieruje się do domku gdzie najprawdopodobniej są teraz chłopaki
- O proszę kto wrócił - odzywa się na starcie Jaxon patrząc na mnie
- Święty Mikołaj - odpowiadam z głupim uśmiechem i siadam obok nich - Gdzie Cameron? - pytam, gdy nie zauważam alfy
- Z Charliem siedzi i pewnie się liżą - odpowiedział Mika i wystawił język z jakby taką odrazą czy coś lecz w formie żartu
- Kto to Charlie? - pytam, patrząc na nich
- Charles. Kiedyś, gdy jeszcze nie ogarniałem jak kto się nazywa, wrzeszczałem na niego ,,Charlie" z drugiego końca placu i Cam uświadomił mnie wtedy, że on ma na imię Charles no i przez ten incydent czasem mówimy na niego Charlie - ripostuje Jack i się szczerzy jak głupi
- Mhm - mruknąłem i położyłem się wygodnie na kanapie
- A ty gdzieś był - zainteresował się Jaxon
- Tu i tam - szczerze się do niego głupio
- Z Shido żeś znowu siedział. Prawda? - pyta i patrzy na mnie podejrzanie
- Nawet jeśli to co? - również spoglądam na Jaxona podejrzliwym wzrokiem
- Jakoś często z nim siedzisz ostatnio. Podejrzane to - mówi i pociera dłonią po brodzie
- Wiesz nie chodzę na treningi. Zamiast tego Shido zaproponował mi teorie z tego co na nich aktualnie macie - wymyślam na szybko jakąś wymówkę i się głupio uśmiecham
- No dobra... niech ci będzie - mówi dziwnie i dalej patrzy na mnie podejrzliwie
- Idę się umyć - komunikuje, po czym wstaje i idę zrobić to o czym mówiłem
Kolejnego dnia leżę głową w dół na kanapie i czekam na zbawienie od nudy. Po tym jak Shido zakończy trening mam spotkać się z nim. Gdy myślę o tym, że znowu będę blisko niego nie mogę powstrzymać skromnego uśmiechu na mej twarzy
Kiedy ja doszedłem do takiego etapu relacji z tym człowiekiem?
Pokręciłem głową na boki i spojrzałem na zegar. Westchnąłem ciężko, gdy okazało się, że do spotkania z nim zostały jeszcze 3 godziny. Wstałem z kanapy i wyszedłem z domku uprzednio zamykając drzwi na klucz. Rozglądałem się po pustym przez treningi terenie, po czym ruszyłem w stronę wyjścia, by udać się do lasu w miejsce tamy. Ładnie tam jest, a ja wręcz uwielbiam takie miejsca
Gdy już dotarłem gdzie miałem dotrzeć siadam sobie na trawce i opieram o pień, zamykam oczy i relaksuje się tym cudownym leśnym chaosem
- Witam Aki!
Rozległ się nagle krzyk pewnego dzbana przez, który, aż zlęknięty położyłem rękę na sercu, a na niego patrzyłem jak na ducha
- Kurwa, czy Ty się nauczysz nie sprowadzać ludzi na zawał serca?! - wydarłem się na niego patrząc dalej nieco wystraszony
- Nah. Śmieszy mnie wasza reakcja - mówi i się głupio do mnie szczerzy
- No śmiesznie będzie jak Ci ktoś kiedyś serio padnie na zawał - wywracam oczami i ponownie wygodnie opieram się o pień drzewa
- A ty czemu nie na treningu? - pyta podejrzliwie na mnie patrząc
- Mam troszkę siniaków na ciele i zabroniono mi ćwiczyć - tłumaczę - A co z tobą hymmm?
- Nie chciało mi się to powiedziałem, że słabo się czuje i tak o to mam dzień wolnego - mówi zadowolony z siebie - Ale chwila z powodu lekkich siniaków nie ćwiczysz? - ponownie zadaje mi pytanie, podejrzanie na mnie patrząc
- Jak widzisz - odpowiadam
- Czyżby to przez to, że Kaito Cię pchnął na ten mur? - pyta, jednak tym razem nie udzielam mu odpowiedzi, a zaczynam nadgryzać wargę - Czyli tak... - mruknął i się obrócił bokiem do mnie - Jeszcze mi powiedz, że tym chłopakiem, który stracił przytomności podczas treningu jesteś Ty - powiedział, a ja ponownie się nie odezwałem przez co ten na mnie spojrzał dziwnie - To nie byłeś Ty prawda? - popatrzyłem tylko na niego, ale dalej się nie odezwałem - Kaito zrobił Ci coś jeszcze mam racje?
