Zawgyi
ဒီျမင္ကြင္းက႐ွဳရန္ကို ေသခ်ာေပါက္ ေခတ္သစ္တ႐ုတ္ရဲ႕ ေတာင္ထူထပ္တဲ့ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ခ်ံဳခ်င္းမွာ႐ွိတဲ့ BangBang လို႔ေခၚတဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာရပ္ကို အမွတ္ရသြားေစတယ္။ အဲ့ဒါကအမွန္တကယ္ကို ခ်ံဳခ်င္းမွာလိုမ်ိဳးပဲ့! (Translator's note: BangBangဆိုတာက ဒီေန႔ေခတ္အထိ လုပ္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ေမာ္ဒန္စက္ပစၥည္းေတြ ဒါမွမဟုတ္ ေမာ္ဒန္နည္းပညာေတြမပါဘဲ ေလးလံတဲ့ပစၥည္းေတြကို အကူအညီမပါဘဲ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးေနတဲ့ ကာယအားႏွင့္ဆိုင္တဲ့ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြကို နာမည္ေပးထားတာျဖစ္တယ္။)
သူတို႔မနက္ပိုင္းမွာ ထြက္ခြာသြားၿပီးေတာ့ သူတို႔ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီ။ သူတို႔အဲ့ဒါအတြက္ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးလိုက္ရေပမဲ့ ႀကိတ္ဆံုေက်ာက္ကို ျခံဝင္းထဲမွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔အားလံုး
ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အားအမ်ားႀကီးစိုက္ထုတ္လိုက္ရေပမဲ့ အဲ့ဒါက အလဟႆမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
သူတို႔မထြက္ခြာခင္က ႐ွဳရန္က တ်န္းတ်န္းႏွင့္ေကာ္ေကာ္ကို ေရအခ်ိဳ႕တည္ထားဖို႔ ေျပာထားတယ္။ အဲ့ဒါမွ သူတို႔ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ေသာက္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။
တ်န္းတ်န္းႏွင့္ေကာ္ေကာ္လိုမ်ိဳး ေတာ္တဲ့ကေလးေတြက သဘာဝက်က်ကိုပဲ သူတို႔မိဘေတြေျပာစကားကို လိုက္နာၾကတယ္။ အေစာႀကီးကတည္းက ေရကျပင္ဆင္ၿပီးသြားၿပီ။
သူတို႔ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔႐ွစ္ေယာက္စလံုးက သူတို႔ရဲ႕ပါးစပ္ထဲကို ေရေတြေလာင္းထည့္ၾကေတာ့တယ္။
သူတို႔ရဲ႕ဗိုက္ေတြအကုန္လံုး ေရေတြႏွင့္မျပည့္အင့္လာခင္အထိ သူတို႔မရပ္ခဲ့ၾကဘူး။
တ်န္းတ်န္းႏွင့္ေကာ္ေကာ္တို႔က အိုးႏွင့္ထမင္းေတာင္ ခ်က္ထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဟင္းေတာ့ မခ်က္ထားၾကပါဘူး။
အခ်ိန္အၾကာႀကီးအနားယူၿပီးတဲ့ေနာက္ လ်ိဳထံုက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ဝင္သြားတယ္။ တစ္ျခားလူေတြက
အနားယူေနၾကတုန္းပဲ။
႐ွဳရန္ကအရမ္းပင္ပန္းလြန္းလို႔ သူ႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုေတာင္မွ မ မ ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူေမြးၿပီးကတည္းက ဒီလိုမ်ိဳးခက္ခဲတဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ရတာ ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း သူေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုကို ရလိုက္သလိုမ်ိဳးလည္း ခံစားရတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူပိုက္ဆံအမ်ားႀကီး႐ွာဖို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း နီးကပ္လာၿပီျဖစ္တယ္။
