Ben kimdim?
Hiçbir şey bilmiyordum. Hafızam yoktu. Hiçbir şey yoktu. Hatırlamıyorum.
Geçmişim var mıydı? Ailem gerçek miydi?
Bilmiyorum.
Dışarı çıkmakla bir insanın başı belaya girer miydi? Girerdi.
Sanırım ben şansız insanlar arasına giriyordum. Y...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Yüzleşme"
İmge hızla çatalın masaya bırakıp ayağa kalktı. Sinirle Arat'a bakıp bağırmaya başladı.
"NEDEN YAPTIN?!"
"Neden yaptığımı biliyorsun zannediyordum."
"Elzem. Sence orada güvende mi? Aptal!"
"Güvende."
"Nereden biliyorsun?"
"Bilmiyorum. Hissettim."
"Oyun mu oynuyorsun? Duyguların ile bir şey bilemezsin!"
"Yerine otur İmge."
"Beni dinle. Yaklaşık 10 yıldır Elzem'i takip ediyoruz. Yıllardır bu kız koruyoruz. Şimdi nasıl tanımadığın adama kızı satıyorsun?"
"Kes sesini."
"ASIL SEN KES SESİNİ! APTAL BEYNİN İLE KIZI NE HALE GETİRDİN HABERİN YOK!"
"İMGE!"
Aratın bağırışı ile hepsi ona dönerken Tekin yerinde sıçramış bardağı yere düşürerek kırmıştı.
Bu sefer bütün gözler ona dönmüştü. Günal yerinden kalkıp yanına gitti.
"İyi misin?"
Tekin kafasını onaylayıp cam kırıklarını toplayıp, çöpe attı.
"İmge yerine otur beni sinirlendirme."
"Eğer o kıza bir şey olsun. Benim elimden kurtulamazsın. Seni param parçaya dönüştürürüm. Sende biliyorsun sözümün arkasındayım. Şimdi sana afiyet olsun Arat Ataoğul!"
İmge evden çıktığında Arat sinirle odasına girdi. Çekmecede ki silahını alıp beline koydu. Odadan çıkıp kapıya yürüdü, ama Günal'in sesiyle durdu.
