Ben kimdim?
Hiçbir şey bilmiyordum. Hafızam yoktu. Hiçbir şey yoktu. Hatırlamıyorum.
Geçmişim var mıydı? Ailem gerçek miydi?
Bilmiyorum.
Dışarı çıkmakla bir insanın başı belaya girer miydi? Girerdi.
Sanırım ben şansız insanlar arasına giriyordum. Y...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Karanlık Oyunlar"
"Kendine gelecek mi Feyzullah?"
"Merak etme yenge. Yarası fazla derin değil."
"Çok şükür."
Helikopterde bayıldıktan sonra İmge'yi hastane yerine otelde ki küçük sağlık ocağında tedavi etmiştiler. Feyzullah'a hastaneye neden gitmediğimizi sorunca, tehlikeli olduğunu söylemişti.
Şimdi ise bizim için ayırtılan otel odasında yataktaka baygın şekilde yatan İmge'nin başında duruyorduk. Arat'lardan da haber yoktu. Aslında arayabilirdim. Aniden çıktığımız için telefonumu orada unutmuştum.
"Feyzullah telefonunu verir misin?"
"Tabii yenge."diyip telefonunu bana uzattı.
Balkona çıkıp Arat'ın numarasını tıkladım. İnşallah açardı. İlk çalışta açmasa da ikinci çalışta açmıştı.
"Arat."
"Elzem. İyi misiniz?"
"Ben iyiyim de. İmge."
"Noldu İmge'ye?"
"Vuruldu."
Dediğim sözden sonra Arat'tan ses gelmemişti. Şok olmuştu büyük ihtimalle.
"Ne?"
"Vuruldu. Ama merak etme durumu iyi. Yarası fazla derin değilmiş."
"Geliyoruz."
Telefon kapanınca şaşkınlar telefona baktım. Yanlış bir şey mi yapmıştım? İçeri geçip Feyzullah'a telefonu verdim. İmge'nin karşısında ki koltuğa oturup gözlerimi halıya çevirdim.