မြန္းလြဲပိုင္းမွာ ႐ွဳရန္က ႀကိတ္ဆံုေက်ာက္ကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီးေတာ့ အလယ္ဗဟိုအူတိုင္ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္။ သူပဲပိစပ္အခ်ိဳ႕ကို ေရထဲမွာစိမ္ထားလိုက္ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါကိုစမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒါက တကယ့္အစစ္ႏွင့္ပံုစံတူေပမယ့္လည္း တကယ္အလုပ္လုပ္ပါ့မလားဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိဘူး။
ပဲပိစပ္ႏူးလာတဲ့အခါ သူကလ်ိဳထံုကို သူသစ္သားဇြန္းႏွင့္ ပဲပိစပ္ႏွင့္ေရကိုထည့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ႀကိတ္ဆံုေက်ာက္ကို လွိမ့္လို႔ရေအာင္တြန္းဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
က်န္တဲ့လူေတြအားလံုးက ေကာင္းေကာင္းမလုပ္မလုပ္မွာကို ေၾကာက္တာေၾကာင့္ အသက္႐ွဴေအာင့္ထားမိၾကတယ္။
ေလးပတ္ ငါးပတ္ေလာက္ ပတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ
ႏို႔ႏွစ္ေရာင္အရည္ေတြက ျဖည္းညင္းစြာ စီးက်လာတယ္။ တ်န္းတ်န္းႏွင့္ေကာ္ေကာ္တို႔က ခုန္ၿပီးေအာ္လိုက္ၾကတယ္။ "အလုပ္ျဖစ္တယ္။ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ အေဖ အဲ့ဒါအလုပ္ျဖစ္တယ္!"
ႏို႔ႏွစ္ေရာင္အရည္ေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႐ွဳရန္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာျပံဳးလိုက္တယ္။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈက အလဟႆမျဖစ္ေတာ့ဘူး။
"အဲ့ဒါက အမွန္တကယ္ကို အလုပ္လုပ္တယ္! ႐ွဳရန္ မင္းကအရမ္းေတာ္လိမ့္မယ္လို႔ ငါမေမွ်ာ္လင့္မိဘူး။"
ႏို႔ႏွစ္ေရာင္အရည္ေတြကို ျမင္ၿပီးေနာက္ ဝုမိန္ကေျပာလိုက္တယ္။
သူတို႔ေတြကို အရင္က႐ွဳရန္ေျပာတုန္းက သူအဲ့ဒါကို မယံုခဲ့ဘူး။ လ်ိဳထံုအတြက္အားလံုးလုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ လ်ိဳထံုကသူ႔ကို အလိုလိုက္ဖို႔ လိုလားေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ လ်ိဳထံုကိုမ်က္ႏွာသာအခ်ိဳ႕ ေပးရမွာေပါ့။ မေမွ်ာ္လင့္ထားစြာႏွင့္ပဲ ႐ွဳရန္က အမွန္တကယ္ကို လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
"အဲ့ဒါကို တိုဖူးလုပ္ဖို႔အသံုးျပဳႏိုင္တယ္! အဲ့တာေကာင္းတာပဲ။ အနာဂတ္က်ရင္ မင္းတို႔တိုဖူးဝယ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။" လ်ိဳခ်င္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာေျပာလိုက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္! တကယ္လို႔မင္းတို႔တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္တာ ႐ွိရင္ ငါတို႔အိမ္ကို တိုက္႐ိုက္လာခဲ့လို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္းဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာျပရဘူး။ မဟုတ္ရင္ အဲ့ဒါကအရမ္းဒုကၡမ်ားလိမ့္မယ္။" ႐ွဳရန္ကသတိေပးလိုက္တယ္။
