Selamın aleyküm
Nasılsınız?
İyi okumalar
🖤
"Yüzleşme"
İmge hızla çatalın masaya bırakıp ayağa kalktı. Sinirle Arat'a bakıp bağırmaya başladı.
"NEDEN YAPTIN?!"
"Neden yaptığımı biliyorsun zannediyordum."
"Elzem. Sence orada güvende mi? Aptal!"
"Güvende."
"Nereden biliyorsun?"
"Bilmiyorum. Hissettim."
"Oyun mu oynuyorsun? Duyguların ile bir şey bilemezsin!"
"Yerine otur İmge."
"Beni dinle. Yaklaşık 10 yıldır Elzem'i takip ediyoruz. Yıllardır bu kız koruyoruz. Şimdi nasıl tanımadığın adama kızı satıyorsun?"
"Kes sesini."
"ASIL SEN KES SESİNİ! APTAL BEYNİN İLE KIZI NE HALE GETİRDİN HABERİN YOK!"
"İMGE!"
Aratın bağırışı ile hepsi ona dönerken Tekin yerinde sıçramış bardağı yere düşürerek kırmıştı.
Bu sefer bütün gözler ona dönmüştü. Günal yerinden kalkıp yanına gitti.
"İyi misin?"
Tekin kafasını onaylayıp cam kırıklarını toplayıp, çöpe attı.
"İmge yerine otur beni sinirlendirme."
"Eğer o kıza bir şey olsun. Benim elimden kurtulamazsın. Seni param parçaya dönüştürürüm. Sende biliyorsun sözümün arkasındayım. Şimdi sana afiyet olsun Arat Ataoğul!"
İmge evden çıktığında Arat sinirle odasına girdi. Çekmecede ki silahını alıp beline koydu. Odadan çıkıp kapıya yürüdü, ama Günal'in sesiyle durdu.
"Nereye?"
"Elzem'i almaya."
"Bende geliyorum."
"Hayır."
Arat evden çıkıp arabasına bindi. Kemerini takıp, arabayı çalıştırdı. Hızlı olmalıydı. 200'de gidiyordu. Arabların arasında geçmesi, insanları sinirlendiriyordu.
Sonunda Elzem'i gönderdiği binaya girdi. Villa gibi iki katlı bahçeli bir evdi. Kapıyı çalıp beklemeye başladı. Sonunda o gün konuştuğu adam kapıyı açmıştı.
"Ne işin var burda?"
"Elzem'i almaya geldim."
"Elzem yok. Kaçmış."
"NE?!"
"Kaçmış dedim ya."
"Nasıl becerdi, nasıl izin verdiniz?"
"Bilmiyorum. Kaçmış işte."
"Allah kahretsin!"
Arat evden çıkıp arabasına bindi. Nereye gider bu kız?
⏳💙
Elzem oturduğu sandalyeden kalkıp, ödemeyi yakıp Cafe'den çıktı. Yavaş adımlarla otele doğru ilerlemeye başladı.
Düşündü. Yaşadıklarını düşündü. Son 2 ayda her şey berbat geçmişti. Annesini bile bulamamıştı. Bugün Türkiye'ye dönecekti. 3 gün yeterdi burda kalması. İnternetten biletini alıp otele girdi.
Odasına çıkıp valizini hazırlamaya başladı. Arman ile de vedalaşmamıştı. Telefonu yoktu.
Sonunda valizini toplayıp otelden çıktı. Bir taksi durdurup , bindi. Sonunda havaalanına geldiğinde arabadan inip uçağa doğru ilerledi.
Şimdi gidip onlardan hesap sorma zamanıydı.
⏳💙
İmge sertçe yumrukladığı torbayı son kez vurunca patlamasına neden oldu. Fazla ağır torba olmadığı için patlaması kolay oldu. Omzuna konulan havlu ile arkasını döndü. Berkan'dı.
"Oo yine iyisin."
"Her zaman."
"Arat'a sinirlisin, ama bak Elzem için yaptı. Onun için."
"10 yıldır takip ettiğimiz kızı satması ne kadar doğru?"
"Sanırım sende haklısın. Arat ne yaptığını biliyor. Ona güvenmelisin."
"En son güvendiğim de ailemi öldürüyordum."
"İmge. Asla seni üzmek istemiyorum ama bazen üzülmeyi hakediyorsun."
İmge duydukları karşısında şaşkınca Berkan'a baktı. Ondan beklemezdi.
"Ne demek istiyorsun Berkan?"
"Acıları yaşamadan ayakta kalamazsın."
"Zaten ayaktayım."
"Arat'a kafa tutma."
"SEN DE Mİ BERKAN?! ANLAMIYORUM Kİ NEDEN BU APTALA BU KADAR GÜVENİYORSUNUZ?"
"Arat ile yaklaşık 13 yıldır tanışıyoruz. Eğer Arat'ı tanımazsam bu dediklerin de haklıydın."
"Bende 19 senedir tanıyorum. Ama hâlâ güvenmiyorum."
İmge Berkan'ın yanından geçip spor salonundan çıktı. Berkan bıkkınca ellerini saçlarından geçirdi. Telefonu alıp Arat'ı aradı.
"Neredesin?"
"Elzem'i arıyorum."
"Ne?"
"Elzem kaçmış."
"Nasıl?"
"Bilmiyorum. Zaten uslu dursa şaşarım."
"Yardıma geliyorum. Neredesin?"
"Gerek yok. Eve geçiyorum. Her şeyi o zaman konuşalım."
"Tamam. Dikkatli ol."
"Tamam."
⏳💙
Elzem uçaktan inmiş, taksi de eve ilerliyordu. O evine gitmeyecekti. Annesinin diğer evine gidecekti.
