"Boss, She's dead.. Kailangan pa ba nating dalhin to sir?" Sabi ng lalakeng naka white suit.
" Hindi mag tatagal, boss, mangangamoy na ang bangkay na to. " Sabi naman ng ikalawang lalake.
Lumingon ang isang payat at may malaking mga mata na lalake. Mataas ito at may makapal na bigote. His eyeglasses are square that looks too big for his thin face.
"Itapon niyo na 'yan diyan sa ilog." Simpleng sagot ng matandang lalake.
Tumango lamang ang dalawang lalake.
Pero bago pa nila tuluyang itapon ang babaeng dala nila, pinigilan sila ng doktor.
" Teka lang! May plano pa ako para sa babaeng iyan!" Sambit niya. Bakas sa kanyang mukha na may masama siyang binabalak. Hindi natuloy ang pagtapon ng bangkay.
" Nga pala, boss, sigurado ho ba kayong dito makikita ang White Fey ?" -lalake 1
"Hindi ako nagkakamali. Sa ngayon, hindi natin ito nakikita dahil makapal ang fog. Kaya ko nga kayo inuutusan mag hanap. Daldal pa kayo ng daldal." -doktor
** (Take note)
The name of the flower is a name created by the author. But the term Fey has its real meaning in the dictionary.
Fey - Doomed or destined to die, especially as indicated as unusual behavior.
---------------------
Biglang nagising si Bron.
'Si Hannah!' Napaisip siya.
Hapon na at hindi niya namalayang nakatulog pala siya ilang oras. Bumilis ang kabog ng puso niya sa kaba at pag aalala.
Agad niyang nilingon ang kapatid..
"Amelia?? Okay ka lang ba???"Nag aalalang tanong ni Bron sa kapatid na nakapikit pa ang mga mata.
Ngayon, Bron has finally came back to his senses. Hindi tulad kanina na matamlay dahil sa sobrang pagod.
" K-kuya... Si ate Hannah? Hindi pa ba nakakabalik? Nag aalala ka ba kuya?" Mahina ang boses ni Amelia habang nakapikit parin ang mga mata.
" Shh.. Magpahinga ka lang muna. Hindi kita iiwan dito. " Sambit ni Bron.
Minulat ni Amelia ang kanyang mga mata at tinignan ang kanyang kuya sa mga mata.
"Kuya, kaya ko naman ang sarili ko ah. May mga baril naman ako dito oh. Tska kayang kaya ko na iyang mga zombie na iyan. Ako pa!" Sabay pinipilit na ngiti na sambit ni Amelia.
Tinignan ng mabuti ni Bron si Amelia. Ayaw niya itong iwan nalang ng basta-basta lalo nat may sakit pa ito. Hindi maari. Ngunit hindi talaga siya mapakali sa kaiisip kung na pano na si Hannah.
" Makaka tayo ka ba, Amelia? Kaya mo ba? Tara. Tayong dalawa ang pumunta sa kanya. " -Bron
" No kuya. Huwag mo na akong isama. You know I'll just slow you down. Tsaka kuya alam ko'ng pagod ka na ring kargahin ako noh.. Kaya it's okay. Dito lang ako. Nais ko pang mapahiga eh. " Pahayag ni Amelia. Tinignan niya ang nga baril sa tabi niya and held a revolver on her chest then a sweet smile for his brother.
" Pero, Amelia.. Responsibilidad kita. Hindi makatarungang iwanan ka dito magisa. "-Bron
" Kuyaaaa... Stop. I'll protect myself. Basta siguraduhin mong sa pagbalik mo, kasama mo na si ate.. " Nagsimula nanamang maluha
Bron sighed " Please do protect yourself out here, okay? Babalik agad kami. I just have to make sure Hannah is alright. Pag balik ko, I'll have ate Hannah, tas tubig." he patted his sister's head and gave her a forehead kiss.
Ngumiti lang pabalik si Amelia. She waved as her brother started walking.
----------------
Minulat ni Hannnah ang kanyang mga mata.
'Huh? Nasaan ako?'
Pilit bumabangon si Hannah kahit masakit ang katawahan. Gaano na kaya siya katagal walang malay.. Napatingin siya sa ibabaw. The cliff was not that long for sure kasi wala naman siyang injury sa katawan.
As she tries to feel kung meron ba siyang injury, may naririnig siya. Bumilis ang tibok ng kanyang puso at tila nanumbalik lahat ng kanyang enerhiya.
'River flowing???' Tanong niya sa isipan.
