Ben kimdim?
Hiçbir şey bilmiyordum. Hafızam yoktu. Hiçbir şey yoktu. Hatırlamıyorum.
Geçmişim var mıydı? Ailem gerçek miydi?
Bilmiyorum.
Dışarı çıkmakla bir insanın başı belaya girer miydi? Girerdi.
Sanırım ben şansız insanlar arasına giriyordum. Y...
Diğer bölümün yorum sınırı geçmedi ama ben size dayanamayıp attım.
Sınır:40 oy 30 yorum
İyi okumalar Gökyüzü Çocukları'mın prensesleri, prensleri
🖤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Yangın"
"Anne babam nerede?"diyen kızıma döndü bakışlarım. Dolu gözlerle mezarlara bakıyordu. Elinden tutup Arat'ın mezarının başında durdum. Kızım elini ellerimden kurtarıp mezarın yanına çömeldi.
"Baba ben geldim. Babam, nasılsın? Üşüyor musun? Biliyor musun ben bugün okula başladım."diyerek küçük elleriyle toprağı okşadı.
Gözümden akan yaşlar toprağa karışıyordu. Yüzüme konulan ellerle oraya döndüm. Kızım elleriyle göz yaşımı siliyordu.
"Ağlama annem. Babam da üzülmesin. Değil mi baba? Yanlız baba okul çok güzel bir yer. Ben ilk çekinsem de arkadaş edindim. Adı da Zeliha. Çok güzel saçları var. Benimde saçlarım güzel. Belki okşamıyorsun ama seni yanımda hissediyorum baba. Canım babam."diyerek toprağı öptü.
Ayağa kalkıp Berkan'ın mezarına doğru ilerledim. Kızımda yanıma gelmişti. "Kanka."diyerek mezarın yanına çömeldim.
Yüzünde küçük bir gülümseme oluştu. Ayağa kalkıp etrafta baktı. "Anne amcam nerede?"dediğinde Günal'in yanında ki mezarı gösterdim. Koşarak odaya doğru ilerledi.
"Amca. Amca ben geldim. Merhaba amca. Benim adım-"
Gördüğüm rüya ile sıçrayarak uyandım.Hızla yatağımdan doğrulup odanın balkonuna çıktım. Ellerimi demirliklere yaslayıp derin derin nefesler aldım.
Hayır hayır.
Allah'ım lütfen. Lütfen gerçek olmasın. Lütfen.
"Sultanım."
Arat'ın sesiyle ona döndüm. Kapının pervazından bana bakıyordu. Yanına yaklaşıp kollarımı beline sardım. "Lütfen. Lütfen bizi bırakmayın."
