Selamın aleyküm
Nasılsınız?
İyi okumalar
🖤
"Satmak"
İmge dinlenme odasında yaralını temizlemek için ringten indi. Yavaşça odaya girip koltuğa oturdu. Kapının açılması ile oraya döndü. Tekin'di.
Masanın üzerinde ki kağıt kalemi alıp kızaran gözleriyle ona uzattı.
"Özür dilerim kardeşim. Bir an kendimde değildim."
"Sorun yok Tekin. Sinirin geçti mi?"
Tekin onu onaylayıp bir şey demeden odadan çıktı. İmge derin bir nefes verip yaralını temizlemeye başladı.
⏳💙
Günal hem kızgınlıkla hemde şaşkın bir şekilde Arat'a bakıyordu.
"Sen ne diyorsun Arat?!"
Siniri sesine yansımıştı. Bunu o kıza yapamazdı.
"Böyle olması gerek Günal."
"Hayır. Ben izin vermiyorum."
"Sana sormadım."
"Noluyor?"
Berkan, Günal ve Arat'ın sesini duymuş salona gelmişti.
"Arat, Elzem'in hafızasını yerine getirmek için Elzem'i sattı."
"NE?!"
"Bağırma."
"Ne satması Arat?"
"Bak beni dinleyin. Ancak böyle hafızası geri gelecek. Çünkü sattığım kişi de Elzem'in hafızasını getirmek için sakladığı bir makine var."
"Kıza zarar verebilir."
"Vermez. Veremez."
"Niye? Hem satıyorsun kızı hem de zarar görmeyecek diyorsun."
"Berkan!"
"O kıza bir şey olursa ne yapacaksın?"
"Bir şey olmayacak."
"Allah belanı versin. Geri zekalı psikopat."
Günal sinirle odadan çıkarken Berkan kenarda ki yastığı Arat'a attı. Arat ona sinirle bakarken o takmadan koltuğa kendini attı.
⏳💙
Elzem evinde mutlu mutlu oturmuş kitap okuyordu. Aklında bu zaman kadar yaşadığı her şeyi bir kenara bırakmış, hayattan soyutlanmış gibiydi.
Kapısının çalması ile sinirle kitabını masaya bıraktı. Kim gelir ki bu saatte? Bir rahat bırakmamışlardı kızı!
Yavaşça yerinden kalkıp kapıyı açtı. Kimse yoktu. Kaşlarını çatıp geri kapıyı kapatacağı sıra kapının önünde ki kutuya gözü takıldı. Şaşkınlıkla kutuya baktı. Kutuda ne olduğuna öğrenmek için odasına geçti.
Açsa mıydı? Belki de kötü bir şey değildi. Değildi değildi. Kendini avutmaya çalışarak kutuyu açtı. Sadece bir mektup vardı. Mektubu hızla açıp okumaya başladı.
Merhaba Elzem KESKİN..
Bu mektubu okuduğunda ben anneni öldürmeye gitmiş olacağım ve sende buna engel olamayacaksın. Annenin ölmesinin sebebi senin suçundu. Artık hayatın benim kurallarımla oynuyor. Bol şans...
Servet Mehdî
Elzem'in tüm bedeni korku sarmış eli ayağı dolaşmıştı. İnanmamak için kendini zorluyordu. Mektubu defalarca okumuş, tirtir titremeye başlamıştı.
Gözlerinden akan yaşlarla annesini aradı. Ama açmamıştı. Defalarca aramış ama geri dönüş alamamıştı. Servet Mehdî kimdi?
Kötü biri değildi ki düşmanı olsun.
Korkuyordu. Kapısının çalması ile hızla koşarak kapıyı açtı. Gelen İmge'ydi. İmge Elzem'in halini görünce kaşlarını çattı.
"Noldu Elzem?"
"İmge. M-mektup."
İmge hızla içeri girip masanın üzerinde olan mektubu aldı. Mektubu okuduktan sonra şaşırdı. Ama bu nasıl olurdu?
Servet Mehdî, abisiydi.
⏳💙
Arat adamlarla konuşmuş her şeyi ayarlamıştı. İçi rahat etmese de yapacak bir şeyi yoktu. Elzem için yapıyordu.