"ေသခ်ာတာေပါ့။ ငါတို႔ေတြက အဲ့ေလာက္မတံုးပါဘူး။" ႐ွဳရန္ေျပာၿပီးတာႏွင့္ခ်က္ခ်င္း လ်ိဳခ်င္ကေျပာလိုက္တယ္။
"အဲ့ဒါဆိုရင္ ငါတို႔ဒီညပဲပိစပ္အႏွစ္ စားၾကရေအာင္! ထံုထံု ငါတို႔နည္းနည္းပိုႀကိတ္လိုက္ရေအာင္။"
႐ွဳရန္ကေျပာရင္းႏွင့္ ပဲပိစပ္ေတြကို ထပ္ထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လ်ိဳထံုကလည္း ဗဟိုအူတိုင္ကို စတင္လွည့္ေတာ့တယ္။
ျခံဝင္းထဲမွာ ရယ္သံေတြႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။
ႀကိတ္ဆံုေက်ာက္လည္း လုပ္ၿပီးသြားၿပီ။ ပထမဆံုးအဆင့္အတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြလည္း သူလုပ္ၿပီးသြားၿပီ။ သဘာဝက်က်ကိုပဲ သူအရမ္းအလုပ္မ်ားေနတယ္။
႐ွဳရန္က ပထမဆံုးလ်ိဳထံုကို ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဆန္အိုးႀကီးႀကီးတစ္အိုးသြားဝယ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ ဆန္ညိဳအခ်ိဳ႕ကိုပါ ဝယ္လာခဲ့ဖို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ပိုင္းအေတာအတြင္းမွာ သူတို႔ေတြက ေက်ာက္တံုးႀကိတ္ဆံုေက်ာက္လုပ္ရင္း အလုပ္မ်ားေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။ လ်ိဳထံုကလည္း အမဲလိုက္ဖို႔အခ်ိန္မ႐ွိဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူတို႔စုေဆာင္းထားတာေတြက ေငြတံုးတစ္တံုး ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္တံုးေလာက္ပဲ႐ွိတယ္။ သူတို႔ေတြက အရမ္းဆင္းရဲတာပဲ။ ဟုတ္တာေပါ့။ ႐ွဳရန္သိတာ ဒါေတြအကုန္ပဲျဖစ္တယ္။
နဂိုမူလအတိုင္းဆိုရင္ ေငြအတြက္သူ႔ရဲ႕အစီအစဥ္က ေျမကြက္တစ္ခ်ိဳ႕ဝယ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြပမာဏကအရမ္းနည္းေနတယ္။ ႐ွဳရန္ကေငြေတြကို သူ႔ရဲ႕င႐ုတ္အႏွစ္လုပ္တဲ့ စီးပြားေရးေပၚမွာ အသံုးျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
င႐ုတ္သီးေတြကို အမႈန္႔ျဖစ္ေအာင္ ႀကိတ္ထားၿပီးေပမဲ့ အဲ့ဒါကလံုလံုေလာက္ေလာက္
အဆင္မေျပဘူး။ အမႈန္႔ထဲမွာ င႐ုတ္သီးအေစ့အခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ ျမင္ေနရတယ္။
ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္အမ်ားႀကီးႏွင့္ဆီက င႐ုတ္အႏွစ္ျပဳလုပ္ရာမွာ လိုအပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့အရာေတြကိုလည္း အလကားမရဘူး။ သူတို႔စုေဆာင္းထားတဲ့ေငြအမ်ားစုကိုလည္း သံုးစြဲၿပီးၿပီ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ က်န္တဲ့ေငြေတြက လံုေလာက္တယ္ဆိုရံုမွ်သာျဖစ္တယ္။
တစ္ျခားေရြးခ်ယ္စရာမ႐ွိေတာ့ လ်ိဳထံုကေတာင္ေပၚသြားၿပီး အမဲသြားလိုက္ရေတာ့တယ္။ ႐ွဳရန္ကလည္း အာလူးေတြကို ေရာင္းဖို႔ျပင္ဆင္ရေတာ့တယ္။
