Ben kimdim?
Hiçbir şey bilmiyordum. Hafızam yoktu. Hiçbir şey yoktu. Hatırlamıyorum.
Geçmişim var mıydı? Ailem gerçek miydi?
Bilmiyorum.
Dışarı çıkmakla bir insanın başı belaya girer miydi? Girerdi.
Sanırım ben şansız insanlar arasına giriyordum. Y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bebek"
Sabah olunca herkes her zamanki gibi yemek masasında toplandı. Güzel bir kahvaltıdan sonra erkekler şirkete, Elzem ile İmge'de evde kalıp, temizlik yapmıştılar.
Sonunda temizlik bitince ikisi de bahçeye çıkıp birer kahve yaptılar.
"İleride olmak istediğin meslek ne Elzem?"
"Edebiyat öğretmeni olmak istiyorum."
"Güzelmiş."
"Peki ya sen?"
"Ben meslek düşünmüyorum. Okulu bitireyim şirketimin başına geçeceğim."
"Şirketleriniz babanızdan mı kaldı?"
"Hayır. Arat'lar yaklaşık 2 yıl sokakta yaşadı. Çünkü hepsi evden kaçmıştı. Sonra nasıl oldu bilmiyorum ama Arat şirket kurdu. Diğerleri de Arat'ın yanında çalışmaya başladı. Şuan hepimizin en az 5 şirketi var."
"Hepinizi ayakta tutan Arat mı?"
"Evet. Yaşı küçük olsa da derdi büyük."
"Neden evden kaçtı Arat?"
"Onu sana o anlatsın."
"Anlatacağını zannetmiyorum."
"Arat sevdiği için her şeyi yapabilecek bir insan. İnan bana senin için kendini bile öldürür."
"Benim onu sevmeyeceğimi bile bile mi?"
"Evet. Sonuçta o bu zamana kadar her şeyi karşılıksız aldı. Sevgini de karşılıksız alsa bile senden vazgeçmez."
"Neden ben?"
"Bende bilmiyorum."
"Pekâlâ. İçeri geçiyorum hava soğuk."
"Tamam bende geliyorum."
İkisi de eve girince salona doğru ilerledi. Ancak çalan kapı ile durdular. İkisi birbirine baktı. Elzem kapıyı açmak için ilerleyecekken, İmge kolunu tutup durdurdu. Elini beline atıp silahını çıkardı. Yavaşça kapıya ilerleyip kapıyı açtı. Ama kimse yoktu. Kaşlarını çatıp, sağ sola baktı ama kimse yoktu. Kapıyı kapatacağı sıra kapının önünde ki pusete baktı. Bebek vardı!
