Ben kimdim?
Hiçbir şey bilmiyordum. Hafızam yoktu. Hiçbir şey yoktu. Hatırlamıyorum.
Geçmişim var mıydı? Ailem gerçek miydi?
Bilmiyorum.
Dışarı çıkmakla bir insanın başı belaya girer miydi? Girerdi.
Sanırım ben şansız insanlar arasına giriyordum. Y...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Zor"
Arat derin bir nefes alıp Elzem'e döndü. Elzem fazla bağırdığı için boğazı ağrımıştı.
"Bana bağırma!"
"Sende bana bağırma!"
"Sakin olur musunuz?"dedi İmge.
"YETER! BİR DAHA KARŞIMA ÇIKMAYIN! HERKES YOLUNA GİTSİN. BENİ RAHAT BIRAKIN!"
"NEDEN KAÇTIN!? HA NEDEN ADAMLARIN ELİNDEN KAÇTIN?! ŞİMDİ HAFIZAN YERİNE GELMEYECEK!"
"BENİM HAFIZAM ZATEN YERİNDE. HİÇ BİR ŞEY YAŞAMADIM , YA DA KAZA DA GEÇİRMEDİM. BENİM HAFIZAM YERİNDE!"
"Tekin."
Berkan'ın sessiz mırıldanması hepsinin ona dönmesini sağladı. Baktığı yere onlarda baktığında, Tekin odanın duvarına çömelmiş elleri kulaklarında onlara bakıyordu. Şuan karşılarında 5-6 yaşında bir çocuk görseler de o 19 yaşında idi.
Gözlerinde ki korku uzaktan bile belli oluyordu. Arat yavaşça yanına gitti. Ellerini kulaklarından indirip konuşmaya başladı.
"Özür dilerim. Bağırmayacaktım. İyi misin?"
Tekin ellerini Arat'tan kurtarıp biraz uzağına gitti. Arat derin bir nefes alıp ayağa kalktı.
"Elzem otur şuraya. Konuşalım."
"Konuşmak istemiyorum."
"Bilmediğin şeyler var."
"Dinlemek bile istemiyorum. Sizden hiçbir şey dinlemek istemiyorum."
"Olmaz ama böyle."
"Umrumda değil."
"Elzem sadece ikimiz. Tamam mı? Diğerleri olmayacak."
Elzem biraz durup düşündü. Sadece 2 dakika konuşsa yeterdi. Ondan sonra zaten gidecekti.