႐ွဳရန္က ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေတာင္ေပၚမွာ အာလူးသြားတူးဖို႔ ေခၚေဆာင္သြားတယ္။ ၿပီးေနာက္ သူကဒီအာလူးေတြကို လ်ိဳထံုသြားေရာင္းဖို႔အတြက္ အာလူးျပဳတ္ေထာင္းလုပ္လိုက္တယ္။ အာလူးျပဳတ္ေထာင္းေတြကို သင့္ေတာ္တဲ့ေငြေၾကးပမာဏအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဆိုင္ပိုင္႐ွင္ဆီ ေရာင္းလိုက္တယ္။
စီးပြားေရးတစ္ခုစဖို႔ အမွန္တကယ္ကို ခက္ခဲတယ္။ ႐ွဳရန္ဒီလိုမ်ိဳးေကာက္ခ်က္မခ်ပဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။
သူတို႔မိသားစုရဲ႕အိုးက အရမ္းေသးၿပီးေတာ့ အသံုးျပဳဖို႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ လ်ိဳထံုက ဝုမိန္ဆီကေန အိုးႀကီးႀကီးတစ္လံုးကိုငွါးလာၿပီးေတာ့
သူတို႔ျခံဝင္းထဲမွာ႐ွိတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြႏွင့္မီးဖိုေပၚမွာ တင္ထားလိုက္တယ္။
င႐ုတ္သီးေၾကာ္ရဲ႕အန႔ံက အရမ္းေညာ္တယ္။ ႐ွဳရန္က ကေလးေတြကိုေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီးေတာ့
သူ႔ကိုထားခဲ့ၿပီး သူတို႔ကိုအျပင္မွာထြက္ကစားေနဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ လ်ိဳထံုကိုလည္း ေနရာနည္းနည္းျခားၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
သူကအစတုန္းက ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္ေတြရဲ႕ ရိကၡာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မေသမခ်ာျဖစ္ေနေတာ့ ႐ွဳရန္ကလ်ိဳထံုကို တစ္ေယာက္စာကေနစတင္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
လ်ိဳထံုကဒီရက္ေတြမွာ အခက္အခဲေတြကို ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ႐ွဳရန္အလုပ္ႀကိဳးစားေနတာကိုလည္း သူျမင္ခဲ့တယ္။ ႐ွဳရန္ရဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြ အလဟႆျဖစ္သြားမွာကို သူမလိုခ်င္ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူအလြန္အမင္း အေလးအနက္ထားေနတာ ျဖစ္တယ္။
Unicode
ဒီမြင်ကွင်းကရှုရန်ကို သေချာပေါက် ခေတ်သစ်တရုတ်ရဲ့ တောင်ထူထပ်တဲ့မြို့တစ်မြို့ဖြစ်တဲ့ ချုံချင်းမှာရှိတဲ့ BangBang လို့ခေါ်တဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပညာရပ်ကို အမှတ်ရသွားစေတယ်။ အဲ့ဒါကအမှန်တကယ်ကို ချုံချင်းမှာလိုမျိုးပဲ့! (Translator's note: BangBangဆိုတာက ဒီနေ့ခေတ်အထိ လုပ်ဆောင်နေဆဲဖြစ်တဲ့ မော်ဒန်စက်ပစ္စည်းတွေ ဒါမှမဟုတ် မော်ဒန်နည်းပညာတွေမပါဘဲ လေးလံတဲ့ပစ္စည်းတွေကို အကူအညီမပါဘဲ အိမ်တိုင်ရာရောက် လိုက်လံပို့ဆောင်ပေးနေတဲ့ ကာယအားနှင့်ဆိုင်တဲ့ အလုပ်ကြမ်းသမားတွေကို နာမည်ပေးထားတာဖြစ်တယ်။)
သူတို့မနက်ပိုင်းမှာ ထွက်ခွာသွားပြီးတော့ သူတို့ပြန်ရောက်လာတော့ မွန်းတည့်ချိန်ဖြစ်နေပြီ။ သူတို့အဲ့ဒါအတွက် နေ့တစ်ဝက်လောက် အချိန်ပေးလိုက်ရပေမဲ့ ကြိတ်ဆုံကျောက်ကို ခြံဝင်းထဲမှာ မြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ သူတို့အားလုံး