Sonunda eve gelince valizi bırakıp salona girdi. Koltuklardan birine oturdu. Artık annesi yoktu.
Annesinin cesedini bile bulamadı. Ondan ayrı kalmak zor olacaktı. Annesizlik zordu.
Paraya ihtiyacı var mıydı? Şimdilik hayır. Annesi ona büyük bir yatırım yapmıştı. Ama ileride zaten mesleğini alıp geçinirdi.
Yavaşça ayağa kalkıp banyoya girdi. Aynada ki halini görünce yüzünü buruşturdu. Saçları birbirine girmiş, göz altları kızarmış, bakımsız duruyordu.
Duş almalıydı. Kıyafetlerini hazırlayıp duşa girdi.
⏳💙
İmge sinirle ayağa kalktı. Arat'ın karşısına geçip sertçe bir yumruk attı.
"Sen gerçekten geri zekalı birisin."
"Bu ne içindi?"
"Elzem'i hayatına soktuğun için."
"İmge kes sesini. Yoksa konuşacak dilin olmaz."
"Denesene."
"Nasıl kaçmış?"dedi Günal.
"Bilmiyorum."
"Sence Türkiye'de mi?"
"Onu da bilmiyorum. Allah kahretsin ki hiç bir şey bilmiyorum."
"İnşallah güvendedir."
"İnşallah Günal. Yoksa bu vicdan azabından nasıl yaşarım bilmiyorum."
⏳💙
Elzem çantasını alıp evden çıktı. Markete gitmesi gerekiyordu. Markete geldiğinde ihtiyaçlarını alıp çıktı. Eve doğru ilerlemeye başladı.
Önüne birinin çıkması ile ona döndü. Mithat Ali idi. Gözlerini devirdi, yönünü değiştirdi.
Mithat Ali tekrar önünü kesince sinirle ona döndü.
"Çekil şuradan!"
"Yurt dışından dönmüşsün."
"Sen nereden biliyorsun?"
"Sen onu boşver. Seninkiler her yerde seni arıyor?"
"Kimden bahsediyorsun?"
"Arat Ataoğul ve çetesinden."
"Onlar benim ki değil."
"Şahsen ben öyle düşünmüyorum."
"Senin düşüncen UMRUMDA DEĞİL!"
"Söylesene, Arat iyi bakıyor mu sana?"
"Arat umrumda değil."
"Lara Elzem Keskin. Güzel isim."
"Sana ne!"
"Hafızan yerine geldi mi?"
"Kaybetmedim ki."
Elzem sinirle onun yanından ayrılıp eve doğru koşmaya başladı. Bıkmıştı bu insanlardan. Güya mükemmel bir hayatı var sanıyordu. Ama o doğduğunda kaderi yazılmıştı.
Akşam yemeğini yiyip, bulaşıkları yıkadı. Kendine kahve yapıp, balkona çıktı.
Birazdan kahvesini bitirmiş üzerini değiştirmişti. Evden çıkıp yola koyuldu.
Yüzleşme zamanı gelmişti. Öğrenecekti neden yaptıklarını. İçinde büyük bir heyecan oluştu. Gözlerinde nefret belliydi.
Evin önüne gelince derin bir nefes aldı. Yavaşça bahçe kapısını açıp içeri girdi. Heyecanı her adım attığında artıyordu. Terleyen ellerini pantalonuna sürdü. Kapıyı çalıp beklemeye başladı.
Aradan yaklaşık 1 dakika sonra kapı açıldı. Karşısında ona şaşkınlıkla bakan bir adet Günal vardı.
"Elzem?"
"Arat evde mi?"
"E-evet. Ama sen nasıl?"
Elzem Günal'i itip salona geçti. Hepsi buradaydı. Ayak seslerinden hepsi oraya döndü. Şaşkındılar.
"Elzem!"diyip ayağa kalktı Arat.
"Neden yaptınız?"
Ah hayır! Ağlamamalıydı. Gözleri buğulaşmış, boğazında ki yumruyu engellemeye çalıştı.
"Sen nerdesin kaç gündür?"
İmge'nin sorusuyla ona döndü. Sinirliydi.
"Bir soru sordum. Cevap verin. Neden yaptınız?"
"Senin için."
"Kes sesini Arat. Bana zarar vermek için insanlara beni satmana gerek yok. Ben bir mal değilim."
"Yanlış anladın."
"Size güvenmiştim. Özellikle sen Günal. Abim yerine koymuştum seni."
Günal kafasını eğip, susmayı seçti. Şimdi herkes Arat'ın suçunu üstleniyordu.
"Niye beni onlara verdin Arat?"
"Hafızanı geri getirmek için."
"Ya benim zaten hafızama yerinde."
"DEĞİL. O LANET KAZA DA HAYATINI UNUTTUN! SEN BİLMEDİĞİN BİR HAYATI YAŞIYORSUN! HALA ANLAMADIN DEĞİL Mİ? BEN SANA 10 YILIMI VERDİM, DİYORUM SEN HÂLÂ SAÇMA SAPAN KONUŞUYORSUN!"
"BEN Mİ SAÇMA KONUŞUYORUM?! BENİ SATAN SENSİN ARAT. BEN Mİ DEDİM 10 YIL TAKİP ET DİYE. BENİM HAFIZAM YERİNDE. SİZ GERÇEKTEN DELİSİNİZ! ALLAH BELANIZI VERSİN!"
..........
Bölüm nasıldı?
Oy verir misiniz?
Düşüncelerinizi belirtin 👉
Sizi seviyorum 💕
Allah'a emanet olun 🙏