Eğer yapmazsa ileride mutlaka Elzem öğrenecek ve kendine zarar vermeye bile kalkacaktı. Bunu istemiyordu.
"Arat. Geri çek anlaşmayı."
"Hayır Günal. Elzem için yapıyorum bunu."
"Ama zarar bile görebilir. Bu sence güzel bir şey mi?"
"Zarar görmeyecek Günal."
"İnşallah."
Tekin'de kapının arkasında durmuş olanları dinlemişti. Elzem için çok üzülüyordu. Yaklaşık 10 yıldır Elzem'i takip ediyorlardı. Ondan ayrı kalmak zor olacaktı. Derin bir nefes verip kimseye görünmeden odasına geçti.
Aratın telefonu çalınca Günal ona döndü. Arat telefonunu alıp kimin aradığına baktı. İmge idi.
"Efendim İmge."
"Elzem'in evine gelin."diyerek telefonu kapattı.
Arat şaşkınlığını atarak Günal ile evden çıkıp Elzem'in evine doğru ilerlediler.
Elzem'in evine gelince hızla olanları öğrendiler.
"Abin hapisteydi İmge!"
"Kaçmış. Allah kahretsin!"
"Annem. Öldü mü?"
"Sanırım."
Elzem duyduklarına daha fazla dayanamayıp kendini karanlığa bıraktı.
⏳💙
Arat, İmge ve Günal koltukta oturmuş uyanmasını beklediler.
"Ne yapacağız Arat?"
"Bilmiyorum. Abinin kaçacağını biliyordum ama, Elzem'in annesini öldüreceğini bilmiyordum."
"Üstelik mektupta onu suçlu gösteriyordu. Elzem kendini suçlayacak." Dedi Günal.
"Eğer kendini suçlarsa onu gerçekten aptal zannedeceğim. Çünkü o bir şey yapmadı ve kendini ne ile suçlayacak? Hayatta olduğu için mi?"
İmge'nin konuşması ile Arat ona döndü. Haklı mıydı?
Elzem yerinde yavaşça kıpırdanıp gözlerini açtı. İlk 3 saniye bir şey hatırlamasa da sonra her şey aklına geldi. Güçlükle çığlık attı. Üçü de Elzem'e döndü. Günal yerinden kalkıp Elzem'e sarıldı.
"Anne."
Hıçkırıklarının arasından sadece bu kelime çıkıyordu. Anne.
İmge hızla odadan ayrılıp balkona çıktı. Hayır ağlamayacaktı. Gözlerini gökyüzüne çevirip derin bir nefes aldı.
"Abla hadi gel oyun oynayalım."
"Ödevlerimi yapmam lazım ama."
"Tamam ama sonra oynayalım."
"Tamam."
Kafasını iki yana sallayıp bu anılardan kurtuldu. Sonuçta onun da ailesi ölmüştü, kendisi öldürmüştü.
Arat sinirle ayağa kalktı. Birazdan gelip Elzem'i alacaklardı. Bunu yapmak hiç istemiyordu. Vicdan azabı duyuyordu. Ama yapmak da zorunda. Aşağıdan gelen korna sesiyle geldiklerini anladı.
Elzem'in yanına gidip kolundan tutup ayağa kaldırdı.
"Nereye gidiyoruz?"
"Aşağıda söyleyeceğim."
Hepsi evden çıkıp aşağı indi. Adamlar gelmişti. Ön kapıda oturan kişi yerinden kalkıp onlara adım attı.
"Kız bu mu?"
"Evet."
"İyi."
Elzem Arat'a dönerek kaşlarını çattı. Noluyordu?
"Elzem bunlar annenin yanına götürecek seni."
"Gerçekten mi?" Dedi masum sesiyle.
O sıra Arat'ın kalbi durmuştu sanki. Ona bunu yaptığı için kendinden nefret etti.
"Evet."
"Sizde gelin."
"Biz arkadan sizi takip edeceğiz."
"Tamam o zaman. Ben annemin yanına gideceğim. Belki ölmemiştir."diyerek arabaya bindi.
Yalan söylemişti Elzem'e. 10 yıllık takip ettiği, gözünden sakınmadığı kızı satmıştı.
......
Bölüm nasıldı?
Düşüncelerinizi belirtin 👉
Allah'a emanet olun 🙏