ပျော်ရွှင်ကျေနပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အားအများကြီးစိုက်ထုတ်လိုက်ရပေမဲ့ အဲ့ဒါက အလဟဿမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။
သူတို့မထွက်ခွာခင်က ရှုရန်က တျန်းတျန်းနှင့်ကော်ကော်ကို ရေအချို့တည်ထားဖို့ ပြောထားတယ်။ အဲ့ဒါမှ သူတို့ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်ကျရင် သောက်နိုင်မှာဖြစ်တယ်။
တျန်းတျန်းနှင့်ကော်ကော်လိုမျိုး တော်တဲ့ကလေးတွေက သဘာဝကျကျကိုပဲ သူတို့မိဘတွေပြောစကားကို လိုက်နာကြတယ်။ အစောကြီးကတည်းက ရေကပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီ။
သူတို့ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ သူတို့ရှစ်ယောက်စလုံးက သူတို့ရဲ့ပါးစပ်ထဲကို ရေတွေလောင်းထည့်ကြတော့တယ်။
သူတို့ရဲ့ဗိုက်တွေအကုန်လုံး ရေတွေနှင့်မပြည့်အင့်လာခင်အထိ သူတို့မရပ်ခဲ့ကြဘူး။
တျန်းတျန်းနှင့်ကော်ကော်တို့က အိုးနှင့်ထမင်းတောင် ချက်ထားကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ဟင်းတော့ မချက်ထားကြပါဘူး။
အချိန်အကြာကြီးအနားယူပြီးတဲ့နောက် လျိုထုံက မီးဖိုချောင်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။ တစ်ခြားလူတွေက
အနားယူနေကြတုန်းပဲ။
ရှုရန်ကအရမ်းပင်ပန်းလွန်းလို့ သူ့ရဲ့လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကိုတောင်မှ မ မ ချင်တော့ဘူး။ သူမွေးပြီးကတည်းက ဒီလိုမျိုးခက်ခဲတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ရတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။ သို့သော်လည်း သူအောင်မြင်မှုတစ်ခုကို ရလိုက်သလိုမျိုးလည်း ခံစားရတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူပိုက်ဆံအများကြီးရှာဖို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း နီးကပ်လာပြီဖြစ်တယ်။
မွန်းလွဲပိုင်းမှာ ရှုရန်က ကြိတ်ဆုံကျောက်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့ အလယ်ဗဟိုအူတိုင်ကို တပ်ဆင်လိုက်တယ်။ သူပဲပိစပ်အချို့ကို ရေထဲမှာစိမ်ထားလိုက်ပြီးတော့ အဲ့ဒါကိုစမ်းသပ်ကြည့်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။ အဲ့ဒါက တကယ့်အစစ်နှင့်ပုံစံတူပေမယ့်လည်း တကယ်အလုပ်လုပ်ပါ့မလားဆိုတာကိုတော့ သူမသိဘူး။
ပဲပိစပ်နူးလာတဲ့အခါ သူကလျိုထုံကို သူသစ်သားဇွန်းနှင့် ပဲပိစပ်နှင့်ရေကိုထည့်နေတဲ့အချိန်မှာ ကြိတ်ဆုံကျောက်ကို လှိမ့်လို့ရအောင်တွန်းဖို့ ပြောလိုက်တယ်။
ကျန်တဲ့လူတွေအားလုံးက ကောင်းကောင်းမလုပ်မလုပ်မှာကို ကြောက်တာကြောင့် အသက်ရှူအောင့်ထားမိကြတယ်။
လေးပတ် ငါးပတ်လောက် ပတ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ
နို့နှစ်ရောင်အရည်တွေက ဖြည်းညင်းစွာ စီးကျလာတယ်။ တျန်းတျန်းနှင့်ကော်ကော်တို့က ခုန်ပြီးအော်လိုက်ကြတယ်။ "အလုပ်ဖြစ်တယ်။ အလုပ်ဖြစ်တယ်။ အဖေ အဲ့ဒါအလုပ်ဖြစ်တယ်!"