- Nic mi nie zrobił! - zaprotestowałem niemal od razu co jest błędem
- Co ci zrobił? - pyta nieco oschle i do mnie podchodzi
- Mówię Ci, że nic!
- Nie okłamiesz mnie kocie. Zbyt dobrze Cię znam, a Ty o tym wiesz wręcz za dobrze - mówi i stoi przede mną z założonymi na klatę rękoma - Powiedz prawdę Aki
- Mówię Ci, że nic mi nie zrobił!
- Dobra. Skoro ty nie chcesz mi powiedzieć sam się tego dowiem od niego - powiedział, po czym ruszył się z miejsca
- Nie! Martin nie rób tego! - krzyczę i chwytam jego rękę powodując tym, że alfa się zatrzymuje i ponownie kieruje swój wzrok na mnie
- Więc powiedz mi ty - mówi rozkazująco i patrzy na mnie z góry
Spuściłem głowę w dół i zacząłem lekko nadgryzać wargę w zamyśleniu
- Po prostu mnie pobił i tyle - odzywam się w końcu bardzo cicho
- Pokaż mi - rozkazuje i tym razem on chwyta mnie za rękę - Siłą zobaczę jeśli sam mi nie pokażesz - mówi i podnosi mój podbródek przez co spoglądam teraz w jego twarz
Wzdycham ciężko i po chwili podnoszę podkoszulek do góry, ukazującym tym różne siniaki na moim ciele
- Mój Boże... - słyszę tylko cichy szok Martina, po czym dłonią ostrożnie przejeżdża po jednym z siniaków - Zajebie skurwiela - odzywa się srogo i nagle się odwrócił, zaczynając kierować się w stronę obozu
- Martin! Nie rób nic! Proszę! - krzyczę, jednak on to ignoruje i dalej idzie
Podbiegam do niego i ponownie chwytam go za rękę, jednak tym razem szybko ją uwalnia nie zatrzymując się
- Nie zatrzymuj mnie. Jemu należy się nauczka
- Hunter już o tym wie! Zajmie się nim po powrocie! - staram się tłumaczyć, ale ten ma to gdzieś
W końcu oboje dochodzimy do obozu. Martin pierwsze co robi to odnajduje Kaita, do którego podchodzi i pchnął go tak jakby chciał się z nim bić
- Powiesz mi kurwa co Ty odpierdalasz?! - wrzeszczy Martin ignorując głos innych, którzy mają pretensje co do tego zamieszania
- Ale o czym ty mówisz? - pyta Kaito, po czym dostaje z pięści po twarzy i w dokładnie tym samym momencie inni cichną patrząc na ten teatrzyk, jednak ja tylko podbiegam do Martina i ponownie chwytam go za rękę
- Martin zostaw go! Proszę! - mówię nieco zdenerwowany przez strach
Ten jednak tylko prycha. Odtrąca mnie na bok i chwyta Kaita za bluzkę
- Ty wiesz kurwa o co mi chodzi! Więc nie graj idioty! - wrzeszczy chyba na całe gardło
- Hej, hej pogadajmy spokojnie jak kumpel z kumplem, a nie - mówi spokojnie Kaito z rękami uniesionymi na wysokości głowy
- Czemu z Akim tak nie możesz co?! - ponownie wrzeszczy, a Kaito swój morderczy oraz bezuczuciowy wzrok przenosi na mnie przez co zamieram w bez ruchu
- Shidowi powiedzieć nie mogłeś to żeś jemu powiedział? - prychnął, a ja obsrany nie mogłem nawet się odezwać, by zaprzeczyć temu co mówi
Martin ponownie go jebną z pięści. Zauważyłem jak Kaito szybkim ruchem wyciąga z kieszeni swój nożyk. Wiem, że regeneracja Martina nie jest, aż tak szybka. Szybkość regeneracji alf jak i innych gatunków zależy od wielu czynników. Dlatego jedne alfy regenerują się z ogromnych ran nawet w ciągu godziny, a inne mogą nawet koło jednego dnia
Widzę jak Kaito chce się zamachnąć. Nie myśląc za wiele o konsekwencjach, szybko ruszyłem do tamtej dwójki i odepchnąłem Martina na bok jednocześnie ratując go przed zadźganiem