Nag madaling bumangon si Hannah para makita kung saan ang ilog na ito. She took a few steps away kung san siya nahulog. Dumaan siya ng kaunting mga damohan bago niya nakita ang ilog.
Hindi siya makapaniwala sa nakita niya. Malinaw ang tubig na parang salamin. Hindi malalim at may mga maliit na isda pa.
Agad siyang lumuhod sa harap ng ilog, uminom ng tubig at nag hilamos.
'Hindi ako maka paniwala! Siguradong masisiyahan sina Brob at Amelia dito!' Sabi niya sa sarili habang umiigib ng tubig na nilagay niya sa boteng dala.
Ilang sigundo pa bago niya na alala ang pakay niya. ' Ang bulaklak!'
Napalingon lingon si Hannah sa paligid upang hanapin ang bulaklak na ito. She doesn't exactly know what it looks like. Pero sa tingin niya malalaman niya kapag makikita na niya ito.
Nag simula na ulit siyang mag lakad, following the river, dahan-dahang tinitignan ang mga gilid.
Ilang minuto na siguro siyang palakad lakad, naka pokus pa rin sa ilog at sa mga tagiliran. Pero wala pa rin siyang napapansing bulaklak.
Napahinto bigla si Hannah ng may napansin siyang tao sa unahan. Ito ay naka luhod at parang may binubunot mula sa lupa sa gilid ng ilog. Ito na siguro ang bulaklak, inisip niya.
Lumapit pa siya nga konte bago siya huminto at nagmasid muna. Ang taong ito ay lalake. Matanda na ito gawa ng maputing buhok. Sa hindi kalayuan, may dalawang lalakeng naka tayo.
'Teka??! May hawak silang babae?! She looks dead.' kinabahan si Hannah. Napa atras siya ng konte. That woman's body is lifeless. Napatakip siya ng bibig.
Aatras na sana siya nang marinig niya ang mga lalakeng nag uusap.
"Iyan na po ba ang white fey?" -lalake 1
"Oo eto na ang the last flower. Ang ka hulihulihang bulaklak, ang lunas sa virus na ginawa ko." Sambit ng scientist.
Nanlaki ang mga mata ni Hannah at tinignan niya ng maigi ang bulaklak. Hindi niya masyadong nakikita dahil sa fog pero mahaba ang tangkay nito na may kaunti lang na dahon. Malaki ang bulaklak, na parang hindi kakayanin ng tangkay. Sa paligid ng bulaklak, may mga malilit na white grass. At nakakalat ito hanggang sa ilalim ng ilog. It looks like it glows kaya nakaka-attract.
Tinignan naman ni Hannah ang doktor na bumubunot ng mga bulaklak. Lalo pa siyang nagulat nang nakilala niya ang matandang scientist na ito.
'Pa???'
Nanginginig si Hannah habang tinitignan ang ama.
'Ano pa bang plano mo pa???'
Hindi na tulad nang dati ang kanyang ama. Ngayon sobrang payat na nito at sobrang putla pa. Magulo pa ang buhok na tila ilang linggo nang hindi naliligo.
'Kailangan kong makalapit para makita ko ang babaeng hawak nila.'
Nilakasan ni Hannah ang loob.
Hannah crawled closer. Slowly..
Nag manman ng mabuti si Hannah. Nakinig sa mga pinaguusapan nila. Pa tingin-tingin siya sa babaeng dala nila.
Hindi nagtagal may napansin siyang bumababa sa lupang hagdan. Napansin niyang ibang hagdan ito. Ibig sabihin, hindi lang isa ang lupang hagdan.
Nangunot noo si Hannah dahil kilala niya ang lalakeng bumababa rito.
'Si Bron!'
Parang nataranta si Hannah habang tinitignan si Bron na nag mamadaling bumababa sa hagdanan. Hindi ba niya pansin sina papa?
' Sh*t. Kailangan kong makuha ang atensyon niya. Kailangan niyang mag ingat dahil hindi mabuting tao ang papa!'
Napigilan bigla si Bron. Na tila gulat na gulat sa nakita niya. Tapos nag iba ang ekspresyon nito. He looked angry this time. Tumingin si Hannah sa tinititigan ni Bron.
'Tinitignan niya sina papa?'
Mabilis na ang kabog ng dibdib ni Hannah. Pawis na pawis na si Hannah kahit malamig naman ang kapaligiran.
"Im still surprised, after all these days, wala pa palang naka diskubre at naka kuha ng White Fey. Malamang patay na siguro silang lahat." The scientist laughed evily as he held the White Fey.