နို့နှစ်ရောင်အရည်တွေကို ကြည့်ပြီးတော့ ရှုရန်က ပျော်ရွှင်စွာပြုံးလိုက်တယ်။ ကံကောင်းစွာနဲ့ သူတို့ရဲ့ကြိုးစားအားထုတ်မှုက အလဟဿမဖြစ်တော့ဘူး။
"အဲ့ဒါက အမှန်တကယ်ကို အလုပ်လုပ်တယ်! ရှုရန် မင်းကအရမ်းတော်လိမ့်မယ်လို့ ငါမမျှော်လင့်မိဘူး။"
နို့နှစ်ရောင်အရည်တွေကို မြင်ပြီးနောက် ဝုမိန်ကပြောလိုက်တယ်။
သူတို့တွေကို အရင်ကရှုရန်ပြောတုန်းက သူအဲ့ဒါကို မယုံခဲ့ဘူး။ လျိုထုံအတွက်အားလုံးလုပ်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်တယ်။ လျိုထုံကသူ့ကို အလိုလိုက်ဖို့ လိုလားနေတယ်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အနေနှင့် လျိုထုံကိုမျက်နှာသာအချို့ ပေးရမှာပေါ့။ မမျှော်လင့်ထားစွာနှင့်ပဲ ရှုရန်က အမှန်တကယ်ကို လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်။
"အဲ့ဒါကို တိုဖူးလုပ်ဖို့အသုံးပြုနိုင်တယ်! အဲ့တာကောင်းတာပဲ။ အနာဂတ်ကျရင် မင်းတို့တိုဖူးဝယ်စရာ မလိုတော့ဘူး။" လျိုချင်က ပျော်ရွှင်စွာပြောလိုက်တယ်။
"ဟုတ်တယ်! တကယ်လို့မင်းတို့တစ်ခုခုလုပ်ချင်တာ ရှိရင် ငါတို့အိမ်ကို တိုက်ရိုက်လာခဲ့လို့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအကြောင်းဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြရဘူး။ မဟုတ်ရင် အဲ့ဒါကအရမ်းဒုက္ခများလိမ့်မယ်။" ရှုရန်ကသတိပေးလိုက်တယ်။
"သေချာတာပေါ့။ ငါတို့တွေက အဲ့လောက်မတုံးပါဘူး။" ရှုရန်ပြောပြီးတာနှင့်ချက်ချင်း လျိုချင်ကပြောလိုက်တယ်။
"အဲ့ဒါဆိုရင် ငါတို့ဒီညပဲပိစပ်အနှစ် စားကြရအောင်! ထုံထုံ ငါတို့နည်းနည်းပိုကြိတ်လိုက်ရအောင်။"
ရှုရန်ကပြောရင်းနှင့် ပဲပိစပ်တွေကို ထပ်ထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျိုထုံကလည်း ဗဟိုအူတိုင်ကို စတင်လှည့်တော့တယ်။
ခြံဝင်းထဲမှာ ရယ်သံတွေနှင့် ပြည့်နှက်နေတယ်။
ကြိတ်ဆုံကျောက်လည်း လုပ်ပြီးသွားပြီ။ ပထမဆုံးအဆင့်အတွက် ပြင်ဆင်မှုတွေလည်း သူလုပ်ပြီးသွားပြီ။ သဘာဝကျကျကိုပဲ သူအရမ်းအလုပ်များနေတယ်။
ရှုရန်က ပထမဆုံးလျိုထုံကို မြို့ထဲမှာ ဆန်အိုးကြီးကြီးတစ်အိုးသွားဝယ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ထို့နောက် ဆန်ညိုအချို့ကိုပါ ဝယ်လာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်တယ်။ ဒီအချိန်ပိုင်းအတောအတွင်းမှာ သူတို့တွေက ကျောက်တုံးကြိတ်ဆုံကျောက်လုပ်ရင်း အလုပ်များနေခဲ့တာဖြစ်တယ်။ လျိုထုံကလည်း အမဲလိုက်ဖို့အချိန်မရှိဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် သူတို့စုဆောင်းထားတာတွေက ငွေတုံးတစ်တုံး ဒါမှမဟုတ် နှစ်တုံးလောက်ပဲရှိတယ်။ သူတို့တွေက အရမ်းဆင်းရဲတာပဲ။ ဟုတ်တာပေါ့။ ရှုရန်သိတာ ဒါတွေအကုန်ပဲဖြစ်တယ်။
နဂိုမူလအတိုင်းဆိုရင် ငွေအတွက်သူ့ရဲ့အစီအစဉ်က မြေကွက်တစ်ချို့ဝယ်ဖို့ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငွေပမာဏကအရမ်းနည်းနေတယ်။ ရှုရန်ကငွေတွေကို သူ့ရဲ့ငရုတ်အနှစ်လုပ်တဲ့ စီးပွားရေးပေါ်မှာ အသုံးပြုဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
ငရုတ်သီးတွေကို အမှုန့်ဖြစ်အောင် ကြိတ်ထားပြီးပေမဲ့ အဲ့ဒါကလုံလုံလောက်လောက်
အဆင်မပြေဘူး။ အမှုန့်ထဲမှာ ငရုတ်သီးအစေ့အချို့ကိုတောင် မြင်နေရတယ်။
ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်အများကြီးနှင့်ဆီက ငရုတ်အနှစ်ပြုလုပ်ရာမှာ လိုအပ်တယ်။ ပြီးတော့ အဲ့အရာတွေကိုလည်း အလကားမရဘူး။ သူတို့စုဆောင်းထားတဲ့ငွေအများစုကိုလည်း သုံးစွဲပြီးပြီ။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျန်တဲ့ငွေတွေက လုံလောက်တယ်ဆိုရုံမျှသာဖြစ်တယ်။
တစ်ခြားရွေးချယ်စရာမရှိတော့ လျိုထုံကတောင်ပေါ်သွားပြီး အမဲသွားလိုက်ရတော့တယ်။ ရှုရန်ကလည်း အာလူးတွေကို ရောင်းဖို့ပြင်ဆင်ရတော့တယ်။
ရှုရန်က ကလေးနှစ်ယောက်ကို တောင်ပေါ်မှာ အာလူးသွားတူးဖို့ ခေါ်ဆောင်သွားတယ်။ ပြီးနောက် သူကဒီအာလူးတွေကို လျိုထုံသွားရောင်းဖို့အတွက် အာလူးပြုတ်ထောင်းလုပ်လိုက်တယ်။ အာလူးပြုတ်ထောင်းတွေကို သင့်တော်တဲ့ငွေကြေးပမာဏအချို့နှင့် ဆိုင်ပိုင်ရှင်ဆီ ရောင်းလိုက်တယ်။
စီးပွားရေးတစ်ခုစဖို့ အမှန်တကယ်ကို ခက်ခဲတယ်။ ရှုရန်ဒီလိုမျိုးကောက်ချက်မချပဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။
သူတို့မိသားစုရဲ့အိုးက အရမ်းသေးပြီးတော့ အသုံးပြုဖို့ မသင့်တော်ဘူး။ ထို့ကြောင့် လျိုထုံက ဝုမိန်ဆီကနေ အိုးကြီးကြီးတစ်လုံးကိုငှါးလာပြီးတော့
သူတို့ခြံဝင်းထဲမှာရှိတဲ့ ကျောက်တုံးတွေနှင့်မီးဖိုပေါ်မှာ တင်ထားလိုက်တယ်။
ငရုတ်သီးကြော်ရဲ့အန့ံက အရမ်းညော်တယ်။ ရှုရန်က ကလေးတွေကိုမောင်းထုတ်လိုက်ပြီးတော့
သူ့ကိုထားခဲ့ပြီး သူတို့ကိုအပြင်မှာထွက်ကစားနေဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ လျိုထုံကိုလည်း နေရာနည်းနည်းခြားပြီး အလုပ်လုပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။
သူကအစတုန်းက ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်တွေရဲ့ ရိက္ခာနှင့်ပတ်သက်ပြီး မသေမချာဖြစ်နေတော့ ရှုရန်ကလျိုထုံကို တစ်ယောက်စာကနေစတင်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။
လျိုထုံကဒီရက်တွေမှာ အခက်အခဲတွေကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရတယ်။ ရှုရန်အလုပ်ကြိုးစားနေတာကိုလည်း သူမြင်ခဲ့တယ်။ ရှုရန်ရဲ့ကြိုးစားအားထုတ်မှုတွေ အလဟဿဖြစ်သွားမှာကို သူမလိုချင်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် သူအလွန်အမင်း အလေးအနက်ထားနေတာ ဖြစ်တယ်။